2013-06-30 13:36:04
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Η ιδιωτικοποίηση του νερού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στις περισσότερες χώρες που εφαρμόστηκε ήρθε η πλήρης εξαθλίωση των πληθυσμών.
Παρά τα δεκάδες παραδείγματα σε πάρα πολλές χώρες το νερό ιδιωτικοποιείται συνολικά και όχι μόνο στις πόλεις, όπως στη Λατινική Αμερική και την Αφρική.
Στη Βολιβία είχαν ξεσπάσει τεράστιες ταραχές μέσα στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Στους πληθυσμούς των Ινδιάνων συνέβη το εξής εξωφρενικό. Οι Ινδιάνοι είχαν ως κληρονομικό δικαίωμα την ελεύθερη χρήση του νερού για τη γεωργία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χρεώθηκαν στις τράπεζες για να αγοράζουν τους μεταλλαγμένους σπόρους. Κάποια στιγμή ήρθε το κράτος και τους αντάλλαξε το κληρονομικό δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης του νερού με τα χρέη τους.
Το αποτέλεσμα, σήμερα, είναι να μην μπορούν να πάρουν νερό από το ποτάμι που τρέχει δίπλα από τα χωράφια τους και πρέπει να το πληρώνουν πανάκριβα ως χρυσάφι.
Αυτή η μέθοδος για την αρπαγή της ιδιωτικής περιούσιας έχει βρει πεδίο δράσης λαμπρό σε πολλά κράτη.
Στην Ινδία οι γεωργοί χρεώνονται για να αγοράζουν σπόρους και δεν τους επιτρέπεται να αποθηκεύουν, για να είναι πλήρως εξαρτημένοι από τις εταιρείες και τις τράπεζες. Τι ακολουθεί; Η δέσμευση της περιουσίας τους.
Και αν αυτά σας φαίνονται κάπως… μακρινά στην κοντινή μας Ευρώπη, οι Δημοτικές Επιχειρήσεις του Βερολίνου και του Παρισιού δεν ανανέωσαν τις συμβάσεις με τους ιδιώτες - το καθεστώς της ιδιωτικοποίησης ίσχυε για πολλά χρόνια.
Έρευνες για τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης σε όλες τις ηπείρους, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, καθώς και έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι παντού, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση, αυτή συνοδεύθηκε από υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, αύξηση της απώλειας νερού, υποβάθμιση των υποδομών και αύξηση των τιμών.
Όλη αυτή η αναταραχή προκάλεσε προσφάτως και την δημιουργία της κίνησης Right2Water.
Πριν μερικές ημέρες, 1,5 εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες μέσω αυτής της κίνησης ανάγκασαν τον αρμόδιο για την Εσωτερική Αγορά επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ να δηλώσει ότι «η ιδιωτικοποίηση του νερού της βρύσης δεν υπήρξε ποτέ ως πρόθεση, ούτε ως πραγματικότητα για την Ε.Ε.», όμως ακόμα αυτός ο αγώνας είναι στην αρχή.
Η Right2Water, συμμετέχουν και ελληνικές οργανώσεις όπως η κίνηση136 από τη Θεσσαλονίκη, μάχεται για να αναγνωριστεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Ανήθικη και παράνομη η ιδιωτικοποίηση του νερού
Στις περιοχές που έχει ιδιωτικοποιηθεί το νερό το κόστος έχει αυξηθεί ως και 400%!
«Το νερό δεν είναι απλά δημόσια περιουσία είναι κληρονομιά της ανθρωπότητας. Δεν ανήκει σε κανέναν δεν το παράγει κανείς, παράγεται μόνο του από τη φύση δεν είναι συγκεντρωμένο σε ένα χώρο, διότι το νερό κινείται δεν είναι στατικό.
Το νερό δεν ανήκει σε κανέναν, είναι για όλους, και η χρήση του γίνεται από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκμετάλλευσή του είναι παράνομη και ανήθικη και οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν» λέει ο γεωλόγος του ΜΦΙΚ Χαράλαμπος Φασουλάς στο MαdeinCreta.
Τα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αφορούν όλους τους Έλληνες, πρόκειται για εθνική υπόθεση. Το ότι σχεδιάζεται για να ξεκινήσει από εκεί είναι καθαρά για το κέρδος, επειδή οι καταναλωτές είναι εκατομμύρια.
Το κάθε κράτος, η κάθε κυβέρνηση, υποχρεούται να το διαχειρίζεται, να έχει τις κατάλληλες υποδομές για τη μεταφορά του και να παρέχει τον αναγκαίο έλεγχο.
«Προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει με ιδιωτικά κριτήρια και χαρακτηριστικά, δεν μπορεί το νερό να το διαχειρίζεται ένας ιδιώτης με σκοπό το κέρδος αυτό πρέπει να το κάνει μια κοινωφελής επιχείρηση», σημειώνει.
«Φτάσαμε εκεί όπως έχουμε φτάσει με όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Ξεκινήσαμε από το πετρέλαιο και αυτό το παιχνίδι έγινε πλέον χρηματιστηριακό αγαθό, είναι τζόγος! Η τιμή του καθορίζεται από συμφέροντα και όχι από την κατανάλωση.
Και αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο το μόνο χρηματιστηριακό παιχνίδι, στο ίδιο καθεστώς είναι η σόγια και το κριθάρι
Οι τιμές στα δημητριακά και τη σόγια δεν καθορίζονται με βάση τις ανάγκες ή τις καιρικές συνθήκες για το προϊόν. Τις τιμές του καταναλωτή τις καθορίζει ο τζόγος.
Το ίδιο πάει να γίνει και με το νερό θα γίνει και αυτό χρηματιστήριο. Θα πουλάνε και θα αγοράζουν το νερό. Το είπε ξεκάθαρα ο πρόεδρος μιας από τις πέντε πολυεθνικές που ελέγχει το μεγαλύτερο ποσοστό της ύδρευσης ως ιδιώτης: Ότι δεν μπορεί το νερό να είναι ανθρωπινό αγαθό και κληρονομιά της ανθρωπότητας, είναι φυσικός πόρος και πρέπει να πληρώνεται επειδή είναι σε έλλειψη γιατί όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε αυτό το υλικό.
Με αυτή τη δήλωση ουσιαστικά το δικαίωμα σου πρέπει να το πληρώνεις δεν μπορείς να το έχεις σε αφθονία, για να παίρνω εγώ για το κέρδος».
Μάλιστα, το κέρδος για τους ιδιώτες θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αν σκεφτεί κανείς ότι δε θα χρειαστεί να επενδύσουν σε υποδομές, καθώς θα πάρουν έτοιμες τις υπηρεσίες, τις υποδομές, τις γεωτρήσεις, τα δίκτυα και θα αρχίσουν να βγάζουν κέρδη κάνοντας τη δουλειά που κάνει μια δημοτική επιχείρηση.
madeincreta.gr
Η ιδιωτικοποίηση του νερού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στις περισσότερες χώρες που εφαρμόστηκε ήρθε η πλήρης εξαθλίωση των πληθυσμών.
Παρά τα δεκάδες παραδείγματα σε πάρα πολλές χώρες το νερό ιδιωτικοποιείται συνολικά και όχι μόνο στις πόλεις, όπως στη Λατινική Αμερική και την Αφρική.
Στη Βολιβία είχαν ξεσπάσει τεράστιες ταραχές μέσα στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Στους πληθυσμούς των Ινδιάνων συνέβη το εξής εξωφρενικό. Οι Ινδιάνοι είχαν ως κληρονομικό δικαίωμα την ελεύθερη χρήση του νερού για τη γεωργία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χρεώθηκαν στις τράπεζες για να αγοράζουν τους μεταλλαγμένους σπόρους. Κάποια στιγμή ήρθε το κράτος και τους αντάλλαξε το κληρονομικό δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης του νερού με τα χρέη τους.
Το αποτέλεσμα, σήμερα, είναι να μην μπορούν να πάρουν νερό από το ποτάμι που τρέχει δίπλα από τα χωράφια τους και πρέπει να το πληρώνουν πανάκριβα ως χρυσάφι.
Αυτή η μέθοδος για την αρπαγή της ιδιωτικής περιούσιας έχει βρει πεδίο δράσης λαμπρό σε πολλά κράτη.
Στην Ινδία οι γεωργοί χρεώνονται για να αγοράζουν σπόρους και δεν τους επιτρέπεται να αποθηκεύουν, για να είναι πλήρως εξαρτημένοι από τις εταιρείες και τις τράπεζες. Τι ακολουθεί; Η δέσμευση της περιουσίας τους.
Και αν αυτά σας φαίνονται κάπως… μακρινά στην κοντινή μας Ευρώπη, οι Δημοτικές Επιχειρήσεις του Βερολίνου και του Παρισιού δεν ανανέωσαν τις συμβάσεις με τους ιδιώτες - το καθεστώς της ιδιωτικοποίησης ίσχυε για πολλά χρόνια.
Έρευνες για τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης σε όλες τις ηπείρους, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, καθώς και έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι παντού, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση, αυτή συνοδεύθηκε από υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, αύξηση της απώλειας νερού, υποβάθμιση των υποδομών και αύξηση των τιμών.
Όλη αυτή η αναταραχή προκάλεσε προσφάτως και την δημιουργία της κίνησης Right2Water.
Πριν μερικές ημέρες, 1,5 εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες μέσω αυτής της κίνησης ανάγκασαν τον αρμόδιο για την Εσωτερική Αγορά επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ να δηλώσει ότι «η ιδιωτικοποίηση του νερού της βρύσης δεν υπήρξε ποτέ ως πρόθεση, ούτε ως πραγματικότητα για την Ε.Ε.», όμως ακόμα αυτός ο αγώνας είναι στην αρχή.
Η Right2Water, συμμετέχουν και ελληνικές οργανώσεις όπως η κίνηση136 από τη Θεσσαλονίκη, μάχεται για να αναγνωριστεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Ανήθικη και παράνομη η ιδιωτικοποίηση του νερού
Στις περιοχές που έχει ιδιωτικοποιηθεί το νερό το κόστος έχει αυξηθεί ως και 400%!
«Το νερό δεν είναι απλά δημόσια περιουσία είναι κληρονομιά της ανθρωπότητας. Δεν ανήκει σε κανέναν δεν το παράγει κανείς, παράγεται μόνο του από τη φύση δεν είναι συγκεντρωμένο σε ένα χώρο, διότι το νερό κινείται δεν είναι στατικό.
Το νερό δεν ανήκει σε κανέναν, είναι για όλους, και η χρήση του γίνεται από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκμετάλλευσή του είναι παράνομη και ανήθικη και οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν» λέει ο γεωλόγος του ΜΦΙΚ Χαράλαμπος Φασουλάς στο MαdeinCreta.
Τα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αφορούν όλους τους Έλληνες, πρόκειται για εθνική υπόθεση. Το ότι σχεδιάζεται για να ξεκινήσει από εκεί είναι καθαρά για το κέρδος, επειδή οι καταναλωτές είναι εκατομμύρια.
Το κάθε κράτος, η κάθε κυβέρνηση, υποχρεούται να το διαχειρίζεται, να έχει τις κατάλληλες υποδομές για τη μεταφορά του και να παρέχει τον αναγκαίο έλεγχο.
«Προφανώς αυτό δεν μπορεί να γίνει με ιδιωτικά κριτήρια και χαρακτηριστικά, δεν μπορεί το νερό να το διαχειρίζεται ένας ιδιώτης με σκοπό το κέρδος αυτό πρέπει να το κάνει μια κοινωφελής επιχείρηση», σημειώνει.
«Φτάσαμε εκεί όπως έχουμε φτάσει με όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Ξεκινήσαμε από το πετρέλαιο και αυτό το παιχνίδι έγινε πλέον χρηματιστηριακό αγαθό, είναι τζόγος! Η τιμή του καθορίζεται από συμφέροντα και όχι από την κατανάλωση.
Και αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο το μόνο χρηματιστηριακό παιχνίδι, στο ίδιο καθεστώς είναι η σόγια και το κριθάρι
Οι τιμές στα δημητριακά και τη σόγια δεν καθορίζονται με βάση τις ανάγκες ή τις καιρικές συνθήκες για το προϊόν. Τις τιμές του καταναλωτή τις καθορίζει ο τζόγος.
Το ίδιο πάει να γίνει και με το νερό θα γίνει και αυτό χρηματιστήριο. Θα πουλάνε και θα αγοράζουν το νερό. Το είπε ξεκάθαρα ο πρόεδρος μιας από τις πέντε πολυεθνικές που ελέγχει το μεγαλύτερο ποσοστό της ύδρευσης ως ιδιώτης: Ότι δεν μπορεί το νερό να είναι ανθρωπινό αγαθό και κληρονομιά της ανθρωπότητας, είναι φυσικός πόρος και πρέπει να πληρώνεται επειδή είναι σε έλλειψη γιατί όλο και λιγότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε αυτό το υλικό.
Με αυτή τη δήλωση ουσιαστικά το δικαίωμα σου πρέπει να το πληρώνεις δεν μπορείς να το έχεις σε αφθονία, για να παίρνω εγώ για το κέρδος».
Μάλιστα, το κέρδος για τους ιδιώτες θα είναι ακόμη μεγαλύτερο, αν σκεφτεί κανείς ότι δε θα χρειαστεί να επενδύσουν σε υποδομές, καθώς θα πάρουν έτοιμες τις υπηρεσίες, τις υποδομές, τις γεωτρήσεις, τα δίκτυα και θα αρχίσουν να βγάζουν κέρδη κάνοντας τη δουλειά που κάνει μια δημοτική επιχείρηση.
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παραδοσιακά επαγγέλματα... επιστρέφουν στα Τρίκαλα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
