2012-03-08 11:22:06
Όσο οι δομές αυτού του κράτους παραμένουν οι ίδιες, όσα καινούργια πρόσωπα και αν εκλεγούν, θα κινούμαστε στην ίδια κατεύθυνση. Μπορεί να αλλάξουν τον χρωματισμό. Αλλά ο δρόμος θα παραμείνει ο ίδιος.
Διαφαίνεται μια κοντινή ημερομηνία εκλογών και αμέσως η θεματολογία στο πολιτικό σύστημα άλλαξε. Ποιος θα κατέβει, με ποιον, τι ποσοστά παίρνει, αν βγαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση κλπ.
Είναι αυτό όμως το θέμα μας; Μπορεί αυτό το πολιτικό σύστημα με τις εκλογές, να δώσει λύση στο σημερινό αδιέξοδο;
Ο λόγος που –κατά την άποψή μας- δεν μπορεί να δοθεί λύση με τις εκλογές, είναι πως το εκλογικό παιχνίδι μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οδηγεί πάντα σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Είναι τα αποτελέσματα που μας έχουν φέρει σε αυτό το αδιέξοδο.
Όλα, η επιλογή των υποψηφίων (από την κυρίαρχη ομάδα του εκάστοτε κόμματος), ο προεκλογικός αγώνας που ευνοεί τον υποψήφιο με τα χρήματα και τις διασυνδέσεις, ο ρόλος των ΜΜΕ (συγκεκριμένα ανταλλάγματα για τη στήριξη), η συνήθεια της πλειοψηφίας του λαού, να υποστηρίζει τους ίδιους, οδηγούν την εκλογική διαδικασία, σε ένα παιχνίδι, που όποιος και αν κερδίσει, δεν μπορεί να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές.
Αυτό το πολιτικό σύστημα με τους υποστηρικτές του (τα κομματικά στελέχη, τους κεφαλαιούχους, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, τις «ευγενείς κοινωνικές ομάδες», κλπ) δημιούργησε αυτό το κράτος που βλέπουμε. Αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Σε όποια εκλογική διαδικασία, όλοι αυτοί, εμφανώς η ή αφανώς, θα πάρουν μέρος, υποστηρίζοντας εκείνα τα άτομα που θα συνεχίσουν το έργο τους. δηλαδή την καταστροφή της Ελλάδας. Μπορεί γνωρίζοντας τον θυμό του εκλογικού σώματος, να προτείνουν καινούργια άτομα. Να θελήσουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ανανεώθηκαν. Και ότι οι καινούργιοι θα αλλάξουν τα πράγματα.
Όσο όμως οι δομές αυτού του κράτους παραμένουν οι ίδιες, όσα καινούργια πρόσωπα και αν εκλεγούν, θα κινούμαστε στην ίδια κατεύθυνση. Μπορεί να αλλάξουν τον χρωματισμό. Αλλά ο δρόμος θα παραμείνει ο ίδιος.
Μετά τις εκλογές, θα είναι ίδιο το θεσμικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο συγκεκριμένα ορίζει οι όποιοι εκπρόσωποι να ασκούν την εξουσία και ο λαός να υπακούει απλώς τις εντολές τους. Δεν έχει δικαίωμα ο λαός να αποφασίζει για κανένα ζήτημα, εκτός από το να επιλέγει τους όποιους εκπροσώπους του. Αυτό το γενικό μοτίβο, δεν αμφισβητείται με τις εκλογές. Αντίθετα, νομιμοποιείται όλο και περισσότερο και συντελεί στη διατήρηση των ψευδαισθήσεων περί δημοκρατίας.
Όλοι οι νόμοι, αυτό το μοτίβο εξυπηρετούν. Π.χ. ο νόμος περί ασυλίας. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η δυνατότητα που δίνουν οι πραγματικοί κυβερνώντες, στους ‘εκλεγμένους’ να μην τιμωρούνται για τις πράξεις που εναντίον του λαού, διέπραξαν. Ή ο νόμος για την χρηματοδότηση των κομμάτων:. Αν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι οποιοδήποτε από τα κόμματα θα τους αλλάξει, δεν έχει παρά να δει τις σημερινές εκφρασμένες απόψεις τους. στην καλύτερη περίπτωση μιλούν για απόφαση του εκλογικού σώματος, μόνο σε συγκεκριμένα ζητήματα, (αμφισβητώντας στην πράξη του δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για όλα). ‘Η μιλούν για μείωση της κρατικής χρηματοδότησης. Όχι φυσικά για κατάργησή της. Και αν τώρα λένε αυτά, τι θα γίνει όταν βρεθούν στην βουλή μετεκλογικά…..
Θα εξακολουθούμε και μετά τις εκλογές, να έχουμε ένα θεσμικό πλαίσιο που θα μεταθέτει την εξουσία από τον κυρίαρχο λαό, σε λίγους. Σε αυτούς που ονομάζουμε εκπροσώπους. Την εποχή που λόγω ηλεκτρονικών δυνατοτήτων είναι δυνατό να εκφραζόμαστε για οτιδήποτε σημαντικό υπάρχει, εμείς έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε, πριν από μερικούς αιώνες.
Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα, που έχει σχεδιαστεί για να υπηρετεί την κυρίαρχη -οικονομικά- ομάδα, σήμερα. Αυτή η κυρίαρχη ομάδα, έχει ως μόνο σκοπό της, την απόλυτη υποταγή των ανθρώπων, σε αυτούς. Τα πάντα προσαρμόζονται σ αυτό το σκοπό. Το πολιτικό σύστημα επομένως, είναι εκείνος ο τρόπος διακυβέρνησης, που εξυπηρετεί καλύτερα το σκοπό του διεθνούς κεφαλαίου. Αν ο σκοπός εξυπηρετείται καλύτερα, με ένα ψεύτικο όνομα, π.χ. δημοκρατία, κανένα πρόβλημα. Ας ονομάσουμε, αυτό το πολίτευμα δημοκρατία. Με μια δε, διαδικασία, που φαίνεται δημοκρατική, θα κάνουμε τον αφελή λαό να πιστέψει πως αυτός καθορίζει το παιχνίδι.
Το εκλογικό παιχνίδι, είναι στημένο. Γιατί αφαιρεί τις εξουσίες από το λαό και τις μεταθέτει στους «εκπροσώπους». Για αυτό η όποια εκλογική διαδικασία, δεν μπορεί να αλλάξει, παρά τα πιόνια που θα υλοποιήσουν την πολιτική της κυρίαρχης ομάδας. Για αυτών την ‘νομιμοποίηση’ γίνονται οι εκλογές. Όχι για να αλλάξει το παιχνίδι. Όχι για να μπει καινούργιος παίχτης, ο λαός, και να αποφασίζει για τις τύχες του.
economist.gr
Διαφαίνεται μια κοντινή ημερομηνία εκλογών και αμέσως η θεματολογία στο πολιτικό σύστημα άλλαξε. Ποιος θα κατέβει, με ποιον, τι ποσοστά παίρνει, αν βγαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση κλπ.
Είναι αυτό όμως το θέμα μας; Μπορεί αυτό το πολιτικό σύστημα με τις εκλογές, να δώσει λύση στο σημερινό αδιέξοδο;
Ο λόγος που –κατά την άποψή μας- δεν μπορεί να δοθεί λύση με τις εκλογές, είναι πως το εκλογικό παιχνίδι μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οδηγεί πάντα σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Είναι τα αποτελέσματα που μας έχουν φέρει σε αυτό το αδιέξοδο.
Όλα, η επιλογή των υποψηφίων (από την κυρίαρχη ομάδα του εκάστοτε κόμματος), ο προεκλογικός αγώνας που ευνοεί τον υποψήφιο με τα χρήματα και τις διασυνδέσεις, ο ρόλος των ΜΜΕ (συγκεκριμένα ανταλλάγματα για τη στήριξη), η συνήθεια της πλειοψηφίας του λαού, να υποστηρίζει τους ίδιους, οδηγούν την εκλογική διαδικασία, σε ένα παιχνίδι, που όποιος και αν κερδίσει, δεν μπορεί να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές.
Αυτό το πολιτικό σύστημα με τους υποστηρικτές του (τα κομματικά στελέχη, τους κεφαλαιούχους, τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, τις «ευγενείς κοινωνικές ομάδες», κλπ) δημιούργησε αυτό το κράτος που βλέπουμε. Αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Σε όποια εκλογική διαδικασία, όλοι αυτοί, εμφανώς η ή αφανώς, θα πάρουν μέρος, υποστηρίζοντας εκείνα τα άτομα που θα συνεχίσουν το έργο τους. δηλαδή την καταστροφή της Ελλάδας. Μπορεί γνωρίζοντας τον θυμό του εκλογικού σώματος, να προτείνουν καινούργια άτομα. Να θελήσουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ανανεώθηκαν. Και ότι οι καινούργιοι θα αλλάξουν τα πράγματα.
Όσο όμως οι δομές αυτού του κράτους παραμένουν οι ίδιες, όσα καινούργια πρόσωπα και αν εκλεγούν, θα κινούμαστε στην ίδια κατεύθυνση. Μπορεί να αλλάξουν τον χρωματισμό. Αλλά ο δρόμος θα παραμείνει ο ίδιος.
Μετά τις εκλογές, θα είναι ίδιο το θεσμικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο συγκεκριμένα ορίζει οι όποιοι εκπρόσωποι να ασκούν την εξουσία και ο λαός να υπακούει απλώς τις εντολές τους. Δεν έχει δικαίωμα ο λαός να αποφασίζει για κανένα ζήτημα, εκτός από το να επιλέγει τους όποιους εκπροσώπους του. Αυτό το γενικό μοτίβο, δεν αμφισβητείται με τις εκλογές. Αντίθετα, νομιμοποιείται όλο και περισσότερο και συντελεί στη διατήρηση των ψευδαισθήσεων περί δημοκρατίας.
Όλοι οι νόμοι, αυτό το μοτίβο εξυπηρετούν. Π.χ. ο νόμος περί ασυλίας. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η δυνατότητα που δίνουν οι πραγματικοί κυβερνώντες, στους ‘εκλεγμένους’ να μην τιμωρούνται για τις πράξεις που εναντίον του λαού, διέπραξαν. Ή ο νόμος για την χρηματοδότηση των κομμάτων:. Αν κάποιος έχει την ψευδαίσθηση ότι οποιοδήποτε από τα κόμματα θα τους αλλάξει, δεν έχει παρά να δει τις σημερινές εκφρασμένες απόψεις τους. στην καλύτερη περίπτωση μιλούν για απόφαση του εκλογικού σώματος, μόνο σε συγκεκριμένα ζητήματα, (αμφισβητώντας στην πράξη του δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για όλα). ‘Η μιλούν για μείωση της κρατικής χρηματοδότησης. Όχι φυσικά για κατάργησή της. Και αν τώρα λένε αυτά, τι θα γίνει όταν βρεθούν στην βουλή μετεκλογικά…..
Θα εξακολουθούμε και μετά τις εκλογές, να έχουμε ένα θεσμικό πλαίσιο που θα μεταθέτει την εξουσία από τον κυρίαρχο λαό, σε λίγους. Σε αυτούς που ονομάζουμε εκπροσώπους. Την εποχή που λόγω ηλεκτρονικών δυνατοτήτων είναι δυνατό να εκφραζόμαστε για οτιδήποτε σημαντικό υπάρχει, εμείς έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε, πριν από μερικούς αιώνες.
Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα, που έχει σχεδιαστεί για να υπηρετεί την κυρίαρχη -οικονομικά- ομάδα, σήμερα. Αυτή η κυρίαρχη ομάδα, έχει ως μόνο σκοπό της, την απόλυτη υποταγή των ανθρώπων, σε αυτούς. Τα πάντα προσαρμόζονται σ αυτό το σκοπό. Το πολιτικό σύστημα επομένως, είναι εκείνος ο τρόπος διακυβέρνησης, που εξυπηρετεί καλύτερα το σκοπό του διεθνούς κεφαλαίου. Αν ο σκοπός εξυπηρετείται καλύτερα, με ένα ψεύτικο όνομα, π.χ. δημοκρατία, κανένα πρόβλημα. Ας ονομάσουμε, αυτό το πολίτευμα δημοκρατία. Με μια δε, διαδικασία, που φαίνεται δημοκρατική, θα κάνουμε τον αφελή λαό να πιστέψει πως αυτός καθορίζει το παιχνίδι.
Το εκλογικό παιχνίδι, είναι στημένο. Γιατί αφαιρεί τις εξουσίες από το λαό και τις μεταθέτει στους «εκπροσώπους». Για αυτό η όποια εκλογική διαδικασία, δεν μπορεί να αλλάξει, παρά τα πιόνια που θα υλοποιήσουν την πολιτική της κυρίαρχης ομάδας. Για αυτών την ‘νομιμοποίηση’ γίνονται οι εκλογές. Όχι για να αλλάξει το παιχνίδι. Όχι για να μπει καινούργιος παίχτης, ο λαός, και να αποφασίζει για τις τύχες του.
economist.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ρογκόφ: Το σχέδιό τους είναι ισοπεδωτικό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΟΙΜΠΛΕ: Η Γερμανία δεν ήθελε να τιμωρήσει την Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
