2013-06-05 16:03:05
Γράφει ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Τι τρέλα μας βάρεσε τους Έλληνες; Ποιος μας μάτιασε; Πόσο θα κρατήσει ακόμα η αυτοκτονία; Πόσο θα αντέξει η ανοχή μας; Μια ομάδα από πόντικες-ιστορικούς για να βγουν από την ανωνυμία «ανακάλυψαν» νέα ιστορικά στοιχεία και μ’ αυτά πασχίζουν να ανατρέψουν την εθνική συλλογική ιστορική μας μνήμη, για να προσφέρουν τί; Σε ποιόν; (Κουίζ!)
Ένας συμπαθής ηλικιωμένος, ο Βερέμης, διασήμως άγνωστος μέχρι τότε, «μας φώτισε» πτυχές της Ελληνικής Επαναστάσεως που την μείωσαν πατόκορφα και με μια αψυχολόγητη, θεατρινίστικη τηλεοπτική σειρά (που χαρίζεται δωρεάν από φύλλα εφημερίδων), έγραψε την «προσωπική» του επιστημονική ιστορία. Τρέμε Παπαρρηγόπουλε!
Ένας πρόωρα γερασμένος έφηβος, ο Τατσόπουλος, «ξεχώρισε» από το πλήθος και ως τηλεοπτικός παρουσιαστής της παραπάνω μυθιστορίας, εκλέχτηκε και βουλευτής.
Μια «ιστορικός», η Ρεπούση, που το μίσος της προς την Κοινωνία φαίνεται στο μάτι και στο φρύδι της, συνώστισε τις γενοκτονίες κι έγινε κι αυτή βουλευτής, για να χορέψει το Κόμμα της το Ζάλογγο καθώς συμπαρασύρεται στο χαμό με όλο το πολιτικό μας σύστημα.
Προ ημερών, πληροφορήθηκα ότι κι ένας τραγουδιστής, ο Σφακιανάκης, «δίδασκε» σε τηλεοπτική εκπομπή, ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία με τέτοια αλματώδη κενά, που αν κανείς δεν τον λυπόταν για τις φθηνές του γνώσεις, που πάσχιζε να παρουσιάσει με επιστημονικό ύφος, θα έσκαγες στα γέλια.
Λοιπόν, τι συμβαίνει; Θα κρατήσει πολύ ακόμα αυτή η εθνική αυτοκτονία; Όταν άλλοι λαοί φτιάχνουν ιστορία, κλέβοντας και παραχαράσσοντας τις γειτονικές, εμείς τρελαθήκαμε και ξηλώνουμε κάθε στέρεο σανίδι που έχουμε να πατήσουμε; Όντως, ξέρουμε ότι η Ιστορία «μεγαλοποιεί» κάποτε ορισμένα περιστατικά, όμως χωρίς να ανατρέπει το βασικό γεγονός. Ξέρουμε ότι οι ιστορικοί «απαντούν» κάποτε σε ανάγκες συγκυριακές, αλλά χωρίς να αλλοιώνουν τον πυρήνα του συμβάντος. Όμως, όλους τους παραπάνω, και πολλούς ακόμα «πόντικες» του είδους, που σαν τρωκτικά ροκανίζουν την εθνική μας υπόσταση, σαν ασπάλακες περιφέρονται έρποντας και γλύφοντας σε κομματικά υπόγεια, σε υπουργικά γραφεία και σε ύποπτα ινστιτούτα, προκειμένου να «χώσουν» τις αντι-κοινωνικές εμμονές τους σε κάποιο νομοσχέδιο ή να τρυπώσουν τις επιστημονικές διαστροφές τους σε κάποιο σχολικό βιβλίο, όλους αυτούς δεν υπάρχει κάποιος να τους μαζέψει;
Δεν υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» στην εθνική υπερηφάνεια ενός λαού; Δεν υπάρχει «επιστημονικό άσυλο» έναντι του τραμπουκισμού της ημιμάθειας και της ανοησίας;
Όντως, υπάρχει ένα ιστορικώς ανεξερεύνητο πεδίο «δόξης λαμπρό» που αν εξετασθεί σοβαρά, θα προσφέρει σημαντική βοήθεια στην σημερινή ευρωπαϊκή απορία.
Όπως: το πόσο εξελληνισμένη ήταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κι από πότε. Νομίζω ότι η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα λυτρώσει τη Γηραιά Ήπειρο από τα μίση που την ροκανίζουν και θα την απαλλάξει από την πυριτιδαποθήκη της, που είναι το Ανατολικό ζήτημα δηλ. το πρόβλημα των Βαλκανίων, που ακόμα γυρεύει λύτρωση.
Το παραπάνω πρόβλημα, όμως, δεν θα λυθεί με γελοίες ανατροπές και soft επανεγγραφές της Ιστορίας -τύπου Βερέμη, Ρεπούση- και με φτηνιάρικα ιστοριοδιφικά πυροτεχνήματα τοπικής εμβέλειας, αλλά με σοβαρή συλλογική επιστημονική δουλειά σε ευρωπαϊκά μαρμαρένια αλώνια. Οι ντόπιοι όμως «ιστορικοί» με την παραπάνω ξεφτισμένη στόφα, άραγε αντέχουν σε τέτοια αναμέτρηση; Μάλλον όχι, γι’ αυτό στο ολιγοσέλιδο βιογραφικό τους προσθέτουν τηλεοπτικά «σκετς» σαν του ΣΚΑΙ, ενώ άλλοι «προσγειώνονται» στο ελληνικό Κοινοβούλιο προκαλώντας αμηχανία στο πολιτικό γίγνεσθαι που, αφού τους επιλέξει, έπειτα ψάχνει τρόπους να τους φιμώσει ή να απαλλαγεί από την παρουσία τους.
Εμείς πόσο θ’ αντέξουμε ακόμα; Ο λαός μας θα ξυπνήσει ποτέ; Θα σκεφθεί ποτέ; Να πω την αλήθεια, δεν περιμένω και πολλά από ένα λαό που καυχιέται για την αρχαιοελληνική καταγωγή του και δεν διερωτάται σοβαρά αν ο Τρωϊκός πόλεμος ήταν έμφύλιος κι αν οι Μακεδόνες του Φιλίππου ήταν Έλληνες. Τάχα παινεύεται για τον Παρθενώνα που έκτισε, ενώ δεν έχει ποτέ συστηματικά διδαχθεί τους Τραγικούς ποιητές του. Που την δυνατή φιλοσοφική διανόηση και αναζήτηση υποβίβασε σε μπαλνταφάν παγανιστικών τελετών στον Όλυμπο. Που την βυζαντινή του Ιστορία απεμπόλησε στα χέρια της σημερινής Τουρκίας και τις «βυζαντινές ίντριγκες» βλέπει να τις διδάσκονται στις αμερικανικές στρατιωτικές σχολές ως «υψηλή βυζαντινή στρατηγική». Που δεν διερωτάται γιατί οι βαλκανικοί λαοί έχουν τον ίδιο με το δικό μας δικέφαλο αετό και οι οδικές πινακίδες τους προς την Istanbul γράφουν «Βασιλεύουσα». Που το αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο, τώρα που διαισθάνθηκε από που υπαγορεύτηκε, ψάχνει να το απαλύνει ενώ αν ήταν αντι-ιστορικό θα είχε ψηφιστεί πανηγυρικά ως προοδευτικό σε κάποιο μεταμεσονύχτιο θερινό τμήμα με 5μιση παρόντες βουλευτές. Ενώ την επομένη το πρωί οι σκυλοκαυγάδες στα τηλεοπτικά παράθυρα θα μας ενημέρωναν για τα spreads!
imalex.gr
Τι τρέλα μας βάρεσε τους Έλληνες; Ποιος μας μάτιασε; Πόσο θα κρατήσει ακόμα η αυτοκτονία; Πόσο θα αντέξει η ανοχή μας; Μια ομάδα από πόντικες-ιστορικούς για να βγουν από την ανωνυμία «ανακάλυψαν» νέα ιστορικά στοιχεία και μ’ αυτά πασχίζουν να ανατρέψουν την εθνική συλλογική ιστορική μας μνήμη, για να προσφέρουν τί; Σε ποιόν; (Κουίζ!)
Ένας συμπαθής ηλικιωμένος, ο Βερέμης, διασήμως άγνωστος μέχρι τότε, «μας φώτισε» πτυχές της Ελληνικής Επαναστάσεως που την μείωσαν πατόκορφα και με μια αψυχολόγητη, θεατρινίστικη τηλεοπτική σειρά (που χαρίζεται δωρεάν από φύλλα εφημερίδων), έγραψε την «προσωπική» του επιστημονική ιστορία. Τρέμε Παπαρρηγόπουλε!
Ένας πρόωρα γερασμένος έφηβος, ο Τατσόπουλος, «ξεχώρισε» από το πλήθος και ως τηλεοπτικός παρουσιαστής της παραπάνω μυθιστορίας, εκλέχτηκε και βουλευτής.
Μια «ιστορικός», η Ρεπούση, που το μίσος της προς την Κοινωνία φαίνεται στο μάτι και στο φρύδι της, συνώστισε τις γενοκτονίες κι έγινε κι αυτή βουλευτής, για να χορέψει το Κόμμα της το Ζάλογγο καθώς συμπαρασύρεται στο χαμό με όλο το πολιτικό μας σύστημα.
Προ ημερών, πληροφορήθηκα ότι κι ένας τραγουδιστής, ο Σφακιανάκης, «δίδασκε» σε τηλεοπτική εκπομπή, ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία με τέτοια αλματώδη κενά, που αν κανείς δεν τον λυπόταν για τις φθηνές του γνώσεις, που πάσχιζε να παρουσιάσει με επιστημονικό ύφος, θα έσκαγες στα γέλια.
Λοιπόν, τι συμβαίνει; Θα κρατήσει πολύ ακόμα αυτή η εθνική αυτοκτονία; Όταν άλλοι λαοί φτιάχνουν ιστορία, κλέβοντας και παραχαράσσοντας τις γειτονικές, εμείς τρελαθήκαμε και ξηλώνουμε κάθε στέρεο σανίδι που έχουμε να πατήσουμε; Όντως, ξέρουμε ότι η Ιστορία «μεγαλοποιεί» κάποτε ορισμένα περιστατικά, όμως χωρίς να ανατρέπει το βασικό γεγονός. Ξέρουμε ότι οι ιστορικοί «απαντούν» κάποτε σε ανάγκες συγκυριακές, αλλά χωρίς να αλλοιώνουν τον πυρήνα του συμβάντος. Όμως, όλους τους παραπάνω, και πολλούς ακόμα «πόντικες» του είδους, που σαν τρωκτικά ροκανίζουν την εθνική μας υπόσταση, σαν ασπάλακες περιφέρονται έρποντας και γλύφοντας σε κομματικά υπόγεια, σε υπουργικά γραφεία και σε ύποπτα ινστιτούτα, προκειμένου να «χώσουν» τις αντι-κοινωνικές εμμονές τους σε κάποιο νομοσχέδιο ή να τρυπώσουν τις επιστημονικές διαστροφές τους σε κάποιο σχολικό βιβλίο, όλους αυτούς δεν υπάρχει κάποιος να τους μαζέψει;
Δεν υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» στην εθνική υπερηφάνεια ενός λαού; Δεν υπάρχει «επιστημονικό άσυλο» έναντι του τραμπουκισμού της ημιμάθειας και της ανοησίας;
Όντως, υπάρχει ένα ιστορικώς ανεξερεύνητο πεδίο «δόξης λαμπρό» που αν εξετασθεί σοβαρά, θα προσφέρει σημαντική βοήθεια στην σημερινή ευρωπαϊκή απορία.
Όπως: το πόσο εξελληνισμένη ήταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κι από πότε. Νομίζω ότι η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα λυτρώσει τη Γηραιά Ήπειρο από τα μίση που την ροκανίζουν και θα την απαλλάξει από την πυριτιδαποθήκη της, που είναι το Ανατολικό ζήτημα δηλ. το πρόβλημα των Βαλκανίων, που ακόμα γυρεύει λύτρωση.
Το παραπάνω πρόβλημα, όμως, δεν θα λυθεί με γελοίες ανατροπές και soft επανεγγραφές της Ιστορίας -τύπου Βερέμη, Ρεπούση- και με φτηνιάρικα ιστοριοδιφικά πυροτεχνήματα τοπικής εμβέλειας, αλλά με σοβαρή συλλογική επιστημονική δουλειά σε ευρωπαϊκά μαρμαρένια αλώνια. Οι ντόπιοι όμως «ιστορικοί» με την παραπάνω ξεφτισμένη στόφα, άραγε αντέχουν σε τέτοια αναμέτρηση; Μάλλον όχι, γι’ αυτό στο ολιγοσέλιδο βιογραφικό τους προσθέτουν τηλεοπτικά «σκετς» σαν του ΣΚΑΙ, ενώ άλλοι «προσγειώνονται» στο ελληνικό Κοινοβούλιο προκαλώντας αμηχανία στο πολιτικό γίγνεσθαι που, αφού τους επιλέξει, έπειτα ψάχνει τρόπους να τους φιμώσει ή να απαλλαγεί από την παρουσία τους.
Εμείς πόσο θ’ αντέξουμε ακόμα; Ο λαός μας θα ξυπνήσει ποτέ; Θα σκεφθεί ποτέ; Να πω την αλήθεια, δεν περιμένω και πολλά από ένα λαό που καυχιέται για την αρχαιοελληνική καταγωγή του και δεν διερωτάται σοβαρά αν ο Τρωϊκός πόλεμος ήταν έμφύλιος κι αν οι Μακεδόνες του Φιλίππου ήταν Έλληνες. Τάχα παινεύεται για τον Παρθενώνα που έκτισε, ενώ δεν έχει ποτέ συστηματικά διδαχθεί τους Τραγικούς ποιητές του. Που την δυνατή φιλοσοφική διανόηση και αναζήτηση υποβίβασε σε μπαλνταφάν παγανιστικών τελετών στον Όλυμπο. Που την βυζαντινή του Ιστορία απεμπόλησε στα χέρια της σημερινής Τουρκίας και τις «βυζαντινές ίντριγκες» βλέπει να τις διδάσκονται στις αμερικανικές στρατιωτικές σχολές ως «υψηλή βυζαντινή στρατηγική». Που δεν διερωτάται γιατί οι βαλκανικοί λαοί έχουν τον ίδιο με το δικό μας δικέφαλο αετό και οι οδικές πινακίδες τους προς την Istanbul γράφουν «Βασιλεύουσα». Που το αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο, τώρα που διαισθάνθηκε από που υπαγορεύτηκε, ψάχνει να το απαλύνει ενώ αν ήταν αντι-ιστορικό θα είχε ψηφιστεί πανηγυρικά ως προοδευτικό σε κάποιο μεταμεσονύχτιο θερινό τμήμα με 5μιση παρόντες βουλευτές. Ενώ την επομένη το πρωί οι σκυλοκαυγάδες στα τηλεοπτικά παράθυρα θα μας ενημέρωναν για τα spreads!
imalex.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
