2013-07-16 12:25:04
του Μανόλη Παντινάκη
Εικόνες του πολέμου και μετά αναβιώνουν στο χωριό Καρίνες Ρεθύμνου, μόνο που τώρα γυναίκες και άντρες που σπεύδουν στην παλαιά βρύση, αντί για τις στάμνες εκείνων των χρόνων της ανέχειας, έχουν μαζί τους πλαστικά μπουκάλια και άλλα αντικείμενα για να πάρουν νερό και να πιούν στο σπίτι τους!
Ο Σταύρος Κοκοτσάκης στα 91 του χρόνια. Επιστρέφοντας στο σπίτι θα γεμίσει τα μπουκάλια νερό
Και τούτο, γιατί το νερό από όπου υδρευόταν ανέκαθεν ο οικισμός και προέρχεται από τις πηγές «Κεράμου» και «Αρκάλου», έχει κριθεί ακατάλληλο από τον περασμένο Οκτώβριο για πόση, και οι εκατόν είκοσι κάτοικοι, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, έχουν στραφεί αναγκαστικά στα εμφιαλωμένα ιδιωτικών εταιριών Είναι παιχνίδι των εταιριών που… μπήκαν στους εργαστηριακούς ελέγχους για την ποιότητα του νερού ή όντως «το νερό που πίναμε όλα μας τα χρόνια ξαφνικά μολύνθηκε και μας είπαν να το αποφεύγουμε γιατί κινδυνεύει η υγεία μας;» διερωτώνται.
Κανείς δεν γνωρίζει και όλοι σέρνονται πίσω από το πρόβλημα, που γίνεται ιδιαίτερα οξύ τους μήνες που διανύουμε, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών…
Και δεν αρκεί που οι Καρίνες των κτηνοτρόφων και της λεβεντιάς «πετάχτηκαν» από τη μέριμνα των Αρχών πάνω σε ουσιώδη θέματα, όπως η υγεία και η συγκοινωνιακή, από χρόνια, απομόνωση, ήλθαν και τα πορίσματα των εργαστηριακών εξετάσεων του πόσιμου νερού και κατέβασαν πιο χαμηλά την ποιότητα ζωής τους. ακατάλληλο νερό καρίνες εμφιαλωμένο
Τρεις απόδημοι που ήλθαν το καλοκαίρι για τις διακοπές τους: Κώστας Μαραβελάκης, Γιάννης Νικολουδάκης και Νίκος Νικολουδάκης. Και οι τρεις συζητούν για το ακατάλληλο νερό…
Όμως, οι άνθρωποι, αξιοπρεπείς από γεννησιμιού τους έμαθαν και υπομένουν κι ας έχουν μείνει μόνοι να παλεύουν για τη ζωή τους!
Ήταν γροθιά στο μαχαίρι η εικόνα όταν ο υπερήλικας Σταύρος Κοκοτσάκης στα 91 του χρόνια, μια σεμνή και περήφανη παραδοσιακή μορφή, βρέθηκε στο καφενείο για να πάρει τον απογευματινό του καφέ έχοντας μαζί του και μια τσάντα με πλαστικά μπουκάλια!
Επιστρέφοντας στο σπίτι κοντά στην αρχόντισσά του Χρυσούλα, θα γέμιζε τα μπουκάλια νερό από το… κατάλληλο για πόση νερό της παλιάς βρύσης, από εκεί που στα αμείλικτα από φτώχεια χρόνια του πολέμου και μεταπολεμικά, έβαζαν στις στάμνες το αγαθό της ζωής όλες οι νοικοκυρές..
Παρασκευάς Σχοινάκης: « Δυο λύσεις υπάρχουν! Ή να φέρουμε νερό από το Σπήλι, ή από τις πηγές των «Αγίων Πάντων», αλλά είναι λίγο…»
«ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ…»
Σ’αυτό το δεκάμηνο του καθημερινού δρομολογίου στη βρύση ή στην προμήθεια του ζωογόνου υγρού από τις εταιρίες εμφιάλωσης, οι άνθρωποι έκαναν παραστάσεις στο δήμαρχο, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν και τώρα που ήλθαν οι ζέστες με μεγαλύτερη ένταση φωνάζουν και οργίζονται γιατί ένα μεγάλο ζήτημα σέρνεται και δεν δίδεται λύση και οι ίδιοι αισθάνονται να είναι «μόνοι και απροστάτευτοι».
«Μια λύση που συζητούμε», προτείνει ο Παρασκευάς Σχοινάκης, «είναι να φέρουμε ποσότητες νερού από το Σπήλι, που έτσι κι αλλιώς τρέχει άσκοπα και χάνεται, και μια άλλη είναι να πάρουμε το νερό από τις πηγές των «Αγίων Πάντων» του χωριού μας που, όμως, είναι λίγο και αμφιβάλλω αν μας φτάνει…» λύση. Οι πηγές, απ’ όπου υδρεύονται τα σπίτια, λένε, «έχουν να καθαριστούν πολλά χρόνια και το δίκτυο που μεταφέρει το νερό έχει ηλικία ίσως και 35 χρόνων».
Ο Γαλάτιος Λαγουδάκης βιώνει το πρόβλημα και μιλάει με καυστικά λόγια για τη μέχρι τώρα αντιμετώπιση που έτυχε από τις Αρχές: «Με την απαγόρευση οι χωριανοί σταμάτησαν να πίνουν νερό από τις βρύσες των σπιτιών τους. Όλα μας τα χρόνια πίναμε από αυτό το νερό και δεν πάθαμε κάτι, και τον Οκτώβριο μας είπαν να μην πίνουμε.
Βρεθήκαμε σε ένα αδιέξοδο, έγιναν έλεγχοι από εργαστήρια και αποφάνθηκαν ότι είναι ακατάλληλο, οπότε όσοι έχουμε τη δυνατότητα στραφήκαμε στα εμφιαλωμένα και οι άλλοι χωριανοί με μπουκάλια παίρνουν από τη βρύση, που το νερό έρχεται από το «Ρέκτρα» και είναι, μας είπαν, κατάλληλο να το πίνουμε.
Πήγαμε στο δήμο διαμαρτυρηθήκαμε, μας είπε ότι θα βάλουν ένα μηχάνημα χλωρίωσης του νερού κι ακόμη το περιμένουμε, ο κόσμος είναι άνω-κάτω και δεν ξέρω τι θα γίνει. Αλήθεια νιώθουμε απροστάτευτοι σε ένα τέτοιο μεγάλο θέμα…»
Μπροστά, λοιπόν, σε ένα τέτοιο μεγάλων διαστάσεων πρόβλημα που θα εντείνεται όσο «τρέχουμε» το καλοκαίρι, οι κάτοικοι δεν πρόκειται να μείνουν ήσυχοι! Γιατί οι καθημερινές συζητήσεις στο «πρόβλημα που καίει» δε θα μείνουν απλά συζητήσεις αλλά θα ζητηθούν και ευθύνες, όσο αυτό μένει στο «ψυγείο».
Όσοι έμειναν να… φυλάνε το χωριό, και είναι λίγοι, νιώθουν βαθιά στο πετσί τους την απουσία της κρατικής μέριμνας. «Φτάνει πια», φωνάζουν από τα βοσκοτόπια που τους ζουν madeincreta.gr
Εικόνες του πολέμου και μετά αναβιώνουν στο χωριό Καρίνες Ρεθύμνου, μόνο που τώρα γυναίκες και άντρες που σπεύδουν στην παλαιά βρύση, αντί για τις στάμνες εκείνων των χρόνων της ανέχειας, έχουν μαζί τους πλαστικά μπουκάλια και άλλα αντικείμενα για να πάρουν νερό και να πιούν στο σπίτι τους!
Ο Σταύρος Κοκοτσάκης στα 91 του χρόνια. Επιστρέφοντας στο σπίτι θα γεμίσει τα μπουκάλια νερό
Και τούτο, γιατί το νερό από όπου υδρευόταν ανέκαθεν ο οικισμός και προέρχεται από τις πηγές «Κεράμου» και «Αρκάλου», έχει κριθεί ακατάλληλο από τον περασμένο Οκτώβριο για πόση, και οι εκατόν είκοσι κάτοικοι, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, έχουν στραφεί αναγκαστικά στα εμφιαλωμένα ιδιωτικών εταιριών Είναι παιχνίδι των εταιριών που… μπήκαν στους εργαστηριακούς ελέγχους για την ποιότητα του νερού ή όντως «το νερό που πίναμε όλα μας τα χρόνια ξαφνικά μολύνθηκε και μας είπαν να το αποφεύγουμε γιατί κινδυνεύει η υγεία μας;» διερωτώνται.
Κανείς δεν γνωρίζει και όλοι σέρνονται πίσω από το πρόβλημα, που γίνεται ιδιαίτερα οξύ τους μήνες που διανύουμε, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών…
Και δεν αρκεί που οι Καρίνες των κτηνοτρόφων και της λεβεντιάς «πετάχτηκαν» από τη μέριμνα των Αρχών πάνω σε ουσιώδη θέματα, όπως η υγεία και η συγκοινωνιακή, από χρόνια, απομόνωση, ήλθαν και τα πορίσματα των εργαστηριακών εξετάσεων του πόσιμου νερού και κατέβασαν πιο χαμηλά την ποιότητα ζωής τους. ακατάλληλο νερό καρίνες εμφιαλωμένο
Τρεις απόδημοι που ήλθαν το καλοκαίρι για τις διακοπές τους: Κώστας Μαραβελάκης, Γιάννης Νικολουδάκης και Νίκος Νικολουδάκης. Και οι τρεις συζητούν για το ακατάλληλο νερό…
Όμως, οι άνθρωποι, αξιοπρεπείς από γεννησιμιού τους έμαθαν και υπομένουν κι ας έχουν μείνει μόνοι να παλεύουν για τη ζωή τους!
Ήταν γροθιά στο μαχαίρι η εικόνα όταν ο υπερήλικας Σταύρος Κοκοτσάκης στα 91 του χρόνια, μια σεμνή και περήφανη παραδοσιακή μορφή, βρέθηκε στο καφενείο για να πάρει τον απογευματινό του καφέ έχοντας μαζί του και μια τσάντα με πλαστικά μπουκάλια!
Επιστρέφοντας στο σπίτι κοντά στην αρχόντισσά του Χρυσούλα, θα γέμιζε τα μπουκάλια νερό από το… κατάλληλο για πόση νερό της παλιάς βρύσης, από εκεί που στα αμείλικτα από φτώχεια χρόνια του πολέμου και μεταπολεμικά, έβαζαν στις στάμνες το αγαθό της ζωής όλες οι νοικοκυρές..
Παρασκευάς Σχοινάκης: « Δυο λύσεις υπάρχουν! Ή να φέρουμε νερό από το Σπήλι, ή από τις πηγές των «Αγίων Πάντων», αλλά είναι λίγο…»
«ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ…»
Σ’αυτό το δεκάμηνο του καθημερινού δρομολογίου στη βρύση ή στην προμήθεια του ζωογόνου υγρού από τις εταιρίες εμφιάλωσης, οι άνθρωποι έκαναν παραστάσεις στο δήμαρχο, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν και τώρα που ήλθαν οι ζέστες με μεγαλύτερη ένταση φωνάζουν και οργίζονται γιατί ένα μεγάλο ζήτημα σέρνεται και δεν δίδεται λύση και οι ίδιοι αισθάνονται να είναι «μόνοι και απροστάτευτοι».
«Μια λύση που συζητούμε», προτείνει ο Παρασκευάς Σχοινάκης, «είναι να φέρουμε ποσότητες νερού από το Σπήλι, που έτσι κι αλλιώς τρέχει άσκοπα και χάνεται, και μια άλλη είναι να πάρουμε το νερό από τις πηγές των «Αγίων Πάντων» του χωριού μας που, όμως, είναι λίγο και αμφιβάλλω αν μας φτάνει…» λύση. Οι πηγές, απ’ όπου υδρεύονται τα σπίτια, λένε, «έχουν να καθαριστούν πολλά χρόνια και το δίκτυο που μεταφέρει το νερό έχει ηλικία ίσως και 35 χρόνων».
Ο Γαλάτιος Λαγουδάκης βιώνει το πρόβλημα και μιλάει με καυστικά λόγια για τη μέχρι τώρα αντιμετώπιση που έτυχε από τις Αρχές: «Με την απαγόρευση οι χωριανοί σταμάτησαν να πίνουν νερό από τις βρύσες των σπιτιών τους. Όλα μας τα χρόνια πίναμε από αυτό το νερό και δεν πάθαμε κάτι, και τον Οκτώβριο μας είπαν να μην πίνουμε.
Βρεθήκαμε σε ένα αδιέξοδο, έγιναν έλεγχοι από εργαστήρια και αποφάνθηκαν ότι είναι ακατάλληλο, οπότε όσοι έχουμε τη δυνατότητα στραφήκαμε στα εμφιαλωμένα και οι άλλοι χωριανοί με μπουκάλια παίρνουν από τη βρύση, που το νερό έρχεται από το «Ρέκτρα» και είναι, μας είπαν, κατάλληλο να το πίνουμε.
Πήγαμε στο δήμο διαμαρτυρηθήκαμε, μας είπε ότι θα βάλουν ένα μηχάνημα χλωρίωσης του νερού κι ακόμη το περιμένουμε, ο κόσμος είναι άνω-κάτω και δεν ξέρω τι θα γίνει. Αλήθεια νιώθουμε απροστάτευτοι σε ένα τέτοιο μεγάλο θέμα…»
Μπροστά, λοιπόν, σε ένα τέτοιο μεγάλων διαστάσεων πρόβλημα που θα εντείνεται όσο «τρέχουμε» το καλοκαίρι, οι κάτοικοι δεν πρόκειται να μείνουν ήσυχοι! Γιατί οι καθημερινές συζητήσεις στο «πρόβλημα που καίει» δε θα μείνουν απλά συζητήσεις αλλά θα ζητηθούν και ευθύνες, όσο αυτό μένει στο «ψυγείο».
Όσοι έμειναν να… φυλάνε το χωριό, και είναι λίγοι, νιώθουν βαθιά στο πετσί τους την απουσία της κρατικής μέριμνας. «Φτάνει πια», φωνάζουν από τα βοσκοτόπια που τους ζουν madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πλησιάζει στη Σίτι ο Γιόβετιτς
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
