2013-06-08 11:13:05
Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει το γνωστό «ανήκομεν εις την Δύσιν», γνώριζε πως ναι μεν η Ευρώπη επιχειρούσε να απογαλακτισθεί από τις Η.Π.Α., τότε όμως ήταν απλώς ένα υποκατάστημα... (και παρά τις ελπίδες για μετασχηματισμό της σε ενιαία πολιτική δύναμη, τώρα μιλώντας για Ευρώπη εννοούμε την Γερμανία).
Η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» έφερε και κατάρρευση της διπολικότητας (Η.Π.Α.-ΕΣΣΔ) και για αρκετά χρόνια κυριαρχούσαν οι Η.Π.Α. στην υφήλιο ως μοναδική υπερδύναμη. Όμως, εδώ και μια 5ετία περίπου, έχουμε πλέον εμφανή πολυπολικότητα, με την αναβάθμιση του ρόλου της Γερμανίας, ως έναν από τους βραχίονες του Συστήματος, να ηγεμονεύει στην Ευρώπη και να συγκρούεται ως ίσος εταίρος με τις Η.Π.Α., στα όρια της δικαιοδοσίας της.
Έτσι, η χώρα μας εξακολουθεί μεν «να ανήκει στην Δύση», αλλά αναλόγως του προσανατολισμού της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, πρέπει να προσδιορίζεται και «σε ποια Δύση». Τρεις αλλαγές είχαμε στην 5ετία, με τον κ. Κώστα Καραμανλή να ακολουθεί την πολιτική του θείου του, της κάποιας αποστασιοποίησης από τις Η.Π.Α., με τον κ. Γ. Παπανδρέου να ταυτίζεται πλήρως με την αμερικανική πολιτική και τώρα φαίνεται πως στρεφόμαστε καθαρά προς την Γερμανία.
Είναι αλήθεια, πως λόγω του αμερικανικού προσανατολισμού του κ. Α. Σαμαρά, είχε γίνει πιστευτό πως δεν θα άλλαζε η πολιτική που καθόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου. Δεν συνέβη έτσι. Άλλωστε, τώρα δεν θα έχουμε τα γεγονότα του 2008, αφού διαπιστώθηκε πως ναι μεν οι Η.Π.Α. μας πιέζουν αφόρητα (και όχι μόνον στο θέμα των ρωσικών επενδύσεων), αλλά -όπως είπαμε- και η Γερμανία βραχίονας του συστήματος είναι.
Όμως, υπάρχει ένας προβληματισμός. Εχθές, ο κ. Α. Σαμαράς από το Ελσίνκι ζήτησε κοινή ευρωπαϊκή ενεργειακή στρατηγική και επανέλαβε ουσιαστικά την διαπίστωσή του -που θέλει να την αποδεχθεί και η Γερμανία- ότι τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας είναι και ευρωπαϊκά. Ζήτησε πάλι εχθές:
«Την ανάγκη υιοθέτησης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής η οποία θα ενθαρρύνει τις χώρες-μέλη να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους, ώστε να μπορούν να κάνουν έρευνες και να αναπτύσσουν τα πιθανά τους αποθέματα». Ουσιαστικά δηλαδή, ζήτησε προστασία. Εδώ ανακύπτουν δύο ερωτηματικά, τα οποία και προ καιρού διατυπώσαμε.
Πρώτον, σε τι θα ζημιώσει η Ευρώπη αν παίρνει την ενέργεια από τους Τούρκους και όχι από εμάς; Γιατί δηλαδή η Ευρώπη να ταχθεί με το μέρος μας και να δυσαρεστήσει τους Τούρκους, μια αγορά 75 εκατομμυρίων που τώρα μπαίνουν στον καταναλωτισμό; Το ίδιο αέριο θα είναι, με τις ίδιες τιμές.
Δεύτερον, επαναθέτουμε το παλαιότερο ερώτημά μας. Ναι μεν φαίνεται πως στην Γερμανία ανατέθηκε η ηγεμονία της Ευρώπης, και από αυτήν τώρα εξαρτιόμαστε (ας μη μας τρομάζουν οι λέξεις, η αλήθεια είναι), αλλά στην Μεσόγειο όπου βρίσκονται τα ενεργειακά αποθέματά μας, αφεντικό είναι οι Η.Π.Α. Οι οποίες επίσης δεν έχουν πρόβλημα, αν η ενέργεια ανήκει στην Ελλάδα ή στην Τουρκία.
Επομένως, αν η στροφή μας προς την Γερμανία έγινε μελετημένα και με περίσκεψη και όχι υπό το κράτος συναισθηματισμού ή άλλων αγνώστων αιτίων, τότε πρέπει να έχουν προϋπάρξει συζητήσεις που αγνοούμε. Ποτέ ο πρωθυπουργός μιας χώρας δεν θέτει δημόσια κάποιο ζήτημα, με φόβο να υπάρξει αρνητική απάντηση. Πρώτα συζητιέται το ζήτημα από υπουργούς ή διπλωμάτες, ή και από τεχνοκράτες, και όταν υπάρξει συμφωνία, τότε «εκτίθεται» ο πρωθυπουργός.
Δεν θέλω καν να υποθέσω, ότι δεν προϋπήρξε τέτοια προεργασία, αν και η γκάφα της δήθεν συνάντησης του κ. Α. Σαμαρά με τον κ. Ομπάμα, που εμφάνισε άσχημη εικόνα για μας, λόγω της προχειρότητας των σχεδιασμών, είναι πρόσφατη.
Ελπίζοντας πως δεν επαναλήφθηκε το ατυχές γεγονός -διότι θα εμφανισθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να ζητά κάτι κατ’ επανάληψη και να μη εισακούεται- μόνον την προσυνεννόηση με την Γερμανία μπορούμε να υποθέσουμε. Αλλά, το είπαμε και πιο πάνω, είναι και οι Τούρκοι στο παιχνίδι. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Η.Π.Α. (ούτε καμιά άλλη χώρα) θα τεθούν υπέρ ημών και σε βάρος των Τούρκων. Έχουμε και την συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν στο Κατάρ, που αποτελούν σοβαρή ένδειξη για την υπόθεση αυτή.
Δεν αποκλείεται, μέσα στο «πακέτο» να βρίσκονται και οι γερμανικές επανορθώσεις. Επειδή είναι μάλλον ασύνηθες μέσα στο Βερολίνο να ανοίγει συζήτηση, προς αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων διευθέτησης του ζητήματος των πολεμικών επανορθώσεων της Γερμανίας στην Ελλάδα. Και επειδή είναι σαφές, ότι η Γερμανία δεν θα αναγνώριζε ποτέ πως έχει τέτοια υποχρέωση -επειδή θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου και θα εμφανίζονταν κι άλλοι αιτητές- θα βρουν ίσως κάποια λύση με νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, μετά τις γερμανικές εκλογές.
Ως επιμύθιο: Είθε η μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής μας, να εδράζεται επί σταθερών βάσεων, ώστε η δυσαρέσκεια των Η.Π.Α. να εκδηλωθεί μόνον με υποστήριξη αντικυβερνητικών κομμάτων που έχουν αντιγερμανική τοποθέτηση. Αλίμονο, αν ξαναζήσουμε τα γεγονότα του 2008 Ο Μακεδών
parapolitika.gr
Η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» έφερε και κατάρρευση της διπολικότητας (Η.Π.Α.-ΕΣΣΔ) και για αρκετά χρόνια κυριαρχούσαν οι Η.Π.Α. στην υφήλιο ως μοναδική υπερδύναμη. Όμως, εδώ και μια 5ετία περίπου, έχουμε πλέον εμφανή πολυπολικότητα, με την αναβάθμιση του ρόλου της Γερμανίας, ως έναν από τους βραχίονες του Συστήματος, να ηγεμονεύει στην Ευρώπη και να συγκρούεται ως ίσος εταίρος με τις Η.Π.Α., στα όρια της δικαιοδοσίας της.
Έτσι, η χώρα μας εξακολουθεί μεν «να ανήκει στην Δύση», αλλά αναλόγως του προσανατολισμού της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, πρέπει να προσδιορίζεται και «σε ποια Δύση». Τρεις αλλαγές είχαμε στην 5ετία, με τον κ. Κώστα Καραμανλή να ακολουθεί την πολιτική του θείου του, της κάποιας αποστασιοποίησης από τις Η.Π.Α., με τον κ. Γ. Παπανδρέου να ταυτίζεται πλήρως με την αμερικανική πολιτική και τώρα φαίνεται πως στρεφόμαστε καθαρά προς την Γερμανία.
Είναι αλήθεια, πως λόγω του αμερικανικού προσανατολισμού του κ. Α. Σαμαρά, είχε γίνει πιστευτό πως δεν θα άλλαζε η πολιτική που καθόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου. Δεν συνέβη έτσι. Άλλωστε, τώρα δεν θα έχουμε τα γεγονότα του 2008, αφού διαπιστώθηκε πως ναι μεν οι Η.Π.Α. μας πιέζουν αφόρητα (και όχι μόνον στο θέμα των ρωσικών επενδύσεων), αλλά -όπως είπαμε- και η Γερμανία βραχίονας του συστήματος είναι.
Όμως, υπάρχει ένας προβληματισμός. Εχθές, ο κ. Α. Σαμαράς από το Ελσίνκι ζήτησε κοινή ευρωπαϊκή ενεργειακή στρατηγική και επανέλαβε ουσιαστικά την διαπίστωσή του -που θέλει να την αποδεχθεί και η Γερμανία- ότι τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας είναι και ευρωπαϊκά. Ζήτησε πάλι εχθές:
«Την ανάγκη υιοθέτησης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής η οποία θα ενθαρρύνει τις χώρες-μέλη να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους, ώστε να μπορούν να κάνουν έρευνες και να αναπτύσσουν τα πιθανά τους αποθέματα». Ουσιαστικά δηλαδή, ζήτησε προστασία. Εδώ ανακύπτουν δύο ερωτηματικά, τα οποία και προ καιρού διατυπώσαμε.
Πρώτον, σε τι θα ζημιώσει η Ευρώπη αν παίρνει την ενέργεια από τους Τούρκους και όχι από εμάς; Γιατί δηλαδή η Ευρώπη να ταχθεί με το μέρος μας και να δυσαρεστήσει τους Τούρκους, μια αγορά 75 εκατομμυρίων που τώρα μπαίνουν στον καταναλωτισμό; Το ίδιο αέριο θα είναι, με τις ίδιες τιμές.
Δεύτερον, επαναθέτουμε το παλαιότερο ερώτημά μας. Ναι μεν φαίνεται πως στην Γερμανία ανατέθηκε η ηγεμονία της Ευρώπης, και από αυτήν τώρα εξαρτιόμαστε (ας μη μας τρομάζουν οι λέξεις, η αλήθεια είναι), αλλά στην Μεσόγειο όπου βρίσκονται τα ενεργειακά αποθέματά μας, αφεντικό είναι οι Η.Π.Α. Οι οποίες επίσης δεν έχουν πρόβλημα, αν η ενέργεια ανήκει στην Ελλάδα ή στην Τουρκία.
Επομένως, αν η στροφή μας προς την Γερμανία έγινε μελετημένα και με περίσκεψη και όχι υπό το κράτος συναισθηματισμού ή άλλων αγνώστων αιτίων, τότε πρέπει να έχουν προϋπάρξει συζητήσεις που αγνοούμε. Ποτέ ο πρωθυπουργός μιας χώρας δεν θέτει δημόσια κάποιο ζήτημα, με φόβο να υπάρξει αρνητική απάντηση. Πρώτα συζητιέται το ζήτημα από υπουργούς ή διπλωμάτες, ή και από τεχνοκράτες, και όταν υπάρξει συμφωνία, τότε «εκτίθεται» ο πρωθυπουργός.
Δεν θέλω καν να υποθέσω, ότι δεν προϋπήρξε τέτοια προεργασία, αν και η γκάφα της δήθεν συνάντησης του κ. Α. Σαμαρά με τον κ. Ομπάμα, που εμφάνισε άσχημη εικόνα για μας, λόγω της προχειρότητας των σχεδιασμών, είναι πρόσφατη.
Ελπίζοντας πως δεν επαναλήφθηκε το ατυχές γεγονός -διότι θα εμφανισθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να ζητά κάτι κατ’ επανάληψη και να μη εισακούεται- μόνον την προσυνεννόηση με την Γερμανία μπορούμε να υποθέσουμε. Αλλά, το είπαμε και πιο πάνω, είναι και οι Τούρκοι στο παιχνίδι. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Η.Π.Α. (ούτε καμιά άλλη χώρα) θα τεθούν υπέρ ημών και σε βάρος των Τούρκων. Έχουμε και την συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν στο Κατάρ, που αποτελούν σοβαρή ένδειξη για την υπόθεση αυτή.
Δεν αποκλείεται, μέσα στο «πακέτο» να βρίσκονται και οι γερμανικές επανορθώσεις. Επειδή είναι μάλλον ασύνηθες μέσα στο Βερολίνο να ανοίγει συζήτηση, προς αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων διευθέτησης του ζητήματος των πολεμικών επανορθώσεων της Γερμανίας στην Ελλάδα. Και επειδή είναι σαφές, ότι η Γερμανία δεν θα αναγνώριζε ποτέ πως έχει τέτοια υποχρέωση -επειδή θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου και θα εμφανίζονταν κι άλλοι αιτητές- θα βρουν ίσως κάποια λύση με νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, μετά τις γερμανικές εκλογές.
Ως επιμύθιο: Είθε η μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής μας, να εδράζεται επί σταθερών βάσεων, ώστε η δυσαρέσκεια των Η.Π.Α. να εκδηλωθεί μόνον με υποστήριξη αντικυβερνητικών κομμάτων που έχουν αντιγερμανική τοποθέτηση. Αλίμονο, αν ξαναζήσουμε τα γεγονότα του 2008 Ο Μακεδών
parapolitika.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αερογέφυρα ζωής από την Κρήτη στην Αθήνα για τη δωρεά οργάνων 47χρονου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Τώρα ξέρουμε πότε θα γίνει σεισμός»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Τριπλό πακέτο αναδρομικών - Τα ποσά που δικαιούνται 1,3 εκατ. συνταξιούχοι ανά Ταμείο [αναλυτικοί πίνακες]](https://images.newsnowgreece.com/144/1449065/triplo-paketo-anadromikon---ta-posa-pou-dikaiountai-13-ekat-syntaxiouxoi-ana-tameio-analytikoi-pinakes-1-124x78.jpg)
