2013-05-17 19:40:07
Ο Ντίνο Ράτζα έδωσε συνέντευξη στο "gazzetta.gr" στο Λονδίνο όπου βρισκόταν για το Final Four και καταθέτοντας την άποψή του για αυτό, ενώ μίλησε για το «μέταλλο» του Ολυμπιακού, τον Σπανούλη και τους «αιώνιους».
Αναλυτικά Απ' το καλοκαίρι του 1990, οπότε και πήρε την απόφαση να αφήσει τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ και να υπογράψει στη Μεσατζέρο Ρόμα, δεν έζησε ξανά την αίγλη και την ατμόσφαιρα ενός Final Four. Στη συνέχεια έπαιξε για 4 χρόνια στο ΝΒΑ (Μπόστον Σέλτικς) κι όταν επέστρεψε στην Ευρώπη, παρότι έπαιξε τόσο στον Παναθηναϊκό (1997-99) όσο και στον Ολυμπιακό (2000-01), δεν ευτύχησε να συμμετάσχει ξανά στην μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο λόγος για τον Ντίνο Ράτζα, που ευτύχησε να ανέβει δύο φορές στην κορυφή της Ευρώπης (1989, 1990) ως μέλος της παρέας των «τρομερών μωρών» του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Ο 46χρονος πλέον παλαίμαχος Κροάτης σέντερ, που το 1989 στο Μόναχο αναδείχτηκε σε MVP του Final Four, βρέθηκε στην αγγλική πρωτεύουσα για να παρακολουθήσει το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού ως φίλαθλος (αγόρασε εισιτήρια απ' τους ερυθρόλευκους) κι απ' τις εκδηλώσεις του φάνηκε να απολαμβάνει το επίπεδο του μπάσκετ που παίχτηκε στην The O2 Arena. Μετά το τέλος του τελικού, κατέθεσε τις απόψεις του...
-Κατά την άποψή σου, η Ρεάλ Μαδρίτης «αυτοκτόνησε»;
Η Ρεάλ Μαδρίτης άρχισε να πανηγυρίζει πολύ νωρίς κι αυτού του είδους οι συμπεριφορές απ' τους παίκτες σαν τον Φερνάντεθ και τον Μίροτιτς δεν συνάδουν με ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, όσο είναι ένας τελικός Ευρωλίγκας κι ειδικότερα απέναντι σε μία ομάδα που έχει αποδείξει πόσο πνευματικά δυνατή είναι! Υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα απ' την περυσινή ανατροπή στην Κωνσταντινούπολη, που να αποδεικνύει πόσο μεγάλη καρδιά έχουν οι παίκτες του Ολυμπιακού; Δεν είναι δυνατόν να υποτιμάς τον Πρωταθλητή Ευρώπης μ' αυτό τον τρόπο, ιδίως μάλιστα όταν φέτος έχει καταφέρει ένα σωρό ανατροπές! Όταν έχεις ευστοχήσει σχεδόν σε όλα σου τα σουτ σου και πανηγυρίζεις τόσο έξαλλα απ' την πρώτη περίοδο, σημαίνει ότι δεν έχεις τη σωστή νοοτροπία για να κερδίσεις έναν τέτοιο τίτλο! Κάποια στιγμή, είναι λογικό να αρχίσεις να αστοχείς.
-Τι παραπάνω έκανε ο Ολυμπιακός;
Απ' το ξεκίνημα της δεύτερης έως και το τέλος της τρίτης περιόδου, η αίσθηση μου είναι ότι οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης είχαν το μυαλό τους περισσότερο με το πώς μπορεί να έχασαν αυτή διαφορά των 17 πόντων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη συγκέντρωσή τους και να απωλέσουν τον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα! Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ανατροπή κι ο χρόνος στον οποίο συντελέστηκε χάλασε το μυαλό των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης, που, κατά την άποψή μου, έχουν περισσότερο ταλέντο και ποιότητα απ' τον Ολυμπιακό! Η ελληνική ομάδα, όμως, έχει καλύτερη νοοτροπία, διαθέτει μεγάλη μαχητικότητα και πολύ περισσότερο μυαλό, γι' αυτό και νίκησε! Το ταλέντο σε φέρνει μέχρι το Final Four. Για να κερδίσεις... δύο τελικούς, όμως, χρειάζεται να έχεις το συνολικό πακέτο κι οι «κόκκινοι» το είχαν!
-Πώς σου φάνηκε ο Σπανούλης;
Ταξίδεψαμε (μαζί με την σύζυγό του, Βίκυ) στο Λονδίνο μαζί μ' ένα φιλικό ζευγάρι για να συνδυάσουμε τουρισμό και να δούμε την μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ και στις συζητήσεις που είχα με τον φίλο μου, πριν αρχίσουν οι αγώνες, του είχα πει ότι ο Σπανούλης είναι ο μοναδικός πραγματικά κορυφαίος παίκτης που συμμετέχει στο Final Four! Κι όταν λέω «κορυφαίος», εννοώ ότι είναι difference-maker (ότι κάνει την διαφορά), ότι ανήκει στην ελίτ! Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τρεις πολύ καλούς περιφερειακούς παίκτες, τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ, τον Σέρχιο Γιούλ και τον Ρούντι Φερνάντεθ, αλλά, παρατηρώντας προσεκτικά τις αντιδράσεις του (καθόταν ακριβώς πίσω απ' τον πάγκο του Ολυμπιακού) στην ανάπαυλα, μόλις βγήκαν οι ομάδες για προθέρμανση, συνειδητοποίησα ότι αισθανόταν καλά ψυχολογικά κι ότι είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση! Φίλε, οι μεγάλοι παίκτες, αυτοί που ξεχωρίζουν και μένουν στην Ιστορία, βγαίνουν μέσα απ' τα μεγάλα παιχνίδια, αυτά δηλαδή που κρίνουν τίτλους κι ο Σπανούλης είναι ένας απ' αυτούς!
-Πλέον ο Σπανούλης ισοφάρισε τον Κούκοτς... Πλέον ο Έλληνας γκαρντ έχει στην κατοχή του 3 ευρωπαϊκούς τίτλους (2009, 2012 & 2013) κι ισάριθμα βραβεία MVP, μία επίδοση που είχε μόνο ο συμπατριώτης και συμπαίκτης σου στην Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ...
Δε μπορεί να γίνει καμία σύγκριση, πρώτον γιατί το μπάσκετ του «τότε» και το μπάσκετ του «τώρα» απέχουν παρασάγγες σε πάρα πολλούς τομείς, καθώς και γιατί ήταν τελείως διαφορετικοί παίκτες! Ο Τόνι ήταν 2,07μ. κι ο Βασίλης είναι 1,93μ.! Ο Κούκοτς, βέβαια, πήρε το πρώτο βραβείο MVP πριν κλείσει τα 21 χρόνια του, το δεύτερο στα 22 και το τρίτο στα 24, δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι για το μεγαλείο του... Όπως και να 'χει, πάντως, ο Σπανούλης είναι σπάνιος παίκτης.
-Πού κρίθηκε ο τελικός κατά τη γνώμη σου;
Στα 3 σερί τρίποντα του Σπανούλη, που με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους άλλαξαν την ψυχολογία των παικτών και του κόσμου του Ολυμπιακού και στη συνέχεια σε αυτό το μακρινό τρίποντο που έβαλε λίγο πριν απ' το τέλος! Αν το έχανε, η διαφορά θα έμενε στους 8 πόντους και στη συνέχεια θα μπορούσε να κατέβει στους 5... Το έβαλε, όμως, κι ουσιαστικά αποτελείωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης.
-Έπαιξες δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό κι ένα στον Ολυμπιακό... Ποια απ' τις δύο ελληνικές ομάδες έχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σου;
(χαμογελάει!!!)... Δε μπορώ να ξεχωρίσω... Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στην χώρα σας και θα έλεγα ότι βρίσκομαι ακριβώς στη μέση! Χαίρομαι πολύ για τον σεβασμό με τον οποίο με αντιμετωπίζουν οι Έλληνες φίλαθλοι και τον εισέπραξα πολύ έντονα στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην Θεσσαλονίκη για την εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του Νίκου Γκάλη και παράλληλα νιώθω περήφανος που ήμουν μέλος και των δύο ελληνικών ομάδων, που ανήκουν στο club των κορυφαίων στην Ευρώπη!
olympiacos-blog
Αναλυτικά Απ' το καλοκαίρι του 1990, οπότε και πήρε την απόφαση να αφήσει τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ και να υπογράψει στη Μεσατζέρο Ρόμα, δεν έζησε ξανά την αίγλη και την ατμόσφαιρα ενός Final Four. Στη συνέχεια έπαιξε για 4 χρόνια στο ΝΒΑ (Μπόστον Σέλτικς) κι όταν επέστρεψε στην Ευρώπη, παρότι έπαιξε τόσο στον Παναθηναϊκό (1997-99) όσο και στον Ολυμπιακό (2000-01), δεν ευτύχησε να συμμετάσχει ξανά στην μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο λόγος για τον Ντίνο Ράτζα, που ευτύχησε να ανέβει δύο φορές στην κορυφή της Ευρώπης (1989, 1990) ως μέλος της παρέας των «τρομερών μωρών» του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Ο 46χρονος πλέον παλαίμαχος Κροάτης σέντερ, που το 1989 στο Μόναχο αναδείχτηκε σε MVP του Final Four, βρέθηκε στην αγγλική πρωτεύουσα για να παρακολουθήσει το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού ως φίλαθλος (αγόρασε εισιτήρια απ' τους ερυθρόλευκους) κι απ' τις εκδηλώσεις του φάνηκε να απολαμβάνει το επίπεδο του μπάσκετ που παίχτηκε στην The O2 Arena. Μετά το τέλος του τελικού, κατέθεσε τις απόψεις του...
-Κατά την άποψή σου, η Ρεάλ Μαδρίτης «αυτοκτόνησε»;
Η Ρεάλ Μαδρίτης άρχισε να πανηγυρίζει πολύ νωρίς κι αυτού του είδους οι συμπεριφορές απ' τους παίκτες σαν τον Φερνάντεθ και τον Μίροτιτς δεν συνάδουν με ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, όσο είναι ένας τελικός Ευρωλίγκας κι ειδικότερα απέναντι σε μία ομάδα που έχει αποδείξει πόσο πνευματικά δυνατή είναι! Υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα απ' την περυσινή ανατροπή στην Κωνσταντινούπολη, που να αποδεικνύει πόσο μεγάλη καρδιά έχουν οι παίκτες του Ολυμπιακού; Δεν είναι δυνατόν να υποτιμάς τον Πρωταθλητή Ευρώπης μ' αυτό τον τρόπο, ιδίως μάλιστα όταν φέτος έχει καταφέρει ένα σωρό ανατροπές! Όταν έχεις ευστοχήσει σχεδόν σε όλα σου τα σουτ σου και πανηγυρίζεις τόσο έξαλλα απ' την πρώτη περίοδο, σημαίνει ότι δεν έχεις τη σωστή νοοτροπία για να κερδίσεις έναν τέτοιο τίτλο! Κάποια στιγμή, είναι λογικό να αρχίσεις να αστοχείς.
-Τι παραπάνω έκανε ο Ολυμπιακός;
Απ' το ξεκίνημα της δεύτερης έως και το τέλος της τρίτης περιόδου, η αίσθηση μου είναι ότι οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης είχαν το μυαλό τους περισσότερο με το πώς μπορεί να έχασαν αυτή διαφορά των 17 πόντων, με αποτέλεσμα να χάσουν τη συγκέντρωσή τους και να απωλέσουν τον έλεγχο του ρυθμού του αγώνα! Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η ανατροπή κι ο χρόνος στον οποίο συντελέστηκε χάλασε το μυαλό των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης, που, κατά την άποψή μου, έχουν περισσότερο ταλέντο και ποιότητα απ' τον Ολυμπιακό! Η ελληνική ομάδα, όμως, έχει καλύτερη νοοτροπία, διαθέτει μεγάλη μαχητικότητα και πολύ περισσότερο μυαλό, γι' αυτό και νίκησε! Το ταλέντο σε φέρνει μέχρι το Final Four. Για να κερδίσεις... δύο τελικούς, όμως, χρειάζεται να έχεις το συνολικό πακέτο κι οι «κόκκινοι» το είχαν!
-Πώς σου φάνηκε ο Σπανούλης;
Ταξίδεψαμε (μαζί με την σύζυγό του, Βίκυ) στο Λονδίνο μαζί μ' ένα φιλικό ζευγάρι για να συνδυάσουμε τουρισμό και να δούμε την μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ και στις συζητήσεις που είχα με τον φίλο μου, πριν αρχίσουν οι αγώνες, του είχα πει ότι ο Σπανούλης είναι ο μοναδικός πραγματικά κορυφαίος παίκτης που συμμετέχει στο Final Four! Κι όταν λέω «κορυφαίος», εννοώ ότι είναι difference-maker (ότι κάνει την διαφορά), ότι ανήκει στην ελίτ! Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τρεις πολύ καλούς περιφερειακούς παίκτες, τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ, τον Σέρχιο Γιούλ και τον Ρούντι Φερνάντεθ, αλλά, παρατηρώντας προσεκτικά τις αντιδράσεις του (καθόταν ακριβώς πίσω απ' τον πάγκο του Ολυμπιακού) στην ανάπαυλα, μόλις βγήκαν οι ομάδες για προθέρμανση, συνειδητοποίησα ότι αισθανόταν καλά ψυχολογικά κι ότι είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση! Φίλε, οι μεγάλοι παίκτες, αυτοί που ξεχωρίζουν και μένουν στην Ιστορία, βγαίνουν μέσα απ' τα μεγάλα παιχνίδια, αυτά δηλαδή που κρίνουν τίτλους κι ο Σπανούλης είναι ένας απ' αυτούς!
-Πλέον ο Σπανούλης ισοφάρισε τον Κούκοτς... Πλέον ο Έλληνας γκαρντ έχει στην κατοχή του 3 ευρωπαϊκούς τίτλους (2009, 2012 & 2013) κι ισάριθμα βραβεία MVP, μία επίδοση που είχε μόνο ο συμπατριώτης και συμπαίκτης σου στην Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ...
Δε μπορεί να γίνει καμία σύγκριση, πρώτον γιατί το μπάσκετ του «τότε» και το μπάσκετ του «τώρα» απέχουν παρασάγγες σε πάρα πολλούς τομείς, καθώς και γιατί ήταν τελείως διαφορετικοί παίκτες! Ο Τόνι ήταν 2,07μ. κι ο Βασίλης είναι 1,93μ.! Ο Κούκοτς, βέβαια, πήρε το πρώτο βραβείο MVP πριν κλείσει τα 21 χρόνια του, το δεύτερο στα 22 και το τρίτο στα 24, δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι για το μεγαλείο του... Όπως και να 'χει, πάντως, ο Σπανούλης είναι σπάνιος παίκτης.
-Πού κρίθηκε ο τελικός κατά τη γνώμη σου;
Στα 3 σερί τρίποντα του Σπανούλη, που με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους άλλαξαν την ψυχολογία των παικτών και του κόσμου του Ολυμπιακού και στη συνέχεια σε αυτό το μακρινό τρίποντο που έβαλε λίγο πριν απ' το τέλος! Αν το έχανε, η διαφορά θα έμενε στους 8 πόντους και στη συνέχεια θα μπορούσε να κατέβει στους 5... Το έβαλε, όμως, κι ουσιαστικά αποτελείωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης.
-Έπαιξες δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό κι ένα στον Ολυμπιακό... Ποια απ' τις δύο ελληνικές ομάδες έχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σου;
(χαμογελάει!!!)... Δε μπορώ να ξεχωρίσω... Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στην χώρα σας και θα έλεγα ότι βρίσκομαι ακριβώς στη μέση! Χαίρομαι πολύ για τον σεβασμό με τον οποίο με αντιμετωπίζουν οι Έλληνες φίλαθλοι και τον εισέπραξα πολύ έντονα στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην Θεσσαλονίκη για την εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του Νίκου Γκάλη και παράλληλα νιώθω περήφανος που ήμουν μέλος και των δύο ελληνικών ομάδων, που ανήκουν στο club των κορυφαίων στην Ευρώπη!
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
