2012-04-06 13:43:09
του Κώστα Ασημακόπουλου
Πριν ακριβώς από 20 χρόνια ο Ολυμπιακός μετά από μετά από τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα ήθελε να πάρει αήττητος και το πρωτάθλημα της περιόδου 1991-92. Μία ομάδα κατάφερε να τον νικήσει αλλά και να τον διασύρει και αυτή ήταν η Ορεστιάδα και μάλιστα με 3-0. Ήταν η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ από την Ορεστιάδα με πλάνα από το πανηγύρι στην πλατεία της πόλης. Την επομένη ημέρα όλοι μιλούσαν πλέον για τη «μητρόπολη» του ελληνικού βόλεϊ που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος. Οι πιτσιρικάδες του Γιώργου Καμπερίδη, οι Σαμαράς, Μποζίδης, Τσακιρόπουλος, Κεμανετζής, Μητούσης, Χαρίσης, Αμαξόπουλος έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο και η Ορεστιάδα από την πινέζα του χάρτη βρέθηκε μέσα στη καρδιά μας.
Είκοσι χρόνια αργότερα μια νέα Ορεστιάδα κάνει τη διαφορά. Δεν είναι στην... πινέζα αλλά στη μέση του Αιγαίου. Είναι το όνειρο μιας παρέας παραγόντων που κράτησαν αναμμένη τη φλόγα του Φοίνικα που γράφει τη δική του ιστορία στο ελληνικό και Ευρωπαϊκό βόλεϊ.
Μετά την Πάλμα ντε Μαγιόρκα και την Γκραν Κανάρια ο Φοίνικας γίνεται η τρίτη ομάδα από τη νησιωτική Ευρώπη που θα αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ και μόλις η πρώτη εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, δηλαδή, μετά τον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή και τον Παναθηναϊκό.
Η ιστορία του Φοίνικα είναι το θαύμα, η ιστορία κι αν θέλετε και το «παραμύθι» που ζητάει το ελληνικό βόλεϊ για να κρατηθεί ζωντανό. Συγκρίσεις με την Ορεστιάδα της δεκαετίας του ΄90 δεν μπορούν να γίνουν. Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες, διαφορετικές ομάδες αλλά ίδια φιλοσοφία. Οι συριανοί ζουν το όνειρο τους σήμερα και τους φοβίζει το αύριο, όμως, το σίγουρο είναι πως μπορούν να είναι υπερήφανοι για το δημιούργημα τους και τις επιλογές τους.
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Φοίνικας πριν ακριβώς δύο χρόνια έφτασε στα πρόθυρα διάλυσης. Ηταν η εφιαλτική Άνοιξη του 2010 όταν ο τότε πρόεδρος Δημήτρης Ρούσσος αποκαμωμένος από τα οικονομικά βάρη και όντας απελπιστικά μόνος έβλεπε το όνειρο του να χάνεται. Το μπάσιμο του Δημήτρη Παλιοπόρτα στα κοινά άλλαξε τη μοίρα του Φοίνικα όπως και πολλών ανθρώπων στο νησί τους οποίους έχει βοηθήσει.
Ανέλαβε όλα τα χρέη, έκλεισε όλα τα ανοικτά μέτωπα, νοικοκύρεψε τον σύλλογο και ζήτησε βοήθεια από φίλους του συλλόγου να αναλάβουν δράση. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Α2 και η επιστροφή της ομάδας στην Α1 αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία αλλά οι μεταγραφές του καλοκαιριού αποδείχτηκαν ιδανικές για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες του νέου επιπέδου της Βόλεϊ Λιγκ που μπορεί να ήταν χαμηλότερο αλλά είχε πολλά μποφόρ. Οι συριανοί άντεξαν στον Κάβο Ντόρο. Οι νταμπλούχοι βούλιαξαν σε μια ναυμαχία που ίσως αλλάξει τις ισορροπίες στο επαγγελματικό βόλεϊ.
Με προϋπολογισμό κοντά στα 450.000 Ευρώ, με μηδέν Ευρώ χρέος και με εξασφαλισμένο το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων για τη νέα σεζόν ο Φοίνικας μάλλον θα πρέπει να πάρει το χρυσού... Φοίνικα τιμής για να μη πούμε και το πρωτάθλημα και παρεξηγηθούμε. Διότι εδώ με αυτά που βλέπουμε και ακούμε σε λίγο θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.
Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στο Βραχάτι το σούπερ ντέρμπι μεταξύ του Παμβοχαϊκού και του Ηρακλή, αλλά είχαμε και την ατυχία να ακούσουμε και τις δηλώσεις του Σωτήρη Δρίκου μετά τον αγώνα.
Ηταν ίσως η χειρότερη στιγμή του Δρίκου από την περίοδο που ήταν στη Νίκαια και αισθάνονταν την αδικία στο πετσί του. Κατ΄ αρχήν ακούσαμε και είδαμε μια άνευ προηγουμένου φραστική επίθεση του Δρίκου κατά των διαιτητών Πανούτσου, Βαρθαλίτη σε σημείο που αναρωτιόμουν εάν παίχτηκαν και άλλες φάσεις που δεν είδα.
Όταν, όμως, είσαι προπονητής του Ηρακλή δεν μπορείς να μιλάς για διαιτησία έστω κι αν ο Πανούτσος με τον Βαρθαλίτη έκαναν δύο χοντρά λάθη στο 3ο σετ τα οποία μάλιστα δεν έκριναν και το σετ σε βάρος του Ηρακλή. Στο κάτω κάτω μετά από αγώνα τριών ωρών οι δύο ομάδες μαζί έκαναν 71 λάθη. Μόνο ο Ηρακλής έχασε 19 σερβίς, δηλαδή, ένα σετ. Από τα δύο και τα τρία λάθη χάθηκε ο αγώνας;
Αμ, το άλλο... Κατ΄ αρχήν ο Βαρθαλίτης και ο Πανούτσος ήταν οι ρέφερι του τελικού του κυπέλλου στη Σύρο όπου ο Ηρακλής νίκησε 3-0 τη Λαμία. Εκεί δεν είχαμε διαμαρτυρίες αφού ο Ηρακλής πήρε άνετα το κύπελλο και η διαιτησία ήταν «καλή».
Τώρα, όμως, που ο Ηρακλής ζορίστηκε κάποιος πρέπει να φταίει. Είναι η λογική της «μεγάλης» και «ισχυρής» ομάδας που πρέπει να συνθλίβει τον «μικρό». Αυτά έκαναν και στον Ηρακλή για πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός μέχρι που οι δύο μεγάλοι «αυτοκαστράφηκαν». Το ίδιο θα πάθει και ο Ηρακλής εάν συνεχίζει να γίνεται «αντιπαθής» χωρίς λόγο και αιτία ειδικά απέναντι σε ομάδες όπως ο Παμβοχαϊκός που το παλεύουν καθαρά και δίκαια.
Αυτή η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» που μας είπε ο Δρίκος ποια είναι; Τι δουλειά έχει ένας προπονητής να μιλάει χειρότερα και από έναν παράγοντα;
Ποιος αδικεί και κατατρέχει τον Ηρακλή; Μιλήστε με ονόματα για να δούμε ποιος δημιούργησε τα οικονομικά και διοικητικά αδιέξοδα. Γιατί αφήνει υπονοούμενα και δημιουργεί αρνητικό κλίμα για την συνέχεια των ημιτελικών και τελικών; Ακόμα και όταν ξημερώνει είναι επειδή ο ήλιος κυνηγάει τον Ηρακλή;
Μόνο από αυτή τη γωνιά εκτιμώντας καθαρά βολεϊκά την κατάσταση έχουμε γράψει όλη τη σεζόν πως ο Ηρακλής είναι το φαβορί για τον τίτλο. Και αυτό ενοχλεί; Πόλεμος είναι και αυτό; Τι πρέπει να λέμε για τον Ηρακλή; Πως είναι ο κομπάρσος της Α1; Πως άδικα τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο; Πήρε το κύπελλο διότι έκανε την έκπληξη;
Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη και περιμέναμε να την ακούσουμε από τον Δρίκο που δεν είναι και ένας τυχαίος προπονητής. Είναι ένας πολύ καλός προπονητής, που πολεμάει τον κακό του εαυτό, που έχει φιλοδοξίες, που το φιλοσοφεί για να γίνει καλύτερος αλλά μπήκε στο λάθος μονοπάτι που μπαίνουν όλοι οι προπονητές για να γίνουν αρεστοί σε διοίκηση και οπαδούς για να καλύψουν τις αδυναμίες των ομάδων τους.
Εκτός των άλλων όταν ένας ομοσπονδιακός προπονητής θεωρεί ακατάλληλη την ΕΣΑΠ, την ΚΕΔ και την ΕΟΠΕ που την όρισε δεν έχει παρά να παραιτηθεί.
Αντίθετα, από τον Δρίκο που ξέρει το τόπι και έχει τρόπο να εκφράζεται ωραία θα περιμέναμε να ακούσουμε γιατί ο Ηρακλής δεν «καθάρισε» τα δύο ματς με τον Παμβοχαϊκό με τρεις «φάπες» στη Μίκρα και τρεις στο Βραχάτι.
Γιατί ο Ντεσπέιν ήταν τραγικός και στα δύο ματς και γιατί ο Παμβοχαϊκός άντεξε την πίεση μετά από 10 σετ και εξαντλητικούς ρυθμούς;
Έφταιγε η διαιτησία που ο Παμβοχαϊκός είχε ρυθμό και ενθουσιασμό ενώ οι παίκτες του Ηρακλή δεν άντεξαν όταν πιέστηκαν μετά το 3ο σετ;
Φτάνει μία κακή διαιτησία για να αναστήσει μία ομάδα όπως ο Παμβοχαϊκός που και στη Μίκρα και στο Βραχάτι έπαιξε με πάθος αλλά και με σωστή τακτική;
Είναι απλό. Ο Παμβοχαϊκός κάνει το κέφι του. Μπήκε στα ημιτελικά και το γιορτάζει. Οι Ντουσάρμ, Ποτόσνικ είναι φορμαρισμένοι και φρέσκοι.
Ο Στιβαχτήςβγάζει... μάτια και οι Μπεκιέρης, Θάνος, Δημητρακόπουλος, Καραγιάννης, Κατσανεβάκης δείχνουν φοβερή ωριμότητα.
Αντίθετα, ο Ηρακλής είναι πιεσμένος. Νεύρα, μούτρα, χειρονομίες και παράπονα. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το καταλάβεις.
Επιμένω πως το πρωτάθλημα ο Ηρακλής δεν το χάνει με τίποτα. Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως η ήττα ήταν ένα καμπανάκι πως κάθε υπεύθυνο του ΤΑΑ Ηρακλής να ξεχρεώσει τα ποσά που γράφονται στην περίφημη μπάλα που κυκλοφορεί... ελεύθερη και φέρει και τις γνήσιες υπογραφές των παικτών;
Και κάτι ακόμα. Τα λάθη των διαιτητών τα δείχνουν και οι κάμερες. Όσοι παρακολουθούν βόλεϊ τα βλέπουν. Αυτό που θέλουν να ακούν από τους προπονητές αλήθειες και αναλύσεις, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά πρωταθλήματα ή, ακόμα και στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου και εκεί γίνονταν λάθη αλλά δεν κουνιέται φύλο. Την εποχή των κάφρων προσπαθούμε να ξεπεράσουμε μήπως και σωθούμε.
Ο Ολυμπιακός δεν έκανε την... έκπληξη. Διότι όπως γράψαμε και στο προηγούμενο post πήγαινε γραμμή για την ξέρα. Η έκπληξη θα ήταν να άλλαζε κάτι. Σε άλλη εποχή και σε άλλη στιγμή το συγκεκριμένο ρόστερ θα μπορούσε να κάνει πολλά αλλά με τόσους τραυματισμούς η ομάδα για πρώτη φορά δεν μπήκε ούτε στη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μεγάλη Παρασκευή ξημερώνει για την ΕΑ Πατρών. Με Ριβέρα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, και όλοι είναι εξαφανισμένοι στη διοίκηση ενόψει της σημερινής εκδίκασης στον αθλητικό δικαστή. Ο ελληνοαμερικανός Τζορτζ Παπαδόπουλος έφυγε για τις ΗΠΑ να σωθεί και όπως φαίνεται είναι θέμα ημερών η παραίτηση του Γιώργου Χριστόπουλου προς ανακούφιση του Παναθηναϊκού που ίσως να μπει στα πλέι άουτ χωρίς... αντίπαλο.
πηγή: gazzetta.gr
Πριν ακριβώς από 20 χρόνια ο Ολυμπιακός μετά από μετά από τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα ήθελε να πάρει αήττητος και το πρωτάθλημα της περιόδου 1991-92. Μία ομάδα κατάφερε να τον νικήσει αλλά και να τον διασύρει και αυτή ήταν η Ορεστιάδα και μάλιστα με 3-0. Ήταν η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ από την Ορεστιάδα με πλάνα από το πανηγύρι στην πλατεία της πόλης. Την επομένη ημέρα όλοι μιλούσαν πλέον για τη «μητρόπολη» του ελληνικού βόλεϊ που άλλαξε την ιστορία του αθλήματος. Οι πιτσιρικάδες του Γιώργου Καμπερίδη, οι Σαμαράς, Μποζίδης, Τσακιρόπουλος, Κεμανετζής, Μητούσης, Χαρίσης, Αμαξόπουλος έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο και η Ορεστιάδα από την πινέζα του χάρτη βρέθηκε μέσα στη καρδιά μας.
Είκοσι χρόνια αργότερα μια νέα Ορεστιάδα κάνει τη διαφορά. Δεν είναι στην... πινέζα αλλά στη μέση του Αιγαίου. Είναι το όνειρο μιας παρέας παραγόντων που κράτησαν αναμμένη τη φλόγα του Φοίνικα που γράφει τη δική του ιστορία στο ελληνικό και Ευρωπαϊκό βόλεϊ.
Μετά την Πάλμα ντε Μαγιόρκα και την Γκραν Κανάρια ο Φοίνικας γίνεται η τρίτη ομάδα από τη νησιωτική Ευρώπη που θα αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ και μόλις η πρώτη εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, δηλαδή, μετά τον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή και τον Παναθηναϊκό.
Η ιστορία του Φοίνικα είναι το θαύμα, η ιστορία κι αν θέλετε και το «παραμύθι» που ζητάει το ελληνικό βόλεϊ για να κρατηθεί ζωντανό. Συγκρίσεις με την Ορεστιάδα της δεκαετίας του ΄90 δεν μπορούν να γίνουν. Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες, διαφορετικές ομάδες αλλά ίδια φιλοσοφία. Οι συριανοί ζουν το όνειρο τους σήμερα και τους φοβίζει το αύριο, όμως, το σίγουρο είναι πως μπορούν να είναι υπερήφανοι για το δημιούργημα τους και τις επιλογές τους.
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Φοίνικας πριν ακριβώς δύο χρόνια έφτασε στα πρόθυρα διάλυσης. Ηταν η εφιαλτική Άνοιξη του 2010 όταν ο τότε πρόεδρος Δημήτρης Ρούσσος αποκαμωμένος από τα οικονομικά βάρη και όντας απελπιστικά μόνος έβλεπε το όνειρο του να χάνεται. Το μπάσιμο του Δημήτρη Παλιοπόρτα στα κοινά άλλαξε τη μοίρα του Φοίνικα όπως και πολλών ανθρώπων στο νησί τους οποίους έχει βοηθήσει.
Ανέλαβε όλα τα χρέη, έκλεισε όλα τα ανοικτά μέτωπα, νοικοκύρεψε τον σύλλογο και ζήτησε βοήθεια από φίλους του συλλόγου να αναλάβουν δράση. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Α2 και η επιστροφή της ομάδας στην Α1 αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία αλλά οι μεταγραφές του καλοκαιριού αποδείχτηκαν ιδανικές για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες του νέου επιπέδου της Βόλεϊ Λιγκ που μπορεί να ήταν χαμηλότερο αλλά είχε πολλά μποφόρ. Οι συριανοί άντεξαν στον Κάβο Ντόρο. Οι νταμπλούχοι βούλιαξαν σε μια ναυμαχία που ίσως αλλάξει τις ισορροπίες στο επαγγελματικό βόλεϊ.
Με προϋπολογισμό κοντά στα 450.000 Ευρώ, με μηδέν Ευρώ χρέος και με εξασφαλισμένο το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων για τη νέα σεζόν ο Φοίνικας μάλλον θα πρέπει να πάρει το χρυσού... Φοίνικα τιμής για να μη πούμε και το πρωτάθλημα και παρεξηγηθούμε. Διότι εδώ με αυτά που βλέπουμε και ακούμε σε λίγο θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.
Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στο Βραχάτι το σούπερ ντέρμπι μεταξύ του Παμβοχαϊκού και του Ηρακλή, αλλά είχαμε και την ατυχία να ακούσουμε και τις δηλώσεις του Σωτήρη Δρίκου μετά τον αγώνα.
Ηταν ίσως η χειρότερη στιγμή του Δρίκου από την περίοδο που ήταν στη Νίκαια και αισθάνονταν την αδικία στο πετσί του. Κατ΄ αρχήν ακούσαμε και είδαμε μια άνευ προηγουμένου φραστική επίθεση του Δρίκου κατά των διαιτητών Πανούτσου, Βαρθαλίτη σε σημείο που αναρωτιόμουν εάν παίχτηκαν και άλλες φάσεις που δεν είδα.
Όταν, όμως, είσαι προπονητής του Ηρακλή δεν μπορείς να μιλάς για διαιτησία έστω κι αν ο Πανούτσος με τον Βαρθαλίτη έκαναν δύο χοντρά λάθη στο 3ο σετ τα οποία μάλιστα δεν έκριναν και το σετ σε βάρος του Ηρακλή. Στο κάτω κάτω μετά από αγώνα τριών ωρών οι δύο ομάδες μαζί έκαναν 71 λάθη. Μόνο ο Ηρακλής έχασε 19 σερβίς, δηλαδή, ένα σετ. Από τα δύο και τα τρία λάθη χάθηκε ο αγώνας;
Αμ, το άλλο... Κατ΄ αρχήν ο Βαρθαλίτης και ο Πανούτσος ήταν οι ρέφερι του τελικού του κυπέλλου στη Σύρο όπου ο Ηρακλής νίκησε 3-0 τη Λαμία. Εκεί δεν είχαμε διαμαρτυρίες αφού ο Ηρακλής πήρε άνετα το κύπελλο και η διαιτησία ήταν «καλή».
Τώρα, όμως, που ο Ηρακλής ζορίστηκε κάποιος πρέπει να φταίει. Είναι η λογική της «μεγάλης» και «ισχυρής» ομάδας που πρέπει να συνθλίβει τον «μικρό». Αυτά έκαναν και στον Ηρακλή για πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός μέχρι που οι δύο μεγάλοι «αυτοκαστράφηκαν». Το ίδιο θα πάθει και ο Ηρακλής εάν συνεχίζει να γίνεται «αντιπαθής» χωρίς λόγο και αιτία ειδικά απέναντι σε ομάδες όπως ο Παμβοχαϊκός που το παλεύουν καθαρά και δίκαια.
Αυτή η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» που μας είπε ο Δρίκος ποια είναι; Τι δουλειά έχει ένας προπονητής να μιλάει χειρότερα και από έναν παράγοντα;
Ποιος αδικεί και κατατρέχει τον Ηρακλή; Μιλήστε με ονόματα για να δούμε ποιος δημιούργησε τα οικονομικά και διοικητικά αδιέξοδα. Γιατί αφήνει υπονοούμενα και δημιουργεί αρνητικό κλίμα για την συνέχεια των ημιτελικών και τελικών; Ακόμα και όταν ξημερώνει είναι επειδή ο ήλιος κυνηγάει τον Ηρακλή;
Μόνο από αυτή τη γωνιά εκτιμώντας καθαρά βολεϊκά την κατάσταση έχουμε γράψει όλη τη σεζόν πως ο Ηρακλής είναι το φαβορί για τον τίτλο. Και αυτό ενοχλεί; Πόλεμος είναι και αυτό; Τι πρέπει να λέμε για τον Ηρακλή; Πως είναι ο κομπάρσος της Α1; Πως άδικα τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο; Πήρε το κύπελλο διότι έκανε την έκπληξη;
Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη και περιμέναμε να την ακούσουμε από τον Δρίκο που δεν είναι και ένας τυχαίος προπονητής. Είναι ένας πολύ καλός προπονητής, που πολεμάει τον κακό του εαυτό, που έχει φιλοδοξίες, που το φιλοσοφεί για να γίνει καλύτερος αλλά μπήκε στο λάθος μονοπάτι που μπαίνουν όλοι οι προπονητές για να γίνουν αρεστοί σε διοίκηση και οπαδούς για να καλύψουν τις αδυναμίες των ομάδων τους.
Εκτός των άλλων όταν ένας ομοσπονδιακός προπονητής θεωρεί ακατάλληλη την ΕΣΑΠ, την ΚΕΔ και την ΕΟΠΕ που την όρισε δεν έχει παρά να παραιτηθεί.
Αντίθετα, από τον Δρίκο που ξέρει το τόπι και έχει τρόπο να εκφράζεται ωραία θα περιμέναμε να ακούσουμε γιατί ο Ηρακλής δεν «καθάρισε» τα δύο ματς με τον Παμβοχαϊκό με τρεις «φάπες» στη Μίκρα και τρεις στο Βραχάτι.
Γιατί ο Ντεσπέιν ήταν τραγικός και στα δύο ματς και γιατί ο Παμβοχαϊκός άντεξε την πίεση μετά από 10 σετ και εξαντλητικούς ρυθμούς;
Έφταιγε η διαιτησία που ο Παμβοχαϊκός είχε ρυθμό και ενθουσιασμό ενώ οι παίκτες του Ηρακλή δεν άντεξαν όταν πιέστηκαν μετά το 3ο σετ;
Φτάνει μία κακή διαιτησία για να αναστήσει μία ομάδα όπως ο Παμβοχαϊκός που και στη Μίκρα και στο Βραχάτι έπαιξε με πάθος αλλά και με σωστή τακτική;
Είναι απλό. Ο Παμβοχαϊκός κάνει το κέφι του. Μπήκε στα ημιτελικά και το γιορτάζει. Οι Ντουσάρμ, Ποτόσνικ είναι φορμαρισμένοι και φρέσκοι.
Ο Στιβαχτήςβγάζει... μάτια και οι Μπεκιέρης, Θάνος, Δημητρακόπουλος, Καραγιάννης, Κατσανεβάκης δείχνουν φοβερή ωριμότητα.
Αντίθετα, ο Ηρακλής είναι πιεσμένος. Νεύρα, μούτρα, χειρονομίες και παράπονα. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το καταλάβεις.
Επιμένω πως το πρωτάθλημα ο Ηρακλής δεν το χάνει με τίποτα. Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως η ήττα ήταν ένα καμπανάκι πως κάθε υπεύθυνο του ΤΑΑ Ηρακλής να ξεχρεώσει τα ποσά που γράφονται στην περίφημη μπάλα που κυκλοφορεί... ελεύθερη και φέρει και τις γνήσιες υπογραφές των παικτών;
Και κάτι ακόμα. Τα λάθη των διαιτητών τα δείχνουν και οι κάμερες. Όσοι παρακολουθούν βόλεϊ τα βλέπουν. Αυτό που θέλουν να ακούν από τους προπονητές αλήθειες και αναλύσεις, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά πρωταθλήματα ή, ακόμα και στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου και εκεί γίνονταν λάθη αλλά δεν κουνιέται φύλο. Την εποχή των κάφρων προσπαθούμε να ξεπεράσουμε μήπως και σωθούμε.
Ο Ολυμπιακός δεν έκανε την... έκπληξη. Διότι όπως γράψαμε και στο προηγούμενο post πήγαινε γραμμή για την ξέρα. Η έκπληξη θα ήταν να άλλαζε κάτι. Σε άλλη εποχή και σε άλλη στιγμή το συγκεκριμένο ρόστερ θα μπορούσε να κάνει πολλά αλλά με τόσους τραυματισμούς η ομάδα για πρώτη φορά δεν μπήκε ούτε στη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μεγάλη Παρασκευή ξημερώνει για την ΕΑ Πατρών. Με Ριβέρα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, και όλοι είναι εξαφανισμένοι στη διοίκηση ενόψει της σημερινής εκδίκασης στον αθλητικό δικαστή. Ο ελληνοαμερικανός Τζορτζ Παπαδόπουλος έφυγε για τις ΗΠΑ να σωθεί και όπως φαίνεται είναι θέμα ημερών η παραίτηση του Γιώργου Χριστόπουλου προς ανακούφιση του Παναθηναϊκού που ίσως να μπει στα πλέι άουτ χωρίς... αντίπαλο.
πηγή: gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απατεώνες πωλούν ημερολόγια των "Ανεξάρτητων Ελλήνων"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
