2013-07-24 19:07:04
του Στρατή Μαζίδη
Δε χρειάζεται να είσαι απόφοιτος της γνωστής σχολής του Λονδίνου για να μπορέσεις να καταλάβεις μερικά απλά πράγματα στην οικονομία και πως λειτουργούν Ο νέος εθνικός στόχος των ημερών είναι να φτάσουμε ως τις γερμανικές εκλογές μπας και ακολουθήσει νέο κούρεμα. Και μετά; Τι; Δεν έγινε κούρεμα του χρέους πριν ένα χρόνο; Δεν αναπληρώθηκε το χρέος σε ελάχιστο χρονικό διάστημα;
Είναι ολοφάνερο ότι οδεύουμε στην καταστροφή. Και το πρόβλημα της καταστροφής δεν είναι το νόμισμα που θα διαθέτει αυτή η χώρα. Είναι η αξιοπιστία. Ακόμη και όσοι προκρίνουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δε λένε ότι το πάρτυ πρέπει να τελειώσει. Άλλωστε τώρα που είμαστε στο ευρώ, μας δανείζει κανείς; Μόνο τρελός.
Ακόμη θυμάται το Γιωργάκη να στριμώχνεται από το ρεπόρτερ του BBC και να λέει ο ανόητος ότι μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας στα τέλη του 2009 δίχως απολύσεις στο δημόσιο, την ιερή αγελάδα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Για αυτό θυσίασε στη νιοστή τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν έχουμε εισέλθει σε ένα δρόμο ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά αλλού εκτός από την άβυσσο. Με 2.000.000 ανέργους (1.500.000 λέγαμε πέρυσι), με άλλους τόσους συνταξιούχους και ένα υπερτροφικό / μη παραγωγικό δημόσιο στη μεγαλύτερη έκφρασή του και μια νέα γενιά που μεταναστεύει στο εξωτερικό, ποιος θα παράξει το εισόδημα που απαιτείται για να δουλέψει η μηχανή της οικονομίας;
Αυτή η μηχανή που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς, θα δώσει ΦΜΥ, φόρο εισοδήματος, ΦΠΑ από την τόνωση της αγοράς, ασφαλιστικές εισφορές κτλ.
Η αναλογία του ιδιωτικού τομέα με το μη οικονομικά παραγωγικό πληθυσμό είναι αποκαρδιωτική αλλά προφητική για τη μελλοντική συνέχεια.
Με διαρκείς οριζόντιες περικοπές και δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη για να διατηρηθεί στη ζωή το πελατειακό κράτος που σε 3 χρόνια απέπεμψε μόλις 80 άτομα κι αυτά επίορκα ώστε να μπορεί ακόμη η Ν.Δ. να βλέπει 24% στις δημοσκοπήσεις, δεν μπορούμε να πάμε πολύ παρακάτω.
Δηλαδή θυσιάσαμε το κομμάτι που δούλευε και μας τα ακουμπούσε αντί να εξορθολογίσουμε το κομμάτι που δεν δούλευε και δεν παρήγαγε. Τώρα πάνε μεν να κάνουν απολύσεις στο δημόσιο διαλύοντάς το, βαρώντας στην τύχη, θυσιάζοντας πολλούς ικανούς και διατηρώντας μη χρήσιμους που λογικά θα οδηγήσει σε μια τρύπα στο νερό.
Για αυτό ούτε με ευρώ ούτε με δραχμή δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα όσο δε γινόμαστε κράτος με σοβαρές δομές.
Για παράδειγμα στους δήμους, εκεί που τόσα χρόνια γινόταν πάρτυ διορισμών συγγενών τοπικών πολιτικών προσώπων, με άτομα που έμπαιναν συμβασιούχοι και γίνονταν ξαφνικά αορίστου και γενικώς κόσμο που εισχωρούσε από το παράθυρο, δεν πρέπει να φύγει κανείς; Τώρα τα συνδικάτα βρίσκονται στα κάγκελα. Τόσα χρόνια όμως που έβλεπαν τα “μπασίματα” και τα βολεματάκια ή τις απευθείας αναθέσεις (που ακόμη καλά κρατούν) δε μιλούσαν. Αδυνατούσαν να καταλάβουν ότι αυτοί, οι ΟΤΑ θα αποτελούσαν τον πρώτο εύκολο στόχο όταν τα πράγματα θα ζόριζαν. Και γιατί; Διότι πολύ απλά οι τοπικές δημοτικές αρχές ως αναλώσιμες θα εισέπρατταν το μεγαλύτερο μέρος της φθοράς.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά.
Θέλουμε να βγάλουμε λέφτα; Ναι ή ου;
Αν ναι, τότε πρέπει να εγκαταλείψουμε το υπάρχον παρασιτικό – νταβατζιλίδικο φορολογικό σύστημα εφαρμόζοντας ένα πολύ πιο φιλικό. Να δοθούν κίνητρα να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας ώστε οι άνθρωποι να βρουν αξιοπρεπή δουλειά ή ακόμη και να επιχειρήσουν ώστε να δημιουργηθούν πόροι για το κράτος το οποίο θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά με ότι αυτό συνεπάγεται αλλά και να καταστεί επιτέλους λειτουργικό ώστε αυτά που θα βγάζει να επιστρέφονται ΚΑΙ στο κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο να καλύπτουν μισθούς των δικών μας.
Διαφορετικά, συνεχίζοντας τη σαλαμοποίηση, στο τέλος θα μείνουμε με το ζελοφάν της συσκευασίας freepen.gr
Δε χρειάζεται να είσαι απόφοιτος της γνωστής σχολής του Λονδίνου για να μπορέσεις να καταλάβεις μερικά απλά πράγματα στην οικονομία και πως λειτουργούν Ο νέος εθνικός στόχος των ημερών είναι να φτάσουμε ως τις γερμανικές εκλογές μπας και ακολουθήσει νέο κούρεμα. Και μετά; Τι; Δεν έγινε κούρεμα του χρέους πριν ένα χρόνο; Δεν αναπληρώθηκε το χρέος σε ελάχιστο χρονικό διάστημα;
Είναι ολοφάνερο ότι οδεύουμε στην καταστροφή. Και το πρόβλημα της καταστροφής δεν είναι το νόμισμα που θα διαθέτει αυτή η χώρα. Είναι η αξιοπιστία. Ακόμη και όσοι προκρίνουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δε λένε ότι το πάρτυ πρέπει να τελειώσει. Άλλωστε τώρα που είμαστε στο ευρώ, μας δανείζει κανείς; Μόνο τρελός.
Ακόμη θυμάται το Γιωργάκη να στριμώχνεται από το ρεπόρτερ του BBC και να λέει ο ανόητος ότι μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας στα τέλη του 2009 δίχως απολύσεις στο δημόσιο, την ιερή αγελάδα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Για αυτό θυσίασε στη νιοστή τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν έχουμε εισέλθει σε ένα δρόμο ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά αλλού εκτός από την άβυσσο. Με 2.000.000 ανέργους (1.500.000 λέγαμε πέρυσι), με άλλους τόσους συνταξιούχους και ένα υπερτροφικό / μη παραγωγικό δημόσιο στη μεγαλύτερη έκφρασή του και μια νέα γενιά που μεταναστεύει στο εξωτερικό, ποιος θα παράξει το εισόδημα που απαιτείται για να δουλέψει η μηχανή της οικονομίας;
Αυτή η μηχανή που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς, θα δώσει ΦΜΥ, φόρο εισοδήματος, ΦΠΑ από την τόνωση της αγοράς, ασφαλιστικές εισφορές κτλ.
Η αναλογία του ιδιωτικού τομέα με το μη οικονομικά παραγωγικό πληθυσμό είναι αποκαρδιωτική αλλά προφητική για τη μελλοντική συνέχεια.
Με διαρκείς οριζόντιες περικοπές και δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη για να διατηρηθεί στη ζωή το πελατειακό κράτος που σε 3 χρόνια απέπεμψε μόλις 80 άτομα κι αυτά επίορκα ώστε να μπορεί ακόμη η Ν.Δ. να βλέπει 24% στις δημοσκοπήσεις, δεν μπορούμε να πάμε πολύ παρακάτω.
Δηλαδή θυσιάσαμε το κομμάτι που δούλευε και μας τα ακουμπούσε αντί να εξορθολογίσουμε το κομμάτι που δεν δούλευε και δεν παρήγαγε. Τώρα πάνε μεν να κάνουν απολύσεις στο δημόσιο διαλύοντάς το, βαρώντας στην τύχη, θυσιάζοντας πολλούς ικανούς και διατηρώντας μη χρήσιμους που λογικά θα οδηγήσει σε μια τρύπα στο νερό.
Για αυτό ούτε με ευρώ ούτε με δραχμή δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα όσο δε γινόμαστε κράτος με σοβαρές δομές.
Για παράδειγμα στους δήμους, εκεί που τόσα χρόνια γινόταν πάρτυ διορισμών συγγενών τοπικών πολιτικών προσώπων, με άτομα που έμπαιναν συμβασιούχοι και γίνονταν ξαφνικά αορίστου και γενικώς κόσμο που εισχωρούσε από το παράθυρο, δεν πρέπει να φύγει κανείς; Τώρα τα συνδικάτα βρίσκονται στα κάγκελα. Τόσα χρόνια όμως που έβλεπαν τα “μπασίματα” και τα βολεματάκια ή τις απευθείας αναθέσεις (που ακόμη καλά κρατούν) δε μιλούσαν. Αδυνατούσαν να καταλάβουν ότι αυτοί, οι ΟΤΑ θα αποτελούσαν τον πρώτο εύκολο στόχο όταν τα πράγματα θα ζόριζαν. Και γιατί; Διότι πολύ απλά οι τοπικές δημοτικές αρχές ως αναλώσιμες θα εισέπρατταν το μεγαλύτερο μέρος της φθοράς.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά.
Θέλουμε να βγάλουμε λέφτα; Ναι ή ου;
Αν ναι, τότε πρέπει να εγκαταλείψουμε το υπάρχον παρασιτικό – νταβατζιλίδικο φορολογικό σύστημα εφαρμόζοντας ένα πολύ πιο φιλικό. Να δοθούν κίνητρα να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας ώστε οι άνθρωποι να βρουν αξιοπρεπή δουλειά ή ακόμη και να επιχειρήσουν ώστε να δημιουργηθούν πόροι για το κράτος το οποίο θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά με ότι αυτό συνεπάγεται αλλά και να καταστεί επιτέλους λειτουργικό ώστε αυτά που θα βγάζει να επιστρέφονται ΚΑΙ στο κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο να καλύπτουν μισθούς των δικών μας.
Διαφορετικά, συνεχίζοντας τη σαλαμοποίηση, στο τέλος θα μείνουμε με το ζελοφάν της συσκευασίας freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
