2013-06-08 18:33:47
του Μιχάλη Στεφάνου
Οι ήττες είναι στο πρόγραμμα. Πάντα ήταν και πάντα θα είναι. Ειδικά για τον Ολυμπιακό που έχει μάθει να σφυρηλατείται και αναζωογονείται μέσα απ’ αυτές. Οι ερυθρόλευκοι ποτέ δεν φοβήθηκαν να χάσουν, αντίθετα βρίσκουν τον τρόπο να διαχειριστούν σωστά τις κακές τους βραδιές. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ήττες τους έκαναν καλό, διότι αφαιρούσαν από πάνω τους τον τίτλο του φαβορί ενόψει της συνέχειας και κυρίως τους έβαζαν στον αγαπημένο τους «do or die» μονόδρομο. Από τον οποίο βγαίνουν πάντα κερδισμένοι. Πάντα… Άτιμη λέξη για το μυαλό.
Η σοκαριστικά άσχημη εικόνα του Ολυμπιακού στον πρώτο τελικό του ΣΕΦ, καλώς ή κακώς εξηγείται. Το πρόβλημα ήταν πάνω απ’ όλα πνευματικό και κάπου αδύνατον να αποφευχθεί, μιας και μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές και όχι ρομπότ. Οι ερυθρόλευκοι, θέλοντας και μη, απέκτησαν μια νοοτροπία. Ότι σε κάθε περίπτωση, με κάποιον τρόπο θα βγουν νικητές. Όσο άσχημα κι αν ξεκινήσουν, όσο πίσω κι αν βρεθούν στον σκορ, στο τέλος θα τα καταφέρουν. Ουσιαστικά την κέρδισαν με τα κατορθώματά τους.
Ο Ολυμπιακός βγήκε στο παρκέ του ΣΕΦ ψυχολογικά ανέτοιμος για μια μάχη τίτλου απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο του. Με μια σιγουριά που δεν του ταιριάζει. Με μια άνεση που δεν τον χαρακτηρίζει. Με υπερβολική αυτοπεποίθηση που τελικά γύρισε μπούμερανγκ. Ξέχασε τα βασικά χαρακτηριστικά του, όπως την αγωνιστική σεμνότητα, την αδιάκοπη μάχη, την ευλαβική συγκέντρωση. Σε συνδυασμό φυσικά και με την τεράστια απουσία του Λο (ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχει Μάντζαρης), το… κάζο ήρθε φυσιολογικά.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, είχε άπλετο χρόνο να προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη συνάντηση, μιας και παρακολούθησε τηλεοπτικά το φάιναλ φορ. Ουσιαστικά, από την ώρα που αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα, άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος. Μακριά από τα φώτα, με ηρεμία και υψηλό κίνητρο. Προχώρησε σε δύο προσθήκες, δοκίμασε πράγματα και χρησιμοποίησε εποικοδομητικά τα ελληνικά πλέι οφ. Επιπροσθέτως, έκανε ό,τι μπορούσε στο εξωαγωνιστικό κομμάτι, ώστε να εξασφαλίσει –και το πέτυχε- ένα γήπεδο εκκλησία και μια διαιτησία ιδανική για κάθε φιλοξενούμενο.
Έπαιξε 40 λεπτά καντενάτσιο, γιατί δεν μπορεί να παίξει κάτι άλλο. Φυσικά, το παιχνίδι το πήρε από την άμυνα, μιας και οι 64 πόντοι πού σκόραρε δεν αποτελούν «συγκομιδή» για διπλό στο ΣΕΦ. Κατάφερε να βγάλει τον Ολυμπιακό εκτός ρυθμού και πλάνου, προηγήθηκε από νωρίς κι έτσι είχε την δυνατότητα να αφήνει όλο και περισσότερα σουτ στους ερυθρόλευκους. Σουτ ελεύθερα μεν, γεμάτα άγχος και νευρικότητα δε.
Οι ερυθρόλευκοι δίστασαν ακατανόητα μπροστά στον… μπαμπούλα Λάσμε, δεν ακούμπησαν το λόου ποστ και προσπαθούσαν συνεχώς και ανορθόδοξα να «πετάξουν» την μπάλα έξω. Ουσιαστικά το έριξαν στα τρίποντα, γιατί αδυνατούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Κι όταν μια επιλογή έρχεται αναγκαστικά, δεν μπορεί να είναι ποτέ καλή.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και με τέτοια εμφάνιση ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να βρίσκεται στο κόλπο της νίκης μέχρι το τέλος, αν δεν αποτύγχανε ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, όπως τα λέι απ, οι βολές και δύο τρία πραγματικά εύκολα σουτ. Χαρακτηριστικότερη όλων, η φάση με το χαμένο… τετ α τετ του Πάουελ, ο οποίος αντί να στείλει τη διαφορά στους πέντε επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να βγάλει εκείνος αιφνιδιασμό και με το εντυπωσιακό κάρφωμα του Λάσμε να ξεφύγει εκ νέου, αλλά και να οπλιστεί με έξτρα ψυχολογία.
Θεωρητικά το σπάσιμο της έδρας αλλάζει τα δεδομένα και τοποθετεί τους πράσινους στη θέση του οδηγού. Ταυτόχρονα, όμως, τοποθετεί και τον Ολυμπιακό στην «αγαπημένη» του θέση. Με την πλάτη στον τοίχο, δηλαδή κ4αι με τα προγνωστικά εναντίον του. Αν τώρα, αυτός ο ασυνήθιστος ερυθρόλευκος …μαζοχισμός καταφέρει πάλι το θαύμα του, θα το μάθουμε σύντομα. Όσοι ξεκίνησαν ήδη τις απονομές (άλλο που δεν ήθελαν), κακό του κεφαλιού τους. Ίσως τελικά και να τους κάτσει -ποιος ξέρει;- αλλά με τα να θεωρούν ξεγραμμένο τον Ολυμπιακό, επειδή βρίσκεται στο 0-1, αποδεικνύουν την ασχετοσύνη τους.
Όσοι παρακολουθούν τους δις πρωταθλητές Ευρώπης θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όσο υπάρχουν αγωνιστικά λεπτά να παιχθούν, όλα θα παραμένουν ανοιχτά. Διότι αυτή η ομάδα, έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να πέσει, να χτυπήσει, να λερωθεί. Έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται τους φόβους της. Τους αγαπάει, ζει με αυτούς. Μέχρι, λοιπόν, να έρθει η στιγμή που θα πέσει και δεν θα μπορεί να σηκωθεί, απλώς… KEEP CALM.
πηγή: katimagiko.gr
Οι ήττες είναι στο πρόγραμμα. Πάντα ήταν και πάντα θα είναι. Ειδικά για τον Ολυμπιακό που έχει μάθει να σφυρηλατείται και αναζωογονείται μέσα απ’ αυτές. Οι ερυθρόλευκοι ποτέ δεν φοβήθηκαν να χάσουν, αντίθετα βρίσκουν τον τρόπο να διαχειριστούν σωστά τις κακές τους βραδιές. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ήττες τους έκαναν καλό, διότι αφαιρούσαν από πάνω τους τον τίτλο του φαβορί ενόψει της συνέχειας και κυρίως τους έβαζαν στον αγαπημένο τους «do or die» μονόδρομο. Από τον οποίο βγαίνουν πάντα κερδισμένοι. Πάντα… Άτιμη λέξη για το μυαλό.
Η σοκαριστικά άσχημη εικόνα του Ολυμπιακού στον πρώτο τελικό του ΣΕΦ, καλώς ή κακώς εξηγείται. Το πρόβλημα ήταν πάνω απ’ όλα πνευματικό και κάπου αδύνατον να αποφευχθεί, μιας και μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές και όχι ρομπότ. Οι ερυθρόλευκοι, θέλοντας και μη, απέκτησαν μια νοοτροπία. Ότι σε κάθε περίπτωση, με κάποιον τρόπο θα βγουν νικητές. Όσο άσχημα κι αν ξεκινήσουν, όσο πίσω κι αν βρεθούν στον σκορ, στο τέλος θα τα καταφέρουν. Ουσιαστικά την κέρδισαν με τα κατορθώματά τους.
Ο Ολυμπιακός βγήκε στο παρκέ του ΣΕΦ ψυχολογικά ανέτοιμος για μια μάχη τίτλου απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο του. Με μια σιγουριά που δεν του ταιριάζει. Με μια άνεση που δεν τον χαρακτηρίζει. Με υπερβολική αυτοπεποίθηση που τελικά γύρισε μπούμερανγκ. Ξέχασε τα βασικά χαρακτηριστικά του, όπως την αγωνιστική σεμνότητα, την αδιάκοπη μάχη, την ευλαβική συγκέντρωση. Σε συνδυασμό φυσικά και με την τεράστια απουσία του Λο (ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχει Μάντζαρης), το… κάζο ήρθε φυσιολογικά.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, είχε άπλετο χρόνο να προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη συνάντηση, μιας και παρακολούθησε τηλεοπτικά το φάιναλ φορ. Ουσιαστικά, από την ώρα που αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα, άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος. Μακριά από τα φώτα, με ηρεμία και υψηλό κίνητρο. Προχώρησε σε δύο προσθήκες, δοκίμασε πράγματα και χρησιμοποίησε εποικοδομητικά τα ελληνικά πλέι οφ. Επιπροσθέτως, έκανε ό,τι μπορούσε στο εξωαγωνιστικό κομμάτι, ώστε να εξασφαλίσει –και το πέτυχε- ένα γήπεδο εκκλησία και μια διαιτησία ιδανική για κάθε φιλοξενούμενο.
Έπαιξε 40 λεπτά καντενάτσιο, γιατί δεν μπορεί να παίξει κάτι άλλο. Φυσικά, το παιχνίδι το πήρε από την άμυνα, μιας και οι 64 πόντοι πού σκόραρε δεν αποτελούν «συγκομιδή» για διπλό στο ΣΕΦ. Κατάφερε να βγάλει τον Ολυμπιακό εκτός ρυθμού και πλάνου, προηγήθηκε από νωρίς κι έτσι είχε την δυνατότητα να αφήνει όλο και περισσότερα σουτ στους ερυθρόλευκους. Σουτ ελεύθερα μεν, γεμάτα άγχος και νευρικότητα δε.
Οι ερυθρόλευκοι δίστασαν ακατανόητα μπροστά στον… μπαμπούλα Λάσμε, δεν ακούμπησαν το λόου ποστ και προσπαθούσαν συνεχώς και ανορθόδοξα να «πετάξουν» την μπάλα έξω. Ουσιαστικά το έριξαν στα τρίποντα, γιατί αδυνατούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Κι όταν μια επιλογή έρχεται αναγκαστικά, δεν μπορεί να είναι ποτέ καλή.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και με τέτοια εμφάνιση ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να βρίσκεται στο κόλπο της νίκης μέχρι το τέλος, αν δεν αποτύγχανε ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, όπως τα λέι απ, οι βολές και δύο τρία πραγματικά εύκολα σουτ. Χαρακτηριστικότερη όλων, η φάση με το χαμένο… τετ α τετ του Πάουελ, ο οποίος αντί να στείλει τη διαφορά στους πέντε επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να βγάλει εκείνος αιφνιδιασμό και με το εντυπωσιακό κάρφωμα του Λάσμε να ξεφύγει εκ νέου, αλλά και να οπλιστεί με έξτρα ψυχολογία.
Θεωρητικά το σπάσιμο της έδρας αλλάζει τα δεδομένα και τοποθετεί τους πράσινους στη θέση του οδηγού. Ταυτόχρονα, όμως, τοποθετεί και τον Ολυμπιακό στην «αγαπημένη» του θέση. Με την πλάτη στον τοίχο, δηλαδή κ4αι με τα προγνωστικά εναντίον του. Αν τώρα, αυτός ο ασυνήθιστος ερυθρόλευκος …μαζοχισμός καταφέρει πάλι το θαύμα του, θα το μάθουμε σύντομα. Όσοι ξεκίνησαν ήδη τις απονομές (άλλο που δεν ήθελαν), κακό του κεφαλιού τους. Ίσως τελικά και να τους κάτσει -ποιος ξέρει;- αλλά με τα να θεωρούν ξεγραμμένο τον Ολυμπιακό, επειδή βρίσκεται στο 0-1, αποδεικνύουν την ασχετοσύνη τους.
Όσοι παρακολουθούν τους δις πρωταθλητές Ευρώπης θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όσο υπάρχουν αγωνιστικά λεπτά να παιχθούν, όλα θα παραμένουν ανοιχτά. Διότι αυτή η ομάδα, έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να πέσει, να χτυπήσει, να λερωθεί. Έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται τους φόβους της. Τους αγαπάει, ζει με αυτούς. Μέχρι, λοιπόν, να έρθει η στιγμή που θα πέσει και δεν θα μπορεί να σηκωθεί, απλώς… KEEP CALM.
πηγή: katimagiko.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέλος το μπάσκετ για τον Ζεβροσένκο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι καλοκαιρινές διακοπές άρχισαν...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
