2013-06-13 16:37:38
Όλοι ασέλγησαν στην ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση ξεκίνησε ως μια παρθένα κόρη, και στο τέλος κατάντησε πόρνη. Όλοι υπήρξαν πελάτες της. Την ΕΡΤ δεν την έκλεισε κανείς. ΠΕΘΑΝΕ. Από αλλεπάλληλους βιασμούς. ΟΛΩΝ. Φώναζε η καημένη SOS, αλλά δεν την άκουγε κανείς
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Άρχισαν πλέον οι αποκαλύψεις για το διαχρονικό έγκλημα της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα απέναντι στην ΕΡΤ οι οποίες δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναλογιστεί ο καθένας μας το «τέρας» που είχε δημιουργηθεί στη χώρα και επιβίωνε στο διεφθαρμένο και ψεύτικο και διεστραμμένο περιβάλλον που είχαμε εθιστεί όλοι να το αποκαλούμε «δημοκρατία» Αρχικά, αξίζει να γίνει αναφορά στα πιο σημαντικά – και σχετικά με το σχόλιο μας – σημεία της ανακοίνωσης των εργαζομένων στην ΕΡΤ μετά την ομιλία Σαμαρά στο Μέγαρο Μουσικής, όπου επιχείρησε να στηρίξει την πολιτική του απόφαση, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Η ανακοίνωση προσφέρεται ως αφορμή για μια ευρύτερη συζήτηση και προβληματισμό. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια…
«Να εκλάβουμε ως αυτοκριτική τις καταγγελίες για αδιαφάνεια και κυκλώματα και λεηλασία;», αναφέρουν οι εργαζόμενοι και επιτίθενται στον πρωθυπουργό, λέγοντας ότι «οι διοικήσεις διορισμένες από την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, την ώρα που απολύονταν συμβασιούχοι έπαιρναν αποφάσεις για πρόσληψη συμβούλων και μεικτές και εξωτερικές παραγωγές σε ημέτερους, με υπέρογκα για την εποχή ποσά και με περιθωριακά ποσοστά τηλεθέασης. Αυτά καταγγέλλουμε τόσο καιρό που λέμε ότι δεν απεργούμε για τα προνόμια μας αλλά για να αποτρέψουμε την απαξίωση της ΕΡΤ και την περιθωριοποίηση της.
Για να συνεχίσουν: «Είπε πως μεταδίδουμε τις ειδήσεις όπως εμείς θέλουμε. Προφανώς ο πρωθυπουργός εννοεί ότι δεν υπακούσαμε στις ασφυκτικές παρεμβάσεις, ότι αντιδράσαμε στα περιστατικά λογοκρισίας τα οποία και έχουμε καταγγείλει επανειλημμένως. Προσποιείται ότι αγνοεί ότι την τελική ευθύνη για τις ειδήσεις έχουν στελέχη που ο ίδιος επέλεξε. Δηλαδή, ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης Αιμίλιος Λιάτσος, ο οποίος αξιολόγησε ως είδηση την επέτειο της εφημερίδας παρασκήνιο και όχι τις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ».
Κατάντημα
Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να νιώθει περήφανος για το κατάντημα, όχι μόνο της ΕΡΤ, αλλά και των πολιτικών της προϊσταμένων, κάτι που αφορά φυσικά δεκαετίες ολόκληρες και όχι αποκλειστικά και μόνο την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία προφανώς και δεν πρέπει να αθωωθεί επειδή αποφάσισε να κάνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν. Και φυσικά, όσοι υποστηρίζουν ότι αυτά έγιναν υπό το φως των εξελίξεων της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, ασφαλώς και έχουν δίκιο.
Για ποιον λόγο η οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Ελλάδα, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει, να λάμβανε μια απόφαση που θα της δημιουργούσε τόσα πολιτικά προβλήματα; Ή μήπως υπήρξε ποτέ κυβέρνηση στον τόπο που να μην επιθυμούσε να ελέγχει το «βασίλειο» της ΕΡΤ, να προβαίνει σε αθρόους διορισμούς ημετέρων με παχυλούς μισθούς, να προσφέρει… απλόχερα αργομισθίες στους «κολλητούς»; Και μόνο βέβαια με αυτό το σκεπτικό, καταρρίπτεται το επιχείρημα ότι τα 50 περίπου ευρώ που πληρώνει ο Έλληνας πολίτης για την ΕΡΤ είναι λίγα. Δεν είναι θέμα ποσοτικό, αλλά «ποιοτικό». Και ένα μόνο ευρώ να πλήρωνε εάν πήγαινε για να διασπαθίζεται τα ίδια θα έπρεπε κάθε νουνεχής πολίτης να λέει.
Οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι τραγικές. Αυτή που ακολουθεί φαίνεται να διέρρευσε για να δικαιολογηθεί η ενέργεια της κυβέρνησης. Εμείς εκφράσαμε από την πρώτη στιγμή τις ενστάσεις μας για την όλη μεθόδευση. Όμως, θα «λοξοδρομήσουμε και σε αυτό που ακολουθεί, αρνούμενοι να το καταλογίσουμε στους εργαζόμενους. ΝΑΙ, αυτή ήταν η κατάσταση, όπως ακριβώς περιγράφεται.
Τα έχουμε ξανακούσει, δεν είναι η πρώτη φορά. Όμως, το σάπιο περιβάλλον που περιγράφει ΔΕΝ το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, αν και όπως παντού σχεδόν, συνδικαλιστικά παράσιτα κάθε απόχρωσης, έκαναν τα πάντα για να το χειροτερεύσουν «εις το όνομα των δικαιωμάτων των εργαζομένων»… Ας δούμε λοιπόν την καταγγελία, χωρίς να αναφέρουμε το όνομα στον οποίον αποδίδεται:
Η λέξη SOS
«Θα σου πω εγώ τι ήταν η ΕΡΤ. Έτσι όπως την έζησα. Υπάρχει μια ξένη λέξη, γνωστή σε όλους: SOS. Ξέρεις τι σημαίνει αυτή η λέξη; Αμ δεν ξέρεις. Άκου.
»Κάθε βράδυ που γινόταν ο προγραμματισμός της επόμενης μέρας, δηλαδή ποια θέματα θα καλυφθούν (θα γίνουν ρεπορτάζ), υπήρχε δίπλα από κάποια θέματα η λέξη SOS. Ήταν το ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΟ που χαρακτήριζε όχι τη σπουδαιότητα ενός θέματος, αλλά τη σπουδαιότητα αυτού που το έδινε. Ήταν τα λεγόμενα θέματα ‘παραγγελιές’.
»Παράδειγμα: Ερχόταν ένα χαρτί π.χ. από τον Πρόεδρο της ΕΡΤ που έλεγε ‘να καλυφθεί αυτό το θέμα και να παίξει στο κεντρικό δελτίο’. Τα θέματα παραγγελιές (SOS) ήταν συνήθως ΑΣΗΜΑΝΤΑ (αν ήταν σημαντικά τα είχε αξιολογήσει ήδη ο αρχισυντάκτης βάρδιας). Και όταν λέμε ασήμαντα ας βάλει ό,τι θέλει ο νους σας (από ασήμαντες κομματικές εκδηλώσεις, μέχρι Γιορτή του Μελιού στην Άνω Παναγιά). Από κει και πέρα τα πράγματα έπαιρναν το δρόμο τους. Το (ασήμαντο) SOS του προέδρου ήταν η απόλυτη εντολή στην ΕΡΤ. Κλαρίνο όλοι.
»Βέβαια ο Πρόεδρος ή ο Γενικός ή ο γνωστός παρουσιαστής δεν είχαν, τις περισσότερες φορές, άμεση σχέση με αυτό που ζητούσαν, αλλά ήταν παραγγελιές τρίτων (υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, επιχειρηματίες κοκ.). Θελήματα έκαναν οι άνθρωποι και δημόσιες σχέσεις. Δικαίωμα σε παραγγελιές (εκτός από τους παραπάνω) έφτασαν να έχουν κάτι απίθανοι τύποι: συνδικαλιστές, μεγαλοπαράγοντες, ακόμα και κομματικά στελέχη που απευθείας σήκωναν το τηλέφωνο και απαιτούσαν.
»Αυτό που έβλεπε ο τηλεθεατής στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές ήταν σε μεγάλο βαθμό θέματα SOS. Έβλεπε ο πολίτης την παρουσίαση μιας έκθεσης ζωγραφικής και χαιρόταν ότι ‘η ΕΡΤ βρίσκεται κοντά στην τέχνη και τον πολιτισμό’. Ο πολίτης όμως δεν έμαθε ποτέ γιατί παρουσιαζόταν αυτή η έκθεση και όχι κάποια άλλη. Αυτή η συναυλία και όχι κάποια άλλη. Αυτή η παρουσίαση βιβλίου και όχι κάποια άλλη. Αυτό το πολιτιστικό δρώμενο και όχι κάποιο άλλο. Αυτή η ομιλία βουλευτή και όχι κάποιου άλλου. Δεν έμαθε γιατί δεν ήξερε.
»Η επιλογή θεμάτων ήταν το αποτέλεσμα ενός παρασκηνίου γνωστού σε ΟΛΟΥΣ στην ‘δημόσια τηλεόραση’. Κανείς δεν μιλούσε για τον απλούστατο λόγο ότι με αυτόν τον τρόπο όλοι έκαναν τη δουλειά τους. Και οι πάνω και οι κάτω. Η κεφαλή του συστήματος ήταν ο εκάστοτε υπουργός τύπου. Ήταν αυτός που επέλεγε τις διοικήσεις οι οποίες με τη σειρά τους έκαναν τα πάντα όχι μόνο να μην δυσαρεστήσουν αυτόν, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έπρεπε να κρατούν ισορροπίες γι’ αυτό και έτρεμαν τη γκρίνια (ή και τις καταγγελίες) των κομμάτων.
»Άλλωστε τα κόμματα συνομιλούσαν μαζί τους. Τους είχαν ανάγκη. Και εκείνοι εκείνα. Η φράση ‘το ΚΚΕ (ή το ΠΑΣΟΚ ή Ο ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ κοκ) θέλει συνεργείο’ ήταν κλισέ στην αίθουσα σύνταξης. Αφού το κόμμα ήθελε τηλεοπτική κάλυψη, η δημοσιογραφική αξιολόγηση περίσσευε. Ποτέ άλλοτε ο δημοσιογράφος δεν ένιωσε πιο διακοσμητικός όσο στην ΕΡΤ. Αλλά, είπαμε, ο λαός έβλεπε την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του ποιητή κ. Ανύπαρκτου και αναφωνούσε: ‘να το σοβαρό κανάλι!’.
Ο …Καβάφης
»Κάποια στιγμή τόλμησα να βάλω μια σημαντική πολιτιστική εκδήλωση με θέμα τον Καβάφη. Μόλις το είδε ο προϊστάμενος με κοίταξε έκπληκτος και ρώτησε: ‘ποιος έδωσε αυτό θέμα;’. ‘ΕΓΩ, γιατί αξιολόγησα ότι είναι σπουδαία εκδήλωση’, του απάντησα. ‘Καλά, αν βρούμε συνεργείο να πάμε’. Συνεργείο βέβαια δεν βρέθηκε ποτέ. Γιατί το θέμα δεν ήταν SOS. Δεν είχε έρθει από ψηλά.
»Αυτή ήταν η κατάσταση στην ΕΡΤ. Οι παλιοί, αυτοί που δεν φοβούνται να μιλήσουν, έχουν να πουν πολλά. Ρωτήστε τους. Κάποτε ήρθε ένας νέος διευθυντής με όρεξη και πρόγραμμα να βάλει τάξη στην αταξία. Έτσι έλεγε. Την πρώτη μέρα της θητείας του καθώς ήταν σε εξέλιξη το δελτίο ειδήσεων, η πραγματική διοίκηση της ΕΡΤ (οι συνδικαλιστές-άλλη πληγή αυτή) του ‘έριξε μαύρο’ (σταμάτησαν για λίγα δευτερόλεπτα την εκπομπή σήματος-μαύρο στην οθόνη). Ήταν το σήμα και η προειδοποίηση: ‘κουμάντο εδώ κάνουμε εμείς και κάτσε φρόνιμα’. Και όντως έκατσε φρόνιμα. Βρείτε τον και ρωτήστε τον να σας τα πει.
»Όλοι ασέλγησαν στην ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση ξεκίνησε ως μια παρθένα κόρη, και στο τέλος κατάντησε πόρνη. Όλοι υπήρξαν πελάτες της. Την ΕΡΤ δεν την έκλεισε κανείς. ΠΕΘΑΝΕ. Από αλλεπάλληλους βιασμούς. ΟΛΩΝ. Φώναζε η καημένη SOS, αλλά δεν την άκουγε κανείς.»
Είπατε τίποτα; Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι πολιτικοί μας; Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ; Δεν τα γνωρίζουν οι εργαζόμενοι; Όλοι τα γνώριζαν. Σε αυτό βέβαια το σημείο οφείλουμε ΟΛΟΙ να τιμήσουμε τον δημοσιογραφικό στρατό της ΕΡΤ που πραγματικά έτρεχε και αμειβόταν πενιχρά. Πόσος κόσμος εκεί μέσα δεν έπαιρνε στην κυριολεξία ένα μεροκάματο και έτρεχε πανικόβλητος, αφού έπρεπε να καλύψει και τα δημοσιογραφικά κοπρόσκυλα που πληρώνονταν για να μην πατάνε;
Τα θύματα
Αυτοί ναι, είναι πραγματικά θύματα και ίσως θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα στο νέο σχήμα ώστε να μην μείνουνε εκτός. Διότι δεν θα κοστίζουν ακριβότερα και θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που φιλότιμα πάντα έκαναν. Να εργάζονται εκτελώντας μάλιστα τις «εντολές SOS» των λαμογιών που τα είχαν «κάνει πλακάκια» με την πολιτική εξουσία. Διότι «έτσι δούλευε το σύστημα». Πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια κουβέντα…
Καταληκτικά, τα περί «αυτοκριτικής» που καταλόγισαν οι εργαζόμενοι στον Σαμαρά, πιθανότατα δεν απέχουν και πολύ από την αλήθεια. Όπως δεν απέχει και το ότι διάφοροι «περίεργοι» στην ΕΡΤ ήταν η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, αφού είχαν βολευτεί μια χαρά και αντιστέκονταν σε κάθε αλλαγή, πάντα «εις το όνομα των εργαζομένων». Δίκιο όμως έχουν και όσοι θέτουν τη διάσταση της ενημέρωσης των ακριτικών περιοχών και της ομογένειας.
Κάθεσαι να κάνεις λίγο ζάπινγκ το βράδυ που γυρνάς ταλαιπωρημένος από τη 12ωρη τουλάχιστον δουλειά σου (αυτή είναι η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα, ας μην το ξεχνάμε). Είναι σοκαριστικό το μαύρο χρώμα στην οθόνη, εκεί όπου μέχρι χθες-προχθές έβλεπες την ΕΤ1, τη ΝΕΤ, την ΕΤ3, το BBC, το κανάλι της Βουλής, τη Deutsche Welle, ακόμα και τα κανάλια στις ψηφιακές τηλεοράσεις που τα έβαζες και άκουγες λίγη μουσική, κλασική ή τζαζ, ή λίγα αθλητικά, από τις ραδιοφωνικές συχνότητες της ΕΡΤ.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η υπόθεση πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο διότι ανοίγει περισσότερες πληγές στο σώμα της κοινωνίας. Ούτε χούντα είναι ο Σαμαράς, ούτε άγιοι στην ΕΡΤ. Όλοι φταίξαμε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο για το κατάντημα της χώρας, της οποίας μια μικρογραφία, ένα μικρό αλλά σημαντικό υποσύνολο είναι και η ΕΡΤ. Ούτε έχουμε πλέον το περιθώριο να ξοδεύουμε 300 εκατ. ευρώ αν μπορούμε να ξοδεύουμε 100. Ούτε είναι δυνατόν να λειτουργεί το κανάλι με έναν τεράστιο αριθμό δημοσιογράφων, δεν έχει νόημα. Ας το πάρουμε όλοι απόφαση.
Τη ίδια όμως στιγμή θα πρέπει να είμαστε όλοι πανέτοιμοι για πόλεμο εάν κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν με το καλό η σημερινή κρίση θα είναι παρελθόν (θα έρθει αυτή η μέρα) και το τότε πολιτικό σύστημα επιχειρήσει να αρχίσει τα ίδια με τη δημόσια τηλεόραση. Θα είμαστε ή θα επιστρέψουμε στις παλιές μας συνήθειες, σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας την αντίστροφη μέτρηση για την εκ νέου καταστροφή της χώρας και της κοινωνίας, ανοίγοντας τον δρόμο για τη νέα μεγάλη περιπέτεια της χώρας και του λαού της; Θα ευχόμασταν να υπάρχει κάποια συμβιβαστική λύση και αν ξεκινήσει να λειτουργεί αύριο η ΕΡΤ. Δεν υπάρχει όμως για πλειάδα λόγων…
mignatiou.com
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Άρχισαν πλέον οι αποκαλύψεις για το διαχρονικό έγκλημα της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα απέναντι στην ΕΡΤ οι οποίες δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναλογιστεί ο καθένας μας το «τέρας» που είχε δημιουργηθεί στη χώρα και επιβίωνε στο διεφθαρμένο και ψεύτικο και διεστραμμένο περιβάλλον που είχαμε εθιστεί όλοι να το αποκαλούμε «δημοκρατία» Αρχικά, αξίζει να γίνει αναφορά στα πιο σημαντικά – και σχετικά με το σχόλιο μας – σημεία της ανακοίνωσης των εργαζομένων στην ΕΡΤ μετά την ομιλία Σαμαρά στο Μέγαρο Μουσικής, όπου επιχείρησε να στηρίξει την πολιτική του απόφαση, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Η ανακοίνωση προσφέρεται ως αφορμή για μια ευρύτερη συζήτηση και προβληματισμό. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια…
«Να εκλάβουμε ως αυτοκριτική τις καταγγελίες για αδιαφάνεια και κυκλώματα και λεηλασία;», αναφέρουν οι εργαζόμενοι και επιτίθενται στον πρωθυπουργό, λέγοντας ότι «οι διοικήσεις διορισμένες από την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, την ώρα που απολύονταν συμβασιούχοι έπαιρναν αποφάσεις για πρόσληψη συμβούλων και μεικτές και εξωτερικές παραγωγές σε ημέτερους, με υπέρογκα για την εποχή ποσά και με περιθωριακά ποσοστά τηλεθέασης. Αυτά καταγγέλλουμε τόσο καιρό που λέμε ότι δεν απεργούμε για τα προνόμια μας αλλά για να αποτρέψουμε την απαξίωση της ΕΡΤ και την περιθωριοποίηση της.
Για να συνεχίσουν: «Είπε πως μεταδίδουμε τις ειδήσεις όπως εμείς θέλουμε. Προφανώς ο πρωθυπουργός εννοεί ότι δεν υπακούσαμε στις ασφυκτικές παρεμβάσεις, ότι αντιδράσαμε στα περιστατικά λογοκρισίας τα οποία και έχουμε καταγγείλει επανειλημμένως. Προσποιείται ότι αγνοεί ότι την τελική ευθύνη για τις ειδήσεις έχουν στελέχη που ο ίδιος επέλεξε. Δηλαδή, ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης Αιμίλιος Λιάτσος, ο οποίος αξιολόγησε ως είδηση την επέτειο της εφημερίδας παρασκήνιο και όχι τις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ».
Κατάντημα
Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να νιώθει περήφανος για το κατάντημα, όχι μόνο της ΕΡΤ, αλλά και των πολιτικών της προϊσταμένων, κάτι που αφορά φυσικά δεκαετίες ολόκληρες και όχι αποκλειστικά και μόνο την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία προφανώς και δεν πρέπει να αθωωθεί επειδή αποφάσισε να κάνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν. Και φυσικά, όσοι υποστηρίζουν ότι αυτά έγιναν υπό το φως των εξελίξεων της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, ασφαλώς και έχουν δίκιο.
Για ποιον λόγο η οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Ελλάδα, όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει, να λάμβανε μια απόφαση που θα της δημιουργούσε τόσα πολιτικά προβλήματα; Ή μήπως υπήρξε ποτέ κυβέρνηση στον τόπο που να μην επιθυμούσε να ελέγχει το «βασίλειο» της ΕΡΤ, να προβαίνει σε αθρόους διορισμούς ημετέρων με παχυλούς μισθούς, να προσφέρει… απλόχερα αργομισθίες στους «κολλητούς»; Και μόνο βέβαια με αυτό το σκεπτικό, καταρρίπτεται το επιχείρημα ότι τα 50 περίπου ευρώ που πληρώνει ο Έλληνας πολίτης για την ΕΡΤ είναι λίγα. Δεν είναι θέμα ποσοτικό, αλλά «ποιοτικό». Και ένα μόνο ευρώ να πλήρωνε εάν πήγαινε για να διασπαθίζεται τα ίδια θα έπρεπε κάθε νουνεχής πολίτης να λέει.
Οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι τραγικές. Αυτή που ακολουθεί φαίνεται να διέρρευσε για να δικαιολογηθεί η ενέργεια της κυβέρνησης. Εμείς εκφράσαμε από την πρώτη στιγμή τις ενστάσεις μας για την όλη μεθόδευση. Όμως, θα «λοξοδρομήσουμε και σε αυτό που ακολουθεί, αρνούμενοι να το καταλογίσουμε στους εργαζόμενους. ΝΑΙ, αυτή ήταν η κατάσταση, όπως ακριβώς περιγράφεται.
Τα έχουμε ξανακούσει, δεν είναι η πρώτη φορά. Όμως, το σάπιο περιβάλλον που περιγράφει ΔΕΝ το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, αν και όπως παντού σχεδόν, συνδικαλιστικά παράσιτα κάθε απόχρωσης, έκαναν τα πάντα για να το χειροτερεύσουν «εις το όνομα των δικαιωμάτων των εργαζομένων»… Ας δούμε λοιπόν την καταγγελία, χωρίς να αναφέρουμε το όνομα στον οποίον αποδίδεται:
Η λέξη SOS
«Θα σου πω εγώ τι ήταν η ΕΡΤ. Έτσι όπως την έζησα. Υπάρχει μια ξένη λέξη, γνωστή σε όλους: SOS. Ξέρεις τι σημαίνει αυτή η λέξη; Αμ δεν ξέρεις. Άκου.
»Κάθε βράδυ που γινόταν ο προγραμματισμός της επόμενης μέρας, δηλαδή ποια θέματα θα καλυφθούν (θα γίνουν ρεπορτάζ), υπήρχε δίπλα από κάποια θέματα η λέξη SOS. Ήταν το ΣΥΝΘΗΜΑΤΙΚΟ που χαρακτήριζε όχι τη σπουδαιότητα ενός θέματος, αλλά τη σπουδαιότητα αυτού που το έδινε. Ήταν τα λεγόμενα θέματα ‘παραγγελιές’.
»Παράδειγμα: Ερχόταν ένα χαρτί π.χ. από τον Πρόεδρο της ΕΡΤ που έλεγε ‘να καλυφθεί αυτό το θέμα και να παίξει στο κεντρικό δελτίο’. Τα θέματα παραγγελιές (SOS) ήταν συνήθως ΑΣΗΜΑΝΤΑ (αν ήταν σημαντικά τα είχε αξιολογήσει ήδη ο αρχισυντάκτης βάρδιας). Και όταν λέμε ασήμαντα ας βάλει ό,τι θέλει ο νους σας (από ασήμαντες κομματικές εκδηλώσεις, μέχρι Γιορτή του Μελιού στην Άνω Παναγιά). Από κει και πέρα τα πράγματα έπαιρναν το δρόμο τους. Το (ασήμαντο) SOS του προέδρου ήταν η απόλυτη εντολή στην ΕΡΤ. Κλαρίνο όλοι.
»Βέβαια ο Πρόεδρος ή ο Γενικός ή ο γνωστός παρουσιαστής δεν είχαν, τις περισσότερες φορές, άμεση σχέση με αυτό που ζητούσαν, αλλά ήταν παραγγελιές τρίτων (υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, επιχειρηματίες κοκ.). Θελήματα έκαναν οι άνθρωποι και δημόσιες σχέσεις. Δικαίωμα σε παραγγελιές (εκτός από τους παραπάνω) έφτασαν να έχουν κάτι απίθανοι τύποι: συνδικαλιστές, μεγαλοπαράγοντες, ακόμα και κομματικά στελέχη που απευθείας σήκωναν το τηλέφωνο και απαιτούσαν.
»Αυτό που έβλεπε ο τηλεθεατής στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές ήταν σε μεγάλο βαθμό θέματα SOS. Έβλεπε ο πολίτης την παρουσίαση μιας έκθεσης ζωγραφικής και χαιρόταν ότι ‘η ΕΡΤ βρίσκεται κοντά στην τέχνη και τον πολιτισμό’. Ο πολίτης όμως δεν έμαθε ποτέ γιατί παρουσιαζόταν αυτή η έκθεση και όχι κάποια άλλη. Αυτή η συναυλία και όχι κάποια άλλη. Αυτή η παρουσίαση βιβλίου και όχι κάποια άλλη. Αυτό το πολιτιστικό δρώμενο και όχι κάποιο άλλο. Αυτή η ομιλία βουλευτή και όχι κάποιου άλλου. Δεν έμαθε γιατί δεν ήξερε.
»Η επιλογή θεμάτων ήταν το αποτέλεσμα ενός παρασκηνίου γνωστού σε ΟΛΟΥΣ στην ‘δημόσια τηλεόραση’. Κανείς δεν μιλούσε για τον απλούστατο λόγο ότι με αυτόν τον τρόπο όλοι έκαναν τη δουλειά τους. Και οι πάνω και οι κάτω. Η κεφαλή του συστήματος ήταν ο εκάστοτε υπουργός τύπου. Ήταν αυτός που επέλεγε τις διοικήσεις οι οποίες με τη σειρά τους έκαναν τα πάντα όχι μόνο να μην δυσαρεστήσουν αυτόν, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έπρεπε να κρατούν ισορροπίες γι’ αυτό και έτρεμαν τη γκρίνια (ή και τις καταγγελίες) των κομμάτων.
»Άλλωστε τα κόμματα συνομιλούσαν μαζί τους. Τους είχαν ανάγκη. Και εκείνοι εκείνα. Η φράση ‘το ΚΚΕ (ή το ΠΑΣΟΚ ή Ο ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ κοκ) θέλει συνεργείο’ ήταν κλισέ στην αίθουσα σύνταξης. Αφού το κόμμα ήθελε τηλεοπτική κάλυψη, η δημοσιογραφική αξιολόγηση περίσσευε. Ποτέ άλλοτε ο δημοσιογράφος δεν ένιωσε πιο διακοσμητικός όσο στην ΕΡΤ. Αλλά, είπαμε, ο λαός έβλεπε την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του ποιητή κ. Ανύπαρκτου και αναφωνούσε: ‘να το σοβαρό κανάλι!’.
Ο …Καβάφης
»Κάποια στιγμή τόλμησα να βάλω μια σημαντική πολιτιστική εκδήλωση με θέμα τον Καβάφη. Μόλις το είδε ο προϊστάμενος με κοίταξε έκπληκτος και ρώτησε: ‘ποιος έδωσε αυτό θέμα;’. ‘ΕΓΩ, γιατί αξιολόγησα ότι είναι σπουδαία εκδήλωση’, του απάντησα. ‘Καλά, αν βρούμε συνεργείο να πάμε’. Συνεργείο βέβαια δεν βρέθηκε ποτέ. Γιατί το θέμα δεν ήταν SOS. Δεν είχε έρθει από ψηλά.
»Αυτή ήταν η κατάσταση στην ΕΡΤ. Οι παλιοί, αυτοί που δεν φοβούνται να μιλήσουν, έχουν να πουν πολλά. Ρωτήστε τους. Κάποτε ήρθε ένας νέος διευθυντής με όρεξη και πρόγραμμα να βάλει τάξη στην αταξία. Έτσι έλεγε. Την πρώτη μέρα της θητείας του καθώς ήταν σε εξέλιξη το δελτίο ειδήσεων, η πραγματική διοίκηση της ΕΡΤ (οι συνδικαλιστές-άλλη πληγή αυτή) του ‘έριξε μαύρο’ (σταμάτησαν για λίγα δευτερόλεπτα την εκπομπή σήματος-μαύρο στην οθόνη). Ήταν το σήμα και η προειδοποίηση: ‘κουμάντο εδώ κάνουμε εμείς και κάτσε φρόνιμα’. Και όντως έκατσε φρόνιμα. Βρείτε τον και ρωτήστε τον να σας τα πει.
»Όλοι ασέλγησαν στην ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση ξεκίνησε ως μια παρθένα κόρη, και στο τέλος κατάντησε πόρνη. Όλοι υπήρξαν πελάτες της. Την ΕΡΤ δεν την έκλεισε κανείς. ΠΕΘΑΝΕ. Από αλλεπάλληλους βιασμούς. ΟΛΩΝ. Φώναζε η καημένη SOS, αλλά δεν την άκουγε κανείς.»
Είπατε τίποτα; Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι πολιτικοί μας; Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ; Δεν τα γνωρίζουν οι εργαζόμενοι; Όλοι τα γνώριζαν. Σε αυτό βέβαια το σημείο οφείλουμε ΟΛΟΙ να τιμήσουμε τον δημοσιογραφικό στρατό της ΕΡΤ που πραγματικά έτρεχε και αμειβόταν πενιχρά. Πόσος κόσμος εκεί μέσα δεν έπαιρνε στην κυριολεξία ένα μεροκάματο και έτρεχε πανικόβλητος, αφού έπρεπε να καλύψει και τα δημοσιογραφικά κοπρόσκυλα που πληρώνονταν για να μην πατάνε;
Τα θύματα
Αυτοί ναι, είναι πραγματικά θύματα και ίσως θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα στο νέο σχήμα ώστε να μην μείνουνε εκτός. Διότι δεν θα κοστίζουν ακριβότερα και θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που φιλότιμα πάντα έκαναν. Να εργάζονται εκτελώντας μάλιστα τις «εντολές SOS» των λαμογιών που τα είχαν «κάνει πλακάκια» με την πολιτική εξουσία. Διότι «έτσι δούλευε το σύστημα». Πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια κουβέντα…
Καταληκτικά, τα περί «αυτοκριτικής» που καταλόγισαν οι εργαζόμενοι στον Σαμαρά, πιθανότατα δεν απέχουν και πολύ από την αλήθεια. Όπως δεν απέχει και το ότι διάφοροι «περίεργοι» στην ΕΡΤ ήταν η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, αφού είχαν βολευτεί μια χαρά και αντιστέκονταν σε κάθε αλλαγή, πάντα «εις το όνομα των εργαζομένων». Δίκιο όμως έχουν και όσοι θέτουν τη διάσταση της ενημέρωσης των ακριτικών περιοχών και της ομογένειας.
Κάθεσαι να κάνεις λίγο ζάπινγκ το βράδυ που γυρνάς ταλαιπωρημένος από τη 12ωρη τουλάχιστον δουλειά σου (αυτή είναι η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα, ας μην το ξεχνάμε). Είναι σοκαριστικό το μαύρο χρώμα στην οθόνη, εκεί όπου μέχρι χθες-προχθές έβλεπες την ΕΤ1, τη ΝΕΤ, την ΕΤ3, το BBC, το κανάλι της Βουλής, τη Deutsche Welle, ακόμα και τα κανάλια στις ψηφιακές τηλεοράσεις που τα έβαζες και άκουγες λίγη μουσική, κλασική ή τζαζ, ή λίγα αθλητικά, από τις ραδιοφωνικές συχνότητες της ΕΡΤ.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η υπόθεση πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο διότι ανοίγει περισσότερες πληγές στο σώμα της κοινωνίας. Ούτε χούντα είναι ο Σαμαράς, ούτε άγιοι στην ΕΡΤ. Όλοι φταίξαμε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο για το κατάντημα της χώρας, της οποίας μια μικρογραφία, ένα μικρό αλλά σημαντικό υποσύνολο είναι και η ΕΡΤ. Ούτε έχουμε πλέον το περιθώριο να ξοδεύουμε 300 εκατ. ευρώ αν μπορούμε να ξοδεύουμε 100. Ούτε είναι δυνατόν να λειτουργεί το κανάλι με έναν τεράστιο αριθμό δημοσιογράφων, δεν έχει νόημα. Ας το πάρουμε όλοι απόφαση.
Τη ίδια όμως στιγμή θα πρέπει να είμαστε όλοι πανέτοιμοι για πόλεμο εάν κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν με το καλό η σημερινή κρίση θα είναι παρελθόν (θα έρθει αυτή η μέρα) και το τότε πολιτικό σύστημα επιχειρήσει να αρχίσει τα ίδια με τη δημόσια τηλεόραση. Θα είμαστε ή θα επιστρέψουμε στις παλιές μας συνήθειες, σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας την αντίστροφη μέτρηση για την εκ νέου καταστροφή της χώρας και της κοινωνίας, ανοίγοντας τον δρόμο για τη νέα μεγάλη περιπέτεια της χώρας και του λαού της; Θα ευχόμασταν να υπάρχει κάποια συμβιβαστική λύση και αν ξεκινήσει να λειτουργεί αύριο η ΕΡΤ. Δεν υπάρχει όμως για πλειάδα λόγων…
mignatiou.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Eθελοντική Αιμοδοσία του Κοινωνικού Οργανισμού Δήμου Πατρέων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
