2013-06-23 08:52:56
της Ελίνας Γαληνού
Βαδίζοντας προς το τέλος της δεύτερης πολυτάραχης εβδομάδας, από την ημέρα του κλεισίματος της ΕΡΤ, το πολιτικό τοπίο αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται. Η τρικομματική κυβέρνηση, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, περνάει την μεγαλύτερη δοκιμασία και κρίση. Οι τρείς αρχηγοί, ύστερα από σειρά συσκέψεων μεταξύ τους, αν δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια κοινή γραμμή πλεύσης για το συγκεκριμένο θέμα, κατάφεραν ωστόσο να μας αποκαλύψουν ορισμένα πράγματα. Ενα απ΄αυτά και το σημαντικότερο, αφορά στο τι είναι αποφασισμένοι να κάνουν ως προς τη διαχείριση ευθυνών σε κρίσιμες ώρες για τη χώρα.
Οταν λέμε διαχείριση ευθυνών σε κρίσιμες ώρες, δεν εννοούμε απόλυτα το ζήτημα των εκλογών για το οποίο υπήρξαν έντονοι φόβοι ότι μπορεί να γίνουν. Εάν για τον κόσμο και ουκ ολίγους πολιτικούς, οι εκλογές σ΄αυτή τη φάση ήταν κάτι απευκτέο, ήταν παράλληλα και απαγορευτικό, πράγμα που επιβεβαίωσε ανοιχτά και η παρέμβαση του ΔΝΤ, προφέροντας σαν απειλή την διακοπή χρηματοδότησης! Και σ΄αυτό το σημείο, δεν χρειάζονται σχόλια για την ντροπή που αισθάνεται κάθε Ελληνας πολίτης, που σχεδόν δεν πιστεύει πώς φτάσαμε σε τέτοια κατάντια Ως προς τις εκλογές που η προοπτική τους λειτούργησε πάλι σαν απειλητικός βρόγχος προς "κάθε ενδιαφερόμενο", ας πούμε ότι προς το παρόν αποφεύγονται
. Ως προς την κυβερνητική κρίση όμως, εννοείται ότι τα προβλήματα θα είναι πολλά μετά από την δοκιμασία και τα ρήγματα που προκλήθηκαν. Η κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη, καθώς άλλοι μιλούν για τους κινδύνους μιας κυβέρνησης μειωμένης πλειοψηφίας, ενώ άλλοι ελπίζουν ότι τώρα μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Ενα είναι βέβαιο, ότι από την άλλη μέρα, κάτι αλλάζει στην κυβέρνηση γιατί τα πράγματα δεν είναι ίδια με πριν..
Ο,τι και να αλλάξει όμως, πόσο θα ωφελήσει αυτό τον απλό πολίτη που έχει σηκώσει στους ώμους του τα βάρη του Μνημονίου, μέχρις ανθρωποθυσίας; Γιατί ο απλός πολίτης σήμερα, παρακολουθώντας όλο αυτό το σκηνικό, σκέφτεται με παράπονο κάτι. Χωρίς να εκπλήσσεται για τις αντιδράσεις που προέκυψαν από την υπόθεση της ΕΡΤ (αφήστε που πολλοί είπαν "επιτέλους, μπάς και καθαρίσουμε από την κόπρο του Αυγεία.."), απορεί ."Μα καλά, όταν εδώ και ένα χρόνο που έχουμε αυτήν την κυβέρνηση, ενώ καταργούνται και καταπατώνται συνεχώς κεκτημένα δικαιώματά μας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ή με αναγκαστικούς νόμους, γιατί δεν άνοιξε ρουθούνι; Οταν μας στέλνονται σωρηδόν οι εντολές πληρωμής για απάνθρωπους φόρους τους οποίους δεν έχουμε να πληρώσουμε, γιατί δεν αισθάνθηκε κανείς από τους τρείς αρχηγούς, το βάρος της λαικής ευθύνης να τον πιέζει, ώστε να διαφωνήσει; Οταν ο μισθωτός και ο συνταξιούχος, έχει χάσει τον λογαριασμό από τις αλλεπάλληλες περικοπές στις αποδοχές του, όταν οι ιδιοκτήτες ακινήτων κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες που οι ίδιοι έφτιαξαν, όταν το χαράτσι της ΔΕΗ έχει αφήσει απένταρο σχεδόν όλο τον πληθυσμό της χώρας, όταν έχουμε ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, όταν, όταν..." Αυτά όλα, δεν συνιστούν αιτία ή αφορμή για πρόκληση κυβερνητικής κρίσης; Και όμως, τίποτα δεν συνέβη όλον αυτόν τον εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα που ο κόσμος είδε και έπαθε να τα βγάλει πέρα! Αντίθετα μάλιστα, όποτε ακουγόταν φωνή διαμαρτυρίας ή ενστάσεις που είχαν οπωσδήποτε λογική βάση, εκ μέρους της κυβέρνησης λαμβάναμε στερεότυπες απαντήσεις "περί αναγκαίων θυσιών που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου..." Πού ήταν τότε η πολιτική ευθιξία κάποιου από τους κυβερνώντες, ώστε να τον ωθήσει να μην συμπράξει στα τεκταινόμενα, αγνοώντας το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος θα πλήρωνε;
Και αναρωτιέται κανείς. Τι τελικά είναι εκείνο που προσβάλει το δημοκρατικό αίσθημα του πολίτη και πώς το αντιλαμβάνεται κάθε πολιτικός απ΄αυτούς που εκλέγονται μέσα από τη λαική βάση; Είναι η αφόρητη καταπίεση μιας μάζας νοικοκυραίων, είναι το αίσθημα της αδικίας που μας διακατέχει όλους για όσα υπομένουμε, ή μήπως όλη η υπόθεση, είναι να μην αγγίξει το Μνημόνιο ούτε τρίχα από το δημόσιο; Εάν η υπόθεση της ΕΡΤ με το ξαφνικό κλείσιμο και την απόλυση 2000 εργαζομένων, δεν αφορούσε την κρατική τηλεόραση αλλά ένα ιδιωτικό κανάλι, θα είχαμε άραγε τόση πολιτική αναταραχή; Αμφίβολο, αφού άλλωστε έχουν κλείσει τόσες και τόσες ιδιωτικές επιχειρήσεις στέλνοντας στην ανεργία στρατιές εργαζομένων, και ούτε που κουνήθηκε φύλλο! Λές και το δημόσιο έχει ανακτήσει μια σκανδαλώδη "ιερότητα" στις συνειδήσεις των πολιτικών, γι΄αυτό κάθε φορά που κάτι πάει να ταράξει τα νερά, αρχίζει ο συναγερμός των "δημοκρατικών" συνειδήσεών τους. Ξέρουμε ότι η δεξαμενή ψήφων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους διορισμούς στο δημόσιο και την πολιτική δραστηριότητα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Είναι όμως και κωμικοτραγικό να συζητούν πολιτικοί για μεταρρυθμίσεις, ελπίζοντας ότι θα μείνουν όλα θα μείνουν πάλι μόνο στα λόγια, φορτώνοντας τον λογαριασμό της ζημιάς μονίμως στους πιό βολικούς...
InfoGnomon
Βαδίζοντας προς το τέλος της δεύτερης πολυτάραχης εβδομάδας, από την ημέρα του κλεισίματος της ΕΡΤ, το πολιτικό τοπίο αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται. Η τρικομματική κυβέρνηση, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, περνάει την μεγαλύτερη δοκιμασία και κρίση. Οι τρείς αρχηγοί, ύστερα από σειρά συσκέψεων μεταξύ τους, αν δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια κοινή γραμμή πλεύσης για το συγκεκριμένο θέμα, κατάφεραν ωστόσο να μας αποκαλύψουν ορισμένα πράγματα. Ενα απ΄αυτά και το σημαντικότερο, αφορά στο τι είναι αποφασισμένοι να κάνουν ως προς τη διαχείριση ευθυνών σε κρίσιμες ώρες για τη χώρα.
Οταν λέμε διαχείριση ευθυνών σε κρίσιμες ώρες, δεν εννοούμε απόλυτα το ζήτημα των εκλογών για το οποίο υπήρξαν έντονοι φόβοι ότι μπορεί να γίνουν. Εάν για τον κόσμο και ουκ ολίγους πολιτικούς, οι εκλογές σ΄αυτή τη φάση ήταν κάτι απευκτέο, ήταν παράλληλα και απαγορευτικό, πράγμα που επιβεβαίωσε ανοιχτά και η παρέμβαση του ΔΝΤ, προφέροντας σαν απειλή την διακοπή χρηματοδότησης! Και σ΄αυτό το σημείο, δεν χρειάζονται σχόλια για την ντροπή που αισθάνεται κάθε Ελληνας πολίτης, που σχεδόν δεν πιστεύει πώς φτάσαμε σε τέτοια κατάντια Ως προς τις εκλογές που η προοπτική τους λειτούργησε πάλι σαν απειλητικός βρόγχος προς "κάθε ενδιαφερόμενο", ας πούμε ότι προς το παρόν αποφεύγονται
Ο,τι και να αλλάξει όμως, πόσο θα ωφελήσει αυτό τον απλό πολίτη που έχει σηκώσει στους ώμους του τα βάρη του Μνημονίου, μέχρις ανθρωποθυσίας; Γιατί ο απλός πολίτης σήμερα, παρακολουθώντας όλο αυτό το σκηνικό, σκέφτεται με παράπονο κάτι. Χωρίς να εκπλήσσεται για τις αντιδράσεις που προέκυψαν από την υπόθεση της ΕΡΤ (αφήστε που πολλοί είπαν "επιτέλους, μπάς και καθαρίσουμε από την κόπρο του Αυγεία.."), απορεί ."Μα καλά, όταν εδώ και ένα χρόνο που έχουμε αυτήν την κυβέρνηση, ενώ καταργούνται και καταπατώνται συνεχώς κεκτημένα δικαιώματά μας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ή με αναγκαστικούς νόμους, γιατί δεν άνοιξε ρουθούνι; Οταν μας στέλνονται σωρηδόν οι εντολές πληρωμής για απάνθρωπους φόρους τους οποίους δεν έχουμε να πληρώσουμε, γιατί δεν αισθάνθηκε κανείς από τους τρείς αρχηγούς, το βάρος της λαικής ευθύνης να τον πιέζει, ώστε να διαφωνήσει; Οταν ο μισθωτός και ο συνταξιούχος, έχει χάσει τον λογαριασμό από τις αλλεπάλληλες περικοπές στις αποδοχές του, όταν οι ιδιοκτήτες ακινήτων κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες που οι ίδιοι έφτιαξαν, όταν το χαράτσι της ΔΕΗ έχει αφήσει απένταρο σχεδόν όλο τον πληθυσμό της χώρας, όταν έχουμε ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, όταν, όταν..." Αυτά όλα, δεν συνιστούν αιτία ή αφορμή για πρόκληση κυβερνητικής κρίσης; Και όμως, τίποτα δεν συνέβη όλον αυτόν τον εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα που ο κόσμος είδε και έπαθε να τα βγάλει πέρα! Αντίθετα μάλιστα, όποτε ακουγόταν φωνή διαμαρτυρίας ή ενστάσεις που είχαν οπωσδήποτε λογική βάση, εκ μέρους της κυβέρνησης λαμβάναμε στερεότυπες απαντήσεις "περί αναγκαίων θυσιών που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου..." Πού ήταν τότε η πολιτική ευθιξία κάποιου από τους κυβερνώντες, ώστε να τον ωθήσει να μην συμπράξει στα τεκταινόμενα, αγνοώντας το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος θα πλήρωνε;
Και αναρωτιέται κανείς. Τι τελικά είναι εκείνο που προσβάλει το δημοκρατικό αίσθημα του πολίτη και πώς το αντιλαμβάνεται κάθε πολιτικός απ΄αυτούς που εκλέγονται μέσα από τη λαική βάση; Είναι η αφόρητη καταπίεση μιας μάζας νοικοκυραίων, είναι το αίσθημα της αδικίας που μας διακατέχει όλους για όσα υπομένουμε, ή μήπως όλη η υπόθεση, είναι να μην αγγίξει το Μνημόνιο ούτε τρίχα από το δημόσιο; Εάν η υπόθεση της ΕΡΤ με το ξαφνικό κλείσιμο και την απόλυση 2000 εργαζομένων, δεν αφορούσε την κρατική τηλεόραση αλλά ένα ιδιωτικό κανάλι, θα είχαμε άραγε τόση πολιτική αναταραχή; Αμφίβολο, αφού άλλωστε έχουν κλείσει τόσες και τόσες ιδιωτικές επιχειρήσεις στέλνοντας στην ανεργία στρατιές εργαζομένων, και ούτε που κουνήθηκε φύλλο! Λές και το δημόσιο έχει ανακτήσει μια σκανδαλώδη "ιερότητα" στις συνειδήσεις των πολιτικών, γι΄αυτό κάθε φορά που κάτι πάει να ταράξει τα νερά, αρχίζει ο συναγερμός των "δημοκρατικών" συνειδήσεών τους. Ξέρουμε ότι η δεξαμενή ψήφων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους διορισμούς στο δημόσιο και την πολιτική δραστηριότητα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Είναι όμως και κωμικοτραγικό να συζητούν πολιτικοί για μεταρρυθμίσεις, ελπίζοντας ότι θα μείνουν όλα θα μείνουν πάλι μόνο στα λόγια, φορτώνοντας τον λογαριασμό της ζημιάς μονίμως στους πιό βολικούς...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αγιασμός πεζοπόρου αερομεταφερόμενου τμήματος Πυροσβεστικής ΑΜ-Θ (Video)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πρώτο trailer της ταινίας για τον Steve Jobs (video)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Σύνταξη: Ιδού η μυστική αναλογιστική μελέτη για τα νέα εφάπαξ δημοσίων υπαλλήλων [πίνακες]](https://www.newsnowgr.com/static/gfx/nn124x78.gif)
