2013-06-02 16:42:03
Δύο γεγονότα της περασμένης εβδομάδας ενδέχεται να αποβούν καθοριστικά για το μέλλον της Ευρώπης - κι ως εκ τούτου για τον πολιτικό σχεδιασμό κάθε χώρας που φιλοδοξεί να είναι μέρος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Το πρώτο, είναι οι περίφημες συστάσεις που ανακοίνωσε η Κομισιόν την Τετάρτη. Σε αυτές, χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Σλοβενία κλπ λαμβάνουν περισσότερο χρόνο για να επιτύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους για το έλλειμμα, αλλά καλούνται να επιταχύνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο χώρο της αγοράς εργασίας, των ασφαλιστικών και κοινωνικών συστημάτων, της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, των υπηρεσιών και των προϊόντων.
Η πρώτη αντίδραση του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, στις συστάσεις της Επιτροπής ήταν του τύπου «δε θα μας πει η Κομισιόν τι θα κάνουμε» - κάτι μάλλον αφελές, καθώς οι Βρυξέλλες έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα να το πουν τι θα κάνει και το έχει ψηφίσει και ο ίδιος αυτό. Λίγη ώρα αργότερα, ωστόσο, ο πρωθυπουργός του κινήθηκε σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος - κι ο Γάλλος πρόεδρος δεν έσπευσε να τον επαναφέρει ούτε επανέλαβε τις γενναιότητές του.
Κι έτσι ερχόμαστε στο δεύτερο σημαντικό γεγονός της περασμένης εβδομάδας - την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στο Παρίσι και τα όσα συνέβησαν εκεί. Σε μια μάλλον θλιβερή επανάληψη των όσων γινόντουσαν επί προεδρίας Σαρκοζί, Μέρκελ και Ολάντ παρουσίασαν «κοινή συνεισφορά» για τα επόμενα βήματα της Ενωσης ενόψει της συνόδου κορυφής, στα τέλη του μήνα. Από το περιεχόμενο του οκτασέλιδου, ωστόσο, είναι σαφές ότι ο κύριος όγκος είναι γραμμένος στο Βερολίνο, με κάποιες «πινελιές» από το Παρίσι, ώστε να σωθούν τα προσχήματα.
Το γαλλογερμανικό σχέδιο προβλέπει την προώθηση της οικονομικής διακυβέρνησης με ενίσχυση των δυο ταχυτήτων στην ΕΕ. Οι δύο χώρες δεσμεύονται για την ολοκλήρωση του σχεδίου της τραπεζικής ενοποίησης τον Ιούνιο - αλλά τα λεφτά, όπως ακριβώς θέλουν οι Γερμανοί, για τη διάσωση των τραπεζών θα εξακολουθούν να προέρχονται από εθνικούς πόρους. Παρόλα αυτά, το Βερολίνο υποχώρησε κι αφήνει πλέον ανοικτή την πόρτα στην απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον ESM, κάτι στο οποίο «τα είχε στηλώσει» μέχρι πρόσφατα.
Το χαρτί επαναφέρει ακόμη μια γερμανική ιδέα - τα δεσμευτικά συμβόλαια των κρατών με την Κομισιόν για την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να επιτευχθεί η σύγκλιση. Εν ολίγοις, οι κυβερνήσεις θα χρηματοδοτούνται για να πραγματοποιήσουν μεταρρυθμίσεις. Και, βέβαια, προβλέπεται ένας μόνιμος πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, όπως και χωριστές διαδικασίες του ευρωκοινοβουλίου για τα ζητήματα της ευρωζώνης - ακόμη μια ενίσχυση των δυο ταχυτήτων.
Τα παραπάνω γεγονότα επιβεβαιώνουν κατά τον πλέον εμφανή τρόπο πως οι πολιτικές επιλογές στην Ευρώπη καθορίζονται πλέον από τον οικονομικά ισχυρό - κι αυτός πλέον είναι μόνον η Γερμανία. Ακόμη κι η Γαλλία, θα είναι για πολύ καιρό ακόμη χρήσιμη στον πάλαι ποτέ γαλλογερμανικό άξονα, εάν δεν προχωρήσει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις - κι άρα η οικονομία της βρεθεί σε ακόμη χειρότερη θέση.
Εάν αντιμετωπίσουμε το μέλλον εντελώς κυνικά, μιλούμε για έναν ευρωπαϊκό πυρήνα κομμένο και ραμμένο στις επιταγές του Βερολίνου, όπου το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος θα μοιάζει μακρινό όνειρο. Ωστόσο, δυνατότητα επιβίωσης έχει μονάχα αυτός που θα... τρέξει να προλάβει - κι άρα θα διασώσει κι ό,τι μπορεί - κι όχι αυτός που εξ υπαρχής θα επιλέξει το περιθώριο.
alithia.com.cy
Το πρώτο, είναι οι περίφημες συστάσεις που ανακοίνωσε η Κομισιόν την Τετάρτη. Σε αυτές, χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Σλοβενία κλπ λαμβάνουν περισσότερο χρόνο για να επιτύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους για το έλλειμμα, αλλά καλούνται να επιταχύνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο χώρο της αγοράς εργασίας, των ασφαλιστικών και κοινωνικών συστημάτων, της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, των υπηρεσιών και των προϊόντων.
Η πρώτη αντίδραση του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, στις συστάσεις της Επιτροπής ήταν του τύπου «δε θα μας πει η Κομισιόν τι θα κάνουμε» - κάτι μάλλον αφελές, καθώς οι Βρυξέλλες έχουν κάθε νόμιμο δικαίωμα να το πουν τι θα κάνει και το έχει ψηφίσει και ο ίδιος αυτό. Λίγη ώρα αργότερα, ωστόσο, ο πρωθυπουργός του κινήθηκε σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος - κι ο Γάλλος πρόεδρος δεν έσπευσε να τον επαναφέρει ούτε επανέλαβε τις γενναιότητές του.
Κι έτσι ερχόμαστε στο δεύτερο σημαντικό γεγονός της περασμένης εβδομάδας - την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στο Παρίσι και τα όσα συνέβησαν εκεί. Σε μια μάλλον θλιβερή επανάληψη των όσων γινόντουσαν επί προεδρίας Σαρκοζί, Μέρκελ και Ολάντ παρουσίασαν «κοινή συνεισφορά» για τα επόμενα βήματα της Ενωσης ενόψει της συνόδου κορυφής, στα τέλη του μήνα. Από το περιεχόμενο του οκτασέλιδου, ωστόσο, είναι σαφές ότι ο κύριος όγκος είναι γραμμένος στο Βερολίνο, με κάποιες «πινελιές» από το Παρίσι, ώστε να σωθούν τα προσχήματα.
Το γαλλογερμανικό σχέδιο προβλέπει την προώθηση της οικονομικής διακυβέρνησης με ενίσχυση των δυο ταχυτήτων στην ΕΕ. Οι δύο χώρες δεσμεύονται για την ολοκλήρωση του σχεδίου της τραπεζικής ενοποίησης τον Ιούνιο - αλλά τα λεφτά, όπως ακριβώς θέλουν οι Γερμανοί, για τη διάσωση των τραπεζών θα εξακολουθούν να προέρχονται από εθνικούς πόρους. Παρόλα αυτά, το Βερολίνο υποχώρησε κι αφήνει πλέον ανοικτή την πόρτα στην απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον ESM, κάτι στο οποίο «τα είχε στηλώσει» μέχρι πρόσφατα.
Το χαρτί επαναφέρει ακόμη μια γερμανική ιδέα - τα δεσμευτικά συμβόλαια των κρατών με την Κομισιόν για την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να επιτευχθεί η σύγκλιση. Εν ολίγοις, οι κυβερνήσεις θα χρηματοδοτούνται για να πραγματοποιήσουν μεταρρυθμίσεις. Και, βέβαια, προβλέπεται ένας μόνιμος πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, όπως και χωριστές διαδικασίες του ευρωκοινοβουλίου για τα ζητήματα της ευρωζώνης - ακόμη μια ενίσχυση των δυο ταχυτήτων.
Τα παραπάνω γεγονότα επιβεβαιώνουν κατά τον πλέον εμφανή τρόπο πως οι πολιτικές επιλογές στην Ευρώπη καθορίζονται πλέον από τον οικονομικά ισχυρό - κι αυτός πλέον είναι μόνον η Γερμανία. Ακόμη κι η Γαλλία, θα είναι για πολύ καιρό ακόμη χρήσιμη στον πάλαι ποτέ γαλλογερμανικό άξονα, εάν δεν προχωρήσει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις - κι άρα η οικονομία της βρεθεί σε ακόμη χειρότερη θέση.
Εάν αντιμετωπίσουμε το μέλλον εντελώς κυνικά, μιλούμε για έναν ευρωπαϊκό πυρήνα κομμένο και ραμμένο στις επιταγές του Βερολίνου, όπου το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος θα μοιάζει μακρινό όνειρο. Ωστόσο, δυνατότητα επιβίωσης έχει μονάχα αυτός που θα... τρέξει να προλάβει - κι άρα θα διασώσει κι ό,τι μπορεί - κι όχι αυτός που εξ υπαρχής θα επιλέξει το περιθώριο.
alithia.com.cy
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ακόμα και με τη μπάλα είναι...τσακωμένος ο Μπαλοτέλι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
