Από τη γενιά μου έχουν κλέψει το μέλλον,

2013-06-01 13:32:04

East Journal

Κατηγορώ: Η ληστεμένη γενιά,

Μια καταγγελία για τα κλεμμένα όνειρα και τα οράματα των νέων της σύγχρονης Ευρώπης σε ένα πολύ δυνατό κείμενο με την υπογραφή του Ματέο Ζόλα που αναρτήθηκε σήμερα στο ιταλικό σάιτ πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού.

Η γενιά μου είναι στερημένη. Όχι από το όνειρο της ευημερίας και της κατανάλωσης -το όνειρο αυτό δεν είναι δικό μας- αλλά από από την πραγματικότητα της αξιοπρέπειας και του δικαίου. Από τη γενιά μου έχουν κλέψει το μέλλον, θυσία στον βωμό ενός ανυπόφορου παρόντος που μια τυφλή και ανίκανη άρχουσα τάξη εξακολουθεί να θέλει να διατηρήσει αναλλοίωτο.

Η γενιά μου στη Ρώμη δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι με το μεροκάματο της. Όταν έχει μεροκάματο. Η γενιά μου στην Αθήνα ξυπνάει με την αγωνία τι να δώσει στα δικά της παιδιά να φάνε. Η γενιά μου στη Θεσσαλονίκη καλύπτει το πρόσωπο της με ένα μαντήλι και καταστρέφει, επί ματαίω, την πόλη

. Η γενιά μου στη Μαδρίτη, κάνει ουρά στα αεροδρόμια. Στη Λισαβόνα κάνει ουρά στα γραφεία ευρέσεως εργασίας. Στα Γιάννενα δεν βρίσκει φάρμακα για να γιατρευτεί. Στο Λονδίνο πυρπολεί τους δρόμους. Στο Παρίσι τα γκέτο όπου βρίσκεται φυλακισμένη, περνούν δια πυρός και σιδήρου. Στη Στοκχόλμη καίει τα προάστια. Στο Μιλάνο δεν έχει χρήματα για τα ψώνια. Στην Κωνσταντινούπολη διαμαρτύρεται για μια ανεφάρμοστη δημοκρατία. Στην Αθήνα για μια δημοκρατία που τη βλέπει να εξαϋλώνεται.

Η γενιά μου έχει θυσιαστεί στον βωμό της εποχής της. Η πιο μορφωμένη, τεχνολογικά προηγμένη, κοσμοπολίτικη γενιά που είχε ποτέ η Ευρώπη συντηρείται με ένα ξεροκόμματο, τσακισμένη από τα πανύψηλα ενοίκια και τους ποταπούς μισθούς, τις επισφαλείς συμβάσεις και την ανεργία, την αβεβαιότητα και την απειλή. Αντιδρά σ' αυτή την ληστεία, παντού. Κάποιες φορές σφάλλει, υπερβάλει, αναζητά λύσεις στη βία. Κάποιες φορές -συχνότερα- σωπαίνει, όχι γιατί ηττάται, αλλά γιατί πιο επιτακτικές ανάγκες απασχολούν τη σκέψη της.

Η γενιά μου έκοψε τις ρίζες της, γιατί η γη όπου γεννήθηκε δεν τη θέλει. Θα πάει να πλουτίσει ανερχόμενες δυνάμεις, ή θα περιπλανάται σαν εξόριστη στον ίδιο της τον τόπο σε αναζήτηση κάποιου που εξακολουθεί να γνωρίζει τι θα πει δικαιοσύνη. Γιατί δεν είναι σωστό να υποφέρεις την καταπίεση ενός συστήματος που καπηλεύεται ελπίδες, κόπους και συμβάσεις.

Απόσπασμα του δημοσιεύματος του ιταλικού σάιτ.

Δεν της λείπει το κουράγιο. Ένα κουράγιο καθημερινό, εκείνου που έχει μάθει τη γεύση της σκόνης. Δεν θέλουμε ήρωες, σύμβολα, σημαίες και ιδεολογίες. Θέλουμε τον σεβασμό των δημοκρατικών θεσμών και τους θέλουμε εκεί που δεν υπάρχουν. Θέλουμε το δικαίωμα στην εργασία και εργασιακά δικαιώματα. Θέλουμε μια οικονομία που να αντικαταστήσει τη λέξη "ανάπτυξη" με τη λέξη "πρόοδος". Θέλουμε να μπορούμε να χαμογελάμε το βράδυ, μαζί με λίγους φίλους και όχι να λογαριάζουμε ότι ακόμη μια μέρα χάθηκε. Όχι εξαιτίας των γονιών μας, θύματα κι αυτοί κατά βάθος και ακόμα πιο έντρομοι από μας. Εξαιτίας μιας ολιγαρχίας μεταμφιεσμένης σε εκπρόσωπο του λαού, διαπλεκόμενης σε ατελείωτες επιτροπές εργασίας που της αποδίδουν ανεξάντλητα πλούτη.

Η γενιά μου είναι μια δημοκρατία. Η γενιά μου είναι ένα ενιαίο Σύνταγμα. Προχωράμε προς τον κόσμο και στον κόσμο που βλέπουμε να πλησιάζει, αναγνωρίζουμε τις ίδιες αγωνίες, ελπίδες και επιθυμίες. Απαγγέλουμε από μνήμης το ίδιο βιβλίο. Τραγουδάμε μαζί το ίδιο τραγούδι του οποίου δεν γνωρίζουμε ακόμη τα λόγια. Η γενιά μου είναι μια εσωτερική εξορία, είναι ένα καταφύγιο, μια λύτρωση, ένας αγώνας για ν' ανοίξει ένα παράθυρο που όμως έχει θέα μόνο την ομίχλη.

Αναδημοσιευσα Απο e-ego.gr

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ