2013-06-06 19:41:02
Του Κώστα Παπαθεοδώρου
Εδώ και μερικές μέρες, αξιωματούχοι της Κυβέρνησης- εκμεταλλευόμενοι τις «θετικές» αναφορές οίκων αξιολόγησης, χρηματοπιστωτικών οργανισμών και ευρωπαίων ηγετών για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας- επιχειρούν επισταμένως να πείσουν τον κόσμο ότι ήρθαν και πάλι οι ευτυχισμένες μέρες. Επικεφαλής της προσπάθειας ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί κάνει πλέον λόγο για το ελληνικό «success story».
Για τους εκπροσώπους της τριμερούς Κυβέρνησης η υποστήριξη αυτού του σεναρίου θεωρείται κομματικά επωφελής αν και πολιτικά χαρακτηρίζεται ανεύθυνη Για τους «ξωτικούς», η πρώτη και πλέον αληθοφανής ερμηνεία είναι ότι εάν οι πολιτικοοικονομικές ελίτ της Ευρώπης και της Ουάσινγκτον καταφέρουν να εδραιώσουν την αντίληψη ότι "θεράπευσαν" την Ελλάδα, τότε θα ακυρώσουν όλη την κριτική που τους έχει ασκηθεί για την ορθότητα και αποτελεσματικότητα του ελληνικού σχεδίου εξυγίανσης και των μέτρων λιτότητας της ευρωζώνης, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα ένα βαλλόμενο πανταχόθεν οικονομικό μοντέλο ανάκαμψης των υπερχρεωμένων χωρών.
Όπως είναι γνωστό ήδη το ΔΝΤ στην έκθεσή του ( 5 Ιουνίου 2013) κάνει λόγο για «ατυχείς χειρισμούς», ομολογώντας ότι υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις που θα είχαν οι συνταγές του στην ελληνική οικονομία.
Το Ταμείο αναγνωρίζει ότι η δική του πρόγνωση για τη μελλοντική εξέλιξη του χρέους ήταν λανθασμένη σε «σημαντικό βαθμό», όπως και η ανάλυσή του για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Βέβαια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έσπευσε να ανακοινώσει ότι "διαφωνεί θεμελιωδώς" με το Δ.Ν.Τ. σε πολλές πλευρές της έκθεσής του.
Αλλά ποιον, πότε και πως να πάρεις σοβαρά όταν τη μια φορά ομολογούν ότι έκαναν λάθος στον πολλαπλασιαστή, την άλλη στο βάθος της ύφεσης και τώρα ότι συνολικά το σχέδιο σωτηρίας ήταν ακατάλληλο;
Όλοι όσοι κατοικούν στην Ελλάδα γνωρίζουν από πρώτο χέρι και δίχως την επιστημονική συνδρομή των ειδικών- που ενίοτε συμπεριφέρονται ως επιτήδειοι- ότι η οικονομία παραπαίει και το κράτος πρόνοιας καταρρέει. (Εκτιμάται ότι με τους σημερινούς ρυθμούς στο τέλος του έτους ο ΕΟΠΥΥ θα χρωστά περί τα 4 δις ευρώ, ποσό απαγορευτικό για συνέχιση της λειτουργίας του). Την ίδια στιγμή όλες οι δημόσιες υπηρεσίες- και προφανώς η Αυτοδιοίκηση- υπολειτουργούν, αδυνατώντας τα καλύψουν ακόμη και στοιχειώδεις ανάγκες ασφάλειας, εκπαίδευσης, δημόσιας υγείας…
Η ανεργία που όσο και να την ξορκίζουν επιμένει, ( 26,8% σύμφωνα με στοιχεία του Μαρτίου 2013. Ο συνολικός αριθμός φτάνει το 1.309.000 άτομα και μέσα σε ένα μήνα ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 4.600), ενώ οι μισθοί για τους εναπομείναντες εργαζόμενους έχουν φτάσει σε επίπεδα… φιλοδωρήματος.
Το OECD προβλέπει ότι το 2014 η Ελλάδα θα εισέλθει στην έβδομη κατά σειρά χρονιά ύφεσης με έναν στους τέσσερις Έλληνες άνεργο, δύο στους τρεις νέους χωρίς καμία απασχόληση και με πάνω από 400.000 οικογένειες οι οποίες θα συνεχίσουν να στερούνται οποιουδήποτε εισοδήματος.
Αλλά παρόλα αυτά εάν έχετε την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα στο χείλος του γκρεμού, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά κατεστραμμένη θα πρέπει να την ανασκευάσετε διότι οι τάσεις λες και η οικονομία να είναι μόδα- άλλαξαν.
Έτσι στη νέα κολεξιόν του καλοκαιριού 2013 η Ελλάδα, σύμφωνα με αυτούς που μας ράβουν τα «κουστούμια», φωτογραφίζεται λαμπερή, καλοντυμένη, ελκυστική. Εμφανίζεται ως το απόλυτο «success story».
Τη «μαγική εικόνα», πέραν της πολιτικής ηγεσίας, προβάλλουν ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας -ο οποίος διατείνεται ότι η Ελλάδα έχει επανέλθει στο δρόμο της ανάπτυξης- καθώς και ο ελληνικός οικονομικός Τύπος συνεπικουρούμενος από συχνές θετικές αναφορές διεθνών μέσων ενημέρωσης. Όλοι μαζί αναφωνούν: ξεχάστε το Grexit και καλωσορίστε την Greecovery…
Σύμφωνα με ανάλυση της κατά τεκμήριο έγκυρης βρετανικής εφημερίδας «The Guardian», η Γερμανία και η υπόλοιπη Ευρώπη αποφάσισαν να διατηρήσουν την Ελλάδα στο κοινό νόμισμα, τροφοδοτώντας την με ευρώ. Από αυτή την απόφασή τους προέκυψε ένα είδος οικονομικής σταθερότητας που προσέλκυσε κάποιους επενδυτές. Η σιωπηλή ροή καταθέσεων εκτός Ελλάδας σταμάτησε αλλά οι τράπεζες λειτουργούν πλέον περισσότερο ως θησαυροφυλάκια καταθέσεων παρά ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Το δόγμα του Σοκ
Μόλις πριν τρία χρόνια οι ίδιες πολιτικοοικονομικές ελίτ έσπερναν το φόβο υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και ο,τιδήποτε εκτός του μνημονιακού προγράμματος θα οδηγούσε στην καταστροφή.
Στην Ελλάδα όπως και στις χώρες της λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του `70 εφαρμόστηκε το διαβόητο «Δόγμα του Σοκ», εφεύρημα της περιώνυμης διαβόητης ομάδας του Πανεπιστημίου του Σικάγο με επικεφαλής τον ακραία νεοφιλελεύθερο καθηγητή Μίλτον Φρίντμαν (βραβείο Νόμπελ 1976).
Ο Φρίντμαν- ο άνθρωπος που θαύμαζαν η Θάτσερ ο Ρήγκαν και οι Μπους- υπήρξε ο γκουρού του ιδεολογικού κινήματος υπέρ του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, της κανονικής απορρύθμισης και του κανιβαλικού Καπιταλισμού αναπτύσσοντας τη θεωρία περιορισμού της ποσότητας του χρήματος για οικονομική εξυγίανση και δημοσιονομικό έλεγχο.
Το Δόγμα του Σοκ, εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα εκτίμησε και η γνωστή Καναδή δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν. Μιλώντας στις αρχές Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη ανέφερε ότι πλέον η κρίση χρησιμοποιείται ως μέσο για να ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος Η επιχείρηση δικαιολόγησης της θεραπείας-σοκ η οποία επιβάλλεται στις πληγείσες οικονομίες της ευρωζώνης θυμίζει τη βραζιλιάνικη καμπάνια κατά του AIDS με τον τίτλο «ευτυχής πόρνη», η οποία αποσκοπούσε, μεταξύ άλλων, στην άρση της προκατάληψης απέναντι στις εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ.
Μια καμπάνια που όχι μόνο δεν πέτυχε το σκοπό της αλλά λόγω της έντονης αντίδρασης αποσύρθηκε πάραυτα.
Η πορνεία ακόμη και αν δεχτούμε ότι κάποτε μπορεί να είναι κοινωνικά και οικονομικά αναγκαία, σίγουρα πάντως στην εκδιδόμενη δε φέρνει την ευτυχία…
Μιλώντας τις προάλλες με τη συνήθη παρέα στη γνωστή γιάφκα διαπίστωσα- και ομολογώ αναθάρρησα- ότι η γενιά μας, μεγαλωμένη με τους αστικούς μύθους της μεταπολίτευσης, τα κλισέ της Αριστεράς και τα διανοήματα του Καστοριάδη τώρα που βιώνει τις συνέπειες των προδομένων επαναστάσεων κα των και τρελαμένων τεχνολογιών, των ληγμένων θεών και των ξοφλημένων ιδεολογιών είναι σε θέση πνευματική-διανοητική- αλτρουιστική, να σκεφτεί ιδέες, να καταθέσει προτάσεις, να διατυπώσει σχέδια όχι μόνο άμβλυνσης των φρικτών παρενεργειών της κρίσης αλλά συνολικότερα διάνοιξης νέων δρόμων κοινωνικής ανάπτυξης και όχι οικονομικής μεγέθυνσης.
Διαπίστωσα ότι αυτή η γενιά μπορεί- αρκεί να θελήσει, εξάλλου πάντα οι πραγματικοί διανοούμενοι μένουν στα σκοτεινά- να καλύψει το έλλειμμα των μέτριων, των ανίκανων και πάντως ξεπερασμένων πολιτικών ηγεσιών που επιχειρούν με οχήματα του παρελθόντος να ταξιδεύσουν στο μέλλον. Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί, ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες που γεννήθηκαν στο παρελθόν και ανήκουν στο χθες. Ούτε ηλικιακά αλλά πολύ περισσότερο νοητικά δεν είναι σε θέση να αισθανθούν την αύρα της Μεσογείου που συχνά πυκνά και όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες ( Αίγυπτος- Λιβύη- Τουρκία) γίνεται Τυφώνας παίρνοντας και σηκώνοντας καθεστώτα και πολιτικές ελίτ.
Το τουρκικό σήριαλ
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή η γενιά που ληστέψαμε τη νιότη της, και που αντί να παρακολουθεί τουρκικά σήριαλ στρέφει πια το βλέμμα της στην εξέγερση της Κωνσταντινούπολης, κάποτε- σύντομα νομίζω- ξεκινώντας από τις αρνήσεις της- θα βγει στο δρόμο, το δικό της δρόμο, ώστε να αποκαταστήσει κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου.
Αυτός εξάλλου είναι ο πλούτος, ο πραγματικός πλούτος της Ελλάδας. Χιλιάδες παιδιά με πολλές περγαμηνές και μεγάλα προσόντα διεκδικούν, κινούνται, μετακινούνται…
Πολλοί από αυτούς, φτασμένοι επιστήμονες πλέον φεύγουν για τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και εμείς απαθείς ούτε καν μια ελάχιστη προσπάθεια δεν κάνουμε ώστε να κρατήσουμε στην Ελλάδα τους καλύτερους.
Μιλάμε για την προσέλκυση κεφαλαίων όταν εμείς οι ίδιοι αχρηστεύουμε τη μεγαλύτερη επένδυση: την παιδεία.
Υπάρχει άραγε τρόπος ακόμη και σε αυτό το ασφυκτικό καθεστώς των προσλήψεων να απασχοληθούν κάποια από αυτά τα παιδιά;
Η πρώτη και απλή «συνταγή του Γιατρού» είναι κατ` αρχήν η υπέρβαση κάθε είδους επετηρίδας και ακολούθως η επιλογή με αυστηρά αξιολογικά κριτήρια. Σε κάθε τομέα, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε φορέα.
Η δεύτερη και ομολογουμένως σοκαριστική συνταγή είναι η επιλογή της γενιάς που θα πληρώσει το «τέλος της κρίσης».
Με την τελευταία στατιστική καταγραφή: «δύο στους τρεις νέους είναι χωρίς δουλειά».
Γιατί λοιπόν αυτά τα παιδιά να μην πάρουν τη θέση μας- όλων ημών των εργαζομένων- ώστε να αλλάξει άπαξ και δια παντός η νοοτροπία, η απόδοση, η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης και τελικά να επέλθει και ενός είδος Νέμεσης. Ο τρώσας και ιάσεται…
Αναντίρρητα σκληρή συνταγή, που θα προκαλέσει αντιδράσεις και πολύ πόνο αλλά ίσως έτσι να έρθει ασφαλέστερα και γρηγορότερα η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Με βάση την επιχειρηματολογία της συνταγής τώρα το δικό μας χρέος είναι να βρούμε το μικρότερο κακό. Ταξιδεύοντας πάνω στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δείχνουν οι στατιστικές, ξοδεύουμε δυνάμεις με το βαθύτερο καημό να κρατηθούμε μέσα στη φυγή.
Αλλά και η γης έχασε το χρώμα της. Ολοένα και ξεμακραίνει. Λες και βυθίζεται στο χώμα. Και όπου κοιτάξεις βλέπεις γονατιστούς ανθρώπους -λες κάνουνε την προσευχή τους. Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων. «Η μνήμη όπου την αγγίζεις πονεί» όπως έλεγε ο Σεφέρης… I-Reporter
Εδώ και μερικές μέρες, αξιωματούχοι της Κυβέρνησης- εκμεταλλευόμενοι τις «θετικές» αναφορές οίκων αξιολόγησης, χρηματοπιστωτικών οργανισμών και ευρωπαίων ηγετών για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας- επιχειρούν επισταμένως να πείσουν τον κόσμο ότι ήρθαν και πάλι οι ευτυχισμένες μέρες. Επικεφαλής της προσπάθειας ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί κάνει πλέον λόγο για το ελληνικό «success story».
Για τους εκπροσώπους της τριμερούς Κυβέρνησης η υποστήριξη αυτού του σεναρίου θεωρείται κομματικά επωφελής αν και πολιτικά χαρακτηρίζεται ανεύθυνη Για τους «ξωτικούς», η πρώτη και πλέον αληθοφανής ερμηνεία είναι ότι εάν οι πολιτικοοικονομικές ελίτ της Ευρώπης και της Ουάσινγκτον καταφέρουν να εδραιώσουν την αντίληψη ότι "θεράπευσαν" την Ελλάδα, τότε θα ακυρώσουν όλη την κριτική που τους έχει ασκηθεί για την ορθότητα και αποτελεσματικότητα του ελληνικού σχεδίου εξυγίανσης και των μέτρων λιτότητας της ευρωζώνης, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα ένα βαλλόμενο πανταχόθεν οικονομικό μοντέλο ανάκαμψης των υπερχρεωμένων χωρών.
Όπως είναι γνωστό ήδη το ΔΝΤ στην έκθεσή του ( 5 Ιουνίου 2013) κάνει λόγο για «ατυχείς χειρισμούς», ομολογώντας ότι υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις που θα είχαν οι συνταγές του στην ελληνική οικονομία.
Το Ταμείο αναγνωρίζει ότι η δική του πρόγνωση για τη μελλοντική εξέλιξη του χρέους ήταν λανθασμένη σε «σημαντικό βαθμό», όπως και η ανάλυσή του για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Βέβαια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έσπευσε να ανακοινώσει ότι "διαφωνεί θεμελιωδώς" με το Δ.Ν.Τ. σε πολλές πλευρές της έκθεσής του.
Αλλά ποιον, πότε και πως να πάρεις σοβαρά όταν τη μια φορά ομολογούν ότι έκαναν λάθος στον πολλαπλασιαστή, την άλλη στο βάθος της ύφεσης και τώρα ότι συνολικά το σχέδιο σωτηρίας ήταν ακατάλληλο;
Όλοι όσοι κατοικούν στην Ελλάδα γνωρίζουν από πρώτο χέρι και δίχως την επιστημονική συνδρομή των ειδικών- που ενίοτε συμπεριφέρονται ως επιτήδειοι- ότι η οικονομία παραπαίει και το κράτος πρόνοιας καταρρέει. (Εκτιμάται ότι με τους σημερινούς ρυθμούς στο τέλος του έτους ο ΕΟΠΥΥ θα χρωστά περί τα 4 δις ευρώ, ποσό απαγορευτικό για συνέχιση της λειτουργίας του). Την ίδια στιγμή όλες οι δημόσιες υπηρεσίες- και προφανώς η Αυτοδιοίκηση- υπολειτουργούν, αδυνατώντας τα καλύψουν ακόμη και στοιχειώδεις ανάγκες ασφάλειας, εκπαίδευσης, δημόσιας υγείας…
Η ανεργία που όσο και να την ξορκίζουν επιμένει, ( 26,8% σύμφωνα με στοιχεία του Μαρτίου 2013. Ο συνολικός αριθμός φτάνει το 1.309.000 άτομα και μέσα σε ένα μήνα ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 4.600), ενώ οι μισθοί για τους εναπομείναντες εργαζόμενους έχουν φτάσει σε επίπεδα… φιλοδωρήματος.
Το OECD προβλέπει ότι το 2014 η Ελλάδα θα εισέλθει στην έβδομη κατά σειρά χρονιά ύφεσης με έναν στους τέσσερις Έλληνες άνεργο, δύο στους τρεις νέους χωρίς καμία απασχόληση και με πάνω από 400.000 οικογένειες οι οποίες θα συνεχίσουν να στερούνται οποιουδήποτε εισοδήματος.
Αλλά παρόλα αυτά εάν έχετε την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα στο χείλος του γκρεμού, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά κατεστραμμένη θα πρέπει να την ανασκευάσετε διότι οι τάσεις λες και η οικονομία να είναι μόδα- άλλαξαν.
Έτσι στη νέα κολεξιόν του καλοκαιριού 2013 η Ελλάδα, σύμφωνα με αυτούς που μας ράβουν τα «κουστούμια», φωτογραφίζεται λαμπερή, καλοντυμένη, ελκυστική. Εμφανίζεται ως το απόλυτο «success story».
Τη «μαγική εικόνα», πέραν της πολιτικής ηγεσίας, προβάλλουν ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας -ο οποίος διατείνεται ότι η Ελλάδα έχει επανέλθει στο δρόμο της ανάπτυξης- καθώς και ο ελληνικός οικονομικός Τύπος συνεπικουρούμενος από συχνές θετικές αναφορές διεθνών μέσων ενημέρωσης. Όλοι μαζί αναφωνούν: ξεχάστε το Grexit και καλωσορίστε την Greecovery…
Σύμφωνα με ανάλυση της κατά τεκμήριο έγκυρης βρετανικής εφημερίδας «The Guardian», η Γερμανία και η υπόλοιπη Ευρώπη αποφάσισαν να διατηρήσουν την Ελλάδα στο κοινό νόμισμα, τροφοδοτώντας την με ευρώ. Από αυτή την απόφασή τους προέκυψε ένα είδος οικονομικής σταθερότητας που προσέλκυσε κάποιους επενδυτές. Η σιωπηλή ροή καταθέσεων εκτός Ελλάδας σταμάτησε αλλά οι τράπεζες λειτουργούν πλέον περισσότερο ως θησαυροφυλάκια καταθέσεων παρά ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Το δόγμα του Σοκ
Μόλις πριν τρία χρόνια οι ίδιες πολιτικοοικονομικές ελίτ έσπερναν το φόβο υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και ο,τιδήποτε εκτός του μνημονιακού προγράμματος θα οδηγούσε στην καταστροφή.
Στην Ελλάδα όπως και στις χώρες της λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του `70 εφαρμόστηκε το διαβόητο «Δόγμα του Σοκ», εφεύρημα της περιώνυμης διαβόητης ομάδας του Πανεπιστημίου του Σικάγο με επικεφαλής τον ακραία νεοφιλελεύθερο καθηγητή Μίλτον Φρίντμαν (βραβείο Νόμπελ 1976).
Ο Φρίντμαν- ο άνθρωπος που θαύμαζαν η Θάτσερ ο Ρήγκαν και οι Μπους- υπήρξε ο γκουρού του ιδεολογικού κινήματος υπέρ του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, της κανονικής απορρύθμισης και του κανιβαλικού Καπιταλισμού αναπτύσσοντας τη θεωρία περιορισμού της ποσότητας του χρήματος για οικονομική εξυγίανση και δημοσιονομικό έλεγχο.
Το Δόγμα του Σοκ, εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα εκτίμησε και η γνωστή Καναδή δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν. Μιλώντας στις αρχές Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη ανέφερε ότι πλέον η κρίση χρησιμοποιείται ως μέσο για να ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος Η επιχείρηση δικαιολόγησης της θεραπείας-σοκ η οποία επιβάλλεται στις πληγείσες οικονομίες της ευρωζώνης θυμίζει τη βραζιλιάνικη καμπάνια κατά του AIDS με τον τίτλο «ευτυχής πόρνη», η οποία αποσκοπούσε, μεταξύ άλλων, στην άρση της προκατάληψης απέναντι στις εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ.
Μια καμπάνια που όχι μόνο δεν πέτυχε το σκοπό της αλλά λόγω της έντονης αντίδρασης αποσύρθηκε πάραυτα.
Η πορνεία ακόμη και αν δεχτούμε ότι κάποτε μπορεί να είναι κοινωνικά και οικονομικά αναγκαία, σίγουρα πάντως στην εκδιδόμενη δε φέρνει την ευτυχία…
Μιλώντας τις προάλλες με τη συνήθη παρέα στη γνωστή γιάφκα διαπίστωσα- και ομολογώ αναθάρρησα- ότι η γενιά μας, μεγαλωμένη με τους αστικούς μύθους της μεταπολίτευσης, τα κλισέ της Αριστεράς και τα διανοήματα του Καστοριάδη τώρα που βιώνει τις συνέπειες των προδομένων επαναστάσεων κα των και τρελαμένων τεχνολογιών, των ληγμένων θεών και των ξοφλημένων ιδεολογιών είναι σε θέση πνευματική-διανοητική- αλτρουιστική, να σκεφτεί ιδέες, να καταθέσει προτάσεις, να διατυπώσει σχέδια όχι μόνο άμβλυνσης των φρικτών παρενεργειών της κρίσης αλλά συνολικότερα διάνοιξης νέων δρόμων κοινωνικής ανάπτυξης και όχι οικονομικής μεγέθυνσης.
Διαπίστωσα ότι αυτή η γενιά μπορεί- αρκεί να θελήσει, εξάλλου πάντα οι πραγματικοί διανοούμενοι μένουν στα σκοτεινά- να καλύψει το έλλειμμα των μέτριων, των ανίκανων και πάντως ξεπερασμένων πολιτικών ηγεσιών που επιχειρούν με οχήματα του παρελθόντος να ταξιδεύσουν στο μέλλον. Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί, ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες που γεννήθηκαν στο παρελθόν και ανήκουν στο χθες. Ούτε ηλικιακά αλλά πολύ περισσότερο νοητικά δεν είναι σε θέση να αισθανθούν την αύρα της Μεσογείου που συχνά πυκνά και όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες ( Αίγυπτος- Λιβύη- Τουρκία) γίνεται Τυφώνας παίρνοντας και σηκώνοντας καθεστώτα και πολιτικές ελίτ.
Το τουρκικό σήριαλ
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή η γενιά που ληστέψαμε τη νιότη της, και που αντί να παρακολουθεί τουρκικά σήριαλ στρέφει πια το βλέμμα της στην εξέγερση της Κωνσταντινούπολης, κάποτε- σύντομα νομίζω- ξεκινώντας από τις αρνήσεις της- θα βγει στο δρόμο, το δικό της δρόμο, ώστε να αποκαταστήσει κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου.
Αυτός εξάλλου είναι ο πλούτος, ο πραγματικός πλούτος της Ελλάδας. Χιλιάδες παιδιά με πολλές περγαμηνές και μεγάλα προσόντα διεκδικούν, κινούνται, μετακινούνται…
Πολλοί από αυτούς, φτασμένοι επιστήμονες πλέον φεύγουν για τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και εμείς απαθείς ούτε καν μια ελάχιστη προσπάθεια δεν κάνουμε ώστε να κρατήσουμε στην Ελλάδα τους καλύτερους.
Μιλάμε για την προσέλκυση κεφαλαίων όταν εμείς οι ίδιοι αχρηστεύουμε τη μεγαλύτερη επένδυση: την παιδεία.
Υπάρχει άραγε τρόπος ακόμη και σε αυτό το ασφυκτικό καθεστώς των προσλήψεων να απασχοληθούν κάποια από αυτά τα παιδιά;
Η πρώτη και απλή «συνταγή του Γιατρού» είναι κατ` αρχήν η υπέρβαση κάθε είδους επετηρίδας και ακολούθως η επιλογή με αυστηρά αξιολογικά κριτήρια. Σε κάθε τομέα, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε φορέα.
Η δεύτερη και ομολογουμένως σοκαριστική συνταγή είναι η επιλογή της γενιάς που θα πληρώσει το «τέλος της κρίσης».
Με την τελευταία στατιστική καταγραφή: «δύο στους τρεις νέους είναι χωρίς δουλειά».
Γιατί λοιπόν αυτά τα παιδιά να μην πάρουν τη θέση μας- όλων ημών των εργαζομένων- ώστε να αλλάξει άπαξ και δια παντός η νοοτροπία, η απόδοση, η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης και τελικά να επέλθει και ενός είδος Νέμεσης. Ο τρώσας και ιάσεται…
Αναντίρρητα σκληρή συνταγή, που θα προκαλέσει αντιδράσεις και πολύ πόνο αλλά ίσως έτσι να έρθει ασφαλέστερα και γρηγορότερα η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Με βάση την επιχειρηματολογία της συνταγής τώρα το δικό μας χρέος είναι να βρούμε το μικρότερο κακό. Ταξιδεύοντας πάνω στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δείχνουν οι στατιστικές, ξοδεύουμε δυνάμεις με το βαθύτερο καημό να κρατηθούμε μέσα στη φυγή.
Αλλά και η γης έχασε το χρώμα της. Ολοένα και ξεμακραίνει. Λες και βυθίζεται στο χώμα. Και όπου κοιτάξεις βλέπεις γονατιστούς ανθρώπους -λες κάνουνε την προσευχή τους. Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων. «Η μνήμη όπου την αγγίζεις πονεί» όπως έλεγε ο Σεφέρης… I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέλος εποχής για τον όμιλο ΙΚΕΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απάντηση Κομισιόν στα πυρά του ΔΝΤ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Δείτε φωτό από την εμφάνιση της Σκορδά που προκάλεσε αντιδράσεις [photos]](https://images.newsnowgreece.com/44/440775/deite-foto-apo-tin-emfanisi-tis-skorda-pou-prokalese-antidraseis-photos-1-124x78.jpg)
