2013-05-08 16:07:03
του Κίμωνα Γεωργακάκη*
Συνεχίζεται η συζήτηση στην Ευρώπη για το πώς θα εξελιχθούν τελικά τα πράγματα σε σχέση με την οικονομία. Την ίδια ώρα η λιτότητα απλώνεται και στην Γαλλία με ταυτόχρονες πιέσεις των Γερμανών στο Παρίσι για λήψη αυστηρών μέτρων. Η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική έχει σαφώς γονατίσει την Ευρώπη.
Η Γερμανία, αγνοώντας τις διεθνείς επικρίσεις, συνεχίζει την προσπάθεια να επιβάλλει την ατζέντα της. Η κρίση του Ευρώ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το Βερολίνο να εδραιώσει την κυριαρχία του στην «γηραιά ήπειρο» με οικονομικά μέσα. Επομένως εναντιώνεται μέχρι στιγμής σε μια εκτόνωση της κατάστασης με δημιουργία ευρωομολόγων, κυκλοφορίας χρήματος κτλ, υπογραμμίζουν οι αναλυτές.
Στον αντίποδα οι διεθνείς μεγαλοκαρχαρίες, οι οποίοι δεν επιθυμούν ισχυρά κράτη στον διάβα τους, πιέζουν την Γερμανία να υποχωρήσει από την άκαμπτη πολιτική της. Σε διαφορετική περίπτωση της ζητούν να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και ακολούθως το άρμα της παγκοσμιοποίησης που στοχεύει στην ομοσπονδοποίηση του πλανήτη με την δημιουργία ενός «ασφαλούς κεντρικού τραπεζικού συστήματος» προς προστασία υποτίθεται από καταστάσεις, όπως η στημένη δήμευση καταθέσεων στην Κύπρο.
Γινόμαστε επομένως μάρτυρες δύο διαφορετικών στρατηγικών. Από την μία οι Γερμανοί υποστηρίζουν ευθέως μια πολιτική λιτότητας και παρουσιάζονται ως οι «κακοί» της υπόθεσης. Από την άλλη στην υπόλοιπη Δύση υποστηρίζουν τις επενδύσεις, την δημιουργία ευρωομολόγων και γενικά μιλούν για ανάπτυξη, παριστάνοντας τους «καλούς». Ωστόσο και η διεθνής τοκογλυφία δεν επιθυμεί ελευθερία στην οικονομία παρά εφαρμογή σοβιετικών μέτρων με χαράτσια στην ιδιοκτησία, παχυλούς φόρους, ενεργειακά πιστοποιητικά, ξεπούλημα των οργανισμών κοινής ωφέλειας κ.ο.κ. Λέει με λίγα λόγια ψέμματα στην κοινή γνώμη.
Σ’ αυτό που μοιάζουν οι «καλοί» και οι «κακοί» είναι η τακτική της αξιοποίησης τεχνητών κρίσεων για την επιβολή δυσβάστακτων μέτρων, τα οποία υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γίνονταν αποδεκτά από τους πολίτες. Είναι αυτό που η Ναόμι Κλάιν ονομάζει «Δόγμα του Σοκ».
Πέραν των δύο προαναφερθεισών πλευρών υπάρχει και η Ρωσία. Μεταξύ άλλων η ανάμειξη Ρώσων ιδιωτών -που απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη τον Πούτιν- στις αγορές, αναγκάζουν τους Δυτικούς να μην παρακάμπτουν τις ρωσικές θέσεις πάνω σε διάφορα ανοιχτά θέματα στον πλανήτη (Μέση Ανατολή, τρομοκρατία κ.α.) καθώς και να κάνουν μπίζνες με τους Ρώσους. Παρ’ όλα αυτά αλλά κανείς δεν τους θέλει πραγματικά, επειδή, προασπιζόμενοι τα συμφέροντά τους, χαλούν την συνταγή της πλήρους και απόλυτης παγκοσμιοποίησης. Είναι οι «άσχημοι» της παρέας και δυσφημούνται καθημερινά από τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης.
Οι δυτικότροποι παγκοσμιοποιητές γνωρίζουν ότι η Γερμανία και γενικότερα η Ευρώπη στρατιωτικά είναι μεν εξαρτημένες από αυτούς αλλά ενεργειακά από την Ρωσία, η οποία με όπλο το φυσικό αέριο θέλει να μπει για τα καλά στο παιχνίδι ακόμα και σε χώρες ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας για τις Η.Π.Α., σαν την Ελλάδα. Αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο η «Αρκούδα» δεν μπορεί να θεωρηθεί από κανέναν αμελητέα ποσότητα.
Η παγκόσμια διαπλοκή ίσως επιδιώξει, συντομότερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, να «συσπειρώσει» τον δυτικότροπο κόσμο προς απομόνωση της Ρωσίας και των όποιων συμμάχων της. Ακόμα και η «ισχυρή» Γερμανία χρωστάει πολλά λεφτά και άρα δεν θα μπορεί εσαεί να συμπεριφέρεται μια ζωή ανεξέλεγκτα. Αφενός πιέζεται από το Κρεμλίνο με το αέριο αφετέρου οι τοκογλύφοι (βλ. Σόρος) την χτυπούν εκεί που πονάει, δηλαδή στο χρέος.
Τους μόνους που δεν έχουν καταφέρει να «κουλαντρίσουν» οι μεγαλοκαρχαρίες είναι οι Ρώσοι, οι οποίοι χρωστούν μόνο 15 δις και έχουν λαμβάνειν ακόμα και από την NASA (424 εκ. δολάρια) για την μεταφορά των αστροναυτών της στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μέσω της δυναμικής παρουσίας της Ρωσίας σε οικονομία, ενέργεια και τεχνολογία, η Μόσχα κερδίζει χρόνο απέναντι στους παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι πιέζουν τον Πούτιν στα πλαίσια της αποβιομηχανοποίησης να παραδώσει τον ρωσικό πλούτο. Εντούτοις η Ρωσία στριμώχνεται γεωστρατηγικά με το ΝΑΤΟ να θέλει να πατήσει για τα καλά πόδι στην Μέση Ανατολή και γενικά να πλησιάσει περιμετρικά τα ρωσικά σύνορα.
Όσο η Ρωσία ισχυροποιείται, τα σχέδια διοικητικής ένωσης του πλανήτη αδυνατούν να προχωρήσουν ακριβώς όπως θα επιθυμούσαν οι εμπνευστές τους. Συνεπώς ενδεχόμενα μας παρουσιάσουν σύντομα τους σωτήρες της παγκόσμιας κυβέρνησης για να δώσουν δήθεν την «λύση» στο κραχ που μεθοδεύεται και θα οδηγήσει σε μετωπική τους «καλούς», τους «κακούς» και τους «άσχημους» * Ο Κίμων Γεωργακάκης έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία Πολιτική Επιστήμη, Φιλοσοφία και Νεότερη Ιστορία, κατέχοντας τον τίτλο Magister Artium.
pygmi.gr
Συνεχίζεται η συζήτηση στην Ευρώπη για το πώς θα εξελιχθούν τελικά τα πράγματα σε σχέση με την οικονομία. Την ίδια ώρα η λιτότητα απλώνεται και στην Γαλλία με ταυτόχρονες πιέσεις των Γερμανών στο Παρίσι για λήψη αυστηρών μέτρων. Η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική έχει σαφώς γονατίσει την Ευρώπη.
Η Γερμανία, αγνοώντας τις διεθνείς επικρίσεις, συνεχίζει την προσπάθεια να επιβάλλει την ατζέντα της. Η κρίση του Ευρώ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το Βερολίνο να εδραιώσει την κυριαρχία του στην «γηραιά ήπειρο» με οικονομικά μέσα. Επομένως εναντιώνεται μέχρι στιγμής σε μια εκτόνωση της κατάστασης με δημιουργία ευρωομολόγων, κυκλοφορίας χρήματος κτλ, υπογραμμίζουν οι αναλυτές.
Στον αντίποδα οι διεθνείς μεγαλοκαρχαρίες, οι οποίοι δεν επιθυμούν ισχυρά κράτη στον διάβα τους, πιέζουν την Γερμανία να υποχωρήσει από την άκαμπτη πολιτική της. Σε διαφορετική περίπτωση της ζητούν να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και ακολούθως το άρμα της παγκοσμιοποίησης που στοχεύει στην ομοσπονδοποίηση του πλανήτη με την δημιουργία ενός «ασφαλούς κεντρικού τραπεζικού συστήματος» προς προστασία υποτίθεται από καταστάσεις, όπως η στημένη δήμευση καταθέσεων στην Κύπρο.
Γινόμαστε επομένως μάρτυρες δύο διαφορετικών στρατηγικών. Από την μία οι Γερμανοί υποστηρίζουν ευθέως μια πολιτική λιτότητας και παρουσιάζονται ως οι «κακοί» της υπόθεσης. Από την άλλη στην υπόλοιπη Δύση υποστηρίζουν τις επενδύσεις, την δημιουργία ευρωομολόγων και γενικά μιλούν για ανάπτυξη, παριστάνοντας τους «καλούς». Ωστόσο και η διεθνής τοκογλυφία δεν επιθυμεί ελευθερία στην οικονομία παρά εφαρμογή σοβιετικών μέτρων με χαράτσια στην ιδιοκτησία, παχυλούς φόρους, ενεργειακά πιστοποιητικά, ξεπούλημα των οργανισμών κοινής ωφέλειας κ.ο.κ. Λέει με λίγα λόγια ψέμματα στην κοινή γνώμη.
Σ’ αυτό που μοιάζουν οι «καλοί» και οι «κακοί» είναι η τακτική της αξιοποίησης τεχνητών κρίσεων για την επιβολή δυσβάστακτων μέτρων, τα οποία υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γίνονταν αποδεκτά από τους πολίτες. Είναι αυτό που η Ναόμι Κλάιν ονομάζει «Δόγμα του Σοκ».
Πέραν των δύο προαναφερθεισών πλευρών υπάρχει και η Ρωσία. Μεταξύ άλλων η ανάμειξη Ρώσων ιδιωτών -που απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη τον Πούτιν- στις αγορές, αναγκάζουν τους Δυτικούς να μην παρακάμπτουν τις ρωσικές θέσεις πάνω σε διάφορα ανοιχτά θέματα στον πλανήτη (Μέση Ανατολή, τρομοκρατία κ.α.) καθώς και να κάνουν μπίζνες με τους Ρώσους. Παρ’ όλα αυτά αλλά κανείς δεν τους θέλει πραγματικά, επειδή, προασπιζόμενοι τα συμφέροντά τους, χαλούν την συνταγή της πλήρους και απόλυτης παγκοσμιοποίησης. Είναι οι «άσχημοι» της παρέας και δυσφημούνται καθημερινά από τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης.
Οι δυτικότροποι παγκοσμιοποιητές γνωρίζουν ότι η Γερμανία και γενικότερα η Ευρώπη στρατιωτικά είναι μεν εξαρτημένες από αυτούς αλλά ενεργειακά από την Ρωσία, η οποία με όπλο το φυσικό αέριο θέλει να μπει για τα καλά στο παιχνίδι ακόμα και σε χώρες ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας για τις Η.Π.Α., σαν την Ελλάδα. Αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο η «Αρκούδα» δεν μπορεί να θεωρηθεί από κανέναν αμελητέα ποσότητα.
Η παγκόσμια διαπλοκή ίσως επιδιώξει, συντομότερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, να «συσπειρώσει» τον δυτικότροπο κόσμο προς απομόνωση της Ρωσίας και των όποιων συμμάχων της. Ακόμα και η «ισχυρή» Γερμανία χρωστάει πολλά λεφτά και άρα δεν θα μπορεί εσαεί να συμπεριφέρεται μια ζωή ανεξέλεγκτα. Αφενός πιέζεται από το Κρεμλίνο με το αέριο αφετέρου οι τοκογλύφοι (βλ. Σόρος) την χτυπούν εκεί που πονάει, δηλαδή στο χρέος.
Τους μόνους που δεν έχουν καταφέρει να «κουλαντρίσουν» οι μεγαλοκαρχαρίες είναι οι Ρώσοι, οι οποίοι χρωστούν μόνο 15 δις και έχουν λαμβάνειν ακόμα και από την NASA (424 εκ. δολάρια) για την μεταφορά των αστροναυτών της στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μέσω της δυναμικής παρουσίας της Ρωσίας σε οικονομία, ενέργεια και τεχνολογία, η Μόσχα κερδίζει χρόνο απέναντι στους παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι πιέζουν τον Πούτιν στα πλαίσια της αποβιομηχανοποίησης να παραδώσει τον ρωσικό πλούτο. Εντούτοις η Ρωσία στριμώχνεται γεωστρατηγικά με το ΝΑΤΟ να θέλει να πατήσει για τα καλά πόδι στην Μέση Ανατολή και γενικά να πλησιάσει περιμετρικά τα ρωσικά σύνορα.
Όσο η Ρωσία ισχυροποιείται, τα σχέδια διοικητικής ένωσης του πλανήτη αδυνατούν να προχωρήσουν ακριβώς όπως θα επιθυμούσαν οι εμπνευστές τους. Συνεπώς ενδεχόμενα μας παρουσιάσουν σύντομα τους σωτήρες της παγκόσμιας κυβέρνησης για να δώσουν δήθεν την «λύση» στο κραχ που μεθοδεύεται και θα οδηγήσει σε μετωπική τους «καλούς», τους «κακούς» και τους «άσχημους» * Ο Κίμων Γεωργακάκης έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Βόννης στην Γερμανία Πολιτική Επιστήμη, Φιλοσοφία και Νεότερη Ιστορία, κατέχοντας τον τίτλο Magister Artium.
pygmi.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
