2013-05-22 10:01:48
Του Νικόλα Ζηργάνου
ΣΥΡΙΑ Η κατάληψη του Κουσάιρ από τον στρατό με τη βοήθεια μαχητών της Χεζμπολάχ, εκτός της μεγάλης στρατιωτικής και γεωπολιτικής σημασίας της, δίνει στο καθεστώς δυνατότητα και για πολιτικούς ελιγμούς
Μετά από 26 μήνες συνεχούς υποχώρησης και εδαφικών απωλειών, το καθεστώς Ασαντ έκανε χθες την πρώτη σημαντική νίκη του κατά των ανταρτών.
Κυβερνητικά στρατεύματα, υποστηριζόμενα από πολιτοφύλακες της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, έφτασαν στην κεντρική πλατεία του Κουσάιρ και δίνουν σκληρές μάχες για να ολοκληρώσουν την κατάληψη της πόλης. Οι περί τους 8.000 -κυρίως σαλαφιστές- αντάρτες που είχαν εδώ και μήνες θέσει υπό τον έλεγχό τους το Κουσάιρ και τα γύρω χωριά δεν άντεξαν την πολιορκία και τον ανηλεή βομβαρδισμό και οι περισσότεροι εγκατέλειψαν την περιοχή, αφήνοντας πίσω τους περί τους 1.000 μαχητές αποφασισμένους να θυσιαστούν.
Είναι παρ’ όλα αυτά ζήτημα λίγων ημερών ο πλήρης έλεγχος της περιοχής, καθώς πολλά κτίρια είναι παγιδευμένα με εκρηκτικά και οι δρόμοι «υπονομευμένοι» με νάρκες. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι δύο πλευρές μετρούν σοβαρές απώλειες, με τον κυβερνητικό στρατό να έχει πάνω από 20 νεκρούς και τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων να αναφέρουν και 30 θύματα για τη Χεζμπολάχ.
Eνόψει της συνόδου
Η νίκη του κυβερνητικού στρατού στο Κουσάιρ δεν είναι μόνο μια σοβαρή ένεση ηθικού για ένα καθεστώς που όταν άρχισε η εξέγερση όλοι το θεωρούσαν ξεγραμμένο, αλλά έρχεται λίγο πριν από τη σύνοδο για τη Συρία και την αμερικανο-ρωσική πρωτοβουλία για αναζήτηση πολιτικής λύσης κι ενώ η αντιπολίτευση αντιμετωπίζει έντονα εσωτερικά προβλήματα που απειλούν την εύθραυστη συνοχή της. Ομως, πέρα απ’ όλα, η κατάληψη της περιοχής αποτελεί σημαντική στρατιωτική εξέλιξη που μπορεί να αποδειχτεί ορόσημο για την εξέλιξη του πολέμου.
Το Κουσάιρ ήταν η κύρια οδός ανεφοδιασμού των ανταρτών από το έδαφος του Λιβάνου, μέσω της κοιλάδας Μπεκάα, από όπου έφταναν στους αντικαθεστωτικούς τής Χομς και της Δαμασκού όπλα, άντρες και εφόδια. Τώρα πλέον, απέμεινε ανοιχτή μόνον η τουρκική μεθόριος που επηρεάζει τις εξελίξεις στη Βόρεια Συρία, η οποία βρίσκεται σχεδόν 800 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Το Κουσάιρ ήταν επίσης η μόνη περιοχή που απέκοπτε τη συνέχεια των εδαφών που ελέγχει ο κυβερνητικός στρατός στα δυτικά της χώρας και δεν επέτρεπε την επικοινωνία της λεβαντίνικης ακτής, που κυριαρχείται από τους αλαουίτες και τους χριστιανούς συμμάχους τους, με τη Δαμασκό. Λίγες εβδομάδες πριν από την καλά μελετημένη επίθεση στο Κουσάιρ, φανατικοί αλαουίτες είχαν φροντίσει να τρομοκρατήσουν τους σουνίτες της Λεβαντίνης, με σφαγές στο Μπανιάς και σε άλλους σουνιτικούς θυλάκους, με στόχο να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Τώρα, με τη Λεβαντίνη εθνικά καθαρή και το Κουσάιρ υπό κυβερνητικό έλεγχο, ο Ασαντ διατηρεί ανοιχτή την πόρτα σε ένα «σχέδιο Β», καθώς αν χάσει την «όλη Συρία» θα μπορεί να αποσυρθεί σε ένα αλαουίτικο μίνι κράτος στο μέγεθος του Λιβάνου, στις ακτές της Μεσογείου.
Πάντως, το σενάριο να χαθεί για το καθεστώς η Δαμασκός απομακρύνεται μετά τις εξελίξεις στο Κουσάιρ, πόσω μάλλον που η από καιρό αναμενόμενη μάχη για την κατάληψη της πρωτεύουσας δεν έχει καν αρχίσει. Είναι ακόμη άγνωστο πώς θα επηρεάσει τον Μπασάρ αλ Ασαντ η νίκη του στο Κουσάιρ. Θα πάρει μέρος στη σύνοδο που ετοιμάζουν Ρώσοι και Αμερικανοί ή θα κλοτσήσει την ευκαιρία; Θα πιστέψει ότι με μια νίκη μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο ή θα επωφεληθεί από τη συγκυρία για να διαπραγματευτεί από καλύτερες θέσεις; Ετσι κι αλλιώς, ούτε το συριακό πρόβλημα θα λυθεί με στρατιωτικό τρόπο ούτε όμως και η σύνοδος που προωθούν Μόσχα και Ουάσινγκτον θα φέρει σύντομα την ειρήνη.
Εφημερίδα των Συντακτών
InfoGnomon
ΣΥΡΙΑ Η κατάληψη του Κουσάιρ από τον στρατό με τη βοήθεια μαχητών της Χεζμπολάχ, εκτός της μεγάλης στρατιωτικής και γεωπολιτικής σημασίας της, δίνει στο καθεστώς δυνατότητα και για πολιτικούς ελιγμούς
Μετά από 26 μήνες συνεχούς υποχώρησης και εδαφικών απωλειών, το καθεστώς Ασαντ έκανε χθες την πρώτη σημαντική νίκη του κατά των ανταρτών.
Κυβερνητικά στρατεύματα, υποστηριζόμενα από πολιτοφύλακες της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, έφτασαν στην κεντρική πλατεία του Κουσάιρ και δίνουν σκληρές μάχες για να ολοκληρώσουν την κατάληψη της πόλης. Οι περί τους 8.000 -κυρίως σαλαφιστές- αντάρτες που είχαν εδώ και μήνες θέσει υπό τον έλεγχό τους το Κουσάιρ και τα γύρω χωριά δεν άντεξαν την πολιορκία και τον ανηλεή βομβαρδισμό και οι περισσότεροι εγκατέλειψαν την περιοχή, αφήνοντας πίσω τους περί τους 1.000 μαχητές αποφασισμένους να θυσιαστούν.
Είναι παρ’ όλα αυτά ζήτημα λίγων ημερών ο πλήρης έλεγχος της περιοχής, καθώς πολλά κτίρια είναι παγιδευμένα με εκρηκτικά και οι δρόμοι «υπονομευμένοι» με νάρκες. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι δύο πλευρές μετρούν σοβαρές απώλειες, με τον κυβερνητικό στρατό να έχει πάνω από 20 νεκρούς και τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων να αναφέρουν και 30 θύματα για τη Χεζμπολάχ.
Eνόψει της συνόδου
Η νίκη του κυβερνητικού στρατού στο Κουσάιρ δεν είναι μόνο μια σοβαρή ένεση ηθικού για ένα καθεστώς που όταν άρχισε η εξέγερση όλοι το θεωρούσαν ξεγραμμένο, αλλά έρχεται λίγο πριν από τη σύνοδο για τη Συρία και την αμερικανο-ρωσική πρωτοβουλία για αναζήτηση πολιτικής λύσης κι ενώ η αντιπολίτευση αντιμετωπίζει έντονα εσωτερικά προβλήματα που απειλούν την εύθραυστη συνοχή της. Ομως, πέρα απ’ όλα, η κατάληψη της περιοχής αποτελεί σημαντική στρατιωτική εξέλιξη που μπορεί να αποδειχτεί ορόσημο για την εξέλιξη του πολέμου.
Το Κουσάιρ ήταν η κύρια οδός ανεφοδιασμού των ανταρτών από το έδαφος του Λιβάνου, μέσω της κοιλάδας Μπεκάα, από όπου έφταναν στους αντικαθεστωτικούς τής Χομς και της Δαμασκού όπλα, άντρες και εφόδια. Τώρα πλέον, απέμεινε ανοιχτή μόνον η τουρκική μεθόριος που επηρεάζει τις εξελίξεις στη Βόρεια Συρία, η οποία βρίσκεται σχεδόν 800 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Το Κουσάιρ ήταν επίσης η μόνη περιοχή που απέκοπτε τη συνέχεια των εδαφών που ελέγχει ο κυβερνητικός στρατός στα δυτικά της χώρας και δεν επέτρεπε την επικοινωνία της λεβαντίνικης ακτής, που κυριαρχείται από τους αλαουίτες και τους χριστιανούς συμμάχους τους, με τη Δαμασκό. Λίγες εβδομάδες πριν από την καλά μελετημένη επίθεση στο Κουσάιρ, φανατικοί αλαουίτες είχαν φροντίσει να τρομοκρατήσουν τους σουνίτες της Λεβαντίνης, με σφαγές στο Μπανιάς και σε άλλους σουνιτικούς θυλάκους, με στόχο να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Τώρα, με τη Λεβαντίνη εθνικά καθαρή και το Κουσάιρ υπό κυβερνητικό έλεγχο, ο Ασαντ διατηρεί ανοιχτή την πόρτα σε ένα «σχέδιο Β», καθώς αν χάσει την «όλη Συρία» θα μπορεί να αποσυρθεί σε ένα αλαουίτικο μίνι κράτος στο μέγεθος του Λιβάνου, στις ακτές της Μεσογείου.
Πάντως, το σενάριο να χαθεί για το καθεστώς η Δαμασκός απομακρύνεται μετά τις εξελίξεις στο Κουσάιρ, πόσω μάλλον που η από καιρό αναμενόμενη μάχη για την κατάληψη της πρωτεύουσας δεν έχει καν αρχίσει. Είναι ακόμη άγνωστο πώς θα επηρεάσει τον Μπασάρ αλ Ασαντ η νίκη του στο Κουσάιρ. Θα πάρει μέρος στη σύνοδο που ετοιμάζουν Ρώσοι και Αμερικανοί ή θα κλοτσήσει την ευκαιρία; Θα πιστέψει ότι με μια νίκη μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο ή θα επωφεληθεί από τη συγκυρία για να διαπραγματευτεί από καλύτερες θέσεις; Ετσι κι αλλιώς, ούτε το συριακό πρόβλημα θα λυθεί με στρατιωτικό τρόπο ούτε όμως και η σύνοδος που προωθούν Μόσχα και Ουάσινγκτον θα φέρει σύντομα την ειρήνη.
Εφημερίδα των Συντακτών
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξεκίνησε η παραγωγή των iWatch
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο πόλεμος της καλύβας στον Έβρο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
