2013-06-02 14:46:05
Στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για τείχος, εννοούμε μια μεταλλική κατασκευή, αποτελούμενη από συρματόπλεγμα (μερικά ηλεκτροφόρα) κατά μήκος των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1991 μπήκαν οι πρώτοι φράχτες και έως σήμερα καλύπτει το 1/3 της νότιας συνοριακής γραμμής. Έχουν ξοδευτεί πάνω από 50 δισ. δολάρια με μόνο σκοπό την εμπόδιση μεξικανών κυρίως μεταναστών να εισέλθουν σε αμερικάνικο έδαφος. Της Έφης Μήτσιου.
Η μεξικανική μετανάστευση στις ΗΠΑ είναι παλαιό φαινόμενο. Ο 19ος αιώνας ήταν ένας αιώνας επένδυσης σε δημόσια έργα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, τα φθηνά εργατικά χέρια ήταν το ζητούμενο. Υπολογίζεται ότι αυτή την περίοδο περίπου το 60% των εργατών ήταν μεξικανοί.
Πότε αρχίζουν να κλείνουν τα σύνορα; Η δεκαετία του ’90 ήταν κομβικής σημασίας. Τότε οι ΗΠΑ αρχίζουν να οικοδομούν την εικόνα του «άλλου», του «ξένου». Ξεκινά μία περίοδος εθνικής εσωστρέφειας και εφαρμόζεται η τακτική εκφοβισμού του αμερικάνικου λαού σχετικά με τον «ξένο». Η τακτική αυτή βρήκε πρόσφορο έδαφος ανάμεσα στους ψηφοφόρους εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας και επειδή οι θέσεις εργασίας ολοένα μειώνονταν. Εξάλλου οι μετανάστες δεν είχαν το δικαίωμα ψήφου, επομένως ελάχιστα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πολιτικών.
Όλη η «βιομηχανία» της μετανάστευσης προωθείται και ενισχύεται από τα άτυπα κοινωνικά δίκτυα που η ίδια δημιουργεί. Πρωτεύων ρόλο στη δημιουργία τους παίζει η μαζικότητα και ο οικογενειακός χαρακτήρας της μετανάστευσης. Τα δίκτυα καθιερώνονται από δύο ομάδες μεταναστών: από αυτούς που μετακινούνται σταθερά, μαζί με τις οικογένειες τους από και προς την πατρίδα τους σε ετήσια βάση και από αυτούς που μένουν μόνιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ, παράνομους και μη. Ουσιαστικά, οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν ένα ολόκληρο σύστημα βασισμένο σε εμπειρίες. Η μετανάστευση, ως φαινόμενο, αυτοτροφοδοτείται. Οι μετανάστες παρακινούν φίλους και συγγενείς να μεταναστεύσουν, παρέχοντάς τους πληροφορίες για τον τρόπο μετανάστευσης και τους βοηθούν να βρουν δουλειά και στέγη.
Το δύσκολο πέρασμα
Για να αγγίξουν το «αμερικάνικο όνειρο», οι μετανάστες πρέπει να διασχίσουν μία έρημο πολλών χιλιομέτρων, η οποία κρύβει πολλούς κινδύνους που μπορούν να σκοτώσουν τον οποιοδήποτε. Την απελπισία και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή εκμεταλλεύεται μια μεγάλη επιχείρηση που έχει στηθεί στα σύνορα, από δουλεμπόρους-μαφιόζους, που αποκομίζουν χιλιάδες δολάρια, προκειμένου να μεταφέρουν τους μετανάστες μέσα από την έρημο.
Το κύκλωμα των δουλεμπόρων λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Στην κορυφή βρίσκονται τα «αφεντικά», όπως ονομάζονται στην γλώσσα τους. Ακολουθούν οι «παγέρος» οι οποίοι είναι οι «ανιχνευτές» μεξικανών που θέλουν να περάσουν στα σύνορα. Τέλος, οι μετανάστες, αφού πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο, ο οποίος ανέρχεται στα χίλια δολάρια το άτομο, παραδίδονται στα «κογιότ», όπως ονομάζονται οι μεταφορείς γιατί γνωρίζουν τα μονοπάτια της ερήμου.
Οι καταγγελίες για φόνους, βιασμούς και άλλα εγκλήματα είναι πολλές, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι, καθώς εικάζεται ότι η τοπική αστυνομία μαζί με τις τοπικές αρχές είναι αναμεμειγμένες. Πολύ συχνά η μεξικανική και η αμερικανική αστυνομία έχουν ανακαλύψει μαζικούς τάφους, με θύματα παράνομους μετανάστες που απήχθηκαν και εκτελέστηκαν, επειδή αρνήθηκαν να πληρώσουν «κεφαλικό φόρο» στους εμπόρους.
«Οι πατριώτες»
Μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ οι αμερικανοί πολίτες δεν ένιωθαν πια ασφάλεια μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Σημειώθηκε μια έξαρση του «πατριωτισμού» αλλά και της ξενοφοβίας. Όλοι ενώθηκαν για την υπεράσπιση της σημαίας. Πλέον για αυτούς ο εχθρός ήταν ορατός, ήταν ο ξένος. Τα σύνορα θεωρήθηκαν διάτρητα και μη ικανοποιητικά φυλαγμένα. Έτσι, δημιουργήθηκαν με ιδιωτικές πρωτοβουλίες οργανώσεις, αποτελούμενες από απλούς πολίτες, που εγκαταστάθηκαν κατά μήκος των συνοριακών γραμμών.
Το 2004 δημιουργήθηκε η επονομαζόμενη οργάνωση «Minuteman Project». Σε αυτή συμμετέχουν αμερικανοί συνταξιούχοι, οι περισσότεροι πρώην αστυνομικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, άνδρες και γυναίκες, που έχουν ως χόμπι την καταδίωξη και κατάδοση μεξικανών μεταναστών στην ομοσπονδιακή αστυνομία. Έχουν στήσει με δικά τους έξοδα περίπου δεκατέσσερα παρατηρητήρια. Είναι βαρέως εξοπλισμένοι, φέρουν στην κατοχή τους όπλα μεγάλου διαμετρήματος, ασύρματους επικοινωνία κ.τ.λ. Δρουν καθόλα νόμιμα, με την συγκατάθεση της κυβέρνησης. Υποστηρίζουν πως ο οπλισμός είναι μόνο για αυτοπροστασία και για τίποτα άλλο. Όμως, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος;
Θεωρούν τους εαυτούς τους ως «παράπλευρη βοήθεια» στο έργο της συνοριοφυλακής και είναι περήφανοι που είναι Αμερικάνοι. Η δράση τους είναι η εξής: περιπολούν ανά ομάδες τα σύνορα, μέρα και νύχτα, και όταν εντοπίσουν «ύποπτη» κίνηση στην έρημο, ειδοποιούν την ομοσπονδιακή αστυνομία.
Πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις που μελετούν το ζήτημα της μεξικανικής μετανάστευσης, εκφράζουν τις ανησυχίες τους γύρω από αυτό το πρόγραμμα.
Παρά τις τόσες προσπάθειες και τα τόσα εκατομμύρια εκατομμυρίων που ξοδεύονται ετησίως για τον έλεγχο των συνόρων, η μεξικανική μετανάστευση ακολουθεί ανοδική πορεία.
Το τείχος δεν αποτελεί σοβαρή λύση. Όσο υπάρχουν η φτώχεια, η ανισότητα, κοινωνική και οικονομική, και μια γενική απόγνωση, το τείχος θα παρακινεί τους «αθλίους» αυτής της γης να το υπερπηδήσουν. Όπως και όπου να υψώνεται δεν είναι δυνατόν να ανακόψει την ανθρώπινη παλίρροια.
tvxs.gr
Η μεξικανική μετανάστευση στις ΗΠΑ είναι παλαιό φαινόμενο. Ο 19ος αιώνας ήταν ένας αιώνας επένδυσης σε δημόσια έργα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, τα φθηνά εργατικά χέρια ήταν το ζητούμενο. Υπολογίζεται ότι αυτή την περίοδο περίπου το 60% των εργατών ήταν μεξικανοί.
Πότε αρχίζουν να κλείνουν τα σύνορα; Η δεκαετία του ’90 ήταν κομβικής σημασίας. Τότε οι ΗΠΑ αρχίζουν να οικοδομούν την εικόνα του «άλλου», του «ξένου». Ξεκινά μία περίοδος εθνικής εσωστρέφειας και εφαρμόζεται η τακτική εκφοβισμού του αμερικάνικου λαού σχετικά με τον «ξένο». Η τακτική αυτή βρήκε πρόσφορο έδαφος ανάμεσα στους ψηφοφόρους εξαιτίας της οικονομικής ανασφάλειας και επειδή οι θέσεις εργασίας ολοένα μειώνονταν. Εξάλλου οι μετανάστες δεν είχαν το δικαίωμα ψήφου, επομένως ελάχιστα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πολιτικών.
Όλη η «βιομηχανία» της μετανάστευσης προωθείται και ενισχύεται από τα άτυπα κοινωνικά δίκτυα που η ίδια δημιουργεί. Πρωτεύων ρόλο στη δημιουργία τους παίζει η μαζικότητα και ο οικογενειακός χαρακτήρας της μετανάστευσης. Τα δίκτυα καθιερώνονται από δύο ομάδες μεταναστών: από αυτούς που μετακινούνται σταθερά, μαζί με τις οικογένειες τους από και προς την πατρίδα τους σε ετήσια βάση και από αυτούς που μένουν μόνιμα για μεγάλο χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ, παράνομους και μη. Ουσιαστικά, οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν ένα ολόκληρο σύστημα βασισμένο σε εμπειρίες. Η μετανάστευση, ως φαινόμενο, αυτοτροφοδοτείται. Οι μετανάστες παρακινούν φίλους και συγγενείς να μεταναστεύσουν, παρέχοντάς τους πληροφορίες για τον τρόπο μετανάστευσης και τους βοηθούν να βρουν δουλειά και στέγη.
Το δύσκολο πέρασμα
Για να αγγίξουν το «αμερικάνικο όνειρο», οι μετανάστες πρέπει να διασχίσουν μία έρημο πολλών χιλιομέτρων, η οποία κρύβει πολλούς κινδύνους που μπορούν να σκοτώσουν τον οποιοδήποτε. Την απελπισία και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή εκμεταλλεύεται μια μεγάλη επιχείρηση που έχει στηθεί στα σύνορα, από δουλεμπόρους-μαφιόζους, που αποκομίζουν χιλιάδες δολάρια, προκειμένου να μεταφέρουν τους μετανάστες μέσα από την έρημο.
Το κύκλωμα των δουλεμπόρων λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Στην κορυφή βρίσκονται τα «αφεντικά», όπως ονομάζονται στην γλώσσα τους. Ακολουθούν οι «παγέρος» οι οποίοι είναι οι «ανιχνευτές» μεξικανών που θέλουν να περάσουν στα σύνορα. Τέλος, οι μετανάστες, αφού πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο, ο οποίος ανέρχεται στα χίλια δολάρια το άτομο, παραδίδονται στα «κογιότ», όπως ονομάζονται οι μεταφορείς γιατί γνωρίζουν τα μονοπάτια της ερήμου.
Οι καταγγελίες για φόνους, βιασμούς και άλλα εγκλήματα είναι πολλές, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι, καθώς εικάζεται ότι η τοπική αστυνομία μαζί με τις τοπικές αρχές είναι αναμεμειγμένες. Πολύ συχνά η μεξικανική και η αμερικανική αστυνομία έχουν ανακαλύψει μαζικούς τάφους, με θύματα παράνομους μετανάστες που απήχθηκαν και εκτελέστηκαν, επειδή αρνήθηκαν να πληρώσουν «κεφαλικό φόρο» στους εμπόρους.
«Οι πατριώτες»
Μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ οι αμερικανοί πολίτες δεν ένιωθαν πια ασφάλεια μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Σημειώθηκε μια έξαρση του «πατριωτισμού» αλλά και της ξενοφοβίας. Όλοι ενώθηκαν για την υπεράσπιση της σημαίας. Πλέον για αυτούς ο εχθρός ήταν ορατός, ήταν ο ξένος. Τα σύνορα θεωρήθηκαν διάτρητα και μη ικανοποιητικά φυλαγμένα. Έτσι, δημιουργήθηκαν με ιδιωτικές πρωτοβουλίες οργανώσεις, αποτελούμενες από απλούς πολίτες, που εγκαταστάθηκαν κατά μήκος των συνοριακών γραμμών.
Το 2004 δημιουργήθηκε η επονομαζόμενη οργάνωση «Minuteman Project». Σε αυτή συμμετέχουν αμερικανοί συνταξιούχοι, οι περισσότεροι πρώην αστυνομικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, άνδρες και γυναίκες, που έχουν ως χόμπι την καταδίωξη και κατάδοση μεξικανών μεταναστών στην ομοσπονδιακή αστυνομία. Έχουν στήσει με δικά τους έξοδα περίπου δεκατέσσερα παρατηρητήρια. Είναι βαρέως εξοπλισμένοι, φέρουν στην κατοχή τους όπλα μεγάλου διαμετρήματος, ασύρματους επικοινωνία κ.τ.λ. Δρουν καθόλα νόμιμα, με την συγκατάθεση της κυβέρνησης. Υποστηρίζουν πως ο οπλισμός είναι μόνο για αυτοπροστασία και για τίποτα άλλο. Όμως, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος;
Θεωρούν τους εαυτούς τους ως «παράπλευρη βοήθεια» στο έργο της συνοριοφυλακής και είναι περήφανοι που είναι Αμερικάνοι. Η δράση τους είναι η εξής: περιπολούν ανά ομάδες τα σύνορα, μέρα και νύχτα, και όταν εντοπίσουν «ύποπτη» κίνηση στην έρημο, ειδοποιούν την ομοσπονδιακή αστυνομία.
Πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις που μελετούν το ζήτημα της μεξικανικής μετανάστευσης, εκφράζουν τις ανησυχίες τους γύρω από αυτό το πρόγραμμα.
Παρά τις τόσες προσπάθειες και τα τόσα εκατομμύρια εκατομμυρίων που ξοδεύονται ετησίως για τον έλεγχο των συνόρων, η μεξικανική μετανάστευση ακολουθεί ανοδική πορεία.
Το τείχος δεν αποτελεί σοβαρή λύση. Όσο υπάρχουν η φτώχεια, η ανισότητα, κοινωνική και οικονομική, και μια γενική απόγνωση, το τείχος θα παρακινεί τους «αθλίους» αυτής της γης να το υπερπηδήσουν. Όπως και όπου να υψώνεται δεν είναι δυνατόν να ανακόψει την ανθρώπινη παλίρροια.
tvxs.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το γηραιότερο κορίτσι Bond!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
