Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω...

2013-06-28 10:14:03

Γράφει ο Τάσος Μπανιώρας, Μεταπτυχιακός φοιτητής τμήματος Πληροφορικής ΑΠΘ

Μία από τις παρενέργειες της απόσυρσης της εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση από τη ΔΗΜΑΡ είναι πως ο Βενιζέλος έχει το χώρο αλλά και τη συγκυρία η οποία τον ευνοεί να παίξει μπάλα για να το πούμε απλά και λαϊκά. Στην ουσία, ο Βενιζέλος όντας πλέον ο μοναδικός σύμμαχος του Σαμαρά στην Κυβέρνηση δεν επαιτεί πλέον για νομοσχέδια ή υπουργούς αλλα απαιτεί και μάλιστα εκβιαστικά, γνωρίζοντας πως αν δεν κάνουν χωριό οι δυό τους η χώρα θα βαδίσει σε εκλογές και αυτό μάλλον θα ήταν καταστροϕικό για την οικονομία (αλλά και για τον ίδιο).

Επομένως πέρα από την αναστροϕή του καλού κλίματος προς τα έξω όλος ο θίασος των δύο προηγούμενων εβδομάδων ϕόρτωσε στο σβέρκο μας και τις υπεραπαιτήσεις του Μπένι. Θα μου πεις, μέχρι χθες ήταν όλα καλά και η Κυβέρνηση λειτουργούσε άψογα? Όχι ϕυσικά, λάθη και παραλείψεις πάντα θα γίνονται και πάντα θα υπάρχουν

. Πλέον όμως δίνεται η δυνατότητα σε ένα κόμμα που εκϕράζει λιγότερο από το 10% των Ελλήνων να ζητά αναλογία 2 προς 1 σε κυβερνητικά στελέχη. Ακόμη χειρότερο αν αναλογιστεί κανείς πως κάποιοι αξιόλογοι κακά τα ψέμματα Υπουργοί δείχνουν να απομακρύνονται προς τέρψη των νέων (χρονικά γιατί πολιτικά είναι παραπάνω από παλιοί) πράσινων Υπουργών μπορούμε να πούμε πως κάναμε μία τρύπα στο νερό. Ή πιο ποιητικά, πως δεν είμαστε ακόμη και πολύ ώριμοι για κυβερνήσεις συνεργασίας. Τόσα χρόνια μεγάλο μέρος του κόσμου,έστω και στα λόγια, ζητούσε από τις πολιτικές δυνάμεις να επιτύχουν συνεργασία σε κεντρικά ζητήματα. Τώρα που υποτίθεται πως υπάρχουν σημεία σύγκλισης, και αυτά τα σημεία βρέθηκαν με το ζόρι άσχετα αν κάποιοι λένε πως βρέθηκαν διότι πάνω από όλους είναι η Ελλάδα και η διέξοδός της από την κρίση, βλέπουμε τον έναν (Κουβέλη) να αποχωρεί, όχι για τους 1.5 εκκατομύρια ανέργους του ιδιωτικού τομέα ή για την αύξηση ϕόρων και το περαιτέρω κόψιμο των συντάξεων αλλά εξαιτίας της αμαρτωλής-ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- ΕΡΤ. Και ο άλλος (Βενιζέλος) , παλιά του τέχνη κόσκινο, βρήκε ευκαιρία να εκβιάσει προκειμένου οι μισοί βουλευτές του να διεκδικήσουν και να λάβουν τα προνόμια κυβερνητικής θέσης. Αλήθεια τι όαση είναι το Πα.Σο.Κ. με μονοψήϕια ποσοστά και όμως οι μισοί βουλευτές του είναι υποψήϕιοι για κυβερνητικό κοστούμι.

Ας είναι, ένα αναγκαίο κακό προς όϕελος της χώρας(;). Άλλωστε υποτίθεται πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και το διακύβευμα των προηγούμενων εκλογών ήταν αϕενός «Συνεργαστείτε» και αϕετέρου «Μεταπολίτευση τέλος» εξού και η επιμέρους κατανομή των ψήϕων.

Όσον αϕορά τους απλούς πολίτες, αν και έχω διατυπώσει προσωπικά τη θετική μου άποψη για τις δυνατότητες αυτής της χώρας θα περιγράψω αυτή τη ϕορά ένα «μελανό» σημείο που έχει να κάνει ϕυσικά με την νοοτροπία πολλών. Αυτό της επίρριψης ευθυνών συνεχώς «στους άλλους» όποιοι κι αν είναι αυτοί. Παραδεχόμαστε νομίζω όλοι πως για το σημερινό κατάντημα της χώρας ϕταίνε κατά πλειοψηϕία οι πολιτικοί. Όχι όλοι, αλλά ίσως οι περισσότεροι από αυτούς αν όχι αρκετοί. Αυτό όμως δε σημαίνει πως για πάντα έϕταιγαν και θα ϕταίνε αυτοί. Καλώς ή κακώς ο κόσμος τους έδινε τη δύναμη να διαϕθείρουν. Τόσο μέσω της ψήϕου αλλά ακόμη περισσότερο μέσω της αποδοχής της διαϕθοράς την οποία μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος μοίρασε απλόχερα από το ΄81 και έπειτα. Δε βάζω στην ίδια μοίρα τους απλούς πολίτες με κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς, οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ούτε μία ώρα στη ζωή τους, αλλά δεν μπορώ να βλέπω και κάποιους οι οποίοι μέχρι χθες κυνηγούσαν πολιτικάντηδες να ϕωνάζουν τώρα από τον καναπέ τους διάϕορα ευϕυολογήματα!

Κλείνοντας και για να είμαι πιο ακριβής σε αυτό το θέμα αρκούν μερικές απλές μαθηματικές πράξεις να κάνει κανείς για να παρατηρήσει τις μετακινήσεις των ψηϕοϕόρων από τις εκλογές του 2009 μέχρι και τις περσινές.

(Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε λίγο πριν την ανακοίνωση του ανασχηματισμού.)
thinkfree.gr

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ