2013-06-14 10:44:02
Την ώρα που δεκάδες διαδηλωτές με υβριστικά πανό και ειρωνικές φωτογραφίες τον αποδοκίμαζαν στο Εδιμβούργο της Σκωτίας, ο πρώην πρωθυπουργός θυμόταν τις δύσκολες ώρες που πέρασε λίγο πριν οδηγήσει τη χώρα στον μηχανισμό στήριξης….
Ο πρώην πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του συνεδρίου TEDGlobal έφερε στο μυαλό του μεταξύ άλλων και τη μοιραία νύχτα στις Βρυξέλλες πριν από το Μνημόνιο Τα σχόλια είναι περιττά, διαβάστε όλο το παρασκήνιο πριν δούμε τον πρώην πρωθυπουργό με τις βαρκούλες στο Καστελόριζο μέσα από τα μάτια του ίδιου του κυρίου Παπανδρέου…
Απρίλιος 2010, μια Κυριακή βράδυ, βρίσκομαι σε συνεδρίαση με τους Ευρωπαίους ομολόγους μου.
Είχα μόλις εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Είχα όμως το θλιβερό προνόμιο να ανακαλύψω πως το έλλειμμα της χώρας μου δεν ήταν 6% του ΑΕΠ - όπως επίσημα είχε δηλωθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση λίγες μέρες πριν τις εκλογές - αλλά πολύ μεγαλύτερο, έφτασε το 15,6%.
Αλλά αυτό το έλλειμμα στον προϋπολογισμό, ήταν μόνο το επιφανειακό σύμπτωμα βαθύτερων δομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα μου.
Ανέλαβα στο τέλος του 2009, με μία εντολή, μία αποστολή: Να αντιμετωπίσω αυτά τα βαθύτερα προβλήματα. Την έλλειψη διαφάνειας και αξιοπιστίας στη διακυβέρνηση της χώρας. Την αιχμαλωσία της πολιτικής και των μέσων μαζικής ενημέρωσης από ισχυρά συμφέροντα. Ένα Κράτος πελατειακό, που επέτρεπε "ειδική μεταχείριση" και φοροδιαφυγή, που διευκολύνεται και από ένα παγκόσμιο σύστημα που την παρακινεί.
Παρά την εντολή που λάβαμε όμως για βαθιές μεταρρυθμίσεις, οι αγορές δεν μας εμπιστεύονταν. Το κόστος δανεισμού εκτοξεύτηκε στα ύψη και αντιμετωπίζαμε μία άμεση χρεοκοπία.
Πήγα στις Βρυξέλλες για να ζητήσω μια κοινή απάντηση από μια Ενωμένη Ευρώπη. Κάτι τέτοιο τότε θα ηρεμούσε τις αγορές και θα μας έδινε το χρόνο να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Αλλά χρόνος δεν μας δόθηκε Φανταστείτε τους εαυτούς σας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες. Εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις, η πρόοδος είναι εξαιρετικά αργή, η ένταση στα ύψη. Είναι πλέον 2 παρά 10 τα ξημερώματα.
Ένας Πρωθυπουργός φωνάζει
- "Γρήγορα, έχουμε μόνο 10 λεπτά".
Τον ερωτώ:
- "Γιατί; Έχουμε σοβαρές αποφάσεις να λάβουμε, χρειαζόμαστε χρόνο... "
Ένας άλλος Πρωθυπουργός παρεμβαίνει και λέει:
- "Χρειαζόμαστε μία συμφωνία τώρα. Σε 10 λεπτά ανοίγουν οι αγορές στην Ιαπωνία και θα έχουμε πανωλεθρία στην παγκόσμια οικονομία".
Σε αυτά τα 10 λεπτά λοιπόν, γρήγορα, ήρθαμε σε συμφωνία.
Αυτή τη φορά δεν ήταν οι στρατιωτικοί αλλά "οι αγορές" που κρατούσαν το όπλο στα κεφάλια όλων μας.
Αυτά που ακολούθησαν, ήταν οι πιο δύσκολες και επίπονες αποφάσεις της ζωής μου, οδυνηρές για μένα, περισσότερο, όμως, για τους συμπατριώτες μου.
Ακολούθησε η επιβολή περικοπών και βαριάς λιτότητας, σε πολλές περιπτώσεις σε αυτούς που δεν έφταιγαν για την κρίση.
Με τις θυσίες αυτές η Ελλάδα απέφυγε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το Ευρώ. Η Ευρωζώνη απέφυγε μια κατάρρευση.
Έλεγαν τότε πως η Ελλάδα πυροδότησε την κρίση του Ευρώ και κάποιοι κατηγορούν εμένα για το τράβηγμα της σκανδάλης.
Νομίζω όμως, πως σήμερα, 3 χρόνια μετά, οι περισσότεροι συμφωνούν πως η Ελλάδα ήταν το σύμπτωμα ευρύτερων προβλημάτων, βαθύτερων αδυναμιών στο διεθνές σύστημα.
Αδυναμίες των δημοκρατιών μας.
Οι δημοκρατίες μας είναι παγιδευμένες από συστήματα, πολύ μεγάλα για να αποτύχουν ή σωστότερα, πολύ μεγάλα για να ελεγχθούν.
Οι δημοκρατίες μας είναι ευάλωτες μπροστά σε παίκτες της παγκόσμιας οικονομίας που μπορούν να αποφεύγουν νόμους, να αποφεύγουν να εισφέρουν το μερίδιό τους στη φορολογία, να αποφεύγουν περιβαλλοντικά ή εργασιακά standards.
Οι δημοκρατίες μας υπονομεύονται από την διογκούμενη ανισότητα και την συγκέντρωση της εξουσίας και της ισχύος στους λίγους.
Ισχυρά λόμπυ, διαφθορά, η ταχύτητα των αγορών ή απλά ο φόβος μιας επικείμενης καταστροφής, έχουν επιβάλλει περιορισμούς στη Δημοκρατία και στην δυνατότητά μας να οραματιζόμαστε και να σχεδιάζουμε καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για τη ζωή μας.
Η Ελλάδα, βλέπετε, ήταν μόνο μία πρόγευση από τα "προσεχώς" για όλους μας.
Παραμένοντας οπτιμιστής, πίστευα πως η κρίση ήταν συνάμα και μία ευκαιρία για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, να προβούν σε δραστικές, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις των θεσμών μας. Αντ' αυτού είχα μία δυσάρεστη εμπειρία
Στις Βρυξέλλες, ενώ προσπαθούσαμε απελπισμένα, ξανά και ξανά, να βρούμε κοινές λύσεις, συνειδητοποίησα πως απολύτως ΚΑΝΕΙΣ, ούτε ΈΝΑΣ ηγέτης, δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά μία παρόμοια κατάσταση κρίσης. Ως Ευρώπη, ήμασταν όμηροι της συλλογικής μας άγνοιας. Και αφήσαμε τους φόβους μας να μας καθοδηγήσουν. Και οι φόβοι της Ευρώπης μας οδήγησαν στην τυφλή πίστη σε μια, δήθεν, ορθοδοξία της λιτότητας.
Αντί να φτάσουμε στη συλλογική σοφία των κοινωνιών μας και να επενδύσουμε σ' αυτή, επανήλθαμε σε πολιτικές πόζες. Και εξεπλάγη η Ευρώπη, όταν κάθε νέο μέτρο δεν έφερνε το τέλος της κρίσης.
Και ήταν εύκολο φυσικά να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος της συλλογικής αυτής αποτυχίας της Ευρώπης. Ήταν βέβαια η Ελλάδα.
"Τιμωρείστε αυτούς τους ανήθικους, τους τεμπέληδες που πίνουν ούζο και χορεύουν Ζορμπά, Έλληνες. ΑΥΤΟΙ είναι το πρόβλημα", είπε τότε η Ευρώπη.
Βολική αλλά αβάσιμη και "στερεοτυπική" αντιμετώπιση. Και συχνά πονούσε περισσότερο από την ίδια τη λιτότητα.
Πηγή: star
xespao
Ο πρώην πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του συνεδρίου TEDGlobal έφερε στο μυαλό του μεταξύ άλλων και τη μοιραία νύχτα στις Βρυξέλλες πριν από το Μνημόνιο Τα σχόλια είναι περιττά, διαβάστε όλο το παρασκήνιο πριν δούμε τον πρώην πρωθυπουργό με τις βαρκούλες στο Καστελόριζο μέσα από τα μάτια του ίδιου του κυρίου Παπανδρέου…
Απρίλιος 2010, μια Κυριακή βράδυ, βρίσκομαι σε συνεδρίαση με τους Ευρωπαίους ομολόγους μου.
Είχα μόλις εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Είχα όμως το θλιβερό προνόμιο να ανακαλύψω πως το έλλειμμα της χώρας μου δεν ήταν 6% του ΑΕΠ - όπως επίσημα είχε δηλωθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση λίγες μέρες πριν τις εκλογές - αλλά πολύ μεγαλύτερο, έφτασε το 15,6%.
Αλλά αυτό το έλλειμμα στον προϋπολογισμό, ήταν μόνο το επιφανειακό σύμπτωμα βαθύτερων δομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα μου.
Ανέλαβα στο τέλος του 2009, με μία εντολή, μία αποστολή: Να αντιμετωπίσω αυτά τα βαθύτερα προβλήματα. Την έλλειψη διαφάνειας και αξιοπιστίας στη διακυβέρνηση της χώρας. Την αιχμαλωσία της πολιτικής και των μέσων μαζικής ενημέρωσης από ισχυρά συμφέροντα. Ένα Κράτος πελατειακό, που επέτρεπε "ειδική μεταχείριση" και φοροδιαφυγή, που διευκολύνεται και από ένα παγκόσμιο σύστημα που την παρακινεί.
Παρά την εντολή που λάβαμε όμως για βαθιές μεταρρυθμίσεις, οι αγορές δεν μας εμπιστεύονταν. Το κόστος δανεισμού εκτοξεύτηκε στα ύψη και αντιμετωπίζαμε μία άμεση χρεοκοπία.
Πήγα στις Βρυξέλλες για να ζητήσω μια κοινή απάντηση από μια Ενωμένη Ευρώπη. Κάτι τέτοιο τότε θα ηρεμούσε τις αγορές και θα μας έδινε το χρόνο να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Αλλά χρόνος δεν μας δόθηκε Φανταστείτε τους εαυτούς σας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες. Εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις, η πρόοδος είναι εξαιρετικά αργή, η ένταση στα ύψη. Είναι πλέον 2 παρά 10 τα ξημερώματα.
Ένας Πρωθυπουργός φωνάζει
- "Γρήγορα, έχουμε μόνο 10 λεπτά".
Τον ερωτώ:
- "Γιατί; Έχουμε σοβαρές αποφάσεις να λάβουμε, χρειαζόμαστε χρόνο... "
Ένας άλλος Πρωθυπουργός παρεμβαίνει και λέει:
- "Χρειαζόμαστε μία συμφωνία τώρα. Σε 10 λεπτά ανοίγουν οι αγορές στην Ιαπωνία και θα έχουμε πανωλεθρία στην παγκόσμια οικονομία".
Σε αυτά τα 10 λεπτά λοιπόν, γρήγορα, ήρθαμε σε συμφωνία.
Αυτή τη φορά δεν ήταν οι στρατιωτικοί αλλά "οι αγορές" που κρατούσαν το όπλο στα κεφάλια όλων μας.
Αυτά που ακολούθησαν, ήταν οι πιο δύσκολες και επίπονες αποφάσεις της ζωής μου, οδυνηρές για μένα, περισσότερο, όμως, για τους συμπατριώτες μου.
Ακολούθησε η επιβολή περικοπών και βαριάς λιτότητας, σε πολλές περιπτώσεις σε αυτούς που δεν έφταιγαν για την κρίση.
Με τις θυσίες αυτές η Ελλάδα απέφυγε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το Ευρώ. Η Ευρωζώνη απέφυγε μια κατάρρευση.
Έλεγαν τότε πως η Ελλάδα πυροδότησε την κρίση του Ευρώ και κάποιοι κατηγορούν εμένα για το τράβηγμα της σκανδάλης.
Νομίζω όμως, πως σήμερα, 3 χρόνια μετά, οι περισσότεροι συμφωνούν πως η Ελλάδα ήταν το σύμπτωμα ευρύτερων προβλημάτων, βαθύτερων αδυναμιών στο διεθνές σύστημα.
Αδυναμίες των δημοκρατιών μας.
Οι δημοκρατίες μας είναι παγιδευμένες από συστήματα, πολύ μεγάλα για να αποτύχουν ή σωστότερα, πολύ μεγάλα για να ελεγχθούν.
Οι δημοκρατίες μας είναι ευάλωτες μπροστά σε παίκτες της παγκόσμιας οικονομίας που μπορούν να αποφεύγουν νόμους, να αποφεύγουν να εισφέρουν το μερίδιό τους στη φορολογία, να αποφεύγουν περιβαλλοντικά ή εργασιακά standards.
Οι δημοκρατίες μας υπονομεύονται από την διογκούμενη ανισότητα και την συγκέντρωση της εξουσίας και της ισχύος στους λίγους.
Ισχυρά λόμπυ, διαφθορά, η ταχύτητα των αγορών ή απλά ο φόβος μιας επικείμενης καταστροφής, έχουν επιβάλλει περιορισμούς στη Δημοκρατία και στην δυνατότητά μας να οραματιζόμαστε και να σχεδιάζουμε καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για τη ζωή μας.
Η Ελλάδα, βλέπετε, ήταν μόνο μία πρόγευση από τα "προσεχώς" για όλους μας.
Παραμένοντας οπτιμιστής, πίστευα πως η κρίση ήταν συνάμα και μία ευκαιρία για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, να προβούν σε δραστικές, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις των θεσμών μας. Αντ' αυτού είχα μία δυσάρεστη εμπειρία
Στις Βρυξέλλες, ενώ προσπαθούσαμε απελπισμένα, ξανά και ξανά, να βρούμε κοινές λύσεις, συνειδητοποίησα πως απολύτως ΚΑΝΕΙΣ, ούτε ΈΝΑΣ ηγέτης, δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά μία παρόμοια κατάσταση κρίσης. Ως Ευρώπη, ήμασταν όμηροι της συλλογικής μας άγνοιας. Και αφήσαμε τους φόβους μας να μας καθοδηγήσουν. Και οι φόβοι της Ευρώπης μας οδήγησαν στην τυφλή πίστη σε μια, δήθεν, ορθοδοξία της λιτότητας.
Αντί να φτάσουμε στη συλλογική σοφία των κοινωνιών μας και να επενδύσουμε σ' αυτή, επανήλθαμε σε πολιτικές πόζες. Και εξεπλάγη η Ευρώπη, όταν κάθε νέο μέτρο δεν έφερνε το τέλος της κρίσης.
Και ήταν εύκολο φυσικά να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος της συλλογικής αυτής αποτυχίας της Ευρώπης. Ήταν βέβαια η Ελλάδα.
"Τιμωρείστε αυτούς τους ανήθικους, τους τεμπέληδες που πίνουν ούζο και χορεύουν Ζορμπά, Έλληνες. ΑΥΤΟΙ είναι το πρόβλημα", είπε τότε η Ευρώπη.
Βολική αλλά αβάσιμη και "στερεοτυπική" αντιμετώπιση. Και συχνά πονούσε περισσότερο από την ίδια τη λιτότητα.
Πηγή: star
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τσε Γκεβάρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
