2013-05-02 00:39:04
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει από φεντεραλιστές. Αυτοί -καθώς και όλοι... οι θεσμοί της ευρωπαϊκής ένωσης- καταλήγουν ανίσχυροι μπροστά στα μεγάλα έθνη της Ευρώπης με τις χώρες δορυφόρους.
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει επειδή είμαστε πειθήνιοι ή θα γίνουμε καλά παιδιά ή ακόμη και χώρα δορυφόρος. Η πιστή εφαρμογη των Μνημονίων -για τα οποία επιθεωρούμαστε ανά τρίμηνο και μας επιβραβεύουν με τις δόσεις- μας πείθει ότι η πολιτική των καλών παιδιών όχι μόνο δεν αλλάζει την Ευρώπη αλλά καταστρέφει τις χώρες που την υιοθετούν.
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει από ιδεολόγους και οραματιστές. Η ιδεολογική προσέγγιση τις προηγούμενης δεκαετίας μιλούσε για κάποια “αλλαγη συσχετισμού δυνάμεων ” στη μάχη μεταξύ των ιδεολογιών της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροδεξιάς. Όταν οι κάθε ειδους φεντεραλιστές βρίσκονταν αντιμέτωποι με την ήττα των εθνικών πολιτικών και συμφερόντων των μικρότερων κρατών, επιστράτευαν την θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων αποκρυβοντας έτσι ότι υπάρχουν μεγάλα εθνη που νικούσαν τα μικρότερα. Οι συσχετισμοί δύναμης στα συμβούλια και στα όργανα σχεδόν ποτέ δεν ήταν ιδεολογικοί άλλα διαμορφώνονταν πάντα ad hoc γύρω από κοινά εθνικά συμφέροντα.
Τεράστια εδώ είναι η ευθύνη της φενταραλιστικής Αριστεράς κεντροαριστερά που δεν το κατάγγειλε έγκαιρα όλο αυτό παραμένοντας στην θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων
Ώσπου ήρθε η κρίση και φάνηκε ότι η Ενωμένη Ευρώπη απαντά σε αυτή με εθνικές λύσεις και ότι υπάρχουν τα μεγάλα εθνη που τις επιβάλουν και τα μικρά κι ασήμαντα -μη συστημικά όπως η Κύπρος- που δεν έχουν δικαίωμα για να αποφασίζουν. Η θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεωνκατέρρευσε με πάταγο. Μέχρι να συμβεί αυτό όλες οι μικρές χώρες- καπιταλισμοί είχαν χάσει σημαντικά πλεονεκτήματα υπέρ των μεγαλύτερων.
Στην Ελλαδα η χρεοκοπημένη αυτή θεωρία των φεντεραλιστών σήμερα δίνει την θέση της στην θεωρία του νότιου μετώπου κατά της λιτότητας. Όμως κι αυτό το μέτωπο σκοντάφτει στα διαφορετικά εθνικά συμφέροντα δημιουργώντας πρόβλημα στην Αριστερά που είναι ίσως από τους μόνους τίμιους ιδεολόγους φεντεραλιστές. Διότι είναι ορατό πλέον στην Ευρώπη πως όσοι απομείναν να πιστεύουν σε αυτή το κανουν από τον φόβο για τις συνέπειες της καταστροφής της
Για να καταλάβουμε καλύτερα τις έμμονες μας θα πρέπει να θυμίσουμε ότι για να μπούμε στο ευρώ -τον αποκαλούμενο πριν λίγα χρόνια σκληρό πυρήνα της Ευρώπης- προηγήθηκε μια μακρά προσπάθεια γεμάτη θυσίες. Στην πορεία αυτή αλλά και εντός ευρώ αποσιωπήθηκαν πολλές ήττες και πραγματικά χειροπιαστά προβλήματα στα οικονομικά όπως:
Spread και διάφορες επιτοκίων δανεισμού,
Εντεινόμενη αποβιομηχανοποίηση συνολικά της ΕΕ
Σκληρή ισοτιμία του ευρώ
Σταδιακή καταστροφή της παραγωγικής βάσης κυρίως της αγροτικής νότιας περιφέρειας.
Αδυναμία προστασίας της ντόπιας παραγωγής στο ευρω και κατακλυσμός από εισαγόμενα φθηνά προϊόντα τρίτων φθηνότερων χωρών.
Όλα αυτά -αν και συνέβησαν για λογούς εξυπηρέτησης εθνικών συμφερόντων ορισμενων χώρων μελλων με ισχυρή παρουσία στα όργανα της ΕΕ, κρύφτηκαν πίσω από την θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων που διέτρεχε όλη την νότια ευρώπη με ευθύνη της φεντεραλιστικής Αριστεράς.
Μια αριστερά η οποία δεν έβλεπε την εξέλιξη της ΕΕ ως μάχες εθνικών συμφερόντων-καπιταλισμών αλλά ως διεθνισμό. Εγκλωβισμένη ολοκληρωτικά σε αυτή την οπτική και μη αντιλαμβανόμενη την ευρωμάχη των καπιταλισμών, η αντίδραση της στην επέλαση των αγορών ήταν ελεγχόμενη και τοπική ή “περιπτωσιακή”. Είχε στόχο την κυβέρνηση ώστε να αλλάξει σταδιακά το “συσχετισμό”. Την ίδια στιγμη που ο αντίπαλος της ο καπιταλισμός εξαγόραζε κόμματα βουλές- βουλευτές ΜΜΕ τραπεζες και ολόκληρα πολιτικά συστήματα.
Σε αυτή την βολική άποψη του συσχετισμού σιγοντάρισε και η Σοσιαλδημοκρατία για να κάνει δουλειές και να κυβερνά.
Μέχρι που στο μέσω μιας τραπεζικής κρίσης η πλούσια σε αγροτική παραγωγή και προικισμένη σε κλιματολογικές συνθήκες νότια περιφέρεια της Ευρώπης χρεοκόπησε αλλά η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων δεν ήρθε αλλά ούτε καν φαίνεται στον ορίζοντα. Η θεωρία του νότιου μετώπου κατά της λιτότητας σκοντάφτει και θα σκοντάφτει για πάντα στα εθνικά συμφέροντα και διαφορές. Οι χώρες που θα μπορούσαν να το απαρτίζουν έχουν διαφορετικό εκλογικό κύκλο, διαφορετικά συμφέροντα και κοινωνίες, βρίσκονται σε διαφορετικό στάδιο της κρίσης, ενώ απουσιάζει και η μεγαλη χώρα που θα καθοδηγούσε.
Οι ευθύνες για το σήμερα και για την καταστροφή ολόκληρων γενεών είναι τεράστιες και ανήκουν ολοκληρωτικά σε όλους τους φεντεραλιστές που άφησαν να εξελιχτεί αυτό το εγχείρημα με αυτό τον τρόπο. Ανήκουν σε όλους τους όσους δεν πρόβλεψαν την εξέλιξη και σε όσους αποσιώπησαν όλα όσα πηγαίναν λάθος περιμένοντας την αλλαγη συσχετισμού.
Παρόλα αυτά εντός αυτής της αριστεράς έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές και τεράστια διανοητικά βήματα. Πότε πριν την κρίση δεν βρέθηκε στο στόχαστρο της ξένος ευρωπαίος ηγέτης όπως η Μερκελ Ποτέ πριν δεν σχολιάστηκε αρνητικά κάποια δομή τς Ευρώπης. Πότε πριν την κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλησέ για διαίρεση της Ευρώπης σε βόρειους και νότιους.
Στην ίδια στιγμη η κεντροδεξιά είναι εγκλωβισμένη στην εποχή του Σημίτη. Προσπαθει ακομη να κάνει την χώρα δορυφόρο της Γερμανίας να την κρατήσει στον σκληρό πυρήνα και έχει για ΥΠΟΙΚ έναν σκληροπυρηνικό εκσυγχρονιστή Φτάνοντας στο δια ταύτα ας θυμηθούμε ότι η ενωμένη ευρώπη φτιάχτηκε ως ιδέα στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και κινήθηκε για πολλά χρόνια ετεροπροσδιοριζόμενη εναντίον των πατριωτισμών. Οι πατριωτισμοί εμφανίζονταν κατά καιρούς με αντιδράσεις και δημοψηφίσματα και αποδεδειγμένα είναι η μόνη ευρωσκεπτικιστκή δύναμη ικανή να βάλει φρένο και να επηρεάσει την εξέλιξη της ΕΕ με αξιοπιστία.
Η κατάρρευση του ευρωπαϊκού οράματος και η αποτυχία των μνημονίων επιτρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό και στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές.
Η ΕΕ των καπιταλισμών απειλείται σήμερα από την Δημοκρατία και για αυτό πάσχει από δημοκρατική νομιμοποίηση. Καθώς πλησιάζουν οι ευρωεκλογές πρέπει να σταλεί μήνυμα ότι η ΕΕ και όλες οι δομές της θα βρεθούν πολύ σύντομα υπό κρίση και αίρεση.
Αυτός ο φόβος από μόνος του είναι ικανός να προκαλέσει εξελίξεις καθώς μπαίνουμε σε προεκλογική χρονιά.
Τέλος γινεται νομίζω αντιληπτό ότι αυτή η ΕΕ δεν θα αλλάξει επειδή το ζητούν οι φεντεραλιστές ή κανουν μέτωπα οι φτωχοί για να μείνουν στο ευρώ, αν τους επιτρέψει η Μερκελ κάποιους καλύτερους όρους. Δεν αλλάζει επειδή κάποιοι λαοί είναι καλά παιδιά αυτοκαταστρέφονται πρόθυμα διεκδικώντας να τους λυπηθούν.
Θα αλλάξει επειδή την απειλούν ανοικτά οι ευρωσκεπτικιστές. Είναι καιρός να κανουμε την απειλή μας χειροπιαστή.
papaioannou-giannis.net
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει από φεντεραλιστές. Αυτοί -καθώς και όλοι... οι θεσμοί της ευρωπαϊκής ένωσης- καταλήγουν ανίσχυροι μπροστά στα μεγάλα έθνη της Ευρώπης με τις χώρες δορυφόρους.
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει επειδή είμαστε πειθήνιοι ή θα γίνουμε καλά παιδιά ή ακόμη και χώρα δορυφόρος. Η πιστή εφαρμογη των Μνημονίων -για τα οποία επιθεωρούμαστε ανά τρίμηνο και μας επιβραβεύουν με τις δόσεις- μας πείθει ότι η πολιτική των καλών παιδιών όχι μόνο δεν αλλάζει την Ευρώπη αλλά καταστρέφει τις χώρες που την υιοθετούν.
Η Ευρώπη δεν θα αλλάξει από ιδεολόγους και οραματιστές. Η ιδεολογική προσέγγιση τις προηγούμενης δεκαετίας μιλούσε για κάποια “αλλαγη συσχετισμού δυνάμεων ” στη μάχη μεταξύ των ιδεολογιών της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροδεξιάς. Όταν οι κάθε ειδους φεντεραλιστές βρίσκονταν αντιμέτωποι με την ήττα των εθνικών πολιτικών και συμφερόντων των μικρότερων κρατών, επιστράτευαν την θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων αποκρυβοντας έτσι ότι υπάρχουν μεγάλα εθνη που νικούσαν τα μικρότερα. Οι συσχετισμοί δύναμης στα συμβούλια και στα όργανα σχεδόν ποτέ δεν ήταν ιδεολογικοί άλλα διαμορφώνονταν πάντα ad hoc γύρω από κοινά εθνικά συμφέροντα.
Τεράστια εδώ είναι η ευθύνη της φενταραλιστικής Αριστεράς κεντροαριστερά που δεν το κατάγγειλε έγκαιρα όλο αυτό παραμένοντας στην θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων
Ώσπου ήρθε η κρίση και φάνηκε ότι η Ενωμένη Ευρώπη απαντά σε αυτή με εθνικές λύσεις και ότι υπάρχουν τα μεγάλα εθνη που τις επιβάλουν και τα μικρά κι ασήμαντα -μη συστημικά όπως η Κύπρος- που δεν έχουν δικαίωμα για να αποφασίζουν. Η θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεωνκατέρρευσε με πάταγο. Μέχρι να συμβεί αυτό όλες οι μικρές χώρες- καπιταλισμοί είχαν χάσει σημαντικά πλεονεκτήματα υπέρ των μεγαλύτερων.
Στην Ελλαδα η χρεοκοπημένη αυτή θεωρία των φεντεραλιστών σήμερα δίνει την θέση της στην θεωρία του νότιου μετώπου κατά της λιτότητας. Όμως κι αυτό το μέτωπο σκοντάφτει στα διαφορετικά εθνικά συμφέροντα δημιουργώντας πρόβλημα στην Αριστερά που είναι ίσως από τους μόνους τίμιους ιδεολόγους φεντεραλιστές. Διότι είναι ορατό πλέον στην Ευρώπη πως όσοι απομείναν να πιστεύουν σε αυτή το κανουν από τον φόβο για τις συνέπειες της καταστροφής της
Για να καταλάβουμε καλύτερα τις έμμονες μας θα πρέπει να θυμίσουμε ότι για να μπούμε στο ευρώ -τον αποκαλούμενο πριν λίγα χρόνια σκληρό πυρήνα της Ευρώπης- προηγήθηκε μια μακρά προσπάθεια γεμάτη θυσίες. Στην πορεία αυτή αλλά και εντός ευρώ αποσιωπήθηκαν πολλές ήττες και πραγματικά χειροπιαστά προβλήματα στα οικονομικά όπως:
Spread και διάφορες επιτοκίων δανεισμού,
Εντεινόμενη αποβιομηχανοποίηση συνολικά της ΕΕ
Σκληρή ισοτιμία του ευρώ
Σταδιακή καταστροφή της παραγωγικής βάσης κυρίως της αγροτικής νότιας περιφέρειας.
Αδυναμία προστασίας της ντόπιας παραγωγής στο ευρω και κατακλυσμός από εισαγόμενα φθηνά προϊόντα τρίτων φθηνότερων χωρών.
Όλα αυτά -αν και συνέβησαν για λογούς εξυπηρέτησης εθνικών συμφερόντων ορισμενων χώρων μελλων με ισχυρή παρουσία στα όργανα της ΕΕ, κρύφτηκαν πίσω από την θεωρία της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων που διέτρεχε όλη την νότια ευρώπη με ευθύνη της φεντεραλιστικής Αριστεράς.
Μια αριστερά η οποία δεν έβλεπε την εξέλιξη της ΕΕ ως μάχες εθνικών συμφερόντων-καπιταλισμών αλλά ως διεθνισμό. Εγκλωβισμένη ολοκληρωτικά σε αυτή την οπτική και μη αντιλαμβανόμενη την ευρωμάχη των καπιταλισμών, η αντίδραση της στην επέλαση των αγορών ήταν ελεγχόμενη και τοπική ή “περιπτωσιακή”. Είχε στόχο την κυβέρνηση ώστε να αλλάξει σταδιακά το “συσχετισμό”. Την ίδια στιγμη που ο αντίπαλος της ο καπιταλισμός εξαγόραζε κόμματα βουλές- βουλευτές ΜΜΕ τραπεζες και ολόκληρα πολιτικά συστήματα.
Σε αυτή την βολική άποψη του συσχετισμού σιγοντάρισε και η Σοσιαλδημοκρατία για να κάνει δουλειές και να κυβερνά.
Μέχρι που στο μέσω μιας τραπεζικής κρίσης η πλούσια σε αγροτική παραγωγή και προικισμένη σε κλιματολογικές συνθήκες νότια περιφέρεια της Ευρώπης χρεοκόπησε αλλά η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων δεν ήρθε αλλά ούτε καν φαίνεται στον ορίζοντα. Η θεωρία του νότιου μετώπου κατά της λιτότητας σκοντάφτει και θα σκοντάφτει για πάντα στα εθνικά συμφέροντα και διαφορές. Οι χώρες που θα μπορούσαν να το απαρτίζουν έχουν διαφορετικό εκλογικό κύκλο, διαφορετικά συμφέροντα και κοινωνίες, βρίσκονται σε διαφορετικό στάδιο της κρίσης, ενώ απουσιάζει και η μεγαλη χώρα που θα καθοδηγούσε.
Οι ευθύνες για το σήμερα και για την καταστροφή ολόκληρων γενεών είναι τεράστιες και ανήκουν ολοκληρωτικά σε όλους τους φεντεραλιστές που άφησαν να εξελιχτεί αυτό το εγχείρημα με αυτό τον τρόπο. Ανήκουν σε όλους τους όσους δεν πρόβλεψαν την εξέλιξη και σε όσους αποσιώπησαν όλα όσα πηγαίναν λάθος περιμένοντας την αλλαγη συσχετισμού.
Παρόλα αυτά εντός αυτής της αριστεράς έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές και τεράστια διανοητικά βήματα. Πότε πριν την κρίση δεν βρέθηκε στο στόχαστρο της ξένος ευρωπαίος ηγέτης όπως η Μερκελ Ποτέ πριν δεν σχολιάστηκε αρνητικά κάποια δομή τς Ευρώπης. Πότε πριν την κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλησέ για διαίρεση της Ευρώπης σε βόρειους και νότιους.
Στην ίδια στιγμη η κεντροδεξιά είναι εγκλωβισμένη στην εποχή του Σημίτη. Προσπαθει ακομη να κάνει την χώρα δορυφόρο της Γερμανίας να την κρατήσει στον σκληρό πυρήνα και έχει για ΥΠΟΙΚ έναν σκληροπυρηνικό εκσυγχρονιστή Φτάνοντας στο δια ταύτα ας θυμηθούμε ότι η ενωμένη ευρώπη φτιάχτηκε ως ιδέα στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και κινήθηκε για πολλά χρόνια ετεροπροσδιοριζόμενη εναντίον των πατριωτισμών. Οι πατριωτισμοί εμφανίζονταν κατά καιρούς με αντιδράσεις και δημοψηφίσματα και αποδεδειγμένα είναι η μόνη ευρωσκεπτικιστκή δύναμη ικανή να βάλει φρένο και να επηρεάσει την εξέλιξη της ΕΕ με αξιοπιστία.
Η κατάρρευση του ευρωπαϊκού οράματος και η αποτυχία των μνημονίων επιτρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό και στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές.
Η ΕΕ των καπιταλισμών απειλείται σήμερα από την Δημοκρατία και για αυτό πάσχει από δημοκρατική νομιμοποίηση. Καθώς πλησιάζουν οι ευρωεκλογές πρέπει να σταλεί μήνυμα ότι η ΕΕ και όλες οι δομές της θα βρεθούν πολύ σύντομα υπό κρίση και αίρεση.
Αυτός ο φόβος από μόνος του είναι ικανός να προκαλέσει εξελίξεις καθώς μπαίνουμε σε προεκλογική χρονιά.
Τέλος γινεται νομίζω αντιληπτό ότι αυτή η ΕΕ δεν θα αλλάξει επειδή το ζητούν οι φεντεραλιστές ή κανουν μέτωπα οι φτωχοί για να μείνουν στο ευρώ, αν τους επιτρέψει η Μερκελ κάποιους καλύτερους όρους. Δεν αλλάζει επειδή κάποιοι λαοί είναι καλά παιδιά αυτοκαταστρέφονται πρόθυμα διεκδικώντας να τους λυπηθούν.
Θα αλλάξει επειδή την απειλούν ανοικτά οι ευρωσκεπτικιστές. Είναι καιρός να κανουμε την απειλή μας χειροπιαστή.
papaioannou-giannis.net
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΑΙΠΕΔ: Η τιμή πώλησης 18 φορές πάνω από τα κέρδη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
