2013-07-11 15:10:04
του Πασχάλη Τσολάκη
Τα δάκρυα των ανθρώπων πληθαίνουν κάθε μέρα από την ασκούμενη μνημονιακή πολιτική και ο τρόμος περισσεύει από τα άγρια μέτρα, τα χαράτσια, , τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις απολύσεις Κάθε ξημέρωμα κι ένας συνάνθρωπος, σηκώνει τα χέρια και το κεφάλι ψηλά, όχι για να προσευχηθεί, αλλά για να δέσει το σχοινί που θα τον γλυτώσει από ότι αυτός θεωρεί βάσανο και βάρος ασήκωτο. Αν δεν είναι σχοινί θα είναι κάποιο όπλο στον κρόταφο, κάποιο δραστικό φάρμακο ή κάποιο πήδημα στο κενό!
Κακή επιλογή, αλλά ποιος είναι αυτός που θα κρίνει έναν άνθρωπο σε τι ψυχοσυναισθηματική κατάσταση βρίσκεται, την ώρα που επιλέγει την πράξη του,
θεωρώντας την ίσως, ότι τον απαλλάσσει από χιλιάδες καθημερινούς θανάτους!
Αυτά θερίζουν οι κυβερνώντες, αλλά άραγε δεν γνωρίζουν ότι στέλνοντας στον θάνατο αθώους ανθρώπους, κι οι ίδιοι θα έχουν έναν σκληρό πολιτικό, ηθικό και ιστορικό θανατικό! Γιατί η ιστορία, στο διηνεκές, θα θυμίζει τις ημέρες και τα έργα τους. Όπως τα ολοκαυτώματα, οι γενοκτονίες, οι σφαγές, το Άουσβιτς, η Χιροσίμα..
Διάβαζα το κύριο άρθρο της Real News με τίτλο « ή με την κοινωνία ή με την τρόικα» και θυμήθηκα το τελείωμα της ανοιχτής επιστολής προς τους πολίτες, του Παναγιώτη Τσολάκη ως υποψήφιου πολιτευτή, μοναδική έντυπη σελίδα, ως προεκλογικό υλικό: Εμείς με την Ελλάδα – Αυτοί με τα μνημόνια. Εμείς με την κοινωνία – αυτοί με τους δανειστές.
Δυστυχώς η κυρίαρχη μέχρι και τώρα πολιτική, έχει κάνει την επιλογή της. Η κοινωνία είναι αδύναμη να επιβάλει την δική της θέληση και οι αντιμνημονιακοί, ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ξεσηκώσουν την κοινωνία.
Σε στιγμές κρίσεις, σε στιγμές απόγνωσης, σε στιγμές αγωνίας, πείνας και επιβίωσης, δεν πείθεις με ρητορείες φορώντας κοστούμια και συνολάκια, διαφορετικά κάθε μέρα, δεν πείθεις φορώντας ακριβά αρώματα απευθυνόμενος σε πολίτες που μυρίζουν ιδρώτα από κούραση και αγωνία, δεν πείθεις με μισθό 6-8 χιλιάδες, μιλώντας σε ανθρώπους που ματώνουν για 500 ευρώ και σε ανθρώπους που είναι άνεργοι.
Δεν πείθεις με τόσα προνόμια, όσες κορώνες κι αν ρίχνεις από τα δικά τους πάνελ.
Σε ώρες πολέμου, όπου οι άνθρωποι σκοτώνονται, ματώνουν, τραυματίζονται, βογγάνε, πεινάνε, διψάνε, κρυώνουν, δεν πείθεις διοικώντας και δίνοντας εντολές μέσα από πολυτελή γραφεία.
Δεν πείθεις με τόσους συμβούλους που ο λαός πληρώνει, δεν πείθεις με βουλευτικά γραφεία, τηλέφωνα, ατέλειες, αυτοκίνητα και προσωπικό ασφαλείας, την ώρα που η ίδια η πολιτική δεν παρέχει καμία ασφάλεια στους πολίτες!
Σε στιγμές κρίσης, σε στιγμές ανυδρίας, εκείνο που κρατάει την σπίθα της αισιοδοξίας και του αγώνα είναι το παράδειγμα του Μέγα Αλέξανδρου, που όταν η δίψα θέριζε, οι συστρατιώτες στράγγισαν τα παγούρια και γεμίσανε το κράνος για να πιει ο αρχηγός τους κι εκείνος το έριξε στο χώμα λέγοντας: Δεν γίνεται οι μαχητές μου να διψάνε και να υποφέρουν και εγώ να μην υποφέρω μαζί τους. Αυτοί είναι οι ηγέτες. Άλλωστε η ίδια η δημοκρατία, η ίδια η πολιτεία κάποια επαγγέλματα τα ξεχωρίζει και τα χαρακτηρίζει λειτουργήματα. Δηλαδή προσφορά και μόνο.
Οι πολιτικοί, οι βουλευτές, ο άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκητες, προσφέρθηκαν για να βοηθήσουν την κοινωνία. Συνεπώς το λιγότερο που μπορούν να κάνουν, αν δεν μπορούν να προσφέρουν πολλά, είναι να μην έχουν κερδίσει τίποτα ! Αυτό σημαίνει λειτούργημα.
Πολιτικός και πλούσιος δεν γίνεται. Ο πολιτικός είναι να προσφέρει και όχι να κερδίζει από την πολιτική. Όπως και ο γιατρός, όπως ο ιερωμένος, όπως ο εκπαιδευτικός. Δεν γίνεται να πλουτίζουν γιατί αυτοί είναι λειτουργοί. Όποιος θέλει να πλουτίσει μπορεί να γίνει έμπορος, επιχειρηματίας, τραπεζίτης, εργοστασιάρχης, εισοδηματίας, τυχοδιώκτης….
Τέτοια μνημόνια χρειάζεται η κοινωνία και όχι τα μνημόνια των τραπεζιτών και των τοκογλύφων.
Υ.Γ Είναι γνωστό πως στην περιοχή μου (Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ) δραστηριοποιείται η ΔΕΗ. Τα τελευταία χρόνια, λόγω συρρίκνωσης του προσωπικού στα εργοστάσια παραγωγής και ορυχεία, ο αριθμός των εποχούμενου προσωπικού, τα γνωστά οχτάμηνα έχουν αυξηθεί. Η εργασία αυτή ήταν μια ανάσα για τους ανθρώπους της περιοχής, δεδομένου του γνωστού μεγέθους της ανεργίας στην περιοχή. Ένας μηχανοτεχνίτης ή ηλεκτροτεχνίτης αμείβονταν, με 1036 ευρώ και τώρα στις νέες προσλήψεις που γίνονται αυτές τις μέρες ο μισθός θα είναι 585 ευρώ! Μία μείωση πάνω από 40%. Κάτω δεν των 25 ετών ο μισθός είναι 510 ευρώ. Καθαρά δηλαδή γύρω στα 450-460 ευρώ.
Η αναφορά αυτή για να συνειδητοποιήσουν οι νέοι ποια ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ τους περιμένει και ποια ζωή τους περιμένει, γιατί παραμένον ακόμα αδρανείς.
Πρέπει να πούνε ασιχτίρ σε τέτοιους πολιτικούς και δέκα φορές ασιχτίρ στους οικονομικούς δολοφόνους και σε όλους εκείνους που καταλύουν εθνικές κυριαρχίες, εθνικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως το νόημα της αξιοπρέπειας…
Tromaktiko
Τα δάκρυα των ανθρώπων πληθαίνουν κάθε μέρα από την ασκούμενη μνημονιακή πολιτική και ο τρόμος περισσεύει από τα άγρια μέτρα, τα χαράτσια, , τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις απολύσεις Κάθε ξημέρωμα κι ένας συνάνθρωπος, σηκώνει τα χέρια και το κεφάλι ψηλά, όχι για να προσευχηθεί, αλλά για να δέσει το σχοινί που θα τον γλυτώσει από ότι αυτός θεωρεί βάσανο και βάρος ασήκωτο. Αν δεν είναι σχοινί θα είναι κάποιο όπλο στον κρόταφο, κάποιο δραστικό φάρμακο ή κάποιο πήδημα στο κενό!
Κακή επιλογή, αλλά ποιος είναι αυτός που θα κρίνει έναν άνθρωπο σε τι ψυχοσυναισθηματική κατάσταση βρίσκεται, την ώρα που επιλέγει την πράξη του,
θεωρώντας την ίσως, ότι τον απαλλάσσει από χιλιάδες καθημερινούς θανάτους!
Αυτά θερίζουν οι κυβερνώντες, αλλά άραγε δεν γνωρίζουν ότι στέλνοντας στον θάνατο αθώους ανθρώπους, κι οι ίδιοι θα έχουν έναν σκληρό πολιτικό, ηθικό και ιστορικό θανατικό! Γιατί η ιστορία, στο διηνεκές, θα θυμίζει τις ημέρες και τα έργα τους. Όπως τα ολοκαυτώματα, οι γενοκτονίες, οι σφαγές, το Άουσβιτς, η Χιροσίμα..
Διάβαζα το κύριο άρθρο της Real News με τίτλο « ή με την κοινωνία ή με την τρόικα» και θυμήθηκα το τελείωμα της ανοιχτής επιστολής προς τους πολίτες, του Παναγιώτη Τσολάκη ως υποψήφιου πολιτευτή, μοναδική έντυπη σελίδα, ως προεκλογικό υλικό: Εμείς με την Ελλάδα – Αυτοί με τα μνημόνια. Εμείς με την κοινωνία – αυτοί με τους δανειστές.
Δυστυχώς η κυρίαρχη μέχρι και τώρα πολιτική, έχει κάνει την επιλογή της. Η κοινωνία είναι αδύναμη να επιβάλει την δική της θέληση και οι αντιμνημονιακοί, ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ξεσηκώσουν την κοινωνία.
Σε στιγμές κρίσεις, σε στιγμές απόγνωσης, σε στιγμές αγωνίας, πείνας και επιβίωσης, δεν πείθεις με ρητορείες φορώντας κοστούμια και συνολάκια, διαφορετικά κάθε μέρα, δεν πείθεις φορώντας ακριβά αρώματα απευθυνόμενος σε πολίτες που μυρίζουν ιδρώτα από κούραση και αγωνία, δεν πείθεις με μισθό 6-8 χιλιάδες, μιλώντας σε ανθρώπους που ματώνουν για 500 ευρώ και σε ανθρώπους που είναι άνεργοι.
Δεν πείθεις με τόσα προνόμια, όσες κορώνες κι αν ρίχνεις από τα δικά τους πάνελ.
Σε ώρες πολέμου, όπου οι άνθρωποι σκοτώνονται, ματώνουν, τραυματίζονται, βογγάνε, πεινάνε, διψάνε, κρυώνουν, δεν πείθεις διοικώντας και δίνοντας εντολές μέσα από πολυτελή γραφεία.
Δεν πείθεις με τόσους συμβούλους που ο λαός πληρώνει, δεν πείθεις με βουλευτικά γραφεία, τηλέφωνα, ατέλειες, αυτοκίνητα και προσωπικό ασφαλείας, την ώρα που η ίδια η πολιτική δεν παρέχει καμία ασφάλεια στους πολίτες!
Σε στιγμές κρίσης, σε στιγμές ανυδρίας, εκείνο που κρατάει την σπίθα της αισιοδοξίας και του αγώνα είναι το παράδειγμα του Μέγα Αλέξανδρου, που όταν η δίψα θέριζε, οι συστρατιώτες στράγγισαν τα παγούρια και γεμίσανε το κράνος για να πιει ο αρχηγός τους κι εκείνος το έριξε στο χώμα λέγοντας: Δεν γίνεται οι μαχητές μου να διψάνε και να υποφέρουν και εγώ να μην υποφέρω μαζί τους. Αυτοί είναι οι ηγέτες. Άλλωστε η ίδια η δημοκρατία, η ίδια η πολιτεία κάποια επαγγέλματα τα ξεχωρίζει και τα χαρακτηρίζει λειτουργήματα. Δηλαδή προσφορά και μόνο.
Οι πολιτικοί, οι βουλευτές, ο άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκητες, προσφέρθηκαν για να βοηθήσουν την κοινωνία. Συνεπώς το λιγότερο που μπορούν να κάνουν, αν δεν μπορούν να προσφέρουν πολλά, είναι να μην έχουν κερδίσει τίποτα ! Αυτό σημαίνει λειτούργημα.
Πολιτικός και πλούσιος δεν γίνεται. Ο πολιτικός είναι να προσφέρει και όχι να κερδίζει από την πολιτική. Όπως και ο γιατρός, όπως ο ιερωμένος, όπως ο εκπαιδευτικός. Δεν γίνεται να πλουτίζουν γιατί αυτοί είναι λειτουργοί. Όποιος θέλει να πλουτίσει μπορεί να γίνει έμπορος, επιχειρηματίας, τραπεζίτης, εργοστασιάρχης, εισοδηματίας, τυχοδιώκτης….
Τέτοια μνημόνια χρειάζεται η κοινωνία και όχι τα μνημόνια των τραπεζιτών και των τοκογλύφων.
Υ.Γ Είναι γνωστό πως στην περιοχή μου (Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ) δραστηριοποιείται η ΔΕΗ. Τα τελευταία χρόνια, λόγω συρρίκνωσης του προσωπικού στα εργοστάσια παραγωγής και ορυχεία, ο αριθμός των εποχούμενου προσωπικού, τα γνωστά οχτάμηνα έχουν αυξηθεί. Η εργασία αυτή ήταν μια ανάσα για τους ανθρώπους της περιοχής, δεδομένου του γνωστού μεγέθους της ανεργίας στην περιοχή. Ένας μηχανοτεχνίτης ή ηλεκτροτεχνίτης αμείβονταν, με 1036 ευρώ και τώρα στις νέες προσλήψεις που γίνονται αυτές τις μέρες ο μισθός θα είναι 585 ευρώ! Μία μείωση πάνω από 40%. Κάτω δεν των 25 ετών ο μισθός είναι 510 ευρώ. Καθαρά δηλαδή γύρω στα 450-460 ευρώ.
Η αναφορά αυτή για να συνειδητοποιήσουν οι νέοι ποια ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ τους περιμένει και ποια ζωή τους περιμένει, γιατί παραμένον ακόμα αδρανείς.
Πρέπει να πούνε ασιχτίρ σε τέτοιους πολιτικούς και δέκα φορές ασιχτίρ στους οικονομικούς δολοφόνους και σε όλους εκείνους που καταλύουν εθνικές κυριαρχίες, εθνικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως το νόημα της αξιοπρέπειας…
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στην Αγγλία ο Τζεμπούρ για τη μεταγραφή του
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκεί που η ξηρά εισχωρεί στη θάλασσα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
