2013-04-28 21:36:05
Το κείμενο της ομιλίας του ανεξάρτητου βουλευτή Αχαίας: Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και εκφράζω την χαρά μου που είμαι σήμερα εδώ μαζί σας σε αυτή την πολύ σημαντική διεργασία στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μέσα από την οποία πιστεύω πως δομείται ουσιαστικά μια νέα πολιτική δύναμη που μπορεί να διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στην χώρα τα επόμενα χρόνια.
Κυρίως, ευχαριστώ τα στελέχη των Συντονιστικών Επιτροπών, την κοινοβουλευτική ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μα πιο πάνω απ’ όλους, τον φίλο, Πάνο Καμμένο, με τον οποίο έχουμε μοιραστεί πολλούς κοινούς αγώνες στο παρελθόν και σήμερα, μοιραζόμαστε πάλι τις ίδιες σκέψεις και τις ίδιες πεποιθήσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Κυρίες και κύριοι,
Βρίσκομαι σήμερα εδώ εκπροσωπώντας τους Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες.
Έναν νέο, αλλά πολύ δυναμικό πολιτικό φορέα, ο οποίος παρά το γεγονός πως μετράει λίγους μήνες ζωής έχει ήδη πυρήνες σχεδόν σε όλους τους νομούς της χώρας και παρουσιάζει μία πολυσχιδή πολιτική και κοινωνική δράση.
Ξεκίνησε μέσα από την ανάγκη ορισμένων φίλων, να δημιουργήσουμε έναν φορέα διαλόγου, που θα εκφράζει πιο δυνατά τις απόψεις μας περί πατρίδας, περί θρησκείας, περί κοινωνίας και φυσικά περί της πολιτικής.
Απόψεις που δεν είναι πρωτόγνωρες, αλλά μας έχουν παραδοθεί σαν το απόσταγμα μιας σοφίας πολλών αιώνων και μίας ελληνικότητας που σμιλεμένη με την Ορθοδοξία, ανέδειξε το μεγαλείο αυτού που εμείς αποκαλούμε «ελληνική πολιτική σχολή» και η οποία έχει ήδη αναγνωριστεί στο πρόσωπο κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως ο Δημήτριος Γούναρης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Μία πολιτική σχολή, που υπό όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις και εκφάνσεις της, έθετε ως αδιαπραγμάτευτες αξίες, την εθνική κυριαρχία, την πρόοδο της πατρίδας και την ευημερία του λαού της, την επικράτηση του λόγου επί του πάθους και της δημοκρατίας επί της οποιασδήποτε απολυταρχίας.
Από την αρχή διακηρύξαμε τις ξεκάθαρες αντιμνημονιακές θέσεις μας, πάρα πολύ γρήγορα επίσης, διακηρύξαμε την ανάγκη μιας μεγάλης και πλατιάς συμμαχίας όλων των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων του τόπου, αυτού δηλαδή που με άλλα λόγια ο Πάνος Καμμένος αποκαλεί νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.
Πεποίθησή μας είναι πως οι δημοκρατικές δυνάμεις που θέτουν ως κυρίαρχο ζήτημα την απελευθέρωση της χώρας από τη νέα κατοχή, έχουν πάρα πολλούς λόγους να ενωθούν και να ενώσουν τον λαό σε μια νέα πίστη και σε ένα νέο όραμα
Παρά τις άλλες επιμέρους διαφορές τους χώρος και χρόνος για να συζητηθούν όλα τα άλλα, υπάρχει.
Χώρος και χρόνος όμως για να ανασάνει αυτή η χώρα, δεν υπάρχει πολύς ακόμα Σε αυτό το ενωτικό μας άγγελμα λοιπόν, βρήκαμε ανοικτά αυτιά και κυρίως ανοικτή καρδιά από τον Πάνο Καμμένο.
Έτσι, αποφασίσαμε να σταθούμε πλάι στον Πάνο Καμμένο και σε όλους εσάς φυσικά, εφόσον το θελήσετε, δίνοντας από κοινού τις μεγάλες πολιτικές και εκλογικές μάχες που έρχονται, απευθύνοντας παράλληλα ένα προσκλητήριο και προς κάθε άλλη δύναμη και κάθε πολίτη που πιστεύει ότι το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος και πως η κ. Μέρκελ και τα «ντόπια εξαπτέρυγα» της λένε.
Κανένας μας δεν χάνει την δική του αυτονομία ως πολιτική οντότητα. Κανένας δεν μιλάει για ένα «άλεσμα» ιδεών. Μιλάμε για μία έντιμη συνεργασία υπό την κοινή πεποίθηση ότι μείζον στόχος είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.
Φίλες και φίλοι,
Η διαδρομή μου προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας σήμερα, πέρασε μέσα από μια μεγάλη περιοδεία που έκανα σε όλη σχεδόν την Ελλάδα και μέσα από την ζύμωση που έγινε, παρακολουθώντας και συμμετέχοντας στα περισσότερα από τα προσυνέδρια των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Υπάρχουν δύο λόγοι που βρέθηκα όλο αυτό τον καιρό κοντά σας.
Ο πρώτος είναι ο Πάνος Καμμένος.
Ο άνθρωπος που γνωρίζω από τα παλιά και που μπορώ να βεβαιώσω ότι ούτε ένα λεπτό δεν υποτάχθηκε στην διαπλοκή, δίνοντας από όποια θέση και αν βρέθηκε, αγώνες για την πατρίδα και τον λαό.
Ο δεύτερος λόγος είναι η κοινή μας πεποίθηση για την μεγάλη συμπαράταξη που προανέφερα.
Και η κοινή μας απόφαση να βάλουμε ένα τέλος στις μνημονιακές λογικές και πρακτικές.
Και στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου δυο καθαρές και σταράτες κουβέντες από έναν άνθρωπο που δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ζωή, αλλά και που ποτέ του δεν έκανε κάτι ενάντια στην συνείδησή του και στην υπόσχεσή του προς τους ψηφοφόρους του και τον λαό.
Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς έχετε να μου καταλογίσετε ότι έχω ψηφίσει το Μνημόνιο 2.
Δεν τρέφω αυταπάτες, αλλά ούτε και ήρθα εδώ να σας μιλήσω, αποποιούμενος τις ευθύνες μου.
Γι’ αυτό και με παρρησία, χωρίς περιστροφές, σας ζητάω μία μεγάλη συγγνώμη.
Την ίδια συγγνώμη που ζήτησα από τους φίλους, τους ψηφοφόρους και τους συμπολίτες μου στην Αχαΐα, σε συγκέντρωση που πραγματοποίησα λίγες μέρες μετά την παραίτησή μου από την θέση του υφυπουργού Εργασίας.
«Γελάστηκα…» είπα τότε.
Και το επαναλαμβάνω σήμερα.
Κρίνοντας εκ των υστέρων, έχω να σας πω ότι θα μπορούσα τον Φεβρουάριο του 2012 να είχα ακολουθήσει το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, της Μαρίας Κόλλια, του Παναγιώτη Μελά, της Έλενας Κουντουρά, της Μίκας Ιατρίδη και άλλων συναδέλφων της ΝΔ και να μην ξεχάσω φυσικά, και τον επικεφαλής του Πανελληνίου Άρματος Πολιτών, το Γιάννη Δημαρά.
Επί τρία χρόνια όμως, υπήρξα στενός συνεργάτης και καθημερινά άκουγα τις απανωτές διαβεβαιώσεις του σημερινού Πρωθυπουργού ότι θα έβαζε τέλος στο μνημόνιο της λιτότητας και ότι με πυγμή θα έκανε την επαναδιαπραγμάτευση για ένα άλλο μείγμα πολιτικής.
Προφανώς, τα Ζάππεια, 1, 2 και 3 δεν τα άκουσα μόνο εγώ. Τα άκουσαν πολλοί και τα πίστεψαν πολλοί.
Και επιπροσθέτως, με κάθε ειλικρίνεια σας λέω πως δούλεψα σκληρά για να υπάρχει, πράγματι, αυτό το άλλο μείγμα πολιτικής!
Στον τομέα της εργασίας, αρκετοί άνθρωποι ξενυχτήσαμε και μοχθήσαμε σκληρά για να στήσουμε ένα πρόγραμμα - ασπίδα υπέρ του λαού και για να μπορούμε να αναχαιτίσουμε την ανεργία κα να κρατήσουμε όρθιο το κράτος πρόνοιας.
Πίστευα, φίλες και φίλοι, ότι το κόμμα μέσα στο οποίο σχεδόν γεννήθηκα και στο οποίο ανήκα μια ζωή δεν θα υπέστειλε ποτέ τη σημαία της Ελλάδας…
Ήταν, θυμίζω, το κόμμα στο οποίο προήδρευσαν προσωπικότητες όπως οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Έβερτ ή ακόμα και ο Μητσοτάκης και για δώδεκα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής που στάθηκε στο πλευρό της Κύπρου στο «όχι» για το σχέδιο Ανάν, μπλόκαρε την ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε. λόγω του ονόματος κα ακολούθησε μία ανεξάρτητη εθνική εξωτερική πολιτική.
Δυστυχώς όμως, αυτή την φορά έπεσα έξω. Και το λέω ευθέως.
Ο κ. Σαμαράς εν μία νυχτί, μόλις έγινε Πρωθυπουργός, αποφάσισε να πουλήσει την ίδια την ψυχή της Νέας Δημοκρατίας, να ποδοπατήσει τις ελπίδες των πολιτών που την ανέδειξαν πρώτο κόμμα στις εκλογές με «σημαία» την επαναδιαπραγμάτευση και να πετάξει στα σκουπίδια το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.
Συνθηκολόγησε με τους Βενιζέλο και Κουβέλη, και για την «καρέκλα» του Πρωθυπουργού, είπε το απλό και εύκολο «ναι σε όλα» στην τρόικα και ανήγαγε την προσέγγισή του με την κ. Μέρκελ σε μείζονα πολιτικό του στόχο, μετατρέποντας παράλληλα τη Νέα Δημοκρατία στο καλύτερο άλλοθι της καταστροφικής πολιτικής που προηγουμένως είχε ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Όχι όμως και εγώ.
Σας είπα και πριν, ποτέ δεν έπραξα συνειδητά κάτι κόντρα στην συνείδηση και στην υπόσχεσή μου προς τους πολίτες.
Γι’ αυτό και ελάχιστα 24ωρα μετά την τοποθέτησή μου στην θέση του υφυπουργού Εργασίας, και αφότου κατάλαβα πως είχα γελαστεί, έκανα αυτό που θεωρώ ως το ύστατο χρέος ενός πολιτικού:
Παραιτήθηκα!
Μάλλον δεν υπάρχει προηγούμενο, να παραιτείται υφυπουργός αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που παίρνει η κυβέρνηση από τη Βουλή, λέγοντας μάλιστα δημοσίως πως το κάνει γιατί η κυβέρνηση θα διαψεύσει την υπόσχεση που έδωσε στον λαό, αλλά πιστέψτε με, η περηφάνια μου δεν μου επέτρεπε, ποτέ να δεχτώ την εντολή Σαμαρά «γονατιστοί και ναι σε όλα».
Ούτε καπέλο από την τρόικα, ούτε να στρογγυλοκαθίσω σε μια υπουργική καρέκλα προδίδοντας τον λαό.
Χάρισμά τους τα Υπουργιλίκια, τα οφίτσια και οι καρέκλες!
Χάρισμά τους και οι υποκύψεις!
Έφυγα από την κυβέρνηση, έφυγα και από το κόμμα με ψηλά το κεφάλι και επέστρεψα στον δρόμο, κοντά στον λαό. Εκεί που πάντα ήμουν και εκεί που ανήκα. Tromaktiko
Κυρίως, ευχαριστώ τα στελέχη των Συντονιστικών Επιτροπών, την κοινοβουλευτική ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μα πιο πάνω απ’ όλους, τον φίλο, Πάνο Καμμένο, με τον οποίο έχουμε μοιραστεί πολλούς κοινούς αγώνες στο παρελθόν και σήμερα, μοιραζόμαστε πάλι τις ίδιες σκέψεις και τις ίδιες πεποιθήσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Κυρίες και κύριοι,
Βρίσκομαι σήμερα εδώ εκπροσωπώντας τους Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες.
Έναν νέο, αλλά πολύ δυναμικό πολιτικό φορέα, ο οποίος παρά το γεγονός πως μετράει λίγους μήνες ζωής έχει ήδη πυρήνες σχεδόν σε όλους τους νομούς της χώρας και παρουσιάζει μία πολυσχιδή πολιτική και κοινωνική δράση.
Ξεκίνησε μέσα από την ανάγκη ορισμένων φίλων, να δημιουργήσουμε έναν φορέα διαλόγου, που θα εκφράζει πιο δυνατά τις απόψεις μας περί πατρίδας, περί θρησκείας, περί κοινωνίας και φυσικά περί της πολιτικής.
Απόψεις που δεν είναι πρωτόγνωρες, αλλά μας έχουν παραδοθεί σαν το απόσταγμα μιας σοφίας πολλών αιώνων και μίας ελληνικότητας που σμιλεμένη με την Ορθοδοξία, ανέδειξε το μεγαλείο αυτού που εμείς αποκαλούμε «ελληνική πολιτική σχολή» και η οποία έχει ήδη αναγνωριστεί στο πρόσωπο κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων, όπως ο Δημήτριος Γούναρης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Μία πολιτική σχολή, που υπό όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις και εκφάνσεις της, έθετε ως αδιαπραγμάτευτες αξίες, την εθνική κυριαρχία, την πρόοδο της πατρίδας και την ευημερία του λαού της, την επικράτηση του λόγου επί του πάθους και της δημοκρατίας επί της οποιασδήποτε απολυταρχίας.
Από την αρχή διακηρύξαμε τις ξεκάθαρες αντιμνημονιακές θέσεις μας, πάρα πολύ γρήγορα επίσης, διακηρύξαμε την ανάγκη μιας μεγάλης και πλατιάς συμμαχίας όλων των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων του τόπου, αυτού δηλαδή που με άλλα λόγια ο Πάνος Καμμένος αποκαλεί νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.
Πεποίθησή μας είναι πως οι δημοκρατικές δυνάμεις που θέτουν ως κυρίαρχο ζήτημα την απελευθέρωση της χώρας από τη νέα κατοχή, έχουν πάρα πολλούς λόγους να ενωθούν και να ενώσουν τον λαό σε μια νέα πίστη και σε ένα νέο όραμα
Παρά τις άλλες επιμέρους διαφορές τους χώρος και χρόνος για να συζητηθούν όλα τα άλλα, υπάρχει.
Χώρος και χρόνος όμως για να ανασάνει αυτή η χώρα, δεν υπάρχει πολύς ακόμα Σε αυτό το ενωτικό μας άγγελμα λοιπόν, βρήκαμε ανοικτά αυτιά και κυρίως ανοικτή καρδιά από τον Πάνο Καμμένο.
Έτσι, αποφασίσαμε να σταθούμε πλάι στον Πάνο Καμμένο και σε όλους εσάς φυσικά, εφόσον το θελήσετε, δίνοντας από κοινού τις μεγάλες πολιτικές και εκλογικές μάχες που έρχονται, απευθύνοντας παράλληλα ένα προσκλητήριο και προς κάθε άλλη δύναμη και κάθε πολίτη που πιστεύει ότι το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος και πως η κ. Μέρκελ και τα «ντόπια εξαπτέρυγα» της λένε.
Κανένας μας δεν χάνει την δική του αυτονομία ως πολιτική οντότητα. Κανένας δεν μιλάει για ένα «άλεσμα» ιδεών. Μιλάμε για μία έντιμη συνεργασία υπό την κοινή πεποίθηση ότι μείζον στόχος είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.
Φίλες και φίλοι,
Η διαδρομή μου προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας σήμερα, πέρασε μέσα από μια μεγάλη περιοδεία που έκανα σε όλη σχεδόν την Ελλάδα και μέσα από την ζύμωση που έγινε, παρακολουθώντας και συμμετέχοντας στα περισσότερα από τα προσυνέδρια των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Υπάρχουν δύο λόγοι που βρέθηκα όλο αυτό τον καιρό κοντά σας.
Ο πρώτος είναι ο Πάνος Καμμένος.
Ο άνθρωπος που γνωρίζω από τα παλιά και που μπορώ να βεβαιώσω ότι ούτε ένα λεπτό δεν υποτάχθηκε στην διαπλοκή, δίνοντας από όποια θέση και αν βρέθηκε, αγώνες για την πατρίδα και τον λαό.
Ο δεύτερος λόγος είναι η κοινή μας πεποίθηση για την μεγάλη συμπαράταξη που προανέφερα.
Και η κοινή μας απόφαση να βάλουμε ένα τέλος στις μνημονιακές λογικές και πρακτικές.
Και στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου δυο καθαρές και σταράτες κουβέντες από έναν άνθρωπο που δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ζωή, αλλά και που ποτέ του δεν έκανε κάτι ενάντια στην συνείδησή του και στην υπόσχεσή του προς τους ψηφοφόρους του και τον λαό.
Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς έχετε να μου καταλογίσετε ότι έχω ψηφίσει το Μνημόνιο 2.
Δεν τρέφω αυταπάτες, αλλά ούτε και ήρθα εδώ να σας μιλήσω, αποποιούμενος τις ευθύνες μου.
Γι’ αυτό και με παρρησία, χωρίς περιστροφές, σας ζητάω μία μεγάλη συγγνώμη.
Την ίδια συγγνώμη που ζήτησα από τους φίλους, τους ψηφοφόρους και τους συμπολίτες μου στην Αχαΐα, σε συγκέντρωση που πραγματοποίησα λίγες μέρες μετά την παραίτησή μου από την θέση του υφυπουργού Εργασίας.
«Γελάστηκα…» είπα τότε.
Και το επαναλαμβάνω σήμερα.
Κρίνοντας εκ των υστέρων, έχω να σας πω ότι θα μπορούσα τον Φεβρουάριο του 2012 να είχα ακολουθήσει το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, της Μαρίας Κόλλια, του Παναγιώτη Μελά, της Έλενας Κουντουρά, της Μίκας Ιατρίδη και άλλων συναδέλφων της ΝΔ και να μην ξεχάσω φυσικά, και τον επικεφαλής του Πανελληνίου Άρματος Πολιτών, το Γιάννη Δημαρά.
Επί τρία χρόνια όμως, υπήρξα στενός συνεργάτης και καθημερινά άκουγα τις απανωτές διαβεβαιώσεις του σημερινού Πρωθυπουργού ότι θα έβαζε τέλος στο μνημόνιο της λιτότητας και ότι με πυγμή θα έκανε την επαναδιαπραγμάτευση για ένα άλλο μείγμα πολιτικής.
Προφανώς, τα Ζάππεια, 1, 2 και 3 δεν τα άκουσα μόνο εγώ. Τα άκουσαν πολλοί και τα πίστεψαν πολλοί.
Και επιπροσθέτως, με κάθε ειλικρίνεια σας λέω πως δούλεψα σκληρά για να υπάρχει, πράγματι, αυτό το άλλο μείγμα πολιτικής!
Στον τομέα της εργασίας, αρκετοί άνθρωποι ξενυχτήσαμε και μοχθήσαμε σκληρά για να στήσουμε ένα πρόγραμμα - ασπίδα υπέρ του λαού και για να μπορούμε να αναχαιτίσουμε την ανεργία κα να κρατήσουμε όρθιο το κράτος πρόνοιας.
Πίστευα, φίλες και φίλοι, ότι το κόμμα μέσα στο οποίο σχεδόν γεννήθηκα και στο οποίο ανήκα μια ζωή δεν θα υπέστειλε ποτέ τη σημαία της Ελλάδας…
Ήταν, θυμίζω, το κόμμα στο οποίο προήδρευσαν προσωπικότητες όπως οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Έβερτ ή ακόμα και ο Μητσοτάκης και για δώδεκα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής που στάθηκε στο πλευρό της Κύπρου στο «όχι» για το σχέδιο Ανάν, μπλόκαρε την ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε. λόγω του ονόματος κα ακολούθησε μία ανεξάρτητη εθνική εξωτερική πολιτική.
Δυστυχώς όμως, αυτή την φορά έπεσα έξω. Και το λέω ευθέως.
Ο κ. Σαμαράς εν μία νυχτί, μόλις έγινε Πρωθυπουργός, αποφάσισε να πουλήσει την ίδια την ψυχή της Νέας Δημοκρατίας, να ποδοπατήσει τις ελπίδες των πολιτών που την ανέδειξαν πρώτο κόμμα στις εκλογές με «σημαία» την επαναδιαπραγμάτευση και να πετάξει στα σκουπίδια το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.
Συνθηκολόγησε με τους Βενιζέλο και Κουβέλη, και για την «καρέκλα» του Πρωθυπουργού, είπε το απλό και εύκολο «ναι σε όλα» στην τρόικα και ανήγαγε την προσέγγισή του με την κ. Μέρκελ σε μείζονα πολιτικό του στόχο, μετατρέποντας παράλληλα τη Νέα Δημοκρατία στο καλύτερο άλλοθι της καταστροφικής πολιτικής που προηγουμένως είχε ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου.
Όχι όμως και εγώ.
Σας είπα και πριν, ποτέ δεν έπραξα συνειδητά κάτι κόντρα στην συνείδηση και στην υπόσχεσή μου προς τους πολίτες.
Γι’ αυτό και ελάχιστα 24ωρα μετά την τοποθέτησή μου στην θέση του υφυπουργού Εργασίας, και αφότου κατάλαβα πως είχα γελαστεί, έκανα αυτό που θεωρώ ως το ύστατο χρέος ενός πολιτικού:
Παραιτήθηκα!
Μάλλον δεν υπάρχει προηγούμενο, να παραιτείται υφυπουργός αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που παίρνει η κυβέρνηση από τη Βουλή, λέγοντας μάλιστα δημοσίως πως το κάνει γιατί η κυβέρνηση θα διαψεύσει την υπόσχεση που έδωσε στον λαό, αλλά πιστέψτε με, η περηφάνια μου δεν μου επέτρεπε, ποτέ να δεχτώ την εντολή Σαμαρά «γονατιστοί και ναι σε όλα».
Ούτε καπέλο από την τρόικα, ούτε να στρογγυλοκαθίσω σε μια υπουργική καρέκλα προδίδοντας τον λαό.
Χάρισμά τους τα Υπουργιλίκια, τα οφίτσια και οι καρέκλες!
Χάρισμά τους και οι υποκύψεις!
Έφυγα από την κυβέρνηση, έφυγα και από το κόμμα με ψηλά το κεφάλι και επέστρεψα στον δρόμο, κοντά στον λαό. Εκεί που πάντα ήμουν και εκεί που ανήκα. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Kαλοκαιρία όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα – Λίγες βροχές τη Μεγάλη Παρασκευή
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Fullimage: Cydia tweak new free
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
