2013-05-06 00:27:05
Οι έγκλειστοι των φυλακών της Ν. Αλικαρνασσού έκαναν Ανάσταση ακούγοντας τις καμπάνες του Αγ. Νικολάου.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αλλά η μόνη εκκλησία που δεν έχει καμπάνα στο Ηράκλειο είναι αυτή του Αγ. Ελευθερίου που βρίσκεται μέσα στις φυλακές της Ν. Αλικαρνασσού.
Είναι ένας διαμορφωμένος χώρος, με χαμηλό τέμπλο. Ένα δωμάτιο με αγιογραφίες που έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι κρατούμενοι.
Η λειτουργία της Ανάστασης ετεροχρονισμένα θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο, τότε ίσως κάποιοι πουν και το «Χριστός Ανέστη».
Τις καμπάνες του χαρμόσυνου γεγονότος της ανάστασης του Κυρίου, τις άκουσαν, από το γειτονικό ναό, τον Άγιο Νικόλαο.
Σε αντίθεση με την πρωτοχρονιά που οι κρατούμενοι μπαίνουν μέσα στα κελιά τους μόλις αλλάξει ο χρόνος, το βράδυ της Ανάστασης, τα φώτα κλείνουν στις 9 και φυσικά δεν ανάβουν στο «δεύτε λάβετε φως» - ποιος θα το πάει άλλωστε;
Μόνο η περιφορά του Επιταφίου γίνεται την ημέρα που "πρέπει", Μ. Παρασκευή, και φυσικά όχι το βράδυ, αλλά το μεσημέρι.
Ο ιερέας που επισκέφθηκε τις φυλακές (φέτος πήγε ο εφημέριος της Ν. Αλικαρνασσού) έψαλε την Ακολουθία του Επιταφίου. Όσοι το επιθυμούσαν ακολούθησαν, ψάλλοντας τα εγκώμια. Όσο και να φανεί περίεργο ο επιτάφιος δεν ήταν «γυμνός». Δε στολίστηκε βέβαια από «αγνές» νεανίδες αλλά από ορισμένους κρατούμενους που ... ένας Θεός ξέρει πού βρήκαν τα άνθη. Κάθε χρόνο τα βρίσκουν. Μερικοί ζητούν και τα πηγαίνουν οι οικογένειές τους στο επισκεπτήριο.
Είναι συνήθως αυτοί οι λίγοι που τα βρήκαν με τον εαυτό τους, που ηρέμησαν από τις τύψεις και ζήτησαν συγχώρεση. Δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν έχεις αφαιρέσει ζωή.
Πολλοί παλεύουν ακόμα, με το θεριό της εκδίκησης και της συνέχισης της ιστορίας που τους πήγε εκεί. Ανυπομονούν να βγουν για να συνεχίσουν….
Τα τελευταία δυο χρόνια αυτές τις φυλακές τις επισκέπτεται κάθε Πέμπτη και τελεί λειτουργία κάθε δεύτερο Σάββατο το Αρχιμανδρίτης της Μονής Αγκαράθου και εφημέριος της Μονής Σαββαθιανών Συλβέστρος Συντιχάκης. Επιλογή του ήταν να πάει εκεί.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος είχε στείλει έγγραφο προς όλους τους ιερείς για να μάθει ποιος ενδιαφέρεται να εκκλησιάζει τους κρατουμένους.
Μεγάλη προθυμία δεν υπήρχε, ο ιερομόναχος όμως της Μονής Αγκαράθου ήθελε να προσπαθήσει σε αυτόν το δύσκολο χώρο.
Ο ίδιος είχε προετοιμαστεί αλλά όση προετοιμασία και να έκανε, είχε μέσα του και ένα φόβο, στις πρώτες τους επισκέψεις. Δεν ήξερε τί θα συναντούσε, τί θα αντιμετώπιζε και δε δίστασε να απαντήσει με ειλικρίνεια όταν του έκανα τη σχετική ερώτηση.
«Με κυρίευε ο φόβος και η αμηχανία μέχρι να προσαρμοστώ, όμως με τη βοήθεια του Θεού, το ξεπέρασα».
- Και πως προετοιμαστήκατε για αυτό το έργο; τον ρώτησα όταν το συνάντησα λίγο πριν περάσει την πόρτα των φυλακών, για να πάει να μιλήσει με τους κρατουμένους.
- «Εγώ δεν πήγα στις φυλακές για να κρίνω αλλά για να βοηθήσω. Ειδικά αυτές τις ημέρες, κάποιοι θέλουν να μιλήσουν να εξομολογηθούν, να μετανοήσουν. Παίρνουν δύναμη για να σηκώσουν το δικό τους σταυρό. Όλοι έχουμε κάνει κάτι, όλοι έχουμε φταίξει για κάτι. Πρέπει όμως να λειτουργούμε με το κριτήριο της αγάπης. Όταν υπάρχει μετάνοια από τον κρατούμενο ό,τι και να έχει κάνει, για το Θεό είναι δεκτός, αν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια. Και ο ληστής που ήταν σταυρωμένος δίπλα από το Χριστό μετάνιωσε και συγχωρέθηκε».
- Και θα μπορούσατε να "κοινωνήσετε" κάποιον που σκότωσε και να δώσετε έξω από τη φυλακή δύναμη στη μάνα του σκοτωμένου;
- «Το συλλογίστηκα και εγώ αυτό που με ρωτάτε πολλές φορές. Δε μου έχει τύχει. Όλα στη ζωή, πρέπει να έχουν μέτρο, για την εκκλησία όμως δεν υπάρχει μέτρο, ούτε στην αμαρτία ούτε στη συχώρεση.
Ο τρόπος που εξομολογείται κάθε κρατούμενος μου δίνει τα καταλάβω αν η μεταμέλεια είναι ή όχι, πραγματική. Ορισμένοι είναι ακόμα οργισμένοι και διψούν για εκδίκηση. Άλλοι ζητούν πραγματική συγχώρεση και αγωνίζονται πνευματικά, για να επιβιώσουν και να κρατηθούν.
Άλλοι, πάλι, καταφέρνουν να βρουν τον εαυτό τους και να νιώσουν ελεύθεροι ακόμα και πίσω από τα κάγκελα. Και κάποιοι που είναι έξω από τη φυλακή δεν έχουν καθαρή συνείδηση και υποφέρουν αν και χωρίς κάγκελα γύρω γύρω».
Σήμερα μέσα στις φυλακές της Ν. Αλικαρνασσού οι περισσότεροι είναι αλλοδαποί. Οι κρατούμενοι που εκκλησιάζονται τακτικά είναι ελάχιστοι, 8- 10 άτομα, κυρίως Έλληνες και ακόμα λιγότεροι Ρουμάνοι και Ρώσοι. Μερικές φορές γίνονται και 17.
Όταν έρθει η Πέμπτη και γύρω στις 15.00 το μεσημέρι περάσει την πύλη ο ιερέας, γίνεται αναγγελία στα μικρόφωνα. Θα πάει σε ένα δωμάτιο. Εκεί θα συναντηθεί με τον κρατούμενο. Θα είναι μόνο οι δυο τους, και χωρίς χειροπέδες. Ο φύλακας περιμένει απ’ έξω.
Με τον ιερομόναχο δε ζητούν μόνο να μιλήσουν. Πιο συχνά οι αλλοδαποί που δεν έχουν καθόλου χρήματα, θα ζητήσουν οικονομική βοήθεια, ή σαμπουάν αφρόλουτρα και ξυριστικά.
Οι Έλληνες που θα τον πλησιάσουν θα τα πουν όλα στον παπά ακόμα και για τη σύζυγο που δεν μπορεί να σηκώσει το δικό της σταυρό και ζητά διαζύγιο. Δυο σταυροί σε δυο διαφορετικά σημεία για ένα σπίτι.
Το χειρότερο πράγμα μέσα στις φυλακές εκτός από τις συνθήκες διαβίωσης είναι η μοναξιά, η εγκατάλειψη και οι τύψεις. Κάποια στιγμή ο ιερομόναχος θα πει "και η αδικία" madeincreta.gr
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αλλά η μόνη εκκλησία που δεν έχει καμπάνα στο Ηράκλειο είναι αυτή του Αγ. Ελευθερίου που βρίσκεται μέσα στις φυλακές της Ν. Αλικαρνασσού.
Είναι ένας διαμορφωμένος χώρος, με χαμηλό τέμπλο. Ένα δωμάτιο με αγιογραφίες που έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι κρατούμενοι.
Η λειτουργία της Ανάστασης ετεροχρονισμένα θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο, τότε ίσως κάποιοι πουν και το «Χριστός Ανέστη».
Τις καμπάνες του χαρμόσυνου γεγονότος της ανάστασης του Κυρίου, τις άκουσαν, από το γειτονικό ναό, τον Άγιο Νικόλαο.
Σε αντίθεση με την πρωτοχρονιά που οι κρατούμενοι μπαίνουν μέσα στα κελιά τους μόλις αλλάξει ο χρόνος, το βράδυ της Ανάστασης, τα φώτα κλείνουν στις 9 και φυσικά δεν ανάβουν στο «δεύτε λάβετε φως» - ποιος θα το πάει άλλωστε;
Μόνο η περιφορά του Επιταφίου γίνεται την ημέρα που "πρέπει", Μ. Παρασκευή, και φυσικά όχι το βράδυ, αλλά το μεσημέρι.
Ο ιερέας που επισκέφθηκε τις φυλακές (φέτος πήγε ο εφημέριος της Ν. Αλικαρνασσού) έψαλε την Ακολουθία του Επιταφίου. Όσοι το επιθυμούσαν ακολούθησαν, ψάλλοντας τα εγκώμια. Όσο και να φανεί περίεργο ο επιτάφιος δεν ήταν «γυμνός». Δε στολίστηκε βέβαια από «αγνές» νεανίδες αλλά από ορισμένους κρατούμενους που ... ένας Θεός ξέρει πού βρήκαν τα άνθη. Κάθε χρόνο τα βρίσκουν. Μερικοί ζητούν και τα πηγαίνουν οι οικογένειές τους στο επισκεπτήριο.
Είναι συνήθως αυτοί οι λίγοι που τα βρήκαν με τον εαυτό τους, που ηρέμησαν από τις τύψεις και ζήτησαν συγχώρεση. Δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν έχεις αφαιρέσει ζωή.
Πολλοί παλεύουν ακόμα, με το θεριό της εκδίκησης και της συνέχισης της ιστορίας που τους πήγε εκεί. Ανυπομονούν να βγουν για να συνεχίσουν….
Τα τελευταία δυο χρόνια αυτές τις φυλακές τις επισκέπτεται κάθε Πέμπτη και τελεί λειτουργία κάθε δεύτερο Σάββατο το Αρχιμανδρίτης της Μονής Αγκαράθου και εφημέριος της Μονής Σαββαθιανών Συλβέστρος Συντιχάκης. Επιλογή του ήταν να πάει εκεί.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος είχε στείλει έγγραφο προς όλους τους ιερείς για να μάθει ποιος ενδιαφέρεται να εκκλησιάζει τους κρατουμένους.
Μεγάλη προθυμία δεν υπήρχε, ο ιερομόναχος όμως της Μονής Αγκαράθου ήθελε να προσπαθήσει σε αυτόν το δύσκολο χώρο.
Ο ίδιος είχε προετοιμαστεί αλλά όση προετοιμασία και να έκανε, είχε μέσα του και ένα φόβο, στις πρώτες τους επισκέψεις. Δεν ήξερε τί θα συναντούσε, τί θα αντιμετώπιζε και δε δίστασε να απαντήσει με ειλικρίνεια όταν του έκανα τη σχετική ερώτηση.
«Με κυρίευε ο φόβος και η αμηχανία μέχρι να προσαρμοστώ, όμως με τη βοήθεια του Θεού, το ξεπέρασα».
- Και πως προετοιμαστήκατε για αυτό το έργο; τον ρώτησα όταν το συνάντησα λίγο πριν περάσει την πόρτα των φυλακών, για να πάει να μιλήσει με τους κρατουμένους.
- «Εγώ δεν πήγα στις φυλακές για να κρίνω αλλά για να βοηθήσω. Ειδικά αυτές τις ημέρες, κάποιοι θέλουν να μιλήσουν να εξομολογηθούν, να μετανοήσουν. Παίρνουν δύναμη για να σηκώσουν το δικό τους σταυρό. Όλοι έχουμε κάνει κάτι, όλοι έχουμε φταίξει για κάτι. Πρέπει όμως να λειτουργούμε με το κριτήριο της αγάπης. Όταν υπάρχει μετάνοια από τον κρατούμενο ό,τι και να έχει κάνει, για το Θεό είναι δεκτός, αν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια. Και ο ληστής που ήταν σταυρωμένος δίπλα από το Χριστό μετάνιωσε και συγχωρέθηκε».
- Και θα μπορούσατε να "κοινωνήσετε" κάποιον που σκότωσε και να δώσετε έξω από τη φυλακή δύναμη στη μάνα του σκοτωμένου;
- «Το συλλογίστηκα και εγώ αυτό που με ρωτάτε πολλές φορές. Δε μου έχει τύχει. Όλα στη ζωή, πρέπει να έχουν μέτρο, για την εκκλησία όμως δεν υπάρχει μέτρο, ούτε στην αμαρτία ούτε στη συχώρεση.
Ο τρόπος που εξομολογείται κάθε κρατούμενος μου δίνει τα καταλάβω αν η μεταμέλεια είναι ή όχι, πραγματική. Ορισμένοι είναι ακόμα οργισμένοι και διψούν για εκδίκηση. Άλλοι ζητούν πραγματική συγχώρεση και αγωνίζονται πνευματικά, για να επιβιώσουν και να κρατηθούν.
Άλλοι, πάλι, καταφέρνουν να βρουν τον εαυτό τους και να νιώσουν ελεύθεροι ακόμα και πίσω από τα κάγκελα. Και κάποιοι που είναι έξω από τη φυλακή δεν έχουν καθαρή συνείδηση και υποφέρουν αν και χωρίς κάγκελα γύρω γύρω».
Σήμερα μέσα στις φυλακές της Ν. Αλικαρνασσού οι περισσότεροι είναι αλλοδαποί. Οι κρατούμενοι που εκκλησιάζονται τακτικά είναι ελάχιστοι, 8- 10 άτομα, κυρίως Έλληνες και ακόμα λιγότεροι Ρουμάνοι και Ρώσοι. Μερικές φορές γίνονται και 17.
Όταν έρθει η Πέμπτη και γύρω στις 15.00 το μεσημέρι περάσει την πύλη ο ιερέας, γίνεται αναγγελία στα μικρόφωνα. Θα πάει σε ένα δωμάτιο. Εκεί θα συναντηθεί με τον κρατούμενο. Θα είναι μόνο οι δυο τους, και χωρίς χειροπέδες. Ο φύλακας περιμένει απ’ έξω.
Με τον ιερομόναχο δε ζητούν μόνο να μιλήσουν. Πιο συχνά οι αλλοδαποί που δεν έχουν καθόλου χρήματα, θα ζητήσουν οικονομική βοήθεια, ή σαμπουάν αφρόλουτρα και ξυριστικά.
Οι Έλληνες που θα τον πλησιάσουν θα τα πουν όλα στον παπά ακόμα και για τη σύζυγο που δεν μπορεί να σηκώσει το δικό της σταυρό και ζητά διαζύγιο. Δυο σταυροί σε δυο διαφορετικά σημεία για ένα σπίτι.
Το χειρότερο πράγμα μέσα στις φυλακές εκτός από τις συνθήκες διαβίωσης είναι η μοναξιά, η εγκατάλειψη και οι τύψεις. Κάποια στιγμή ο ιερομόναχος θα πει "και η αδικία" madeincreta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό της αγνοούμενης στο Ελαφονήσι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
