2013-05-08 14:46:33
του Αντισυνταγματάρχη (ΣΔΓ) Ανέστη Τσουκαράκη
Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε άραγε; Από ποιον και με ποιον τρόπο; Τι να φοβηθούμε, άραγε, περισσότερο; Τα φανερά ή τα κρυμμένα; Τη ζωή ή το θάνατο; Δύσκολη περίοδος. Πολλά τα προβλήματα. Πολλά τα ερωτηματικά. Δύσκολα, για δυνατούς λύτες. Πολλές οι σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό. Πάνε κι έρχονται. Χρειάζονται ταξινόμηση. Συντήρηση. Καλλιέργεια. Χρειάζεται πολύ κουβέντα. Συζήτηση. Διευθέτηση.
Τις ημέρες αυτές, μέσα στη λιγοστή ξεκούραση και στις μεσημεριάτικες λιακάδες, στο πνεύμα αγάπης και της αλληλοϋποστήριξης, μας δόθηκε η ευκαιρία να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Να γνωριστούμε ακόμη καλύτερα. Να δεθούμε ακόμη περισσότερο. Να συζητήσουμε. Να βάλουμε κάτω τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας. Όμορφες ιδέες. Όμορφες σκέψεις. Πρωτόγνωρες. Φρέσκιες. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια. Πώς τα φέρνει καμιά φορά αυτή η ζωή; Δεν γνωριζόμασταν από πριν
. Δεν ήξερε ο ένας από πού κρατάει η σκούφια του άλλου. Στρατιωτικοί, αστυνομικοί, καθηγητές, δάσκαλοι, εργάτες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, οικοδόμοι, αγρότες, άνεργοι. Κι όμως. Το θέμα της συζήτησης κοινό. Στο τέλος, κοινός και ο στόχος, κοινός και ο σκοπός. Πόσο διαφορετικοί και πόσο όμοιοι συνάμα. Δεν μας χωρίζει τίποτα. Στόχος μας και σκοπός μας η ανάταση, η ελπίδα, η αναγέννηση, το όνειρο, το καινούργιο. Εργαλεία μας η ενότητα, η μαζικότητα.
Μία η κατάληξη, με απόλυτη βεβαιότητα. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Η δύναμη βρίσκεται στους πολλούς. Και πολλοί είμαστε όλοι μας. Πρέπει να ανέβουμε στο τρένο. Σχηματίζουμε μόνοι μας το τρένο. Συνέχεια προστίθενται βαγόνια. Άσπρα βαγόνια. Μαύρα βαγόνια. Κόκκινα βαγόνια. Πράσινα βαγόνια. Μπλε βαγόνια. Κίτρινα βαγόνια. Ροζ βαγόνια. Η ομορφιά των χρωμάτων. Η ομορφιά του άδολου, του αθώου, του νέου. Προσθέτουμε συνέχεια ράγες. Συμπαγείς ράγες, από νέο κράμα, που δεν έχει ακόμη φθαρεί. Δεν προλαβαίνουμε.
Τι συμβαίνει; Σιγά - σιγά, με το μαλακό. Θα τα καταφέρουμε. Λίγη υπομονή χρειάζεται. Όχι βιασύνη. Δεν λυγίζουμε. Δεν παραδίνουμε. Δεν παραδινόμαστε. Δεν υποκύπτουμε. Χτίζουμε, μόνοι μας, το μέλλον μας. Πρέπει να περάσει από όλους μας το τρένο. Θα είναι το μεγαλύτερο τρένο που υπήρξε ποτέ, με σωστούς επιβάτες και δυναμικό μηχανοδηγό.
Η απόφαση δική σας. Να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα περάσει από δίπλα σας. Ξεχωρίστε το. Τσεκάρετέ το. Ακουμπήστε το. Αισθανθείτε το. Κάντε το δικό σας. Μην παραπλανηθείτε από Κασσάνδρες. Ή ανεβαίνετε και προχωράμε ή το βλέπετε να σας προσπερνά. Ο επόμενος σταθμός; Άγνωστος. Θα προλάβετε μετά; Και αυτό άγνωστο. Δεν αφήνουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα.
Ανοίγουμε, λοιπόν, όλοι μας τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Ακούμε. Βλέπουμε. Διαδίδουμε. Τίποτα δεν κρατάμε μέσα μας. Μεταφέρουμε. Επιμένουμε. Ψάχνουμε. Αναρωτιόμαστε. Ένα είναι σίγουρο. Το τρένο ξεκίνησε. Έρχεται. Δυναμικά και σταθερά. Θα συνεχίσει. Θα σαρώσει. Κάποιοι θα το δουν απέναντί τους. Θα φοβηθούν; Στο χέρι τους είναι. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.
http://www.sysmed.gr/articles/member-artices/1870-tsoukarakis8-5-2013
Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε άραγε; Από ποιον και με ποιον τρόπο; Τι να φοβηθούμε, άραγε, περισσότερο; Τα φανερά ή τα κρυμμένα; Τη ζωή ή το θάνατο; Δύσκολη περίοδος. Πολλά τα προβλήματα. Πολλά τα ερωτηματικά. Δύσκολα, για δυνατούς λύτες. Πολλές οι σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό. Πάνε κι έρχονται. Χρειάζονται ταξινόμηση. Συντήρηση. Καλλιέργεια. Χρειάζεται πολύ κουβέντα. Συζήτηση. Διευθέτηση.
Τις ημέρες αυτές, μέσα στη λιγοστή ξεκούραση και στις μεσημεριάτικες λιακάδες, στο πνεύμα αγάπης και της αλληλοϋποστήριξης, μας δόθηκε η ευκαιρία να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Να γνωριστούμε ακόμη καλύτερα. Να δεθούμε ακόμη περισσότερο. Να συζητήσουμε. Να βάλουμε κάτω τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας. Όμορφες ιδέες. Όμορφες σκέψεις. Πρωτόγνωρες. Φρέσκιες. Δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια. Πώς τα φέρνει καμιά φορά αυτή η ζωή; Δεν γνωριζόμασταν από πριν
Μία η κατάληξη, με απόλυτη βεβαιότητα. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Η δύναμη βρίσκεται στους πολλούς. Και πολλοί είμαστε όλοι μας. Πρέπει να ανέβουμε στο τρένο. Σχηματίζουμε μόνοι μας το τρένο. Συνέχεια προστίθενται βαγόνια. Άσπρα βαγόνια. Μαύρα βαγόνια. Κόκκινα βαγόνια. Πράσινα βαγόνια. Μπλε βαγόνια. Κίτρινα βαγόνια. Ροζ βαγόνια. Η ομορφιά των χρωμάτων. Η ομορφιά του άδολου, του αθώου, του νέου. Προσθέτουμε συνέχεια ράγες. Συμπαγείς ράγες, από νέο κράμα, που δεν έχει ακόμη φθαρεί. Δεν προλαβαίνουμε.
Τι συμβαίνει; Σιγά - σιγά, με το μαλακό. Θα τα καταφέρουμε. Λίγη υπομονή χρειάζεται. Όχι βιασύνη. Δεν λυγίζουμε. Δεν παραδίνουμε. Δεν παραδινόμαστε. Δεν υποκύπτουμε. Χτίζουμε, μόνοι μας, το μέλλον μας. Πρέπει να περάσει από όλους μας το τρένο. Θα είναι το μεγαλύτερο τρένο που υπήρξε ποτέ, με σωστούς επιβάτες και δυναμικό μηχανοδηγό.
Η απόφαση δική σας. Να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα περάσει από δίπλα σας. Ξεχωρίστε το. Τσεκάρετέ το. Ακουμπήστε το. Αισθανθείτε το. Κάντε το δικό σας. Μην παραπλανηθείτε από Κασσάνδρες. Ή ανεβαίνετε και προχωράμε ή το βλέπετε να σας προσπερνά. Ο επόμενος σταθμός; Άγνωστος. Θα προλάβετε μετά; Και αυτό άγνωστο. Δεν αφήνουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα.
Ανοίγουμε, λοιπόν, όλοι μας τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Ακούμε. Βλέπουμε. Διαδίδουμε. Τίποτα δεν κρατάμε μέσα μας. Μεταφέρουμε. Επιμένουμε. Ψάχνουμε. Αναρωτιόμαστε. Ένα είναι σίγουρο. Το τρένο ξεκίνησε. Έρχεται. Δυναμικά και σταθερά. Θα συνεχίσει. Θα σαρώσει. Κάποιοι θα το δουν απέναντί τους. Θα φοβηθούν; Στο χέρι τους είναι. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.
http://www.sysmed.gr/articles/member-artices/1870-tsoukarakis8-5-2013
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΟΥΙΛΑΝΙ : ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΙΑ ΣΙΚΑΜΠΑΛΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
