2013-07-18 10:26:14
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Οι γιατροί έχουν μια σαφέστατη διαφορά από τους πεθαμενατζήδες. Θεραπεύουν. Ασχολούνται, πλην των ιατροδικαστών, μόνο με ζωντανούς και προσπαθούν να τους διατηρήσουν ζωντανούς. Αν ασχολείσαι μόνο με πεθαμένους, τότε δεν είσαι γιατρός αλλά πεθαμενατζής, γραφείο κηδειών «Ο χλοερός τόπος».
Φαίνεται ότ στο οικονομικό επιτελείο έχουν μπερδέψει αυτές τις δύο ιδιότητες. Βασική αποστολή τους είναι να συνεισφέρουν, ως επαΐοντες, στη διάσωση της χώρας και της παραγωγικής βάσης της με έναν ορθολογικό τρόπο και όχι με διαιώνιση ή αύξηση χρεών και ελλειμμάτων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οχι να τη θάψουν.
Απ’ ό,τι έχουμε αντιληφθεί όλοι όσοι ξέρουμε γραφή και ανάγνωση, ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού -με τον υπουργό Αμυνας να υπερθεματίζει- είναι η εν λειτουργία εξυγίανση της πολεμικής βιομηχανίας. Οι εταιρίες ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ να συμμαζευτούν, να γίνουν με αγώνα πλεονασματικές, ώστε σιγά σιγά να ξεπληρώσουν τα χρέη τους και να περάσουν, έστω τώρα, στον 21ο αιώνα σύγχρονες και ανταγωνιστικές, κατέχοντας την κεντρική θέση, μαζί με τις όμορες εταιρίες του ιδιωτικού τομέα, στον σκληρό βιομηχανικό και τεχνολογικό πυρήνα της οικονομίας
. Οπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες, φέρνοντας πρωτοποριακή τεχνολογία, θέσεις εργασίας, κέρδη, αληθινό, ζεστό χρήμα στη χώρα.
Το σε ποιο ποσοστό θα τις ιδιωτικοποιήσεις και με ποιον τρόπο θα διατηρήσεις κρατικό έλεγχο ή εποπτεία είναι τεχνικά ζητήματα προς επίλυση. Πάντως, ακόμη και στις ΗΠΑ όπου είναι μόνο ιδιωτική, η πολεμική βιομηχανία ταυτίζεται με το κράτος και τις επιδιώξεις του. Πάνε χέρι-χέρι. Διότι δεν φτιάχνει μανταλάκια. Ο νοών νοείτω Και να γίνει σαφές ότι δεν μιλάμε απλώς για εργαλειομηχανές και ντουβάρια. Σημαντικά και αυτά, και -μαθαίνω- τα ντουβάρια και τα οικόπεδα τα λιγουρεύονται διάφοροι επιτήδειοι. Περιμένουν πάνω στο κλαδί για ενδεχόμενο φαγοπότι πάνω στο «πτώμα», αν επέλθει το μοιραίο.
Από κοντά τρέχουν τα σάλια στους ατζέντηδες και σε όσους λιγουρεύονται να αρπάξουν πελατεία, αποθέματα κ.λπ.
Κυρίως όμως είναι συσσωρευμένη ανθρώπινη πείρα, πολύτιμο εξειδικευμένο επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό δυναμικό.
Κάτω από τις ανίκανες πολιτικές και επιχειρηματικές ηγεσίες δεκαετιών, τους ταβλαδόρους που έχωναν μέσα οι πολιτευτάδες, κάτω από τις στοιβάδες του ρουσφετιού, της κακοδιαχείρισης, των χρεών και των ελλειμμάτων -ή, μάλλον, παρ’ όλα αυτά- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αληθινών εργαζομένων. Από επιστήμονες και τεχνικούς έως δεινούς εργάτες παραγωγής, που είναι ικανοί για θαύματα.
Αν ηλιθιωδώς αυτό το «σκοτώσουμε», αν τους σκορπίσουμε αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους στους τέσσερις ανέμους της ανεργίας και αφήσουμε αυτήν τη βιομηχανία να λεηλατηθεί, δεν ξαναφτιάχνεται εύκολα. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν παραγγελίες και πεδίον δόξης λαμπρόν για τους τολμηρούς.
Η επιλογή διάσωσης και εξυγίανσης της πολεμικής βιομηχανίας είναι μια πολιτική απόφαση με στρατηγική σημασία. Δεν ανήκει σε τεχνοκράτες. Ανήκει στα πολιτικά αντικείμενα που απαιτούν υπερβατική σκέψη και την παίρνουν πολιτικοί και όχι δοσατζήδες.
Αν μετράς «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι», δεν μπορείς να κατανοήσεις και πολύ περισσότερο να υποστηρίξεις μια επιλογή που αφορά την εθνική στρατηγική.
Οι περικοπές στο προσωπικό της πολεμικής βιομηχανίας το έχουν μειώσει σχεδόν στο 1/3, οι δε αποδοχές τους έχουν μειωθεί κατά 50% και είναι στο ενιαίο μισθολόγιο χωρίς κανένα προνόμιο.
Το ότι παρήγαγαν ελλείμματα και χρέη δεν ήταν ευθύνη των εργαζομένων ούτε αποτέλεσμα της ανυπαρξίας κερδοφόρου μέλλοντος και αντικειμένου εργασίας για τις εταιρίες. Φταίνε οι ποικιλόχρωμες ηγεσίες, κυρίως με βαθύ πράσινο χρώμα, αλλά και οι δικές μας, που έβλεπαν τον χώρο ως ευκαιρία για ρουσφέτια ή ανέβαλαν την εξυγίανσή του για τις 32 του μηνός.
Το Μέγαρο Μαξίμου σταθερά έχει την ορθή θέση. Ξεκάθαρος στο ζήτημα, και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Μαθαίνω, όμως, ότι παρά την εκπεφρασμένη θέση της κυβέρνησης, των κατεξοχήν αρμοδίων για θέματα εθνικής στρατηγικής και άμυνας, για την εξυγίανση και διάσωση της πολεμικής βιομηχανίας, το οικονομικό επιτελείο απεργάζεται συγχώνευση ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και... ΛΑΡΚΟ. Αν υπήρχε και κάνα πατσατσίδικο υπό κρατικό έλεγχο, θα το βάζανε κι αυτό στη συγχώνευση, υποθέτω. Η σε βάθος χρόνου θέση της πολεμικής βιομηχανίας υπό μια διοικητική ομπρέλα είναι ένα άλλο ζήτημα από τη διάλυση διά της συγχωνεύσεως με άσχετα νομικά πρόσωπα.
Ο στρατηγικός οικονομικός στόχος είναι η μείωση των ελλειμμάτων και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, όχι να εκτελέσουμε κομμάτι-κομμάτι την ελληνική οικονομία.
Ναι, παρήγαγαν χρέη και ελλείμματα, λόγω πολιτικών ευθυνών με ονοματεπώνυμο.
Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρόν, κύριε Στουρνάρα και λοιποί: Κάντε πλεονασματική την ελληνική πολεμική βιομηχανία. Θεραπεύστε τη, όχι θάψτε τη.
Το να «εξυγιαίνω» κατεβάζοντας ρολλά, το 'κανα κι εγώ, που είμαι του Κλασικού. «Regina rosas amat» κ.λπ. Εσείς όμως;
Να ξαναθυμίσω δε ότι το Μνημόνιο είναι μια σύμβαση και όχι το Ευαγγέλιο. Η τρόικα είναι άνθρωποι, με δύο χέρια και δύο πόδια. Οχι η Αγία Τριάδα. Μη «μασάτε» τόσο, βρε αδερφέ...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
InfoGnomon
Οι γιατροί έχουν μια σαφέστατη διαφορά από τους πεθαμενατζήδες. Θεραπεύουν. Ασχολούνται, πλην των ιατροδικαστών, μόνο με ζωντανούς και προσπαθούν να τους διατηρήσουν ζωντανούς. Αν ασχολείσαι μόνο με πεθαμένους, τότε δεν είσαι γιατρός αλλά πεθαμενατζής, γραφείο κηδειών «Ο χλοερός τόπος».
Φαίνεται ότ στο οικονομικό επιτελείο έχουν μπερδέψει αυτές τις δύο ιδιότητες. Βασική αποστολή τους είναι να συνεισφέρουν, ως επαΐοντες, στη διάσωση της χώρας και της παραγωγικής βάσης της με έναν ορθολογικό τρόπο και όχι με διαιώνιση ή αύξηση χρεών και ελλειμμάτων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οχι να τη θάψουν.
Απ’ ό,τι έχουμε αντιληφθεί όλοι όσοι ξέρουμε γραφή και ανάγνωση, ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού -με τον υπουργό Αμυνας να υπερθεματίζει- είναι η εν λειτουργία εξυγίανση της πολεμικής βιομηχανίας. Οι εταιρίες ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ να συμμαζευτούν, να γίνουν με αγώνα πλεονασματικές, ώστε σιγά σιγά να ξεπληρώσουν τα χρέη τους και να περάσουν, έστω τώρα, στον 21ο αιώνα σύγχρονες και ανταγωνιστικές, κατέχοντας την κεντρική θέση, μαζί με τις όμορες εταιρίες του ιδιωτικού τομέα, στον σκληρό βιομηχανικό και τεχνολογικό πυρήνα της οικονομίας
Το σε ποιο ποσοστό θα τις ιδιωτικοποιήσεις και με ποιον τρόπο θα διατηρήσεις κρατικό έλεγχο ή εποπτεία είναι τεχνικά ζητήματα προς επίλυση. Πάντως, ακόμη και στις ΗΠΑ όπου είναι μόνο ιδιωτική, η πολεμική βιομηχανία ταυτίζεται με το κράτος και τις επιδιώξεις του. Πάνε χέρι-χέρι. Διότι δεν φτιάχνει μανταλάκια. Ο νοών νοείτω Και να γίνει σαφές ότι δεν μιλάμε απλώς για εργαλειομηχανές και ντουβάρια. Σημαντικά και αυτά, και -μαθαίνω- τα ντουβάρια και τα οικόπεδα τα λιγουρεύονται διάφοροι επιτήδειοι. Περιμένουν πάνω στο κλαδί για ενδεχόμενο φαγοπότι πάνω στο «πτώμα», αν επέλθει το μοιραίο.
Από κοντά τρέχουν τα σάλια στους ατζέντηδες και σε όσους λιγουρεύονται να αρπάξουν πελατεία, αποθέματα κ.λπ.
Κυρίως όμως είναι συσσωρευμένη ανθρώπινη πείρα, πολύτιμο εξειδικευμένο επιστημονικό, τεχνικό και εργατικό δυναμικό.
Κάτω από τις ανίκανες πολιτικές και επιχειρηματικές ηγεσίες δεκαετιών, τους ταβλαδόρους που έχωναν μέσα οι πολιτευτάδες, κάτω από τις στοιβάδες του ρουσφετιού, της κακοδιαχείρισης, των χρεών και των ελλειμμάτων -ή, μάλλον, παρ’ όλα αυτά- υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αληθινών εργαζομένων. Από επιστήμονες και τεχνικούς έως δεινούς εργάτες παραγωγής, που είναι ικανοί για θαύματα.
Αν ηλιθιωδώς αυτό το «σκοτώσουμε», αν τους σκορπίσουμε αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους στους τέσσερις ανέμους της ανεργίας και αφήσουμε αυτήν τη βιομηχανία να λεηλατηθεί, δεν ξαναφτιάχνεται εύκολα. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν παραγγελίες και πεδίον δόξης λαμπρόν για τους τολμηρούς.
Η επιλογή διάσωσης και εξυγίανσης της πολεμικής βιομηχανίας είναι μια πολιτική απόφαση με στρατηγική σημασία. Δεν ανήκει σε τεχνοκράτες. Ανήκει στα πολιτικά αντικείμενα που απαιτούν υπερβατική σκέψη και την παίρνουν πολιτικοί και όχι δοσατζήδες.
Αν μετράς «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι», δεν μπορείς να κατανοήσεις και πολύ περισσότερο να υποστηρίξεις μια επιλογή που αφορά την εθνική στρατηγική.
Οι περικοπές στο προσωπικό της πολεμικής βιομηχανίας το έχουν μειώσει σχεδόν στο 1/3, οι δε αποδοχές τους έχουν μειωθεί κατά 50% και είναι στο ενιαίο μισθολόγιο χωρίς κανένα προνόμιο.
Το ότι παρήγαγαν ελλείμματα και χρέη δεν ήταν ευθύνη των εργαζομένων ούτε αποτέλεσμα της ανυπαρξίας κερδοφόρου μέλλοντος και αντικειμένου εργασίας για τις εταιρίες. Φταίνε οι ποικιλόχρωμες ηγεσίες, κυρίως με βαθύ πράσινο χρώμα, αλλά και οι δικές μας, που έβλεπαν τον χώρο ως ευκαιρία για ρουσφέτια ή ανέβαλαν την εξυγίανσή του για τις 32 του μηνός.
Το Μέγαρο Μαξίμου σταθερά έχει την ορθή θέση. Ξεκάθαρος στο ζήτημα, και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Μαθαίνω, όμως, ότι παρά την εκπεφρασμένη θέση της κυβέρνησης, των κατεξοχήν αρμοδίων για θέματα εθνικής στρατηγικής και άμυνας, για την εξυγίανση και διάσωση της πολεμικής βιομηχανίας, το οικονομικό επιτελείο απεργάζεται συγχώνευση ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και... ΛΑΡΚΟ. Αν υπήρχε και κάνα πατσατσίδικο υπό κρατικό έλεγχο, θα το βάζανε κι αυτό στη συγχώνευση, υποθέτω. Η σε βάθος χρόνου θέση της πολεμικής βιομηχανίας υπό μια διοικητική ομπρέλα είναι ένα άλλο ζήτημα από τη διάλυση διά της συγχωνεύσεως με άσχετα νομικά πρόσωπα.
Ο στρατηγικός οικονομικός στόχος είναι η μείωση των ελλειμμάτων και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, όχι να εκτελέσουμε κομμάτι-κομμάτι την ελληνική οικονομία.
Ναι, παρήγαγαν χρέη και ελλείμματα, λόγω πολιτικών ευθυνών με ονοματεπώνυμο.
Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρόν, κύριε Στουρνάρα και λοιποί: Κάντε πλεονασματική την ελληνική πολεμική βιομηχανία. Θεραπεύστε τη, όχι θάψτε τη.
Το να «εξυγιαίνω» κατεβάζοντας ρολλά, το 'κανα κι εγώ, που είμαι του Κλασικού. «Regina rosas amat» κ.λπ. Εσείς όμως;
Να ξαναθυμίσω δε ότι το Μνημόνιο είναι μια σύμβαση και όχι το Ευαγγέλιο. Η τρόικα είναι άνθρωποι, με δύο χέρια και δύο πόδια. Οχι η Αγία Τριάδα. Μη «μασάτε» τόσο, βρε αδερφέ...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η μάνα του κατσαπλιά...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
