2013-07-20 12:31:06
του Στέλιου Συρμόγλου
Η “δυναμική” της κοινότοπης ρήσης “μια εικόνα χίλιες λέξεις” υποχωρεί υπό το εύρος και το “θάμβος” της πολιτικής παχυδερμίας και αναισθησίας, όπως απαθανατίζεται από τη “ψυχρότητα” του φωτογραφικού φακού στα... υπουργικά έδρανα της Βουλής, κατά την προχθεσινή υπερψήφιση του επονείδιστου φορολογικού νομοσχεδίου. Με τον πρωθυπουργό και τους “αυλόδουλους” αβούλευτους βουλευτές να αλληλοσυγχαίρονται και να “χασκογελούν” με άπλετη ικανοποίηση και με ενστικτώδη άνεση εκτόνωσης Μια πολυπρόσωπη ελεεινή εικόνα που παραπέμπει σε άλλες εποχές φαυλεπίφαυλων πολιτικών, με την “ευφορία” της βεβαιωτικής αποπληρώσεως της αναισθησίας τους, για την ψήφιση ενός ακόμη νομοσχεδίου που “τραυματίζει” το κοινωνικό σώμα, το οποίο καθηλώνεται περαιτέρω από στενά ατομικά κριτήρια, που παραγκωνίζουν την καθολική αλήθεια και χωρίζουν το δέον από το είναι.
Η φωτογραφία είναι εύγλωττη και καταδείχνει το “διαζύγιο” μεταξύ λογισμού του ατόμου και αισθήματος ευθύνης
. Τη ρήξη μεταξύ θρασείας αναίδειας και ντροπής. Η ντροπή άλλωστε χρειάζεται ψυχικό υπόβαθρο που δεν διαθέτουν οι ολιγόκαρδοι της πολιτικής. Μια φωτογραφία που δεν επιτρέπει καμία αμφιβολία, ακόμη και στους βολεμένους ή μη κομματικούς χειροκροτητές ή στους εξ’ ανάγκης υποστηρικτές των μνημονίων, με εξαίρεση ίσως τους αστοιχείωτους ανάγωγους και ουτιδανούς οπαδούς της πολιτικής βαρβαρότητας, ότι τέτοιες πολιτικές αντιδράσεις δημιουργούν ασυμβίβαστο αξιών. Και εν ονόματι των τελουμένων πράξεων, το κοινωνικό δίκαιο “υποδουλώνεται” στην πρακτική πολιτική σκοπιμότητα και καταντά εύχρηστο εργαλείο στην υπηρεσία της γελοιότητας…
Ουδείς θα είχε αντίρρηση για την κυβερνητική ευφορία στο τέλος μιας ψηφοφορίας στη Βουλή και σ’ άλλη χρονική περίοδο. Σε μια περίοδο, όμως, που “αποκλειστικά” ο λαός υφίσταται τις δυσβάστακτες συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων, τον εφιάλτη της ανεργίας, την πτωχοποίηση των κοινωνικών στρωμάτων, τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, την κατευθυνόμενη πληροφόρηση και έναν “εκτρωματικό” κυβερνητικό συνασπισμό ως αποτέλεσμα ενός φαλκιδευμένου εκλογικού συστήματος αφαναστικού των μειοψηφιών, τότε τέτοια φωτογραφικά στιγμιότυπα προσβάλλουν βάναυσα το κοινόν αίσθημα.
Για να λειτουργήσει ένα πολίτευμα, όπως η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, χρειάζεται η αίσθηση του μέτρου και της σοβαρότητας, αλλά απαιτείται και το ηθικό υπόβαθρο των θεσμών και των προσώπων που εκπροσωπούν τους θεσμούς. Χωρίς μέτρο, ηθικό στόχο και σοβαρότητα να σφραγίζουν τις πράξεις και να ενώνουν τις βουλήσεις, προκαλείται γενική αναισθησία εξελισσόμενη σε πώρωση και η δημοκρατία καταντά αφηρημένη.
Και στη συγκεκριμένη φωτογραφία αποτυπώνεται με τον πλέον γλαφυρό τρόπο η πολιτική πώρωση, η πολιτική κενότητα, η πολιτική ασυλλογιστία και απερισκεψία, αλλά ταυτόχρονα και η πολιτική βλακεία. Γιατί ο πρωθυπουργός και η πέριξ αυτού προσωποποιημένη γελοιότητα της πολιτικής, δεν έχουν όχι απλώς επίγνωση της κρισιμότητας της κατάστασης, που επιβάλλει ανάλογη πολιτική συμπεριφορά, αλλά δεν έχουν και τη στοιχειώδη συναίσθηση ότι “εκτίθενται” ως “πολιτικά παχύδερμα” στην κοινωνική συνείδηση.
Η αήθεια των εκφραστών της πολιτικής ελαφρότητας, της ατομοκρατίας και της πολιτικής ευκολίας, που σταθερά αποζητούν τα πάντα από τους πάντες για τη δική τους επί της ουσίας ευζωία, μπορεί ως αντίληψη να έχει κυριαρχήσει σ’ ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού πεδίου, να έχει “εθιστεί” σ’ αυτή μεγάλο μέρος της κοινωνίας και να είναι λιπαρώς αποδοτική, αλλά προοδευτικά αποδεικνύεται πολλαπλώς μοιραία και επισύρει την νέμεση.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις, αλλά “ανίκανη” εν προκειμένω να καταγράψει το…πέλαγος της πολιτικής ασυνειδησίας. Την παρατεταμένη πολιτική αβελτερία και ανικανότητα, που απλώς απηχούν λογικοφανείς ρηχές ψευδοβεβαιότητες. Και, δυστυχώς, οι εικονιζόμενοι δεν ανήκουν εξ’ αντικειμένου στους ολίγους της πολιτικού αβδηριτισμού. Ανήκουν στους πολλούς της κοματοκρατίας, που ευτελίζουν τα κύρια χαρακτηριστικά τους χάριν κάποιων προδοτικών για την καθαρότητα των ιδεών τους συγκερασμών. Σ’ αυτούς που “μεθοδεύουν” τις δόσεις νοθείας στις απόψεις, που αλλοιώνουν και αποσυνθέτουν το συνολικό κοινωνικό και πολιτικό βίο. Καταγγέλλουν ωστόσο, δοθείσης ευκαιρίας, τη διαλυτική επίδραση των νοθευτών!..
Με “χαχανίσματα” και με “υφάκι” ειρωνικά θριαμβευτικό και πρόδηλα πολύξερο, η ενσαρκωμένη πολιτική ελαφρότητα δημιουργεί μόνιμα τις καταστάσεις που στρέφονται κατά του κοινωνικού συμφέροντος. Κι αυτή η τάση και στάση του συνασπισμού των μετρίων και των “ανάλαφρων” της πολιτικής είναι που προκαλεί. Είναι όλοι αυτοί που άγονται και φέρονται. Χωρις αυτάρκεια πνεύματος, γνώμης και οπωσδήποτε ήθους. Είναι όλοι αυτοί που τη “στασιμότητα” τη βαφτίζουν “μεταρρύθμιση” και τη συνδυάζουν με το αίτημα της κοινωνικής συνοχής, συμβάλλοντας εντούτοις ατην κοινωνική αποσύνθεση.
Η δε κοινωνική αποσύνθεση, που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς, τον εξωνυμένο τύπο, τη τυφλή στράτευση, την πολιτική γελοιότητα και την εκφυλισμένη διανόηση, άγει αργά ή γρήγορα σε ανωμαλία και σε εκτροπές.
Μια φωτογραφία χίλες λέξεις. Μια φωτογραφία, στίγμα ηθικό και ανεξίτηλο όνειδος. Μια ακόμη έμπρακτη “απόδειξη” ενός ανάξιου των περιστάσεων και άξιου του λαικού καγχασμού πολιτκού προσωπικού. Ενας ακόμη διασυρμός και κηλίδωμα της πολιτικής!
freepen.gr
Η “δυναμική” της κοινότοπης ρήσης “μια εικόνα χίλιες λέξεις” υποχωρεί υπό το εύρος και το “θάμβος” της πολιτικής παχυδερμίας και αναισθησίας, όπως απαθανατίζεται από τη “ψυχρότητα” του φωτογραφικού φακού στα... υπουργικά έδρανα της Βουλής, κατά την προχθεσινή υπερψήφιση του επονείδιστου φορολογικού νομοσχεδίου. Με τον πρωθυπουργό και τους “αυλόδουλους” αβούλευτους βουλευτές να αλληλοσυγχαίρονται και να “χασκογελούν” με άπλετη ικανοποίηση και με ενστικτώδη άνεση εκτόνωσης Μια πολυπρόσωπη ελεεινή εικόνα που παραπέμπει σε άλλες εποχές φαυλεπίφαυλων πολιτικών, με την “ευφορία” της βεβαιωτικής αποπληρώσεως της αναισθησίας τους, για την ψήφιση ενός ακόμη νομοσχεδίου που “τραυματίζει” το κοινωνικό σώμα, το οποίο καθηλώνεται περαιτέρω από στενά ατομικά κριτήρια, που παραγκωνίζουν την καθολική αλήθεια και χωρίζουν το δέον από το είναι.
Η φωτογραφία είναι εύγλωττη και καταδείχνει το “διαζύγιο” μεταξύ λογισμού του ατόμου και αισθήματος ευθύνης
Ουδείς θα είχε αντίρρηση για την κυβερνητική ευφορία στο τέλος μιας ψηφοφορίας στη Βουλή και σ’ άλλη χρονική περίοδο. Σε μια περίοδο, όμως, που “αποκλειστικά” ο λαός υφίσταται τις δυσβάστακτες συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων, τον εφιάλτη της ανεργίας, την πτωχοποίηση των κοινωνικών στρωμάτων, τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, την κατευθυνόμενη πληροφόρηση και έναν “εκτρωματικό” κυβερνητικό συνασπισμό ως αποτέλεσμα ενός φαλκιδευμένου εκλογικού συστήματος αφαναστικού των μειοψηφιών, τότε τέτοια φωτογραφικά στιγμιότυπα προσβάλλουν βάναυσα το κοινόν αίσθημα.
Για να λειτουργήσει ένα πολίτευμα, όπως η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, χρειάζεται η αίσθηση του μέτρου και της σοβαρότητας, αλλά απαιτείται και το ηθικό υπόβαθρο των θεσμών και των προσώπων που εκπροσωπούν τους θεσμούς. Χωρίς μέτρο, ηθικό στόχο και σοβαρότητα να σφραγίζουν τις πράξεις και να ενώνουν τις βουλήσεις, προκαλείται γενική αναισθησία εξελισσόμενη σε πώρωση και η δημοκρατία καταντά αφηρημένη.
Και στη συγκεκριμένη φωτογραφία αποτυπώνεται με τον πλέον γλαφυρό τρόπο η πολιτική πώρωση, η πολιτική κενότητα, η πολιτική ασυλλογιστία και απερισκεψία, αλλά ταυτόχρονα και η πολιτική βλακεία. Γιατί ο πρωθυπουργός και η πέριξ αυτού προσωποποιημένη γελοιότητα της πολιτικής, δεν έχουν όχι απλώς επίγνωση της κρισιμότητας της κατάστασης, που επιβάλλει ανάλογη πολιτική συμπεριφορά, αλλά δεν έχουν και τη στοιχειώδη συναίσθηση ότι “εκτίθενται” ως “πολιτικά παχύδερμα” στην κοινωνική συνείδηση.
Η αήθεια των εκφραστών της πολιτικής ελαφρότητας, της ατομοκρατίας και της πολιτικής ευκολίας, που σταθερά αποζητούν τα πάντα από τους πάντες για τη δική τους επί της ουσίας ευζωία, μπορεί ως αντίληψη να έχει κυριαρχήσει σ’ ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού πεδίου, να έχει “εθιστεί” σ’ αυτή μεγάλο μέρος της κοινωνίας και να είναι λιπαρώς αποδοτική, αλλά προοδευτικά αποδεικνύεται πολλαπλώς μοιραία και επισύρει την νέμεση.
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις, αλλά “ανίκανη” εν προκειμένω να καταγράψει το…πέλαγος της πολιτικής ασυνειδησίας. Την παρατεταμένη πολιτική αβελτερία και ανικανότητα, που απλώς απηχούν λογικοφανείς ρηχές ψευδοβεβαιότητες. Και, δυστυχώς, οι εικονιζόμενοι δεν ανήκουν εξ’ αντικειμένου στους ολίγους της πολιτικού αβδηριτισμού. Ανήκουν στους πολλούς της κοματοκρατίας, που ευτελίζουν τα κύρια χαρακτηριστικά τους χάριν κάποιων προδοτικών για την καθαρότητα των ιδεών τους συγκερασμών. Σ’ αυτούς που “μεθοδεύουν” τις δόσεις νοθείας στις απόψεις, που αλλοιώνουν και αποσυνθέτουν το συνολικό κοινωνικό και πολιτικό βίο. Καταγγέλλουν ωστόσο, δοθείσης ευκαιρίας, τη διαλυτική επίδραση των νοθευτών!..
Με “χαχανίσματα” και με “υφάκι” ειρωνικά θριαμβευτικό και πρόδηλα πολύξερο, η ενσαρκωμένη πολιτική ελαφρότητα δημιουργεί μόνιμα τις καταστάσεις που στρέφονται κατά του κοινωνικού συμφέροντος. Κι αυτή η τάση και στάση του συνασπισμού των μετρίων και των “ανάλαφρων” της πολιτικής είναι που προκαλεί. Είναι όλοι αυτοί που άγονται και φέρονται. Χωρις αυτάρκεια πνεύματος, γνώμης και οπωσδήποτε ήθους. Είναι όλοι αυτοί που τη “στασιμότητα” τη βαφτίζουν “μεταρρύθμιση” και τη συνδυάζουν με το αίτημα της κοινωνικής συνοχής, συμβάλλοντας εντούτοις ατην κοινωνική αποσύνθεση.
Η δε κοινωνική αποσύνθεση, που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς, τον εξωνυμένο τύπο, τη τυφλή στράτευση, την πολιτική γελοιότητα και την εκφυλισμένη διανόηση, άγει αργά ή γρήγορα σε ανωμαλία και σε εκτροπές.
Μια φωτογραφία χίλες λέξεις. Μια φωτογραφία, στίγμα ηθικό και ανεξίτηλο όνειδος. Μια ακόμη έμπρακτη “απόδειξη” ενός ανάξιου των περιστάσεων και άξιου του λαικού καγχασμού πολιτκού προσωπικού. Ενας ακόμη διασυρμός και κηλίδωμα της πολιτικής!
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετά τον Σόιμπλε έρχεται ο Λου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
