2013-06-07 17:46:03
Κατά καιρούς ακούγεται από αρκετούς πολιτικούς και επιστήμονες η ανάγκη μείωσης του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 (κλπ). Μάλιστα αναφέρεται ότι οι Έλληνες πολίτες θα ήταν συντριπτικά υπέρ αυτής της προοπτικής.
Πράγματι αν κάναμε μια δημοσκόπηση, όλοι σχεδόν θα συμφωνούσαν αλλά είναι πράγματι ωφέλιμη για τον τόπο μας μια τέτοια εξέλιξη; Ας δούμε πέρα από την σχετική «διαφημιστική καμπάνια» των δύο τελευταίων ετών και ας κάνουμε μερικές σκέψεις.
Θεωρητικά το δημοκρατικό μας πολίτευμα είναι μια διευρυμένη αριστοκρατία (όπου «άριστος» είναι ο «άψογος») με την ασφαλιστική δικλείδα των εκλογών. Δηλαδή οι πολίτες επιλέγουν τους αντιπροσώπους τους και, αν δεν τα πάνε καλά, τότε μπορούν να τους αλλάξουν κατά τις εκλογές.
Οι αντιπρόσωποι-βουλευτές εντάσσονται σε πολιτικούς σχηματισμούς, δεσμευόμενοι τόσο σε αυτούς, όσο και στους ψηφοφόρους-εκλέκτορές τους. Βέβαια γνωρίζοντας την επιρροή ενός πολιτικού σχηματισμού-κόμματος και συχνά παραγνωρίζοντας τη δέσμευσή τους στους ψηφοφόρους τους, συχνά προβαίνουν οι πολιτικές τους επιλογές αντιτίθενται σε αυτούς. Και να είμαστε δίκαιοι, αυτό συμβαίνει σε όλα –μα όλα- τα κόμματα.
Ωστόσο σε κάποιες –ομολογουμένως λιγοστές- περιπτώσεις υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι επιλέγουν την δέσμευση στους ψηφοφόρους από τη δέσμευσή τους στο κόμμα. Βέβαια και τότε δεν είναι συνήθως ειλικρινής η «μεταμέλειά» τους αλλά δεν κρίνεται ωφέλιμο να επεκταθούμε επί του παρόντος.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα:
Η μείωση του αριθμού των βουλευτών δεν θα ενισχύσει την συνοχή των πολιτικών σχηματισμών σε μια εποχή, όπου αυτή απειλείται; Βέβαια σε αυτό το σημείο οι θιασώτες της μείωσης επισημαίνουν το κόστος και τα προνόμια των βουλευτών.
Αλλά και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει απάντηση:
Μειώστε προνόμια ή μισθούς αλλά γιατί να μειώσετε τον αριθμό τους; Ίσα ίσα που πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να μειώνονταν σημαντικά οι μισθοί (κλπ) και να διαμοιράζονταν σε περισσότερους αντιπροσώπους.
Ποιος πραγματικά θα μπορούσε να ελέγξει ένα μεγάλο αριθμό «πατέρων του Έθνους» (!) και γιατί οι αντιπρόσωποι-βουλευτές μας να διακινδυνεύσουν χωρίς ουσιαστικά υλικά οφέλη;
Βέβαια και πάλι θα ακούσουμε ότι ο χαμηλός μισθός μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση της διαφθοράς (…). Σωστά μπορεί, όπως μπορεί και σε κάθε άλλο επάγγελμα, δημόσιο ή ιδιωτικό. Δηλαδή οι βουλευτές μας είναι περισσότερο αναξιόπιστοι των υπολοίπων Ελλήνων;
Προσωπικά για να είμαι ειλικρινής, δε θα είχα πρόβλημα ακόμη με τον σημερινό, προκλητικό λόγω δημοσιονομικής κρίσης, μισθό τους, αν είχαν ανάλογα αποτελέσματα και αν δεν ντρεπόμουν κάθε φορά που παρακολουθώ τις εργασίες της Βουλής.
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνω ότι συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο λάθος, να κινούμαστε μεταξύ σχηματισμών και να μη λαμβάνουμε υπόψιν μας το επίπεδο και την ικανότητα των υποψηφίων αντιπροσώπων μας.
Αυτές είναι μερικές μόνο σκέψεις, οι οποίες οδηγούν στο σε ένα και μόνο συμπέρασμα, το οποίο είναι ο στόχος αυτού του άρθρου:
ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ Η’ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ;
Αναγνώστης Tromaktiko
Πράγματι αν κάναμε μια δημοσκόπηση, όλοι σχεδόν θα συμφωνούσαν αλλά είναι πράγματι ωφέλιμη για τον τόπο μας μια τέτοια εξέλιξη; Ας δούμε πέρα από την σχετική «διαφημιστική καμπάνια» των δύο τελευταίων ετών και ας κάνουμε μερικές σκέψεις.
Θεωρητικά το δημοκρατικό μας πολίτευμα είναι μια διευρυμένη αριστοκρατία (όπου «άριστος» είναι ο «άψογος») με την ασφαλιστική δικλείδα των εκλογών. Δηλαδή οι πολίτες επιλέγουν τους αντιπροσώπους τους και, αν δεν τα πάνε καλά, τότε μπορούν να τους αλλάξουν κατά τις εκλογές.
Οι αντιπρόσωποι-βουλευτές εντάσσονται σε πολιτικούς σχηματισμούς, δεσμευόμενοι τόσο σε αυτούς, όσο και στους ψηφοφόρους-εκλέκτορές τους. Βέβαια γνωρίζοντας την επιρροή ενός πολιτικού σχηματισμού-κόμματος και συχνά παραγνωρίζοντας τη δέσμευσή τους στους ψηφοφόρους τους, συχνά προβαίνουν οι πολιτικές τους επιλογές αντιτίθενται σε αυτούς. Και να είμαστε δίκαιοι, αυτό συμβαίνει σε όλα –μα όλα- τα κόμματα.
Ωστόσο σε κάποιες –ομολογουμένως λιγοστές- περιπτώσεις υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι επιλέγουν την δέσμευση στους ψηφοφόρους από τη δέσμευσή τους στο κόμμα. Βέβαια και τότε δεν είναι συνήθως ειλικρινής η «μεταμέλειά» τους αλλά δεν κρίνεται ωφέλιμο να επεκταθούμε επί του παρόντος.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα:
Η μείωση του αριθμού των βουλευτών δεν θα ενισχύσει την συνοχή των πολιτικών σχηματισμών σε μια εποχή, όπου αυτή απειλείται; Βέβαια σε αυτό το σημείο οι θιασώτες της μείωσης επισημαίνουν το κόστος και τα προνόμια των βουλευτών.
Αλλά και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει απάντηση:
Μειώστε προνόμια ή μισθούς αλλά γιατί να μειώσετε τον αριθμό τους; Ίσα ίσα που πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να μειώνονταν σημαντικά οι μισθοί (κλπ) και να διαμοιράζονταν σε περισσότερους αντιπροσώπους.
Ποιος πραγματικά θα μπορούσε να ελέγξει ένα μεγάλο αριθμό «πατέρων του Έθνους» (!) και γιατί οι αντιπρόσωποι-βουλευτές μας να διακινδυνεύσουν χωρίς ουσιαστικά υλικά οφέλη;
Βέβαια και πάλι θα ακούσουμε ότι ο χαμηλός μισθός μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση της διαφθοράς (…). Σωστά μπορεί, όπως μπορεί και σε κάθε άλλο επάγγελμα, δημόσιο ή ιδιωτικό. Δηλαδή οι βουλευτές μας είναι περισσότερο αναξιόπιστοι των υπολοίπων Ελλήνων;
Προσωπικά για να είμαι ειλικρινής, δε θα είχα πρόβλημα ακόμη με τον σημερινό, προκλητικό λόγω δημοσιονομικής κρίσης, μισθό τους, αν είχαν ανάλογα αποτελέσματα και αν δεν ντρεπόμουν κάθε φορά που παρακολουθώ τις εργασίες της Βουλής.
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνω ότι συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο λάθος, να κινούμαστε μεταξύ σχηματισμών και να μη λαμβάνουμε υπόψιν μας το επίπεδο και την ικανότητα των υποψηφίων αντιπροσώπων μας.
Αυτές είναι μερικές μόνο σκέψεις, οι οποίες οδηγούν στο σε ένα και μόνο συμπέρασμα, το οποίο είναι ο στόχος αυτού του άρθρου:
ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ Η’ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ;
Αναγνώστης Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H Εθνική Νέων ηττήθηκε με 2-0 από της Ισπανίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παντρεμένοι και άνω των 25...στο καλάθι των αχρήστων!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
