2013-05-22 22:28:37
Την συμπλήρωση 40 χρόνων από το κίνημα του Ναυτικού και την Ανταρσία του Αντιτορπιλικού «Βέλος» τίμησε χθες το βράδυ η Ελληνική Πολιτεία σε εκδήλωση που έγινε στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης στη Μαρίνα του Φλοίσβου, όπου είναι αγκυροβολημένο το θρυλικό Αντιτορπιλικό.
Στην εκδήλωση, που έγινε σε συγκινητική ατμόσφαιρα καθώς ήταν η πρώτη φορά χωρίς την παρουσία του Κυβερνήτη του Αντιτορπιλικού Αντιναυάρχου Νίκου Παππά που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο, παρέστησαν ο Πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, οι Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Καράμπελας και Δημήτρης Ελευσινιώτης, ο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος, Βουλευτές, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αθανάσιος Τσέλιος, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος ΑποστολάκηςΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς, Ανώτεροι και Ανώτατοι Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, απόστρατοι Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, η χήρα και οι δύο γιοί του εκλιπόντος Αντιναυάρχου Νίκου Παππά καθώς και συγγενείς των μελών του πληρώματος του θρυλικού Αντιτορπιλικού.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην ομιλία του τόνισε:
«Ημέρα μνήμης και τιμής η σημερινή. Με αυτή τη σεμνή τελετή, θυμόμαστε και τιμούμε τους αγωνιστές, απόντες και παρόντες, που συμμετείχαν στο κίνημα του Ναυτικού κατά της απριλιανής δικτατορίας. Ένα κίνημα στο οποίο έλαβαν μέρος στελέχη και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά και ένα κίνημα στο οποίο το ιστορικό βάρος και τον καθοριστικό ρόλο είχε το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Το κίνημα του Ναυτικού με κορυφαία στιγμή την ανταρσία του Αντιτορπιλικού Βέλος, υπερασπίστηκε καθοριστικά την τιμή και την υπόληψη του στρατεύματος δημιουργώντας τις συνθήκες για την καταλυτική και μοιραία για τους χουντικούς φθορά της απριλιανής δικτατορίας με αποτέλεσμα να ανοίξει αργότερα ο δρόμος για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας.
Κυρίες και κύριοι, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του ’67 έγινε από μία ομάδα επίορκων αξιωματικών που εκμεταλλεύτηκαν τις πολιτικές ψυχώσεις της μετεμφυλιακής περιόδου, τα λάθη και τις αβελτηρίες παραγόντων του πολιτεύματος αλλά και τα λάθη και τις αβελτηρίες ορισμένων από τους πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού της περιόδου εκείνης.
Το δικτατορικό καθεστώς καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που άσκησε την αυθαίρετη εξουσία του, κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια να πείσει την Ελληνική αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη ότι είχε μαζί του όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και το μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού Λαού. Ήταν δύο μεγάλα ψέματα.
Θυμίζω τα ιστορικά δεδομένα που η απόσταση του χρόνου δεν επιτρέπει να ξεχνάμε, ίσα-ίσα μας υποχρεώνει να τα διδάσκουμε στις νεότερες γενιές. Από τους τελευταίους μήνες του ’67, δηλαδή της χρονιάς που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα με το λεγόμενο αντικίνημα του Δεκεμβρίου, διακεκριμένα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έδειξαν ότι δεν είναι διατεθειμένα να ταυτιστούν με τα πρόσωπα αλλά και με τις σκοπιμότητες των απριλιανών.
Το κίνημα του Ναυτικού με κορυφαία στιγμή την ανταρσία του Αντιτορπιλικού Βέλος υπήρξε όντως η καθοριστική στιγμή γιατί έδειξε παντού ότι το χουντικό καθεστώς δεν είχε τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Να θυμίσω τα αυτονόητα που πολύ σωστά σκιαγράφησε ο Ναύαρχος, ο κύριος Κώστας Γκορτζής. Το δικτατορικό καθεστώς από την πρώτη στιγμή που επέβαλλε την αυθαίρετη εξουσία της βίας και του φόβου, φρόντισε αμέσως να καταδιώξει, να αποστρατεύσει, να αποτάξει, να βασανίσει, να συλλάβει, να φυλακίσει και να εξορίσει πάρα πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι πολλά τα παραδείγματα λαμπρών αξιωματικών που υπέστησαν τα πάνδεινα από όργανα του πραξικοπήματος. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν ταυτίστηκαν ποτέ με τους δικτάτορες. Για αυτό και το δικτατορικό καθεστώς πέρα από τις διώξεις, τις αποτάξεις, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να πλήξει τις Ένοπλες Δυνάμεις στον θεμελιώδη άξονα της κεντρικής αντίληψης που τις κατευθύνει. Έσπευσε να τινάξει στον αέρα την πειθαρχία, την αξιοκρατία και το σεβασμό που επιβάλλουν οι ίδιες οι δομές των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οδηγώντας λοχαγούς να συλλαμβάνουν και να αφοπλίζουν στρατηγούς και χαμηλόβαθμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς της τότε ΕΣΑ, να βασανίζουν ταξιάρχους και διοικητές και άλλους ανώτατους αξιωματικούς.
Πάνω όμως από αυτά, η δικτατορία, που είχε στήσει ένα πολυδάπανο προπαγανδιστικό μηχανισμό, για να διατυμπανίζει ότι δήθεν ήταν ο αποκλειστικός φορέας του πατριωτισμού και της πίστης προς τις διαχρονικές αξίες του Έθνους, έδειξε, το πραγματικό της ποιόν με δύο επονείδιστες πράξεις που άνοιξαν τον δρόμο για την πιο πρόσφατη τραγωδία που έζησε ο Ελληνισμός, την τραγωδία της Κύπρου.
Η πρώτη πράξη ήταν η απόσυρση της μεραρχίας του Ελληνικού στρατού που είχαν στείλει κοινοβουλευτικές Κυβερνήσεις στην Κύπρο. Και η δεύτερη πράξη ήταν η διοργάνωση του εθνοκτόνου και προδοτικού πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το 1974.
Η απόσυρση της Mεραρχίας, που ήταν από τις πρώτες πρωτοβουλίες του Παπαδόπουλου μετά τη γνωστή Ελληνοτουρκική συνάντηση στους Κήπους του Έβρου, αποδυνάμωσε μοιραία την άμυνα της Κύπρου και μετά από λίγα χρόνια ήρθε το πραξικόπημα Ιωαννίδη να δημιουργήσει τις τελικές προϋποθέσεις για την τραγωδία του Κυπριακού Ελληνισμού.
Αυτές οι αλήθειες, που φαίνονται μακρινές λόγω της χρονικής απόστασης που μας χωρίζει, δεν πρέπει να φεύγουν από το μυαλό μας και κυρίως πρέπει να διδάσκονται στις νεότερες γενιές και ιδιαίτερα στις γενιές του διαδικτύου αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα.
Και υπογραμμίζω, ότι αυτή η ανάγκη είναι περισσότερο παρά ποτέ τώρα επίκαιρη, διότι τα σφάλματα και οι αβελτηρίες της μεταπολιτευτικής περιόδου έχουν κάνει κάποιες κατηγορίες συμπολιτών μας περίσκεπτους ίσως και δύσπιστους για τα όσα πέτυχε ή δεν πέτυχε η μεταπολίτευση.
Δεν θα διστάσω να σας πω ότι η μεταπολίτευση είχε και την παθογένειά της. Και ότι αυτή η παθογένεια αποτελεί και μία από τις αιτίες της σημερινής κρίσης. Αλλά το ισοζύγιο της Δημοκρατίας είναι απολύτως θετικό και ας μην προσπαθούν οι ακραίοι, οι νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού να θαμπώσουν την συλλογική μνήμη και κρίση και να επωφεληθούν από τις δύσκολες περιστάσεις που διέρχεται σήμερα η Πατρίδα.
Οι δημοκρατίες έχουν τις διαδικασίες για να θεραπεύσουν και τις παθογένειες. Οι δικτατορίες με ακρίβεια φυσικού φαινομένου οδηγούν σε Εθνικές και σε ανθρώπινες τραγωδίες.
Κυρίες και κύριοι, όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της λαμπρής ιστορίας δόξας και τιμής, την οποία γιορτάζουμε σήμερα, με επικεφαλής τον εκλιπόντα Ναύαρχο Νίκο Παππά, είναι άξιοι της πατρίδος και στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας θέλω και εγώ σήμερα μαζί σας να τους τιμήσω για μία ακόμη φορά.
Οι άνδρες αυτοί δεν δείλιασαν. Πέρα από κάθε προσωπικό συμφέρον τράβηξαν τον δρόμο που τους οδήγησε να γίνουν σύμβολα. Σύμβολα δημοκρατίας και αντιδικτατορικού αγώνα. Ο Ναύαρχος Παππάς και οι συναγωνιστές του ξεπέρασαν τον εαυτό τους, υπερέβησαν το εγώ τους, λειτούργησαν με γνώμονα το εμείς ως ένα αδιαίρετο σύνολο.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, πολλοί απουσιάζουν. Δεν θα απουσιάζουν όμως ποτέ οι αρχές και οι αξίες που υπηρέτησαν πιστά. Αρχές και αξίες που γενικότερα στο Ελληνικό στράτευμα και ειδικότερα στο Πολεμικό μας Ναυτικό διατηρούνται άσβεστες και μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά.
Το Πολεμικό Ναυτικό, οι Ένοπλες Δυνάμεις σέβονται και τιμούν το Σύνταγμα, έχουν πλήρη συνείδηση της δημοκρατικής νομιμότητας, έχουν αίσθηση της βαρύτατης αποστολής να διαφυλάσσουν την Εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Αυτό κάνει το Πολεμικό μας Ναυτικό, αυτό κάνει ο Στρατός Ξηράς, αυτό κάνει η Πολεμική Αεροπορία.
Κάποιοι επιμένουν, ακόμα και σήμερα, να διαχωρίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις από το Λαό και προσπαθούν να υποβαθμίσουν θεσμικά και ηθικά το λειτούργημά τους. Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι κομμάτι του Ελληνικού Λαού, σάρκα από τη σάρκα του, με τις ίδιες αρχές και αξίες, με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.
Κυρίες και κύριοι, θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς που γεννηθήκαμε σε ένα τόπο υπερήφανο, αξιοπρεπή και ελεύθερο. Ας τον υποστηρίξουμε όπως του αξίζει. Είναι καιρός να αναστήσουμε τις χαμένες ελπίδες.
Έχουμε ανάγκη σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, να αντλήσουμε δύναμη από ανθρώπους που η ζωή τους αποτελεί φάρο καθοδήγησης στις αντιξοότητες της σύγχρονης εποχής, αλλά και της συγκεκριμένης δύσκολης χρονικής συγκυρίας.
Ο Ναύαρχος Νίκος Παππάς και όλοι οι σύντροφοί του μας δίδαξαν και μας έδειξαν το δρόμο. Τιμούμε και θα τιμούμε διαχρονικά αυτή την ιστορική συντροφιά των παιδιών του Πολεμικού Ναυτικού που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ναυτικού, τη σημαία της Δημοκρατίας, τη σημαία του Έθνους».
Νωρίτερα μίλησαν ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος ΑποστολάκηςΠΝ και ο Αντιναύαρχος ε.α. Κωνσταντίνος Γκορτζής που υπηρέτησε ως Σημαιοφόρος στο Αντιτορπιλικό «Βέλος».
kranos
Στην εκδήλωση, που έγινε σε συγκινητική ατμόσφαιρα καθώς ήταν η πρώτη φορά χωρίς την παρουσία του Κυβερνήτη του Αντιτορπιλικού Αντιναυάρχου Νίκου Παππά που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο, παρέστησαν ο Πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, οι Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Καράμπελας και Δημήτρης Ελευσινιώτης, ο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος, Βουλευτές, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αθανάσιος Τσέλιος, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος ΑποστολάκηςΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς, Ανώτεροι και Ανώτατοι Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, απόστρατοι Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, η χήρα και οι δύο γιοί του εκλιπόντος Αντιναυάρχου Νίκου Παππά καθώς και συγγενείς των μελών του πληρώματος του θρυλικού Αντιτορπιλικού.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην ομιλία του τόνισε:
«Ημέρα μνήμης και τιμής η σημερινή. Με αυτή τη σεμνή τελετή, θυμόμαστε και τιμούμε τους αγωνιστές, απόντες και παρόντες, που συμμετείχαν στο κίνημα του Ναυτικού κατά της απριλιανής δικτατορίας. Ένα κίνημα στο οποίο έλαβαν μέρος στελέχη και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Αλλά και ένα κίνημα στο οποίο το ιστορικό βάρος και τον καθοριστικό ρόλο είχε το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Το κίνημα του Ναυτικού με κορυφαία στιγμή την ανταρσία του Αντιτορπιλικού Βέλος, υπερασπίστηκε καθοριστικά την τιμή και την υπόληψη του στρατεύματος δημιουργώντας τις συνθήκες για την καταλυτική και μοιραία για τους χουντικούς φθορά της απριλιανής δικτατορίας με αποτέλεσμα να ανοίξει αργότερα ο δρόμος για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας.
Κυρίες και κύριοι, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του ’67 έγινε από μία ομάδα επίορκων αξιωματικών που εκμεταλλεύτηκαν τις πολιτικές ψυχώσεις της μετεμφυλιακής περιόδου, τα λάθη και τις αβελτηρίες παραγόντων του πολιτεύματος αλλά και τα λάθη και τις αβελτηρίες ορισμένων από τους πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού της περιόδου εκείνης.
Το δικτατορικό καθεστώς καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που άσκησε την αυθαίρετη εξουσία του, κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια να πείσει την Ελληνική αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη ότι είχε μαζί του όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και το μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού Λαού. Ήταν δύο μεγάλα ψέματα.
Θυμίζω τα ιστορικά δεδομένα που η απόσταση του χρόνου δεν επιτρέπει να ξεχνάμε, ίσα-ίσα μας υποχρεώνει να τα διδάσκουμε στις νεότερες γενιές. Από τους τελευταίους μήνες του ’67, δηλαδή της χρονιάς που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα με το λεγόμενο αντικίνημα του Δεκεμβρίου, διακεκριμένα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έδειξαν ότι δεν είναι διατεθειμένα να ταυτιστούν με τα πρόσωπα αλλά και με τις σκοπιμότητες των απριλιανών.
Το κίνημα του Ναυτικού με κορυφαία στιγμή την ανταρσία του Αντιτορπιλικού Βέλος υπήρξε όντως η καθοριστική στιγμή γιατί έδειξε παντού ότι το χουντικό καθεστώς δεν είχε τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Να θυμίσω τα αυτονόητα που πολύ σωστά σκιαγράφησε ο Ναύαρχος, ο κύριος Κώστας Γκορτζής. Το δικτατορικό καθεστώς από την πρώτη στιγμή που επέβαλλε την αυθαίρετη εξουσία της βίας και του φόβου, φρόντισε αμέσως να καταδιώξει, να αποστρατεύσει, να αποτάξει, να βασανίσει, να συλλάβει, να φυλακίσει και να εξορίσει πάρα πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι πολλά τα παραδείγματα λαμπρών αξιωματικών που υπέστησαν τα πάνδεινα από όργανα του πραξικοπήματος. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν ταυτίστηκαν ποτέ με τους δικτάτορες. Για αυτό και το δικτατορικό καθεστώς πέρα από τις διώξεις, τις αποτάξεις, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να πλήξει τις Ένοπλες Δυνάμεις στον θεμελιώδη άξονα της κεντρικής αντίληψης που τις κατευθύνει. Έσπευσε να τινάξει στον αέρα την πειθαρχία, την αξιοκρατία και το σεβασμό που επιβάλλουν οι ίδιες οι δομές των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οδηγώντας λοχαγούς να συλλαμβάνουν και να αφοπλίζουν στρατηγούς και χαμηλόβαθμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς της τότε ΕΣΑ, να βασανίζουν ταξιάρχους και διοικητές και άλλους ανώτατους αξιωματικούς.
Πάνω όμως από αυτά, η δικτατορία, που είχε στήσει ένα πολυδάπανο προπαγανδιστικό μηχανισμό, για να διατυμπανίζει ότι δήθεν ήταν ο αποκλειστικός φορέας του πατριωτισμού και της πίστης προς τις διαχρονικές αξίες του Έθνους, έδειξε, το πραγματικό της ποιόν με δύο επονείδιστες πράξεις που άνοιξαν τον δρόμο για την πιο πρόσφατη τραγωδία που έζησε ο Ελληνισμός, την τραγωδία της Κύπρου.
Η πρώτη πράξη ήταν η απόσυρση της μεραρχίας του Ελληνικού στρατού που είχαν στείλει κοινοβουλευτικές Κυβερνήσεις στην Κύπρο. Και η δεύτερη πράξη ήταν η διοργάνωση του εθνοκτόνου και προδοτικού πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το 1974.
Η απόσυρση της Mεραρχίας, που ήταν από τις πρώτες πρωτοβουλίες του Παπαδόπουλου μετά τη γνωστή Ελληνοτουρκική συνάντηση στους Κήπους του Έβρου, αποδυνάμωσε μοιραία την άμυνα της Κύπρου και μετά από λίγα χρόνια ήρθε το πραξικόπημα Ιωαννίδη να δημιουργήσει τις τελικές προϋποθέσεις για την τραγωδία του Κυπριακού Ελληνισμού.
Αυτές οι αλήθειες, που φαίνονται μακρινές λόγω της χρονικής απόστασης που μας χωρίζει, δεν πρέπει να φεύγουν από το μυαλό μας και κυρίως πρέπει να διδάσκονται στις νεότερες γενιές και ιδιαίτερα στις γενιές του διαδικτύου αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα.
Και υπογραμμίζω, ότι αυτή η ανάγκη είναι περισσότερο παρά ποτέ τώρα επίκαιρη, διότι τα σφάλματα και οι αβελτηρίες της μεταπολιτευτικής περιόδου έχουν κάνει κάποιες κατηγορίες συμπολιτών μας περίσκεπτους ίσως και δύσπιστους για τα όσα πέτυχε ή δεν πέτυχε η μεταπολίτευση.
Δεν θα διστάσω να σας πω ότι η μεταπολίτευση είχε και την παθογένειά της. Και ότι αυτή η παθογένεια αποτελεί και μία από τις αιτίες της σημερινής κρίσης. Αλλά το ισοζύγιο της Δημοκρατίας είναι απολύτως θετικό και ας μην προσπαθούν οι ακραίοι, οι νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού να θαμπώσουν την συλλογική μνήμη και κρίση και να επωφεληθούν από τις δύσκολες περιστάσεις που διέρχεται σήμερα η Πατρίδα.
Οι δημοκρατίες έχουν τις διαδικασίες για να θεραπεύσουν και τις παθογένειες. Οι δικτατορίες με ακρίβεια φυσικού φαινομένου οδηγούν σε Εθνικές και σε ανθρώπινες τραγωδίες.
Κυρίες και κύριοι, όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της λαμπρής ιστορίας δόξας και τιμής, την οποία γιορτάζουμε σήμερα, με επικεφαλής τον εκλιπόντα Ναύαρχο Νίκο Παππά, είναι άξιοι της πατρίδος και στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας θέλω και εγώ σήμερα μαζί σας να τους τιμήσω για μία ακόμη φορά.
Οι άνδρες αυτοί δεν δείλιασαν. Πέρα από κάθε προσωπικό συμφέρον τράβηξαν τον δρόμο που τους οδήγησε να γίνουν σύμβολα. Σύμβολα δημοκρατίας και αντιδικτατορικού αγώνα. Ο Ναύαρχος Παππάς και οι συναγωνιστές του ξεπέρασαν τον εαυτό τους, υπερέβησαν το εγώ τους, λειτούργησαν με γνώμονα το εμείς ως ένα αδιαίρετο σύνολο.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, πολλοί απουσιάζουν. Δεν θα απουσιάζουν όμως ποτέ οι αρχές και οι αξίες που υπηρέτησαν πιστά. Αρχές και αξίες που γενικότερα στο Ελληνικό στράτευμα και ειδικότερα στο Πολεμικό μας Ναυτικό διατηρούνται άσβεστες και μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά.
Το Πολεμικό Ναυτικό, οι Ένοπλες Δυνάμεις σέβονται και τιμούν το Σύνταγμα, έχουν πλήρη συνείδηση της δημοκρατικής νομιμότητας, έχουν αίσθηση της βαρύτατης αποστολής να διαφυλάσσουν την Εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Αυτό κάνει το Πολεμικό μας Ναυτικό, αυτό κάνει ο Στρατός Ξηράς, αυτό κάνει η Πολεμική Αεροπορία.
Κάποιοι επιμένουν, ακόμα και σήμερα, να διαχωρίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις από το Λαό και προσπαθούν να υποβαθμίσουν θεσμικά και ηθικά το λειτούργημά τους. Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι κομμάτι του Ελληνικού Λαού, σάρκα από τη σάρκα του, με τις ίδιες αρχές και αξίες, με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.
Κυρίες και κύριοι, θα πρέπει να αισθανόμαστε ευτυχείς που γεννηθήκαμε σε ένα τόπο υπερήφανο, αξιοπρεπή και ελεύθερο. Ας τον υποστηρίξουμε όπως του αξίζει. Είναι καιρός να αναστήσουμε τις χαμένες ελπίδες.
Έχουμε ανάγκη σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, να αντλήσουμε δύναμη από ανθρώπους που η ζωή τους αποτελεί φάρο καθοδήγησης στις αντιξοότητες της σύγχρονης εποχής, αλλά και της συγκεκριμένης δύσκολης χρονικής συγκυρίας.
Ο Ναύαρχος Νίκος Παππάς και όλοι οι σύντροφοί του μας δίδαξαν και μας έδειξαν το δρόμο. Τιμούμε και θα τιμούμε διαχρονικά αυτή την ιστορική συντροφιά των παιδιών του Πολεμικού Ναυτικού που κράτησε ψηλά τη σημαία του Ναυτικού, τη σημαία της Δημοκρατίας, τη σημαία του Έθνους».
Νωρίτερα μίλησαν ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος ΑποστολάκηςΠΝ και ο Αντιναύαρχος ε.α. Κωνσταντίνος Γκορτζής που υπηρέτησε ως Σημαιοφόρος στο Αντιτορπιλικό «Βέλος».
kranos
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
