2013-05-14 11:09:03
του Στέλιου Συρμόγλου
Στην ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι ή δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού, του επιτηδευμένου και του ανεπιτήδευτου στην πολιτική έκφραση ή οι ανθρώπινες συνειδήσεις με την παραλλακτικότητά τους, που τις χαρακτηρίζει, κυμαίνονται και οι διακυμάνσεις προκαλούν δυσαρμονίες και οδυνηρές εμπειρίες, που αντιμετωπίζει κάθε φορά ο Ελληνας, που δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τα στοιχεία που το ισορροπούν.
Τα στοιχεία, δηλαδή οι μεταβλητές που δεν είναι καθόλου ομόρροπες, φτιάχνουν ένα παράδοξο σύστημα, γεμάτο από αρνητικές δυνάμεις, που η μία τείνει να εξουδετερώσει την άλλη, προκαλώντας την οπισθοδρόμηση. Το σύστημα εξυπηρετείται και από άλλες ιδέες, όπως της υποταγής της λαικής βούλησης, της κομματικής πειθαρχίας και της υποτελούς λογικής στα όποια δυσδιάκριτα για τους πολλούς και ευδιάκριτα για τους ολίγους συμφέροντα-πολιτικά και επιχειρηματικά.
Αυτή καθ’ εαυτή η κοινωνική βούληση, στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος, δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Είναι μά αόριστη στην αρχή έννοια και μόνο όταν εν συνεχεία εκφράσει έντονα την κατεύθυνσή της, τότε αρχίζει να προσλαμβάνει σημασία και να απασχολεί τους “θεματοφύλακες” του συστήματος. Η ποσότητα, η ένταση, η κατεύθυνση χρωματίζουν και δίνουν νόημα στην κοινωνική βούληση. Εκείνο, μάλιστα, που κάνει να υποφέρει η κοινωνική συνείδηση είναι η έλλειψη συνείδησης.
Τούτο υποχρεώνει να συστοιχηθούν οι αρχές που ζήσαμε σε κριτική, όπως και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και οι δρόμοι που ακολουθούνται, για να βρεθούν οι αντινομίες, να εξεταστεί η δυνατότητα εξάλειψής τους και να προβληθεί ένα στέρεο καθεστώς σαν είδος καινούργιας κοινωνικής πίστης.
Θα ήταν κοινοτυπία, αν έλεγα, ότι οι διαφορές, τα συμφέροντα, η ανασφάλεια και ο φόβος, που χωρίζουν τα μέλη της κοινωνίας αποτελούν το αίτιο της ελαττωματικής λειτουργίας της. Η σύγχρονη πορεία των συνειδήσεων που προκαλείται από τη διαρκή είσοδο και καθιέρωση νέων παράδοξων πολιτικών και από την αποδοχή πράξεων που δεν συνδέονται με τις ιδέες, γιατί δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη της κοινωνίας, δίνουν αφορμή για διάσπαση και φανερή εκδήλωση των δυσαρμονιών.
Τα προοδευτικά μέλη της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να υποφέρουν από την ελαττωματική λειτουργία της, μέχρις ότου εν ονόματι των νέων ιδεών ή εν ονόματι της ελαττωματικής λειτουργίας του παλαιού καθεστώτος εκδηλωθεί η διαμαρτυρία για τον εκσυγχρονισμό και την αποκατάσταση της ισορροπίας.
Ενα σοβαρό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι δεν πάσχει από την έλλειψη ιδεών, αλλά από την εφαρμογή των ιδεών. Είναι η βούληση που η εκδήλωσή της απαιτεί κόπο και οδύνη. Η λειτουργία, η έγκαιρη λειτουργία της κοινωνικής βούλησης, είναι το μέσον για να αποτραπούν κοινωνικές συμφορές από την επιβολή πολιτικών πρακτικών και οικονομικών πολιτικών.
Απορρίπτοντας τη θέση της μοίρας είναι υποχρεωμένος ο Ελληνας να αποφασίσει ο ίδιος, για την κατεύθυνση που θα πάρει. Η εναρμόνιση βούλησης και συνείδησης θα φέρει την καινούργια εποχή. Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως ένας άποικος σε αφρικανική χώρα, αλλά πως θα ζήσουμε, που δεν φτάνει ο αυτοματισμός και αρχίζει ο πρακτικός λόγος, που εμπνέεται από τον θεωρητικό και ο θεωρητικός από τον κοσμικό. Το ξεκίνημα πρέπει να γίνει από την πίστη που έχουμε στις αρχές.
Μέχρι τώρα η διαμόρφωση της κοινωνικής μας πορείας συγκρούεται με τόσες άλλες κενές περιεχομένου πολιτικές απόψεις, ώστε δίνει την εντύπωση πορείας τυφλών πολιτών που σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα, σε απειρία εμποδίων. Για τους ολιγόπιστους αποτελούν βέβαια τα εμπόδια προσχήματα για την αδυναμία της αλλαγής της πορείας και της ανατροπής μιας κατάστασης με δραματικές διαστάσεις, πράγμα που επιτείνει την αγωνία μας που γεννιέται από τα εμπόδια και τα αδιέξοδα που την οδηγούν.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Στο δραματικό “Γιατί;”
Η ψυχή του Ελληνα μαστίζεται από βαθύτατη κρίση. Η μνήμη της και η φαντασία, το συναίσθημα και οι γνωστικές και βουλητικές λειτουργίες της, πάσχουν από καταφανή αδυναμία επαφής με το περιβάλλον της, εικόνα του οποίου παρουσιάζεται από μια ανώμαλη, άτακτη και, κατά πάντα, συγκεχυμένη σύγχυση από:
- Οικονομική συμφορά.
- Εθνική αβεβαιότητα.
- Απάθεια εγκληματική για τα διαδραματιζόμενα στο χώρο της πολιτικής.
- Φόβο εκτροπής και κοινωνικής διάλυσης.
- Πολιτική οξύτητα.
Κοινός παρανομαστής όλων είναι η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και η αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η κατάσταση των ελληνικών πραγμάτων ήγγισεν, ήδη, οσημέραι, το “μη περαιτέρω”. Διότι εκφεύγουν των ορίων της λογικής και της φαντασίας ακόμη, πολιτικές λογικές και πρακτικές, ενέργειες και αντιδράσεις εθνικής σημασίας και ζωτικού κοινωνικού ενδιαφέροντος, όπως, για παράδειγμα, για να γίνει αναφορά, ενδεικτικώς, στη σκακιέρα του πολιτικού παιχνιδιού:
- Εχουμε την εντύπωση ότι υπάρχει Σύνταγμα, αλλά το Σύνταγμα καταστρατηγείται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με επιστράτευση, πριν ακόμη απεργήσουν, των διαφόρων κοινωνικών ομάδων από τον πρωθυπουργό του “σωλήνα” και του ψυχοπαθολογικού ψεύδους. Με την ένοχη σιωπή του συνταγματολόγου κυβερνητικού εταίρου του, του Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος μάλλον ως “εταίρα” τσουλιέται με την παχυδερμία και την πολιτική του κυτταρίτιδα στη λαγνεία της εξουσίας.
- Υψώνεται η σημαία της “σωτηρίας” της χώρας από τους συγκροτούνες απόψεις με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, αλλά υποδουλώνεται η κοινωνία στις απαιτήσεις των δανειστών και των εγχώριων εκπροσώπων τους, οι οποίοι τυγχάνει να έχουν ορκιστεί να…φυλάττουν θερμοπύλες!
- Διακηρύσσεται η “συμπαράσταση” στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, ενώ την ίδια ώρα αποστεώνονται υπάλληλοι και συνταξιούχοι με χαράτσια, περικοπές μισθών και από τη δυσβάστακτη και συστηματικά μη ελεγχόμενη ακρίβεια - Εξαίρεται η ιδέα της εθνικής υπερηφάνειας, αξιοπρέπειας, κυριαρχίας, ακεραιότητας και ανεξαρτησίας, αλλά περιορίζεται σε κάποιες εφήμερες αθλητικές επιτυχίες, γιατί στην πραγματικότητα οι κυβερνώντες γονυκλινώς υπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών και το Αιγαίον οργώνεται, εναερίως και θαλασσίως, από τους Τούρκους, ενώ εξακολουθεί να ειναι η “Κύπρος μακρυά”, με αποτέλεσμα να προωθείται ένα δεύτερο σχέδιο τύπου Κόφι Ανάν. Με μια Κύπρο άκρως αποδυναμωμένη οικονομικά, με πρόσφατη μάλιστα υπογραφή Στουρνάρα, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού του 20% του ελληνικού λαού!..
- Διεκτραγωδείται σε όλους τους τόνους η αθλιότητα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά οι κυβερνώντες και τα υποτιθέμενα κόμματα εξουσίας (πρώην εννοείται…) διαγκωνίζονται στη σπατάλη και ό,τι απορρέει ως απολαυή από την άσκηση της εξουσίας, είτε αυτό μεταφράζεται σε πολυτελή ταξίδια αμφιβόλου αποτελέσματος και άλλες δαπάνες μη ελεγχόμενες, είτε σε παροχές προς ημετέρους…
- Διακηρύσσονται “καλύτερες μέρες” μέχρι το τέλος του 2014 δια στόματος και εν μια φωνή Σαμαρά και Στουρνάρα, για να υποτιμηθεί η νοημοσύνη του λαού και να συνεχίζει να πνεύει κατοχικός άνεμος, με σύγχρονους μαυρογορίτες και επίδοξους σκανδαλολάγνους…
- Εξυμμνείται η…ισότης των πολιτών έναντι του νόμου και γενικότερα, για να επέλεθει η εξίσωσις προς τα κάτω, δια της μεθόδου της εξαθλίωσης.
- Εκθειάζεται η Δημοκρατία, για να κυριαρχούν η ανασφάλεια, ο κοινωνικός πανικός και η επιβολή αυταρχικών πρακτικών καταστολής κάθε κοινωνικής αντίδρασης, έστω και ισχνής εκ των πραγμάτων.
- Ανοικοδομείται υποτίθεται η Ελλάς εντός της Ευρωπαικής Ενωσης, με την επανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά στους διαδρόμους της ΕΕ στις Βρυξέλλες, τα σενάρια καλά κρατούν για το φάντασμα μιας κάποιας επερχόμενης ελληνικής συμφοράς.
Ετσι απαντάται το δραματικό “Γιατί;”
Με τη συλλογική ηγεσία, αντί να αποτελείται από τους αρίστους, να είναι άθροισμα των ολίγων, που επιδίωκουν το ίδιον συμφέρον και της τάξεώς τους και του κόμματος που ταυτίζεται με το Κράτος και το Πολίτευμα. Και τέλος, ο λαός, αντί, ως κυρίαρχος, να διέπεται από λογική και αρετή, άγεται και φέρεται από πάθη και την επικίνδυνη απάθεια…
freepen.gr
Στην ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι ή δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού, του επιτηδευμένου και του ανεπιτήδευτου στην πολιτική έκφραση ή οι ανθρώπινες συνειδήσεις με την παραλλακτικότητά τους, που τις χαρακτηρίζει, κυμαίνονται και οι διακυμάνσεις προκαλούν δυσαρμονίες και οδυνηρές εμπειρίες, που αντιμετωπίζει κάθε φορά ο Ελληνας, που δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τα στοιχεία που το ισορροπούν.
Τα στοιχεία, δηλαδή οι μεταβλητές που δεν είναι καθόλου ομόρροπες, φτιάχνουν ένα παράδοξο σύστημα, γεμάτο από αρνητικές δυνάμεις, που η μία τείνει να εξουδετερώσει την άλλη, προκαλώντας την οπισθοδρόμηση. Το σύστημα εξυπηρετείται και από άλλες ιδέες, όπως της υποταγής της λαικής βούλησης, της κομματικής πειθαρχίας και της υποτελούς λογικής στα όποια δυσδιάκριτα για τους πολλούς και ευδιάκριτα για τους ολίγους συμφέροντα-πολιτικά και επιχειρηματικά.
Αυτή καθ’ εαυτή η κοινωνική βούληση, στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος, δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Είναι μά αόριστη στην αρχή έννοια και μόνο όταν εν συνεχεία εκφράσει έντονα την κατεύθυνσή της, τότε αρχίζει να προσλαμβάνει σημασία και να απασχολεί τους “θεματοφύλακες” του συστήματος. Η ποσότητα, η ένταση, η κατεύθυνση χρωματίζουν και δίνουν νόημα στην κοινωνική βούληση. Εκείνο, μάλιστα, που κάνει να υποφέρει η κοινωνική συνείδηση είναι η έλλειψη συνείδησης.
Τούτο υποχρεώνει να συστοιχηθούν οι αρχές που ζήσαμε σε κριτική, όπως και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και οι δρόμοι που ακολουθούνται, για να βρεθούν οι αντινομίες, να εξεταστεί η δυνατότητα εξάλειψής τους και να προβληθεί ένα στέρεο καθεστώς σαν είδος καινούργιας κοινωνικής πίστης.
Θα ήταν κοινοτυπία, αν έλεγα, ότι οι διαφορές, τα συμφέροντα, η ανασφάλεια και ο φόβος, που χωρίζουν τα μέλη της κοινωνίας αποτελούν το αίτιο της ελαττωματικής λειτουργίας της. Η σύγχρονη πορεία των συνειδήσεων που προκαλείται από τη διαρκή είσοδο και καθιέρωση νέων παράδοξων πολιτικών και από την αποδοχή πράξεων που δεν συνδέονται με τις ιδέες, γιατί δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη της κοινωνίας, δίνουν αφορμή για διάσπαση και φανερή εκδήλωση των δυσαρμονιών.
Τα προοδευτικά μέλη της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να υποφέρουν από την ελαττωματική λειτουργία της, μέχρις ότου εν ονόματι των νέων ιδεών ή εν ονόματι της ελαττωματικής λειτουργίας του παλαιού καθεστώτος εκδηλωθεί η διαμαρτυρία για τον εκσυγχρονισμό και την αποκατάσταση της ισορροπίας.
Ενα σοβαρό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι δεν πάσχει από την έλλειψη ιδεών, αλλά από την εφαρμογή των ιδεών. Είναι η βούληση που η εκδήλωσή της απαιτεί κόπο και οδύνη. Η λειτουργία, η έγκαιρη λειτουργία της κοινωνικής βούλησης, είναι το μέσον για να αποτραπούν κοινωνικές συμφορές από την επιβολή πολιτικών πρακτικών και οικονομικών πολιτικών.
Απορρίπτοντας τη θέση της μοίρας είναι υποχρεωμένος ο Ελληνας να αποφασίσει ο ίδιος, για την κατεύθυνση που θα πάρει. Η εναρμόνιση βούλησης και συνείδησης θα φέρει την καινούργια εποχή. Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως ένας άποικος σε αφρικανική χώρα, αλλά πως θα ζήσουμε, που δεν φτάνει ο αυτοματισμός και αρχίζει ο πρακτικός λόγος, που εμπνέεται από τον θεωρητικό και ο θεωρητικός από τον κοσμικό. Το ξεκίνημα πρέπει να γίνει από την πίστη που έχουμε στις αρχές.
Μέχρι τώρα η διαμόρφωση της κοινωνικής μας πορείας συγκρούεται με τόσες άλλες κενές περιεχομένου πολιτικές απόψεις, ώστε δίνει την εντύπωση πορείας τυφλών πολιτών που σκοντάφτουν σε κάθε τους βήμα, σε απειρία εμποδίων. Για τους ολιγόπιστους αποτελούν βέβαια τα εμπόδια προσχήματα για την αδυναμία της αλλαγής της πορείας και της ανατροπής μιας κατάστασης με δραματικές διαστάσεις, πράγμα που επιτείνει την αγωνία μας που γεννιέται από τα εμπόδια και τα αδιέξοδα που την οδηγούν.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Στο δραματικό “Γιατί;”
Η ψυχή του Ελληνα μαστίζεται από βαθύτατη κρίση. Η μνήμη της και η φαντασία, το συναίσθημα και οι γνωστικές και βουλητικές λειτουργίες της, πάσχουν από καταφανή αδυναμία επαφής με το περιβάλλον της, εικόνα του οποίου παρουσιάζεται από μια ανώμαλη, άτακτη και, κατά πάντα, συγκεχυμένη σύγχυση από:
- Οικονομική συμφορά.
- Εθνική αβεβαιότητα.
- Απάθεια εγκληματική για τα διαδραματιζόμενα στο χώρο της πολιτικής.
- Φόβο εκτροπής και κοινωνικής διάλυσης.
- Πολιτική οξύτητα.
Κοινός παρανομαστής όλων είναι η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και η αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η κατάσταση των ελληνικών πραγμάτων ήγγισεν, ήδη, οσημέραι, το “μη περαιτέρω”. Διότι εκφεύγουν των ορίων της λογικής και της φαντασίας ακόμη, πολιτικές λογικές και πρακτικές, ενέργειες και αντιδράσεις εθνικής σημασίας και ζωτικού κοινωνικού ενδιαφέροντος, όπως, για παράδειγμα, για να γίνει αναφορά, ενδεικτικώς, στη σκακιέρα του πολιτικού παιχνιδιού:
- Εχουμε την εντύπωση ότι υπάρχει Σύνταγμα, αλλά το Σύνταγμα καταστρατηγείται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με επιστράτευση, πριν ακόμη απεργήσουν, των διαφόρων κοινωνικών ομάδων από τον πρωθυπουργό του “σωλήνα” και του ψυχοπαθολογικού ψεύδους. Με την ένοχη σιωπή του συνταγματολόγου κυβερνητικού εταίρου του, του Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος μάλλον ως “εταίρα” τσουλιέται με την παχυδερμία και την πολιτική του κυτταρίτιδα στη λαγνεία της εξουσίας.
- Υψώνεται η σημαία της “σωτηρίας” της χώρας από τους συγκροτούνες απόψεις με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων, αλλά υποδουλώνεται η κοινωνία στις απαιτήσεις των δανειστών και των εγχώριων εκπροσώπων τους, οι οποίοι τυγχάνει να έχουν ορκιστεί να…φυλάττουν θερμοπύλες!
- Διακηρύσσεται η “συμπαράσταση” στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, ενώ την ίδια ώρα αποστεώνονται υπάλληλοι και συνταξιούχοι με χαράτσια, περικοπές μισθών και από τη δυσβάστακτη και συστηματικά μη ελεγχόμενη ακρίβεια - Εξαίρεται η ιδέα της εθνικής υπερηφάνειας, αξιοπρέπειας, κυριαρχίας, ακεραιότητας και ανεξαρτησίας, αλλά περιορίζεται σε κάποιες εφήμερες αθλητικές επιτυχίες, γιατί στην πραγματικότητα οι κυβερνώντες γονυκλινώς υπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών και το Αιγαίον οργώνεται, εναερίως και θαλασσίως, από τους Τούρκους, ενώ εξακολουθεί να ειναι η “Κύπρος μακρυά”, με αποτέλεσμα να προωθείται ένα δεύτερο σχέδιο τύπου Κόφι Ανάν. Με μια Κύπρο άκρως αποδυναμωμένη οικονομικά, με πρόσφατη μάλιστα υπογραφή Στουρνάρα, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού του 20% του ελληνικού λαού!..
- Διεκτραγωδείται σε όλους τους τόνους η αθλιότητα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά οι κυβερνώντες και τα υποτιθέμενα κόμματα εξουσίας (πρώην εννοείται…) διαγκωνίζονται στη σπατάλη και ό,τι απορρέει ως απολαυή από την άσκηση της εξουσίας, είτε αυτό μεταφράζεται σε πολυτελή ταξίδια αμφιβόλου αποτελέσματος και άλλες δαπάνες μη ελεγχόμενες, είτε σε παροχές προς ημετέρους…
- Διακηρύσσονται “καλύτερες μέρες” μέχρι το τέλος του 2014 δια στόματος και εν μια φωνή Σαμαρά και Στουρνάρα, για να υποτιμηθεί η νοημοσύνη του λαού και να συνεχίζει να πνεύει κατοχικός άνεμος, με σύγχρονους μαυρογορίτες και επίδοξους σκανδαλολάγνους…
- Εξυμμνείται η…ισότης των πολιτών έναντι του νόμου και γενικότερα, για να επέλεθει η εξίσωσις προς τα κάτω, δια της μεθόδου της εξαθλίωσης.
- Εκθειάζεται η Δημοκρατία, για να κυριαρχούν η ανασφάλεια, ο κοινωνικός πανικός και η επιβολή αυταρχικών πρακτικών καταστολής κάθε κοινωνικής αντίδρασης, έστω και ισχνής εκ των πραγμάτων.
- Ανοικοδομείται υποτίθεται η Ελλάς εντός της Ευρωπαικής Ενωσης, με την επανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά στους διαδρόμους της ΕΕ στις Βρυξέλλες, τα σενάρια καλά κρατούν για το φάντασμα μιας κάποιας επερχόμενης ελληνικής συμφοράς.
Ετσι απαντάται το δραματικό “Γιατί;”
Με τη συλλογική ηγεσία, αντί να αποτελείται από τους αρίστους, να είναι άθροισμα των ολίγων, που επιδίωκουν το ίδιον συμφέρον και της τάξεώς τους και του κόμματος που ταυτίζεται με το Κράτος και το Πολίτευμα. Και τέλος, ο λαός, αντί, ως κυρίαρχος, να διέπεται από λογική και αρετή, άγεται και φέρεται από πάθη και την επικίνδυνη απάθεια…
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΕΙΤΕ: Φλυτζάνι καφέ μετατράπηκε σε θησαυρό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
