2013-05-26 08:28:49
To Συμβούλιο της Επικρατείας καλείται να αποφανθεί εάν μπορούν να εισάγονται στις στρατιωτικές σχολές υποψήφιοι, οι οποίοι έχουν ελληνική ιθαγένεια, αλλά δεν είναι Έλληνες στο γένος
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας συζήτησε και επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή της, στην προσφυγή επτά «Ελλήνων πολιτών και Ελλήνων το γένος», οι οποίοι επικαλούνται ότι παραβιάζονται τα άρθρα 4 και 110 του Συντάγματος.
Συγκεκριμένα, το ΣτΕ καλείται να αποφανθεί εάν μπορούν να εισάγονται στις στρατιωτικές σχολές υποψήφιοι, οι οποίοι έχουν ελληνική ιθαγένεια, αλλά δεν είναι Έλληνες στο γένος.
Εκ προοιμίου να σημειώσω ότι η προσφυγή μπορεί να απορριφθεί για τυπικούς λόγους, καθώς πρέπει πρώτα να ξεδιαλύνουν οι δικαστές, αν οι προσφεύγοντες έχουν έννομο συμφέρον να καταθέσουν αίτηση ακύρωσης. Ο εισηγητής, σύμβουλος Επικρατείας κ. Μιχ. Πικραμένος, ανέφερε ότι τίθεται ζήτημα αν αρκεί η επίκληση ότι πρόκειται για «Έλληνες με ελληνική ιθαγένεια και Έλληνες στο γένος», για να έχουν την δυνατότητα προσφυγής.
Επί της ουσίας, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερόμενα άρθρα του Συντάγματος αλλά και με τον οργανισμό της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, δικαίωμα συμμετοχής στους επίμαχους διαγωνισμούς εισόδου, έχουν οι Έλληνες στο γένος.
Το σημαντικό αρνητικό στοιχείο το οποίο επικαλούνται, είναι ότι «την ελληνική ιθαγένεια αιτούνται πολίτες χωρών, με τις οποίες η πατρίδα μας μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ευρίσκετο σε εμπόλεμη κατάσταση και κάποιες εξ αυτών (Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία) εξακολουθούν να διατηρούν και να διατυπώνουν εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον μας.
» Θα ήτο παράλογη η απόκτηση της ιδιότητας του σπουδαστού Στρατιωτικής Σχολής και εν συνεχεία αξιωματικού υπηρετούντος εις τον Ελληνικό Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία, ατόμων, τα οποία έτυχαν μεν της κτήσεως ελληνικής υπηκοότητας, έλκουν όμως την καταγωγήν από έθνη μέχρι και σήμερον εχθρικά διακείμενα έναντι της Ελλάδος, ένεκα δε τούτου δεν είναι βέβαιον, ότι ο αποκτήσας την ελληνική υπηκοότητα, έχει αποκτήσει και την αναγκαία ελληνική εθνική συνείδηση διά την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, την υπεράσπιση της ελληνικής πατρίδος, αφού είχαν αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα σε ηλικία καθ’ ην είχαν διαμορφωμένη εθνική συνείδηση από τη χώρα από την οποία προέρχονται».
Ενισχυτικό στοιχείο της παραπάνω τοποθέτησης, είναι πως η ελληνική νομοθεσία για την απόκτηση της ιθαγένειας από αλλοδαπούς, δεν προβλέπει κάτι ανάλογο με τις νομοθεσίες άλλων χωρών. Στις Η.Π.Α. φερ’ ειπείν, ο αιτών την ιθαγένεια πρέπει να απαντήσει ποια θα είναι η θέση του, εάν οι Η.Π.Α. πολεμήσουν με την γενέτειρα πατρίδα του. (Οι Γερμανοί των Η.Π.Α. πολέμησαν εναντίον της Γερμανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο).
Δεν προβλέπει, ούτε αυτό που έφερε προς ψήφιση το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, ότι ο αλλοδαπός που αιτεί την γερμανική ιθαγένεια, οφείλει να δηλώσει ότι αποδέχεται τις πολιτιστικές αξίες του γερμανικού λαού.
Το θέμα της γειτονίας που προβάλλεται, είναι όντως σοβαρό. Ένας Ινδός ή Αυστραλός ή Λατινοαμερικανός αξιωματικός, δεν θα είχε ποτέ το δίλημμα να διαλέξει μεταξύ των δύο πατρίδων, σε περίπτωση σύγκρουσης, αφού πρόκειται για ενδεχόμενο αρκετά απομακρυσμένο. Ένας Βαλκάνιος όμως ή Τούρκος αξιωματικός, θα έπρεπε συνεχώς να παρακολουθείται από την Ε.Υ.Π.
Όχι μόνον επειδή οι γειτονικές μας χώρες εκπαιδεύουν τους νέους με αλυτρωτικά επιχειρήματα σε βάρος της Ελλάδας -κι αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση-, αλλά και επειδή έχουν δικούς τους ανθρώπους στις πατρίδες προέλευσης, οι οποίοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως όργανα εκβιασμού, ώστε οι εδώ συγγενείς τους αξιωματικοί να υποκύψουν και να αποδεχθούν να εργασθούν για την πατρίδα προέλευσης. Δεν είναι επομένως απλά τα πράγματα (οι Τούρκοι, μόλις προχθές άρχισαν να απομακρύνουν από πιλότους, τους Τούρκους Αλεβίτες!).
Χάριν της ιστορίας, να πούμε ότι ο Πλήθων ο Γεμιστός, του οποίου οι προτάσεις για σοσιαλιστική κοινωνία ήταν πρωτοπόρες για την εποχή του, στην Πολιτεία του που σκιαγράφησε, υποστήριξε πως οι πολεμιστές-υπερασπιστές θα ήταν μόνο γηγενείς και όχι αλλόφυλοι: «Άπιστα γαρ τα πολλά των ξενικών και στρεφόμενα πολλάκις αυτά πολέμια, αντί σωτήρων τε και φυλάκων».
Και είχε κάθε λόγο να το υποστηρίζει αυτό, τον οποίο εξηγεί ο συγγραφέας ιστορικός κ. Περικλής Ροδάκης:
«Σ’ αυτόν τον χώρο (μεταξύ του Αίμου-Δούναβη), οι νέοι κάτοικοι, τα σλαβικά φύλα, ανέπτυξαν εδώ δική τους γλώσσα και δικό τους πολιτισμό.
» Φυσικά οι Σλάβοι δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους προς το βυζαντινό κράτος. Δεν διαφύλαξαν τα σύνορα (σημ.: γι’ αυτόν τον λόγο τους επέτρεψαν οι Βυζαντινοί να εγκατασταθούν). Αντίθετα μάλιστα ήρθαν σε επαφή με τους πέρα από το Δούναβη ομοφύλους τους και τους Αβάρους και όλοι μαζί εισέβαλαν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την ερήμωσαν φτάνοντας ως την Πελοπόννησο. Έτσι για ένα διάστημα κυριάρχησαν στον Ελλαδικό χώρο.
Ο Μακεδών
http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=136882
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας συζήτησε και επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή της, στην προσφυγή επτά «Ελλήνων πολιτών και Ελλήνων το γένος», οι οποίοι επικαλούνται ότι παραβιάζονται τα άρθρα 4 και 110 του Συντάγματος.
Συγκεκριμένα, το ΣτΕ καλείται να αποφανθεί εάν μπορούν να εισάγονται στις στρατιωτικές σχολές υποψήφιοι, οι οποίοι έχουν ελληνική ιθαγένεια, αλλά δεν είναι Έλληνες στο γένος.
Εκ προοιμίου να σημειώσω ότι η προσφυγή μπορεί να απορριφθεί για τυπικούς λόγους, καθώς πρέπει πρώτα να ξεδιαλύνουν οι δικαστές, αν οι προσφεύγοντες έχουν έννομο συμφέρον να καταθέσουν αίτηση ακύρωσης. Ο εισηγητής, σύμβουλος Επικρατείας κ. Μιχ. Πικραμένος, ανέφερε ότι τίθεται ζήτημα αν αρκεί η επίκληση ότι πρόκειται για «Έλληνες με ελληνική ιθαγένεια και Έλληνες στο γένος», για να έχουν την δυνατότητα προσφυγής.
Επί της ουσίας, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερόμενα άρθρα του Συντάγματος αλλά και με τον οργανισμό της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, δικαίωμα συμμετοχής στους επίμαχους διαγωνισμούς εισόδου, έχουν οι Έλληνες στο γένος.
Το σημαντικό αρνητικό στοιχείο το οποίο επικαλούνται, είναι ότι «την ελληνική ιθαγένεια αιτούνται πολίτες χωρών, με τις οποίες η πατρίδα μας μέχρι το πρόσφατο παρελθόν ευρίσκετο σε εμπόλεμη κατάσταση και κάποιες εξ αυτών (Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία) εξακολουθούν να διατηρούν και να διατυπώνουν εδαφικές διεκδικήσεις εναντίον μας.
» Θα ήτο παράλογη η απόκτηση της ιδιότητας του σπουδαστού Στρατιωτικής Σχολής και εν συνεχεία αξιωματικού υπηρετούντος εις τον Ελληνικό Στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία, ατόμων, τα οποία έτυχαν μεν της κτήσεως ελληνικής υπηκοότητας, έλκουν όμως την καταγωγήν από έθνη μέχρι και σήμερον εχθρικά διακείμενα έναντι της Ελλάδος, ένεκα δε τούτου δεν είναι βέβαιον, ότι ο αποκτήσας την ελληνική υπηκοότητα, έχει αποκτήσει και την αναγκαία ελληνική εθνική συνείδηση διά την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, την υπεράσπιση της ελληνικής πατρίδος, αφού είχαν αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα σε ηλικία καθ’ ην είχαν διαμορφωμένη εθνική συνείδηση από τη χώρα από την οποία προέρχονται».
Ενισχυτικό στοιχείο της παραπάνω τοποθέτησης, είναι πως η ελληνική νομοθεσία για την απόκτηση της ιθαγένειας από αλλοδαπούς, δεν προβλέπει κάτι ανάλογο με τις νομοθεσίες άλλων χωρών. Στις Η.Π.Α. φερ’ ειπείν, ο αιτών την ιθαγένεια πρέπει να απαντήσει ποια θα είναι η θέση του, εάν οι Η.Π.Α. πολεμήσουν με την γενέτειρα πατρίδα του. (Οι Γερμανοί των Η.Π.Α. πολέμησαν εναντίον της Γερμανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο).
Δεν προβλέπει, ούτε αυτό που έφερε προς ψήφιση το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, ότι ο αλλοδαπός που αιτεί την γερμανική ιθαγένεια, οφείλει να δηλώσει ότι αποδέχεται τις πολιτιστικές αξίες του γερμανικού λαού.
Το θέμα της γειτονίας που προβάλλεται, είναι όντως σοβαρό. Ένας Ινδός ή Αυστραλός ή Λατινοαμερικανός αξιωματικός, δεν θα είχε ποτέ το δίλημμα να διαλέξει μεταξύ των δύο πατρίδων, σε περίπτωση σύγκρουσης, αφού πρόκειται για ενδεχόμενο αρκετά απομακρυσμένο. Ένας Βαλκάνιος όμως ή Τούρκος αξιωματικός, θα έπρεπε συνεχώς να παρακολουθείται από την Ε.Υ.Π.
Όχι μόνον επειδή οι γειτονικές μας χώρες εκπαιδεύουν τους νέους με αλυτρωτικά επιχειρήματα σε βάρος της Ελλάδας -κι αυτό δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση-, αλλά και επειδή έχουν δικούς τους ανθρώπους στις πατρίδες προέλευσης, οι οποίοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως όργανα εκβιασμού, ώστε οι εδώ συγγενείς τους αξιωματικοί να υποκύψουν και να αποδεχθούν να εργασθούν για την πατρίδα προέλευσης. Δεν είναι επομένως απλά τα πράγματα (οι Τούρκοι, μόλις προχθές άρχισαν να απομακρύνουν από πιλότους, τους Τούρκους Αλεβίτες!).
Χάριν της ιστορίας, να πούμε ότι ο Πλήθων ο Γεμιστός, του οποίου οι προτάσεις για σοσιαλιστική κοινωνία ήταν πρωτοπόρες για την εποχή του, στην Πολιτεία του που σκιαγράφησε, υποστήριξε πως οι πολεμιστές-υπερασπιστές θα ήταν μόνο γηγενείς και όχι αλλόφυλοι: «Άπιστα γαρ τα πολλά των ξενικών και στρεφόμενα πολλάκις αυτά πολέμια, αντί σωτήρων τε και φυλάκων».
Και είχε κάθε λόγο να το υποστηρίζει αυτό, τον οποίο εξηγεί ο συγγραφέας ιστορικός κ. Περικλής Ροδάκης:
«Σ’ αυτόν τον χώρο (μεταξύ του Αίμου-Δούναβη), οι νέοι κάτοικοι, τα σλαβικά φύλα, ανέπτυξαν εδώ δική τους γλώσσα και δικό τους πολιτισμό.
» Φυσικά οι Σλάβοι δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους προς το βυζαντινό κράτος. Δεν διαφύλαξαν τα σύνορα (σημ.: γι’ αυτόν τον λόγο τους επέτρεψαν οι Βυζαντινοί να εγκατασταθούν). Αντίθετα μάλιστα ήρθαν σε επαφή με τους πέρα από το Δούναβη ομοφύλους τους και τους Αβάρους και όλοι μαζί εισέβαλαν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την ερήμωσαν φτάνοντας ως την Πελοπόννησο. Έτσι για ένα διάστημα κυριάρχησαν στον Ελλαδικό χώρο.
Ο Μακεδών
http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=136882
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Εμείς, παιδί μου, δεν έχουμε ίντερνετ»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέος πρόεδρος του Άρη ο Δημήτρης Ηλιάδης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
