2013-05-17 10:06:03
Γράφει η Νένα Μυρωνίδου
Γιορτή της μητέρας. Αυτή η μέρα υπάρχει όχι για να κάνουμε δώρα στη μαμά. Όχι για να θυμώνουμε με τις καθιερωμένες παγκόσμιες ημέρες.
Όχι για να νιώθουν οι μπαμπάδες στο περιθώριο. Υπάρχει για να θυμόμαστε ότι κατά βάθος είμαστε οι ίδιοι με εκείνους που κάποτε τρέχαν κλαίγοντας σε μια αγκαλιά με ματωμένα γόνατα.
Αυτή η αγκαλιά έχει πάντα τη δική της ιδιαίτερη μυρωδιά. Την ανήσυχη καρδιά της. Τα χέρια που παίρνουν τους πυρετούς. Τα μάτια που παρακολουθούν κάθε κίνηση κατασκοπικά και περήφανα. Τις γκρίνιες για τα ξενύχτια με υπνοθάνατο στον καναπέ. Τα δάκρυα συγκίνησης στα καλά του καθουμένου. Τις αστραπές βλέμματα για κάθε παράπτωμα παρουσία άλλων. Τους τσακωμούς για τα ρούχα που δεν ταιριάζουν. Την υπεράσπιση για κάθε έναν που θα βρεθεί να πει “κακιά κουβέντα για το παιδί” για ό,τι από πριν είχε η ίδια πει τη δική της όταν δεν συμφωνεί.
Η μαμά είναι αυτή που πονάει για να μας μεγαλώσει, τελικά. Κολλάει βαρέα και ανθυγιεινά για όλη της τη ζωή. Ενώ ποτέ δεν πεθαίνει η φωνή της που ταυτίζεται με την πιο αυστηρή μας συνείδηση. Είναι μαγείρισσα, ενδυματολόγος, κομμώτρια, ψυχολόγος, δικαστής, μέντιουμ (έτσι εξηγείται που όλα τα ξέρει και τα προβλέπει), προξενήτρα, γιατρός, καθαρίστρια, τραπεζοκόμος, και ρεπόρτερ (με πολύ εύστοχες ερωτήσεις). Η μαμά ζει για να μην μεγαλώσουμε ποτέ και πεθαίνει για να “δούμε πως είναι χωρίς τη μαμά’.
Από τη μαμά δεν μπορείς να κρυφτείς. Δεν μπορείς να πουλήσεις μούρη. Δεν της το παίζεις και καλά άνετος. Σε έχει δει όπως κανένας άλλος και σε θυμάται πάντα μόνο όπως ήσουν στην πρώτη σου φωτογραφία. Οπότε πάντα θα καταλαβαίνει αν πεινάς, διψάς, κρυώνεις, λυπάσαι , αγαπάς, φταις, νευριάζεις, θυμώνεις, κάνεις τον αδιάφορο, φοβάσαι. Τα πάντα. Κι αν το σκεφτείτε καλά, μπροστά στη μαμά είμαστε όλοι ξεφτίλες, που κάποτε τα κάναμε πάνω μας και κλαίγαμε με το παραμικρό. Γι” αυτό και εγώ δεν το κρύβω πως ώρες-ώρες θέλω τη μαμά μου. Γιατί μόνο εκείνη μου εξηγεί πως ο κακός λύκος του παραμυθιού είναι ζωγραφιά κι έτσι κοιμάμαι και πάλι ήσυχη.
thinkfree.gr
Γιορτή της μητέρας. Αυτή η μέρα υπάρχει όχι για να κάνουμε δώρα στη μαμά. Όχι για να θυμώνουμε με τις καθιερωμένες παγκόσμιες ημέρες.
Όχι για να νιώθουν οι μπαμπάδες στο περιθώριο. Υπάρχει για να θυμόμαστε ότι κατά βάθος είμαστε οι ίδιοι με εκείνους που κάποτε τρέχαν κλαίγοντας σε μια αγκαλιά με ματωμένα γόνατα.
Αυτή η αγκαλιά έχει πάντα τη δική της ιδιαίτερη μυρωδιά. Την ανήσυχη καρδιά της. Τα χέρια που παίρνουν τους πυρετούς. Τα μάτια που παρακολουθούν κάθε κίνηση κατασκοπικά και περήφανα. Τις γκρίνιες για τα ξενύχτια με υπνοθάνατο στον καναπέ. Τα δάκρυα συγκίνησης στα καλά του καθουμένου. Τις αστραπές βλέμματα για κάθε παράπτωμα παρουσία άλλων. Τους τσακωμούς για τα ρούχα που δεν ταιριάζουν. Την υπεράσπιση για κάθε έναν που θα βρεθεί να πει “κακιά κουβέντα για το παιδί” για ό,τι από πριν είχε η ίδια πει τη δική της όταν δεν συμφωνεί.
Η μαμά είναι αυτή που πονάει για να μας μεγαλώσει, τελικά. Κολλάει βαρέα και ανθυγιεινά για όλη της τη ζωή. Ενώ ποτέ δεν πεθαίνει η φωνή της που ταυτίζεται με την πιο αυστηρή μας συνείδηση. Είναι μαγείρισσα, ενδυματολόγος, κομμώτρια, ψυχολόγος, δικαστής, μέντιουμ (έτσι εξηγείται που όλα τα ξέρει και τα προβλέπει), προξενήτρα, γιατρός, καθαρίστρια, τραπεζοκόμος, και ρεπόρτερ (με πολύ εύστοχες ερωτήσεις). Η μαμά ζει για να μην μεγαλώσουμε ποτέ και πεθαίνει για να “δούμε πως είναι χωρίς τη μαμά’.
Από τη μαμά δεν μπορείς να κρυφτείς. Δεν μπορείς να πουλήσεις μούρη. Δεν της το παίζεις και καλά άνετος. Σε έχει δει όπως κανένας άλλος και σε θυμάται πάντα μόνο όπως ήσουν στην πρώτη σου φωτογραφία. Οπότε πάντα θα καταλαβαίνει αν πεινάς, διψάς, κρυώνεις, λυπάσαι , αγαπάς, φταις, νευριάζεις, θυμώνεις, κάνεις τον αδιάφορο, φοβάσαι. Τα πάντα. Κι αν το σκεφτείτε καλά, μπροστά στη μαμά είμαστε όλοι ξεφτίλες, που κάποτε τα κάναμε πάνω μας και κλαίγαμε με το παραμικρό. Γι” αυτό και εγώ δεν το κρύβω πως ώρες-ώρες θέλω τη μαμά μου. Γιατί μόνο εκείνη μου εξηγεί πως ο κακός λύκος του παραμυθιού είναι ζωγραφιά κι έτσι κοιμάμαι και πάλι ήσυχη.
thinkfree.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κανονικά οι εξετάσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
