2013-06-14 10:15:03
Πρόκειται για την Nikoletta Georgiopoulou
Η ωρα ειναι εξι το πρωι. Παρασκευη 14 του μηνος. Ξυπνησα στις 4.30 πεταχθηκα απο το κρεβατι με τρομο, φοβο, κλαιγοντας....ειπα δεν μπορει κακο ονειρο ειναι, δεν μπορει εφιαλτης ειναι...μην φοβασαι, εισαι δυνατη, στην ζωη σου και στα πολλα δυσκολα που περασες - εως και τους θανατους αγαπημενων -σταθηκες παντα ορθια, εφερνες τα πανω - κατω, την ζωη την γυριζες οπως ηθελες, ησουν βραχος!!!
Τωρα θα λυγισεις; δεν γινεται, θα σταθεις ορθια, για την μαμα, που εχει προβληματα υγειας και παλευει, για τον αδερφο σου τον ανεργο, ζουμε οι τρεις μαζι, θα παλεψεις, θα κλαψεις, θα φωναξεις, αλλα θα νικησεις!!! Ψαχνω την δυναμη να αντεξω, προσπαθω να κλαψω για να ηρεμησω, να φυγουν οι ταχυπαλμιες, εισαι σε κατασταση σοκ, ειπε ο γιατρος, προσεχε Νικολεττα κινδυνευει η ψυχη σου, η καρδια σου, το μυαλο σου...τα δακρυα αρχισαν να κυλουν μα το βαρος στην ψυχη παραμενει και μεγαλωνει, το μαυρο σκουραινει και αλλο, οπως το μαυρο στην ΕΡΤ3.
Δεν μπορω ουτε να γραψω αλλο....νιωθω πως ολα χαθηκαν, στραφι πηγαν οι κοποι...ποιος την ζωη μου κυνηγαει, ποιος την ζωη μου καταστρεφει...
Ολοι αυτοι που οταν τους τηλεφωνουσα ως διαπιστευμενη δημοσιογραφος χαιρονταν να μιλουν μαζι μου, να τους καλυπτω, να μου δινουν συνεντευξεις, να τους εχω καλεσμενους στις εκπομπες μου, αυτοι και αλλοι...δεν ηταν τιποτα ...απλα υπεγραψαν την απολυση μου...τους ευχαριστω πολυ...ο ηλιος κανει την εμφανιση του, ακουω τα πουλια στα δενδρα που κελαηδουν...η ζωη ειναι ωραια, μοιραια...σε εκπλησει...σε αναστατωνει...η θαλασσα με καλει...ειναι η μονη φιλη που με καταλαβαινει σιωπηλη κουνοντας τα νερα της...με ηρεμει...με αγκαλιαζω...κλαιω και χαμογελαω μαζι, την ιδια στιγμη, θα περασει και αυτο.
Και οπως ειπε και ο αρνι μπερσον, αν σταθεις σε μια γωνια και δεις την ζωη σου σαν θεατρικη παρασταση - τον παραφραζω λιγο-θα γελασεις!!!
Καλη μας δυναμη!!!
Πολλες φορες ο εφιαλτης γινεται μια χαρουμενη δυναμη, το αερακι που αγγιζει το προσωπο σου και νιωθεις ευχαριστηση, ο εφιαλτης μου θα περασει...και εγω θα συνεχισω να περπατω στον δρομο που χαραξα!!!
Αφησα να δακρυα να κυλουν και εκλεισα τον υπολογιστη μου...
seleo.gr
Η ωρα ειναι εξι το πρωι. Παρασκευη 14 του μηνος. Ξυπνησα στις 4.30 πεταχθηκα απο το κρεβατι με τρομο, φοβο, κλαιγοντας....ειπα δεν μπορει κακο ονειρο ειναι, δεν μπορει εφιαλτης ειναι...μην φοβασαι, εισαι δυνατη, στην ζωη σου και στα πολλα δυσκολα που περασες - εως και τους θανατους αγαπημενων -σταθηκες παντα ορθια, εφερνες τα πανω - κατω, την ζωη την γυριζες οπως ηθελες, ησουν βραχος!!!
Τωρα θα λυγισεις; δεν γινεται, θα σταθεις ορθια, για την μαμα, που εχει προβληματα υγειας και παλευει, για τον αδερφο σου τον ανεργο, ζουμε οι τρεις μαζι, θα παλεψεις, θα κλαψεις, θα φωναξεις, αλλα θα νικησεις!!! Ψαχνω την δυναμη να αντεξω, προσπαθω να κλαψω για να ηρεμησω, να φυγουν οι ταχυπαλμιες, εισαι σε κατασταση σοκ, ειπε ο γιατρος, προσεχε Νικολεττα κινδυνευει η ψυχη σου, η καρδια σου, το μυαλο σου...τα δακρυα αρχισαν να κυλουν μα το βαρος στην ψυχη παραμενει και μεγαλωνει, το μαυρο σκουραινει και αλλο, οπως το μαυρο στην ΕΡΤ3.
Δεν μπορω ουτε να γραψω αλλο....νιωθω πως ολα χαθηκαν, στραφι πηγαν οι κοποι...ποιος την ζωη μου κυνηγαει, ποιος την ζωη μου καταστρεφει...
Ολοι αυτοι που οταν τους τηλεφωνουσα ως διαπιστευμενη δημοσιογραφος χαιρονταν να μιλουν μαζι μου, να τους καλυπτω, να μου δινουν συνεντευξεις, να τους εχω καλεσμενους στις εκπομπες μου, αυτοι και αλλοι...δεν ηταν τιποτα ...απλα υπεγραψαν την απολυση μου...τους ευχαριστω πολυ...ο ηλιος κανει την εμφανιση του, ακουω τα πουλια στα δενδρα που κελαηδουν...η ζωη ειναι ωραια, μοιραια...σε εκπλησει...σε αναστατωνει...η θαλασσα με καλει...ειναι η μονη φιλη που με καταλαβαινει σιωπηλη κουνοντας τα νερα της...με ηρεμει...με αγκαλιαζω...κλαιω και χαμογελαω μαζι, την ιδια στιγμη, θα περασει και αυτο.
Και οπως ειπε και ο αρνι μπερσον, αν σταθεις σε μια γωνια και δεις την ζωη σου σαν θεατρικη παρασταση - τον παραφραζω λιγο-θα γελασεις!!!
Καλη μας δυναμη!!!
Πολλες φορες ο εφιαλτης γινεται μια χαρουμενη δυναμη, το αερακι που αγγιζει το προσωπο σου και νιωθεις ευχαριστηση, ο εφιαλτης μου θα περασει...και εγω θα συνεχισω να περπατω στον δρομο που χαραξα!!!
Αφησα να δακρυα να κυλουν και εκλεισα τον υπολογιστη μου...
seleo.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
