Αν θυμόμαστε καλά, ο Μ. Χρυσοχοϊδης στην πρώτη του θητεία στην Κατεχάκη, είχε προωθήσει την ιδέα του γραφείου παραπόνων των πολιτών κατά τη αστυνομικής βίας. Ο υπουργός σε κάθε του βήμα έλεγε πώς οι αστυνομικοί δεν πρέπει να βιαιοπραγούν κατά των ανθρώπων και μάλιστα τους απειλούσε κατά καιρούς ότι θα τους τσακίσει αν διαπιστωθεί ότι χτυπούν ανθρώπους χωρίς λόγο.
Το ίδιο παραμύθι έλεγε και ο διάδοχός του κ. Παπουτσής, αλλά όταν ήρθαν τα Μνημόνια στην Αθήνα, κι όχι μόνο, έπεσε το ξύλο της αρκούδας.
Έτσι, από το ταλαίπωρο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έμεινε μόνο το όνομα αφού ο πολίτης και απροστάτευτος είναι από τους εγκληματίες και τρώει ξύλο από την Αστυνομία.
Τις τελευταίες ημέρες, όμως, η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει ένταση, χωρίς πολυπληθείς διαδηλώσεις και επεισόδια, μόνο κάτι συγκεντρώσεις για τον αυτόχειρα συνταξιούχο, αλλά παρ’ όλα αυτά η αστυνομία έχει πάρει εντολή να βαράει στο ψαχνό. Δύο μέρες τώρα δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ δεν τολμάνε να… κοιτάξουν ΜΑΤατζή και πέφτει άγριο ξύλο. Στην Κρήτη καταγγέλλουν αστυνομικούς με κουκούλες ότι έχουν τσακίσει 18χρονο.
Τι είναι όλα αυτά άραγε; Και τι λέει ο διώκτης της παραβατικότητας των αστυνομικών κ. Χρυσοχοϊδης; Η ΕΛ.ΑΣ. εκτός από τον να παραγγέλλει έρευνες για τις καταγγελίες κάνει και τίποτε άλλο;
Και να θέσουμε και ένα άλλο ζήτημα:
Πως είναι δυνατόν, η αστυνομία, και πιο συγκεκριμένα τα ΜΑΤ, να είναι τόσο σκληροί και βίαιοι διώκτες των εκάστοτε διαδηλωτών, την ίδια ώρα που οι πάσης φύσης κακοποιοί λυμαίνονται τις πόλεις, και αντιμετωπίζονται με το γάντι;
Πως γίνεται και χρειάζεται μια ολόκληρη διμοιρία πάνοπλων ΜΑΤ για να πλακώσουν στο ξύλο, και να ελέγξουν μια διαδηλώτρια, όταν στα διάφορα (πραγματικά) βίντεο που βλέπουμε από την Αμερική, ένας και μόνο αστυνομικός μπορεί να ακινητοποιήσει, να δέσει, και να συλλάβει έναν αγριεμένο, συνήθως ένοπλο παραβάτη;
Γιατί τόσο μένος εναντίον των ειρηνικών διαδηλωτών, ενώ όταν πρόκειται για τρελαμένους μπαχαλάκηδες, επικρατεί η τακτική «ακίνητα στρατιωτάκια»;
Γιατί οι διάφοροι κακοποιοί αντιμετωπίζονται με το “σεις” και με το “σας”, ενώ όταν πρόκειται για διαδηλωτές συνταξιούχους, ναυτεργάτες, κλπ. πέφτει το ξύλο της αρκούδας;
Και τέλος, πως γίνεται και υπάρχουν τόσοι μα τόσοι αστυνομικοί διαθέσιμοι για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων, την φύλαξη στόχων, την περιφρούρηση των γηπέδων κλπ. αλλά όταν καλεί κάποιος το 100 να τον σώσει από κάποιον εγκληματία, αυτό έρχεται, αν έρθει, μετά από ώρα, με την επίσημη δικαιολογία να είναι πάντα η λειψανδρία;
Τι στο διάολο συμβαίνει, και η αστυνομία μας διαχρονικά εστιάζει την προσοχή της στην δίωξη των όποιων «πολιτικών» παραβάσεων, αντί σε αυτήν των παραβατών του κοινού ποινικού δικαίου;
Πως γίνεται να φοβάσαι να περπατήσεις μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια, ή στον Βαρδάρη, και να μην υπάρχει καμία αστυνομική παρουσία, αλλά την ίδια ώρα κλούβες γεμάτες από άνδρες των ΜΑΤ να κάθονται αργόσχολα σε άσχετα σημεία, σε ολόκληρη την Ελλάδα;
Τι λέει για όλα αυτά ο Κάλαχαν της Ελλάδας κ. Χρυσοχοίδης;
Α.Ψ- S. A.
kostasxan.blogspot.com
