2013-06-27 12:45:03
Συμφώνησαν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών στον τρόπο διάσωσης των προβληματικών τραπεζών - Εγγυημένες οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ
Οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών κατέληξαν σε συμφωνία-συμβιβασμό, αργά τη νύχτα της Τετάρτης προς την Πέμπτη, σχετικά με τους νέους κανόνες που θα αφορούν την εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών, χωρίς να προκληθεί αναταραχή και χωρίς να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι, ανέφεραν διπλωματικές πηγές και επιβεβαίωσαν με τις δηλώσεις τους, οι ευρωπαίοι υπουργοί.
«Αυτή είναι μια επιτυχία, μια σκληρά κερδισμένη επιτυχία», ανέφερε στο τέλος της μαραθώνιας συνεδρίασης, η οποία κράτησε περισσότερο από έξι ώρες, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Πιέρ Μοσκοβισί, κρίνοντας ότι η συμφωνία είναι «πολύ σημαντική για την οικονομική σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Την ικανοποίηση για τη συμφωνία εξέφρασε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου και ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, ο οποίος προήδρευσε της συνεδρίασης. «Η συμφωνία είναι ένα σημαντικό ορόσημο στις προσπάθειές μας για να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ των τραπεζών και των κρατικών χρεών», ανέφερε.
«Αν μια τράπεζα είναι το πρόβλημα, τώρα έχουμε ένα ενιαίο σύνολο κανόνων σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίσει ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό», δήλωσε από την πλευρά του, ο ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισεμπλουμ.
Τραπεζίτες και πολιτικοί είχαν διεστανθεί, όπως είχε γράψει Το Βήμα από τις 24 Μαρτίου 2013, ότι είμαστε μπροστά σε θεμελιώδεις αλλαγές, οι οποίες θα μεταβάλουν τους κανόνες λειτουργίας των οικονομιών στη Γηραιά Ηπειρο. Εβλεπαν καθαρά ότι στο μέλλον τα κράτη δεν θα διασώζουν τραπεζικά ιδρύματα σε κρίση, δεν θα προσφέρουν τα κεφάλαια που χρειάζονται για την ανακεφαλαιοποίησή τους, παρά θα μεταθέτουν την ευθύνη στους μετόχους και στους πελάτες των τραπεζών.Με άλλα λόγια και μετά την απόφαση του Ecofin τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη, οι καταθέτες παύουν πλέον να αντιμετωπίζονται ως ασφαλισμένοι αποταμιευτές, αλλά αναγνωρίζονται ως επενδυτές που αναλαμβάνουν ρίσκο και φέρουν ακεραία την ευθύνη των επιλογών τους. Ουσιαστικά στην Κύπρο είχαμε την πρώτη πρόβα εφαρμογής αυτών των νέων αρχών και κανόνων στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε, αφού έσωσαν το 2009 τις προβληματικές και γεμάτες τοξικά περιφερειακές γερμανικές τράπεζες χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που τους έδινε ο έλεγχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες που πιθανώς θα εκτεθούν στο άμεσο μέλλον σε αντίστοιχα προβλήματα.
Βασικά έκριναν τον Μάρτιο ότι η Κύπρος και όσα τη συνοδεύουν προσέφεραν την ευκαιρία της πρώτης εφαρμογής των νέων κανόνων που θα διέπουν στο εξής τον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα.
Οπως εξηγούσε στο «Βήμα» ο πρώην αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank κ. Νικ. Καραμούζης, «το νέο ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο μεταφέρει μεγαλύτερη ευθύνη στα πρόσωπα και απεμπλέκει τα κράτη από τις διασώσεις των τραπεζών». Και προσθέτει ότι «οι καταθέσεις θα αντιμετωπίζονται πλέον ως επενδύσεις και ο κάθε αποταμιευτής ή κεφαλαιούχος θα αναλαμβάνει την ευθύνη σε ποια χώρα, σε ποια τράπεζα και σε ποια προϊόντα θα επενδύσει».
Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχ. Σάλλας θεωρητικοποιούσε μάλιστα την επερχόμενη μεταβολή, υπογραμμίζοντας παραστατικά στο «Βήμα» ότι «όπως επήλθε αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις και επιβλήθηκαν απορρύθμιση, ευελιξία και κινητικότητα, έτσι τώρα επιβάλλονται αντίστοιχη κινητικότητα και ευθύνη για το ρίσκο στο κεφάλαιο, στον έτερο δηλαδή συντελεστή της παραγωγής».
Είναι φανερό ότι οι μεγάλες θεμελιώδεις αλλαγές του οικονομικού ήρθαν ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οποία εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2007 και εντεύθεν.
Οι αποταμιευτές και οι καταθέτες θα χάσουν σταδιακά την ασφάλειά τους και θα μετατραπούν σε επενδυτές. Θα φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη των επιλογών τους και θα γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν χρήματα από λανθασμένες τοποθετήσεις.
Με άλλα λόγια το επιτόκιο δεν θα αποτελεί το μόνο κριτήριο. Οι καταθέτες θα πρέπει να ελέγχουν προηγουμένως την υγεία των πιστωτικών ιδρυμάτων, την ποιότητα των χαρτοφυλακίων τους και βεβαίως τη διαχειριστική ικανότητα των διοικήσεών τους.
Υψηλό επιτόκιο θα παραπέμπει πιθανώς και σε υψηλό κίνδυνο, όπως και οι τοποθετήσεις σε μια χώρα με αδιαφανή οικονομικά στοιχεία θα θεωρούνται παρακινδυνευμένες. Χώρες με προβληματικό πιστωτικό τομέα θα απειλούνται ανά πάσα στιγμή. Πράγμα που σημαίνει ότι το χρήμα θα αρχίσει να συσσωρεύεται στις ασφαλέστερες χώρες και στα υγιέστερα πιστωτικά ιδρύματα.
Αυτή η νέα συνθήκη βεβαίως θα μεταφέρει πίεση συνολικά στον τραπεζικό τομέα. Είναι κοινή πεποίθηση ότι στη νέα εποχή ο τραπεζικός τομέας θα συρρικνωθεί και ο ρόλος των τραπεζών στη χρηματοδότηση των οικονομιών θα περιορισθεί σημαντικά.
Οι κεφαλαιούχοι από τη στιγμή που θα νιώσουν ανασφαλείς θα μετακινηθούν και θα αναζητήσουν τα περισσότερα κέρδη αλλού. Η εξατομίκευση της ευθύνης θα αλλάξει καθοριστικά την επενδυτική τους συμπεριφορά και θα μεταφέρει κεφάλαια έξω από τις τράπεζες.
Επίσης, οι αλλαγές που επέρχονται στην εποπτεία των τραπεζών και στις αμοιβές των στελεχών θα καταστήσουν τη δραστηριότητα λιγότερο επικερδή. Ηδη τα βασικά κεφάλαια (τα κεφάλαια που αντισταθμίζουν τα σταθμισμένα με κινδύνους στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών) υπερδιπλασιάζονται και από 2%-3% ανεβαίνουν σε 8%-9%, με αποτέλεσμα να χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Επιπλέον και συνδυαστικά με τα προηγούμενα ο έλεγχος των μπόνους των τραπεζικών στελεχών - οι διοικήσεις θα έχουν δικαίωμα να εγκρίνουν μόνο έναν μισθό μπόνους, ο δεύτερος θα απαιτεί έγκριση από τις γενικές συνελεύσεις - και συνολικά των αμοιβών που θα λαμβάνουν οι διαχειριστές κεφαλαίων θα ρίξει τον πυρετό της μόχλευσης και της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης.
Αναγκαστικά λοιπόν από τη στιγμή που οι τράπεζες θα γίνουν πιο σφιχτές και φειδωλές στη χορήγηση δανείων οι επιχειρήσεις θα αναζητήσουν σχέση και θα διεκδικήσουν χρηματοδοτικά κεφάλαια απευθείας από τις αγορές. Νέοι τρόποι και νέα εργαλεία χρηματοδότησης θα αναδειχθούν. Οπως λένε οι τραπεζίτες, στη νέα εποχή θα ανθήσουν τα εταιρικά ομόλογα, τα εμπορικά γραμμάτια, οι προεξοφλητικές πράξεις, οι επενδυτικές εταιρείες, οι τράπεζες ειδικού σκοπού και τα σχήματα που θα αποτιμούν τους κινδύνους.
Σημειώνεται ότι στις ΗΠΑ μόνο το 22% της συνολικής χρηματοδότησης είναι τραπεζική. Το υπόλοιπο 78% προέρχεται από άλλες πηγές και χρηματοδοτικά σχήματα. Μπορεί να διεκπεραιώνεται από το τραπεζικό σύστημα, αλλά δεν είναι τραπεζική. Ως προς αυτό το σκέλος το νέο χρηματοπιστωτικό μοντέλο που προωθούν οι Γερμανοί έρχεται πιο κοντά στο αμερικανικό. Με τη διαφορά ότι το αμερικανικό μοντέλο είναι συνολικά πιο ευέλικτο. Η νομισματική πολιτική δεν δεσμεύεται από δόγματα, δεν ορίζεται αποκλειστικά από τον νομισματικό στόχο όπως στην ευρωζώνη, λαμβάνει υπ' όψιν την απασχόληση και την ανάπτυξη της οικονομίας, γίνεται ενεργή και δυναμική προκειμένου να αποτρέψει την απειλή της ύφεσης.
πηγή: tovima.gr
Οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών κατέληξαν σε συμφωνία-συμβιβασμό, αργά τη νύχτα της Τετάρτης προς την Πέμπτη, σχετικά με τους νέους κανόνες που θα αφορούν την εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών, χωρίς να προκληθεί αναταραχή και χωρίς να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι, ανέφεραν διπλωματικές πηγές και επιβεβαίωσαν με τις δηλώσεις τους, οι ευρωπαίοι υπουργοί.
«Αυτή είναι μια επιτυχία, μια σκληρά κερδισμένη επιτυχία», ανέφερε στο τέλος της μαραθώνιας συνεδρίασης, η οποία κράτησε περισσότερο από έξι ώρες, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Πιέρ Μοσκοβισί, κρίνοντας ότι η συμφωνία είναι «πολύ σημαντική για την οικονομική σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Την ικανοποίηση για τη συμφωνία εξέφρασε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου και ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, ο οποίος προήδρευσε της συνεδρίασης. «Η συμφωνία είναι ένα σημαντικό ορόσημο στις προσπάθειές μας για να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ των τραπεζών και των κρατικών χρεών», ανέφερε.
«Αν μια τράπεζα είναι το πρόβλημα, τώρα έχουμε ένα ενιαίο σύνολο κανόνων σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίσει ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό», δήλωσε από την πλευρά του, ο ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισεμπλουμ.
Τραπεζίτες και πολιτικοί είχαν διεστανθεί, όπως είχε γράψει Το Βήμα από τις 24 Μαρτίου 2013, ότι είμαστε μπροστά σε θεμελιώδεις αλλαγές, οι οποίες θα μεταβάλουν τους κανόνες λειτουργίας των οικονομιών στη Γηραιά Ηπειρο. Εβλεπαν καθαρά ότι στο μέλλον τα κράτη δεν θα διασώζουν τραπεζικά ιδρύματα σε κρίση, δεν θα προσφέρουν τα κεφάλαια που χρειάζονται για την ανακεφαλαιοποίησή τους, παρά θα μεταθέτουν την ευθύνη στους μετόχους και στους πελάτες των τραπεζών.Με άλλα λόγια και μετά την απόφαση του Ecofin τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη, οι καταθέτες παύουν πλέον να αντιμετωπίζονται ως ασφαλισμένοι αποταμιευτές, αλλά αναγνωρίζονται ως επενδυτές που αναλαμβάνουν ρίσκο και φέρουν ακεραία την ευθύνη των επιλογών τους. Ουσιαστικά στην Κύπρο είχαμε την πρώτη πρόβα εφαρμογής αυτών των νέων αρχών και κανόνων στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε, αφού έσωσαν το 2009 τις προβληματικές και γεμάτες τοξικά περιφερειακές γερμανικές τράπεζες χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που τους έδινε ο έλεγχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες που πιθανώς θα εκτεθούν στο άμεσο μέλλον σε αντίστοιχα προβλήματα.
Βασικά έκριναν τον Μάρτιο ότι η Κύπρος και όσα τη συνοδεύουν προσέφεραν την ευκαιρία της πρώτης εφαρμογής των νέων κανόνων που θα διέπουν στο εξής τον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα.
Οπως εξηγούσε στο «Βήμα» ο πρώην αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank κ. Νικ. Καραμούζης, «το νέο ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο μεταφέρει μεγαλύτερη ευθύνη στα πρόσωπα και απεμπλέκει τα κράτη από τις διασώσεις των τραπεζών». Και προσθέτει ότι «οι καταθέσεις θα αντιμετωπίζονται πλέον ως επενδύσεις και ο κάθε αποταμιευτής ή κεφαλαιούχος θα αναλαμβάνει την ευθύνη σε ποια χώρα, σε ποια τράπεζα και σε ποια προϊόντα θα επενδύσει».
Ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχ. Σάλλας θεωρητικοποιούσε μάλιστα την επερχόμενη μεταβολή, υπογραμμίζοντας παραστατικά στο «Βήμα» ότι «όπως επήλθε αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις και επιβλήθηκαν απορρύθμιση, ευελιξία και κινητικότητα, έτσι τώρα επιβάλλονται αντίστοιχη κινητικότητα και ευθύνη για το ρίσκο στο κεφάλαιο, στον έτερο δηλαδή συντελεστή της παραγωγής».
Είναι φανερό ότι οι μεγάλες θεμελιώδεις αλλαγές του οικονομικού ήρθαν ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η οποία εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2007 και εντεύθεν.
Οι αποταμιευτές και οι καταθέτες θα χάσουν σταδιακά την ασφάλειά τους και θα μετατραπούν σε επενδυτές. Θα φέρουν οι ίδιοι την ευθύνη των επιλογών τους και θα γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν χρήματα από λανθασμένες τοποθετήσεις.
Με άλλα λόγια το επιτόκιο δεν θα αποτελεί το μόνο κριτήριο. Οι καταθέτες θα πρέπει να ελέγχουν προηγουμένως την υγεία των πιστωτικών ιδρυμάτων, την ποιότητα των χαρτοφυλακίων τους και βεβαίως τη διαχειριστική ικανότητα των διοικήσεών τους.
Υψηλό επιτόκιο θα παραπέμπει πιθανώς και σε υψηλό κίνδυνο, όπως και οι τοποθετήσεις σε μια χώρα με αδιαφανή οικονομικά στοιχεία θα θεωρούνται παρακινδυνευμένες. Χώρες με προβληματικό πιστωτικό τομέα θα απειλούνται ανά πάσα στιγμή. Πράγμα που σημαίνει ότι το χρήμα θα αρχίσει να συσσωρεύεται στις ασφαλέστερες χώρες και στα υγιέστερα πιστωτικά ιδρύματα.
Αυτή η νέα συνθήκη βεβαίως θα μεταφέρει πίεση συνολικά στον τραπεζικό τομέα. Είναι κοινή πεποίθηση ότι στη νέα εποχή ο τραπεζικός τομέας θα συρρικνωθεί και ο ρόλος των τραπεζών στη χρηματοδότηση των οικονομιών θα περιορισθεί σημαντικά.
Οι κεφαλαιούχοι από τη στιγμή που θα νιώσουν ανασφαλείς θα μετακινηθούν και θα αναζητήσουν τα περισσότερα κέρδη αλλού. Η εξατομίκευση της ευθύνης θα αλλάξει καθοριστικά την επενδυτική τους συμπεριφορά και θα μεταφέρει κεφάλαια έξω από τις τράπεζες.
Επίσης, οι αλλαγές που επέρχονται στην εποπτεία των τραπεζών και στις αμοιβές των στελεχών θα καταστήσουν τη δραστηριότητα λιγότερο επικερδή. Ηδη τα βασικά κεφάλαια (τα κεφάλαια που αντισταθμίζουν τα σταθμισμένα με κινδύνους στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών) υπερδιπλασιάζονται και από 2%-3% ανεβαίνουν σε 8%-9%, με αποτέλεσμα να χρειάζονται πολύ περισσότερα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Επιπλέον και συνδυαστικά με τα προηγούμενα ο έλεγχος των μπόνους των τραπεζικών στελεχών - οι διοικήσεις θα έχουν δικαίωμα να εγκρίνουν μόνο έναν μισθό μπόνους, ο δεύτερος θα απαιτεί έγκριση από τις γενικές συνελεύσεις - και συνολικά των αμοιβών που θα λαμβάνουν οι διαχειριστές κεφαλαίων θα ρίξει τον πυρετό της μόχλευσης και της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης.
Αναγκαστικά λοιπόν από τη στιγμή που οι τράπεζες θα γίνουν πιο σφιχτές και φειδωλές στη χορήγηση δανείων οι επιχειρήσεις θα αναζητήσουν σχέση και θα διεκδικήσουν χρηματοδοτικά κεφάλαια απευθείας από τις αγορές. Νέοι τρόποι και νέα εργαλεία χρηματοδότησης θα αναδειχθούν. Οπως λένε οι τραπεζίτες, στη νέα εποχή θα ανθήσουν τα εταιρικά ομόλογα, τα εμπορικά γραμμάτια, οι προεξοφλητικές πράξεις, οι επενδυτικές εταιρείες, οι τράπεζες ειδικού σκοπού και τα σχήματα που θα αποτιμούν τους κινδύνους.
Σημειώνεται ότι στις ΗΠΑ μόνο το 22% της συνολικής χρηματοδότησης είναι τραπεζική. Το υπόλοιπο 78% προέρχεται από άλλες πηγές και χρηματοδοτικά σχήματα. Μπορεί να διεκπεραιώνεται από το τραπεζικό σύστημα, αλλά δεν είναι τραπεζική. Ως προς αυτό το σκέλος το νέο χρηματοπιστωτικό μοντέλο που προωθούν οι Γερμανοί έρχεται πιο κοντά στο αμερικανικό. Με τη διαφορά ότι το αμερικανικό μοντέλο είναι συνολικά πιο ευέλικτο. Η νομισματική πολιτική δεν δεσμεύεται από δόγματα, δεν ορίζεται αποκλειστικά από τον νομισματικό στόχο όπως στην ευρωζώνη, λαμβάνει υπ' όψιν την απασχόληση και την ανάπτυξη της οικονομίας, γίνεται ενεργή και δυναμική προκειμένου να αποτρέψει την απειλή της ύφεσης.
πηγή: tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έκρηξη F-16 στις ΗΠΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Περιζήτητος σε Ισπανία,Γερμανία,Τουρκία ο Τζιμπούρ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
