2013-05-22 17:48:03
του Γιάννη Μπελεγρίνη
Η μαύρη εργασία στην Ελλάδα άγγιξε το 40%, όπως λένε τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες μέρες.
Είναι εντυπωσιακό. Σχεδόν 1 στις 2 επιχειρήσεις στην χώρα μας έχουν «αόρατους» εργαζόμενους. Μια προσωπική εμπειρία από την επιθεώρηση εργασίας, ίσως λύσει αρκετά ερωτηματικά για αυτό το φαινόμενο.
Πριν λίγο καιρό λοιπόν, ο δρόμος μου με έβγαλε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Όπως και πολλούς άλλους πολίτες. Ακούγοντας όλον αυτόν τον καιρό της κρίσης, την κυβέρνηση να μιλά για… σαφάρι κατά της μαύρης εργασίας, αλλά και βλέποντας, βάση επίσημων στοιχείων, το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει, περίμενα να συναντήσω μια ιδιαίτερα αυστηρή κρατική υπηρεσία. Η οποία θα κάνει ότι περνά από το χέρι της, για να μειωθεί –επιτέλους- η ανασφάλιστη εργασία. Η αλήθεια, όπως διαπίστωσα, ήταν λίγο διαφορετική.
Αυτό που κάνει ουσιαστικά η Επιθεώρηση Εργασίας, όταν ένας εργαζόμενος κάνει κάποια καταγγελία, είναι να λειτουργήσει ως «διαμεσολαβητής» και να κλείνει ραντεβού μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου στα γραφεία της υπηρεσίας
. Κάπως έτσι έγινε και στην περίπτωση μου. Ο εργοδότης που δούλευα τότε, μου χρωστούσε κάποια δεδουλευμένα (ήμουν και ανασφάλιστος), μη έχοντας άλλη επιλογή έκανα επώνυμη καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Αυτοί μου έκλεισαν δύο διαδοχικά ραντεβού με τον εργοδότη μου. Από την πλευρά του, ο ίδιος τους αγνόησε επιδεκτικά και δεν εμφανίστηκε σε καμία συνάντηση. Τελικά, μετά από ταλαιπωρία περίπου 2 μηνών και αφού ο φάκελος μου έφτασε ένα βήμα πριν τον εισαγγελέα, ο εν λόγω εργοδότης αποφάσισε να δώσει τα χρήματα που μου όφειλε, για να αποφύγει τον κίνδυνο να έχει περεταίρω μπλεξίματα με την δικαιοσύνη.
Πολύ ωραία, εγώ πήρα –έστω κι αν έγινε σίριαλ- τα δεδουλευμένα μου. Τι έκανε όμως η Επιθεώρηση Εργασίας με την συγκεκριμένη επιχείρηση, αφού είχε στοιχεία ότι μάλλον κάτι… δεν πάει καλά εκεί. Η απάντηση είναι πολύ απλή: δεν έκανε απολύτως τίποτα και η υπόθεση μου (αφού λύθηκε η οικονομική διαφορά που είχα) μπήκε για πάντα στο αρχείο.
Δηλαδή, έρχεται ένας ή περισσότεροι εργαζόμενοι και σου κάνουν επώνυμη καταγγελία για έναν εργοδότη. Εσύ σαν Επιθεώρηση Εργασίας, δεν οφείλεις να κάνεις έναν έλεγχο επί τόπου στην κάθε επιχείρηση για την οποία γίνεται καταγγελία και να δεις αν υπάρχουν κι άλλοι απλήρωτοι εργαζόμενοι εκεί; Αν υπάρχουν κι άλλοι ανασφάλιστοι. Να δεις ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας εκεί και αν διαπιστώσεις ότι υπάρχουν παρανομίες να δώσεις τα προβλεπόμενα πρόστιμα.
Όλα αυτά, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, λέει, ότι καίγεται για έσοδα. Με 40% μαύρη εργασία πάντως, δεν προβλέπεται να έρθουν και πολλά έσοδα. Φυσικά, είναι ένα πρόβλημα που έχει καταστροφικά αποτελέσματα και για τους ίδιους τους εργαζόμενους. Οι οποίοι είναι και τα μεγάλα θύματα της ιστορίας. Όσο όμως οι ελεγκτικοί μηχανισμοί παραμένουν «light» σε αυτή εδώ τη χώρα, θα παραμένουν και τα προβλήματα. Και η μαύρη εργασία θα είναι για πάντα κατάμαυρη todomino.blogspot.gr
Η μαύρη εργασία στην Ελλάδα άγγιξε το 40%, όπως λένε τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες μέρες.
Είναι εντυπωσιακό. Σχεδόν 1 στις 2 επιχειρήσεις στην χώρα μας έχουν «αόρατους» εργαζόμενους. Μια προσωπική εμπειρία από την επιθεώρηση εργασίας, ίσως λύσει αρκετά ερωτηματικά για αυτό το φαινόμενο.
Πριν λίγο καιρό λοιπόν, ο δρόμος μου με έβγαλε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Όπως και πολλούς άλλους πολίτες. Ακούγοντας όλον αυτόν τον καιρό της κρίσης, την κυβέρνηση να μιλά για… σαφάρι κατά της μαύρης εργασίας, αλλά και βλέποντας, βάση επίσημων στοιχείων, το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει, περίμενα να συναντήσω μια ιδιαίτερα αυστηρή κρατική υπηρεσία. Η οποία θα κάνει ότι περνά από το χέρι της, για να μειωθεί –επιτέλους- η ανασφάλιστη εργασία. Η αλήθεια, όπως διαπίστωσα, ήταν λίγο διαφορετική.
Αυτό που κάνει ουσιαστικά η Επιθεώρηση Εργασίας, όταν ένας εργαζόμενος κάνει κάποια καταγγελία, είναι να λειτουργήσει ως «διαμεσολαβητής» και να κλείνει ραντεβού μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου στα γραφεία της υπηρεσίας
Πολύ ωραία, εγώ πήρα –έστω κι αν έγινε σίριαλ- τα δεδουλευμένα μου. Τι έκανε όμως η Επιθεώρηση Εργασίας με την συγκεκριμένη επιχείρηση, αφού είχε στοιχεία ότι μάλλον κάτι… δεν πάει καλά εκεί. Η απάντηση είναι πολύ απλή: δεν έκανε απολύτως τίποτα και η υπόθεση μου (αφού λύθηκε η οικονομική διαφορά που είχα) μπήκε για πάντα στο αρχείο.
Δηλαδή, έρχεται ένας ή περισσότεροι εργαζόμενοι και σου κάνουν επώνυμη καταγγελία για έναν εργοδότη. Εσύ σαν Επιθεώρηση Εργασίας, δεν οφείλεις να κάνεις έναν έλεγχο επί τόπου στην κάθε επιχείρηση για την οποία γίνεται καταγγελία και να δεις αν υπάρχουν κι άλλοι απλήρωτοι εργαζόμενοι εκεί; Αν υπάρχουν κι άλλοι ανασφάλιστοι. Να δεις ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας εκεί και αν διαπιστώσεις ότι υπάρχουν παρανομίες να δώσεις τα προβλεπόμενα πρόστιμα.
Όλα αυτά, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, λέει, ότι καίγεται για έσοδα. Με 40% μαύρη εργασία πάντως, δεν προβλέπεται να έρθουν και πολλά έσοδα. Φυσικά, είναι ένα πρόβλημα που έχει καταστροφικά αποτελέσματα και για τους ίδιους τους εργαζόμενους. Οι οποίοι είναι και τα μεγάλα θύματα της ιστορίας. Όσο όμως οι ελεγκτικοί μηχανισμοί παραμένουν «light» σε αυτή εδώ τη χώρα, θα παραμένουν και τα προβλήματα. Και η μαύρη εργασία θα είναι για πάντα κατάμαυρη todomino.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ελληνοκινεζικά: Αποθαρρυντικά τουριστικά μεγέθη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Όμηροι 33.888 απόστρατοι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
