2013-05-25 21:12:05
Γράφει ο π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος
Διάβασα κάπου: Οι σκέψεις πλημμύριζαν το μυαλό. Τα συναισθήματα κατέκλυζαν με αφοπλιστικό τρόπο, τον χώρο της καρδιάς, εκεί που κανείς... δεν μπορεί να μπει, εάν εσύ δεν το επιτρέψεις.
Σκηνές από το παρελθόν, στιγμές του παρόντος, όνειρα για το μέλλον, όλα μαζί ζωγράφιζαν ένα σκηνικό, μιας ολόκληρης ζωής.
Μια ζωή χρόνων, που τόσο γρήγορα πέρασε! Πόσο πράγματα άλλαξαν πράγματι!
Μια βόλτα στον κήπο του σπιτιού, που μοιάζει με επίγειο παράδεισο, είναι το γλυκό αντίδοτο, σ’ αυτό που η ψυχή έχει μέσα της, σαν πικρό φαρμάκι, ως σαράκι που κατατρώγει τα σωθικά.
Απελπισία, αγώνας, μα και πολλή αγωνία.
Κοιτάζει τα λουλούδια, τον ολάνθιστο κήπο και ανάμεσά τους ξεχωρίζει το πιο ιδιαίτερο. Το μάτι σταματά εκεί. Ένα λουλούδι του τράβηξε την προσοχή, του λήστεψε την σκέψη. Σκύβει, στέκεται απέναντί του, θέλει να του μιλήσει, να του ανοίξει την καρδιά του. Το ρωτά πως το λένε και μια φωνή από τα βάθη της ψυχής του αντιλαλεί: « ΓΙΑΣΕΜΙ».
( Για σε ειμί= Για σένα είμαι).
Και σκέφτηκα:
Για σένα είμαι:
● Όταν εσύ μόνος πορεύεσαι, στο αγώνα της ζωής, παλεύεις ,με τα κύματα, πέφτεις σκοντάφτεις, λυγίζεις στους πειρασμούς, δεν αντέχεις τους λογισμούς.
Για σένα είμαι:
● Όταν όλοι και όλα σε εγκαταλείπουν και σε αφήνουν μονάχο, ξένο και απομονωμένο.
Για σένα είμαι:
● Όταν νέος στην ηλικία, δεν υπολογίζεις κανέναν, δεν σκέφτεσαι τους δικούς σου, τους απομακρύνεις από την ζωή σου και ψάχνεις την χαρά, στηρίζοντάς την, στα σαθρά θεμέλια μιας πλάνας ευτυχίας.
Για σένα είμαι:
● Ο δικός σου άνθρωπος, ο φίλος που ποτέ αληθινά δεν είχες, ο αδελφός που τόσο επίμονα αναζητούσες, ο πατέρας που χρόνια έκανες να δεις, η μάνα που πρόωρα έφυγε από την ζωή, μα και από την ζωή σου.
Για σένα είμαι:
● Και στέκομαι πλάι σου, σε κρατώ από το χέρι, αγγίζω τον σφυγμό της καρδιάς σου, και σου δίνω όχι αυτό που έχω, αλλά αυτό που είμαι: ΤΗΝ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΦΩΣ, ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ Για σένα είμαι:
● Εδώ και σου δίνω χώρο, από τον τόπο τον δικό μου, στο κάνω δικό σου, σου χαρίζω τον Παράδεισο.
Αλήθεια, τελικά, πόσα μπορεί να σου λαλήσει ένα λουλούδι! Κάτι έχει να σου πει… Ένα μήνυμα ζωής να σου δώσει… Μην το κόψεις όταν το απαντήσεις!
Άφησε το, μίλα του και αυτό θα σου απαντήσει με φωνή καθάρια:
Για σένα είμαι! Tromaktiko
Διάβασα κάπου: Οι σκέψεις πλημμύριζαν το μυαλό. Τα συναισθήματα κατέκλυζαν με αφοπλιστικό τρόπο, τον χώρο της καρδιάς, εκεί που κανείς... δεν μπορεί να μπει, εάν εσύ δεν το επιτρέψεις.
Σκηνές από το παρελθόν, στιγμές του παρόντος, όνειρα για το μέλλον, όλα μαζί ζωγράφιζαν ένα σκηνικό, μιας ολόκληρης ζωής.
Μια ζωή χρόνων, που τόσο γρήγορα πέρασε! Πόσο πράγματα άλλαξαν πράγματι!
Μια βόλτα στον κήπο του σπιτιού, που μοιάζει με επίγειο παράδεισο, είναι το γλυκό αντίδοτο, σ’ αυτό που η ψυχή έχει μέσα της, σαν πικρό φαρμάκι, ως σαράκι που κατατρώγει τα σωθικά.
Απελπισία, αγώνας, μα και πολλή αγωνία.
Κοιτάζει τα λουλούδια, τον ολάνθιστο κήπο και ανάμεσά τους ξεχωρίζει το πιο ιδιαίτερο. Το μάτι σταματά εκεί. Ένα λουλούδι του τράβηξε την προσοχή, του λήστεψε την σκέψη. Σκύβει, στέκεται απέναντί του, θέλει να του μιλήσει, να του ανοίξει την καρδιά του. Το ρωτά πως το λένε και μια φωνή από τα βάθη της ψυχής του αντιλαλεί: « ΓΙΑΣΕΜΙ».
( Για σε ειμί= Για σένα είμαι).
Και σκέφτηκα:
Για σένα είμαι:
● Όταν εσύ μόνος πορεύεσαι, στο αγώνα της ζωής, παλεύεις ,με τα κύματα, πέφτεις σκοντάφτεις, λυγίζεις στους πειρασμούς, δεν αντέχεις τους λογισμούς.
Για σένα είμαι:
● Όταν όλοι και όλα σε εγκαταλείπουν και σε αφήνουν μονάχο, ξένο και απομονωμένο.
Για σένα είμαι:
● Όταν νέος στην ηλικία, δεν υπολογίζεις κανέναν, δεν σκέφτεσαι τους δικούς σου, τους απομακρύνεις από την ζωή σου και ψάχνεις την χαρά, στηρίζοντάς την, στα σαθρά θεμέλια μιας πλάνας ευτυχίας.
Για σένα είμαι:
● Ο δικός σου άνθρωπος, ο φίλος που ποτέ αληθινά δεν είχες, ο αδελφός που τόσο επίμονα αναζητούσες, ο πατέρας που χρόνια έκανες να δεις, η μάνα που πρόωρα έφυγε από την ζωή, μα και από την ζωή σου.
Για σένα είμαι:
● Και στέκομαι πλάι σου, σε κρατώ από το χέρι, αγγίζω τον σφυγμό της καρδιάς σου, και σου δίνω όχι αυτό που έχω, αλλά αυτό που είμαι: ΤΗΝ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΦΩΣ, ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ Για σένα είμαι:
● Εδώ και σου δίνω χώρο, από τον τόπο τον δικό μου, στο κάνω δικό σου, σου χαρίζω τον Παράδεισο.
Αλήθεια, τελικά, πόσα μπορεί να σου λαλήσει ένα λουλούδι! Κάτι έχει να σου πει… Ένα μήνυμα ζωής να σου δώσει… Μην το κόψεις όταν το απαντήσεις!
Άφησε το, μίλα του και αυτό θα σου απαντήσει με φωνή καθάρια:
Για σένα είμαι! Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
