2013-07-02 12:40:04
της Κορίνας Καφετζοπούλου
Τον λένε Μάθιου Χάλπιν, είναι από την Αυστραλία, μένει σε ένα χώρο που τον νοίκιασε ... χαμόσπιτο και το έκανε αληθινό σπίτι στην περιοχή του Λάκκου στο Ηράκλειο.
Είναι ζωγράφος και είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει τί είναι σωστό και τι λάθος. Είναι επίσης αρκετά μεγάλος για να ξέρει πότε να χορέψει και πότε να παραμείνει σιωπηλός.
Ήρθε στο Ηράκλειο τον Ιούνιο του 2011, επειδή εκεί που έμενε έκανε κρύο, γέρνει προς τα αριστερά και η συνάντησή μας ήταν εντελώς τυχαία.
Περνώντας από την πύλη του Αγίου Γεωργίου που έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο δημιουργικής τέχνης, το μάτι μου έπεσε πρώτα πάνω σε κάποια αγάλματα, μάλλον με θυμωμένο βλέμμα, που στο κεφάλι τους είχαν κάτι που έμοιαζε με "θεμέλια".
Προχωρώντας μου έκαναν εντύπωση οι τσολιάδες που ήταν μισόγυμνοι, κάτι δέντρα που έγερναν προς τα αριστερά έξω από τη βουλή, και κάτι μηχανήματα ανόρυξης πετρελαίου με φόντο την Ακρόπολη.
Έψαξα να βρω το ζωγράφο που εκείνη τη στιγμή απουσίαζε. Αντί για τον ίδιο βρήκα το βιογραφικό του σημείωμα που ήταν εκεί τοποθετημένο κάπου στο χώρο.
«O Μάθιου είναι ζωγράφος από την Αυστραλία που ζει στο Ηράκλειο από τον Ιούνη του 2011. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει ζήσει στο Τάλιν της Εσθονίας, το Σύδνεϋ και το Λονδίνο. Τώρα σκοπεύει να μείνει στην Ελλάδα για ένα διάστημα».
Καμπανάκια ήχησαν στα αυτιά μου! Έπρεπε να συναντήσω τον άνθρωπο που εγκατέλειψε την ασφάλεια των προηγμένων χωρών, για να έρθει στον ευρωπαϊκό νότο, που υποφέρει και διώχνει τα παιδιά του (πάλι καλά που δεν τα τρώει).
Την επόμενη ημέρα αντίκρισα έναν καλοσυνάτο νεαρό που πρόθυμα μου έλυσε όλες τις απορίες.
Πράγματα που θα είχα αντιληφθεί κι εγώ - αν λειτουργούσα ως ένας φυσιολογικός άνθρωπος και όχι ως ποταπή δημοσιογράφος που δε διακρίνεται και για τις καλές της σχέσεις με την τέχνη.
«Μα γιατί απορείτε τόσο; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ώρα για να έναν καλλιτέχνη να βρίσκεται και να καταγράφει ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, αφήστε που εδώ μπορώ να ζήσω φθηνότερα!», μου είπε ο Μάθιου.
Εκεί και αν γούρλωσα τα μάτια! Αλλά για να το λέει ο Μάθιου, μάλλον κάτι περισσότερο ξέρει από μένα, αφήστε που λειτουργεί ως παρατηρητής και όχι ως ντόπιος, και δεν έχει συναισθηματικό δέσιμο με τον τόπο, αν και με το συναίσθημα και το κριτήριο ζωγραφίζει.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο για τη νηφαλιότητα του φαντάζομαι είναι ότι δεν μιλάει ελληνικά και φυσικά δεν βλέπει ειδήσεις. Αυτό, ωστόσο, δεν τον εμποδίζει να τοποθετείται πολιτικά μέσα από την τέχνη, να καυτηριάζει ό,τι τον ενοχλεί αισθητικά και να αναδεικνύει μια ομορφιά που πολλές φορές δεν παρατηρούμε.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ο Mathew Halpin, που σίγουρα κάποια στιγμή θα ξεχάσω το όνομά του αλλά όχι την περίπτωση του, μου έδειξε μέσα από τους πίνακές του αλλά και τα όσα μου είπε, πώς βλέπει την Ελλάδα, το Ηράκλειο, τις γειτονιές, τους ανθρώπους.
Και να σας εξομολογηθώ κάτι; Βαθιά μέσα μου αυτή η εικόνα με στεναχώρησε. Όχι για αυτά που τον συγκίνησαν, αλλά για αυτά που δεν του αρέσουν.
-Για ποιό λόγο ήρθες στην Ελλάδα;
«Ζούσα στο Τάλιν της Εσθονίας για τρία χρόνια πριν έρθω στην Ελλάδα. Έκανε πολύ κρύο εκεί και σκέφτηκα να μετακομίσω κάπου ζεστά. Είχα επισκεφτεί την Κρήτη προηγουμένως και εντυπωσιάστηκα από τα βουνά, την κουλτούρα και τα χωριά του νησιού».
-Είναι δύσκολο να ζεις κάπου που δε μιλάς τη γλώσσα;
«Οι περισσότεροι Έλληνες που ξέρω μιλούν τέλεια τα αγγλικά. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να μην καταλαβαίνω όλα όσα ακούω. Είναι απίστευτο πόσο περισσότερο ενδιαφέρουσα ακούγεται μια συζήτηση όταν δεν έχεις ιδέα περί τίνος πρόκειται. Ακόμη όταν δεν έχω διάθεση για κουβέντα έχω τη δυνατότητα να το παίζω χαζός, σαν να ήμουν στο κομμωτήριο».
-Αλήθεια πόσο χρονών είσαι;
«Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξέρω τί είναι σωστό και τι λάθος. Είμαι επίσης αρκετά μεγάλος για να ξέρω πότε να χορέψω και πότε να παραμείνω σιωπηλός».
-Ζεις από την τέχνη σου;
«Έχω την τύχη να πουλώ τους πίνακες μου εκτός Ελλάδος καθώς και εδώ. Όταν πουλήσω έναν πίνακα στην Αυστραλία με τα χρήματα που θα κερδίσω μπορώ να κάνω εδώ πολλά περισσότερα σε σχέση με όσα θα μπορούσα να κάνω στην πατρίδα μου!»
-Πού ζεις στο Ηράκλειο;
«Μου αρέσουν τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης του Ηρακλείου. Έχω ανακαινίσει ένα πολύ παλιό σπίτι στον Λάκκο κοντά στο πολιτιστικό κέντρο».
-Τί σε συναρπάζει σε σχέση με την πόλη;
«Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία του Ηρακλείου. Κάτω από κάθε δρόμο της παλιάς πόλης κρύβονται πολλές περίοδοι της ιστορίας της. Με στενοχωρεί πως ότι έχει απομείνει δεν το σέβονται οι κάτοικοι όπως οφείλουν».
-Πώς προσαρμόστηκες στην Ελλάδα;
«Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα πολύ καθώς η κουλτούρα είναι πολύ διαφορετική. Αποφάσισα λοιπόν να χαλαρώσω λίγο και να απολαύσω τα λουλούδια αντί να τα ψάχνω απεγνωσμένα».
-Τι σημαίνουν οι "αναμονές" στην κεφαλή των αγαλμάτων;
«Ζωγράφισα τις "αναμονές" πάνω στα κλασικά ελληνικά αγάλματα για να τονίσω αυτό που βλέπω στην Ελλάδα σήμερα. Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη χώρα αλλά, κατά την άποψη μου πολλοί από τις νεότερες γενιές δεν σέβονται αυτό που έχουν. Πολλές από τις πανέμορφες παραλίες είναι γεμάτες σκουπίδια και η ακαλαίσθητη αρχιτεκτονική είναι ο κανόνας. Ειδικά το Ηράκλειο πιστεύω πως χρειάζεται αυστηρότερους κανόνες δόμησης».
-Στον πίνακα με τη βουλή για ποιο λόγο τα δέντρα γέρνουν προς τα αριστερά;
«Τα δέντρα γέρνουν προς τα αριστερά όπως κι εγώ. Είμαι της άποψης πως η Ελλάδα έχει ανάγκη καινούριας ηγεσίας. Οι παλιές διεφθαρμένες κυβερνήσεις πρέπει να αντικατασταθούν».
-Για ποιό λόγο απεικονίζεις τους τσολιάδες μισόγυμνους;
«Οι Έλληνες είναι περήφανος λαός. Αυτή τη στιγμή γίνεται μια απόπειρα να τους στερήσουν την αξιοπρέπεια τους».
Μίλησε μας για τον μεγάλο πίνακα με το Ηράκλειο.
«Ο συγκεκριμένος πίνακας απεικονίζει την πόλη του Ηρακλείου όπως αυτή φαίνεται από τον τάφο του Καζαντζάκη σήμερα και τη δεκαετία του πενήντα. Η πόλη έχει αλλάξει δραματικά από τότε, όχι πάντα προς το καλύτερο, είναι ακόμη δυνατόν όμως να ανακαλύψεις την ομορφιά αν ψάξεις».
-Μίλησε μας για τον πίνακα με τα κορίτσια που χορεύουν;
«Τα Χανιά είναι! Όποτε τα επισκέπτομαι είμαι πολύ χαρούμενος. Είναι μια πόλη που οι κάτοικοι και οι πολιτικοί την σεβάστηκαν. Για αυτό το λόγο οι χορεύτριες έχουν χαρούμενα πρόσωπα».
-Ποιά είναι τα όνειρα σου;
«Προς το παρόν ονειρεύομαι να δω το Ηρώο δίπλα στην πλατεία Ελευθερίας αναστηλωμένο. Αν αντικατασταθούν τα αυτοκίνητα από δέντρα και διαβάτες που κάθονται να ξαποστάσουν η πόλη μας θα αλλάξει αισθητά. Το Ηράκλειο έχει ανάγκη από περισσότερους πνεύμονες ζωής».
-Πώς σου φαίνονται οι Κρητικοί;
-«Έχω την εντύπωση ότι οι Κρητικοί είναι ντροπαλοί. Μου αρέσουν επίσης οι παραδόσεις που επιβιώνουν στα χωριά».
-Έχεις να προσθέσεις κάτι σε σχέση με το τρόπο ζωής στο νησί;
«Ο τρόπος ζωής στην Κρήτη είναι σχετικά χαλαρός και διαφορετικός από τους γρήγορους ρυθμούς της μεγαλούπολης. Είναι ένα μέρος για να βρεις τον εαυτό σου».
Ο Μάθιου σπούδασε ζωγραφική και σχέδιο στην Αυστραλία και έχει πτυχίο στην σκηνογραφία. Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος το στυλ της ζωγραφικής του. Έχει επηρεαστεί από την κουλτούρα των τόπων όπου έχει ζήσει. Όσο ζούσε στο Τάλλιν, στην Εσθονία, είχε παθιαστεί με το κύριο ρωσικό σουβενίρ, τις ματριόσκες, μόνο που οι ματριόσκες που ο Μάθιου ζωγράφιζε δεν είχαν καμία σχέση με αυτές που μπορείς να αγοράσεις από τα τουριστικά καταστήματα.
Τον έλκουν οι ιδιόρρυθμες πλευρές της κουλτούρας των ανθρώπων που τον περιβάλλουν και του αρέσει να τις εξερευνά μέσω της τέχνης του. Από τη στιγμή που μετακόμισε στην Ελλάδα οι πίνακες του απεικονίζουν με χιουμοριστικό τρόπο την χώρα και τους ανθρώπους της.
Οι πίνακες του Μάθιου τις περισσότερες φορές αφηγούνται μια ιστορία για κάποιο σημαντικό ζήτημα που το διαπραγματεύεται με χιουμοριστική διάθεση. Τα προγενέστερα έργα του τα έκανε με ακρυλικά χρώματα, αφού θα είχε να περιμένει λιγότερο να στεγνώσουν οι πίνακες στους τοίχους του σπιτιού του. Αυτή τη στιγμή ο Μάθιου μοιράζεται ένα μεγάλο παραθαλάσσιο στούντιο στην πόλη του Ηρακλείου και έχοντας στη διάθεση του τον απαραίτητο χώρο έχει προτιμήσει τα λάδια.
madeincreta.gr
Τον λένε Μάθιου Χάλπιν, είναι από την Αυστραλία, μένει σε ένα χώρο που τον νοίκιασε ... χαμόσπιτο και το έκανε αληθινό σπίτι στην περιοχή του Λάκκου στο Ηράκλειο.
Είναι ζωγράφος και είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει τί είναι σωστό και τι λάθος. Είναι επίσης αρκετά μεγάλος για να ξέρει πότε να χορέψει και πότε να παραμείνει σιωπηλός.
Ήρθε στο Ηράκλειο τον Ιούνιο του 2011, επειδή εκεί που έμενε έκανε κρύο, γέρνει προς τα αριστερά και η συνάντησή μας ήταν εντελώς τυχαία.
Περνώντας από την πύλη του Αγίου Γεωργίου που έχει μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο δημιουργικής τέχνης, το μάτι μου έπεσε πρώτα πάνω σε κάποια αγάλματα, μάλλον με θυμωμένο βλέμμα, που στο κεφάλι τους είχαν κάτι που έμοιαζε με "θεμέλια".
Προχωρώντας μου έκαναν εντύπωση οι τσολιάδες που ήταν μισόγυμνοι, κάτι δέντρα που έγερναν προς τα αριστερά έξω από τη βουλή, και κάτι μηχανήματα ανόρυξης πετρελαίου με φόντο την Ακρόπολη.
Έψαξα να βρω το ζωγράφο που εκείνη τη στιγμή απουσίαζε. Αντί για τον ίδιο βρήκα το βιογραφικό του σημείωμα που ήταν εκεί τοποθετημένο κάπου στο χώρο.
«O Μάθιου είναι ζωγράφος από την Αυστραλία που ζει στο Ηράκλειο από τον Ιούνη του 2011. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει ζήσει στο Τάλιν της Εσθονίας, το Σύδνεϋ και το Λονδίνο. Τώρα σκοπεύει να μείνει στην Ελλάδα για ένα διάστημα».
Καμπανάκια ήχησαν στα αυτιά μου! Έπρεπε να συναντήσω τον άνθρωπο που εγκατέλειψε την ασφάλεια των προηγμένων χωρών, για να έρθει στον ευρωπαϊκό νότο, που υποφέρει και διώχνει τα παιδιά του (πάλι καλά που δεν τα τρώει).
Την επόμενη ημέρα αντίκρισα έναν καλοσυνάτο νεαρό που πρόθυμα μου έλυσε όλες τις απορίες.
Πράγματα που θα είχα αντιληφθεί κι εγώ - αν λειτουργούσα ως ένας φυσιολογικός άνθρωπος και όχι ως ποταπή δημοσιογράφος που δε διακρίνεται και για τις καλές της σχέσεις με την τέχνη.
«Μα γιατί απορείτε τόσο; Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ώρα για να έναν καλλιτέχνη να βρίσκεται και να καταγράφει ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, αφήστε που εδώ μπορώ να ζήσω φθηνότερα!», μου είπε ο Μάθιου.
Εκεί και αν γούρλωσα τα μάτια! Αλλά για να το λέει ο Μάθιου, μάλλον κάτι περισσότερο ξέρει από μένα, αφήστε που λειτουργεί ως παρατηρητής και όχι ως ντόπιος, και δεν έχει συναισθηματικό δέσιμο με τον τόπο, αν και με το συναίσθημα και το κριτήριο ζωγραφίζει.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο για τη νηφαλιότητα του φαντάζομαι είναι ότι δεν μιλάει ελληνικά και φυσικά δεν βλέπει ειδήσεις. Αυτό, ωστόσο, δεν τον εμποδίζει να τοποθετείται πολιτικά μέσα από την τέχνη, να καυτηριάζει ό,τι τον ενοχλεί αισθητικά και να αναδεικνύει μια ομορφιά που πολλές φορές δεν παρατηρούμε.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ο Mathew Halpin, που σίγουρα κάποια στιγμή θα ξεχάσω το όνομά του αλλά όχι την περίπτωση του, μου έδειξε μέσα από τους πίνακές του αλλά και τα όσα μου είπε, πώς βλέπει την Ελλάδα, το Ηράκλειο, τις γειτονιές, τους ανθρώπους.
Και να σας εξομολογηθώ κάτι; Βαθιά μέσα μου αυτή η εικόνα με στεναχώρησε. Όχι για αυτά που τον συγκίνησαν, αλλά για αυτά που δεν του αρέσουν.
-Για ποιό λόγο ήρθες στην Ελλάδα;
«Ζούσα στο Τάλιν της Εσθονίας για τρία χρόνια πριν έρθω στην Ελλάδα. Έκανε πολύ κρύο εκεί και σκέφτηκα να μετακομίσω κάπου ζεστά. Είχα επισκεφτεί την Κρήτη προηγουμένως και εντυπωσιάστηκα από τα βουνά, την κουλτούρα και τα χωριά του νησιού».
-Είναι δύσκολο να ζεις κάπου που δε μιλάς τη γλώσσα;
«Οι περισσότεροι Έλληνες που ξέρω μιλούν τέλεια τα αγγλικά. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να μην καταλαβαίνω όλα όσα ακούω. Είναι απίστευτο πόσο περισσότερο ενδιαφέρουσα ακούγεται μια συζήτηση όταν δεν έχεις ιδέα περί τίνος πρόκειται. Ακόμη όταν δεν έχω διάθεση για κουβέντα έχω τη δυνατότητα να το παίζω χαζός, σαν να ήμουν στο κομμωτήριο».
-Αλήθεια πόσο χρονών είσαι;
«Είμαι αρκετά μεγάλος για να ξέρω τί είναι σωστό και τι λάθος. Είμαι επίσης αρκετά μεγάλος για να ξέρω πότε να χορέψω και πότε να παραμείνω σιωπηλός».
-Ζεις από την τέχνη σου;
«Έχω την τύχη να πουλώ τους πίνακες μου εκτός Ελλάδος καθώς και εδώ. Όταν πουλήσω έναν πίνακα στην Αυστραλία με τα χρήματα που θα κερδίσω μπορώ να κάνω εδώ πολλά περισσότερα σε σχέση με όσα θα μπορούσα να κάνω στην πατρίδα μου!»
-Πού ζεις στο Ηράκλειο;
«Μου αρέσουν τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης του Ηρακλείου. Έχω ανακαινίσει ένα πολύ παλιό σπίτι στον Λάκκο κοντά στο πολιτιστικό κέντρο».
-Τί σε συναρπάζει σε σχέση με την πόλη;
«Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία του Ηρακλείου. Κάτω από κάθε δρόμο της παλιάς πόλης κρύβονται πολλές περίοδοι της ιστορίας της. Με στενοχωρεί πως ότι έχει απομείνει δεν το σέβονται οι κάτοικοι όπως οφείλουν».
-Πώς προσαρμόστηκες στην Ελλάδα;
«Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα πολύ καθώς η κουλτούρα είναι πολύ διαφορετική. Αποφάσισα λοιπόν να χαλαρώσω λίγο και να απολαύσω τα λουλούδια αντί να τα ψάχνω απεγνωσμένα».
-Τι σημαίνουν οι "αναμονές" στην κεφαλή των αγαλμάτων;
«Ζωγράφισα τις "αναμονές" πάνω στα κλασικά ελληνικά αγάλματα για να τονίσω αυτό που βλέπω στην Ελλάδα σήμερα. Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη χώρα αλλά, κατά την άποψη μου πολλοί από τις νεότερες γενιές δεν σέβονται αυτό που έχουν. Πολλές από τις πανέμορφες παραλίες είναι γεμάτες σκουπίδια και η ακαλαίσθητη αρχιτεκτονική είναι ο κανόνας. Ειδικά το Ηράκλειο πιστεύω πως χρειάζεται αυστηρότερους κανόνες δόμησης».
-Στον πίνακα με τη βουλή για ποιο λόγο τα δέντρα γέρνουν προς τα αριστερά;
«Τα δέντρα γέρνουν προς τα αριστερά όπως κι εγώ. Είμαι της άποψης πως η Ελλάδα έχει ανάγκη καινούριας ηγεσίας. Οι παλιές διεφθαρμένες κυβερνήσεις πρέπει να αντικατασταθούν».
-Για ποιό λόγο απεικονίζεις τους τσολιάδες μισόγυμνους;
«Οι Έλληνες είναι περήφανος λαός. Αυτή τη στιγμή γίνεται μια απόπειρα να τους στερήσουν την αξιοπρέπεια τους».
Μίλησε μας για τον μεγάλο πίνακα με το Ηράκλειο.
«Ο συγκεκριμένος πίνακας απεικονίζει την πόλη του Ηρακλείου όπως αυτή φαίνεται από τον τάφο του Καζαντζάκη σήμερα και τη δεκαετία του πενήντα. Η πόλη έχει αλλάξει δραματικά από τότε, όχι πάντα προς το καλύτερο, είναι ακόμη δυνατόν όμως να ανακαλύψεις την ομορφιά αν ψάξεις».
-Μίλησε μας για τον πίνακα με τα κορίτσια που χορεύουν;
«Τα Χανιά είναι! Όποτε τα επισκέπτομαι είμαι πολύ χαρούμενος. Είναι μια πόλη που οι κάτοικοι και οι πολιτικοί την σεβάστηκαν. Για αυτό το λόγο οι χορεύτριες έχουν χαρούμενα πρόσωπα».
-Ποιά είναι τα όνειρα σου;
«Προς το παρόν ονειρεύομαι να δω το Ηρώο δίπλα στην πλατεία Ελευθερίας αναστηλωμένο. Αν αντικατασταθούν τα αυτοκίνητα από δέντρα και διαβάτες που κάθονται να ξαποστάσουν η πόλη μας θα αλλάξει αισθητά. Το Ηράκλειο έχει ανάγκη από περισσότερους πνεύμονες ζωής».
-Πώς σου φαίνονται οι Κρητικοί;
-«Έχω την εντύπωση ότι οι Κρητικοί είναι ντροπαλοί. Μου αρέσουν επίσης οι παραδόσεις που επιβιώνουν στα χωριά».
-Έχεις να προσθέσεις κάτι σε σχέση με το τρόπο ζωής στο νησί;
«Ο τρόπος ζωής στην Κρήτη είναι σχετικά χαλαρός και διαφορετικός από τους γρήγορους ρυθμούς της μεγαλούπολης. Είναι ένα μέρος για να βρεις τον εαυτό σου».
Ο Μάθιου σπούδασε ζωγραφική και σχέδιο στην Αυστραλία και έχει πτυχίο στην σκηνογραφία. Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος το στυλ της ζωγραφικής του. Έχει επηρεαστεί από την κουλτούρα των τόπων όπου έχει ζήσει. Όσο ζούσε στο Τάλλιν, στην Εσθονία, είχε παθιαστεί με το κύριο ρωσικό σουβενίρ, τις ματριόσκες, μόνο που οι ματριόσκες που ο Μάθιου ζωγράφιζε δεν είχαν καμία σχέση με αυτές που μπορείς να αγοράσεις από τα τουριστικά καταστήματα.
Τον έλκουν οι ιδιόρρυθμες πλευρές της κουλτούρας των ανθρώπων που τον περιβάλλουν και του αρέσει να τις εξερευνά μέσω της τέχνης του. Από τη στιγμή που μετακόμισε στην Ελλάδα οι πίνακες του απεικονίζουν με χιουμοριστικό τρόπο την χώρα και τους ανθρώπους της.
Οι πίνακες του Μάθιου τις περισσότερες φορές αφηγούνται μια ιστορία για κάποιο σημαντικό ζήτημα που το διαπραγματεύεται με χιουμοριστική διάθεση. Τα προγενέστερα έργα του τα έκανε με ακρυλικά χρώματα, αφού θα είχε να περιμένει λιγότερο να στεγνώσουν οι πίνακες στους τοίχους του σπιτιού του. Αυτή τη στιγμή ο Μάθιου μοιράζεται ένα μεγάλο παραθαλάσσιο στούντιο στην πόλη του Ηρακλείου και έχοντας στη διάθεση του τον απαραίτητο χώρο έχει προτιμήσει τα λάδια.
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τροφές για καλή διάθεση και χαλάρωση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
