2013-05-26 09:00:03
Γκενάντι Μπορντιουγκόφ, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, πρόεδρος της Ένωσης Μελετητών της ρωσικής κοινωνίας
Το σοβιετικό άρμα Τ-34/85 αποτέλεσε από όλες τις απόψεις ένα τεράστιο βήμα προόδου, σε σχέση με τα μέτρια άρματα μάχης του υπόλοιπου κόσμου.
Στις 9 Μαΐου η Ρωσία γιόρτασε την 68η επέτειο της νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό πόλεμο. Την ίδια στιγμή, στη Δύση αποσιωπάται συστηματικά η καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ, η οποία, όπως είπε ο Τσώρτσιλ, «ξεκοίλιασε» τη γερμανική στρατιωτική μηχανή.
Το 1998 είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση διεθνώς η ταινία του αμερικανού σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν». Σε αυτή προβλήθηκε η ιστορία της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον αμερικανό ιστορικό, Μάικ Ντέιβις, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η διάσωση του στρατιώτη Ιβάν!», αλλά και σύμφωνα με αρκετούς άλλους ιστορικούς σε όλο τον κόσμο, η απελευθέρωση της Ευρώπης ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1944, όχι από τη Νορμανδία, αλλά από εκεί όπου οι σοβιετικοί παρτιζάνοι πραγματοποίησαν αιφνιδιαστικό χτύπημα στα μετόπισθεν της κραταιάς Βέρμαχτ
. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα όλο και πιο σπάνια θυμούνται στη Δύση τον αποφασιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στην επίτευξη της κοσμοϊστορικής νίκης κατά του φασισμού.
Αναθεωρητικές τάσεις
Εκείνοι που επιχειρούν να αναθεωρήσουν τα αποτελέσματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αγνοούν σκόπιμα τις εκτιμήσεις που εξέφρασαν κορυφαίοι πολιτικοί όταν ο πόλεμος βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Όπως τόνισε το Μάιο του 1942 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούζβελτ, «από απόψεως μακροπρόθεσμης στρατηγικής σημασίας... είναι δύσκολο να παραγνωριστεί το προφανές γεγονός ότι οι ρωσικές στρατιές εξολοθρεύουν περισσότερους στρατιώτες και όπλα του εχθρού, απ’ ότι όλα τα άλλα 25 κράτη των Ηνωμένων Εθνών μαζί». Τον Σεπτέμβριο του 1944 ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ έγραψε στην επιστολή του προς τον Στάλιν: «Δράττω την ευκαιρία να επαναλάβω στη Βουλή των Κοινοτήτων αυτό που έχω πει παλαιότερα. Οτι ο ρωσικός στρατός ήταν αυτός που «ξεκοίλιασε» τη γερμανική πολεμική μηχανή». Δεν μοίρασε τη νίκη ούτε ακόμη και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Χίτλερ, Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ. Αυτός κατονόμασε τρεις βασικούς λόγους για την ήττα της Γερμανίας: Την απροσδόκητα σκληρή σοβιετική αντίσταση, τις μεγάλες προμήθειες των ΗΠΑ σε όπλα και άλλα τεχνικά μέσα, και τις επιτυχίες των Δυτικών συμμάχων όσον αφορά την αεροπορική κυριαρχία.
Οι μεγαλύτερες απώλειες
Κοινή νίκηΟύτε στη Σοβιετική Ένωση, ούτε στη νέα Ρωσία, επιχειρήθηκε ποτέ να απομονωθεί η κοινή νίκη. Ουδέποτε, μάλιστα, αποτέλεσε αντικείμενο «παζαριού» για το ποιός συνέβαλε περισσότερο ή λιγότερο στη διαμορφωθείσα στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική νίκη κατά του ναζισμού. Ουδέποτε υποτιμήθηκε ο ρόλος των συμμάχων στην επίτευξη της νίκης, η μνήμη της οποίας δεν γνωρίζει όρια, δεν διαχωρίζει τους λαούς και τις εθνικότητες, και η οποία αναμφισβήτητα δεσπόζει πολύ πιο ψηλά από τις σημερινές πολιτικές συνθήκες.
Αν λάβει κανείς υπόψη την παράμετρο της γεωγραφικής έκτασης, τότε δεν χρειάζεται να αναζητήσει πειστήρια για το γεγονός ότι εκείνη του γερμανο-σοβιετικού ή Ανατολικού μετώπου, ήταν η μεγαλύτερη. Η συνολική έκτασή του (περίπου 4.000 χλμ το 1941 και πάνω από 6.000 το 1942) ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το Βορειοαφρικανικό, το Ιταλικό και το Δυτικό μέτωπα. Σύμφωνα με τις νεότερες εκτιμήσεις, στο Ανατολικό μέτωπο ο Κόκκινος στρατός κατέστρεψε 674 εχθρικές μεραρχίες (508 της Βέρμαχτ και 166 των συμμάχων της). Τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα στη Βόρεια Αφρική το διάστημα 1941-1943 είχαν να αντιμετωπίσουν από 9 έως 20 μεραρχίες, στην Ιταλία τα έτη 1943-1945 από 7 έως 26, στη Δυτική Ευρώπη μετά το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου το 1944, από 56 έως 75 μεραρχίες.
Ήταν στο Ανατολικό μέτωπο, όπου οι συνολικές απώλειες της Βέρμαχτ στις μάχες με τον Κόκκινο Στρατό έφτασαν στο 73%, και οι απώλειες των αντρών του γερμανικού στρατού ήταν 4 φορές υψηλότερες από ότι στα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων της Δυτικής Ευρώπης και της Μεσογείου. Ο Κόκκινος Στρατός τα έτη 1941-1945 εξολόθρευσε ή αιχμαλώτισε 607 εχθρικές μεραρχίες, την ώρα που τα αγγλοαμερικανικά, περίπου 176 μεραρχίες. Στο Ανατολικό μέτωπο η ναζιστική Γερμανία είχε το 70% του συνόλου των απωλειών της σε αεροσκάφη, το 75% των αρμάτων μάχης και το 74% σε πυροβολικό.
Φυσικά, η συντριβή της Γερμανίας, η οποία ηγείτο του φασιστικού στρατιωτικού άξονα, επέδρασε αποφασιστικά στην εξουδετέρωση της τελευταίας πύρινης εστίας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου στην Άπω Ανατολή. Ο στρατηγός Μαχμούτ Γκαρέγιεφ, παραθέτει τα εξής στοιχεία: «Τον Αύγουστο του 1945 οι ιαπωνικές Ενοπλες Δυνάμεις αριθμούσαν επτά εκατομμύρια άντρες, 10.000 αεροπλάνα, 500 πολεμικά πλοία, τη στιγμή που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη ζώνη της Ασίας και του Ειρηνικού διέθεταν 1,8 εκατ. άντρες και 5.000 αεροπλάνα. Αν η ΕΣΣΔ δεν εισερχόταν στον πόλεμο, οι κύριες δυνάμεις της Ιαπωνίας θα μπορούσαν να στραφούν κατά των Αμερικανών. Και τότε, όπως υπολόγιζε η αμερικανική ηγεσία, οι εχθροπραξίες θα παρατείνονταν για ακόμη δύο χρόνια και αντίστοιχα θα αυξάνονταν οι απώλειες, δεδομένου μάλιστα ότι η ιαπωνική στρατιωτική διοίκηση ήταν έτοιμη να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα. Όπως υπολόγισε η επιτροπή των ανώτατων διοικητών των επιτελείων ΗΠΑ και Βρετανίας, ο πόλεμος για την κατάληψη της Ιαπωνίας θα μπορούσε να στοιχίσει στις χώρες τους ένα εκατομμύριο ζωές».
Πριν από δέκα χρόνια ορισμένοι πολιτικοί απαίτησαν από τη Ρωσία να μετανοήσει απέναντι τους γείτονες και συμμάχους της του Ανατολικού μπλοκ. Παράλληλα, εμφανίστηκε και κάτι νέο: Η άποψη περί «ενοχής» της Ρωσίας! Ωστόσο, εκείνοι που επιδιώκουν να ανατρέψουν με το έτσι θέλω τα πραγματικά γεγονότα του παρελθόντος, αποφεύγουν παντοιοτρόπως την αμείλικτη πραγματικότητα του ανηλεούς πολέμου. Ο Β΄ Παγκόσμιος αφαίρεσε τη ζωή περισσοτέρων από 50 εκατομμυρίων ανθρώπων και πάνω από τους μισούς χάθηκαν στην ΕΣΣΔ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για περισσότερους από 27 εκατομμύρια, εκ των οποίων ένα σημαντικό τμήμα ήταν αθώοι πολίτες.
Από την άλλη, οι απώλειες των συμμάχων κατά του Άξονα ήταν 375.000 και 369.400 τραυματίες για τη Βρετανία, ενώ για τις ΗΠΑ ήταν 1,7 εκατομμύρια, από τους οποίους 405.000 νεκροί σε όλα τα μέτωπα των πολεμικών επιχειρήσεων σε στεριά και θάλασσα. Βαρύ ήταν το τίμημα που πλήρωσε η ΕΣΣΔ και στον αγώνα για την απελευθέρωση των άλλων κρατών της Ευρώπης και της Ασίας. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο σοβιετικοί στρατιώτες έπεσαν στα πεδία των μαχών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, στα Βαλκάνια, την Κίνα και την Κορέα.
Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ
InfoGnomon
Το σοβιετικό άρμα Τ-34/85 αποτέλεσε από όλες τις απόψεις ένα τεράστιο βήμα προόδου, σε σχέση με τα μέτρια άρματα μάχης του υπόλοιπου κόσμου.
Στις 9 Μαΐου η Ρωσία γιόρτασε την 68η επέτειο της νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό πόλεμο. Την ίδια στιγμή, στη Δύση αποσιωπάται συστηματικά η καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ, η οποία, όπως είπε ο Τσώρτσιλ, «ξεκοίλιασε» τη γερμανική στρατιωτική μηχανή.
Το 1998 είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση διεθνώς η ταινία του αμερικανού σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν». Σε αυτή προβλήθηκε η ιστορία της απόβασης των συμμαχικών στρατευμάτων στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον αμερικανό ιστορικό, Μάικ Ντέιβις, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η διάσωση του στρατιώτη Ιβάν!», αλλά και σύμφωνα με αρκετούς άλλους ιστορικούς σε όλο τον κόσμο, η απελευθέρωση της Ευρώπης ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1944, όχι από τη Νορμανδία, αλλά από εκεί όπου οι σοβιετικοί παρτιζάνοι πραγματοποίησαν αιφνιδιαστικό χτύπημα στα μετόπισθεν της κραταιάς Βέρμαχτ
Αναθεωρητικές τάσεις
Εκείνοι που επιχειρούν να αναθεωρήσουν τα αποτελέσματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αγνοούν σκόπιμα τις εκτιμήσεις που εξέφρασαν κορυφαίοι πολιτικοί όταν ο πόλεμος βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Όπως τόνισε το Μάιο του 1942 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ρούζβελτ, «από απόψεως μακροπρόθεσμης στρατηγικής σημασίας... είναι δύσκολο να παραγνωριστεί το προφανές γεγονός ότι οι ρωσικές στρατιές εξολοθρεύουν περισσότερους στρατιώτες και όπλα του εχθρού, απ’ ότι όλα τα άλλα 25 κράτη των Ηνωμένων Εθνών μαζί». Τον Σεπτέμβριο του 1944 ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ έγραψε στην επιστολή του προς τον Στάλιν: «Δράττω την ευκαιρία να επαναλάβω στη Βουλή των Κοινοτήτων αυτό που έχω πει παλαιότερα. Οτι ο ρωσικός στρατός ήταν αυτός που «ξεκοίλιασε» τη γερμανική πολεμική μηχανή». Δεν μοίρασε τη νίκη ούτε ακόμη και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Χίτλερ, Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ. Αυτός κατονόμασε τρεις βασικούς λόγους για την ήττα της Γερμανίας: Την απροσδόκητα σκληρή σοβιετική αντίσταση, τις μεγάλες προμήθειες των ΗΠΑ σε όπλα και άλλα τεχνικά μέσα, και τις επιτυχίες των Δυτικών συμμάχων όσον αφορά την αεροπορική κυριαρχία.
Οι μεγαλύτερες απώλειες
Κοινή νίκηΟύτε στη Σοβιετική Ένωση, ούτε στη νέα Ρωσία, επιχειρήθηκε ποτέ να απομονωθεί η κοινή νίκη. Ουδέποτε, μάλιστα, αποτέλεσε αντικείμενο «παζαριού» για το ποιός συνέβαλε περισσότερο ή λιγότερο στη διαμορφωθείσα στρατιωτική, πολιτική και διπλωματική νίκη κατά του ναζισμού. Ουδέποτε υποτιμήθηκε ο ρόλος των συμμάχων στην επίτευξη της νίκης, η μνήμη της οποίας δεν γνωρίζει όρια, δεν διαχωρίζει τους λαούς και τις εθνικότητες, και η οποία αναμφισβήτητα δεσπόζει πολύ πιο ψηλά από τις σημερινές πολιτικές συνθήκες.
Αν λάβει κανείς υπόψη την παράμετρο της γεωγραφικής έκτασης, τότε δεν χρειάζεται να αναζητήσει πειστήρια για το γεγονός ότι εκείνη του γερμανο-σοβιετικού ή Ανατολικού μετώπου, ήταν η μεγαλύτερη. Η συνολική έκτασή του (περίπου 4.000 χλμ το 1941 και πάνω από 6.000 το 1942) ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το Βορειοαφρικανικό, το Ιταλικό και το Δυτικό μέτωπα. Σύμφωνα με τις νεότερες εκτιμήσεις, στο Ανατολικό μέτωπο ο Κόκκινος στρατός κατέστρεψε 674 εχθρικές μεραρχίες (508 της Βέρμαχτ και 166 των συμμάχων της). Τα αγγλοαμερικανικά στρατεύματα στη Βόρεια Αφρική το διάστημα 1941-1943 είχαν να αντιμετωπίσουν από 9 έως 20 μεραρχίες, στην Ιταλία τα έτη 1943-1945 από 7 έως 26, στη Δυτική Ευρώπη μετά το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου το 1944, από 56 έως 75 μεραρχίες.
Ήταν στο Ανατολικό μέτωπο, όπου οι συνολικές απώλειες της Βέρμαχτ στις μάχες με τον Κόκκινο Στρατό έφτασαν στο 73%, και οι απώλειες των αντρών του γερμανικού στρατού ήταν 4 φορές υψηλότερες από ότι στα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων της Δυτικής Ευρώπης και της Μεσογείου. Ο Κόκκινος Στρατός τα έτη 1941-1945 εξολόθρευσε ή αιχμαλώτισε 607 εχθρικές μεραρχίες, την ώρα που τα αγγλοαμερικανικά, περίπου 176 μεραρχίες. Στο Ανατολικό μέτωπο η ναζιστική Γερμανία είχε το 70% του συνόλου των απωλειών της σε αεροσκάφη, το 75% των αρμάτων μάχης και το 74% σε πυροβολικό.
Φυσικά, η συντριβή της Γερμανίας, η οποία ηγείτο του φασιστικού στρατιωτικού άξονα, επέδρασε αποφασιστικά στην εξουδετέρωση της τελευταίας πύρινης εστίας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου στην Άπω Ανατολή. Ο στρατηγός Μαχμούτ Γκαρέγιεφ, παραθέτει τα εξής στοιχεία: «Τον Αύγουστο του 1945 οι ιαπωνικές Ενοπλες Δυνάμεις αριθμούσαν επτά εκατομμύρια άντρες, 10.000 αεροπλάνα, 500 πολεμικά πλοία, τη στιγμή που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη ζώνη της Ασίας και του Ειρηνικού διέθεταν 1,8 εκατ. άντρες και 5.000 αεροπλάνα. Αν η ΕΣΣΔ δεν εισερχόταν στον πόλεμο, οι κύριες δυνάμεις της Ιαπωνίας θα μπορούσαν να στραφούν κατά των Αμερικανών. Και τότε, όπως υπολόγιζε η αμερικανική ηγεσία, οι εχθροπραξίες θα παρατείνονταν για ακόμη δύο χρόνια και αντίστοιχα θα αυξάνονταν οι απώλειες, δεδομένου μάλιστα ότι η ιαπωνική στρατιωτική διοίκηση ήταν έτοιμη να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα. Όπως υπολόγισε η επιτροπή των ανώτατων διοικητών των επιτελείων ΗΠΑ και Βρετανίας, ο πόλεμος για την κατάληψη της Ιαπωνίας θα μπορούσε να στοιχίσει στις χώρες τους ένα εκατομμύριο ζωές».
Πριν από δέκα χρόνια ορισμένοι πολιτικοί απαίτησαν από τη Ρωσία να μετανοήσει απέναντι τους γείτονες και συμμάχους της του Ανατολικού μπλοκ. Παράλληλα, εμφανίστηκε και κάτι νέο: Η άποψη περί «ενοχής» της Ρωσίας! Ωστόσο, εκείνοι που επιδιώκουν να ανατρέψουν με το έτσι θέλω τα πραγματικά γεγονότα του παρελθόντος, αποφεύγουν παντοιοτρόπως την αμείλικτη πραγματικότητα του ανηλεούς πολέμου. Ο Β΄ Παγκόσμιος αφαίρεσε τη ζωή περισσοτέρων από 50 εκατομμυρίων ανθρώπων και πάνω από τους μισούς χάθηκαν στην ΕΣΣΔ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για περισσότερους από 27 εκατομμύρια, εκ των οποίων ένα σημαντικό τμήμα ήταν αθώοι πολίτες.
Από την άλλη, οι απώλειες των συμμάχων κατά του Άξονα ήταν 375.000 και 369.400 τραυματίες για τη Βρετανία, ενώ για τις ΗΠΑ ήταν 1,7 εκατομμύρια, από τους οποίους 405.000 νεκροί σε όλα τα μέτωπα των πολεμικών επιχειρήσεων σε στεριά και θάλασσα. Βαρύ ήταν το τίμημα που πλήρωσε η ΕΣΣΔ και στον αγώνα για την απελευθέρωση των άλλων κρατών της Ευρώπης και της Ασίας. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο σοβιετικοί στρατιώτες έπεσαν στα πεδία των μαχών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, στα Βαλκάνια, την Κίνα και την Κορέα.
Η ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ 26/5/2013
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
