2013-07-11 13:04:13
Συνέντευξη της Αλίκη από το 1987, όταν περνούσε το πιο μοναχικό καλοκαίρι της ζωής της.
26 χρόνια πριν η Αλίκη περνούσε ένα από τα πιο δύσκολα, σε προσωπικό επίπεδο, καλοκαίρι της ζωής της. Μόλις είχε χωρίσει από τον Βλάσση Μπονάτσο και αναθεώρησε πολλά πράγματα. Ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό. Για αυτό και παραχώρησε μια συνέντευξη, από τις ελάχιστες που αφήναν στο κοινό να διακρίνει την μελαγχολία και την πικρία πίσω από το πιο αισιόδοξο πρόσωπο της Ελλάδας.
Ήταν στενάχωρο το φετινό μου καλοκαίρι. Μου έλειψε η συντροφικότητα που μου έδειχνε ο κόσμος και επιπλέον είχα και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ζω μέσα από την δουλειά μου που είναι για μένα η φυγή μου. Ζητούσα αισιοδοξία για αυτό επέλεξα για αυτό το χειμώνα να παίξω το «Λίγο πιο νωρίς λίγο ποιο αργά».
Δεν έχω διάθεση να παίζω πια νέα κορίτσια. Ζω, όμως και συμπεριφέρομαι σαν νέα κοπέλα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν βρίσκομαι στην πρώτη μου νιότη. Το ξέρω, το γνωρίζω, άλλο αν δεν μου φαίνεται ή δεν το νιώθω.
Έκανα φέτος πίσω την προσωπική μου ζωή και στρώθηκα και πάλι στην δουλεία. Θα κάνω μια ταινία με θέμα τη συνέχεια της ζωής της Μανταλένας. Και αυτό, γιατί η Μανταλένα πιστεύω, όπως και εγώ, αγωνίσθηκε, πέτυχε και σήμερα θα δούμε αν είναι ευτυχισμένη. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα. Όταν γυρίζαμε τη Μανταλένα στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αισιοδοξούσαμε. Κάναμε μεγάλα όνειρα. Και σήμερα αισιοδοξούμε αλλά μικρύνανε τα όνειρά μας. Γίναμε πιο πρακτικοί, πιο μοναχικοί, πιο ηλεκτρονικοί πιο απάνθρωποι. Τι νομίζεις. Και εγώ σέρνω ακόμη τα προδομένα όνειρα μου.
Έχω πικρίες σαν άνθρωπος, αλλά έχω ελπίδα και τρυφερότητα, στοιχεία εφηβείας που δεν λένε να με εγκαταλείψουν. Και αυτό είναι το καλό μου και το κακό μου. Είμαι λιποτάκτης της ίδιας μου της ζωής. Φυγή μου είναι μόνο το εξοχικό μου σπίτι. Πήγα ένα Σαββατοκύριακο στην Σκιάθο, αλλά δεν μπόρεσα να βγω στο νησί από το σκάφος που με φιλοξενούσε. Τόσος ήταν ο κόσμος που μαζεύτηκε. Που με ξέρουν όλοι αυτοί; Δεν κάνω πια ταινίες, δεν κάνω τηλεόραση, μόνο θέατρο. Η μόνη επαφή που έχω με το κοινό είναι από τις παλιές μου ταινίες που παίζονται στην TV. Ελάχιστοι ξέρουν την νέα μου εικόνα.
Στην ζωή μου και στην δουλειά μου πιστεύω ότι συμβιβάστηκα όσο λιγότερο μπορούσα. Κατάργησα τα «πρέπει» και κράτησα «τα θέλω» και τα «μπορώ» . Θα ευχόμουν να είχα τολμήσει περισσότερο, για μένα και τους άλλους.
Από τον Πάνο Ζόγκα
Πηγή: joytv
xespao
26 χρόνια πριν η Αλίκη περνούσε ένα από τα πιο δύσκολα, σε προσωπικό επίπεδο, καλοκαίρι της ζωής της. Μόλις είχε χωρίσει από τον Βλάσση Μπονάτσο και αναθεώρησε πολλά πράγματα. Ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό. Για αυτό και παραχώρησε μια συνέντευξη, από τις ελάχιστες που αφήναν στο κοινό να διακρίνει την μελαγχολία και την πικρία πίσω από το πιο αισιόδοξο πρόσωπο της Ελλάδας.
Ήταν στενάχωρο το φετινό μου καλοκαίρι. Μου έλειψε η συντροφικότητα που μου έδειχνε ο κόσμος και επιπλέον είχα και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ζω μέσα από την δουλειά μου που είναι για μένα η φυγή μου. Ζητούσα αισιοδοξία για αυτό επέλεξα για αυτό το χειμώνα να παίξω το «Λίγο πιο νωρίς λίγο ποιο αργά».
Δεν έχω διάθεση να παίζω πια νέα κορίτσια. Ζω, όμως και συμπεριφέρομαι σαν νέα κοπέλα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν βρίσκομαι στην πρώτη μου νιότη. Το ξέρω, το γνωρίζω, άλλο αν δεν μου φαίνεται ή δεν το νιώθω.
Έκανα φέτος πίσω την προσωπική μου ζωή και στρώθηκα και πάλι στην δουλεία. Θα κάνω μια ταινία με θέμα τη συνέχεια της ζωής της Μανταλένας. Και αυτό, γιατί η Μανταλένα πιστεύω, όπως και εγώ, αγωνίσθηκε, πέτυχε και σήμερα θα δούμε αν είναι ευτυχισμένη. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα. Όταν γυρίζαμε τη Μανταλένα στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αισιοδοξούσαμε. Κάναμε μεγάλα όνειρα. Και σήμερα αισιοδοξούμε αλλά μικρύνανε τα όνειρά μας. Γίναμε πιο πρακτικοί, πιο μοναχικοί, πιο ηλεκτρονικοί πιο απάνθρωποι. Τι νομίζεις. Και εγώ σέρνω ακόμη τα προδομένα όνειρα μου.
Έχω πικρίες σαν άνθρωπος, αλλά έχω ελπίδα και τρυφερότητα, στοιχεία εφηβείας που δεν λένε να με εγκαταλείψουν. Και αυτό είναι το καλό μου και το κακό μου. Είμαι λιποτάκτης της ίδιας μου της ζωής. Φυγή μου είναι μόνο το εξοχικό μου σπίτι. Πήγα ένα Σαββατοκύριακο στην Σκιάθο, αλλά δεν μπόρεσα να βγω στο νησί από το σκάφος που με φιλοξενούσε. Τόσος ήταν ο κόσμος που μαζεύτηκε. Που με ξέρουν όλοι αυτοί; Δεν κάνω πια ταινίες, δεν κάνω τηλεόραση, μόνο θέατρο. Η μόνη επαφή που έχω με το κοινό είναι από τις παλιές μου ταινίες που παίζονται στην TV. Ελάχιστοι ξέρουν την νέα μου εικόνα.
Στην ζωή μου και στην δουλειά μου πιστεύω ότι συμβιβάστηκα όσο λιγότερο μπορούσα. Κατάργησα τα «πρέπει» και κράτησα «τα θέλω» και τα «μπορώ» . Θα ευχόμουν να είχα τολμήσει περισσότερο, για μένα και τους άλλους.
Από τον Πάνο Ζόγκα
Πηγή: joytv
xespao
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άλμα ανατροπής και δημιουργίας...!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ