2013-05-16 12:13:03
Οι υπουργοί Οικονομικών των Επτά προηγμένων βιομηχανικών εθνών συγκεντρώθηκαν στην αγγλική ύπαιθρο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν ομόφωνοι στο γεγονός ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη οικονομική ανάπτυξη. Υπάρχει μια εμπλοκή ωστόσο. Όταν πρόκειται για τον ορισμό του τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι απλά δεν συμφωνούν. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα αμφισβητούμενων οικονομικών αναλύσεων. Αντανακλά μια θεμελιώδη διαφορά κουλτούρας.
Το κλίμα στη συνάντηση ήταν εγκάρδιο. Τα πράγματα δεν πάνε καλά, αλλά στο παρελθόν ήταν ακόμη χειρότερα. Υπό τις συνθήκες αυτές, οι υπουργοί βάλανε στην άκρη προς το παρόν τις ανησυχίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης ότι το ριζοσπαστικό οικονομικό πείραμα της Ιαπωνίας προαναγγέλλει την κήρυξη σειράς διεθνών νομισματικών πολέμων.
Αλλά ο νομισματικός επεκτατισμός του Τόκιο δεν είναι το μόνο σημείο διαφωνίας.
Το χάσμα μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων έγινε πασιφανές τις προάλλες σε δύο διαδοχικές συναντήσεις με φορείς χάραξης πολιτικής από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Κατά την πρώτη, ανώτερος πολιτικός από την ευρωζώνη εξήγησε ότι οι πολίτες έπρεπε να προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους στην πραγματικότητα. Ακόμα και αν η οικονομία ανακάμψει από τα σημερινά επίπεδα, η Ευρώπη δεν πρόκειται να επιστρέψει στις ημέρες του 3 τοις εκατό ανάπτυξη. Μια τάση από 1,5 έως 2 τοις εκατό φαντάζει τώρα πολύ πιο πιθανή ως ροοπτική - και αυτό μόνο αφού η ευρωζώνη έχει διευθετήσει τα προβλήματα χρέους της.
Το ίδιο πρωί εξέχουσα προσωπικότητα από την Ουάσιγκτον προσέφερε μια εκ διαμέτρου διαφορετική οπτική γωνία. Οι ΗΠΑ αναπτύσσονταικατά 2 με 2,5 τοις εκατό, είπε. Η διοίκηση του Μπαράκ Ομπάμα δεν πρόκειται λομως να μείνει ικανοποιημένη με τέτοιες υποτονικές επιδόσεις. Ένας πιο γρήγορος ρυθμός ήταν απαραίτητος ώστε να μειωθεί η ανεργία και, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον μόνες τους να δράσουν ως κινητήρια δύναμη παγκόσμιας επέκτασης, και οι άλλες μεγάλες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους. Η ανεργία στις ΗΠΑ ανέρχεται στο 7,5 τοις εκατό. Ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι περίπου 12 τοις εκατό.
Η Ουάσινγκτον πιστεύει ότι έχει κερδίσει το στοίχημα σχετικά με τη σωστή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης - οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κόψουν δρόμο όσον αφορά την ανάπτυξη. Έχουν δίκιο αν εξετάσει κανείς τα στοιχεία. Ενώ οι ΗΠΑ αναπτύσσονται, η Ευρώπη είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ έχουν ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσουν όσον αφορά τη μείωση του ελλείμματος, και παρόλο που η διαδικασία φαίνεται να χαρακτηρίζεται από προχειρότητα σιγά σιγά τα καταφέρνουν. Ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, έχει πιαστεί στην παγίδα του χρέους - ο αντίκτυπος της χαμηλής ανάπτυξης έχει επιφέρει επιπτώσεις στο δημόσιο δανεισμό, σε περικοπές δαπανών και σε φορολογικές αυξήσεις.
Οι παγκόσμιες τάσεις, ωστόσο, έχουν οδηγήσει φορείς σε Αμερική και Ευρώπη σε αντίθετα μονοπάτια. Οι Ευρωπαίοι γερνάνε και γρήγορα και, σε πολλές περιπτώσεις, οι πληθυσμοί συρρικνώνονται. Η παρέκταση των σημερινών ποσοστών γεννήσεων και οι τάσεις μετανάστευσης δείχνουν ότι Γερμανία θα συρρικνωθεί κατά περίπου 10 εκατ. άτομα μέχρι το 2050. Ανάπτυξη της τάξης του 1,5 τοις εκατό ξαφνικά δεν φαίνεται τόσο υποτονική, όταν τα κέρδη θα κατανέμονται σε λιγότερα άτομα. Αντίθετα, η μεγάλης κλίμακας μετανάστευση δίνει στις ΗΠΑ μια αύξηση του πληθυσμού και ένα σχετικά νεανικό δημογραφικό προφίλ.
Τούτου λεχθέντος, η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ηπείρων - έστω και αν οφείλεται στη δημογραφία - είναι πολιτιστική. Ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν μια κινητήριος δύναμη για επιχειρήσεις αλλά και για την καινοτομία, η κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη είναι η αποστροφή του κινδύνου. Είναι έκδηλη παντού - στην ατολμία των πολιτικών, στην απροθυμία των επιχειρήσεων να επενδύσουν και στην άρνηση των ψηφοφόρων να αποδεχθούν την αλλαγή.
Αυτή είναι η νοοτροπία που οδήγησε τους Γερμανούς να αποκηρύξουν την πυρηνική ενέργεια, τους Γάλλους να αντιταχθούν σε αλλαγές στο κοινωνικό μοντέλο τους, τους Ιταλούς να απορρίψουν την οικονομική μεταρρύθμιση και τους Βρετανούς να αντιταχθούν σε νέα έργα.
Στην περίπτωση της Βρετανίας, το αποτέλεσμα είναι μια οξεία έλλειψη στέγης και ανεπαρκείς σιδηροδρόμους, δρόμους και αεροδρόμια. Το κοινό πεδίο εδώ είναι η κουλτούρα των Ευρωπαίων - συνήθως έκδηλη ανάμεσα στις παλαιότερες γενιές - να διατηρήσουν ό,τι έχουν, αντί να προχωρούν προς νέες κατευθύνσεις.
Οι Ευρωπαίοι εκφράζουν συχνά μια ιδιαίτερα απαισιόδοξη - θα μπορούσαμε να πούμε γερμανική - άποψη του δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης της ηπείρου. Υπάρχουν πολλοί όμως στην Ευρώπη με υψηλότερες φιλοδοξίες για τις οικονομίες τους. Γαλλία και Βρετανία θα δουν τους πληθυσμούς τους να αυξάνονται κατά το πρώτο μισό του αιώνα. Αλλά η αποφυγή του κινδύνου εμμένει. Όσο ζει με το παρελθόν, η Ευρώπη θα αρνηθεί τις ευκαιρίες του μέλλοντος.
http://www.sofokleous10.gr
Όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν ομόφωνοι στο γεγονός ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη οικονομική ανάπτυξη. Υπάρχει μια εμπλοκή ωστόσο. Όταν πρόκειται για τον ορισμό του τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι απλά δεν συμφωνούν. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα αμφισβητούμενων οικονομικών αναλύσεων. Αντανακλά μια θεμελιώδη διαφορά κουλτούρας.
Το κλίμα στη συνάντηση ήταν εγκάρδιο. Τα πράγματα δεν πάνε καλά, αλλά στο παρελθόν ήταν ακόμη χειρότερα. Υπό τις συνθήκες αυτές, οι υπουργοί βάλανε στην άκρη προς το παρόν τις ανησυχίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης ότι το ριζοσπαστικό οικονομικό πείραμα της Ιαπωνίας προαναγγέλλει την κήρυξη σειράς διεθνών νομισματικών πολέμων.
Αλλά ο νομισματικός επεκτατισμός του Τόκιο δεν είναι το μόνο σημείο διαφωνίας.
Το χάσμα μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων έγινε πασιφανές τις προάλλες σε δύο διαδοχικές συναντήσεις με φορείς χάραξης πολιτικής από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Κατά την πρώτη, ανώτερος πολιτικός από την ευρωζώνη εξήγησε ότι οι πολίτες έπρεπε να προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους στην πραγματικότητα. Ακόμα και αν η οικονομία ανακάμψει από τα σημερινά επίπεδα, η Ευρώπη δεν πρόκειται να επιστρέψει στις ημέρες του 3 τοις εκατό ανάπτυξη. Μια τάση από 1,5 έως 2 τοις εκατό φαντάζει τώρα πολύ πιο πιθανή ως ροοπτική - και αυτό μόνο αφού η ευρωζώνη έχει διευθετήσει τα προβλήματα χρέους της.
Το ίδιο πρωί εξέχουσα προσωπικότητα από την Ουάσιγκτον προσέφερε μια εκ διαμέτρου διαφορετική οπτική γωνία. Οι ΗΠΑ αναπτύσσονταικατά 2 με 2,5 τοις εκατό, είπε. Η διοίκηση του Μπαράκ Ομπάμα δεν πρόκειται λομως να μείνει ικανοποιημένη με τέτοιες υποτονικές επιδόσεις. Ένας πιο γρήγορος ρυθμός ήταν απαραίτητος ώστε να μειωθεί η ανεργία και, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον μόνες τους να δράσουν ως κινητήρια δύναμη παγκόσμιας επέκτασης, και οι άλλες μεγάλες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους. Η ανεργία στις ΗΠΑ ανέρχεται στο 7,5 τοις εκατό. Ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι περίπου 12 τοις εκατό.
Η Ουάσινγκτον πιστεύει ότι έχει κερδίσει το στοίχημα σχετικά με τη σωστή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης - οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κόψουν δρόμο όσον αφορά την ανάπτυξη. Έχουν δίκιο αν εξετάσει κανείς τα στοιχεία. Ενώ οι ΗΠΑ αναπτύσσονται, η Ευρώπη είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ έχουν ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσουν όσον αφορά τη μείωση του ελλείμματος, και παρόλο που η διαδικασία φαίνεται να χαρακτηρίζεται από προχειρότητα σιγά σιγά τα καταφέρνουν. Ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, έχει πιαστεί στην παγίδα του χρέους - ο αντίκτυπος της χαμηλής ανάπτυξης έχει επιφέρει επιπτώσεις στο δημόσιο δανεισμό, σε περικοπές δαπανών και σε φορολογικές αυξήσεις.
Οι παγκόσμιες τάσεις, ωστόσο, έχουν οδηγήσει φορείς σε Αμερική και Ευρώπη σε αντίθετα μονοπάτια. Οι Ευρωπαίοι γερνάνε και γρήγορα και, σε πολλές περιπτώσεις, οι πληθυσμοί συρρικνώνονται. Η παρέκταση των σημερινών ποσοστών γεννήσεων και οι τάσεις μετανάστευσης δείχνουν ότι Γερμανία θα συρρικνωθεί κατά περίπου 10 εκατ. άτομα μέχρι το 2050. Ανάπτυξη της τάξης του 1,5 τοις εκατό ξαφνικά δεν φαίνεται τόσο υποτονική, όταν τα κέρδη θα κατανέμονται σε λιγότερα άτομα. Αντίθετα, η μεγάλης κλίμακας μετανάστευση δίνει στις ΗΠΑ μια αύξηση του πληθυσμού και ένα σχετικά νεανικό δημογραφικό προφίλ.
Τούτου λεχθέντος, η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ηπείρων - έστω και αν οφείλεται στη δημογραφία - είναι πολιτιστική. Ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν μια κινητήριος δύναμη για επιχειρήσεις αλλά και για την καινοτομία, η κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη είναι η αποστροφή του κινδύνου. Είναι έκδηλη παντού - στην ατολμία των πολιτικών, στην απροθυμία των επιχειρήσεων να επενδύσουν και στην άρνηση των ψηφοφόρων να αποδεχθούν την αλλαγή.
Αυτή είναι η νοοτροπία που οδήγησε τους Γερμανούς να αποκηρύξουν την πυρηνική ενέργεια, τους Γάλλους να αντιταχθούν σε αλλαγές στο κοινωνικό μοντέλο τους, τους Ιταλούς να απορρίψουν την οικονομική μεταρρύθμιση και τους Βρετανούς να αντιταχθούν σε νέα έργα.
Στην περίπτωση της Βρετανίας, το αποτέλεσμα είναι μια οξεία έλλειψη στέγης και ανεπαρκείς σιδηροδρόμους, δρόμους και αεροδρόμια. Το κοινό πεδίο εδώ είναι η κουλτούρα των Ευρωπαίων - συνήθως έκδηλη ανάμεσα στις παλαιότερες γενιές - να διατηρήσουν ό,τι έχουν, αντί να προχωρούν προς νέες κατευθύνσεις.
Οι Ευρωπαίοι εκφράζουν συχνά μια ιδιαίτερα απαισιόδοξη - θα μπορούσαμε να πούμε γερμανική - άποψη του δυνητικού ρυθμού ανάπτυξης της ηπείρου. Υπάρχουν πολλοί όμως στην Ευρώπη με υψηλότερες φιλοδοξίες για τις οικονομίες τους. Γαλλία και Βρετανία θα δουν τους πληθυσμούς τους να αυξάνονται κατά το πρώτο μισό του αιώνα. Αλλά η αποφυγή του κινδύνου εμμένει. Όσο ζει με το παρελθόν, η Ευρώπη θα αρνηθεί τις ευκαιρίες του μέλλοντος.
http://www.sofokleous10.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Mε τη νεολληνική γλώσσα ξεκινούν αύριο οι πανελλαδικές
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανταλλαγή Αντσελότι με Ρονάλντο μεθοδεύουν στη Παρί
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Σύνταξη - Όρια ηλικίας: Αυτοί μπορούν να αποχωρήσουν από τα 58,5 έτη [πίνακες]](https://www.newsnowgr.com/static/gfx/nn124x78.gif)
