2013-06-07 00:15:03
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λειτουργούμε και πορευόμαστε πολλά χρόνια τώρα με παραμύθια.
όλοι μας λίγο πολύ ξέρουμε πως η σύγχρονη ιστορία μας είναι αναξιόπιστη υπό την έννοια οτι έχουμε διδαχτεί πάρα πολλά γεγονότα από μαρτυρίες (στόμα με στόμα) και όχι από γραπτές πηγές και ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν ανακρίβειες καθώς και υπερβολές.
Οταν ένα ιστορικό θέμα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για ''άλλους'' σκοπούς, π.χ. θρησκευτικούς, η εθνικιστικούς, - βλέπε χούντα - τότε χρειάζεται το παραμύθι. το παραμύθι είναι σαν το μπαλαντέρ στα χαρτιά, μπαίνει όπου θέλουμε ώστε να κλείσει η παρτίδα. έτσι λοιπόν, οι φωστήρες της εκκλησίας άρχισαν να πλάθουν τα παραμύθια τους, μας είπαν για τον Παλαιών Πατρων Γερμανο που ύψωσε την σημαία της επανάστασης (ψέμα μεγάλο) ο συγκεκριμένος παπάς ήταν ένα χάλι, ένας κακός άνθρωπος (υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ως προς τον βίο και την πολιτεία αυτού του παράξενου ατόμου στο σπάνιο και δυσεύρετο πια βιβλίο ''ΤΟ '21 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ'').
Μας είπαν για το κρυφό σχολειό, ότι οι καλόγεροι μάθαιναν γράμματα στα παιδιά την νύχτα υπό το φως του σπαρματσέτου, ανατριχιαστικό πραγματικά! μα..μεγάλο ψέμα και αυτό καθώς γνωρίζουν οι πάντες πως καθ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας δεν έκλεισαν τα σχολειά. Μας έμαθαν και το τραγουδάκι που έλεγε φεγγαράκι μου λαμπρό κ.λ.π. Το τραγούδι λειτουργεί καταλυτικά στο μυαλό των παιδιών διότι συνδυάζει τον στίχο με τον κατάλληλο μουσικό ρυθμό και έτσι περνάει στην συνείδηση του παιδιού σαν την νικοτίνη στο αίμα. Μας μάθανε και ενα τραγουδάκι σχετικά με μιαν μικρούλα αδελφούλα που πρέπει οπωσδήποτε να την ελευθερώσουμε κ.λ.π κ.λ.π.
Μας είπαν τρομερά πράγματα για το Σουλι, τους Σουλιώτες, τον Σαμουηλ, και τον χορό του Ζαλόγγου. Ειδικα για το Σουλι είναι σχεδόν όλα παραμύθια, μας δίδασκαν στα σχολειά κάθε χρόνο κάποιο σκετσάκι σχετικά με τους ηρωικούς Σουλιώτες κάθε 25 Μαρτίου και οι διάλογοι γίνονταν στα νέα ελληνικά βέβαια, μα οι Σουλιώτες ήταν Έλληνες αρβανίτες και μιλούσαν αυτήν την γλώσσα όπως και ένα μεγάλο - τότε - μέρος του ελληνισμού. αυτό όμως, δεν μας το είπαν ποτέ. βέβαια ποιος περίμενε πως κάποτε οι άνθρωποι θα πατάνε ένα κουμπί και θα μαθαίνουν την αλήθεια όπου και αν βρίσκονται, στο χωράφι ,στο βουνό, στην βάρκα,ακόμα και στην φυλακή, με ένα πάτημα του κουμπιού μαθαίνεις τα πάντα και κυρίως την αλήθεια.
Με το Ζάλογγο τα πράγματα είναι πολύ περίεργα, πράγματι μια ομάδα γυναικών ξεγλίστρησε εκτός του χώρου της μεγάλης σφαγής με σκοπό την απόδραση προς τον ποταμό Αχέρωντα αλλά οι Τούρκοι έκλεισαν το πέρασμα και ανάγκασαν τις γυναίκες να αναρριχηθούν στον βράχο και τις πέταξαν όλες στον γκρεμό, μερικές μάλιστα είχαν και μικρά παιδιά στην αγκαλιά τους.
Εδω έφτιαξαν ενα εκπληκτικό κομμάτι σε καλαματιανό σκοπό (στην στεριά δεν ζει το ψάρι κ.λ.π. κ.λ.π, για να χορεύεται εύκολα, και κυρίως να διδάσκεται στα σχολεία. Ποτέ δεν χόρεψαν ούτε τραγούδησαν τίποτα οι Σουλιώτισσες, οι Τουρκοι τις γκρέμισαν βίαια, γι αυτό μην πυροβολείτε την Ρεπούση, εντάξει, έκανε ενα φραστικό λάθος στην περίπτωση του (συνωστισμού) και το αναγνώρισε ζητώντας δημόσια συγνώμη. Τώρα όμως είπε την αλήθεια και για μένα καλά έκανε. Εξ άλλου το ψέμα έχει κοντά ποδάρια αργά η γρήγορα θα λάμψει η αλήθεια. Η κυρία Ρεπούση πάτησε σε σοβαρά ιστορικά γεγονότα και οχι σε διαδόσεις, πάτησε επάνω στην απίστευτη έρευνα της κυρίας Ψημούλη, καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνων, και υπεύθυνη των αρχείων του ελληνικού κράτους για πάνω απο τριάντα χρόνια ψάχνοντας και ταξινομώντας τα ''άγια των αγίων''και έτσι προέκυψε το εκπληκτικό αυτό βιβλίο. Ας αποφασίσουμε τελικά τι θέλουμε, ΑΛΗΘΕΙΕΣ, Η ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.
Κώστας Ραχούτης
pestanea
όλοι μας λίγο πολύ ξέρουμε πως η σύγχρονη ιστορία μας είναι αναξιόπιστη υπό την έννοια οτι έχουμε διδαχτεί πάρα πολλά γεγονότα από μαρτυρίες (στόμα με στόμα) και όχι από γραπτές πηγές και ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν ανακρίβειες καθώς και υπερβολές.
Οταν ένα ιστορικό θέμα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για ''άλλους'' σκοπούς, π.χ. θρησκευτικούς, η εθνικιστικούς, - βλέπε χούντα - τότε χρειάζεται το παραμύθι. το παραμύθι είναι σαν το μπαλαντέρ στα χαρτιά, μπαίνει όπου θέλουμε ώστε να κλείσει η παρτίδα. έτσι λοιπόν, οι φωστήρες της εκκλησίας άρχισαν να πλάθουν τα παραμύθια τους, μας είπαν για τον Παλαιών Πατρων Γερμανο που ύψωσε την σημαία της επανάστασης (ψέμα μεγάλο) ο συγκεκριμένος παπάς ήταν ένα χάλι, ένας κακός άνθρωπος (υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ως προς τον βίο και την πολιτεία αυτού του παράξενου ατόμου στο σπάνιο και δυσεύρετο πια βιβλίο ''ΤΟ '21 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ'').
Μας είπαν για το κρυφό σχολειό, ότι οι καλόγεροι μάθαιναν γράμματα στα παιδιά την νύχτα υπό το φως του σπαρματσέτου, ανατριχιαστικό πραγματικά! μα..μεγάλο ψέμα και αυτό καθώς γνωρίζουν οι πάντες πως καθ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας δεν έκλεισαν τα σχολειά. Μας έμαθαν και το τραγουδάκι που έλεγε φεγγαράκι μου λαμπρό κ.λ.π. Το τραγούδι λειτουργεί καταλυτικά στο μυαλό των παιδιών διότι συνδυάζει τον στίχο με τον κατάλληλο μουσικό ρυθμό και έτσι περνάει στην συνείδηση του παιδιού σαν την νικοτίνη στο αίμα. Μας μάθανε και ενα τραγουδάκι σχετικά με μιαν μικρούλα αδελφούλα που πρέπει οπωσδήποτε να την ελευθερώσουμε κ.λ.π κ.λ.π.
Μας είπαν τρομερά πράγματα για το Σουλι, τους Σουλιώτες, τον Σαμουηλ, και τον χορό του Ζαλόγγου. Ειδικα για το Σουλι είναι σχεδόν όλα παραμύθια, μας δίδασκαν στα σχολειά κάθε χρόνο κάποιο σκετσάκι σχετικά με τους ηρωικούς Σουλιώτες κάθε 25 Μαρτίου και οι διάλογοι γίνονταν στα νέα ελληνικά βέβαια, μα οι Σουλιώτες ήταν Έλληνες αρβανίτες και μιλούσαν αυτήν την γλώσσα όπως και ένα μεγάλο - τότε - μέρος του ελληνισμού. αυτό όμως, δεν μας το είπαν ποτέ. βέβαια ποιος περίμενε πως κάποτε οι άνθρωποι θα πατάνε ένα κουμπί και θα μαθαίνουν την αλήθεια όπου και αν βρίσκονται, στο χωράφι ,στο βουνό, στην βάρκα,ακόμα και στην φυλακή, με ένα πάτημα του κουμπιού μαθαίνεις τα πάντα και κυρίως την αλήθεια.
Με το Ζάλογγο τα πράγματα είναι πολύ περίεργα, πράγματι μια ομάδα γυναικών ξεγλίστρησε εκτός του χώρου της μεγάλης σφαγής με σκοπό την απόδραση προς τον ποταμό Αχέρωντα αλλά οι Τούρκοι έκλεισαν το πέρασμα και ανάγκασαν τις γυναίκες να αναρριχηθούν στον βράχο και τις πέταξαν όλες στον γκρεμό, μερικές μάλιστα είχαν και μικρά παιδιά στην αγκαλιά τους.
Εδω έφτιαξαν ενα εκπληκτικό κομμάτι σε καλαματιανό σκοπό (στην στεριά δεν ζει το ψάρι κ.λ.π. κ.λ.π, για να χορεύεται εύκολα, και κυρίως να διδάσκεται στα σχολεία. Ποτέ δεν χόρεψαν ούτε τραγούδησαν τίποτα οι Σουλιώτισσες, οι Τουρκοι τις γκρέμισαν βίαια, γι αυτό μην πυροβολείτε την Ρεπούση, εντάξει, έκανε ενα φραστικό λάθος στην περίπτωση του (συνωστισμού) και το αναγνώρισε ζητώντας δημόσια συγνώμη. Τώρα όμως είπε την αλήθεια και για μένα καλά έκανε. Εξ άλλου το ψέμα έχει κοντά ποδάρια αργά η γρήγορα θα λάμψει η αλήθεια. Η κυρία Ρεπούση πάτησε σε σοβαρά ιστορικά γεγονότα και οχι σε διαδόσεις, πάτησε επάνω στην απίστευτη έρευνα της κυρίας Ψημούλη, καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνων, και υπεύθυνη των αρχείων του ελληνικού κράτους για πάνω απο τριάντα χρόνια ψάχνοντας και ταξινομώντας τα ''άγια των αγίων''και έτσι προέκυψε το εκπληκτικό αυτό βιβλίο. Ας αποφασίσουμε τελικά τι θέλουμε, ΑΛΗΘΕΙΕΣ, Η ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.
Κώστας Ραχούτης
pestanea
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άκυρο το Ελληνικό και επιστρέφει στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
