2013-05-03 08:59:48
Του Σάββα Καλεντερίδη
Τα τέλη του 19ου αι. η Γερμανία, ελλείψει αποικιών και αποικιακής πολιτικής, στράφηκε στην αναζήτηση πρώτων υλών αλλά και αγορών για τα βιομηχανικά της προϊόντα. Η μεγαλύτερη αγορά της εποχής, που λόγω εγγενών αδυναμιών, ήταν πιο εύκολα προσεγγίσιμη για το Βερολίνο, ήταν αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αδύναμη πια, αφού ήταν ήδη σε διαδικασία διάλυσης -είχε χαρακτηριστεί ως ο «Μεγάλος Ασθενής»-, βρήκε στο πρόσωπο της Γερμανίας τον ιδανικό σύμμαχο.
Χαρακτηριστικό της επιχειρούμενης προσέγγισης Υψηλής Πύλης – Βερολίνου ήταν το γεγονός ότι ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος ο Δεύτερος επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη δυο φορές, το 1889 και το 1898, υπογράφοντας σημαντικές συμφωνίες, με τις οποίες η Γερμανία αύξανε σε σημαντικό βαθμό την επιρροή της στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η προσέγγιση αυτή συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την περίοδο της εμφάνισης και ανάληψης της διακυβέρνησης από τους Νεοτούρκους, η ηγεσία των οποίων ήταν στην ουσία τυφλά όργανα του Βερολίνου. Ακολούθησε η αποστολή 42μελούς στρατιωτικής γερμανικής αποστολής στην Κωνσταντινούπολη, η οποία είχε ως αποστολή την αναδιοργάνωση και την προετοιμασία του οθωμανικού στρατού για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όλα αυτά τα χρόνια οι άλλες δυνάμεις της Δύσης και ιδιαίτερα η Μεγάλη Βρετανία, για να «εξισορροπήσει» την κατάσταση, εστράφη προς τις μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με το σκεπτικό ότι αυτές αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα της. Έτσι η Μεγάλη Βρετανία προσέγγισε Έλληνες, Αρμενίους, Ασσυρίους, Άραβες και όποιον άλλον ήταν κατάλληλο «εργαλείο» στους γεωπολιτικούς στόχους των Άγγλων!
Η προσέγγιση όμως κυρίως των χριστιανικών πληθυσμών με τη Μεγάλη Βρετανία, εκλήφθηκε -και ήταν- μια σοβαρή απειλή για τα γερμανικά συμφέροντα, κυρίως εν όψει του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη οι Χριστιανοί της Ανατολής είχαν χαρακτηριστεί από τους Νεότουρκους ως «βλαβερά ζιζάνια» που απομυζούσαν το αίμα του τουρκικού λαού και είχαν μπει στο πρόγραμμα της εκκαθάρισης από το 1910-11, για να οικοδομηθεί η «Καθαρή Τουρκία».
Όμως, ο εναγκαλισμός των Χριστιανών από τους Άγγλους, για να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, που οδήγησε τους Γερμανούς στρατιωτικούς συμβούλους των Οθωμανών να τους χαρακτηρίσουν ως εν δυνάμει απειλή, εν όψει του μεγάλου πολέμου, διευκόλυνε τα γενοκτονικά σχέδια των Νεοτούρκων, με αποτέλεσμα τη Γενοκτονία εκατομμυρίων Χριστιανών της Ανατολής, ήτοι των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, που άρχισε το 1914, με τον Μεγάλο Διωγμό, και ολοκληρώθηκε το 1924, με την Ανταλλαγή και την εξέγερση των Νεστοριανών, στο Χακιάρι!
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το ιστορικό πλαίσιο της Γενοκτονίας και του αφανισμού των Χριστιανών της Ανατολής, στην οποία το ελληνικό κράτος, αν δεν συνέβαλλε με τις άφρονες πράξεις του, παρέμεινε ψυχρό και απαθής θεατής!
Τα δυο τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη γεγονότα που μπορεί να οδηγήσουν στη γενοκτονία και τον αφανισμό τους Χριστιανούς της Συρίας, που αποτελούν, ίσως, το ιστορικότερο τμήμα του Χριστιανισμού. Γεωπολιτικά συμφέροντα και πάλι έχουν εναγκαλιστεί από τη μια πλευρά τους μουσουλμάνους και εσχάτως τους Κούρδους και από την άλλη πλευρά τον Άσαντ και τους Αλαουίτες, με τα 1,5-2 εκατομμύρια Χριστιανούς να είναι στη μέση και εντελώς ανυπεράσπιστοι, αντιμέτωποι την απίστευτη αγριότητα των εγκληματικών συμμοριών ισλαμιστών, που εξοπλίζονται από την Άγκυρα, το Κατάρ και το Ριάντ, υπό τον συντονισμό και την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον!
Όσο για την Αθήνα, πνιγμένη στα οικονομικά προβλήματα που προήλθαν -εκτός της απίστευτης ανηθικότητας- και εξ αιτίας της γεωπολιτής μυωπίας της πολιτικής, οικονομικής και διανοητικής ελίτ του τόπου, όχι μόνο παρακολουθεί απαθής τη σφαγή των Χριστιανών από τους εγκάθετους της Άγκυρας, αλλά δηλώνει -δια στόματος ΥΠΕΞ- τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της στην Τουρκία, επειδή, λέει, δέχτηκε στο έδαφός της εκατό χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, τους οποίους εξεδίωξαν από τα σπίτια τους οι πολιτικές της ίδιας της Άγκυρας! Χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι η Τουρκία, στην οποία συμπαριστάμεθα, έστειλε στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο μουσουλμάνους μετανάστες, για νάχουμε να πορευόμαστε και να γίνουμε κι εμείς κάποια στιγμή …Συρία!
Σήμερα κρεμάται επί ξύλου ο Ιησούς Χριστός και μαζί του οι Χριστιανοί της Συρίας, ενώ δεν είναι ακόμα γνωστή η τύχη των Μητροπολιτών του Χαλεπίου, που έχουν απαχθεί από εγκληματική συμμορία ισλαμιστών, κοντά στα σύνορα της Τουρκίας και ενώ είχαν αναχωρήσει από την Αντιόχεια!
Ας ελπίσουμε το ζήτημα της σφαγής των Χριστιανών της Συρίας να απασχολήσει σοβαρά την ελληνική κυβέρνηση, η οποία επιτέλους θα αλλάξει στάση και πολιτική και με τις ενέργειές της θα αποτρέψει τη σφαγή και τον αφανισμό τους και θα τους οδηγήσει στην Ανάσταση!
InfoGnomon
Τα τέλη του 19ου αι. η Γερμανία, ελλείψει αποικιών και αποικιακής πολιτικής, στράφηκε στην αναζήτηση πρώτων υλών αλλά και αγορών για τα βιομηχανικά της προϊόντα. Η μεγαλύτερη αγορά της εποχής, που λόγω εγγενών αδυναμιών, ήταν πιο εύκολα προσεγγίσιμη για το Βερολίνο, ήταν αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αδύναμη πια, αφού ήταν ήδη σε διαδικασία διάλυσης -είχε χαρακτηριστεί ως ο «Μεγάλος Ασθενής»-, βρήκε στο πρόσωπο της Γερμανίας τον ιδανικό σύμμαχο.
Χαρακτηριστικό της επιχειρούμενης προσέγγισης Υψηλής Πύλης – Βερολίνου ήταν το γεγονός ότι ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος ο Δεύτερος επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη δυο φορές, το 1889 και το 1898, υπογράφοντας σημαντικές συμφωνίες, με τις οποίες η Γερμανία αύξανε σε σημαντικό βαθμό την επιρροή της στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η προσέγγιση αυτή συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την περίοδο της εμφάνισης και ανάληψης της διακυβέρνησης από τους Νεοτούρκους, η ηγεσία των οποίων ήταν στην ουσία τυφλά όργανα του Βερολίνου. Ακολούθησε η αποστολή 42μελούς στρατιωτικής γερμανικής αποστολής στην Κωνσταντινούπολη, η οποία είχε ως αποστολή την αναδιοργάνωση και την προετοιμασία του οθωμανικού στρατού για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όλα αυτά τα χρόνια οι άλλες δυνάμεις της Δύσης και ιδιαίτερα η Μεγάλη Βρετανία, για να «εξισορροπήσει» την κατάσταση, εστράφη προς τις μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με το σκεπτικό ότι αυτές αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα της. Έτσι η Μεγάλη Βρετανία προσέγγισε Έλληνες, Αρμενίους, Ασσυρίους, Άραβες και όποιον άλλον ήταν κατάλληλο «εργαλείο» στους γεωπολιτικούς στόχους των Άγγλων!
Η προσέγγιση όμως κυρίως των χριστιανικών πληθυσμών με τη Μεγάλη Βρετανία, εκλήφθηκε -και ήταν- μια σοβαρή απειλή για τα γερμανικά συμφέροντα, κυρίως εν όψει του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη οι Χριστιανοί της Ανατολής είχαν χαρακτηριστεί από τους Νεότουρκους ως «βλαβερά ζιζάνια» που απομυζούσαν το αίμα του τουρκικού λαού και είχαν μπει στο πρόγραμμα της εκκαθάρισης από το 1910-11, για να οικοδομηθεί η «Καθαρή Τουρκία».
Όμως, ο εναγκαλισμός των Χριστιανών από τους Άγγλους, για να τους χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο στα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, που οδήγησε τους Γερμανούς στρατιωτικούς συμβούλους των Οθωμανών να τους χαρακτηρίσουν ως εν δυνάμει απειλή, εν όψει του μεγάλου πολέμου, διευκόλυνε τα γενοκτονικά σχέδια των Νεοτούρκων, με αποτέλεσμα τη Γενοκτονία εκατομμυρίων Χριστιανών της Ανατολής, ήτοι των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, που άρχισε το 1914, με τον Μεγάλο Διωγμό, και ολοκληρώθηκε το 1924, με την Ανταλλαγή και την εξέγερση των Νεστοριανών, στο Χακιάρι!
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το ιστορικό πλαίσιο της Γενοκτονίας και του αφανισμού των Χριστιανών της Ανατολής, στην οποία το ελληνικό κράτος, αν δεν συνέβαλλε με τις άφρονες πράξεις του, παρέμεινε ψυχρό και απαθής θεατής!
Τα δυο τελευταία χρόνια είναι σε εξέλιξη γεγονότα που μπορεί να οδηγήσουν στη γενοκτονία και τον αφανισμό τους Χριστιανούς της Συρίας, που αποτελούν, ίσως, το ιστορικότερο τμήμα του Χριστιανισμού. Γεωπολιτικά συμφέροντα και πάλι έχουν εναγκαλιστεί από τη μια πλευρά τους μουσουλμάνους και εσχάτως τους Κούρδους και από την άλλη πλευρά τον Άσαντ και τους Αλαουίτες, με τα 1,5-2 εκατομμύρια Χριστιανούς να είναι στη μέση και εντελώς ανυπεράσπιστοι, αντιμέτωποι την απίστευτη αγριότητα των εγκληματικών συμμοριών ισλαμιστών, που εξοπλίζονται από την Άγκυρα, το Κατάρ και το Ριάντ, υπό τον συντονισμό και την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον!
Όσο για την Αθήνα, πνιγμένη στα οικονομικά προβλήματα που προήλθαν -εκτός της απίστευτης ανηθικότητας- και εξ αιτίας της γεωπολιτής μυωπίας της πολιτικής, οικονομικής και διανοητικής ελίτ του τόπου, όχι μόνο παρακολουθεί απαθής τη σφαγή των Χριστιανών από τους εγκάθετους της Άγκυρας, αλλά δηλώνει -δια στόματος ΥΠΕΞ- τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της στην Τουρκία, επειδή, λέει, δέχτηκε στο έδαφός της εκατό χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, τους οποίους εξεδίωξαν από τα σπίτια τους οι πολιτικές της ίδιας της Άγκυρας! Χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι η Τουρκία, στην οποία συμπαριστάμεθα, έστειλε στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο μουσουλμάνους μετανάστες, για νάχουμε να πορευόμαστε και να γίνουμε κι εμείς κάποια στιγμή …Συρία!
Σήμερα κρεμάται επί ξύλου ο Ιησούς Χριστός και μαζί του οι Χριστιανοί της Συρίας, ενώ δεν είναι ακόμα γνωστή η τύχη των Μητροπολιτών του Χαλεπίου, που έχουν απαχθεί από εγκληματική συμμορία ισλαμιστών, κοντά στα σύνορα της Τουρκίας και ενώ είχαν αναχωρήσει από την Αντιόχεια!
Ας ελπίσουμε το ζήτημα της σφαγής των Χριστιανών της Συρίας να απασχολήσει σοβαρά την ελληνική κυβέρνηση, η οποία επιτέλους θα αλλάξει στάση και πολιτική και με τις ενέργειές της θα αποτρέψει τη σφαγή και τον αφανισμό τους και θα τους οδηγήσει στην Ανάσταση!
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
