2013-06-04 13:35:11
Υπηρέτησε ως διπλωμάτης επί 37 χρόνια, υπό 11 κυβερνήσεις και 15 υπουργούς Εξωτερικών, γράφοντας χιλιάδες κείμενα για τα δίκαια της Ελλάδας. Σήμερα, ως απόμαχος, γράφει πάλι για την πατρίδα που βρίσκεται σε κρίση, καταγράφοντας εμπειρίες αλλά και σκέψεις οργής στο βιβλίο του «Η άλλη κρίση: Η μαρτυρία ενός πρέσβη», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ινφογνώνων.
Είναι ο Αλέξανδρος Μαλλιάς, ο οποίος διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον το διάστημα Σεπτέμβρης του 2005-Ιούνιος 2009, σε μια περίοδο μεγάλων διαφορών για τα ενεργειακά ζητήματα μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, ενώ συμμετείχε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι όταν ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής απείλησε με βέτο για την μη ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία.
Το βιβλίο παρουσιάζεται σήμερα Τρίτη στις 19.00 στη ΛΑΕΔ.
«Φοβάμαι ότι από τη σημερινή κρίση δεν θα βγούμε καλύτεροι» υποστηρίζει στον πρόλογό του. Και εξηγεί: «Το επίπεδο των κοινοβουλευτικών συζητήσεων, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, προκαλεί απογοήτευση. Το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη αυτοκάθαρσης και ανανέωσης. Η ενίσχυση ακραίου ιδεολογικοπολιτικού σχηματισμού δεν οφείλεται μόνο στη δική του εμβέλεια, αλλά και στην επιταχυνόμενη ανυποληψία των πολιτικών ολιγαρχιών».
Το βιβλίο των 304 σελίδων, που προλογίζει ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, συνιστά ένα ημερολόγιο ιδεών και πεπραγμένων, προσωπικές μνήμες και βιωματικά άρθρα, καλύπτοντας μισό σχεδόν αιώνα. Στο πρώτο μέρος υπάρχει μια αφήγηση για την εκκίνηση του συγγραφέα από μια άλλη Ελλάδα: Γιος τυπικού δημοσίου υπαλλήλου έβλεπε στη δεκαετία του ‘60 τον πατέρα του να αγοράζει από το ξύλινο περίπτερο της Φιλοθέης την εφημερίδα «Ακρόπολη» για να καλύψει το «Βήμα». Στο κεφάλαιο με τίτλο «Η Ελλάδα της παρακμής στην Ευρώπη της κρίσης» προχωρεί σε ένα συναισθηματικό ξέσπασμα από το βάρος των ενοχών της δικής του γενιάς απέναντι στη σημερινή Ελλάδα του 1.500.000 ανέργων. Έχοντας βιώσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα αναζητά τη λύση μέσα στην Ευρώπη, ο οποία όμως – όπως τονίζει- πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες των ανθρωπιστικών αξιών. Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται στα θέματα των Βαλκανίων και κυρίως στις σχέσεις μας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας όπου υπήρξε ο πρώτος επικεφαλής του γραφείου συνδέσμου της Ελλάδας στα Σκόπια δουλεύοντας νυχθημερόν για το πρόβλημα του ονόματος. Στο τρίτο μέρος προβαίνει σε μια λεπτομερή καταγραφή του χρονικού που οδήγησε σε μια - όπως την χαρακτηρίζει- «διπλωματική ήττα» της Ελλάδας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, όταν η χώρα μας καταδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 2011 γιατί εμπόδισε την αίτηση εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας την Ενδιάμεση Συμφωνία. Στο τέταρτο μέρος μιλάει για τις σημαντικές ανακατατάξεις βορείως των συνόρων μας κατά την τελευταία τριετία, με επισήμανση της ισχυρής τουρκικής παρουσίας στο Κόσσοβο και την έλλειψη ισορροπίας στις σχέσεις της Ελλάδας με τους βαλκάνιους γείτονές της. Εκφράζει επίσης την πεποίθησή του για μια ολιστική αποκατάσταση των σχέσεων Αθήνας - Τιράνων και ενίσχυση των επαφών Αθήνας- Πρίστινας. Στο πέμπτο μέρος εξετάζει τα ανοίγματα με το Ισραήλ , τα τεκταινόμενα της Αραβικής Άνοιξης με έμφαση στις ανατροπές που έχουν συμβεί στη Λιβύη, όπου υπηρέτησε. Στο έκτο μέρος θίγει ζητήματα ελληνοαμερικανικών σχέσεων με σύντομη αλλά εμφατική αναφορά στη στρατηγική υπεροχή της αμερικανικής βάσης στη Σούδα, για την οποία θεωρεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πρέπει να διστάζουν να δημοσιοποιούν τον καταλυτικό της ρόλο στις επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το βιβλίο – μαρτυρία για το… μαρτύριο εξωτερικής πολιτικής- διαβάζεται και από τους ειδικούς, που μαθαίνουν λεπτομερώς πως ασκήθηκε η διπλωματία μας σε καυτά θέματα, αλλά και από τους πολίτες, οι οποίοι συνειδητοποιούν πόσο επηρεάζουν οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας όχι μόνο την υπόσταση του κράτους μα και την εσωτερική κατάσταση. Εννοείτε ότι την έκδοση αυτή την απευθύνει πρωτίστως στους φερέλπιδες διπλωμάτες, προς τους οποίους έχει μια χωροταξική και αξιακή… προειδοποίηση: «Οι νέοι ακόλουθοι σύντομα θα αντιληφθούν ότι οι διάδρομοι του Υπουργείου Εξωτερικών αποτελούν το νευραλγικό κέντρο προσωπικών ζυμώσεων, εκπόνησης πάσης φύσεως διπλωματικών πρωτοβουλιών, καταξίωσης και απαξίωσης κάθε βαθμού συναδέλφων και αφετηρία κάθε λογής ρυπογόνων πληροφοριών…».
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς δηλώνει ότι θεωρεί το βιβλίο ως «βιβλίο αντίδρασης» έναντι όσων είδε ως διπλωμάτης και όσων ζει τώρα ως Έλληνας πολίτης. Και επικαλείται τα λόγια του Καζαντζάκη στην «Ασκητική»: «Ν αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω!».
OnAlert
InfoGnomon
Είναι ο Αλέξανδρος Μαλλιάς, ο οποίος διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον το διάστημα Σεπτέμβρης του 2005-Ιούνιος 2009, σε μια περίοδο μεγάλων διαφορών για τα ενεργειακά ζητήματα μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, ενώ συμμετείχε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι όταν ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής απείλησε με βέτο για την μη ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία.
Το βιβλίο παρουσιάζεται σήμερα Τρίτη στις 19.00 στη ΛΑΕΔ.
«Φοβάμαι ότι από τη σημερινή κρίση δεν θα βγούμε καλύτεροι» υποστηρίζει στον πρόλογό του. Και εξηγεί: «Το επίπεδο των κοινοβουλευτικών συζητήσεων, πλην ορισμένων εξαιρέσεων, προκαλεί απογοήτευση. Το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη αυτοκάθαρσης και ανανέωσης. Η ενίσχυση ακραίου ιδεολογικοπολιτικού σχηματισμού δεν οφείλεται μόνο στη δική του εμβέλεια, αλλά και στην επιταχυνόμενη ανυποληψία των πολιτικών ολιγαρχιών».
Το βιβλίο των 304 σελίδων, που προλογίζει ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, συνιστά ένα ημερολόγιο ιδεών και πεπραγμένων, προσωπικές μνήμες και βιωματικά άρθρα, καλύπτοντας μισό σχεδόν αιώνα. Στο πρώτο μέρος υπάρχει μια αφήγηση για την εκκίνηση του συγγραφέα από μια άλλη Ελλάδα: Γιος τυπικού δημοσίου υπαλλήλου έβλεπε στη δεκαετία του ‘60 τον πατέρα του να αγοράζει από το ξύλινο περίπτερο της Φιλοθέης την εφημερίδα «Ακρόπολη» για να καλύψει το «Βήμα». Στο κεφάλαιο με τίτλο «Η Ελλάδα της παρακμής στην Ευρώπη της κρίσης» προχωρεί σε ένα συναισθηματικό ξέσπασμα από το βάρος των ενοχών της δικής του γενιάς απέναντι στη σημερινή Ελλάδα του 1.500.000 ανέργων. Έχοντας βιώσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα αναζητά τη λύση μέσα στην Ευρώπη, ο οποία όμως – όπως τονίζει- πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες των ανθρωπιστικών αξιών. Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται στα θέματα των Βαλκανίων και κυρίως στις σχέσεις μας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας όπου υπήρξε ο πρώτος επικεφαλής του γραφείου συνδέσμου της Ελλάδας στα Σκόπια δουλεύοντας νυχθημερόν για το πρόβλημα του ονόματος. Στο τρίτο μέρος προβαίνει σε μια λεπτομερή καταγραφή του χρονικού που οδήγησε σε μια - όπως την χαρακτηρίζει- «διπλωματική ήττα» της Ελλάδας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, όταν η χώρα μας καταδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 2011 γιατί εμπόδισε την αίτηση εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας την Ενδιάμεση Συμφωνία. Στο τέταρτο μέρος μιλάει για τις σημαντικές ανακατατάξεις βορείως των συνόρων μας κατά την τελευταία τριετία, με επισήμανση της ισχυρής τουρκικής παρουσίας στο Κόσσοβο και την έλλειψη ισορροπίας στις σχέσεις της Ελλάδας με τους βαλκάνιους γείτονές της. Εκφράζει επίσης την πεποίθησή του για μια ολιστική αποκατάσταση των σχέσεων Αθήνας - Τιράνων και ενίσχυση των επαφών Αθήνας- Πρίστινας. Στο πέμπτο μέρος εξετάζει τα ανοίγματα με το Ισραήλ , τα τεκταινόμενα της Αραβικής Άνοιξης με έμφαση στις ανατροπές που έχουν συμβεί στη Λιβύη, όπου υπηρέτησε. Στο έκτο μέρος θίγει ζητήματα ελληνοαμερικανικών σχέσεων με σύντομη αλλά εμφατική αναφορά στη στρατηγική υπεροχή της αμερικανικής βάσης στη Σούδα, για την οποία θεωρεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πρέπει να διστάζουν να δημοσιοποιούν τον καταλυτικό της ρόλο στις επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το βιβλίο – μαρτυρία για το… μαρτύριο εξωτερικής πολιτικής- διαβάζεται και από τους ειδικούς, που μαθαίνουν λεπτομερώς πως ασκήθηκε η διπλωματία μας σε καυτά θέματα, αλλά και από τους πολίτες, οι οποίοι συνειδητοποιούν πόσο επηρεάζουν οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας όχι μόνο την υπόσταση του κράτους μα και την εσωτερική κατάσταση. Εννοείτε ότι την έκδοση αυτή την απευθύνει πρωτίστως στους φερέλπιδες διπλωμάτες, προς τους οποίους έχει μια χωροταξική και αξιακή… προειδοποίηση: «Οι νέοι ακόλουθοι σύντομα θα αντιληφθούν ότι οι διάδρομοι του Υπουργείου Εξωτερικών αποτελούν το νευραλγικό κέντρο προσωπικών ζυμώσεων, εκπόνησης πάσης φύσεως διπλωματικών πρωτοβουλιών, καταξίωσης και απαξίωσης κάθε βαθμού συναδέλφων και αφετηρία κάθε λογής ρυπογόνων πληροφοριών…».
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς δηλώνει ότι θεωρεί το βιβλίο ως «βιβλίο αντίδρασης» έναντι όσων είδε ως διπλωμάτης και όσων ζει τώρα ως Έλληνας πολίτης. Και επικαλείται τα λόγια του Καζαντζάκη στην «Ασκητική»: «Ν αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω!».
OnAlert
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προειδοποίηση των ΗΠΑ για ένταση και στην Αλβανία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
