2013-06-11 10:26:03
Πριν από 15 μέρες στα Χανιά στην Κρήτη διεξήχθη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μη επαγγελματιών αθλητών, με συμμετοχή από όλο τον κόσμο (περίπου 300 αθλητές και αθλήτριες).
Το επίκεντρο των αγώνων ήταν η Λιμνούπολη Χανίων, ένας πολυχώρος που εξυπηρέτησε με επάρκεια τις ανάγκες των αθλητών και τις τρεις μέρες που διήρκησαν οι αγώνες. Η αφετηρία ήταν μια πίστα καρτ όπου oι αθλητές ξεκίνησαν και τερμάτιζαν κάνοντας μια στροφή μέσα στην πολύ τεχνική πίστα.
Την παρασκευή 17 Μαΐου έγινε το αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης όπου εκεί ο Πυργιωτης σπεσιαλίστας κέρδισε με χαρακτηριστική διαφορά τη φανέλα του παγκόσμιου πρωταθλητή σημειώνοντας τον απόλυτο χρόνο της ημέρας. Ξεκινώντας μέσα από την πίστα καρτ σε μια απόλυτα τεχνική διαδρομή με αφόρητη ζέστη 38βαθμων και πολύ κόντρα αέρα ο Πυργιώτης αθλητής του ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥ σημείωσε τον απόλυτο χρόνο της ημέρας με μέση ωριαία 49,7Km/h καλύπτοντας την απόσταση των 24km σε 27λεπτα και 58 δευτερόλεπτα.
Δεύτερος πίσω από τον Πάνο ήταν ένας αθλητής από τη Μάλτα, ο Ettiene Bonnelo με 28,34 και τρίτος ο Χριστόφορος Ψαράκης από τον Τάλω Χανίων. Ο Πάνος σε δηλώσεις του μετά τον αγώνα μας είπε: «Δεν βρέθηκα στην καλύτερή μου μέρα λόγω του ότι η αποστολή μου αποβιβάστηκε στα Χανιά στις 6 το πρωί της ημέρας του αγώνα και δεν πρόλαβα να εγκλιματιστώ στην αφόρητη για την εποχή ζέστη.
»Παρ' όλα αυτά ξεκίνησα επιφυλακτικά στην αρχή και με ιδιαίτερη προσοχή καθότι η πίστα καρτ δεν συγχωρούσε λάθη (πολλοί αθλητές βγήκαν εκτός δρόμου και τραυματίστηκαν) στη συνέχεια βγαίνοντας από την πίστα άνοιξα σταδιακά το γκάζι πιάνοντας καλό ρυθμό και λόγω του ότι ήμουν τελευταίος στη σειρά εκκίνησης μπορούσα μέσω του συνοδού μου να ελέγχω τους αντιπάλους. Φτάνοντας στα τελευταία χιλιόμετρα και βλέποντας ότι σχεδόν είχα πιάσει τον Μαλτέζο αθλητή άνοιξα τέρμα το γκάζι και κατάφερα να πάρω την πολυπόθητη φανέλα.
»Η χαρά μου απερίγραπτη γιατί προετοιμαζόμουν πολύ επίπονα πολύ καιρό πριν! Η επόμενη μέρα μάς βρήκε χαλαρώνοντας απολαμβάνοντας κρητικές λιχουδιές με το νυχτερινό σιρκουι να μη με απασχολεί ιδιαίτερα καθώς ο μεγάλος στόχος ήταν το αγώνισμα της αντοχής των 135 χιλιομέτρων της Κυριακής. Την Κυριακή τα βρέθηκα στην καλύτερη μέρα της καριέρας μου μια και σωματικά και ψυχολογικά λόγω της πρώτης θέσης στο χρονόμετρο ένιωθα πολύ καλά.
»Ο Αγώνας ήταν δυο κύκλοι των 65χλμ με εκκίνηση και τερματισμό στην πίστα καρτ. Ο ρυθμός του αγώνα από την αρχή πολύ δυνατός με επιθέσεις από τις δυνατές ομάδες κυρίως την Ιταλία και τη Μάλτα που είχαν διαρκώς αθλητές στο ξεκόλλημα.
»Στον δεύτερο κύκλο ο ρυθμός ήταν πλέον ξέφρενος και το κυρίως γκρουπ αποτελούνταν μόνο από τα φαβορί του αγώνα και μπαίνοντας στο ανηφορικό κομμάτι έκανα μια επίθεση και γυρνώντας να δω πίσω έχει «κολλήσει» μαζί διαπίστωσα ότι είχα μείνει μόνος μου! Αυτό ήταν λέω τέρμα γκάζι και πραγματικά δαγκώνοντας το τιμόνι συνεχίζω να αυξάνω τη διαφορά φθάνοντάς την στο 1,5 λεπτό από το γκρουπ.
»Εκείνη ακριβώς τη στιγμή και πάνω που λέω ότι είμαι αγκαλιά με τη φανέλα του παγκόσμιου και στην αντοχή το πίσω λάστιχο σκάει και με αφήνει στα κρύα του λουτρού.. Αποφασίζω να συνεχίσω με κλαταρισμένο ελαστικό καθότι οι κανονισμοί του αγώνα επέβαλαν μόνο ουδέτερο σέρβις και αυτό εκείνη τη στιγμή ήταν ανύπαρκτο!!
»Τελειώνοντας την ανηφόρα παίρνω το ρίσκο να κατηφορίσω με το σκασμένο ελαστικό και συνεχίζω για περίπου 5χλμ μέχρι που επιτέλους ήρθε το σέρβις και μου άλλαξε τη ρόδα. Η ατυχία μου δεν σταμάτησε εκεί.... Ο μηχανικός που μου άλλαξε τη ρόδα πάνω στην ένταση των αγώνα μου την τοποθέτησε στραβά και έτσι εγώ χωρίς να το καταλάβω πήγα μέχρι τον τερματισμό με τη ρόδα να βρίσκε πάνω στο σκελετό!!! Από πρώτος είχα βρεθεί στην ουρά και περνώντας ρίσκα προσπάθησα όσο γινόταν να περισώσω την κατάσταση...Τελικά μετά από ξέφρενο κυνηγητό κατόρθωσα μα τερματίσω τρίτος όχι άσχημα αλλά όχι και τέλεια »Πιο μπροστά μου ο Χριστόφορος Ψαράκης του Τάλου και ο Μαλτέζος αθλητής Etteine Bonnelo που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Ήταν μια τέλεια εμπειρία και στο τέλος ήμουν τόσο εξαντλημένος που δεν μπορούσα να κατέβω από το ποδήλατο. Τα συναισθήματα ανάμεικτα καθώς από την μια ήμουν ικανοποιημένος από την απόδοση μου αλλά από την άλλη πικραμένος γιατί άγγιξα το όνειρο αλλά το σκασμένο λάστιχο δεν με άφησε να το πραγματοποιήσω...
Αμέσως μετά ακολούθησαν οι απονομές και το βράδυ το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής».
Πηγή: patrisnews
xespao
Το επίκεντρο των αγώνων ήταν η Λιμνούπολη Χανίων, ένας πολυχώρος που εξυπηρέτησε με επάρκεια τις ανάγκες των αθλητών και τις τρεις μέρες που διήρκησαν οι αγώνες. Η αφετηρία ήταν μια πίστα καρτ όπου oι αθλητές ξεκίνησαν και τερμάτιζαν κάνοντας μια στροφή μέσα στην πολύ τεχνική πίστα.
Την παρασκευή 17 Μαΐου έγινε το αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης όπου εκεί ο Πυργιωτης σπεσιαλίστας κέρδισε με χαρακτηριστική διαφορά τη φανέλα του παγκόσμιου πρωταθλητή σημειώνοντας τον απόλυτο χρόνο της ημέρας. Ξεκινώντας μέσα από την πίστα καρτ σε μια απόλυτα τεχνική διαδρομή με αφόρητη ζέστη 38βαθμων και πολύ κόντρα αέρα ο Πυργιώτης αθλητής του ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥ σημείωσε τον απόλυτο χρόνο της ημέρας με μέση ωριαία 49,7Km/h καλύπτοντας την απόσταση των 24km σε 27λεπτα και 58 δευτερόλεπτα.
Δεύτερος πίσω από τον Πάνο ήταν ένας αθλητής από τη Μάλτα, ο Ettiene Bonnelo με 28,34 και τρίτος ο Χριστόφορος Ψαράκης από τον Τάλω Χανίων. Ο Πάνος σε δηλώσεις του μετά τον αγώνα μας είπε: «Δεν βρέθηκα στην καλύτερή μου μέρα λόγω του ότι η αποστολή μου αποβιβάστηκε στα Χανιά στις 6 το πρωί της ημέρας του αγώνα και δεν πρόλαβα να εγκλιματιστώ στην αφόρητη για την εποχή ζέστη.
»Παρ' όλα αυτά ξεκίνησα επιφυλακτικά στην αρχή και με ιδιαίτερη προσοχή καθότι η πίστα καρτ δεν συγχωρούσε λάθη (πολλοί αθλητές βγήκαν εκτός δρόμου και τραυματίστηκαν) στη συνέχεια βγαίνοντας από την πίστα άνοιξα σταδιακά το γκάζι πιάνοντας καλό ρυθμό και λόγω του ότι ήμουν τελευταίος στη σειρά εκκίνησης μπορούσα μέσω του συνοδού μου να ελέγχω τους αντιπάλους. Φτάνοντας στα τελευταία χιλιόμετρα και βλέποντας ότι σχεδόν είχα πιάσει τον Μαλτέζο αθλητή άνοιξα τέρμα το γκάζι και κατάφερα να πάρω την πολυπόθητη φανέλα.
»Η χαρά μου απερίγραπτη γιατί προετοιμαζόμουν πολύ επίπονα πολύ καιρό πριν! Η επόμενη μέρα μάς βρήκε χαλαρώνοντας απολαμβάνοντας κρητικές λιχουδιές με το νυχτερινό σιρκουι να μη με απασχολεί ιδιαίτερα καθώς ο μεγάλος στόχος ήταν το αγώνισμα της αντοχής των 135 χιλιομέτρων της Κυριακής. Την Κυριακή τα βρέθηκα στην καλύτερη μέρα της καριέρας μου μια και σωματικά και ψυχολογικά λόγω της πρώτης θέσης στο χρονόμετρο ένιωθα πολύ καλά.
»Ο Αγώνας ήταν δυο κύκλοι των 65χλμ με εκκίνηση και τερματισμό στην πίστα καρτ. Ο ρυθμός του αγώνα από την αρχή πολύ δυνατός με επιθέσεις από τις δυνατές ομάδες κυρίως την Ιταλία και τη Μάλτα που είχαν διαρκώς αθλητές στο ξεκόλλημα.
»Στον δεύτερο κύκλο ο ρυθμός ήταν πλέον ξέφρενος και το κυρίως γκρουπ αποτελούνταν μόνο από τα φαβορί του αγώνα και μπαίνοντας στο ανηφορικό κομμάτι έκανα μια επίθεση και γυρνώντας να δω πίσω έχει «κολλήσει» μαζί διαπίστωσα ότι είχα μείνει μόνος μου! Αυτό ήταν λέω τέρμα γκάζι και πραγματικά δαγκώνοντας το τιμόνι συνεχίζω να αυξάνω τη διαφορά φθάνοντάς την στο 1,5 λεπτό από το γκρουπ.
»Εκείνη ακριβώς τη στιγμή και πάνω που λέω ότι είμαι αγκαλιά με τη φανέλα του παγκόσμιου και στην αντοχή το πίσω λάστιχο σκάει και με αφήνει στα κρύα του λουτρού.. Αποφασίζω να συνεχίσω με κλαταρισμένο ελαστικό καθότι οι κανονισμοί του αγώνα επέβαλαν μόνο ουδέτερο σέρβις και αυτό εκείνη τη στιγμή ήταν ανύπαρκτο!!
»Τελειώνοντας την ανηφόρα παίρνω το ρίσκο να κατηφορίσω με το σκασμένο ελαστικό και συνεχίζω για περίπου 5χλμ μέχρι που επιτέλους ήρθε το σέρβις και μου άλλαξε τη ρόδα. Η ατυχία μου δεν σταμάτησε εκεί.... Ο μηχανικός που μου άλλαξε τη ρόδα πάνω στην ένταση των αγώνα μου την τοποθέτησε στραβά και έτσι εγώ χωρίς να το καταλάβω πήγα μέχρι τον τερματισμό με τη ρόδα να βρίσκε πάνω στο σκελετό!!! Από πρώτος είχα βρεθεί στην ουρά και περνώντας ρίσκα προσπάθησα όσο γινόταν να περισώσω την κατάσταση...Τελικά μετά από ξέφρενο κυνηγητό κατόρθωσα μα τερματίσω τρίτος όχι άσχημα αλλά όχι και τέλεια »Πιο μπροστά μου ο Χριστόφορος Ψαράκης του Τάλου και ο Μαλτέζος αθλητής Etteine Bonnelo που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Ήταν μια τέλεια εμπειρία και στο τέλος ήμουν τόσο εξαντλημένος που δεν μπορούσα να κατέβω από το ποδήλατο. Τα συναισθήματα ανάμεικτα καθώς από την μια ήμουν ικανοποιημένος από την απόδοση μου αλλά από την άλλη πικραμένος γιατί άγγιξα το όνειρο αλλά το σκασμένο λάστιχο δεν με άφησε να το πραγματοποιήσω...
Αμέσως μετά ακολούθησαν οι απονομές και το βράδυ το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής».
Πηγή: patrisnews
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΜΠΡΑΜΟΣ : ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
