2013-06-09 09:31:05
Η Μαριάντα Πιερίδη μίλησε για το ατύχημα που είχε πριν λίγο καιρό με το αυτοκίνητό της.
«Κοίτα, για το ατύχημα δεν θέλω να πω πολλά. Θα σου πω μόνο ότι χρειάστηκε να κάνω πολλές φυσιοθεραπείες μετά για να επανέλθω, ώστε τα κόκαλα που έσπασαν με τα κατάγματα, να δέσουν πιο γρήγορα. Οπότε, αυτή ήταν η προτεραιότητά μου και μετά να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά».
Όσο για το αν φοβήθηκε για τη ζωή της είπε στο περιοδικό «DownTown Κύπρου»: «Όχι, όχι! Να σου πω ότι ήταν η πρώτη φορά που τράκαρα στη ζωή μου, δεν μου έχει ξανασυμβεί κι εύχομαι να μην το πάθω άλλη φορά. Προχωρούσα σε έναν κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας και ξαφνικά, το άλλο αυτοκίνητο ήρθε κι έπεσε πάνω μου. Η οδηγός είχε προφανώς το μυαλό της κάπου αλλού, γιατί δεν διασχίζεις μία μεγάλη λεωφόρο, χωρίς να σταματήσεις και να ελέγξεις. Η μόνη κουβέντα που είπα εκείνη την ώρα, ήταν "Παναγία μου, πότε θα σταματήσει;". Γιατί το αυτοκίνητο, μετά τη σύγκρουση, έκανε πολλές σβούρες. Κρατούσα το τιμόνι πολύ σφιχτά και δεν το άφησα ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Αυτό με έσωσε! Συνήλθα μετά. Από θαύμα σώθηκα, αυτό μου είπαν οι γιατροί. Από πολύ μικρότερα ατυχήματα έχουν σκοτωθεί άλλοι άνθρωποι... Αν άφηνα το τιμόνι και έχανα τον έλεγχο του σώματός μου, δεν θα ζούσα. Σήμερα είμαι μία χαρά, μόνο τα σημάδια έχουν μείνει, αλλά θα φύγουν κι αυτά. Την πρώτη μέρα, στο νοσοκομείο, το πρόσωπό μου, δεν αναγνωριζόταν. Είχα τραυματιστεί πολύ σοβαρά κι ήμουν γεμάτη μώλωπες». Tromaktiko
«Κοίτα, για το ατύχημα δεν θέλω να πω πολλά. Θα σου πω μόνο ότι χρειάστηκε να κάνω πολλές φυσιοθεραπείες μετά για να επανέλθω, ώστε τα κόκαλα που έσπασαν με τα κατάγματα, να δέσουν πιο γρήγορα. Οπότε, αυτή ήταν η προτεραιότητά μου και μετά να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά».
Όσο για το αν φοβήθηκε για τη ζωή της είπε στο περιοδικό «DownTown Κύπρου»: «Όχι, όχι! Να σου πω ότι ήταν η πρώτη φορά που τράκαρα στη ζωή μου, δεν μου έχει ξανασυμβεί κι εύχομαι να μην το πάθω άλλη φορά. Προχωρούσα σε έναν κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας και ξαφνικά, το άλλο αυτοκίνητο ήρθε κι έπεσε πάνω μου. Η οδηγός είχε προφανώς το μυαλό της κάπου αλλού, γιατί δεν διασχίζεις μία μεγάλη λεωφόρο, χωρίς να σταματήσεις και να ελέγξεις. Η μόνη κουβέντα που είπα εκείνη την ώρα, ήταν "Παναγία μου, πότε θα σταματήσει;". Γιατί το αυτοκίνητο, μετά τη σύγκρουση, έκανε πολλές σβούρες. Κρατούσα το τιμόνι πολύ σφιχτά και δεν το άφησα ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Αυτό με έσωσε! Συνήλθα μετά. Από θαύμα σώθηκα, αυτό μου είπαν οι γιατροί. Από πολύ μικρότερα ατυχήματα έχουν σκοτωθεί άλλοι άνθρωποι... Αν άφηνα το τιμόνι και έχανα τον έλεγχο του σώματός μου, δεν θα ζούσα. Σήμερα είμαι μία χαρά, μόνο τα σημάδια έχουν μείνει, αλλά θα φύγουν κι αυτά. Την πρώτη μέρα, στο νοσοκομείο, το πρόσωπό μου, δεν αναγνωριζόταν. Είχα τραυματιστεί πολύ σοβαρά κι ήμουν γεμάτη μώλωπες». Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Φυσικό πίλινγκ για τα χέρια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
