2013-07-16 16:30:06
Δεν κατάφερε να γίνει καγκελάριος στην Γερμανία, αλλα κυβερνάει το προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα!
Η φιγούρα του, η παράξενη εικόνα του γηραιού ημιπαράλυτου, ψυχρού και αμείλικτου κυρίαρχου της ευρωπαϊκής οικονομίας, μοιάζει φτιαγμένη για να γεννά παρεξηγήσεις, να διχάζει. Κι αυτό, βέβαια, ισχύει πολλαπλασιασμένο εις τη νιοστή δύναμη, σε ό,τι αφορά στους Ελληνες. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο αμείλικτος υπουργός οικονομικών της ήδη δαιμονοποιημένης Γερμανίας, στις 18 Ιουλίου θα βρίσκεται στην Αθήνα για μια επίσκεψη που προβλέπεται να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από εθιμοτυπική.
Για κάποιους αναλυτές είναι «ο καλύτερος καγκελάριος που ήταν γραφτό να μη κυβερνήσει ποτέ τη Γερμανία», για άλλους, κυρίως πολιτικούς του αντιπάλους που δεν διστάζουν να κάνουν αναφορά στην αναπηρία του, «ο Σόιμπλε είναι μια απαίσια αράχνη, ένα ον μόνο με κεφάλι και χέρια» που επιβάλλεται στον περίγυρό του απλώς με την τρομακτική του παρουσία και τη δυσοίωνη ενέργεια που εκπέμπει.
Εφαρμόζοντας μια διαφορετική ανάγνωση της περίπτωσής του, ο Σόιμπλε συγκρίνεται με τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, τον πρόεδρο των ΗΠΑ κατά την περίοδο 1933-'45, ο οποίος είχε και αυτός κινητικά προβλήματα εξαιτίας της πολυομυελίτιδας. Το αναπηρικό καρότσι του Ρούζβελτ, το πιο διάσημο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, ενέπνευσε το γερμανικό τύπο τη δεκαετία του '90 που, με καθηλωτικά εξώφυλλα στο Spiegel, το Stern κ.ο.κ. έθετε ευθέως και χωρίς περιστροφές το ερώτημα: «Μπορεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να γίνει ο πρώτος παράλυτος Γερμανός καγκελάριος;» Σήμερα γνωρίζουμε ότι η πορεία του προς την κορυφή του γερμανικού κράτους ανακόπηκε -δεν ήταν όμως ούτε το καρότσι, ούτε η σφαίρα που διέτρησε τη σπονδυλική του στήλη οι αιτίες που τον απέκλεισαν από το ύπατο αξίωμα της γερμανικής ομοσπονδιακής δημοκρατίας: Γι' αυτό φρόντισε η Ανγκελα Μέρκελ, που τον εκτόπισε από την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών αλλά και αρνήθηκε να τον υποστηρίξει όταν ο Σόιμπλε θέλησε να διεκδικήσει τη θέση του Προέδρου της Γερμανίας.
Παρόλ' αυτά, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σήμερα δεν είναι απλώς ο πιστός και πρόθυμος συνεργάτης της Μέρκελ, αλλά και ένας από τους πολιτικούς άντρες που διαμόρφωσαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία της ενωμένης Ευρώπης. Υπήρξε δεξί χέρι του Χέλμουτ Κολ, δεύτερος τη τάξει στους Χριστιανοδημοκράτες έως ότου αναλάβει την ηγεσία του κόμματος, διετέλεσε υπουργός εσωτερικών, επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας, βασικός διαπραγματευτής για την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και πρωτεργάτης της ευρωπαϊκής ενοποίησης -τουλάχιστον της οικονομικής και παρά τις όποιες ανωμαλίες αυτού του τιτάνιου πειράματος. Και, ανεξάρτητα από την ερμηνεία των αποτελεσμάτων και των παρενεργειών, στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πιστώνεται -ή χρεώνεται, αναλόγως- η επιτυχής εφαρμογή του PSI, δηλαδή η αναδιάρθρωση, ή το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ένα εγχείρημα πρωτοφανούς μεγέθους έως ότου εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι για το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης στην Ελλάδα ο Σόιμπλε είναι ο αντιπρόσωπος μιας μοχθηρής, σκοτεινής και επικίνδυνης δύναμης που επιβουλεύεται τα εθνικά ιερά και όσια, κάτι σαν μια μοντέρνα μετενσάρκωση του αδίστακτου πρίγκηπα Μέτερνιχ. Είναι επίσης εξίσου πιθανό ότι τα προσβλητικά πλακάτ, οι ψεύτικες κρεμάλες και οι χιτλερ-οποιημένες φωτογραφίες του θα κυκλοφορήσουν εκτενώς κατά τις ώρες της παραμονής του στην Αθήνα, σε μια επανάληψη όσων έγιναν κατά την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ, τον προηγούμενο Οκτώβριο. Κι αυτό είναι ως ένα μέτρο εύλογο, καθώς μια ελαφρώς παλαιότερη εκδοχή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε να τσουρουφλίζει ξανά και ξανά την Ελλάδα με ιδιαίτερα καυστικά και υποτιμητικά σχόλια. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κατήγγειλε επανειλημμένα τους Ελληνες για την απροθυμία και την ασυνέπεια τους να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, παρά τα μνημονιακώς συμφωνηθέντα.
Κανείς δεν θυμάται τον Σόιμπλε να χαμογελά, έστω και για τους τύπους, αλλά και κανείς δεν ξεχνά το ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κ. Κάρολος Παπούλιας κάποτε έφτασε να εξοργιστεί τόσο με την απαξιωτική στάση του Γερμανού υπουργού ώστε να δηλώσει «Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα;»
Πέρα από το δίκαιο θυμό του Προέδρου, αυτός «ο κ. Σόιμπλε» είναι, αναμφισβήτητα, ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της γερμανικής πολιτικής, διανύει τον 40ο χρόνο της κοινοβουλευτικής του σταδιοδρομίας και, όχι μόνον δεν σκοπεύει να αποσυρθεί, αλλά εργάζεται σκληρά προετοιμάζοντας την επανεκλογή του με τους Χριστιανοδημοκράτες, στις ομοσπονδιακές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Μολονότι αδιαφορεί για τίτλους και επιδόσεις, ο Σόιμπλε είναι ο μακροβιότερος πολιτικός στη σύγχρονη ιστορία της Γερμανίας. Το ότι έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή και εξακολουθεί να επενδύει κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου του στα κοινά, αγγίζει τα όρια της εμμονής. Μικρό δείγμα αυτού του πάθους και της εξάρτησης από τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, είναι ότι το 1990, δύο μόλις ημέρες μετά από τη δολοφονική επίθεση που τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω, ζητούσε από τη σύζυγό του να του διαβάζει τις εφημερίδες. Και παρόλο που μιλούσε μετά μεγάλης δυσκολίας, ενόσω βρισκόταν στο νοσοκομείο υπαγόρευε στους συνεργάτες του παραγράφους για ένα βιβλίο που συνέγραφε τότε για τη γερμανική ενοποίηση.
Φανατικός ευρωπαϊστής
Η έλευσή του στην Ελλάδα δεν είναι διόλου άμοιρη των έμμεσων μηνυμάτων που ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιθυμεί να μεταδώσει, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στους Γερμανούς ψηφοφόρους: Το κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας, μια κάποια αισιοδοξία που θα προκύψει από τις συνομιλίες της Αθήνας, θα ενισχύσει το κύρος και την αίγλη του Σόιμπλε, αποτελώντας μια συμβολική δικαίωση της πολιτικής του. Οπότε, η συνάντηση στην έδρα των «άτακτων» Ελλήνων έχει ξεχωριστή σημασία για όλο «ClubMed» όπως ειρωνικά αποκαλείται ο προβληματικός ευρωπαϊκός νότος, αλλά και για το άμεσο πολιτικό μέλλον του ίδιου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Φυσικά, το διάσημο αναπηρικό καροτσάκι του θα ακολουθεί ένα ολόκληρο επιτελείο τεχνοκρατών, οι οποίοι προβλέπεται να έχουν εκτενείς και ουσιαστικές συνομιλίες με ομολόγους τους της ελληνικής πλευράς και κυρίως από το υπουργείο Οικονομικών. Εξάλλου, ο Σόιμπλε έρχεται στην Αθήνα αποδεχόμενος προηγούμενη πρόσκληση του κ. Γιάννη Στουρνάρα. Εστω και εάν το ενδεχόμενο ενός δεύτερου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους έχει ήδη αποκλειστεί -τουλάχιστον σύμφωνα με ό,τι δήλωσαν πρόσφατα Μέρκελ και Σόιμπλε από κοινού- ο κατάλογος των θεμάτων που θα απασχολήσουν της γερμανο-ελληνικές συνομιλίες περιέχει ζητήματα κρίσιμης σημασίας. Το ειδικό Αναπτυξιακό Ταμείο πρόκειται να είναι ένα από αυτά, καθώς, μετά από τη δρακόντεια, σχεδόν εκδικητική λιτότητα που ευαγγελιζόταν επίμονα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το μάντρα του είναι πλέον η ανάπτυξη. Διότι, τελικά και παρά τις έντονες επικρίσεις που δέχεται για τη στυγνή επεκτατική πολιτική της Γερμανίας, ο Σόιμπλε παραμένει φανατικός υπέρμαχος της Ενωμένης Ευρώπης. Αποτελεί, μάλιστα, τον τελευταίο εν ενεργεία πολιτικό άνδρα που έχει ζήσει ολόκληρη την ιστορική πορεία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, από το 1992 και το Μάαστριχτ έως σήμερα. Οσο και εάν οι Ελληνες τείνουμε να θυμόμαστε μάλλον το σκληρό του πρόσωπο («αφήστε τις εκλογές, έχουμε κρίση να αντιμετωπίσουμε, τηρήστε τις δεσμεύσεις σας, η Ευρωζώνη θα επιβίωνε ακόμη και χωρίς την Ελλάδα» κ.λπ), θεωρεί ότι μια γερμανοποιημένη Ευρώπη θα ήταν ένας εφιάλτης και επιμένει αμετακίνητος στο δόγμα του: «Ό,τι είναι καλό για την Ευρώπη, είναι καλό για τη Γερμανία» -αν και κάποιοι φροντίζουν να του υπενθυμίζουν τακτικά ότι μάλλον ενστερνίζεται το αντίστροφο, προκρίνοντας το συμφέρον της πατρίδας του, παρά της ΕΕ.
Οι επικίνδυνες σχέσεις με τη ΜέρκελΟ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρείται κάτι σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα, το «δεξί χέρι» της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ. Ομως, όσο ορθό είναι αυτό, άλλο τόσο αποκαλύπτει τη μισή αλήθεια, εφόσον στην πραγματικότητα οι σχέσεις ανάμεσά τους είναι περίπλοκες και αντιφατικές, κάτι σαν μόνιμη ανακωχή. Εξαιτίας της Μέρκελ ο Σόιμπλε αναγκάστηκε να παραιτηθεί από κάθε φιλοδοξία του να αναλάβει αυτός την καγκελαρία, αλλά και χάρη σε αυτήν διατηρεί την εξαιρετικά σημαντική θέση του στη γερμανική κυβέρνηση. Αυτό που ενώνει και ταυτόχρονα χωρίζει το άσπονδο ζεύγος Σόιμπλε-Μέρκελ είναι ο εσωκομματικός αγώνας για τη διαδοχή του Χέλμουτ Κολ στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών. Οπως είναι γνωστό, η Μέρκελ δεν δίστασε να παραμερίσει τους δύο ισχυρότερους άντρες των Χριστιανοδημοκρατών και να τεθεί η ίδια επικεφαλής της παράταξης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την πρόσβασή της στην καγκελαρία. Ο Σόιμπλε, πραγματιστής όπως και η ίδια η Μέρκελ, δηλώνει απτόητος από το γεγονός ότι δεν κατάφερε τελικά να φτάσει στην απόλυτη κορυφή της γερμανικής πολιτικής. «Παρέμεινα ο ίδιος, απαίσιος άνθρωπος» λέει με αυτοσαρκασμό αναφερόμενος στο πόσο άλλαξε η ζωή του μετά από την απόπειρα δολοφονίας που δέχτηκε το 1990. Ο δράστης, Πίτερ Κάουφμαν, ένας άνθρωπος που κρίθηκε από το δικαστήριο ψυχικά διαταραγμένος, τον πυροβόλησε τρεις φορές, δεν κατάφερε όμως να τον σκοτώσει. Τον άφησε όμως παράλυτο, γεγονός που, όπως πιστεύουν οι επικριτές του, επηρέασε τη νοοτροπία του Σόιμπλε, καθώς τον έκανε ακόμη πιο σκληρό, απαιτητικό και, εν τέλει, αδυσώπητο. «Οντας ανάπηρος μπορώ να αποφεύγω περιττές κοινωνικές εκδηλώσεις» λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «κι έτσι κερδίζω χρόνο. Αντί για ανούσιες συνεστιάσεις κ.λπ. προτιμώ να διαβάζω ή να πηγαίνω στο θέατρο και σε συναυλίες. Υπάρχουν, βέβαια, προβλήματα, όπως το ότι πέφτουν πάνω μου ψίχουλα από τους υπόλοιπους που τρώνε όρθιοι από κάποιο μπουφέ. Κι όταν γονατίζουν για να μου μιλήσουν, εύχομαι να μη λένε ότι αυτό γίνεται επειδή είμαι αλαζόνας».
Η εργασιομανία και η εμμονική προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που έχει συνηθίσει να εμφανίζεται πάντα σε θέση ισχύος, σαν εκείνος που έχει τις ενδεδειγμένες λύσεις, ακριβώς διότι διεκδικεί τον τίτλο του παντογνώστη -στον τομέα της οικονομίας, αν μη τι άλλο.
Γεννημένος το 1942 στο βορειοδυτικό τμήμα της Γερμανίας, μεσαίος από τρεις αδελφούς που ακολούθησαν όλοι τον επαγγελματικό δρόμο της νομικής, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ένιωσε ότι ξαναγεννήθηκε όταν η Ανγκελα Μέρκελ, τον Οκτώβριο του 2009, του ανέθεσε το υπουργείο οικονομικών. Η προσέγγιση του Σόιμπλε στην οικονομία οφείλει πολλά στις νομικές του σπουδές, καθώς επιδιώκει τον ορθολογισμό και τη συμμόρφωση προς τη θεσμοθετημένη, συλλογικά συναποφασισμένη ορθή τάξη πραγμάτων. Εκ φύσεως συντηρητικός και από καταβολής του Χριστιανοδημοκράτης, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει ακλόνητος στις επιλογές του, ακόμη και όταν δέχεται δριμεία κριτική, όπως πχ για ένα τερατώδες σφάλμα, μια «τρύπα» που εντοπίστηκε στο γερμανικό προϋπολογισμό ύψους 55 δισ. ευρώ, ή για το διαρκώς διογκούμενο δημόσιο χρέος της χώρας που πλέον υπερβαίνει τα 2 τρισ. ευρώ.
Για τον ακατάβλητο Γερμανό, τίποτε από όλα αυτά δεν αποτελεί αιτία υπερβολικού προβληματισμού. Η περίπτωσή του, εξάλλου, χρησιμεύει ως απόδειξη για το πώς η Γερμανία έχει κόψει τους δεσμούς της με το παρελθόν, τότε που το ναζιστικό καθεστώς ενέτασσε στο πρόγραμμα ευθανασίας εκατοντάδες άτομα με κινητικά προβλήματα ή κάθε είδους ειδικές ανάγκες. Ο Σόιμπλε, ακριβώς όπως επαναδιευθέτησε τη ζωή του, παραμένοντας σύζυγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών παράλληλα με την αφοσίωση στην πολιτική του καριέρα, έτσι και στα δημόσια καθήκοντά του επιμένει ότι ενδιαφέρεται μόνο για το μέλλον. Και, ακριβώς γι' αυτό, κάνει ό,τι μπορεί για να επανεκλεγεί, επειδή διατηρεί ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς με το γερμανικό και το ευρωπαϊκό του όραμα.
Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε
"Εσείς από ποιους κρύβεστε;"...;
Αυτή η μικρή φράση, θα μπορούσε να είναι τίτλος τηλεπαιχνιδιού, φτιαγμένου ειδικά, για να παιχτεί στη Γερμανία. Ποιο θα μπορούσε να είναι το "κόνσεπτ―σενάριο" ενός τέτοιου παιχνιδιού; Να πηγαίνουν οι παίκτες σε τυχαία σπίτια των προαστίων του Βερολίνου, του Μονάχου και της Φρανκφούρτης και αφού χτυπήσουν το κουδούνι, να κάνουν στους ενοίκους την παραπάνω ερώτηση..."Εσείς από ποιους κρύβεστε"; Είστε καταδικασμένοι εγκληματίες ―αλλά ζείτε ελεύθεροι, έστω και κρυπτόμενοι― εξαιτίας της Siemens, της Bayer, των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, της γερμανικής ενοποίησης, του ντόπινγκ, της Στάζι κλπ.; Για τι ακριβώς κρύβεστε; Γιατί ακριβώς δεν θέλετε να μάθει ο κόσμος πού ζείτε; Για τι ακριβώς αποφεύγετε κάθε δημόσια εμφάνιση;
Μόνον στη Γερμανία μπορεί να παιχθεί αυτό το παιχνίδι, γιατί μόνον εκεί υπάρχει η βεβαιότητα ότι οι παίκτες του φανταστικού μας παιχνιδιού θα "πέσουν" γρήγορα και εύκολα πάνω σε κάποιον Γερμανό εγκληματία, ο οποίος πράγματι κρύβεται. Μόνον εντός του γερμανικού κράτους υπάρχει μια "μυστική" κοινωνία, η οποία ζει παράλληλα και εν αγνοία της κανονικής κοινωνίας. Μόνον στη Γερμανία υπάρχει τέτοια περίεργη κοινωνική "διαστρωμάτωση" με ισχυρό και τεράστιο "υπόστρωμα". Κάτω από τον ίδιο ήλιο ζει μια φυσιολογική κοινωνία πολιτών —όμοιων με των υπολοίπων λαών— και μια κοινωνία εγκληματιών του υπόκοσμου ...Του παρακρατικού και φασιστικού υπόκοσμου και όχι του ποινικού ...Του υπόκοσμου, ο οποίος συνδέεται με βαριά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και όχι αυτά του κοινού ποινικού δικαίου
Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε, θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αφορμή γι' αυτό το κείμενο στάθηκε το πρόσφατο και πολύ αξιόλογο ρεπορτάζ του Δανέζη. Ένα ρεπορτάζ-έρευνα για το ντόπινγκ στην Ανατολική Γερμανία και με τον τίτλο "14.25". Εξαιτίας αυτού "θυμηθήκαμε" ένα σωρό ανάλογες περιπτώσεις ...Περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι εγκλημάτησαν εις βάρος των ανθρώπων και με τις "ευλογίες" της γερμανικής Δικαιοσύνης ζουν ελεύθεροι — έστω και κρυπτόμενοι κάπου στη γερμανική επαρχία. Έναν τέτοιο άνθρωπο αναζητούσε ο Δανέζης ...Τον Μάνφρεντ Χέπνερ ...Τον καταδικασμένο αλλά ταυτόχρονα ελεύθερο εγκληματία αθλίατρο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ...Έναν συνάδελφο του "Μέγκελε", ο οποίος με τα ιατρικά του "πειράματα" οδήγησε συνανθρώπους μας στον θάνατο, την τρέλα ή ακόμα και στην αλλαγή φύλου.
...Ένα κτήνος, που ήταν υπεύθυνο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ...Ένα κτήνος, που όχι μόνον έσπρωξε μαζικά στον θάνατο νέους ανθρώπους, αλλά και "νόθευσε" το αθλητικό πνεύμα και άρα απείλησε ένα "επίτευγμα" αυτής της ανθρωπότητας ...Ένα κτήνος, που δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από αυτό το οποίο έκαναν παλαιότερα κάποιοι εξίσου φασίστες ομοεθνείς του. Για να αποδείξει την "ανωτερότητα" της φυλής του ή της ιδεολογίας της φυλής του, έσπρωξε ανθρώπους εν αγνοία τους στον θάνατο ή τη φυσική τους καταστροφή ως όντα. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος εγκλημάτησε εις βάρος ανθρώπων, εξυπηρετώντας μια περίπου "χρόνια" ασθένεια του γερμανικού "είδους", σήμερα ζει ελεύθερος και κρυπτόμενος, προκειμένου να αποφύγει την κρίση της κοινωνίας και βεβαίως την οργή των θυμάτων του.
Βλέποντας λοιπόν την εκπομπή και τα πλάνα των επαρχιακών δρόμων και των αναζητήσεων, "θυμηθήκαμε" ανάλογες εκπομπές, που έχουμε δει ...Εκπομπές, για παράδειγμα, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν μέσα στη Γερμανία και πάλι κρυπτόμενοι Γερμανοί ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν από "περίεργους" δημοσιογράφους κάποιοι παλιοί "εργαζόμενοι" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν κάποιοι παλιοί "προϊστάμενοι" των μυστικών υπηρεσιών της Στάζι ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν κάποιοι παλιοί διαχειριστές των μυστικών "ταμείων" της Siemens. Η κάμερα, δηλαδή, μέσα από το αυτοκίνητο, που αναζητούσε μυστηριώδη και προπάντων μυστικά "σπίτια", δεν μας ξένισε ...Ίσα-ίσα, που μας φάνηκε πολύ "συμβατή" με τα όσα γνωρίζαμε για ανάλογες περιπτώσεις στη Γερμανία. Εάν δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο περί νέας εκπομπής, θα ήμασταν σίγουροι ότι την έχουμε ξαναδεί.
Έχουμε συνηθίζει από διάφορα ρεπορτάζ, που αφορούν τη Γερμανία, να βλέπουμε ν' αναζητούνται μυστικά σπίτια ...Να καταδιώκονται από δημοσιογράφους Γερμανοί πολίτες με σκυφτά τα κεφάλια, οι οποίοι αρνούνται την ταυτότητά τους ...Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δίπλα σε σπίτια ανύποπτων Γερμανών πολιτών να κατοικούν διαβόητοι Γερμανοί εγκληματίες ...Εγκληματίες επώνυμοι, των οποίων όμως την ταυτότητα αγνοούν οι γείτονές τους. Αυτά τα ρεπορτάζ αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι τα διαφορετικά "υποστρώματα" των δύο γερμανικών κοινωνιών, ενώ "ακουμπάνε" μεταξύ τους, δεν έχουν επαφή. Μιλάμε για τεράστια "στρώματα" και εκτεταμένες επαφές. Γιατί όμως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει σε αυτήν την έκταση μόνον στη Γερμανία; Γιατί δεν συμβαίνει στη Γαλλία ή την Ιταλία ή την Ελλάδα για παράδειγμα;
Κατ’ αρχήν συμβαίνει στη Γερμανία, γιατί υπάρχει ένα ικανό σε μέγεθος ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να συνθέσει τέτοιο υπόστρωμα. Λόγω του παλαιότερου —αλλά και του πρόσφατου— εγκληματικού παρελθόντος της Γερμανίας, υπάρχει ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο εγκλημάτησε μαζικά και έπρεπε να τιμωρηθεί ...και δεν τιμωρήθηκε ...και ως εκ τούτου κρύβεται ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο έχει αναπτύξει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και αναγκάζει ολόκληρη την κοινωνία να φέρεται με ενοχή, είτε αυτή αισθάνεται συνένοχη είτε όχι ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό εγκληματιών, το οποίο παλαιότερα συνδεόταν με τα εγκλήματα των Ναζί, ενώ αργότερα συνδεόταν με τις δραστηριότητες του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο στο άμεσο μέλλον μπορεί να κρύβεται για τις δραστηριότητες της Siemens ή της MAN.
Αυτό το "κρυφτό" μέσα στη γερμανική κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ προκλητικό γι' αυτήν, γιατί στην πραγματικότητα δεν την "προκαλούσε". Ο τρόπος, με τον οποίον λειτουργεί αυτή η κοινωνία, κάνει το "κρυφτό" αυτό ανεκτό. Γιατί; Γιατί η γερμανική κοινωνία είναι μια κοινωνία εξοικειωμένη εδώ και αιώνες στα "μυστικά" και "ψέματα". Αυτός ο τρόπος λειτουργίας συνδέεται και με τη θρησκεία της. Η κοινωνία της, παρ' ότι χριστιανική, έχει τις ιδιομορφίες της. Ως γνωστό η χριστιανική κοινωνία δεν λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο. Η λειτουργία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το δόγμα ...Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτό, το οποίο επιδιώκει το δόγμα.
Στο Καθολικό ή το Ορθόδοξο δόγμα η κοινωνία λειτουργεί με πιο συλλογικά χαρακτηριστικά. Προτεραιότητα αυτών των κοινωνιών είναι το "εμείς" και σε αυτό υποτάσσεται το "εγώ" ...Μια προτεραιότητα, η οποία βασίζεται στις ανάγκες μιας κεντρικής εξουσίας, η οποία έχει λόγους να υποτάσσει το "εγώ", που την αμφισβητεί, στο "εμείς", που ελέγχει και άρα στη δική της εξουσία. Σε αυτές τις κοινωνίες, είτε για καλό είτε για κακό, ενδιαφέρεται ο ένας πιστός να μάθει για τον άλλο. Αυτό είναι καί καλό καί κακό. Άλλες φορές λειτουργεί θετικά για την κοινωνία και άλλες φορές αρνητικά. Καλό είναι όταν οδηγεί στην αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη και κακό είναι όταν οδηγεί στο κουτσομπολιό, την κριτική και την επέμβαση στις ζωές των άλλων.
Στην προτεσταντική κοινωνία αυτή η συλλογική λειτουργία δεν επιδιώκεται πάντα. Η ίδια η Εκκλησία —ως μηχανισμός— έχει υποβαθμισμένο ρόλο και άρα το ίδιο συμβαίνει και με τις δραστηριότητές της. Στην κοινωνία αυτήν το "εμείς" υποχωρεί πίσω από την υποτιθέμενη διασφάλιση των δικαιωμάτων του "εγώ" ...Άλλωστε από την αμφισβήτηση του "εγώ" του Λούθηρου δημιουργήθηκε και το ίδιο το δόγμα. Από αυτήν την ανάγκη της προστασίας του "εγώ" του πιστού από τις παρεμβάσεις της Εκκλησίας ξεκίνησε το ίδιο το δόγμα του Λουθηρανισμού. Γι' αυτόν τον λόγο το ατομικό "εγώ" "θωρακίζεται" πίσω από "μαντρότοιχους" και παραμένει άγνωστο ακόμα και για το στενό του περιβάλλον ...Συγκατοικεί με αυτό, αλλά δεν είναι γνωστό σε αυτό. "My home is my Castle"... λένε οι προτεστάντες ...και το εννοούνε. Ως εκ τούτου η κοινωνία τους δεν είναι ένα θωρακισμένο και ενιαίο "κάστρο", όπως συμβαίνει με τα άλλα δόγματα, αλλά ένα χαλαρό σύνολο πολλών τέτοιων ανεξάρτητων "κάστρων".
..."Κάστρα" απλών ανθρώπων απόλυτα κενά και αθώα, που όμως συνθέτουν ένα περιβάλλον, το οποίο είναι φιλόξενο και για "κάστρα" που κρύβουν "σκελετούς" ..."Σκελετούς", των οποίων οι εγκληματίες κάτοχοι δεν είναι ορατοί στην κοινωνία. Το προστατευμένο "εγώ" του προτεστάντη πολίτη το εκμεταλλεύεται —και επωφελείται από αυτό— και ο εγκληματίας. Προστατεύεται το "εγώ" από τις αδιακρισίες και έτσι σώζεται και ο εγκληματίας. Ως εκ τούτου, αν κάποιος θέλει να "κρυφτεί", μπορεί να το κάνει εύκολα στις κοινωνίες αυτές. Αυτός, ο οποίος έχει λόγους να κρυφτεί, μπορεί να το κάνει εύκολα στις προτεσταντικές κοινωνίες, γιατί θα το κάνει δίπλα σε ανθρώπους, οι οποίοι, εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας τους, κρύβονται, χωρίς να έχουν ιδιαίτερους λόγους που το κάνουν.
Αυτά σ' ό,τι αφορά τη θρησκευτική "ιδιοσυχνότητα" της προτεσταντικής κοινωνίας της Γερμανίας. Από εκεί και πέρα το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό κάποιοι το εκμεταλλεύονται — και κυρίως το γερμανικό κράτος. Το γερμανικό κράτος εκμεταλλεύεται αυτήν την "ιδιαιτερότητα", προκειμένου να υπόσχεται ασφάλεια και ατιμωρησία ακόμα και σε εγκληματίες, οι οποίοι μπορούν να εξυπηρετήσουν τις "ανάγκες" του ...Τις "ειδικές" ανάγκες του, για τις οποίες έχει καταδικαστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Η Γερμανία μέσα στον χρόνο έχει αποδείξει ότι είναι αυστηρή μόνον με τους κοινούς εγκληματίες. Απέναντι στους κοινωνικούς εγκληματίες είναι ιδιαιτέρως ελαστική ...αν όχι "φιλόξενη".
Αν κλέψεις ένα καρβέλι ψωμί, θα σε "ταλαιπωρήσει" απίστευτα η γερμανική Δικαιοσύνη. Αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, θα πας φυλακή για όλη σου τη ζωή στη Γερμανία. Αν όμως "σκοτώσεις" έναν ολόκληρο λαό ή σακατέψεις μια κοινωνική τάξη, προσφέροντας κέρδη στο γερμανικό σύστημα, θα "αξιολογηθείς" διαφορετικά ...Θα "αξιολογηθείς" με βάση το κέρδος που απέφερε στη Γερμανία η πράξη σου αυτή. Όσο πιο μεγάλο το κέρδος, τόσο πιο μεγάλη η "μυωπία" αυτών, οι οποίοι αναζητούν τις ευθύνες σου. Αν από τα πειράματά σου επωφελήθηκε η γερμανική φαρμακοβιομηχανία, η "μυωπία" αυξάνεται. Αν από τις διαφθορές σου επεκτάθηκαν τα γερμανικά συμφέροντα στο εξωτερικό, η "μυωπία" μπορεί να προχωρήσει σε "τύφλωση".
Η Γερμανία έχει αποδείξει μέσα στον χρόνο πως δεν έχει καμία ηθική αναστολή να αποδεχθεί σαν "κέρδος" το οποιοδήποτε αποτέλεσμα προκύψει ακόμα και μέσα από την πιο μεγάλη εγκληματική πράξη. Λειτουργώντας υποκριτικά, ακόμα και όταν φαίνεται ότι "καταδικάζει" τους εγκληματίες, στην πραγματικότητα τους προστατεύει και τους φιλοξενεί ...Ακόμα κι αυτούς, οι οποίοι εγκλημάτησαν εις βάρος του ίδιου του γερμανικού λαού ...Ευδιάκριτο κέρδος να υπάρχει και από εκεί και πέρα δεν τους νοιάζει. Με αυτό το σκεπτικό "καταδίκασαν" αλλά ποτέ δεν τιμώρησαν μεγάλο πλήθος από Ναζί εγκληματίες. Κάποιους από αυτούς, οι οποίοι εγκληματούσαν με ένα πιστόλι στους δρόμους, η γερμανική Δικαιοσύνη απλά τους απέκρυψε, ενώ κάποιους άλλους —πολύ χειρότερους— τους ανέδειξε σαν κοινωνικά πρότυπα της μεταπολεμικής περιόδου. Όσοι εγκληματούσαν με ενέσεις, νυστέρια ή κατσαβίδια και μοιρογνωμόνια, ήταν "ευπρόσδεκτοι" ..."Χρήσιμοι" και "ευπρόσδεκτοι".
Το μεγάλο "πλυντήριο".
Δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων —και μεταξύ αυτών και εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες— εξοντώθηκαν εξαιτίας των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πέντε εκατομμύρια νεκροί ήταν μόνον οι Γερμανοί στρατιώτες. Εγκληματίες ξεπάτωσαν τον "ανθό" της νεολαίας μιας ολόκληρης ηπείρου ...Και όμως, γι' αυτό το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία "λουτρό" αίματος θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και τιμωρήθηκαν καμιά εικοσαριά άτομα. Δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων "εξατμίστηκαν" στην κυριολεξία εξαιτίας του γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού και για το ανείπωτο αυτό έγκλημα τιμωρήθηκαν με θάνατο δέκα άτομα ...Δέκα άτομα ...και μάλιστα από δικαστήριο με διεθνή σύνθεση. Όλοι οι υπόλοιποι οι εγκληματίες, οι οποίοι παραδόθηκαν στη γερμανική Δικαιοσύνη, παρ' όλο που ήταν υπεύθυνοι για εκατομμύρια θανάτων Γερμανών πολιτών, είτε προστατεύτηκαν είτε "αξιοποιήθηκαν" στη "δημοκρατική" Γερμανία της μεταπολεμικής εποχής.
Τα γερμανικά δικαστήρια τους προστάτευσαν, "συνεχίζοντας" στην πραγματικότητα τον πόλεμο όχι μόνον εις βάρος της ανθρωπότητας, αλλά και εις βάρος της γερμανικής κοινωνίας. Γιατί; Γιατί αυτοί, οι οποίοι προστατεύτηκαν από τα εγκλήματά τους, στη συνέχεια λειτούργησαν συλλογικά και όχι μόνον επιβίωσαν, αλλά και επιβλήθηκαν στη γερμανική κοινωνία της μεταπολεμικής εποχής. Αυτοί, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τα εκατομμύρια των νεκρών Γερμανών —και για την απόλυτη ισοπέδωση της Γερμανίας—, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά "αξιοποιήθηκαν" με τον καλύτερο τρόπο ...Τα θύματα θα εξακολουθούσαν να δουλεύουν στις φάμπρικες του πόνου και του αίματος, για να εισπράξουν οι εγκληματίες τα κέρδη από το γερμανικό "θαύμα".
Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε είναι πολύ απλή. Απαιτεί μια απλή σύγκριση γνωστών μεγεθών, για να αποκαλυφθεί η τραγικότητα της κατάστασης. Χιλιάδες εκτελέσεις συνεργατών των Ναζί έγιναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης και η Γερμανία δεν εκτέλεσε τους ίδιους τους Ναζί. Εκτελέστηκαν οι συνεργάτες των δολοφόνων και όχι οι ίδιοι οι δολοφόνοι. Εξαιτίας αυτής της γερμανικής "πλύσης" εγκληματιών δημιουργήθηκαν οι διάφοροι μεταπολεμικοί μύθοι ...Μύθοι, οι οποίοι προστάτευαν τη Γερμανία από τις πρακτικές της. Για να μην σχολιάζει η παγκόσμια κοινωνία τη γερμανική αθλιότητα, κατασκευάστηκε ο μύθος της μαζικής "φυγής" ναζιστών στη Λατινική Αμερική ...Έφυγαν τόσοι όσοι χρειάζονταν, ώστε να δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις και να "ξεφορτωθεί" η Γερμανία το "βάρος" της υποχρέωσης ν' αναζητά τους εγκληματίες της μέσα στις γειτονιές της.
...Απλά πράγματα ...Μια απλή "μέθοδος των τριών" είναι. Όταν στη μικρή Ολλανδία φυλακίστηκαν ως συνεργάτες των Ναζί 33.819, πόσοι Ναζί θα έπρεπε να φυλακιστούν στη Γερμανία; Πόσοι θα έπρεπε να διαφύγουν στη Λατινική Αμερική, για να δικαιολογηθούν οι ελάχιστες φυλακίσεις στη Γερμανία; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επιστήμονας ή μέλος σιωνιστικών οργανώσεων που καταδίωκαν Ναζί. Αν στην Ολλανδία φυλακίστηκαν 33.819, στη Γερμανία, λόγω πληθυσμού και υπαιτιότητας, αναλογικά θα έπρεπε να φυλακιστούν τουλάχιστον 150.000. Αν αυτοί διέφευγαν στη Λατινική Αμερική μαζί με τις οικογένειές τους, θα γνωρίζαμε ένα "κύμα" εποικισμού και μετανάστευσης σαν αυτό των Άγγλων εποίκων στη Βόρεια Αμερική. Γίνονται αυτά τα πράγματα; ...Όχι βέβαια. Όλα μαζί τα επιβατικά πλοία της εποχής να ναυλώνονταν από τους βιαστικούς Ναζί φυγάδες, δεν θα αρκούσαν γι' αυτόν τον "φόρτο". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για μύθο, στον οποίο είχαν συμφωνήσει "θύτες" και "θύματα".
Όμως, αν αυτή η προστασία αφορά τους εγκληματίες του στρατιωτικού δεδομένου, τα χειρότερα έγιναν με τους εγκληματίες του βιομηχανικού δεδομένου. Αυτοί δεν είχαν ανάγκη ούτε καν τη δικαιολογία τους από τη γερμανική Δικαιοσύνη. Αυτοί τα κατάφεραν ακόμα πιο εύκολα, γιατί η γερμανική Δικαιοσύνη αποδείχθηκε ότι στην περίπτωσή τους εκτός από άχρηστη είναι και ρατσιστική. Τους πλούσιους και τους ισχυρούς ποτέ δεν τους αγγίζει. Δεν θεωρεί καν υποχρέωσή της να τους δικαιολογήσει. Γι' αυτόν τον λόγο όλοι ανεξαιρέτως οι βιομήχανοι της ναζιστικής εποχής, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί, έγιναν οι βιομήχανοι της "δημοκρατικής" και "ανταγωνιστικής" Γερμανίας. Αποκαταστάθηκαν πλήρως οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος απόρρητα έγγραφα του τύπου Red House Report, για να βρει την "τύχη" των βιομηχάνων, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ ...Των βιομηχάνων, οι οποίοι για τα κέρδη τους αντλούσαν εργατικό δυναμικό από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
...Οι άνθρωποι είναι απίθανοι. Δεν καταδέχθηκαν καν να κρυφτούν. Ούτε καν τα ονόματα των εταιρειών τους δεν άλλαξαν. Εταιρείες όπως η Siemens, IG Farben, Daimler Benz, Volkswagen, Krupp ή Messerschmitt όχι απλά δεν διαλύθηκαν, αλλά χρηματοδοτήθηκαν εκ νέου, για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι ιδιοκτήτες τους όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά ανταμείφθηκαν με προνομιακά δάνεια και επιδοτήσεις. Γιατί να τιμωρηθούν οι βιομήχανοι;... θα έλεγε ο ανυποψίαστος αναγνώστης ...Αναγκάστηκαν οι "κακομοίρηδες" από τους Ναζί φασίστες να συνεργαστούν ...Έτσι δεν είναι; ...Όχι βέβαια. Στην πραγματικότητα αυτοί στήριξαν τους φασίστες να ανέλθουν στην εξουσία. Αυτοί εκμεταλλεύτηκαν τους φασίστες, για να επωφεληθούν από τον φασισμό τους ...Για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους με τους "τζάμπα" εργάτες, όπως θα έλεγε η φράου Μέρκελ ...Για να μεγαλώσουν τις αγορές τους μέσω των νέων αναγκών του γερμανικού στρατού και βέβαια μέσω των νέων κατακτήσεων.
Όλα αυτά είναι εγκλήματα ...Εγκλήματα, τα οποία έχουν καταλογιστεί στους υπευθύνους ως τέτοια. Μεταξύ των Ναζί εγκληματιών, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι, ήταν ο Friedrich Flick της Daimler-Benz. Ο Flick ήταν από τους πλέον φανατικούς οπαδούς τού ναζιστικού κόμματος ...Φανατικούς και γενναιόδωρους, αν σκεφτεί κάποιος ότι χάρισε στο κόμμα το απίστευτο ποσό των 7 εκατομμυρίων μάρκων. Πίστευε στην ιδεολογία... θα έλεγε κάποιος ...Είναι έγκλημα αυτό; Έγκλημα δεν είναι αυτό. Έγκλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για 48000 νεκρούς από τα στρατόπεδα εργασίας. Έγκλημα είναι το ότι 48000 άνθρωποι εργάστηκαν υποχρεωτικά —και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες— μέχρι θανάτου, για να πλουτίσει ένα κτήνος.
Εγκληματία δεν τον λέμε εμείς. Κρίθηκε ως εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Τιμωρήθηκε ποτέ; ...Βεβαίως. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Γερμανίας και ο πέμπτος πλουσιότερος του κόσμου. Προφανώς έπιασαν "τόπο" οι δωρεές του στους φασίστες και ο κόπος των χιλιάδων νεκρών της τζάμπα καταναγκαστικής εργασίας.
Τα ίδια έγιναν με όλους τους Γερμανούς, οι οποίοι στήριξαν τον Χίτλερ, για να μεγαλώσουν τα δικά τους κέρδη και όχι βέβαια επειδή "πίστευαν" στην ιδεολογία των τρελών. Ο Gustav Krupp —πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων του Ράιχ και θαυμαστής του Φύρερ— χαρακτηρίστηκε υπερ-Ναζί και μέσω του κληροδοτήματος Γερμανών βιομηχάνων συγκέντρωνε χρήματα για τον Α. Χίτλερ.
Ο Gustav Krupp, ήταν ο προμηθευτής των τανκ Panzer, πυροβόλων, πυρομαχικών, αντιαρματικών, αντιαεροπορικών και των υποβρυχίων του Γ΄ Ράιχ από το 1933. Παρά του ότι του απαγγέλθηκαν κατηγορίες ως εγκληματία πολέμου, δεν δικάστηκε ποτέ.
Ο υιός Alfried Krupp, μέλος των SS, ποτέ δεν αποκήρυξε την πίστη του στον Χίτλερ. Κατάσχεσε όλες τις βιομηχανίες των κατακτημένων χωρών, χρησιμοποίησε τους αιχμαλώτους, τους κομμουνιστές και τους Εβραίους ως εργάτες στις επιχειρήσεις του. Για όλα αυτά καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και η περιουσία του κατασχέθηκε. Ωστόσο, πήρε αμνηστία και του επεστράφη το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας του. Από το 1953 και μετά, με μυστικές συμφωνίες και πωλήσεις όπλων, η εταιρεία Krupp κατέστη κολοσσός, ενώ από το 1997 συγχωνεύτηκε με την Thyssen στη γνωστή μας Thyssen Krupp Stahl AG
...Για να γνωρίζει ο αναγνώστης ότι δεν είναι και τόσο "τιμητικό" ή "ένδοξο" να ονομάζεις τους Γερμανούς ποδοσφαιριστές "πάντσερ" ...Όπως επίσης να γνωρίζει ποια είναι η εταιρεία, η οποία σήμερα διέφθειρε Έλληνες εγκληματίες πολιτικούς και φτάσαμε στο ΔΝΤ ...Να καταλάβει ποια είναι η "ηθική" υπερδύναμη, που σήμερα κατηγορεί την Ελλάδα για "ανηθικότητα".
Σημασία έχει —για να συνεχίσουμε την ανάλυσή μας— ότι αυτό το "φιλτράρισμα" ήταν η δουλειά των γερμανικών δικαστηρίων μεταπολεμικά. Αυτά τα δικαστήρια μοίραζαν νομιμότητα όπου μπορούσαν και απλή ατιμωρησία όπου δεν μπορούσαν να προσφέρουν νομιμότητα ...Αυτά ήταν που αποκαθιστούσαν την "τιμή" και την "υπόληψη" των εγκληματιών της ναζιστικής εποχής ...Αυτά ήταν που προστάτευαν τους βιομηχάνους από τις μηνύσεις των εξοργισμένων θυμάτων τους, τα οποία αφελώς νόμιζαν ότι θα "αποκατασταθούν" από τη Δημοκρατία ...Αυτά τρομοκρατούσαν στην κυριολεξία την κοινωνία, κάθε φορά που αυτή στρεφόταν εναντίον των εγκληματιών της "επιστήμης", βλέποντάς τους να κάνουν εκ νέου ακαδημαϊκές καριέρες. Τα γερμανικά δικαστήρια, αντί να τιμωρήσουν τους εγκληματίες, τρομοκρατούσαν τα θύματά τους.
...Όλοι μαζί στο κόλπο. Μαζί με τους βιομηχάνους προστατεύτηκαν και οι "επιστήμονες" του ναζιστικού καθεστώτος ...Όλοι μαζί μπήκαν στην "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και έγιναν το επιχειρηματικό ή το επιστημονικό δυναμικό της μεταπολεμικής Γερμανίας. Όσοι δεν ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν, είτε ως "επιχειρηματίες" είτε ως "επιστήμονες", γιατί ήταν απλοί εγκληματίες, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν τόσο όσο χρειαζόταν, ώστε να μην φυλακιστούν και να ζήσουν ελεύθεροι — έστω και κρυπτόμενοι. Αυτή είναι η τευτονική Δικαιοσύνη και —όπως θα δούμε σε άλλο σημείο— αυτή έγινε και η "αχίλλειος πτέρνα" της γερμανικής φυλής. Η Δικαιοσύνη, η οποία φτιάχτηκε, για να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των Γερμανών, έγινε η αιτία, για να υποταχθεί ο γερμανικός λαός σε ξένους κατακτητές.
Όμως, αυτές οι εγκληματικές "συνήθειες" του γερμανικού κράτους δεν αφορούν μόνον το παρελθόν ...Αφορούν και πολύ νεότερα χρόνια ...Πάρα πολύ νεότερα χρόνια. Για παράδειγμα, κατέρρευσε το σταλινικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας και κανένας δεν τιμωρήθηκε. Ένα καθεστώς με δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες πολιτών δεν δικάστηκε ποτέ και βεβαίως δεν καταδικάστηκε. Ένα καθεστώς, για το οποίο υπήρχε η πολυτέλεια —μέσω των αρχείων της Σταζι— να τιμωρηθεί παραδειγματικά και δίκαια, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε, αλλά προστατεύτηκε. Γιατί; ...Γιατί ήταν "χρήσιμο" για τη Γερμανία που το έκρινε ...Γιατί θα παρέδιδε τη μισή Γερμανία "δώρο" στους Γερμανούς "κριτές". Οι πάντες προστατεύτηκαν και όσοι δεν "αξιοποιήθηκαν" μπήκαν και πάλι στην εν κρυπτώ ζωή ...Το κέρδος της Γερμανίας πάνω από όλα.
Τα ανάλογα —σε μικρότερο βαθμό— αφορούσαν και την έρευνα του Δανέζη. Πάνω από 1000 άτομα ήταν αναμεμειγμένα στα εγκλήματα αθλητικού τύπου, προκειμένου η Ανατολική Γερμανία να "διαφημίζει" την ιδεολογία της. Άνθρωποι πέθαναν από καρκίνους ή τρελάθηκαν και οι υπεύθυνοι δεν τιμωρήθηκαν. Άνδρες έβγαλαν μαστάρια γκαστρωμένων γυναικών και κανένας δεν συγκινήθηκε. Γυναίκες απέκτησαν "πέη" και κανένας δεν έδωσε σημασία. Γιατί; Γιατί η νέα ενιαία Γερμανία, η οποία έκρινε τους εγκληματίες, "έβλεπε" κέρδος στις πράξεις τους. Κληρονομούσε ολόκληρη "μελέτη" περί ντόπιγκ και άρα την ευκαιρία να εισπράξει εκ του ασφαλούς αθλητική δόξα για την νέα ενιαία Γερμανία ..."Γιατί να πάνε χαμένα τόσα "ωραία" αναβολικά;", σκέφτηκαν κάποιοι στη Βόννη.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο μιλάμε για το παιχνίδι: "εσείς από ποιους κρύβεστε;" Σε όποιο θέμα και να ψάξει κανένας τη Γερμανία, θα βρει άπειρους "σκελετούς". Η τακτική με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα είναι αυτή που δημιουργεί τέτοιους "σκελετούς". Λίγες ημέρες πριν γραφεί το κείμενο αυτό, άλλη μια υπόθεση που δημιουργεί νέους "σκελετούς" ...Άλλη μια υπόθεση, που θα αναγκάσει κάποιους επιπλέον "επιστήμονες" να ζουν κρυμμένοι στη γερμανική επαρχία. Στο αρχείο μπήκε από δικαστήριο του Βερολίνου η αγωγή ενός Γερμανού, ο οποίος υποστήριζε ότι γεννήθηκε ανάπηρος, εξαιτίας ενός σκευάσματος της εταιρείας Bayer Schering ...Του σκευάσματος του Duogynon, το οποίο τη δεκαετία του 1970 το χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες ως τεστ εγκυμοσύνης.
Για να προστατεύσουν την Bayer, που κάνει τα χρυσά "αβγά" για τη Γερμανία, δεν τιμωρούν εγκληματίες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για χιλιάδες ανύποπτα θύματα ...Θύματα, τα οποία γεννήθηκαν ανάπηρα, εξαιτίας των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των εταιρειών ...Των γερμανικών εταιρειών, οι οποίες συστηματικά παρανομούν, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι τραγικό. Μιλάμε ότι, εξαιτίας αυτής της τακτικής, η γερμανική Δικαιοσύνη έχει δημιουργήσει έναν απέραντο υπόκοσμο, ο οποίος κρύβεται πίσω από τις ψηλές μάντρες της γερμανικής επαρχίας ...Μιλάμε για ανθρώπους εγκληματίες, οι οποίοι συνυπάρχουν ακόμα και με τα θύματά τους σε αποστάσεις λίγων μέτρων και κανένας δεν γνωρίζει τις ταυτότητές τους.
Αν 1000 πρώην Ανατολικογερμανοί κρύβονται μόνον από την περίπτωση του παράνομου ντόπιγκ, πόσες δεκάδες χιλιάδες Ανατολικογερμανών εγκληματιών κρύβονται εξαιτίας του σταλινικού καθεστώτος; Πόσες δεκάδες χιλιάδες Γερμανών εγκληματιών κρύβονται εξαιτίας της Στάζι; ...Ζωντανοί "νεκροί", οι οποίοι λαθροβιούν ανάμεσα στα θύματά τους υπό την προστασία των ομοίων τους. Υπό την προστασία παλαιών Ναζιστών, οι οποίοι ελέγχουν τη Γερμανία, επιβιώνουν οι εγκληματίες του σταλινισμού, του ντόπινγκ, της διαφθοράς "ενοποίησης", της τρόιχαντ κλπ..
Γι' αυτήν την αμαρτωλή "συνήθεια" του γερμανικού κράτους, που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του γερμανικού λαού, δεν ευθύνεται ο ίδιος ο λαός. Σε αυτήν τη "συν logioshermes
Η φιγούρα του, η παράξενη εικόνα του γηραιού ημιπαράλυτου, ψυχρού και αμείλικτου κυρίαρχου της ευρωπαϊκής οικονομίας, μοιάζει φτιαγμένη για να γεννά παρεξηγήσεις, να διχάζει. Κι αυτό, βέβαια, ισχύει πολλαπλασιασμένο εις τη νιοστή δύναμη, σε ό,τι αφορά στους Ελληνες. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο αμείλικτος υπουργός οικονομικών της ήδη δαιμονοποιημένης Γερμανίας, στις 18 Ιουλίου θα βρίσκεται στην Αθήνα για μια επίσκεψη που προβλέπεται να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από εθιμοτυπική.
Για κάποιους αναλυτές είναι «ο καλύτερος καγκελάριος που ήταν γραφτό να μη κυβερνήσει ποτέ τη Γερμανία», για άλλους, κυρίως πολιτικούς του αντιπάλους που δεν διστάζουν να κάνουν αναφορά στην αναπηρία του, «ο Σόιμπλε είναι μια απαίσια αράχνη, ένα ον μόνο με κεφάλι και χέρια» που επιβάλλεται στον περίγυρό του απλώς με την τρομακτική του παρουσία και τη δυσοίωνη ενέργεια που εκπέμπει.
Εφαρμόζοντας μια διαφορετική ανάγνωση της περίπτωσής του, ο Σόιμπλε συγκρίνεται με τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, τον πρόεδρο των ΗΠΑ κατά την περίοδο 1933-'45, ο οποίος είχε και αυτός κινητικά προβλήματα εξαιτίας της πολυομυελίτιδας. Το αναπηρικό καρότσι του Ρούζβελτ, το πιο διάσημο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, ενέπνευσε το γερμανικό τύπο τη δεκαετία του '90 που, με καθηλωτικά εξώφυλλα στο Spiegel, το Stern κ.ο.κ. έθετε ευθέως και χωρίς περιστροφές το ερώτημα: «Μπορεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να γίνει ο πρώτος παράλυτος Γερμανός καγκελάριος;» Σήμερα γνωρίζουμε ότι η πορεία του προς την κορυφή του γερμανικού κράτους ανακόπηκε -δεν ήταν όμως ούτε το καρότσι, ούτε η σφαίρα που διέτρησε τη σπονδυλική του στήλη οι αιτίες που τον απέκλεισαν από το ύπατο αξίωμα της γερμανικής ομοσπονδιακής δημοκρατίας: Γι' αυτό φρόντισε η Ανγκελα Μέρκελ, που τον εκτόπισε από την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών αλλά και αρνήθηκε να τον υποστηρίξει όταν ο Σόιμπλε θέλησε να διεκδικήσει τη θέση του Προέδρου της Γερμανίας.
Παρόλ' αυτά, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σήμερα δεν είναι απλώς ο πιστός και πρόθυμος συνεργάτης της Μέρκελ, αλλά και ένας από τους πολιτικούς άντρες που διαμόρφωσαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία της ενωμένης Ευρώπης. Υπήρξε δεξί χέρι του Χέλμουτ Κολ, δεύτερος τη τάξει στους Χριστιανοδημοκράτες έως ότου αναλάβει την ηγεσία του κόμματος, διετέλεσε υπουργός εσωτερικών, επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας, βασικός διαπραγματευτής για την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και πρωτεργάτης της ευρωπαϊκής ενοποίησης -τουλάχιστον της οικονομικής και παρά τις όποιες ανωμαλίες αυτού του τιτάνιου πειράματος. Και, ανεξάρτητα από την ερμηνεία των αποτελεσμάτων και των παρενεργειών, στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πιστώνεται -ή χρεώνεται, αναλόγως- η επιτυχής εφαρμογή του PSI, δηλαδή η αναδιάρθρωση, ή το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ένα εγχείρημα πρωτοφανούς μεγέθους έως ότου εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι για το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης στην Ελλάδα ο Σόιμπλε είναι ο αντιπρόσωπος μιας μοχθηρής, σκοτεινής και επικίνδυνης δύναμης που επιβουλεύεται τα εθνικά ιερά και όσια, κάτι σαν μια μοντέρνα μετενσάρκωση του αδίστακτου πρίγκηπα Μέτερνιχ. Είναι επίσης εξίσου πιθανό ότι τα προσβλητικά πλακάτ, οι ψεύτικες κρεμάλες και οι χιτλερ-οποιημένες φωτογραφίες του θα κυκλοφορήσουν εκτενώς κατά τις ώρες της παραμονής του στην Αθήνα, σε μια επανάληψη όσων έγιναν κατά την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ, τον προηγούμενο Οκτώβριο. Κι αυτό είναι ως ένα μέτρο εύλογο, καθώς μια ελαφρώς παλαιότερη εκδοχή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμενε να τσουρουφλίζει ξανά και ξανά την Ελλάδα με ιδιαίτερα καυστικά και υποτιμητικά σχόλια. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κατήγγειλε επανειλημμένα τους Ελληνες για την απροθυμία και την ασυνέπεια τους να εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, παρά τα μνημονιακώς συμφωνηθέντα.
Κανείς δεν θυμάται τον Σόιμπλε να χαμογελά, έστω και για τους τύπους, αλλά και κανείς δεν ξεχνά το ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κ. Κάρολος Παπούλιας κάποτε έφτασε να εξοργιστεί τόσο με την απαξιωτική στάση του Γερμανού υπουργού ώστε να δηλώσει «Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα;»
Πέρα από το δίκαιο θυμό του Προέδρου, αυτός «ο κ. Σόιμπλε» είναι, αναμφισβήτητα, ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της γερμανικής πολιτικής, διανύει τον 40ο χρόνο της κοινοβουλευτικής του σταδιοδρομίας και, όχι μόνον δεν σκοπεύει να αποσυρθεί, αλλά εργάζεται σκληρά προετοιμάζοντας την επανεκλογή του με τους Χριστιανοδημοκράτες, στις ομοσπονδιακές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Μολονότι αδιαφορεί για τίτλους και επιδόσεις, ο Σόιμπλε είναι ο μακροβιότερος πολιτικός στη σύγχρονη ιστορία της Γερμανίας. Το ότι έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή και εξακολουθεί να επενδύει κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου του στα κοινά, αγγίζει τα όρια της εμμονής. Μικρό δείγμα αυτού του πάθους και της εξάρτησης από τη συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, είναι ότι το 1990, δύο μόλις ημέρες μετά από τη δολοφονική επίθεση που τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω, ζητούσε από τη σύζυγό του να του διαβάζει τις εφημερίδες. Και παρόλο που μιλούσε μετά μεγάλης δυσκολίας, ενόσω βρισκόταν στο νοσοκομείο υπαγόρευε στους συνεργάτες του παραγράφους για ένα βιβλίο που συνέγραφε τότε για τη γερμανική ενοποίηση.
Φανατικός ευρωπαϊστής
Η έλευσή του στην Ελλάδα δεν είναι διόλου άμοιρη των έμμεσων μηνυμάτων που ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιθυμεί να μεταδώσει, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στους Γερμανούς ψηφοφόρους: Το κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας, μια κάποια αισιοδοξία που θα προκύψει από τις συνομιλίες της Αθήνας, θα ενισχύσει το κύρος και την αίγλη του Σόιμπλε, αποτελώντας μια συμβολική δικαίωση της πολιτικής του. Οπότε, η συνάντηση στην έδρα των «άτακτων» Ελλήνων έχει ξεχωριστή σημασία για όλο «ClubMed» όπως ειρωνικά αποκαλείται ο προβληματικός ευρωπαϊκός νότος, αλλά και για το άμεσο πολιτικό μέλλον του ίδιου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Φυσικά, το διάσημο αναπηρικό καροτσάκι του θα ακολουθεί ένα ολόκληρο επιτελείο τεχνοκρατών, οι οποίοι προβλέπεται να έχουν εκτενείς και ουσιαστικές συνομιλίες με ομολόγους τους της ελληνικής πλευράς και κυρίως από το υπουργείο Οικονομικών. Εξάλλου, ο Σόιμπλε έρχεται στην Αθήνα αποδεχόμενος προηγούμενη πρόσκληση του κ. Γιάννη Στουρνάρα. Εστω και εάν το ενδεχόμενο ενός δεύτερου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους έχει ήδη αποκλειστεί -τουλάχιστον σύμφωνα με ό,τι δήλωσαν πρόσφατα Μέρκελ και Σόιμπλε από κοινού- ο κατάλογος των θεμάτων που θα απασχολήσουν της γερμανο-ελληνικές συνομιλίες περιέχει ζητήματα κρίσιμης σημασίας. Το ειδικό Αναπτυξιακό Ταμείο πρόκειται να είναι ένα από αυτά, καθώς, μετά από τη δρακόντεια, σχεδόν εκδικητική λιτότητα που ευαγγελιζόταν επίμονα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το μάντρα του είναι πλέον η ανάπτυξη. Διότι, τελικά και παρά τις έντονες επικρίσεις που δέχεται για τη στυγνή επεκτατική πολιτική της Γερμανίας, ο Σόιμπλε παραμένει φανατικός υπέρμαχος της Ενωμένης Ευρώπης. Αποτελεί, μάλιστα, τον τελευταίο εν ενεργεία πολιτικό άνδρα που έχει ζήσει ολόκληρη την ιστορική πορεία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, από το 1992 και το Μάαστριχτ έως σήμερα. Οσο και εάν οι Ελληνες τείνουμε να θυμόμαστε μάλλον το σκληρό του πρόσωπο («αφήστε τις εκλογές, έχουμε κρίση να αντιμετωπίσουμε, τηρήστε τις δεσμεύσεις σας, η Ευρωζώνη θα επιβίωνε ακόμη και χωρίς την Ελλάδα» κ.λπ), θεωρεί ότι μια γερμανοποιημένη Ευρώπη θα ήταν ένας εφιάλτης και επιμένει αμετακίνητος στο δόγμα του: «Ό,τι είναι καλό για την Ευρώπη, είναι καλό για τη Γερμανία» -αν και κάποιοι φροντίζουν να του υπενθυμίζουν τακτικά ότι μάλλον ενστερνίζεται το αντίστροφο, προκρίνοντας το συμφέρον της πατρίδας του, παρά της ΕΕ.
Οι επικίνδυνες σχέσεις με τη ΜέρκελΟ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρείται κάτι σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα, το «δεξί χέρι» της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ. Ομως, όσο ορθό είναι αυτό, άλλο τόσο αποκαλύπτει τη μισή αλήθεια, εφόσον στην πραγματικότητα οι σχέσεις ανάμεσά τους είναι περίπλοκες και αντιφατικές, κάτι σαν μόνιμη ανακωχή. Εξαιτίας της Μέρκελ ο Σόιμπλε αναγκάστηκε να παραιτηθεί από κάθε φιλοδοξία του να αναλάβει αυτός την καγκελαρία, αλλά και χάρη σε αυτήν διατηρεί την εξαιρετικά σημαντική θέση του στη γερμανική κυβέρνηση. Αυτό που ενώνει και ταυτόχρονα χωρίζει το άσπονδο ζεύγος Σόιμπλε-Μέρκελ είναι ο εσωκομματικός αγώνας για τη διαδοχή του Χέλμουτ Κολ στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών. Οπως είναι γνωστό, η Μέρκελ δεν δίστασε να παραμερίσει τους δύο ισχυρότερους άντρες των Χριστιανοδημοκρατών και να τεθεί η ίδια επικεφαλής της παράταξης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την πρόσβασή της στην καγκελαρία. Ο Σόιμπλε, πραγματιστής όπως και η ίδια η Μέρκελ, δηλώνει απτόητος από το γεγονός ότι δεν κατάφερε τελικά να φτάσει στην απόλυτη κορυφή της γερμανικής πολιτικής. «Παρέμεινα ο ίδιος, απαίσιος άνθρωπος» λέει με αυτοσαρκασμό αναφερόμενος στο πόσο άλλαξε η ζωή του μετά από την απόπειρα δολοφονίας που δέχτηκε το 1990. Ο δράστης, Πίτερ Κάουφμαν, ένας άνθρωπος που κρίθηκε από το δικαστήριο ψυχικά διαταραγμένος, τον πυροβόλησε τρεις φορές, δεν κατάφερε όμως να τον σκοτώσει. Τον άφησε όμως παράλυτο, γεγονός που, όπως πιστεύουν οι επικριτές του, επηρέασε τη νοοτροπία του Σόιμπλε, καθώς τον έκανε ακόμη πιο σκληρό, απαιτητικό και, εν τέλει, αδυσώπητο. «Οντας ανάπηρος μπορώ να αποφεύγω περιττές κοινωνικές εκδηλώσεις» λέει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «κι έτσι κερδίζω χρόνο. Αντί για ανούσιες συνεστιάσεις κ.λπ. προτιμώ να διαβάζω ή να πηγαίνω στο θέατρο και σε συναυλίες. Υπάρχουν, βέβαια, προβλήματα, όπως το ότι πέφτουν πάνω μου ψίχουλα από τους υπόλοιπους που τρώνε όρθιοι από κάποιο μπουφέ. Κι όταν γονατίζουν για να μου μιλήσουν, εύχομαι να μη λένε ότι αυτό γίνεται επειδή είμαι αλαζόνας».
Η εργασιομανία και η εμμονική προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που έχει συνηθίσει να εμφανίζεται πάντα σε θέση ισχύος, σαν εκείνος που έχει τις ενδεδειγμένες λύσεις, ακριβώς διότι διεκδικεί τον τίτλο του παντογνώστη -στον τομέα της οικονομίας, αν μη τι άλλο.
Γεννημένος το 1942 στο βορειοδυτικό τμήμα της Γερμανίας, μεσαίος από τρεις αδελφούς που ακολούθησαν όλοι τον επαγγελματικό δρόμο της νομικής, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ένιωσε ότι ξαναγεννήθηκε όταν η Ανγκελα Μέρκελ, τον Οκτώβριο του 2009, του ανέθεσε το υπουργείο οικονομικών. Η προσέγγιση του Σόιμπλε στην οικονομία οφείλει πολλά στις νομικές του σπουδές, καθώς επιδιώκει τον ορθολογισμό και τη συμμόρφωση προς τη θεσμοθετημένη, συλλογικά συναποφασισμένη ορθή τάξη πραγμάτων. Εκ φύσεως συντηρητικός και από καταβολής του Χριστιανοδημοκράτης, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει ακλόνητος στις επιλογές του, ακόμη και όταν δέχεται δριμεία κριτική, όπως πχ για ένα τερατώδες σφάλμα, μια «τρύπα» που εντοπίστηκε στο γερμανικό προϋπολογισμό ύψους 55 δισ. ευρώ, ή για το διαρκώς διογκούμενο δημόσιο χρέος της χώρας που πλέον υπερβαίνει τα 2 τρισ. ευρώ.
Για τον ακατάβλητο Γερμανό, τίποτε από όλα αυτά δεν αποτελεί αιτία υπερβολικού προβληματισμού. Η περίπτωσή του, εξάλλου, χρησιμεύει ως απόδειξη για το πώς η Γερμανία έχει κόψει τους δεσμούς της με το παρελθόν, τότε που το ναζιστικό καθεστώς ενέτασσε στο πρόγραμμα ευθανασίας εκατοντάδες άτομα με κινητικά προβλήματα ή κάθε είδους ειδικές ανάγκες. Ο Σόιμπλε, ακριβώς όπως επαναδιευθέτησε τη ζωή του, παραμένοντας σύζυγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών παράλληλα με την αφοσίωση στην πολιτική του καριέρα, έτσι και στα δημόσια καθήκοντά του επιμένει ότι ενδιαφέρεται μόνο για το μέλλον. Και, ακριβώς γι' αυτό, κάνει ό,τι μπορεί για να επανεκλεγεί, επειδή διατηρεί ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς με το γερμανικό και το ευρωπαϊκό του όραμα.
Η «μυστική» Γερμανία του Σόιμπλε
"Εσείς από ποιους κρύβεστε;"...;
Αυτή η μικρή φράση, θα μπορούσε να είναι τίτλος τηλεπαιχνιδιού, φτιαγμένου ειδικά, για να παιχτεί στη Γερμανία. Ποιο θα μπορούσε να είναι το "κόνσεπτ―σενάριο" ενός τέτοιου παιχνιδιού; Να πηγαίνουν οι παίκτες σε τυχαία σπίτια των προαστίων του Βερολίνου, του Μονάχου και της Φρανκφούρτης και αφού χτυπήσουν το κουδούνι, να κάνουν στους ενοίκους την παραπάνω ερώτηση..."Εσείς από ποιους κρύβεστε"; Είστε καταδικασμένοι εγκληματίες ―αλλά ζείτε ελεύθεροι, έστω και κρυπτόμενοι― εξαιτίας της Siemens, της Bayer, των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, της γερμανικής ενοποίησης, του ντόπινγκ, της Στάζι κλπ.; Για τι ακριβώς κρύβεστε; Γιατί ακριβώς δεν θέλετε να μάθει ο κόσμος πού ζείτε; Για τι ακριβώς αποφεύγετε κάθε δημόσια εμφάνιση;
Μόνον στη Γερμανία μπορεί να παιχθεί αυτό το παιχνίδι, γιατί μόνον εκεί υπάρχει η βεβαιότητα ότι οι παίκτες του φανταστικού μας παιχνιδιού θα "πέσουν" γρήγορα και εύκολα πάνω σε κάποιον Γερμανό εγκληματία, ο οποίος πράγματι κρύβεται. Μόνον εντός του γερμανικού κράτους υπάρχει μια "μυστική" κοινωνία, η οποία ζει παράλληλα και εν αγνοία της κανονικής κοινωνίας. Μόνον στη Γερμανία υπάρχει τέτοια περίεργη κοινωνική "διαστρωμάτωση" με ισχυρό και τεράστιο "υπόστρωμα". Κάτω από τον ίδιο ήλιο ζει μια φυσιολογική κοινωνία πολιτών —όμοιων με των υπολοίπων λαών— και μια κοινωνία εγκληματιών του υπόκοσμου ...Του παρακρατικού και φασιστικού υπόκοσμου και όχι του ποινικού ...Του υπόκοσμου, ο οποίος συνδέεται με βαριά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και όχι αυτά του κοινού ποινικού δικαίου
Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε, θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αφορμή γι' αυτό το κείμενο στάθηκε το πρόσφατο και πολύ αξιόλογο ρεπορτάζ του Δανέζη. Ένα ρεπορτάζ-έρευνα για το ντόπινγκ στην Ανατολική Γερμανία και με τον τίτλο "14.25". Εξαιτίας αυτού "θυμηθήκαμε" ένα σωρό ανάλογες περιπτώσεις ...Περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι εγκλημάτησαν εις βάρος των ανθρώπων και με τις "ευλογίες" της γερμανικής Δικαιοσύνης ζουν ελεύθεροι — έστω και κρυπτόμενοι κάπου στη γερμανική επαρχία. Έναν τέτοιο άνθρωπο αναζητούσε ο Δανέζης ...Τον Μάνφρεντ Χέπνερ ...Τον καταδικασμένο αλλά ταυτόχρονα ελεύθερο εγκληματία αθλίατρο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ...Έναν συνάδελφο του "Μέγκελε", ο οποίος με τα ιατρικά του "πειράματα" οδήγησε συνανθρώπους μας στον θάνατο, την τρέλα ή ακόμα και στην αλλαγή φύλου.
...Ένα κτήνος, που ήταν υπεύθυνο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ...Ένα κτήνος, που όχι μόνον έσπρωξε μαζικά στον θάνατο νέους ανθρώπους, αλλά και "νόθευσε" το αθλητικό πνεύμα και άρα απείλησε ένα "επίτευγμα" αυτής της ανθρωπότητας ...Ένα κτήνος, που δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από αυτό το οποίο έκαναν παλαιότερα κάποιοι εξίσου φασίστες ομοεθνείς του. Για να αποδείξει την "ανωτερότητα" της φυλής του ή της ιδεολογίας της φυλής του, έσπρωξε ανθρώπους εν αγνοία τους στον θάνατο ή τη φυσική τους καταστροφή ως όντα. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος εγκλημάτησε εις βάρος ανθρώπων, εξυπηρετώντας μια περίπου "χρόνια" ασθένεια του γερμανικού "είδους", σήμερα ζει ελεύθερος και κρυπτόμενος, προκειμένου να αποφύγει την κρίση της κοινωνίας και βεβαίως την οργή των θυμάτων του.
Βλέποντας λοιπόν την εκπομπή και τα πλάνα των επαρχιακών δρόμων και των αναζητήσεων, "θυμηθήκαμε" ανάλογες εκπομπές, που έχουμε δει ...Εκπομπές, για παράδειγμα, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν μέσα στη Γερμανία και πάλι κρυπτόμενοι Γερμανοί ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν από "περίεργους" δημοσιογράφους κάποιοι παλιοί "εργαζόμενοι" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν κάποιοι παλιοί "προϊστάμενοι" των μυστικών υπηρεσιών της Στάζι ...Εκπομπές, όπου για ανάλογους λόγους αναζητούνταν κάποιοι παλιοί διαχειριστές των μυστικών "ταμείων" της Siemens. Η κάμερα, δηλαδή, μέσα από το αυτοκίνητο, που αναζητούσε μυστηριώδη και προπάντων μυστικά "σπίτια", δεν μας ξένισε ...Ίσα-ίσα, που μας φάνηκε πολύ "συμβατή" με τα όσα γνωρίζαμε για ανάλογες περιπτώσεις στη Γερμανία. Εάν δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο περί νέας εκπομπής, θα ήμασταν σίγουροι ότι την έχουμε ξαναδεί.
Έχουμε συνηθίζει από διάφορα ρεπορτάζ, που αφορούν τη Γερμανία, να βλέπουμε ν' αναζητούνται μυστικά σπίτια ...Να καταδιώκονται από δημοσιογράφους Γερμανοί πολίτες με σκυφτά τα κεφάλια, οι οποίοι αρνούνται την ταυτότητά τους ...Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δίπλα σε σπίτια ανύποπτων Γερμανών πολιτών να κατοικούν διαβόητοι Γερμανοί εγκληματίες ...Εγκληματίες επώνυμοι, των οποίων όμως την ταυτότητα αγνοούν οι γείτονές τους. Αυτά τα ρεπορτάζ αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι τα διαφορετικά "υποστρώματα" των δύο γερμανικών κοινωνιών, ενώ "ακουμπάνε" μεταξύ τους, δεν έχουν επαφή. Μιλάμε για τεράστια "στρώματα" και εκτεταμένες επαφές. Γιατί όμως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει σε αυτήν την έκταση μόνον στη Γερμανία; Γιατί δεν συμβαίνει στη Γαλλία ή την Ιταλία ή την Ελλάδα για παράδειγμα;
Κατ’ αρχήν συμβαίνει στη Γερμανία, γιατί υπάρχει ένα ικανό σε μέγεθος ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να συνθέσει τέτοιο υπόστρωμα. Λόγω του παλαιότερου —αλλά και του πρόσφατου— εγκληματικού παρελθόντος της Γερμανίας, υπάρχει ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο εγκλημάτησε μαζικά και έπρεπε να τιμωρηθεί ...και δεν τιμωρήθηκε ...και ως εκ τούτου κρύβεται ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο έχει αναπτύξει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και αναγκάζει ολόκληρη την κοινωνία να φέρεται με ενοχή, είτε αυτή αισθάνεται συνένοχη είτε όχι ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό εγκληματιών, το οποίο παλαιότερα συνδεόταν με τα εγκλήματα των Ναζί, ενώ αργότερα συνδεόταν με τις δραστηριότητες του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο στο άμεσο μέλλον μπορεί να κρύβεται για τις δραστηριότητες της Siemens ή της MAN.
Αυτό το "κρυφτό" μέσα στη γερμανική κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ προκλητικό γι' αυτήν, γιατί στην πραγματικότητα δεν την "προκαλούσε". Ο τρόπος, με τον οποίον λειτουργεί αυτή η κοινωνία, κάνει το "κρυφτό" αυτό ανεκτό. Γιατί; Γιατί η γερμανική κοινωνία είναι μια κοινωνία εξοικειωμένη εδώ και αιώνες στα "μυστικά" και "ψέματα". Αυτός ο τρόπος λειτουργίας συνδέεται και με τη θρησκεία της. Η κοινωνία της, παρ' ότι χριστιανική, έχει τις ιδιομορφίες της. Ως γνωστό η χριστιανική κοινωνία δεν λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο. Η λειτουργία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το δόγμα ...Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτό, το οποίο επιδιώκει το δόγμα.
Στο Καθολικό ή το Ορθόδοξο δόγμα η κοινωνία λειτουργεί με πιο συλλογικά χαρακτηριστικά. Προτεραιότητα αυτών των κοινωνιών είναι το "εμείς" και σε αυτό υποτάσσεται το "εγώ" ...Μια προτεραιότητα, η οποία βασίζεται στις ανάγκες μιας κεντρικής εξουσίας, η οποία έχει λόγους να υποτάσσει το "εγώ", που την αμφισβητεί, στο "εμείς", που ελέγχει και άρα στη δική της εξουσία. Σε αυτές τις κοινωνίες, είτε για καλό είτε για κακό, ενδιαφέρεται ο ένας πιστός να μάθει για τον άλλο. Αυτό είναι καί καλό καί κακό. Άλλες φορές λειτουργεί θετικά για την κοινωνία και άλλες φορές αρνητικά. Καλό είναι όταν οδηγεί στην αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη και κακό είναι όταν οδηγεί στο κουτσομπολιό, την κριτική και την επέμβαση στις ζωές των άλλων.
Στην προτεσταντική κοινωνία αυτή η συλλογική λειτουργία δεν επιδιώκεται πάντα. Η ίδια η Εκκλησία —ως μηχανισμός— έχει υποβαθμισμένο ρόλο και άρα το ίδιο συμβαίνει και με τις δραστηριότητές της. Στην κοινωνία αυτήν το "εμείς" υποχωρεί πίσω από την υποτιθέμενη διασφάλιση των δικαιωμάτων του "εγώ" ...Άλλωστε από την αμφισβήτηση του "εγώ" του Λούθηρου δημιουργήθηκε και το ίδιο το δόγμα. Από αυτήν την ανάγκη της προστασίας του "εγώ" του πιστού από τις παρεμβάσεις της Εκκλησίας ξεκίνησε το ίδιο το δόγμα του Λουθηρανισμού. Γι' αυτόν τον λόγο το ατομικό "εγώ" "θωρακίζεται" πίσω από "μαντρότοιχους" και παραμένει άγνωστο ακόμα και για το στενό του περιβάλλον ...Συγκατοικεί με αυτό, αλλά δεν είναι γνωστό σε αυτό. "My home is my Castle"... λένε οι προτεστάντες ...και το εννοούνε. Ως εκ τούτου η κοινωνία τους δεν είναι ένα θωρακισμένο και ενιαίο "κάστρο", όπως συμβαίνει με τα άλλα δόγματα, αλλά ένα χαλαρό σύνολο πολλών τέτοιων ανεξάρτητων "κάστρων".
..."Κάστρα" απλών ανθρώπων απόλυτα κενά και αθώα, που όμως συνθέτουν ένα περιβάλλον, το οποίο είναι φιλόξενο και για "κάστρα" που κρύβουν "σκελετούς" ..."Σκελετούς", των οποίων οι εγκληματίες κάτοχοι δεν είναι ορατοί στην κοινωνία. Το προστατευμένο "εγώ" του προτεστάντη πολίτη το εκμεταλλεύεται —και επωφελείται από αυτό— και ο εγκληματίας. Προστατεύεται το "εγώ" από τις αδιακρισίες και έτσι σώζεται και ο εγκληματίας. Ως εκ τούτου, αν κάποιος θέλει να "κρυφτεί", μπορεί να το κάνει εύκολα στις κοινωνίες αυτές. Αυτός, ο οποίος έχει λόγους να κρυφτεί, μπορεί να το κάνει εύκολα στις προτεσταντικές κοινωνίες, γιατί θα το κάνει δίπλα σε ανθρώπους, οι οποίοι, εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας τους, κρύβονται, χωρίς να έχουν ιδιαίτερους λόγους που το κάνουν.
Αυτά σ' ό,τι αφορά τη θρησκευτική "ιδιοσυχνότητα" της προτεσταντικής κοινωνίας της Γερμανίας. Από εκεί και πέρα το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό κάποιοι το εκμεταλλεύονται — και κυρίως το γερμανικό κράτος. Το γερμανικό κράτος εκμεταλλεύεται αυτήν την "ιδιαιτερότητα", προκειμένου να υπόσχεται ασφάλεια και ατιμωρησία ακόμα και σε εγκληματίες, οι οποίοι μπορούν να εξυπηρετήσουν τις "ανάγκες" του ...Τις "ειδικές" ανάγκες του, για τις οποίες έχει καταδικαστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Η Γερμανία μέσα στον χρόνο έχει αποδείξει ότι είναι αυστηρή μόνον με τους κοινούς εγκληματίες. Απέναντι στους κοινωνικούς εγκληματίες είναι ιδιαιτέρως ελαστική ...αν όχι "φιλόξενη".
Αν κλέψεις ένα καρβέλι ψωμί, θα σε "ταλαιπωρήσει" απίστευτα η γερμανική Δικαιοσύνη. Αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, θα πας φυλακή για όλη σου τη ζωή στη Γερμανία. Αν όμως "σκοτώσεις" έναν ολόκληρο λαό ή σακατέψεις μια κοινωνική τάξη, προσφέροντας κέρδη στο γερμανικό σύστημα, θα "αξιολογηθείς" διαφορετικά ...Θα "αξιολογηθείς" με βάση το κέρδος που απέφερε στη Γερμανία η πράξη σου αυτή. Όσο πιο μεγάλο το κέρδος, τόσο πιο μεγάλη η "μυωπία" αυτών, οι οποίοι αναζητούν τις ευθύνες σου. Αν από τα πειράματά σου επωφελήθηκε η γερμανική φαρμακοβιομηχανία, η "μυωπία" αυξάνεται. Αν από τις διαφθορές σου επεκτάθηκαν τα γερμανικά συμφέροντα στο εξωτερικό, η "μυωπία" μπορεί να προχωρήσει σε "τύφλωση".
Η Γερμανία έχει αποδείξει μέσα στον χρόνο πως δεν έχει καμία ηθική αναστολή να αποδεχθεί σαν "κέρδος" το οποιοδήποτε αποτέλεσμα προκύψει ακόμα και μέσα από την πιο μεγάλη εγκληματική πράξη. Λειτουργώντας υποκριτικά, ακόμα και όταν φαίνεται ότι "καταδικάζει" τους εγκληματίες, στην πραγματικότητα τους προστατεύει και τους φιλοξενεί ...Ακόμα κι αυτούς, οι οποίοι εγκλημάτησαν εις βάρος του ίδιου του γερμανικού λαού ...Ευδιάκριτο κέρδος να υπάρχει και από εκεί και πέρα δεν τους νοιάζει. Με αυτό το σκεπτικό "καταδίκασαν" αλλά ποτέ δεν τιμώρησαν μεγάλο πλήθος από Ναζί εγκληματίες. Κάποιους από αυτούς, οι οποίοι εγκληματούσαν με ένα πιστόλι στους δρόμους, η γερμανική Δικαιοσύνη απλά τους απέκρυψε, ενώ κάποιους άλλους —πολύ χειρότερους— τους ανέδειξε σαν κοινωνικά πρότυπα της μεταπολεμικής περιόδου. Όσοι εγκληματούσαν με ενέσεις, νυστέρια ή κατσαβίδια και μοιρογνωμόνια, ήταν "ευπρόσδεκτοι" ..."Χρήσιμοι" και "ευπρόσδεκτοι".
Το μεγάλο "πλυντήριο".
Δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων —και μεταξύ αυτών και εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες— εξοντώθηκαν εξαιτίας των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πέντε εκατομμύρια νεκροί ήταν μόνον οι Γερμανοί στρατιώτες. Εγκληματίες ξεπάτωσαν τον "ανθό" της νεολαίας μιας ολόκληρης ηπείρου ...Και όμως, γι' αυτό το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία "λουτρό" αίματος θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και τιμωρήθηκαν καμιά εικοσαριά άτομα. Δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων "εξατμίστηκαν" στην κυριολεξία εξαιτίας του γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού και για το ανείπωτο αυτό έγκλημα τιμωρήθηκαν με θάνατο δέκα άτομα ...Δέκα άτομα ...και μάλιστα από δικαστήριο με διεθνή σύνθεση. Όλοι οι υπόλοιποι οι εγκληματίες, οι οποίοι παραδόθηκαν στη γερμανική Δικαιοσύνη, παρ' όλο που ήταν υπεύθυνοι για εκατομμύρια θανάτων Γερμανών πολιτών, είτε προστατεύτηκαν είτε "αξιοποιήθηκαν" στη "δημοκρατική" Γερμανία της μεταπολεμικής εποχής.
Τα γερμανικά δικαστήρια τους προστάτευσαν, "συνεχίζοντας" στην πραγματικότητα τον πόλεμο όχι μόνον εις βάρος της ανθρωπότητας, αλλά και εις βάρος της γερμανικής κοινωνίας. Γιατί; Γιατί αυτοί, οι οποίοι προστατεύτηκαν από τα εγκλήματά τους, στη συνέχεια λειτούργησαν συλλογικά και όχι μόνον επιβίωσαν, αλλά και επιβλήθηκαν στη γερμανική κοινωνία της μεταπολεμικής εποχής. Αυτοί, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τα εκατομμύρια των νεκρών Γερμανών —και για την απόλυτη ισοπέδωση της Γερμανίας—, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά "αξιοποιήθηκαν" με τον καλύτερο τρόπο ...Τα θύματα θα εξακολουθούσαν να δουλεύουν στις φάμπρικες του πόνου και του αίματος, για να εισπράξουν οι εγκληματίες τα κέρδη από το γερμανικό "θαύμα".
Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε είναι πολύ απλή. Απαιτεί μια απλή σύγκριση γνωστών μεγεθών, για να αποκαλυφθεί η τραγικότητα της κατάστασης. Χιλιάδες εκτελέσεις συνεργατών των Ναζί έγιναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης και η Γερμανία δεν εκτέλεσε τους ίδιους τους Ναζί. Εκτελέστηκαν οι συνεργάτες των δολοφόνων και όχι οι ίδιοι οι δολοφόνοι. Εξαιτίας αυτής της γερμανικής "πλύσης" εγκληματιών δημιουργήθηκαν οι διάφοροι μεταπολεμικοί μύθοι ...Μύθοι, οι οποίοι προστάτευαν τη Γερμανία από τις πρακτικές της. Για να μην σχολιάζει η παγκόσμια κοινωνία τη γερμανική αθλιότητα, κατασκευάστηκε ο μύθος της μαζικής "φυγής" ναζιστών στη Λατινική Αμερική ...Έφυγαν τόσοι όσοι χρειάζονταν, ώστε να δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις και να "ξεφορτωθεί" η Γερμανία το "βάρος" της υποχρέωσης ν' αναζητά τους εγκληματίες της μέσα στις γειτονιές της.
...Απλά πράγματα ...Μια απλή "μέθοδος των τριών" είναι. Όταν στη μικρή Ολλανδία φυλακίστηκαν ως συνεργάτες των Ναζί 33.819, πόσοι Ναζί θα έπρεπε να φυλακιστούν στη Γερμανία; Πόσοι θα έπρεπε να διαφύγουν στη Λατινική Αμερική, για να δικαιολογηθούν οι ελάχιστες φυλακίσεις στη Γερμανία; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επιστήμονας ή μέλος σιωνιστικών οργανώσεων που καταδίωκαν Ναζί. Αν στην Ολλανδία φυλακίστηκαν 33.819, στη Γερμανία, λόγω πληθυσμού και υπαιτιότητας, αναλογικά θα έπρεπε να φυλακιστούν τουλάχιστον 150.000. Αν αυτοί διέφευγαν στη Λατινική Αμερική μαζί με τις οικογένειές τους, θα γνωρίζαμε ένα "κύμα" εποικισμού και μετανάστευσης σαν αυτό των Άγγλων εποίκων στη Βόρεια Αμερική. Γίνονται αυτά τα πράγματα; ...Όχι βέβαια. Όλα μαζί τα επιβατικά πλοία της εποχής να ναυλώνονταν από τους βιαστικούς Ναζί φυγάδες, δεν θα αρκούσαν γι' αυτόν τον "φόρτο". Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για μύθο, στον οποίο είχαν συμφωνήσει "θύτες" και "θύματα".
Όμως, αν αυτή η προστασία αφορά τους εγκληματίες του στρατιωτικού δεδομένου, τα χειρότερα έγιναν με τους εγκληματίες του βιομηχανικού δεδομένου. Αυτοί δεν είχαν ανάγκη ούτε καν τη δικαιολογία τους από τη γερμανική Δικαιοσύνη. Αυτοί τα κατάφεραν ακόμα πιο εύκολα, γιατί η γερμανική Δικαιοσύνη αποδείχθηκε ότι στην περίπτωσή τους εκτός από άχρηστη είναι και ρατσιστική. Τους πλούσιους και τους ισχυρούς ποτέ δεν τους αγγίζει. Δεν θεωρεί καν υποχρέωσή της να τους δικαιολογήσει. Γι' αυτόν τον λόγο όλοι ανεξαιρέτως οι βιομήχανοι της ναζιστικής εποχής, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί, έγιναν οι βιομήχανοι της "δημοκρατικής" και "ανταγωνιστικής" Γερμανίας. Αποκαταστάθηκαν πλήρως οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος απόρρητα έγγραφα του τύπου Red House Report, για να βρει την "τύχη" των βιομηχάνων, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ ...Των βιομηχάνων, οι οποίοι για τα κέρδη τους αντλούσαν εργατικό δυναμικό από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
...Οι άνθρωποι είναι απίθανοι. Δεν καταδέχθηκαν καν να κρυφτούν. Ούτε καν τα ονόματα των εταιρειών τους δεν άλλαξαν. Εταιρείες όπως η Siemens, IG Farben, Daimler Benz, Volkswagen, Krupp ή Messerschmitt όχι απλά δεν διαλύθηκαν, αλλά χρηματοδοτήθηκαν εκ νέου, για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι ιδιοκτήτες τους όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά ανταμείφθηκαν με προνομιακά δάνεια και επιδοτήσεις. Γιατί να τιμωρηθούν οι βιομήχανοι;... θα έλεγε ο ανυποψίαστος αναγνώστης ...Αναγκάστηκαν οι "κακομοίρηδες" από τους Ναζί φασίστες να συνεργαστούν ...Έτσι δεν είναι; ...Όχι βέβαια. Στην πραγματικότητα αυτοί στήριξαν τους φασίστες να ανέλθουν στην εξουσία. Αυτοί εκμεταλλεύτηκαν τους φασίστες, για να επωφεληθούν από τον φασισμό τους ...Για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους με τους "τζάμπα" εργάτες, όπως θα έλεγε η φράου Μέρκελ ...Για να μεγαλώσουν τις αγορές τους μέσω των νέων αναγκών του γερμανικού στρατού και βέβαια μέσω των νέων κατακτήσεων.
Όλα αυτά είναι εγκλήματα ...Εγκλήματα, τα οποία έχουν καταλογιστεί στους υπευθύνους ως τέτοια. Μεταξύ των Ναζί εγκληματιών, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι, ήταν ο Friedrich Flick της Daimler-Benz. Ο Flick ήταν από τους πλέον φανατικούς οπαδούς τού ναζιστικού κόμματος ...Φανατικούς και γενναιόδωρους, αν σκεφτεί κάποιος ότι χάρισε στο κόμμα το απίστευτο ποσό των 7 εκατομμυρίων μάρκων. Πίστευε στην ιδεολογία... θα έλεγε κάποιος ...Είναι έγκλημα αυτό; Έγκλημα δεν είναι αυτό. Έγκλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για 48000 νεκρούς από τα στρατόπεδα εργασίας. Έγκλημα είναι το ότι 48000 άνθρωποι εργάστηκαν υποχρεωτικά —και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες— μέχρι θανάτου, για να πλουτίσει ένα κτήνος.
Εγκληματία δεν τον λέμε εμείς. Κρίθηκε ως εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Τιμωρήθηκε ποτέ; ...Βεβαίως. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Γερμανίας και ο πέμπτος πλουσιότερος του κόσμου. Προφανώς έπιασαν "τόπο" οι δωρεές του στους φασίστες και ο κόπος των χιλιάδων νεκρών της τζάμπα καταναγκαστικής εργασίας.
Τα ίδια έγιναν με όλους τους Γερμανούς, οι οποίοι στήριξαν τον Χίτλερ, για να μεγαλώσουν τα δικά τους κέρδη και όχι βέβαια επειδή "πίστευαν" στην ιδεολογία των τρελών. Ο Gustav Krupp —πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων του Ράιχ και θαυμαστής του Φύρερ— χαρακτηρίστηκε υπερ-Ναζί και μέσω του κληροδοτήματος Γερμανών βιομηχάνων συγκέντρωνε χρήματα για τον Α. Χίτλερ.
Ο Gustav Krupp, ήταν ο προμηθευτής των τανκ Panzer, πυροβόλων, πυρομαχικών, αντιαρματικών, αντιαεροπορικών και των υποβρυχίων του Γ΄ Ράιχ από το 1933. Παρά του ότι του απαγγέλθηκαν κατηγορίες ως εγκληματία πολέμου, δεν δικάστηκε ποτέ.
Ο υιός Alfried Krupp, μέλος των SS, ποτέ δεν αποκήρυξε την πίστη του στον Χίτλερ. Κατάσχεσε όλες τις βιομηχανίες των κατακτημένων χωρών, χρησιμοποίησε τους αιχμαλώτους, τους κομμουνιστές και τους Εβραίους ως εργάτες στις επιχειρήσεις του. Για όλα αυτά καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και η περιουσία του κατασχέθηκε. Ωστόσο, πήρε αμνηστία και του επεστράφη το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας του. Από το 1953 και μετά, με μυστικές συμφωνίες και πωλήσεις όπλων, η εταιρεία Krupp κατέστη κολοσσός, ενώ από το 1997 συγχωνεύτηκε με την Thyssen στη γνωστή μας Thyssen Krupp Stahl AG
...Για να γνωρίζει ο αναγνώστης ότι δεν είναι και τόσο "τιμητικό" ή "ένδοξο" να ονομάζεις τους Γερμανούς ποδοσφαιριστές "πάντσερ" ...Όπως επίσης να γνωρίζει ποια είναι η εταιρεία, η οποία σήμερα διέφθειρε Έλληνες εγκληματίες πολιτικούς και φτάσαμε στο ΔΝΤ ...Να καταλάβει ποια είναι η "ηθική" υπερδύναμη, που σήμερα κατηγορεί την Ελλάδα για "ανηθικότητα".
Σημασία έχει —για να συνεχίσουμε την ανάλυσή μας— ότι αυτό το "φιλτράρισμα" ήταν η δουλειά των γερμανικών δικαστηρίων μεταπολεμικά. Αυτά τα δικαστήρια μοίραζαν νομιμότητα όπου μπορούσαν και απλή ατιμωρησία όπου δεν μπορούσαν να προσφέρουν νομιμότητα ...Αυτά ήταν που αποκαθιστούσαν την "τιμή" και την "υπόληψη" των εγκληματιών της ναζιστικής εποχής ...Αυτά ήταν που προστάτευαν τους βιομηχάνους από τις μηνύσεις των εξοργισμένων θυμάτων τους, τα οποία αφελώς νόμιζαν ότι θα "αποκατασταθούν" από τη Δημοκρατία ...Αυτά τρομοκρατούσαν στην κυριολεξία την κοινωνία, κάθε φορά που αυτή στρεφόταν εναντίον των εγκληματιών της "επιστήμης", βλέποντάς τους να κάνουν εκ νέου ακαδημαϊκές καριέρες. Τα γερμανικά δικαστήρια, αντί να τιμωρήσουν τους εγκληματίες, τρομοκρατούσαν τα θύματά τους.
...Όλοι μαζί στο κόλπο. Μαζί με τους βιομηχάνους προστατεύτηκαν και οι "επιστήμονες" του ναζιστικού καθεστώτος ...Όλοι μαζί μπήκαν στην "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και έγιναν το επιχειρηματικό ή το επιστημονικό δυναμικό της μεταπολεμικής Γερμανίας. Όσοι δεν ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν, είτε ως "επιχειρηματίες" είτε ως "επιστήμονες", γιατί ήταν απλοί εγκληματίες, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν τόσο όσο χρειαζόταν, ώστε να μην φυλακιστούν και να ζήσουν ελεύθεροι — έστω και κρυπτόμενοι. Αυτή είναι η τευτονική Δικαιοσύνη και —όπως θα δούμε σε άλλο σημείο— αυτή έγινε και η "αχίλλειος πτέρνα" της γερμανικής φυλής. Η Δικαιοσύνη, η οποία φτιάχτηκε, για να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα των Γερμανών, έγινε η αιτία, για να υποταχθεί ο γερμανικός λαός σε ξένους κατακτητές.
Όμως, αυτές οι εγκληματικές "συνήθειες" του γερμανικού κράτους δεν αφορούν μόνον το παρελθόν ...Αφορούν και πολύ νεότερα χρόνια ...Πάρα πολύ νεότερα χρόνια. Για παράδειγμα, κατέρρευσε το σταλινικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας και κανένας δεν τιμωρήθηκε. Ένα καθεστώς με δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες πολιτών δεν δικάστηκε ποτέ και βεβαίως δεν καταδικάστηκε. Ένα καθεστώς, για το οποίο υπήρχε η πολυτέλεια —μέσω των αρχείων της Σταζι— να τιμωρηθεί παραδειγματικά και δίκαια, όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε, αλλά προστατεύτηκε. Γιατί; ...Γιατί ήταν "χρήσιμο" για τη Γερμανία που το έκρινε ...Γιατί θα παρέδιδε τη μισή Γερμανία "δώρο" στους Γερμανούς "κριτές". Οι πάντες προστατεύτηκαν και όσοι δεν "αξιοποιήθηκαν" μπήκαν και πάλι στην εν κρυπτώ ζωή ...Το κέρδος της Γερμανίας πάνω από όλα.
Τα ανάλογα —σε μικρότερο βαθμό— αφορούσαν και την έρευνα του Δανέζη. Πάνω από 1000 άτομα ήταν αναμεμειγμένα στα εγκλήματα αθλητικού τύπου, προκειμένου η Ανατολική Γερμανία να "διαφημίζει" την ιδεολογία της. Άνθρωποι πέθαναν από καρκίνους ή τρελάθηκαν και οι υπεύθυνοι δεν τιμωρήθηκαν. Άνδρες έβγαλαν μαστάρια γκαστρωμένων γυναικών και κανένας δεν συγκινήθηκε. Γυναίκες απέκτησαν "πέη" και κανένας δεν έδωσε σημασία. Γιατί; Γιατί η νέα ενιαία Γερμανία, η οποία έκρινε τους εγκληματίες, "έβλεπε" κέρδος στις πράξεις τους. Κληρονομούσε ολόκληρη "μελέτη" περί ντόπιγκ και άρα την ευκαιρία να εισπράξει εκ του ασφαλούς αθλητική δόξα για την νέα ενιαία Γερμανία ..."Γιατί να πάνε χαμένα τόσα "ωραία" αναβολικά;", σκέφτηκαν κάποιοι στη Βόννη.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο μιλάμε για το παιχνίδι: "εσείς από ποιους κρύβεστε;" Σε όποιο θέμα και να ψάξει κανένας τη Γερμανία, θα βρει άπειρους "σκελετούς". Η τακτική με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα είναι αυτή που δημιουργεί τέτοιους "σκελετούς". Λίγες ημέρες πριν γραφεί το κείμενο αυτό, άλλη μια υπόθεση που δημιουργεί νέους "σκελετούς" ...Άλλη μια υπόθεση, που θα αναγκάσει κάποιους επιπλέον "επιστήμονες" να ζουν κρυμμένοι στη γερμανική επαρχία. Στο αρχείο μπήκε από δικαστήριο του Βερολίνου η αγωγή ενός Γερμανού, ο οποίος υποστήριζε ότι γεννήθηκε ανάπηρος, εξαιτίας ενός σκευάσματος της εταιρείας Bayer Schering ...Του σκευάσματος του Duogynon, το οποίο τη δεκαετία του 1970 το χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες ως τεστ εγκυμοσύνης.
Για να προστατεύσουν την Bayer, που κάνει τα χρυσά "αβγά" για τη Γερμανία, δεν τιμωρούν εγκληματίες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για χιλιάδες ανύποπτα θύματα ...Θύματα, τα οποία γεννήθηκαν ανάπηρα, εξαιτίας των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των εταιρειών ...Των γερμανικών εταιρειών, οι οποίες συστηματικά παρανομούν, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι τραγικό. Μιλάμε ότι, εξαιτίας αυτής της τακτικής, η γερμανική Δικαιοσύνη έχει δημιουργήσει έναν απέραντο υπόκοσμο, ο οποίος κρύβεται πίσω από τις ψηλές μάντρες της γερμανικής επαρχίας ...Μιλάμε για ανθρώπους εγκληματίες, οι οποίοι συνυπάρχουν ακόμα και με τα θύματά τους σε αποστάσεις λίγων μέτρων και κανένας δεν γνωρίζει τις ταυτότητές τους.
Αν 1000 πρώην Ανατολικογερμανοί κρύβονται μόνον από την περίπτωση του παράνομου ντόπιγκ, πόσες δεκάδες χιλιάδες Ανατολικογερμανών εγκληματιών κρύβονται εξαιτίας του σταλινικού καθεστώτος; Πόσες δεκάδες χιλιάδες Γερμανών εγκληματιών κρύβονται εξαιτίας της Στάζι; ...Ζωντανοί "νεκροί", οι οποίοι λαθροβιούν ανάμεσα στα θύματά τους υπό την προστασία των ομοίων τους. Υπό την προστασία παλαιών Ναζιστών, οι οποίοι ελέγχουν τη Γερμανία, επιβιώνουν οι εγκληματίες του σταλινισμού, του ντόπινγκ, της διαφθοράς "ενοποίησης", της τρόιχαντ κλπ..
Γι' αυτήν την αμαρτωλή "συνήθεια" του γερμανικού κράτους, που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του γερμανικού λαού, δεν ευθύνεται ο ίδιος ο λαός. Σε αυτήν τη "συν logioshermes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΤΑ Δ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: «Kατάληψη» στο… νότο έκαναν τώρα οι Ρομά!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
