2012-04-07 08:29:49
ByPaul Krugman Πριναπό μερικές ημέρες ο ΆλανΓκρίνσπαν, ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Fed,μίλησε προς υπεράσπιση του διαδόχου του. Οι επιθέσεις κατά του ΜπενΜπερνάνκι απότους Ρεπουμπλικάνους, είπε ο ίδιος στους Financial Times,«είναι εντελώς ανάρμοστες και καταστροφικές». Έχει δίκαιο ως προς αυτό -και πρόκειται για ένα από τα λίγα πράγματα που ο πρώην «μαέστρος» πετυχαίνει τατελευταία χρόνια. Αλλά γιατί οι επιθέσεις κατά του Μπερνάνκι είναι τόσοκαταστροφικές; Εξάλλου κανείς στην Αμερική δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στοαπυρόβλητο, πόσο μάλλον όλοι εκείνοι - όπως ο πρόεδρος της Fed -που από τη φύση των θέσεών τους διαθέτουν τεράστια δύναμη να κάνουν τις ζωέςμας καλύτερες ή χειρότερες. Και ενώ το «νταηλίκι» στην εκστρατεία κατά της Fedείναι εμφανές - με τον ΡικΠέρι ναπροειδοποιεί τον πρόεδρο της Fed ότι αν επισκεφθεί το Τέξας θα τον αντιμετωπίσουν «πολύάσχημα» - οι κακοί τρόποι των επικριτών δεν είναι το πιο σημαντικό ζήτημα.
Όχι, ο πραγματικός λόγος που οι επιθέσεις εναντίον τουΜπερνάνκι από τη Δεξιά είναι τόσο καταστροφικές είναι ότι συνιστούν μίαπροσπάθεια εκβιασμού της Fedωστε να προβεί στις πιό λανθασμένες ενέργειες. Οι επιτιθέμενοι θέλουν η Fedνα πατήσει φρένο ενώ πρέπει να πατήσει γκάζι: θέλουν η Fedνα «πνίξει» την ανάκαμψη ενώ θα έπρεπε να κάνει πολλά περισσότερα για να τηνεπιταχύνει. Βασικά, η Δεξιά θέλει τη Fed να στρέψει όλη την προσοχή της στον πληθωρισμό, όταν ηπραγματικότητα είναι ότι θα ήμασταν καλύτερα αν η Fedέδινε λιγότερη σημασία στον πληθωρισμό και μεγαλύτερη σημασία στην ανεργία.
Στην πραγματικότητα, λίγος περισσότερος πληθωρισμός θαήταν καλός, όχι κακός. Λοιπόν, ξέρω ότι ορισμένοι αναγνώστες είναι ήδηεξοργισμένοι. Αλλά κάντε υπομονή και αφήστε με να εξηγήσω. Πρώτον, όσον αφοράστην εμμονή με τον πληθωρισμό: Επί τουλάχιστον τρία χρόνια, δεξιοί οικονομολόγοι,ειδήμονες και πολιτικοί προειδοποιούν ότι ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμόςπαραμονεύει στη γωνία και εξακολουθούν να κάνουν λάθος. Θυμάστε τουςοργισμένους λόγους περί «απαξίωσης του δολαρίου» περίπου αυτή την εποχή τονπερασμένο χρόνο;
Θυμάστε τη χλεύη ενάντια στον Μπερνάνκι την περασμένηάνοιξη όταν υποστήριξε ότι η έξαρση του πληθωρισμού είναι ένα προσωρινόφαινόμενο που προκαλείται από τις τιμές των καυσίμων και σύντομα θα υποχωρήσει;Λοιπόν, έχει δίκαιο. Αυτή τη στιγμή ο πληθωρισμός είναι λίγο κάτω από τον στόχοτης Fedστο 2%. Ομως η Fedέχει μία διπλή αποστολή: ασχολείται τόσο με την απασχόληση όσο και με τησταθεροποίηση των τιμών. Και ενώ λίγο ή πολύ η σταθερότητα στις τιμές, σύμφωναμε τον ορισμό της Fed,εχει επιτευχθεί, στον τομέα της απασχόλησης υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό δείχνει ότι η Fed κάνει πολύ λίγα, όχι πολλά. Πιο επιθετικές πολιτικές απόμέρους της Fedγια την καταπολέμηση της ανεργίας μπορεί να οδηγήσουν σε πληθωρισμό πάνω απότον στόχο του 2%. Αλλά θυμηθείτε τη διπλή αποστολή: αν η Fedαρνηθεί να πάρει το παραμικρό ρίσκο στο μέτωπο του πληθωρισμού, παρά τηνκαταστροφική απόδοση στο μέτωπο της ανεργίας, θα παραβιάσει το δικό τηςκαταστατικό. Και εκτός από αυτό μία αύξηση του πληθωρισμού στο 3% ή ακόμη καιστο 4% θα ήταν τόσο τρομερή; Αντίθετα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βοηθήσει τηνοικονομία.
Πως; Πρώτον, μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα εξακολουθείνα πασχίζει με τα συσσωρευμένα χρέη από την εποχή της «φούσκας»: αυτό το βάροςτου χρέους είναι ευλόγως ο κύριος παράγοντας που κρατάει πίσω την ιδιωτικήκατανάλωση κάτι που με τη σειρά του επιτείνει την ύφεση. Ένας συντηρητικόςπληθωρισμός θα μείωνε ωστόσο αυτά τα χρέη - μειώνοντας την πραγματική αξία τουχρέους - και θα βοηθούσε στην ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα.
Στο μεταξύ, ένα άλλο μέρος του ιδιωτικού τομέα (όπως οιμεγάλες εταιρείες) κάθονται επάνω σε βουνά χρήματος: η προοπτική τουσυντηρητικού πληθωρισμού θα καθιστούσε αυτή τη «δραστηριότητα» λιγότεροδελεαστική, γεγονός που θα οδηγούσε σε επενδύσεις - κάτι που επίσης θα βοηθούσεστη γενικότερη ανάκαμψη. Με λίγα λόγια, αντί να φοβάται ότι οι ενέργειες κατάτης ανεργίας θα οδηγούσαν σε ανοδική πορεία του πληθωρισμού, η Fedθα έπρεπε να επιθυμεί αυτή την προοπτική. Τί συμβαίνει λοιπόν; Πιστεύω ότι οιαξιωματούχοι της Fed,είτε το παραδέχονται στους εαυτούς τους είτε όχι, αισθάνονται τρομοκρατημένοιαπό τις επιθέσεις των Ρεπουμπλικάνων - και οι αμερικανοί εργαζόμενοι πληρώνουντο τίμημα για τη δική τους δειλία.ΤοΒήμα, The New York Times
liberals10
Όχι, ο πραγματικός λόγος που οι επιθέσεις εναντίον τουΜπερνάνκι από τη Δεξιά είναι τόσο καταστροφικές είναι ότι συνιστούν μίαπροσπάθεια εκβιασμού της Fedωστε να προβεί στις πιό λανθασμένες ενέργειες. Οι επιτιθέμενοι θέλουν η Fedνα πατήσει φρένο ενώ πρέπει να πατήσει γκάζι: θέλουν η Fedνα «πνίξει» την ανάκαμψη ενώ θα έπρεπε να κάνει πολλά περισσότερα για να τηνεπιταχύνει. Βασικά, η Δεξιά θέλει τη Fed να στρέψει όλη την προσοχή της στον πληθωρισμό, όταν ηπραγματικότητα είναι ότι θα ήμασταν καλύτερα αν η Fedέδινε λιγότερη σημασία στον πληθωρισμό και μεγαλύτερη σημασία στην ανεργία.
Στην πραγματικότητα, λίγος περισσότερος πληθωρισμός θαήταν καλός, όχι κακός. Λοιπόν, ξέρω ότι ορισμένοι αναγνώστες είναι ήδηεξοργισμένοι. Αλλά κάντε υπομονή και αφήστε με να εξηγήσω. Πρώτον, όσον αφοράστην εμμονή με τον πληθωρισμό: Επί τουλάχιστον τρία χρόνια, δεξιοί οικονομολόγοι,ειδήμονες και πολιτικοί προειδοποιούν ότι ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμόςπαραμονεύει στη γωνία και εξακολουθούν να κάνουν λάθος. Θυμάστε τουςοργισμένους λόγους περί «απαξίωσης του δολαρίου» περίπου αυτή την εποχή τονπερασμένο χρόνο;
Θυμάστε τη χλεύη ενάντια στον Μπερνάνκι την περασμένηάνοιξη όταν υποστήριξε ότι η έξαρση του πληθωρισμού είναι ένα προσωρινόφαινόμενο που προκαλείται από τις τιμές των καυσίμων και σύντομα θα υποχωρήσει;Λοιπόν, έχει δίκαιο. Αυτή τη στιγμή ο πληθωρισμός είναι λίγο κάτω από τον στόχοτης Fedστο 2%. Ομως η Fedέχει μία διπλή αποστολή: ασχολείται τόσο με την απασχόληση όσο και με τησταθεροποίηση των τιμών. Και ενώ λίγο ή πολύ η σταθερότητα στις τιμές, σύμφωναμε τον ορισμό της Fed,εχει επιτευχθεί, στον τομέα της απασχόλησης υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό δείχνει ότι η Fed κάνει πολύ λίγα, όχι πολλά. Πιο επιθετικές πολιτικές απόμέρους της Fedγια την καταπολέμηση της ανεργίας μπορεί να οδηγήσουν σε πληθωρισμό πάνω απότον στόχο του 2%. Αλλά θυμηθείτε τη διπλή αποστολή: αν η Fedαρνηθεί να πάρει το παραμικρό ρίσκο στο μέτωπο του πληθωρισμού, παρά τηνκαταστροφική απόδοση στο μέτωπο της ανεργίας, θα παραβιάσει το δικό τηςκαταστατικό. Και εκτός από αυτό μία αύξηση του πληθωρισμού στο 3% ή ακόμη καιστο 4% θα ήταν τόσο τρομερή; Αντίθετα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βοηθήσει τηνοικονομία.
Πως; Πρώτον, μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα εξακολουθείνα πασχίζει με τα συσσωρευμένα χρέη από την εποχή της «φούσκας»: αυτό το βάροςτου χρέους είναι ευλόγως ο κύριος παράγοντας που κρατάει πίσω την ιδιωτικήκατανάλωση κάτι που με τη σειρά του επιτείνει την ύφεση. Ένας συντηρητικόςπληθωρισμός θα μείωνε ωστόσο αυτά τα χρέη - μειώνοντας την πραγματική αξία τουχρέους - και θα βοηθούσε στην ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα.
Στο μεταξύ, ένα άλλο μέρος του ιδιωτικού τομέα (όπως οιμεγάλες εταιρείες) κάθονται επάνω σε βουνά χρήματος: η προοπτική τουσυντηρητικού πληθωρισμού θα καθιστούσε αυτή τη «δραστηριότητα» λιγότεροδελεαστική, γεγονός που θα οδηγούσε σε επενδύσεις - κάτι που επίσης θα βοηθούσεστη γενικότερη ανάκαμψη. Με λίγα λόγια, αντί να φοβάται ότι οι ενέργειες κατάτης ανεργίας θα οδηγούσαν σε ανοδική πορεία του πληθωρισμού, η Fedθα έπρεπε να επιθυμεί αυτή την προοπτική. Τί συμβαίνει λοιπόν; Πιστεύω ότι οιαξιωματούχοι της Fed,είτε το παραδέχονται στους εαυτούς τους είτε όχι, αισθάνονται τρομοκρατημένοιαπό τις επιθέσεις των Ρεπουμπλικάνων - και οι αμερικανοί εργαζόμενοι πληρώνουντο τίμημα για τη δική τους δειλία.ΤοΒήμα, The New York Times
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοκ: Έκλεψαν λείψανα Αγίων από μοναστήρι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
