2013-05-14 11:40:57
"Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την χαραυγή" είχαν πει προφητικά οι Αγγελόπουλοι και πλέον η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού ζει τις δικές της μέρες του φωτός, γράφοντας ιστορία με τις δύο σερί κατακτήσεις Πρωταθλημάτων Ευρώπης. Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος
Λίγα λεπτά πριν ολοκληρωθεί ο τελικός ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Ρεάλ Μαδρίτης, με τους Πειραιώτες να έχουν ήδη σφραγίσει την κατάκτηση του τίτλου, στο μυαλό μου ήρθαν αυθόρμητα εικόνες από το καλοκαίρι του 2011. Το θυμάστε; Το που ήμασταν και το που φτάσαμε.Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλοι είχαν βγάλει ανακοίνωση-σοκ πως αποχωρούν (!), ο ένας παίκτης μετά τον άλλον έφευγε από εκείνο το ρόστερ, ορισμένοι με συμβόλαιο όπως ο Βασίλης Σπανούλης έμεναν... ξεκρέμαστοι σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, ενώ το αν θα συνέχιζε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στην τεχνική ηγεσία ήταν άγνωστο. Παράλληλα, όσον αφορά τα αγωνιστικά, οι ερυθρόλευκοι είχαν χάσει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα αν και είχαν το πλεονέκτημα έδρας, ενώ παράλληλα είχαν αποτύχει να προκριθούν στο Final-Four της Βαρκελώνης, στο οποίο πήγε εκεί ο Παναθηναϊκός και κατέκτησε το τρόπαιο.
Δύσκολη στιγμή, ψυχολογία στο ναδίρ και όλα στραβά και ανάποδα. Αρκετές φορές έλεγα σε φίλους πως "ίσως να τραβά όλον αυτόν το γολγοθά αυτή η ομάδα, γιατί το μέλλον της επιφυλλάσει κάτι καλό που θα την αποζημιώσει". Κάτι το οποίο έλεγα περισσότερο για να το ακούσω εγώ και για να μην χάσω την ελπίδα και την πίστη μου σε αυτή την ομάδα, η οποία πλέον ζούσε μία σκοτεινή και μεταβατική περίοδο, γεμάτη ερωτηματικά. Τελικά, όμως, η ατάκα των Αγγελόπουλων στην τότε ανακοίνωση περί αποχώρησης τους, αποδείχθηκε σοφή και προφητική: "το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την χαραυγή". Και ναι, δύο χρόνια μετά, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, οι Πειραιώτες ζουν τις μέρες του φωτός, της λάμψης, της καταξίωσης, της αναγνώρισης, της κορυφής, της πρώτης θέσης! Μοιάζει σαν παραμύθι, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό και Ολυμπιακό!
"Που πάμε με σέντερ κάτω από τα δύο μέτρα;" Στην κορυφή της Ευρώπης!
Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2011, με το ρεπορτάζ για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού να βρίσκεται σε "απόγνωση", και τον απογοητευμένο κόσμο να της έχει γυρίσει την... πλάτη, να προσπαθώ να μάθω και να καταλάβω το... "και τώρα τι κάνουμε;". Απάντηση από την διοίκηση; "Θα συνεχίσει στην τεχνική ηγεσία ο κ. Ίβκοβιτς και θα φτιάξουμε μια ομάδα βασισμένη γύρω από τον ηγέτη μας, τον Σπανούλη, ποντάροντας στους νεαρούς και ταλαντούχους Έλληνες παίκτες που έχουμε. Με αυτό το μοντέλο θα προχωρήσουμε ώστε να έχουμε αποτελέσματα στο μέλλον". Μόνο που το μέλλον ήταν πιο άμεσο απ' όσο θα περίμενε κανείς, με τους ερυθρόλευκους να μετρούν δύο σερί Πρωταθλήματα Ευρώπης, μέσα στο 2012 και στο 2013!
Αν δύο χρόνια πριν μου έλεγε κάποιος πως οι επόμενες δυο Ευρωλίγκες θα ερχόντουσαν στον Πειραιά θα τον πέρναγα για... τρελό, φαντάζομαι και εσείς. Κάπως έτσι, λοιπόν, φτιάχτηκε και "χτίστηκε" μία νέα ομάδα, με μικρές φιλοδοξίες, ελάχιστες προσδοκίες και χαμηλές απαιτήσεις, με τον σέντερ-τσέπης Κάιλ Χάινς, με τους περισσσότερους να απορούν "που πάμε με σέντερ κάτω από τα δύο μέτρα", με τον Πρίντεζη να είναι ένα βήμα πριν το... θάνατο (όπως μου είχε πει χαριτολογώντας σε μία συνέντευξη), με τους Παπανικολάου-Σλούκα που όλοι περίμεναν περισσότερα από εκείνους, με τον άπειρο Μάντζαρη από το Περιστέρι, με τον Άντιτς που προστέθηκε την τελευταία στιγμή στο ρόστερ, με τον ηγέτη Σπανούλη, με τον Λο που ήρθε ξαφνικά τον χειμώνα και με τους υπόλοιπους.
Έκαναν πέρα το "βαθύ" σκοτάδι και έγραψαν ιστορία
Αυτή η ομάδα, λοιπόν, η οποία φτιάχτηκε χαμηλόφωνα, δίχως μεγάλα λόγια και διθυράμβους εκείνο το καλοκαίρι του 2011, έκρυβε μια τεράστια λάμψη μέσα της που έκανε πέρα το περίφημο "βαθύ σκοτάδι", το οποίο πλέον ανήκει στο παρελθόν, φέρνοντας στον Πειραιά την χαραυγή! Ναι, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, εκεί που δεν πίστευε κανένας αυτά τα παιδιά, με την τεράστια ψυχή και το χαμηλό μπάτζετ, έγραψαν ιστορία! Πλέον ζούμε τις "χρησή" εποχή της ομάδας του Ολυμπιακού, η οποία έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, έχοντας ξεκινήσει την δική τους αυτοκρατορία-κυριαρχία σε Ελλάδα και Ευρώπη. Λένε πως το δύσκολο δεν είναι το να φτάσεις στην κορυφή, αλλά το να παραμείνεις εκεί. Σύμφωνοι, αλλά και αυτό το κατάφεραν αυτά τα παλικάρια, απαντώντας σε μία ακόμη πρόκληση!
Οι ερυθρόλευκοι, πλέον, συγκαταλέγονται στις μόλις τρεις ομάδες στην ιστορία των ευρωπαϊκών Final-Four (από το 1988 και έπειτα), που έχουν καταφέρει να κάνουν το περιβόητο back-to-back, το θρυλικό repeat, δηλαδή να κατακτήσουν για δεύτερη σερί σεζόν το Πρωτάθλημα Ευρώπης. Η πρώτη ήταν η Γιουγκοπλάστικα (1989, 1990, 1991), ακολούθησε η Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005) και πλέον στην λίστα μπήκε και ο Ολυμπιακός (2012-2013). Πρόκειται για τεράστια επιτυχία, για έναν μεγάλο θρίαμβο, για έναν επικό άθλο που προκαλεί δέος, ύστερα από μία σεζόν που η ομάδα αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες (τραυματισμοί, αποχωρήσεις παικτών), δείγμα του χαρακτήρα αυτής της υπέροχης παρέας. Συνεχίζει όμως να βρισκεται στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όντας η καλύτερη ομάδα της Euroleague, με τις ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ Μαδρίτης στο Λονδίνο να παραδέχονται την ανωτερότητα των ερυθρολεύκων, βγάζοντας τους το καπέλο. Η απόλυτη παραδοχή.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο, έχουν διάρκεια, ποιότητα και την καρδιά του Πρωταθλητή
Η (περσινή) σεζόν 2011-2012 ήταν συγκλονιστική, όχι μόνο γιατί μία τόσο νέα ομάδα κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ευρώπης, αλλά και επειδή κέρδισε το τρόπαιο με εκείνη την συγκλονιστική ανατροπή στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στην Κωνσταντινούπολη, με το θρυλικό σουτ του Γιώργου Πρίντεζη λίγο πριν την λήξη της αναμέτρησης. Ήταν το πρώτο Πρωτάθλημα ύστερα από 15 χρόνια, οπότε με αυτόν τον τρόπο ένιωθες πως "έσπασε" η γκίνια, η κακοδαιμονία, πως "ξορκίστηκαν" φαντάσματα, πως έφυγε ένα βάρος. Καταπιεσμένα συναισθήματα πολλών ετών και δάκρυα χαράς, βγήκαν όλα αυθόρμητα στο παρκέ, στις εξέδρες, στα σαλόνια των σπιτιών μπροστά στις τηλεοράσεις. Ορισμένοι κακόβουλοι (και ευτυχώς λίγοι) "μεθυσμένοι" από φθόνο,ζήλια και κόμπλεξ, μίλησαν για τύχη. Την καλύτερη απάντηση, όμως, την έδωσαν φέτος οι ίδιοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο, δείχνοντας πως έχουν ποιότητα, διάρκεια, συνέπεια, αλλά και την καρδιά του Πρωταθλητή! Τίποτα, λοιπόν, δεν ήταν τυχαίο.
Η φετινή σεζόν ήταν περισσότερο δύσκολη και απαιτητική, καθώς ο αριθμός αγώνων είχε αυξηθεί αρκετά. Πέρσι οι Πειραιώτες κατέκτησαν το τρόπαιο δίνοντας 22 ματς (14 νίκες και 8 ήττες) ενώ φέτος το κέρδισαν αγωνιζόμενοι σε 31 (!) παιχνίδια (22 νικες και 9 ήττες). Σε μια χρονιά μαραθώνιο, με ατυχίες, τραυματισμούς και αλλαγές στο ρόστερ, ο Ολυμπιακός έκανε το κατάλληλο σπριντ στα κρίσιμα σημεία και έφτασε στον τίτλο, κόβοντας πρώτος το νήμα του τερματισμού. Πριν νικήσει τον τελικό κόντρα στην Ρεάλ, είχε κερδίσει και άλλους νωρίτερα, όπως το σημαντικό "διπλό" μέσα στη Σιένα, την Χίμκι στο ΣΕΦ, τα playoffs κόντρα στην Εφές και φυσικά τον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στα δύσκολα έδειξε χαρακτήρα και στα do-or-die παιχνίδια δίχως αύριο έμεινε ζωντανός, παίρνοντας εκείνο που ήθελε, έχοντας το ένστικτο της επιβίωσης.
Ο Ολυμπιακός πραγμαtοποίησε στο Λονδίνο ένα συγκλονιστικό Final-Four
Ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο πραγματοποίησε ένα συγκλονιστικό Final-Four. Αντιμετώπισε δύο από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης και τα κέρδισε πραγματοποιώντας εντυπωσιακές εμφανίσεις, ενώ πήρε το τρόπαιο διαθέτονας το μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με τους τρεις ανταγωνιστές του στην αγγλική πρωτεύουσα. Για τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ τα είπαμε. Η απόδοση των Πειραιωτών κόντρα στους Ρώσους προκάλεσε "Σοκ και δέος!". Η εικόνα της ομάδας κόντρα στην Ρεάλ όμως σε ανατρίχιασε! Κακό πρώτο δεκάλεπτο, μένει πίσω στο σκορ όντας στο -17 (10-27) και εκεί που έχεις τον φόβο μήπως ο τελικός πάρει εξέλιξη αλά... Παρίσι 2010, όταν και οι ερυθρόλευκοι είχαν ηττηθεί με κάτω τα χέρια από την Μπαρτσελόνα τότε, οι Πειραιώτες παρουσιάστηαν μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο στη συνέχεια. Έπαιξαν τόσο καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ που προσωπικά αισθάνομαι πως πρέπει να ζητήσω "συγνώμη" που προς στιγμήν αμφέβαλα για το αν θα μπορέσουν να γυρίσουν το ματς. Σαν να μου είπαν "δυο χρόνια τώρα δεν μας ξέρεις; Έχουμε κάνει ανατροπές σε πόσα ματς. Στον τελικό που υπερασπιζόμασταν τον τίτλο ματς δεν θα τα καταφέρναμε;". Και έχουν... δίκιο.
Ο Ολυμπιακός στη συνέχεια, από την δεύτερη περίοδο μέχρι τέλος, έπαιξε συγκλονιστική άμυνα, λειργώντας με ομαδικότητα και πειθαρχία. Όλοι οι παίκτες πάλευαν σε κάθε φάση, έχοντας τεράστια αποθέματα ενέργειας, θέλησης και πάθους, αναγκάζοντας τους Ισπανούς να κάνουν λάθη. Αλλοίωναν μπάλες, έπαιρναν τα ριμπάουντ, "δάγκωναν" σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας και έπαιξαν με επαφές, καταφέρνοντας να "στραγγαλίσουν" το παιχνίδι της Ρεάλ. Τον τελικό, όμως, και το τρόπαιο, οι Πειραιώτες αυτή την φορά το πήραν με την τρομερή επίθεση τους. Κέρδισαν τον ημιτελικό λόγω της καταπληκτικής τους λειτουργίας στα μετόπισθεν, νίκησαν στον τελικό χάρη στον πλουλαρισμό τους στο σκοράρισμα, βάζοντας μεγάλα σουτ, "καυτά" τρίποντα, τελειώνοντας και αρκετές φάσεις στον αιφνιδιασμό τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο. Το πήρατε χαμπάρι πως οι Πειραιώτες έβαλαν συνολικά 90 (!) πόντους στα τρία τελευταία δεκάλεπτα και 100 συνολικά; Όπως είπε εύστοχα και ο κόουτς Μπαρτζώκας: "Τώρα δείξαμε τι πρεσβεύουμε σαν ομάδα. Την ομάδα που μπορεί να παίξει διαφορετικά είδη μπάσκετ. Να κερδίσει ματς με 70 πόντους, αλλά και να νικήσει βάζοντας 100 πόντους. Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το μυστικό, μόνο το δέσιμο της ομάδας, η συνεκτικότητά μας. Κοιτάξτε πως εμείς οι Έλληνες μπορούμε να λειτουργούμε, αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε θαύματα, αν όχι μπορούμε να καταστραφούμε". Τα είπε όλα!
Ξέρει να κερδίζει με ανατροπές, γιατί αυτή η ομάδα "ξεχειλίζει" από αυταπάρνηση
Οι Πειραιώτες για μία ακόμη φορά κατάφεραν να κερδίσουν ματς με ανατροπή στο σκορ, σημειώνοντας ολική επαναφορά. Από το -17 (10-27) στο 10', έφτασαν στο +14 στο 36', κερδίζοντας στο τέλος το ματς με 100-88. Δεν είναι σύμπτωση το ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει συχνά να κάνει το come-back στα παιχνίδια του. Το έχει κάνει άλλωστε τόσες φορές. Αυτή η ομάδα ξεχειλίζει από αυταπάρνηση, θέληση, αποφασιστικότητα και πίστη για τις δυνατότητες της. Δεν τα παρατάει ποτέ, δεν εγκαταλείπει, δεν φοβάται και δεν παραδίνεται! Εχει τον τρόπο να επανέρχεται, δείχνοντας σωστή αντίδραση, έχοντας παίκτες με χαρακτήρα, ψυχή και "καρύδια". Ο Ολυμπιακός στα δύσκολα ξέρει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Η δύναμη αυτής της παρέας είναι η καταπληκτική χημεία της, η τρομερή ομοιογένεια που παρουσιάζουν σαν σύνολο, καθώς ο ένας παίζει για όλους και όλοι για έναν. Οι Πειραιώτες διαθέτουν ένα "χρυσό" κορμό παικτών, τον κορμό των επιτυχιών και μακάρι να διατηρηθεί για τα επόμενα χρόνια. Το έχω ξαναπεί πως αυτό είναι το κύριο συστατικό για την δημιουργία κυριαρχίας στην Ελλάδα και παραμονής στην ευρωπαϊκή ελίτ. Όπως βλέπετε οι ερυθρόλευκοι έχουν ήδη ξεκινήσει την δική τους δυναστεία στην Euroleague.
Ό,τι πιο κοντινό μετά τον Γκάλη είναι ο Σπανούλης
Τεράστιο ματς από τον Βασίλη Σπανούλη στο δεύτερο ημίχρονο. Ηγέτης στα δύσκολα και μπροστάρης στα κρίσιμα σημεία της αναμέτρησης. Τα τρία σερί τρίποντα του στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν τα μεγάλα σουτ που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός και βοήθησε καταλυτικά στο να γυρίσει το παιχνίδι. Φέτος ήταν η χρονιά του και στο μεγάλο λιμάνι παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Τα πήρε όλα και... συνεχίζει. MVP της σεζόν στην Euroleague, ΜVP του Final-Four και Πρωταθλητής Ευρώπης για δεύτερη σερί σεζόν με τους ερυθρόλευκους. Ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας αυτή την στιγμή στην ήπειρο μας, ο οποίος (σε αγωνιστικό στυλ και σε προσωπικότητα) αποτελεί ό,τι πιο κοντινό έχει βγάλει η πατρίδα μας μετά τον (κορυφαίο) Νίκο Γκάλη. Άλλωστε, αυτό το έχει πει και ο ίδιος ο "θεός" του ελληνικού μπάσκετ, λέγοντας πως σε κάποια πράγματα του θυμίζει τον ευατό του. Ο Λαρισαίος γκαρντ ήρθε στον Πειραιά και έπαιξε καθοριστικό ρόλο, τόσο στο να αλλάξει η μοίρα των ερυθρολεύκων, όσο και η σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ολόκληρη η Ευρώπη συνεχίζει να υποκλίνεται στο τεράστιο ταλέντο του, οπότε αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στους αμφισβητίες του.Σπουδαίο ματς έκανε σαφώς ο Λο, όντας ο κορυφαίος του τελικού, ενώ συνέβαλλαν τα μέγιστα οι Χάινς, Άντιτς και Περπέτογλου ώστε να κατακτηθεί ο τίτλος.
Περηφάνια, δέος, συγκίνηση και ο Μπαρτζώκας που προετοίμασε άψογα την ομάδα
Συναισθήματα; Πολλά! Ατελείωτη περηφάνια, δέος, συγκίνηση, ευτυχία και ανατριχίλα για αυτή την συγκλονιστική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, η οποία έχει σπουδαίο παρόν και λαμπρό μέλλον. Την βλέπεις και την θαυμάζεις. Την απολαμβάνεις και την καμαρώνεις, γιατί σε συναρπάζει. Αποτελεί "πηγή" χαράς! Μία ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξεως, τόσο εντός παρκέ, όσο και εκτός, καθώς ως γνωστόν οι παίκτες, Έλληνες και ξένοι, έχουν καταπληκτικές σχέσεις μεταξύ τους και είναι φίλοι. Αυτή η τρομερή ομάδα απέδειξε πως πέρα από το περίσσιο ταλέντο, διαθέτει και διάρκεια, ενώ αναμφισβήτητα μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως μία από τις κορυφαίες που έχει αναδείξει στην ιστορία του ο σύλλογος σε αυτά τα 88 χρόνια ζωής του. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης των Πειραιωτών μετράει ήδη τρία Πρωταθλήματα Ευρώπης και συνεχίζει, έχοντας στο σήμα το κεφάλι του δαφνοστεφανωμένου έφηβου να κοιτάζει ψηλά, όντας περήφανο. Αυτή η υπέροχη ομάδα ξεχειλίζει από υγεία και το μοντέλο των Αγγελόπουλων συνεχίζει να φέρνει αποτελέσματα και τίτλους.
Όσο για τον κόουτς; Έγραψε (και εκείνος) ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ευρώπης και είναι άξιος συγχαρητηρίων. Προετοίμασε άψογα τους παίκτες του για το Final-Four, έχοντας διαβάσει άριστα τόσο το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, όσο και της Ρεάλ, καταφέρνοντας να διαχειριστεί σωστά το άγχος και την πίεση. Κέρδισε με την άμυνα τους Ρώσους και νίκησε με την επίθεση τους Ισπανούς και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό για τον τρόπο και την νοοτροπία που θέλει και ζητά να παίζει μπάσκετ ο Ολυμπιακός. Επίσης, αν και το ματς στον τελικό στην αρχή "στράβωσε" με τους Μαδριλένους, δεν "θόλωσε". Αντιθέτως, λειτούργησε ψύχραιμα, γρήγορα και άμεσα, και κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα την ώρα του αγώνα ώστε να γυρίσει το ματς. Ο κόουτς Γιαννάκης (για παράδειγμα) στο Παρίσι το 2010 δεν μπόρεσε να το κάνει. Ίσως κάποιος κακοπροέραιτος πει πως βρήκε μία ομάδα έτοιμη από πέρσι, αλλά αναμφισβήτητα έχει τεράστιο μερίδιο σε αυτή την μεγάλη επιτυχία. Επίσης, σαν απάντηση, και άλλοι (πολλοί) τεχνικοί έχουν αναλάβει ομάδες Πρωταθλήτριες, αλλά δεν έχουν μπορέσει να τις διατηρήσουν στην κορυφή. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όμως, τα κατάφερε και αξίζει τουλάχιστον τον σεβασμό όλων!
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης (και) για το 2013. Καλή απόλαυση (τουλάχιστον) για μία ακόμη σεζόν και συνεχίζουμε!
πηγή: redplanet.gr
Λίγα λεπτά πριν ολοκληρωθεί ο τελικός ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Ρεάλ Μαδρίτης, με τους Πειραιώτες να έχουν ήδη σφραγίσει την κατάκτηση του τίτλου, στο μυαλό μου ήρθαν αυθόρμητα εικόνες από το καλοκαίρι του 2011. Το θυμάστε; Το που ήμασταν και το που φτάσαμε.Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλοι είχαν βγάλει ανακοίνωση-σοκ πως αποχωρούν (!), ο ένας παίκτης μετά τον άλλον έφευγε από εκείνο το ρόστερ, ορισμένοι με συμβόλαιο όπως ο Βασίλης Σπανούλης έμεναν... ξεκρέμαστοι σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, ενώ το αν θα συνέχιζε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στην τεχνική ηγεσία ήταν άγνωστο. Παράλληλα, όσον αφορά τα αγωνιστικά, οι ερυθρόλευκοι είχαν χάσει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα αν και είχαν το πλεονέκτημα έδρας, ενώ παράλληλα είχαν αποτύχει να προκριθούν στο Final-Four της Βαρκελώνης, στο οποίο πήγε εκεί ο Παναθηναϊκός και κατέκτησε το τρόπαιο.
Δύσκολη στιγμή, ψυχολογία στο ναδίρ και όλα στραβά και ανάποδα. Αρκετές φορές έλεγα σε φίλους πως "ίσως να τραβά όλον αυτόν το γολγοθά αυτή η ομάδα, γιατί το μέλλον της επιφυλλάσει κάτι καλό που θα την αποζημιώσει". Κάτι το οποίο έλεγα περισσότερο για να το ακούσω εγώ και για να μην χάσω την ελπίδα και την πίστη μου σε αυτή την ομάδα, η οποία πλέον ζούσε μία σκοτεινή και μεταβατική περίοδο, γεμάτη ερωτηματικά. Τελικά, όμως, η ατάκα των Αγγελόπουλων στην τότε ανακοίνωση περί αποχώρησης τους, αποδείχθηκε σοφή και προφητική: "το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την χαραυγή". Και ναι, δύο χρόνια μετά, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, οι Πειραιώτες ζουν τις μέρες του φωτός, της λάμψης, της καταξίωσης, της αναγνώρισης, της κορυφής, της πρώτης θέσης! Μοιάζει σαν παραμύθι, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό και Ολυμπιακό!
"Που πάμε με σέντερ κάτω από τα δύο μέτρα;" Στην κορυφή της Ευρώπης!
Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2011, με το ρεπορτάζ για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού να βρίσκεται σε "απόγνωση", και τον απογοητευμένο κόσμο να της έχει γυρίσει την... πλάτη, να προσπαθώ να μάθω και να καταλάβω το... "και τώρα τι κάνουμε;". Απάντηση από την διοίκηση; "Θα συνεχίσει στην τεχνική ηγεσία ο κ. Ίβκοβιτς και θα φτιάξουμε μια ομάδα βασισμένη γύρω από τον ηγέτη μας, τον Σπανούλη, ποντάροντας στους νεαρούς και ταλαντούχους Έλληνες παίκτες που έχουμε. Με αυτό το μοντέλο θα προχωρήσουμε ώστε να έχουμε αποτελέσματα στο μέλλον". Μόνο που το μέλλον ήταν πιο άμεσο απ' όσο θα περίμενε κανείς, με τους ερυθρόλευκους να μετρούν δύο σερί Πρωταθλήματα Ευρώπης, μέσα στο 2012 και στο 2013!
Αν δύο χρόνια πριν μου έλεγε κάποιος πως οι επόμενες δυο Ευρωλίγκες θα ερχόντουσαν στον Πειραιά θα τον πέρναγα για... τρελό, φαντάζομαι και εσείς. Κάπως έτσι, λοιπόν, φτιάχτηκε και "χτίστηκε" μία νέα ομάδα, με μικρές φιλοδοξίες, ελάχιστες προσδοκίες και χαμηλές απαιτήσεις, με τον σέντερ-τσέπης Κάιλ Χάινς, με τους περισσσότερους να απορούν "που πάμε με σέντερ κάτω από τα δύο μέτρα", με τον Πρίντεζη να είναι ένα βήμα πριν το... θάνατο (όπως μου είχε πει χαριτολογώντας σε μία συνέντευξη), με τους Παπανικολάου-Σλούκα που όλοι περίμεναν περισσότερα από εκείνους, με τον άπειρο Μάντζαρη από το Περιστέρι, με τον Άντιτς που προστέθηκε την τελευταία στιγμή στο ρόστερ, με τον ηγέτη Σπανούλη, με τον Λο που ήρθε ξαφνικά τον χειμώνα και με τους υπόλοιπους.
Έκαναν πέρα το "βαθύ" σκοτάδι και έγραψαν ιστορία
Αυτή η ομάδα, λοιπόν, η οποία φτιάχτηκε χαμηλόφωνα, δίχως μεγάλα λόγια και διθυράμβους εκείνο το καλοκαίρι του 2011, έκρυβε μια τεράστια λάμψη μέσα της που έκανε πέρα το περίφημο "βαθύ σκοτάδι", το οποίο πλέον ανήκει στο παρελθόν, φέρνοντας στον Πειραιά την χαραυγή! Ναι, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, εκεί που δεν πίστευε κανένας αυτά τα παιδιά, με την τεράστια ψυχή και το χαμηλό μπάτζετ, έγραψαν ιστορία! Πλέον ζούμε τις "χρησή" εποχή της ομάδας του Ολυμπιακού, η οποία έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, έχοντας ξεκινήσει την δική τους αυτοκρατορία-κυριαρχία σε Ελλάδα και Ευρώπη. Λένε πως το δύσκολο δεν είναι το να φτάσεις στην κορυφή, αλλά το να παραμείνεις εκεί. Σύμφωνοι, αλλά και αυτό το κατάφεραν αυτά τα παλικάρια, απαντώντας σε μία ακόμη πρόκληση!
Οι ερυθρόλευκοι, πλέον, συγκαταλέγονται στις μόλις τρεις ομάδες στην ιστορία των ευρωπαϊκών Final-Four (από το 1988 και έπειτα), που έχουν καταφέρει να κάνουν το περιβόητο back-to-back, το θρυλικό repeat, δηλαδή να κατακτήσουν για δεύτερη σερί σεζόν το Πρωτάθλημα Ευρώπης. Η πρώτη ήταν η Γιουγκοπλάστικα (1989, 1990, 1991), ακολούθησε η Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005) και πλέον στην λίστα μπήκε και ο Ολυμπιακός (2012-2013). Πρόκειται για τεράστια επιτυχία, για έναν μεγάλο θρίαμβο, για έναν επικό άθλο που προκαλεί δέος, ύστερα από μία σεζόν που η ομάδα αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες (τραυματισμοί, αποχωρήσεις παικτών), δείγμα του χαρακτήρα αυτής της υπέροχης παρέας. Συνεχίζει όμως να βρισκεται στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όντας η καλύτερη ομάδα της Euroleague, με τις ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ Μαδρίτης στο Λονδίνο να παραδέχονται την ανωτερότητα των ερυθρολεύκων, βγάζοντας τους το καπέλο. Η απόλυτη παραδοχή.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο, έχουν διάρκεια, ποιότητα και την καρδιά του Πρωταθλητή
Η (περσινή) σεζόν 2011-2012 ήταν συγκλονιστική, όχι μόνο γιατί μία τόσο νέα ομάδα κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ευρώπης, αλλά και επειδή κέρδισε το τρόπαιο με εκείνη την συγκλονιστική ανατροπή στον τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στην Κωνσταντινούπολη, με το θρυλικό σουτ του Γιώργου Πρίντεζη λίγο πριν την λήξη της αναμέτρησης. Ήταν το πρώτο Πρωτάθλημα ύστερα από 15 χρόνια, οπότε με αυτόν τον τρόπο ένιωθες πως "έσπασε" η γκίνια, η κακοδαιμονία, πως "ξορκίστηκαν" φαντάσματα, πως έφυγε ένα βάρος. Καταπιεσμένα συναισθήματα πολλών ετών και δάκρυα χαράς, βγήκαν όλα αυθόρμητα στο παρκέ, στις εξέδρες, στα σαλόνια των σπιτιών μπροστά στις τηλεοράσεις. Ορισμένοι κακόβουλοι (και ευτυχώς λίγοι) "μεθυσμένοι" από φθόνο,ζήλια και κόμπλεξ, μίλησαν για τύχη. Την καλύτερη απάντηση, όμως, την έδωσαν φέτος οι ίδιοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο, δείχνοντας πως έχουν ποιότητα, διάρκεια, συνέπεια, αλλά και την καρδιά του Πρωταθλητή! Τίποτα, λοιπόν, δεν ήταν τυχαίο.
Η φετινή σεζόν ήταν περισσότερο δύσκολη και απαιτητική, καθώς ο αριθμός αγώνων είχε αυξηθεί αρκετά. Πέρσι οι Πειραιώτες κατέκτησαν το τρόπαιο δίνοντας 22 ματς (14 νίκες και 8 ήττες) ενώ φέτος το κέρδισαν αγωνιζόμενοι σε 31 (!) παιχνίδια (22 νικες και 9 ήττες). Σε μια χρονιά μαραθώνιο, με ατυχίες, τραυματισμούς και αλλαγές στο ρόστερ, ο Ολυμπιακός έκανε το κατάλληλο σπριντ στα κρίσιμα σημεία και έφτασε στον τίτλο, κόβοντας πρώτος το νήμα του τερματισμού. Πριν νικήσει τον τελικό κόντρα στην Ρεάλ, είχε κερδίσει και άλλους νωρίτερα, όπως το σημαντικό "διπλό" μέσα στη Σιένα, την Χίμκι στο ΣΕΦ, τα playoffs κόντρα στην Εφές και φυσικά τον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στα δύσκολα έδειξε χαρακτήρα και στα do-or-die παιχνίδια δίχως αύριο έμεινε ζωντανός, παίρνοντας εκείνο που ήθελε, έχοντας το ένστικτο της επιβίωσης.
Ο Ολυμπιακός πραγμαtοποίησε στο Λονδίνο ένα συγκλονιστικό Final-Four
Ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο πραγματοποίησε ένα συγκλονιστικό Final-Four. Αντιμετώπισε δύο από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης και τα κέρδισε πραγματοποιώντας εντυπωσιακές εμφανίσεις, ενώ πήρε το τρόπαιο διαθέτονας το μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με τους τρεις ανταγωνιστές του στην αγγλική πρωτεύουσα. Για τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ τα είπαμε. Η απόδοση των Πειραιωτών κόντρα στους Ρώσους προκάλεσε "Σοκ και δέος!". Η εικόνα της ομάδας κόντρα στην Ρεάλ όμως σε ανατρίχιασε! Κακό πρώτο δεκάλεπτο, μένει πίσω στο σκορ όντας στο -17 (10-27) και εκεί που έχεις τον φόβο μήπως ο τελικός πάρει εξέλιξη αλά... Παρίσι 2010, όταν και οι ερυθρόλευκοι είχαν ηττηθεί με κάτω τα χέρια από την Μπαρτσελόνα τότε, οι Πειραιώτες παρουσιάστηαν μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο στη συνέχεια. Έπαιξαν τόσο καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ που προσωπικά αισθάνομαι πως πρέπει να ζητήσω "συγνώμη" που προς στιγμήν αμφέβαλα για το αν θα μπορέσουν να γυρίσουν το ματς. Σαν να μου είπαν "δυο χρόνια τώρα δεν μας ξέρεις; Έχουμε κάνει ανατροπές σε πόσα ματς. Στον τελικό που υπερασπιζόμασταν τον τίτλο ματς δεν θα τα καταφέρναμε;". Και έχουν... δίκιο.
Ο Ολυμπιακός στη συνέχεια, από την δεύτερη περίοδο μέχρι τέλος, έπαιξε συγκλονιστική άμυνα, λειργώντας με ομαδικότητα και πειθαρχία. Όλοι οι παίκτες πάλευαν σε κάθε φάση, έχοντας τεράστια αποθέματα ενέργειας, θέλησης και πάθους, αναγκάζοντας τους Ισπανούς να κάνουν λάθη. Αλλοίωναν μπάλες, έπαιρναν τα ριμπάουντ, "δάγκωναν" σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας και έπαιξαν με επαφές, καταφέρνοντας να "στραγγαλίσουν" το παιχνίδι της Ρεάλ. Τον τελικό, όμως, και το τρόπαιο, οι Πειραιώτες αυτή την φορά το πήραν με την τρομερή επίθεση τους. Κέρδισαν τον ημιτελικό λόγω της καταπληκτικής τους λειτουργίας στα μετόπισθεν, νίκησαν στον τελικό χάρη στον πλουλαρισμό τους στο σκοράρισμα, βάζοντας μεγάλα σουτ, "καυτά" τρίποντα, τελειώνοντας και αρκετές φάσεις στον αιφνιδιασμό τρέχοντας στο ανοιχτό γήπεδο. Το πήρατε χαμπάρι πως οι Πειραιώτες έβαλαν συνολικά 90 (!) πόντους στα τρία τελευταία δεκάλεπτα και 100 συνολικά; Όπως είπε εύστοχα και ο κόουτς Μπαρτζώκας: "Τώρα δείξαμε τι πρεσβεύουμε σαν ομάδα. Την ομάδα που μπορεί να παίξει διαφορετικά είδη μπάσκετ. Να κερδίσει ματς με 70 πόντους, αλλά και να νικήσει βάζοντας 100 πόντους. Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το μυστικό, μόνο το δέσιμο της ομάδας, η συνεκτικότητά μας. Κοιτάξτε πως εμείς οι Έλληνες μπορούμε να λειτουργούμε, αν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε θαύματα, αν όχι μπορούμε να καταστραφούμε". Τα είπε όλα!
Ξέρει να κερδίζει με ανατροπές, γιατί αυτή η ομάδα "ξεχειλίζει" από αυταπάρνηση
Οι Πειραιώτες για μία ακόμη φορά κατάφεραν να κερδίσουν ματς με ανατροπή στο σκορ, σημειώνοντας ολική επαναφορά. Από το -17 (10-27) στο 10', έφτασαν στο +14 στο 36', κερδίζοντας στο τέλος το ματς με 100-88. Δεν είναι σύμπτωση το ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει συχνά να κάνει το come-back στα παιχνίδια του. Το έχει κάνει άλλωστε τόσες φορές. Αυτή η ομάδα ξεχειλίζει από αυταπάρνηση, θέληση, αποφασιστικότητα και πίστη για τις δυνατότητες της. Δεν τα παρατάει ποτέ, δεν εγκαταλείπει, δεν φοβάται και δεν παραδίνεται! Εχει τον τρόπο να επανέρχεται, δείχνοντας σωστή αντίδραση, έχοντας παίκτες με χαρακτήρα, ψυχή και "καρύδια". Ο Ολυμπιακός στα δύσκολα ξέρει να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Η δύναμη αυτής της παρέας είναι η καταπληκτική χημεία της, η τρομερή ομοιογένεια που παρουσιάζουν σαν σύνολο, καθώς ο ένας παίζει για όλους και όλοι για έναν. Οι Πειραιώτες διαθέτουν ένα "χρυσό" κορμό παικτών, τον κορμό των επιτυχιών και μακάρι να διατηρηθεί για τα επόμενα χρόνια. Το έχω ξαναπεί πως αυτό είναι το κύριο συστατικό για την δημιουργία κυριαρχίας στην Ελλάδα και παραμονής στην ευρωπαϊκή ελίτ. Όπως βλέπετε οι ερυθρόλευκοι έχουν ήδη ξεκινήσει την δική τους δυναστεία στην Euroleague.
Ό,τι πιο κοντινό μετά τον Γκάλη είναι ο Σπανούλης
Τεράστιο ματς από τον Βασίλη Σπανούλη στο δεύτερο ημίχρονο. Ηγέτης στα δύσκολα και μπροστάρης στα κρίσιμα σημεία της αναμέτρησης. Τα τρία σερί τρίποντα του στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν τα μεγάλα σουτ που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός και βοήθησε καταλυτικά στο να γυρίσει το παιχνίδι. Φέτος ήταν η χρονιά του και στο μεγάλο λιμάνι παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Τα πήρε όλα και... συνεχίζει. MVP της σεζόν στην Euroleague, ΜVP του Final-Four και Πρωταθλητής Ευρώπης για δεύτερη σερί σεζόν με τους ερυθρόλευκους. Ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας αυτή την στιγμή στην ήπειρο μας, ο οποίος (σε αγωνιστικό στυλ και σε προσωπικότητα) αποτελεί ό,τι πιο κοντινό έχει βγάλει η πατρίδα μας μετά τον (κορυφαίο) Νίκο Γκάλη. Άλλωστε, αυτό το έχει πει και ο ίδιος ο "θεός" του ελληνικού μπάσκετ, λέγοντας πως σε κάποια πράγματα του θυμίζει τον ευατό του. Ο Λαρισαίος γκαρντ ήρθε στον Πειραιά και έπαιξε καθοριστικό ρόλο, τόσο στο να αλλάξει η μοίρα των ερυθρολεύκων, όσο και η σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ολόκληρη η Ευρώπη συνεχίζει να υποκλίνεται στο τεράστιο ταλέντο του, οπότε αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στους αμφισβητίες του.Σπουδαίο ματς έκανε σαφώς ο Λο, όντας ο κορυφαίος του τελικού, ενώ συνέβαλλαν τα μέγιστα οι Χάινς, Άντιτς και Περπέτογλου ώστε να κατακτηθεί ο τίτλος.
Περηφάνια, δέος, συγκίνηση και ο Μπαρτζώκας που προετοίμασε άψογα την ομάδα
Συναισθήματα; Πολλά! Ατελείωτη περηφάνια, δέος, συγκίνηση, ευτυχία και ανατριχίλα για αυτή την συγκλονιστική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, η οποία έχει σπουδαίο παρόν και λαμπρό μέλλον. Την βλέπεις και την θαυμάζεις. Την απολαμβάνεις και την καμαρώνεις, γιατί σε συναρπάζει. Αποτελεί "πηγή" χαράς! Μία ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξεως, τόσο εντός παρκέ, όσο και εκτός, καθώς ως γνωστόν οι παίκτες, Έλληνες και ξένοι, έχουν καταπληκτικές σχέσεις μεταξύ τους και είναι φίλοι. Αυτή η τρομερή ομάδα απέδειξε πως πέρα από το περίσσιο ταλέντο, διαθέτει και διάρκεια, ενώ αναμφισβήτητα μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως μία από τις κορυφαίες που έχει αναδείξει στην ιστορία του ο σύλλογος σε αυτά τα 88 χρόνια ζωής του. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης των Πειραιωτών μετράει ήδη τρία Πρωταθλήματα Ευρώπης και συνεχίζει, έχοντας στο σήμα το κεφάλι του δαφνοστεφανωμένου έφηβου να κοιτάζει ψηλά, όντας περήφανο. Αυτή η υπέροχη ομάδα ξεχειλίζει από υγεία και το μοντέλο των Αγγελόπουλων συνεχίζει να φέρνει αποτελέσματα και τίτλους.
Όσο για τον κόουτς; Έγραψε (και εκείνος) ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ευρώπης και είναι άξιος συγχαρητηρίων. Προετοίμασε άψογα τους παίκτες του για το Final-Four, έχοντας διαβάσει άριστα τόσο το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, όσο και της Ρεάλ, καταφέρνοντας να διαχειριστεί σωστά το άγχος και την πίεση. Κέρδισε με την άμυνα τους Ρώσους και νίκησε με την επίθεση τους Ισπανούς και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό για τον τρόπο και την νοοτροπία που θέλει και ζητά να παίζει μπάσκετ ο Ολυμπιακός. Επίσης, αν και το ματς στον τελικό στην αρχή "στράβωσε" με τους Μαδριλένους, δεν "θόλωσε". Αντιθέτως, λειτούργησε ψύχραιμα, γρήγορα και άμεσα, και κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα την ώρα του αγώνα ώστε να γυρίσει το ματς. Ο κόουτς Γιαννάκης (για παράδειγμα) στο Παρίσι το 2010 δεν μπόρεσε να το κάνει. Ίσως κάποιος κακοπροέραιτος πει πως βρήκε μία ομάδα έτοιμη από πέρσι, αλλά αναμφισβήτητα έχει τεράστιο μερίδιο σε αυτή την μεγάλη επιτυχία. Επίσης, σαν απάντηση, και άλλοι (πολλοί) τεχνικοί έχουν αναλάβει ομάδες Πρωταθλήτριες, αλλά δεν έχουν μπορέσει να τις διατηρήσουν στην κορυφή. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όμως, τα κατάφερε και αξίζει τουλάχιστον τον σεβασμό όλων!
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης (και) για το 2013. Καλή απόλαυση (τουλάχιστον) για μία ακόμη σεζόν και συνεχίζουμε!
πηγή: redplanet.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άγρια ρατσιστική επίθεση σε 14χρονο παιδί στο κέντρο της Αθήνας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θέλει Σίλντενφελντ η Τραμπζονσπόρ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Αποτυχία σε πρώτη φάση! Όταν τα εκρηκτικά δεν αρκούν, ίσως χρειάζεται μία καλή...σπρωξιά! [video]](https://images.newsnowgreece.com/42/424292/apotyxia-se-proti-fasi-otan-ta-ekriktika-den-arkoun-isos-xreiazetai-mia-kalisproxia-video-1-124x78.jpg)
