2013-06-05 11:17:03
του Μουράτ Μπελγκέ (Murat Belge)
Εκεί που είχαμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε και να ακούμε κλισέ όπως "τρομοκρατική οργάνωση", "αρχιτρομοκράτης" κ.ά, ήλθε στο προσκήνιο η "περίοδος της επίλυσης", που έδειχνε ότι μπορεί να είναι μια σημαντική ευκαιρία για την Τουρκία. Όμως, η "κοινωνική αλλαγή" ήταν τελικά τέτοια που ξεπέρασε κάθε υπολογισμό. Όμως, ενώ περιμέναμε μια "Νέα Τουρκία", ανακαλύψαμε ότι βρισκόμαστε στο μέσον της "πιο παλιάς" Τουρκίας!
Την αντίδραση και την αντίσταση που έδειξε ο λαός στην Πλατεία Ταξίμ, θα την συζητάμε για πολύ. Στην πραγματικότητα αυτό έχει μια τέτοια δυναμική, που θα μπορούσαμε ότι είναι μόνο μια "αρχή".
Εκτός κι αν κάποιοι κάνουν κάποια "αεροπειρατεία"!
Σήμερα θέλω να γράψω για μια σειρά από ζητήματα που συσσωρεύτηκαν στη δική μας επικαιρότητα. Για παράδειγμα, το όνομα της νέας γέφυρας του Βοσπόρου και οι δυναμικές που κινητοποίησε η κίνηση αυτή στην κοινωνία. Οι δυναμικές αυτές δεν μοιάζουν με τον καβγά που έχει ξεσπάσει στο Πάρκο Γκεζί, στο Ταξίμ. Δεν είναι τόσο "εκρηκτικές", όμως δουλεύουν "αθόρυβα και σε μεγάλο βάθος" και ξύνουν παλιές πληγές, που είναι πολύ οδυνηρές!
Για το λόγο αυτό βρίσκω πολύ δικαιολογημένες τις αντιδράσεις των Αλεβιτών σε αυτήν την κίνηση. Ένας Αλεβίτης που ζει στην Τουρκία, όταν ακούει το όνομα "Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ", δεν νοιώθει καθόλου καλά και δεν ανοίγουν μέσα του τριαντάφυλλα. Έρχονται στη μνήμη του μνήμες από τη σφαγή 30, 40 και 50 χιλιάδων ανθρώπων που είχαν την ίδια πίστη με αυτούς. Και όποτε θα είναι αναγκασμένος να περνάει από τη γέφυρα εκείνη, θα θυμάται εκείνη τη σφαγή. Όμως δεν θα θυμάται μόνο εκείνο το γεγονός που έγινε πριν από 500 χρόνια. Άλλωστε, το ζήτημα των Αλεβιτών δεν σχετίζεται μόνο με την εκστρατεία του Τσάλντιραν (1514). Ακολούθησαν και άλλα γεγονότα. Γι' αυτό οι Αλεβίτες έζησαν επί αιώνες μέσα σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και φόβου. Αυτός ο φόβος και η ανασφάλεια, έγινε μέρος του χαρακτήρα τουκάθε Αλεβίτη.
Ένας Αλεβίτης που θα περνάει από εκείνη την γέφυρα, δεν θα σκέφτεται μόνο εκείνα που συνέβησαν στην ιστορία. Είναι πιθανόν να κάνει και τις εξής σκέψεις: "Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, αυτή η γέφυρα χτίστηκε πρόσφατα, και της δώσανε ένα όνομα. Θέλουν να μας πουν κάτι με αυτήν την κίνηση; Για παράδειγμα, μήπως θέλουν να μας πουν ότι "αν χρειαστεί θα το ξανακάνουμε"; Είναι δυνατόν αυτή η ενέργεια, να δώσουν στη γέφυρα το όνομα ενός ανθρώπου που μας κατέσφαξε, να θεωρηθεί ότι είναι αθώα";
Δεν είναι πολύ φυσικό να σκεφτεί κάτι τέτοιο ένας Αλεβίτης; Ή μάλλον μπορούμε να σκεφτούμε ότι δεν πρόκειται να κάνει αυτές τις σκέψεις;
Και φυσικά, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι αυτά δεν τα ήξεραν και δεν τα σκέφθηκαν οι πολιτικοί μας, που έρχονται σε επαφή με τον κόσμο και πιάνουν τον σφυγμό του.
Και αφού τα ήξεραν και τα σκέφτηκαν, τότε τι μπορούμε να υποθέσουμε;
Άρα, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες των Αλεβιτών.
Το πρώτο ζήτημα είναι η απόφαση της κυβέρνησης να ξαναγράψει την Οθωμανική ιστορία. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση θεωρεί ότι επί χρόνια η οθωμανική ιστορία παραμελήθηκε και τώρα προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση. Θέλουν να αναδείξουν τους "Μεγάλους Τούρκους" και έτσι θεωρούν ότι δίνουν τη θέση που τους αξίζει στου Οθωμανούς προγόνους μας.
Και ο Γιαβούζ ήταν ένας σημαντικός αυτοκράτορας. Και αν το δει κανείς με το "αυτοκρατορικό" μάτι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), είναι ο άνθρωπος που κατέλαβε την Αίγυπτο και εξασφάλισε τεράστια έσοδα για την αυτοκρατορία από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα!
Όμως ο Γιαβούζ δεν έκανε μόνο αυτό. Είναι ο άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με τη "Σφαγή των Αλεβιτών", και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη χώρα αυτή ζουν εκατομμύρια Αλεβίτες, που και μυαλό έχουν και μνήμη διαθέτουν.
Και είναι φυσικό να αναρωτηθεί κανείς. Τη στιγμή που μιλάμε για την "Περίοδο Λύσης" του Κουρδικού, και ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε τις πληγές του παρελθόντος, ποιος ο λόγος να διχάσουμε το λαό μας, με μια γέφυρα που συνδέει δυο ηπείρους; Δεν υπήρχε άλλο όνομα να επιλέξουν;
Ο Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ ήταν ένας αυτοκράτορας, που άφησε όνομα στην οθωμανική κοινωνία. Όμως, εκείνοι που έδωσαν αυτό το όνομα στη γέφυρα, θα έπρεπε να λάβουν υπ' όψιν τους και να μην αγνοήσουν τις ευαισθησίες μιας σημαντικής μερίδας της τουρκικής κοινωνίας. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι εκείνοι που έλαβαν αυτήν την απόφαση, δεν ξέρουν ιστορία.
Γι' αυτό θα επανέλθω με νέο άρθρο για το ζήτημα αυτό.
Πηγή: Εφημερίδα Ταράφ
InfoGnomon
Εκεί που είχαμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε και να ακούμε κλισέ όπως "τρομοκρατική οργάνωση", "αρχιτρομοκράτης" κ.ά, ήλθε στο προσκήνιο η "περίοδος της επίλυσης", που έδειχνε ότι μπορεί να είναι μια σημαντική ευκαιρία για την Τουρκία. Όμως, η "κοινωνική αλλαγή" ήταν τελικά τέτοια που ξεπέρασε κάθε υπολογισμό. Όμως, ενώ περιμέναμε μια "Νέα Τουρκία", ανακαλύψαμε ότι βρισκόμαστε στο μέσον της "πιο παλιάς" Τουρκίας!
Την αντίδραση και την αντίσταση που έδειξε ο λαός στην Πλατεία Ταξίμ, θα την συζητάμε για πολύ. Στην πραγματικότητα αυτό έχει μια τέτοια δυναμική, που θα μπορούσαμε ότι είναι μόνο μια "αρχή".
Εκτός κι αν κάποιοι κάνουν κάποια "αεροπειρατεία"!
Σήμερα θέλω να γράψω για μια σειρά από ζητήματα που συσσωρεύτηκαν στη δική μας επικαιρότητα. Για παράδειγμα, το όνομα της νέας γέφυρας του Βοσπόρου και οι δυναμικές που κινητοποίησε η κίνηση αυτή στην κοινωνία. Οι δυναμικές αυτές δεν μοιάζουν με τον καβγά που έχει ξεσπάσει στο Πάρκο Γκεζί, στο Ταξίμ. Δεν είναι τόσο "εκρηκτικές", όμως δουλεύουν "αθόρυβα και σε μεγάλο βάθος" και ξύνουν παλιές πληγές, που είναι πολύ οδυνηρές!
Για το λόγο αυτό βρίσκω πολύ δικαιολογημένες τις αντιδράσεις των Αλεβιτών σε αυτήν την κίνηση. Ένας Αλεβίτης που ζει στην Τουρκία, όταν ακούει το όνομα "Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ", δεν νοιώθει καθόλου καλά και δεν ανοίγουν μέσα του τριαντάφυλλα. Έρχονται στη μνήμη του μνήμες από τη σφαγή 30, 40 και 50 χιλιάδων ανθρώπων που είχαν την ίδια πίστη με αυτούς. Και όποτε θα είναι αναγκασμένος να περνάει από τη γέφυρα εκείνη, θα θυμάται εκείνη τη σφαγή. Όμως δεν θα θυμάται μόνο εκείνο το γεγονός που έγινε πριν από 500 χρόνια. Άλλωστε, το ζήτημα των Αλεβιτών δεν σχετίζεται μόνο με την εκστρατεία του Τσάλντιραν (1514). Ακολούθησαν και άλλα γεγονότα. Γι' αυτό οι Αλεβίτες έζησαν επί αιώνες μέσα σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και φόβου. Αυτός ο φόβος και η ανασφάλεια, έγινε μέρος του χαρακτήρα τουκάθε Αλεβίτη.
Ένας Αλεβίτης που θα περνάει από εκείνη την γέφυρα, δεν θα σκέφτεται μόνο εκείνα που συνέβησαν στην ιστορία. Είναι πιθανόν να κάνει και τις εξής σκέψεις: "Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, αυτή η γέφυρα χτίστηκε πρόσφατα, και της δώσανε ένα όνομα. Θέλουν να μας πουν κάτι με αυτήν την κίνηση; Για παράδειγμα, μήπως θέλουν να μας πουν ότι "αν χρειαστεί θα το ξανακάνουμε"; Είναι δυνατόν αυτή η ενέργεια, να δώσουν στη γέφυρα το όνομα ενός ανθρώπου που μας κατέσφαξε, να θεωρηθεί ότι είναι αθώα";
Δεν είναι πολύ φυσικό να σκεφτεί κάτι τέτοιο ένας Αλεβίτης; Ή μάλλον μπορούμε να σκεφτούμε ότι δεν πρόκειται να κάνει αυτές τις σκέψεις;
Και φυσικά, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι αυτά δεν τα ήξεραν και δεν τα σκέφθηκαν οι πολιτικοί μας, που έρχονται σε επαφή με τον κόσμο και πιάνουν τον σφυγμό του.
Και αφού τα ήξεραν και τα σκέφτηκαν, τότε τι μπορούμε να υποθέσουμε;
Άρα, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες των Αλεβιτών.
Το πρώτο ζήτημα είναι η απόφαση της κυβέρνησης να ξαναγράψει την Οθωμανική ιστορία. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση θεωρεί ότι επί χρόνια η οθωμανική ιστορία παραμελήθηκε και τώρα προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση. Θέλουν να αναδείξουν τους "Μεγάλους Τούρκους" και έτσι θεωρούν ότι δίνουν τη θέση που τους αξίζει στου Οθωμανούς προγόνους μας.
Και ο Γιαβούζ ήταν ένας σημαντικός αυτοκράτορας. Και αν το δει κανείς με το "αυτοκρατορικό" μάτι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), είναι ο άνθρωπος που κατέλαβε την Αίγυπτο και εξασφάλισε τεράστια έσοδα για την αυτοκρατορία από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα!
Όμως ο Γιαβούζ δεν έκανε μόνο αυτό. Είναι ο άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομά του με τη "Σφαγή των Αλεβιτών", και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη χώρα αυτή ζουν εκατομμύρια Αλεβίτες, που και μυαλό έχουν και μνήμη διαθέτουν.
Και είναι φυσικό να αναρωτηθεί κανείς. Τη στιγμή που μιλάμε για την "Περίοδο Λύσης" του Κουρδικού, και ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε τις πληγές του παρελθόντος, ποιος ο λόγος να διχάσουμε το λαό μας, με μια γέφυρα που συνδέει δυο ηπείρους; Δεν υπήρχε άλλο όνομα να επιλέξουν;
Ο Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ ήταν ένας αυτοκράτορας, που άφησε όνομα στην οθωμανική κοινωνία. Όμως, εκείνοι που έδωσαν αυτό το όνομα στη γέφυρα, θα έπρεπε να λάβουν υπ' όψιν τους και να μην αγνοήσουν τις ευαισθησίες μιας σημαντικής μερίδας της τουρκικής κοινωνίας. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι εκείνοι που έλαβαν αυτήν την απόφαση, δεν ξέρουν ιστορία.
Γι' αυτό θα επανέλθω με νέο άρθρο για το ζήτημα αυτό.
Πηγή: Εφημερίδα Ταράφ
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Όταν λέω τί έχω μου λένε: Ωχ! Κακομοίρη!»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
