2013-07-02 11:59:46
Του Γιώργου Κράλογλου
«Αν γνώριζαν τι σημαίνει ντροπή δεν θα φτάναμε ποτέ σ΄ αυτή την κατάντια...». Με δώδεκα λέξεις μόνο η αποδεδειγμένα σκεπτόμενη σχολιάστρια ΚΑΤΕΡΙΝ αποτύπωσε άριστα τις ευθύνες της μεταπολίτευσης για την εξαθλίωση μας αποστομώνοντας και τον κ. Χρ. Παπουτσή που με το «Αιδώς Αργείοι», προς άγνωστους παραλήπτες, συντήρησε τον βλακώδη πολιτικό σκυλοκαβγά.
Αιδώς Αργείοι... λοιπόν, προς όλους σας, αφού θέλετε να πιστεύετε ότι έχετε το δικαίωμα να παραπλανάτε τον ελληνικό λαό και μετά να αρχίζετε ένα παιδαριώδη πετροπόλεμο για να κάνετε μεγαλύτερη την γελοιότητά σας.
Επειδή έζησα δημοσιογραφικά ημέρα με την ημέρα την μεταπολίτευση ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες ΒΗΜΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΕΞΠΡΕΣ και το περιοδικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ (την γνωστή σας, σήμερα, οικονομική εφημερίδα) στέκεται αδύνατον στις δυνάμεις μου να μην αναφερθώ σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις που αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο εύστοχο σχόλιο είναι αυτό που αντέγραψα και μετέφερα στον πρόλογο του σημειώματός για την ντροπή που δεν είχε κανείς τους έστω και για ένα ανθρώπινο «...συγνώμη για τα λάθη που κάναμε...».
Αλλά τι ζητάω... Μάλλον πρόκειται για συναισθηματική υπερβολή.
Το 1974 λοιπόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκαθιστά την δημοκρατία, με ιστορικά μεγαλειώδη επιτυχία, παραλαμβάνοντας μια οικονομία στην μέση της πετρελαϊκής κρίσης και με επιχειρήσεις (ίσως κακομαθημένες) αλλά ικανές να τραβήξουν το τρένο ανάπτυξης και ανταγωνισμού μεσα στην ΕΟΚ που πολύ ορθά είχε οραματιστεί.
Αντί όμως να «ζέψει» τους τότε επιχειρηματίες στον δρόμο της ανάπτυξης με «απειλές» για τα, λεγόμενα, «αμαρτήματά τους» κρατικοποίησε όσους είχαν ακόμη δικά τους κεφάλαια και τρόπο (υπό προϋποθέσεις) να βάλουν και άλλα χρήματα ως επενδύσεις στην οικονομία Τα κίνητρα ήταν καθαρά πολιτικά.
Προτίμησε να δείξει πρόσωπο σοσιαλιστικότερο από εκείνο του Ανδρέα Παπανδρέου και κρατικοποίησε όλους τους ομίλους που τότε κρατούσαν πάνω από το 50% της οικονομίας του τόπου φορτώνοντας έτσι στον ελληνικό λαό την πετρελαϊκή κρίση...
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προχώρησε ένα ακόμη βήμα, ακούγοντας τον τότε σύμβουλό του επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, κλείνοντας την ροή χρηματοδότησης στην βαριά βιομηχανία (ηλεκτρισμού, οικοδομής, χάλυβα, ναυπήγησης, πρώτων υλών κλωστοϋφαντουργίας, μεταλλουργίας, ορυκτών , χημικών υλών ) για να σώσει την Εθνική (μέχρι να την παραλάβει ο Παπανδρέου) βυθίζοντας όμως με τον τρόπο αυτό την ιδιωτική οικονομία.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετέφερε στις πλάτες του τυχοδιωκτικού ελληνικού κράτους και των κομματικών παντός χρώματος τις ευθύνες για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας συμπεριλαμβανομένων και των πετρελαίων. Έτσι ξεκίνησε και ο χορός των Οργανισμών με τα τεράστια κεφάλαια και ειδικά κονδύλια ΔΕΠ, ΜΕΤΒΑ, ΕΛΕΒΜΕ για να κάνουν την Ελλάδα... ένα απέραντο εργοτάξιο πετροχημικών, μεταλλουργικών βιομηχανιών, χημικών βιομηχανιών , αμυντικών βιομηχανιών με ελληνικές πρώτες ύλες...
Αλλά μόνο εργοτάξιο... Τούβλο δεν στήθηκε.
Δαπάνες και επενδύσεις δισεκατομμυρίων δραχμών από τις δημόσιες επενδύσεις και από δάνεια για επενδυτικά σχέδια που πολεμούσε μετά μανίας το ΠΑΣΟΚ για να μην γίνουν επειδή... θα κατέστρεφαν τον τόπο. Αλλά έτσι κατέστρεψαν την προοπτική πραγματικής ανάπτυξης της Καβάλας (κέντρο πετρελαίου) και της Βορ. Ελλάδος μέχρι την Τουρκία.
Οι παραπάνω κρατικοί «Επιχειρηματικοί Όμιλοι» διέλυσαν οικονομικά και τις δημόσιες επενδύσεις και την κρατική Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικών Επενδύσεων (ΕΤΒΑ). Όσα δε μηχανήματα είχαν παραλάβει, (για να μην χαθούν και οι προμήθειες...) βρέθηκαν πεταμένα σε αποθήκες του Κάρντιφ και χωρών της Αφρικής.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και όσοι άλλοι παρίσταναν τους σοσιαλιστές αφού πολέμησαν όλα τα σχέδια της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή, τα οποία έτσι και αλλιώς δεν μπορούσαν να προχωρήσουν γιατί κάθε κίνηση είχε πολιτική σκοπιμότητα και πολιτικό κριτήριο, έβαλαν χέρι στην υπόλοιπη βιομηχανία με τις δήθεν κοινωνικοποιήσεις.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε την Εθνική Τράπεζα (που έσωσε ο Καραμανλής από τα χέρια των ιδιωτών...) να πληρώσει δισεκατομμύρια, δισεκατομμυρίων δραχμών για να διορίσει 10.000 αφισοκολλητές και άλλους κομματικούς στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις δίδοντας στους εργατοπατέρες «ως προίκα» το δικαίωμα να μοιράζουν απίθανα επιδόματα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου συντήρησε τους περίπου 800 μικρούς και μεγάλους Οργανισμούς που βρήκε και δημιούργησε και άλλους τόσους για την παραγωγή άγνωστου, μέχρι σήμερα, έργου...
Την ίδια στιγμή οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα τραβήχτηκαν από το παιχνίδι της οικονομίας (ήταν τότε που το ΠΑΣΟΚ μίλαγε για απεργία επενδύσεων...) φθάνοντας τους άνεργους από το περίπου μηδέν της αρχής της μεταπολίτευσης στους 400-500.000.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ έλεγε τότε ότι είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από την Ισπανία...
Όσοι όμως ιδιώτες μπήκαν στο παιχνίδι ακολούθησαν τον «ασφαλή δρόμο» του κρατικοδίαιτου του αρπαχτικού ή του μεσολαβητή κεφαλαίων ξένων απατεώνων που ουδέποτε έβαλαν ένα τούβλο στην Ελλάδα αλλά γκρέμισαν και αυτά που υπήρχαν. Οι φυλακές οι είναι γεμάτες και από αυτούς.
Αιδώς Αργείοι λοιπόν που θέλετε να δικαιολογηθείτε και δεν έχετε κοιταχτεί στον καθρέφτη σας...όπως συμπληρώνει και το σχόλιο που μου έδωσε το ερέθισμα για να συνεχίσω το χθεσινό μου θέμα.
[email protected]
Να ντρέπεστε αντί να καυγαδίζετε
Του Γιώργου Κράλογλου
Όσο νόημα και ενδιαφέρον είχαν για τους εργαζόμενους και τους άνεργους φορολογούμενους ψηφοφόρους οι δηλώσεις του κ. Μάκη Βορίδη για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου στην χρεοκοπία της χώρας άλλο τόσο είχαν και οι κονσερβάρισμένες απαντήσεις σοβαρών (κατά τα άλλα) στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τον «εθνοσωτήριο» σοσιαλισμό του δικομματισμού της μεταπολίτευσης.
Επιτέλους λίγη ντροπή. Λίγος σεβασμός στον λαό που πληρώνει την νύφη βλαστημώντας, κυριολεκτικά, για τις επιλογές και τις ευθύνες του να πιστέψει ότι στην Ελλάδα του καραγκιόζη ήταν δυνατόν να υπάρξει σοσιαλιστική ή φιλελεύθερη οικονομία. Στον λαό που πληρώνει δεκαετίες τώρα με την εξαθλίωσή του την επιθυμία του να έχει μια προοδευτικότερη χώρα και μια περισσότερο δίκαιη πολιτεία και κοινωνία.
Λίγη ντροπή και σεβασμός στον αδικημένο λαό και τους άνεργους που τους έφεραν σ΄ αυτό το σημείο οι γνωστές αθλιότητες σας, οι πειραματισμοί της πλάκας στην οικονομία, οι σπατάλες σας μέχρι και για ακριβά πούρα και διάλυση των πάντων.
Όλα αυτά δε μόνο για χάρη μιας φτηνής κούρσας ανταγωνισμού, από το 1974 και μετά, προκειμένου να αποδειχθεί ποιος είναι περισσότερο σοσιαλιστής από τον άλλο.
Λίγη ντροπή στην επίκληση επιχειρημάτων των Νεοδημοκρατών... αναγνωρίσαμε τον εμφύλιο... και των Πασόκων καταργήσαμε τα πιστοποιητικά φρονημάτων... λες και ήταν δυνατόν μετά από μια εφτάχρονη δικτατορία να συνεχίσουν το βιολί με τους καλούς δεξιούς και τους κακούς κομμουνιστές ή να ξεκινούσαν ένα τρίτο γύρο ξεκαθαρίσματος των άλλων δύο γύρων...
Σταματήστε επιτέλους με την γελοιότητα της αναμέτρησης της δημοκρατικότητά σας και ρίξτε μια ματιά που και πως σας έχει κατατάξει ο λαός στην πολιτική τους συνείδηση. Και κυρίως γιατί σας έχει κατατάξει σ΄ αυτό το επίπεδο.
Η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε είχε φθάσει εδώ και 40 χρόνια στα σημερινά ποσοστά με οριστικά αδύνατη την αυτοδυναμία.
Και το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα έφθανε σε επίπεδα που να ανησυχεί ακόμη και για την είσοδό του στην Βουλή.
Δείτε το σημερινό σας χάλι και αφήστε τα καραγκιοζιλίκια με τις ευθύνες όταν και σήμερα αγωνίζεστε και ως Νέα Δημοκρατία και ως ΠΑΣΟΚ με δόντια και με νύχια να αξιοποιήσετε ακόμη και την κρατικίστικη νοοτροπία της Τρόικας για αντικατάσταση έναν προς έναν όσων απολυθούν από το κράτος.
Σταματήστε το θέατρο της εθνικοφροσύνης και του φτηνού σοσιαλισμού και εξηγείστε μας γιατί σας είναι αδύνατο να κρύψετε τον ενθουσιασμό σας ότι η Τρόικα συμφωνεί να προσλάβετε 12.500 κρατικούς υπαλλήλους στην θέση των 12.500 που θα απολύσετε. Αν τελικά τους απολύσετε και δεν τους χώσετε από εδώ και από εκεί...
Όλοι γνωρίζουμε πλέον και όλοι συμφωνούμε ότι το κράτος έχει κακής ποιότητας υπαλλήλους και πρέπει να τους αντικαταστήσει.
Έχει όμως και υπεράριθμους για το μέγεθός του και μας υποχρεώνει να τους πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι με χαράτσια, έκτακτες φορολογήσεις και απαξίωση της ακίνητης περιουσίας.
Κανείς δεν περιμένει τον κ. Βορίδη να του θυμίσει την τριτοκοσμική περίοδο του ανύπαρκτου σοσιαλισμού του Ανδρέα Παπανδρέου ούτε την καταιγίδα των κρατικοποιήσεων του Καραμανλή το 1974-1980.
Και, τελικά, γιατί ευθύνεται περισσότερο ο Παπανδρέου από τον Καραμανλή ο οποίος παρέλαβε το 1974 ένα κράτος με συμμετοχή στην οικονομία γύρω στο 38% και το κόμμα του το παρέδωσε το 1981 στον Ανδρέα Παπανδρέου στο 65% για να το φθάσει εκείνος στο 75%;
Κανείς επίσης δεν περιμένει από την κ. Γεννηματά και τον κ. Καρχιμάκη να του θυμίσει ότι εκτός από τις αυτονόητες δημοκρατικές ελευθερίες (οι οποίες φάνταζαν, όπως είναι φυσικό, έως ηρωικές μετά από μια δικτατορία) το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του 1985-2005 (εξαιρουμένης της παρένθεσης Μητσοτάκη που επίσης δεν άλλαξε τίποτε) «στράτευσε» μόνο συντεχνίες και εργατοπατέρες στις υπηρεσίες του βάζοντας τον ελληνικό λαό (με φόρους) και τις Τράπεζες (με επισφαλή δάνεια) να πληρώσουν πάνω από 1 τρισ. δραχμές για να μετατρέψει την οικονομία σε κομματικά παραμάγαζα που χαρακτήρισε κοινωνικοποιήσεις...
Τα γνωστά παραμάγαζα που κράτησαν για το βόλεμα των κομματικών τους και η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη και η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή μέχρι το 2009.
Ας μην ψαχνόμαστε λοιπόν για τις ευθύνες τις οποίες έχει καταλάβει και έχει ήδη επιμερίσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και ας φροντίσουμε να επουλώσουμε αυτά τα τραύματα με αλήθειες πραγματική δουλειά και με τρόπο που θα εξυπηρετήσει, αυτήν φορά, τις ανάγκες και όχι εκείνα τα πιστεύω που ψευδώς διακηρύσσετε για να αιχμαλωτίσετε τους ψηφοφόρους. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Νέα Δημοκρατία έχουν ιδεολογία και αρχές που να εκφράζουν αυτό που ζητούν σήμερα οι έλληνες ψηφοφόροι. Και δυστυχώς οι διεκδικητές τις εξουσίας με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ τους αντιγράφουν με τον πλέον κακότεχνο τρόπο και βαδίζουν στον ίδιο δρόμο παρακμής και αδιεξόδου.
[email protected]
Πηγή:www.capital.gr
«Αν γνώριζαν τι σημαίνει ντροπή δεν θα φτάναμε ποτέ σ΄ αυτή την κατάντια...». Με δώδεκα λέξεις μόνο η αποδεδειγμένα σκεπτόμενη σχολιάστρια ΚΑΤΕΡΙΝ αποτύπωσε άριστα τις ευθύνες της μεταπολίτευσης για την εξαθλίωση μας αποστομώνοντας και τον κ. Χρ. Παπουτσή που με το «Αιδώς Αργείοι», προς άγνωστους παραλήπτες, συντήρησε τον βλακώδη πολιτικό σκυλοκαβγά.
Αιδώς Αργείοι... λοιπόν, προς όλους σας, αφού θέλετε να πιστεύετε ότι έχετε το δικαίωμα να παραπλανάτε τον ελληνικό λαό και μετά να αρχίζετε ένα παιδαριώδη πετροπόλεμο για να κάνετε μεγαλύτερη την γελοιότητά σας.
Επειδή έζησα δημοσιογραφικά ημέρα με την ημέρα την μεταπολίτευση ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες ΒΗΜΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΕΞΠΡΕΣ και το περιοδικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ (την γνωστή σας, σήμερα, οικονομική εφημερίδα) στέκεται αδύνατον στις δυνάμεις μου να μην αναφερθώ σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις που αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο εύστοχο σχόλιο είναι αυτό που αντέγραψα και μετέφερα στον πρόλογο του σημειώματός για την ντροπή που δεν είχε κανείς τους έστω και για ένα ανθρώπινο «...συγνώμη για τα λάθη που κάναμε...».
Αλλά τι ζητάω... Μάλλον πρόκειται για συναισθηματική υπερβολή.
Το 1974 λοιπόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκαθιστά την δημοκρατία, με ιστορικά μεγαλειώδη επιτυχία, παραλαμβάνοντας μια οικονομία στην μέση της πετρελαϊκής κρίσης και με επιχειρήσεις (ίσως κακομαθημένες) αλλά ικανές να τραβήξουν το τρένο ανάπτυξης και ανταγωνισμού μεσα στην ΕΟΚ που πολύ ορθά είχε οραματιστεί.
Αντί όμως να «ζέψει» τους τότε επιχειρηματίες στον δρόμο της ανάπτυξης με «απειλές» για τα, λεγόμενα, «αμαρτήματά τους» κρατικοποίησε όσους είχαν ακόμη δικά τους κεφάλαια και τρόπο (υπό προϋποθέσεις) να βάλουν και άλλα χρήματα ως επενδύσεις στην οικονομία Τα κίνητρα ήταν καθαρά πολιτικά.
Προτίμησε να δείξει πρόσωπο σοσιαλιστικότερο από εκείνο του Ανδρέα Παπανδρέου και κρατικοποίησε όλους τους ομίλους που τότε κρατούσαν πάνω από το 50% της οικονομίας του τόπου φορτώνοντας έτσι στον ελληνικό λαό την πετρελαϊκή κρίση...
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προχώρησε ένα ακόμη βήμα, ακούγοντας τον τότε σύμβουλό του επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, κλείνοντας την ροή χρηματοδότησης στην βαριά βιομηχανία (ηλεκτρισμού, οικοδομής, χάλυβα, ναυπήγησης, πρώτων υλών κλωστοϋφαντουργίας, μεταλλουργίας, ορυκτών , χημικών υλών ) για να σώσει την Εθνική (μέχρι να την παραλάβει ο Παπανδρέου) βυθίζοντας όμως με τον τρόπο αυτό την ιδιωτική οικονομία.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετέφερε στις πλάτες του τυχοδιωκτικού ελληνικού κράτους και των κομματικών παντός χρώματος τις ευθύνες για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας συμπεριλαμβανομένων και των πετρελαίων. Έτσι ξεκίνησε και ο χορός των Οργανισμών με τα τεράστια κεφάλαια και ειδικά κονδύλια ΔΕΠ, ΜΕΤΒΑ, ΕΛΕΒΜΕ για να κάνουν την Ελλάδα... ένα απέραντο εργοτάξιο πετροχημικών, μεταλλουργικών βιομηχανιών, χημικών βιομηχανιών , αμυντικών βιομηχανιών με ελληνικές πρώτες ύλες...
Αλλά μόνο εργοτάξιο... Τούβλο δεν στήθηκε.
Δαπάνες και επενδύσεις δισεκατομμυρίων δραχμών από τις δημόσιες επενδύσεις και από δάνεια για επενδυτικά σχέδια που πολεμούσε μετά μανίας το ΠΑΣΟΚ για να μην γίνουν επειδή... θα κατέστρεφαν τον τόπο. Αλλά έτσι κατέστρεψαν την προοπτική πραγματικής ανάπτυξης της Καβάλας (κέντρο πετρελαίου) και της Βορ. Ελλάδος μέχρι την Τουρκία.
Οι παραπάνω κρατικοί «Επιχειρηματικοί Όμιλοι» διέλυσαν οικονομικά και τις δημόσιες επενδύσεις και την κρατική Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικών Επενδύσεων (ΕΤΒΑ). Όσα δε μηχανήματα είχαν παραλάβει, (για να μην χαθούν και οι προμήθειες...) βρέθηκαν πεταμένα σε αποθήκες του Κάρντιφ και χωρών της Αφρικής.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και όσοι άλλοι παρίσταναν τους σοσιαλιστές αφού πολέμησαν όλα τα σχέδια της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή, τα οποία έτσι και αλλιώς δεν μπορούσαν να προχωρήσουν γιατί κάθε κίνηση είχε πολιτική σκοπιμότητα και πολιτικό κριτήριο, έβαλαν χέρι στην υπόλοιπη βιομηχανία με τις δήθεν κοινωνικοποιήσεις.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε την Εθνική Τράπεζα (που έσωσε ο Καραμανλής από τα χέρια των ιδιωτών...) να πληρώσει δισεκατομμύρια, δισεκατομμυρίων δραχμών για να διορίσει 10.000 αφισοκολλητές και άλλους κομματικούς στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις δίδοντας στους εργατοπατέρες «ως προίκα» το δικαίωμα να μοιράζουν απίθανα επιδόματα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου συντήρησε τους περίπου 800 μικρούς και μεγάλους Οργανισμούς που βρήκε και δημιούργησε και άλλους τόσους για την παραγωγή άγνωστου, μέχρι σήμερα, έργου...
Την ίδια στιγμή οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα τραβήχτηκαν από το παιχνίδι της οικονομίας (ήταν τότε που το ΠΑΣΟΚ μίλαγε για απεργία επενδύσεων...) φθάνοντας τους άνεργους από το περίπου μηδέν της αρχής της μεταπολίτευσης στους 400-500.000.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ έλεγε τότε ότι είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από την Ισπανία...
Όσοι όμως ιδιώτες μπήκαν στο παιχνίδι ακολούθησαν τον «ασφαλή δρόμο» του κρατικοδίαιτου του αρπαχτικού ή του μεσολαβητή κεφαλαίων ξένων απατεώνων που ουδέποτε έβαλαν ένα τούβλο στην Ελλάδα αλλά γκρέμισαν και αυτά που υπήρχαν. Οι φυλακές οι είναι γεμάτες και από αυτούς.
Αιδώς Αργείοι λοιπόν που θέλετε να δικαιολογηθείτε και δεν έχετε κοιταχτεί στον καθρέφτη σας...όπως συμπληρώνει και το σχόλιο που μου έδωσε το ερέθισμα για να συνεχίσω το χθεσινό μου θέμα.
[email protected]
Να ντρέπεστε αντί να καυγαδίζετε
Του Γιώργου Κράλογλου
Όσο νόημα και ενδιαφέρον είχαν για τους εργαζόμενους και τους άνεργους φορολογούμενους ψηφοφόρους οι δηλώσεις του κ. Μάκη Βορίδη για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου στην χρεοκοπία της χώρας άλλο τόσο είχαν και οι κονσερβάρισμένες απαντήσεις σοβαρών (κατά τα άλλα) στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τον «εθνοσωτήριο» σοσιαλισμό του δικομματισμού της μεταπολίτευσης.
Επιτέλους λίγη ντροπή. Λίγος σεβασμός στον λαό που πληρώνει την νύφη βλαστημώντας, κυριολεκτικά, για τις επιλογές και τις ευθύνες του να πιστέψει ότι στην Ελλάδα του καραγκιόζη ήταν δυνατόν να υπάρξει σοσιαλιστική ή φιλελεύθερη οικονομία. Στον λαό που πληρώνει δεκαετίες τώρα με την εξαθλίωσή του την επιθυμία του να έχει μια προοδευτικότερη χώρα και μια περισσότερο δίκαιη πολιτεία και κοινωνία.
Λίγη ντροπή και σεβασμός στον αδικημένο λαό και τους άνεργους που τους έφεραν σ΄ αυτό το σημείο οι γνωστές αθλιότητες σας, οι πειραματισμοί της πλάκας στην οικονομία, οι σπατάλες σας μέχρι και για ακριβά πούρα και διάλυση των πάντων.
Όλα αυτά δε μόνο για χάρη μιας φτηνής κούρσας ανταγωνισμού, από το 1974 και μετά, προκειμένου να αποδειχθεί ποιος είναι περισσότερο σοσιαλιστής από τον άλλο.
Λίγη ντροπή στην επίκληση επιχειρημάτων των Νεοδημοκρατών... αναγνωρίσαμε τον εμφύλιο... και των Πασόκων καταργήσαμε τα πιστοποιητικά φρονημάτων... λες και ήταν δυνατόν μετά από μια εφτάχρονη δικτατορία να συνεχίσουν το βιολί με τους καλούς δεξιούς και τους κακούς κομμουνιστές ή να ξεκινούσαν ένα τρίτο γύρο ξεκαθαρίσματος των άλλων δύο γύρων...
Σταματήστε επιτέλους με την γελοιότητα της αναμέτρησης της δημοκρατικότητά σας και ρίξτε μια ματιά που και πως σας έχει κατατάξει ο λαός στην πολιτική τους συνείδηση. Και κυρίως γιατί σας έχει κατατάξει σ΄ αυτό το επίπεδο.
Η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε είχε φθάσει εδώ και 40 χρόνια στα σημερινά ποσοστά με οριστικά αδύνατη την αυτοδυναμία.
Και το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα έφθανε σε επίπεδα που να ανησυχεί ακόμη και για την είσοδό του στην Βουλή.
Δείτε το σημερινό σας χάλι και αφήστε τα καραγκιοζιλίκια με τις ευθύνες όταν και σήμερα αγωνίζεστε και ως Νέα Δημοκρατία και ως ΠΑΣΟΚ με δόντια και με νύχια να αξιοποιήσετε ακόμη και την κρατικίστικη νοοτροπία της Τρόικας για αντικατάσταση έναν προς έναν όσων απολυθούν από το κράτος.
Σταματήστε το θέατρο της εθνικοφροσύνης και του φτηνού σοσιαλισμού και εξηγείστε μας γιατί σας είναι αδύνατο να κρύψετε τον ενθουσιασμό σας ότι η Τρόικα συμφωνεί να προσλάβετε 12.500 κρατικούς υπαλλήλους στην θέση των 12.500 που θα απολύσετε. Αν τελικά τους απολύσετε και δεν τους χώσετε από εδώ και από εκεί...
Όλοι γνωρίζουμε πλέον και όλοι συμφωνούμε ότι το κράτος έχει κακής ποιότητας υπαλλήλους και πρέπει να τους αντικαταστήσει.
Έχει όμως και υπεράριθμους για το μέγεθός του και μας υποχρεώνει να τους πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι με χαράτσια, έκτακτες φορολογήσεις και απαξίωση της ακίνητης περιουσίας.
Κανείς δεν περιμένει τον κ. Βορίδη να του θυμίσει την τριτοκοσμική περίοδο του ανύπαρκτου σοσιαλισμού του Ανδρέα Παπανδρέου ούτε την καταιγίδα των κρατικοποιήσεων του Καραμανλή το 1974-1980.
Και, τελικά, γιατί ευθύνεται περισσότερο ο Παπανδρέου από τον Καραμανλή ο οποίος παρέλαβε το 1974 ένα κράτος με συμμετοχή στην οικονομία γύρω στο 38% και το κόμμα του το παρέδωσε το 1981 στον Ανδρέα Παπανδρέου στο 65% για να το φθάσει εκείνος στο 75%;
Κανείς επίσης δεν περιμένει από την κ. Γεννηματά και τον κ. Καρχιμάκη να του θυμίσει ότι εκτός από τις αυτονόητες δημοκρατικές ελευθερίες (οι οποίες φάνταζαν, όπως είναι φυσικό, έως ηρωικές μετά από μια δικτατορία) το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του 1985-2005 (εξαιρουμένης της παρένθεσης Μητσοτάκη που επίσης δεν άλλαξε τίποτε) «στράτευσε» μόνο συντεχνίες και εργατοπατέρες στις υπηρεσίες του βάζοντας τον ελληνικό λαό (με φόρους) και τις Τράπεζες (με επισφαλή δάνεια) να πληρώσουν πάνω από 1 τρισ. δραχμές για να μετατρέψει την οικονομία σε κομματικά παραμάγαζα που χαρακτήρισε κοινωνικοποιήσεις...
Τα γνωστά παραμάγαζα που κράτησαν για το βόλεμα των κομματικών τους και η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη και η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή μέχρι το 2009.
Ας μην ψαχνόμαστε λοιπόν για τις ευθύνες τις οποίες έχει καταλάβει και έχει ήδη επιμερίσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του και ας φροντίσουμε να επουλώσουμε αυτά τα τραύματα με αλήθειες πραγματική δουλειά και με τρόπο που θα εξυπηρετήσει, αυτήν φορά, τις ανάγκες και όχι εκείνα τα πιστεύω που ψευδώς διακηρύσσετε για να αιχμαλωτίσετε τους ψηφοφόρους. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Νέα Δημοκρατία έχουν ιδεολογία και αρχές που να εκφράζουν αυτό που ζητούν σήμερα οι έλληνες ψηφοφόροι. Και δυστυχώς οι διεκδικητές τις εξουσίας με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ τους αντιγράφουν με τον πλέον κακότεχνο τρόπο και βαδίζουν στον ίδιο δρόμο παρακμής και αδιεξόδου.
[email protected]
Πηγή:www.capital.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
